هر سال تاریخ ۱۲ دسامبر را با عنوان "روز جهانی پوشش همگانی سلامت" گرامی می دارند.
در تاریخ ۱۲ دسامبر ۲۰۱۲ میلادی، مجمع عمومی سازمان ملل متحد پیمانی را برای سرعت بخشیدن به گسترش پوشش همگانی سلامت در همه کشورها تصویب کرد و این پیمان به در دسترس بودن مراقبتهای بهداشتیِ باکیفیت و مقرون به صرفه برای همه افراد تاکید دارد.
اکنون که تقریبا دو سال از همه گیری کرونا می گذرد، بسیاری از مقامات بهداشتی جهان بر این امر تاکید دارند که این پاندمی، یک فرصت ارزیابی عملی از سیستمهای بهداشتی در سراسر جهان بوده است.
شدت گسترده این بحران باعث ایجاد فوریتهای جدید در عرضه سیستمهای بهداشتی و تاکید بیشتر بر اهمیت پوشش جهانی سلامت شد.
همچنین در شرایطی که بسیاری از کشورها و مردم دنیا تصور می کردند با تزریق واکسن کرونا این بحران افول می کند اما سویه جدید کروناویروس با نام علمی B.۱.۱.۵۲۹ که سازمان جهانی بهداشت (WHO) آن را امیکرون نامید، نشان داد که سلامت جهانی همچنان آسیب پذیر است و سیستمهای بهداشتی از جنبههای مختلف نیاز به تغییر و تقویت دارند.
در عین حال یکی از نکات بسیار مهم در حوزه سلامت، موضوع خودمراقبتی است. برای مثال در دوران همه گیری، علاوه بر رعایت اقدامات پیشگیرانه و بهداشتی از جمله استفاده از ماسک، رعایت فاصله گذاری های اجتماعی و ... افراد همچنین می بایست تقویت سیستم ایمنی بدن خود برای مقابله با این ویروس را نیز در نظر بگیرند. مردم باید به یاد داشته باشند که در تمام طول عمر خود به تقویت سیستم ایمنی بدن اهتمام ورزیده و آن را فرایندی کوتاه مدت در نظر نگیرند.
به نقل از "اکونومیک تایمز"، در ادامه به چند راهکار ساده برای تقویت سیستم ایمنی بدن در راستای بهبود سلامت و کاهش خطر ابتلا به شماری از بیماریها که با تغییر سبک زندگی امکانپذیر است، اشاره خواهد شد:
آب نقش مهمی در عملکرد بدن دارد. لنف، مایعی که در سیستم گردش خون یافت می شود، سلول های ایمنی مبارزه کننده با عفونت را در سراسر بدن منتقل می کند. لنف بیشتر از آب تشکیل شده است. هنگامی که افراد کم آب می نوشند، جابهجایی مایعات در بدن آنها کاهش می یابد که این امر منجر به اختلال در سیستم ایمنی شده و در نهایت فرد بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های ویروسی خواهد شد.
استرس خطر ابتلا به تعدادی از بیماری ها از جمله عفونت ها را تسهیل کرده و سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند و بنابراین مدیریت آن امری حیاتی است. ورزش کردن منظم و نیز تنفس آگاهانه و مدیتیشن دو راه برای رهایی از استرس های روزمره هستند. افزایش سطح استرس باعث مختل شدن مکانیسم دفاعی بدن می شود.
فعالیت بدنی برای حفظ سلامتی و داشتن سیستم ایمنی قوی لازم و ضروری است. ورزش منظم می تواند با افزایش گردش خون، عملکرد سیستم ایمنی را تقویت کرده و حرکت سلول های ایمنی و سایر مواد شیمیایی را در بدن آسان تر کند.
انجام آزمایشات منظم به منظور کنترل سلامت، شما را در مورد سطوح ویتامین D، کلسیم، آهن و سایر مواد مغذی حیاتی در بدنتان مطلع ساخته و امر این به تشخیص زودهنگام بیماری ها کمک کرده و درمان آن ها را ساده تر می کند.
آب کردن چربیهای شکمی کار سادهای نیست و فقط هم با انجام تمرینات ورزشی مخصوص شکم نمیتوانید از شرّ این چربیها خلاص شوید.
درواقع، بخش مهمی از ماجرا به رژیم غذایی شما بستگی دارد. بعضی از غذاهایی که میخورید به افزایش چربی شکمی کمک میکنند، درحالی که بعضی از نوشیدنیها نیز همین ویژگی را دارند.
چربیهای شکمی نهتنها با بیماریهای قلبی و دیابت مرتبط هستند بلکه با سرطانها، زوال عقل و آسم هم ارتباط دارند. پس اگر میخواهید مانع از شکلگیری چربیهای شکمی شوید، از مصرف نوشیدنیهای زیر خودداری کنید.
امروزه دیگر همه میدانند که نوشابههای گازدار (معمولی و رژیمی) چیزی جز دردسر برای سلامت عمومی ما ندارند. با مصرف این نوشیدنیها قند خالص مینوشید زیرا هر بطری از نوشابههای گازدار حدود 39 گرم قند وارد بدن میکند که مقدار بسیار زیادی است. مطالعه منتشرشده در Journal of Nutrition نشان میدهد کسانی که هرروز از نوشابههای گازدار و شیرین استفاده میکنند، 10 درصد چربی شکمی یا احشایی بیشتری دارند. میزان چربی شکمی این افراد پس از گذشت 9 سال حدودا به 3 برابر بیشتر از دیگران میرسد.
اگر به میزان متعادل از آبمیوههای طبیعی و خانگی استفاده میکنید، مشکلی از نظر چربی شکمی و چاقی شما را تهدید نمیکند. اما اگر بهطور منظم از آبمیوههای صنعتی و آماده استفاده میکنید باید بدانید که این نوشیدنیها حاوی مقادیر زیادی از قندهای افزوده هستند و درنتیجه چربی شکمی را افزایش میدهند. اگر میخواهید هوس استفاده از این نوشیدنیها را کنترل کنید، میتوانید برای مدت کوتاهی از آبهای گازدار بدون قند در کنار آب ساده کمک بگیرید.
تا همین یک دهه گذشته، میلکشیکها از شیر ساده همراه با مقداری بستنی ساخته میشدند. اما امروزه میلکشیکها با مقادیر زیادی از بیسکویتها، خامهها و دهها ترکیب افزودنی دیگر تهیه میشوند. به همین دلیل هم میلکشیکها به یکی از نوشیدنیهای زمینه ساز چربی شکمی تبدیل شدهاند و بهراحتی میتوانند حدود 1000 کیلوکالری وارد بدن کنند.
بعضی افراد عادت دارند که حتما در طول روز، مخصوصا در وعده صبحانه، از چای شیرین استفاده کنند. میزان قند موجود در چای شیرین گاهی اوقات به اندازه یک بطری نوشابه گازدار یا چند دونات افزایش پیدا می کند. این درحالی است که مطالعات مختلفی نشان دادهاند که مصرف بیشازحد قندها با افزایش رسوبات چربی در اطراف قلب و شکم مرتبط است. این رسوبات بهراحتی سلامت عمومی بدن و سلامت قلبیـعروقی ما را به خطر میاندازند.
شیرهای شکلاتی یا کاکائویی فقط از شکلاتهای خالص تهیه نشدهاند بلکه مقادیر بالایی از ترکیبات حاوی فروکتوز را درون خود جای دادهاند. مطالعات علمی نشان دادهاند که نوشیدنیهای سرشار از فروکتوز با ابتلا به چاقی مرتبط هستند. دلیلش هم این است که بدن اساسا فروکتوز را بهطرز متفاوتی نسبت به دیگر انواع قندها جذب میکند، درحالی که همین جذب متفاوت بر سطح انسولین و وضعیت متابولیسم بدن تاثیر میگذارد و درنهایت میتواند به افزایش وزن منتهی شود.
نوشیدن آب ساده در همه موقعیتها میتواند کسلکننده و خستهکننده باشد. برای همین هم بعضی افراد به مصرف آبهای طعمدار و رنگی تمایل پیدا میکنند. اما این نوشیدنیهای ظاهرا سالم حاوی مقادیر زیادی از قندهای افزوده هستند. پس اگر میخواهید از افزایش چربیهای شکمی جلوگیری کنید، از همان آب ساده در رژیم غذایی خودتان استفاده کنید و از آبهای طعمدار دور بمانید
افرادی که به بیماری کبد چرب مبتلا هستند، به این معنی است که بدن آنها انسولین زیاد میسازد اما نمیتواند از آن به خوبی استفاده کند. بنابراین گلوکز در خون شما جمع میشود و کبد آن را به چربی تبدیل میکند.
امروزه بیماری کبد چرب بسیار شایع است، دو نوع عمده بیماری کبد چرب از قبیل بیماری کبد چرب ناشی از الکل و غیر الکلی وجود دارد. بیماری کبد چرب تقریباً یک سوم بزرگسالان را درگیر کرده است و یکی از بزرگترین عوامل مؤثر در نارسایی کبد است. بیماری کبد چرب غیرالکلی معمولاً در افراد چاق یا کم تحرک رخ میدهد.
مطالعات نشان میدهد، مصرف کنندگان قهوه مبتلا به بیماری کبد چرب، آسیب کبدی کمتری نسبت به کسانی که قهوه نمینوشند، دارند. در حقیقت کافئین مقدار آنزیمهای غیر طبیعی کبد را کاهش میدهد.
کلم بروکلی، کلم و اسفناج از تجمع چربی جلوگیری کرده و به کاهش کلی وزن کمک میکند.
توفو چربی کم و پروتئین زیادی دارد و تجمع چربی در کبد را کاهش میدهد.
ماهیهای چرب مانند سالمون، ساردین، ماهی تن و ماهی قزل آلا سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 هستند. اسیدهای چرب امگا 3 سطح چربی کبد را بهبود میبخشند و التهاب را پایین میآورند.
گردو سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 است و افراد مبتلا به بیماری کبد چرب که گردو میخورند عملکرد کبدی بهتری دارند.
آووکادو سرشار از چربیهای سالم است. تحقیقات نشان میدهد آووکادو حاوی مواد شیمیایی است که آسیب کبدی را کند میکند و حتماً باید در رژیم غذایی افراد دارای کبد چرب وجود داشته باشد.
لبنیات سرشار از پروتئین است و کبد را از آسیب محافظت کند.
این دانهها سرشار از ویتامین E هستند. آنتی اکسیدانی که کبد را از آسیب محافظت کند.
این گیاه نه تنها عطر و طعم به غذا میبخشد، بلکه مطالعات تجربی نشان میدهد مکملهای پودر سیر منبع عالی برای کاهش وزن و چربی در افراد مبتلا به بیماری کبد چرب است.
دانههای انگور و همچنین پوست و تفاله آن حاوی مقدار قابل توجهی آنتی اکسیدان هستند که از آسیب کبدی جلوگیری میکند.
گریپ فروت حاوی دو آنتی اکسیدان اصلی به نام نارینگین و نارینژنین است که با کاهش التهاب و محافظت از سلولهای کبدی، از کبد در برابر آسیب محافظت میکند.
نتایج پژوهشی جدید نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض نور خورشید در فضای باز ممکن است از بیماری ام اس پیشگیری کند.
مطالعات قبلی نشان داده است که بین افزایش قرار گرفتن در معرض اشعه ماورا بنفش خورشید در دوران کودکی و احتمال کمتر ابتلاء به ام اس در بزرگسالی ارتباط وجود دارد.
در مطالعه فعلی، محققان دانشگاه کالیفرنیا ۳۳۲ شرکت کننده در رده سنی ۳ تا ۲۲ سال را که به طور میانگین هفت ماه به ام اس مبتلا بودند، مورد بررسی قرار دادند. مکان و میزان قرار گرفتن آنها در معرض نور خورشید از نظر سن و جنسیت با ۵۳۴ شرکت کننده بدون ام اس مقایسه شد
در پرسشنامههایی که شرکتکنندگان مبتلا به ام اس یا والدینشان پر کردند، ۱۹ درصد اظهار داشتند که در تابستان گذشته روزانه کمتر از ۳۰ دقیقه را در خارج از منزل سپری کردهاند.
محققان دریافتند شرکت کنندگانی که به طور متوسط ۳۰ دقیقه تا یک ساعت در روز را در فضای باز سپری میکردند، ۵۲ درصد کمتر از افرادی که به طور متوسط کمتر از ۳۰ دقیقه در روز در فضای باز بودند، با احتمال ابتلاء به بیماری ام اس مواجه بودند.
«امانوئل واوبانت»، عضو تیم تحقیق، گفت: «قرار گرفتن در معرض نور خورشید برای افزایش سطح ویتامین D شناخته شده است. همچنین سلولهای ایمنی پوست را تحریک میکند که نقش محافظتی در بیماریهایی مانند اماس دارند. ویتامین D همچنین ممکن است عملکرد بیولوژیکی سلولهای ایمنی را تغییر دهد و به این ترتیب در محافظت در برابر بیماریهای خودایمنی نقش داشته باشد.»
محققان همچنین خاطرنشان کردند که قرار گرفتن در معرض نور خورشید وابسته به دوز شدت نور است؛ هر چه مدت طولانیتر باشد، خطر ابتلاء به بیماری ام اس کمتر است. حتی به نظر میرسد قرار گرفتن در معرض نور خورشید در اولین سال زندگی از ابتلاء به ام اس بیشتر محافظت میکند.
قرار گرفتن محدود در معرض نور خورشید و یا میزان پایین ویتامین D با بیماریهای دیگری نیز مرتبط است. این بیماریها شامل بیماری پارکینسون، آلزایمر و سایر انواع زوال عقل، و همچنین اسکیزوفرنی و سایر بیماریهای خودایمنی مانند دیابت نوع ۱، بیماری کرون و لوپوس است.
تنها راهی که نشان میدهد فردی غلظت خون دارد یا نه، دادن آزمایش خون و اندازهگیری (اچ.تی.سی) هماتوکریت است.
به گزارش بهداشت نیوز، بسیاری از بیماران زمانیکه به متخصص مراجعه میکنند، اصطلاح غلیظ شدن خون را به کار میبرند که درست نیست و غلظت خون تعریف خاص خود را دارد. به لحاظ پزشکی، غلظت خون یعنی بخش گلبولهای قرمز، چند درصد از خون کامل را اشغال کرده است. نحوه کار نیز به این شکل است که از فردی 2 سیسی خون گرفته میشود. سپس این خون در دستگاه سانتریفیوژ با دور زیادی به چرخش درمیآید و بر اثر این چرخش، بخشهای مختلف خون از هم جدا میشوند. در ادامه یک ستون که به گلبولهای قرمز اختصاص داده شده است، از سایر بخشهای خون جدا میشود و درصد را اعلام میکند. اما چه زمانی هموگلوبین خون در حد طبیعی است؟ در زنان، اگر میزان هموگلوبین بین 16-12 (48- 36 درصد) و در مردان بین 18- 14 (56-42 درصد) باشد، طبیعی است. اصطلاح غلظت خون را ما زمانی به کار میبریم که میزان گلبولهای قرمز خون، از عدد 52 در زنان و از عدد 56 در مردان تجاوز کند. در اینصورت بیمار دچار پرفشاری و غلظت خون شده است.
تنها راهی که نشان میدهد فردی غلظت خون دارد یا نه، دادن آزمایش خون و اندازهگیری (اچ.تی.سی) هماتوکریت است. بعد از اینکه جواب آماده شد، پزشک دو دسته علت اولیه و ثانویه پیش رو دارد:
علت اولیه: مغز استخوان بدون هیچ محرکی از بیرون، خود به خود رفتار آنارشیستی نشان داده و شروع به تولید گلبول قرمز میکند که به آن پلیستمی میگویند و افزایش غلظت اولیه نامیده میشود بدون وجود علت ثانویه. درصد کمی از غلظت خون شامل علت اولیه میشود.
علت ثانویه: بین 95-90 درصد از کسانیکه با غلظت خون به متخصص مراجعه میکنند، افرادی هستند که غلظت خون ثانویه دارند و این موضوع زمانی اتفاق میافتد که اکسیژن کافی به بافتهای بدن نرسد. با کمبود اکسیژن در بدن، هورمونی بهنام اریتروپویتین از کلیه ترشح میشود که این هورمون، مغز استخوان را برای ساخت بیشتر گلبول قرمز تحریک میکند تا بتواند کمبود اکسیژنرسانی به بافتهای بدن را با افزایش تولید گلبول قرمز جبران کند. نمونه کسانیکه با این مشکل مواجه میشوند، افرادی هستند که در ارتفاعات بلند و کوهستانی زندگی میکنند و چون با کمبود اکسیژن روبهرو هستند، دچار بیماری غلظت خون میشوند.
گاهی اوقات اکسیژن محیط مناسب است، اما به دلیل مشکلات ریوی، فرد دچار غلظت خون میشود یا ممکن است اکسیژن از ریه وارد خون شود، اما بهدلیل مشکلات خونی، بین خون شریانی و وریدی، مشکلی وجود داشته باشد و خونی که در ریه پر از اکسیژن شده، بلافاصله با خون کم اکسیژن مخلوط شده و همین مساله سبب بروز غلظت خون شود. علت بعدی، هموگلوبین مادرزادی است که در آن افراد فامیل پرخون هستند و به علل مختلفی، مغز استخوان به گلبولسازی تحریک شود. یکی دیگر از علل مهم غلظت خون، کشیدن سیگار و مسمومیت با مونوکسیدکربن است که در نتیجه آنها اکسیژنرسانی به خون کم شده و غلظت خون ثانویه ایجاد میشود.
مصرف دخانیات یکی از علتهای جدی درکنار مسائل قلبی است که هم باعث بروز سرطان شده و هم سبب غلیظ شدن خون فرد میشود. فرض کنید فردی مدام سردرد دارد و جریان خونش سیالیت و روانی لازم را ندارد و مرتب در خواب، خوابزده میشود، آیا چنین فردی در طول روز عصبی نیست؟ میتواند تمرکز لازم را برای انجام کارهایش داشته باشد؟ نه. ممکن است ما نتوانیم کار زیادی برای بیماری مادرزادی قلبی که خون پراکسیژن و کماکسیژن در آن با هم مخلوط میشوند یا بیماری مغز استخوان انجام دهیم، اما مشکلی که بهدست خود ما ایجاد شد، فقط نیاز به اراده دارد. بیماران وقتی به ما مراجعه میکنند، میبینیم عصبی هستند و دائم سردرد دارند که علت هم پرخونی است و مشکل هم مصرف سیگار و دخانیات است.
این بیماری بسته به اینکه بر اثر علت اولیه یا ثانویه در فرد ایجاد شده باشد، ممکن است در هر سنی بروز پیدا کند. ما افرادی داریم که در سن نوجوانی و به دلیل ارثی این مشکل را دارند. بچههایی هستند که دیواره پایین قلبشان باز است یا مشکل ریوی دارند که آنها ازجمله کسانی هستند که درگیر غلظت خون میشوند.
وقتی پزشک متخصص باتوجه به جواب آزمایش متوجه شد که علت بروز غلظت خون در فرد، اولیه است یا ثانویه، درمان را آغاز میکند. اگر علت ثانویه بود، درمان علت زمینهای - قلبی یا ریوی – را در صورتیکه امکانپذیر باشد، آغاز میکند و در کنار آن هرگاه غلظت خون از 56درصد در مردان و 52درصد در زنان بالاتر برود، بخشی از خون کشیده و دور ریخته میشود. این کار نیز به شکل استاندارد انجام میشود تا غلظت خون کاهش پیدا کند.
اینعمل تا زمانی ادامه دارد که یکی از مهمترین مواد خونساز بدن بر اثر خروج از بدن کم شود. در واقع به بیمار فقر آهن میدهیم تا دچار غلظت خون نشود. حال اگر علت پرخونی براثر علت اولیه یعنی ناشی از مغز استخوان باشد، در این حالت باید به درمان علت بیماری خونی بپردازیم و با خروج خون از یکی از رگها، میزان گلبولهای قرمز خون تنظیم شوند.
یکی از سوالات افرادیکه خونشان به حالت طبیعی برگشته این است که چه کارهایی انجام دهیم تا خونمان دوباره غلیظ نشود؟ این افراد بهتر است هم برای جلوگیری از غلیظ شدن خون و هم برای کمک به نیازمندان، به طور مستمر خون بدهند. مردان بهتر است هر سه ماه و زنان هر چهار ماه یکبار خونشان را اهدا کنند.
زمانیکه سیالیت خون از حدی بالاتر برود، اکسیژنرسانیکم شده و حتی ممکن است سبب توقف حرکت خون در رگها شود، به همین دلیل غلظت خون در برخی مواقع میتواند با توقف حرکت خون، فرد را دچار سکته مغزی کند. پس وجود نشانههایی که در ادامه میآوریم را جدی بگیرید!
وقتی میزان هموگلوبین بدون اکسیژن بیش از حد باشد، مخاطهای بدن مثل لب به رنگ بنفش درمیآیند. انگشتان دست و پا و زیر ناخنها بنفش شده، چشمها پرخون و پوست صورت نیز بر افروخته میشود. با دیدن این علائم ظاهری میتوانید نسبت به غلیظ شدن خونتان شک کرده و برای تشخیص نهایی حتما به متخصص مراجعه کنید.
وقتی غلظت هموگلوبین خون زیاد میشود، سیالیت، روانی و حرکت خون کم شده و فرد دچار سرگیجه و رخوت شده و خون دماغ میشود. اگر سرگیجه و رخوت بدون هیچ دلیل زمینهای دیگری سراغ شما بیاید و گاه و بیگاه بینیتان هم خونریزی کند، باید نسبت به غلیظ شدن خونتان مشکوک شوید و این نشانهها را بررسی کنید.
کسانیکه مشکل ریوی دارند، تنگی نفس پیدا میکنند و نفسنفس میزنند هم ممکن است بهخاطر غلظت خونشان دچار تشدید این علائم شده باشند. پس هر تنگی نفسی را به حساب آلرژی یا آلودگی هوا نگذارید. گذشته از این، افرادیکه مشکل قلبی دارند و تپش قلب پیدا میکنند هم میتوانند دچار این مشکل باشند.
گرچه به باور طب رایج، افزایش تعداد گلبولهای قرمز خون میتواند نشانه غلیظ شدنش باشد، اما طب سنتی تعریف نسبتا متفاوتی از غلظت خون ارائه میدهد. دکتر قدیر محمدی، متخصص طب سنتی میگوید که این علم، مشکل غلظت خون را به شکل زیر توضیح میدهد:
سرم خون غلیظ شود...
در طب رایج، میگویند اگر تعداد گلبولهای خون در حجم بهخصوصی از خون بیشتر باشد، فرد مبتلا به غلظت خون است و با بخش سرمی یا مایع کاری ندارند. اما در طب سنتی، اگر گلبولهای خون کمتر شود، اما سرم خون غلیظتر باشد، میگوییم غلظت خون وجود دارد. غلظت خون مشکل شایعی است که میتواند به علتهای متفاوتی فرد را گرفتار خود کند.
چرا این اتفاق میافتد؟
غلیظ شدن خون دلایل مختلفی دارد. طب سنتی معتقد است مزاج آدمها میتواند کنترل بدنشان را به دست بگیرد.گاهی اوقات گرمای مزاج ما بیش از حد نرمال است و این گرما سبب تجزیه شدن رطوبت و مایعات بدن که خون هم جزء آن است، شده و بخش سرمی خون غلیظ میشود.
دمای بدن شما هم بیتاثیر نیست
گاهی اوقات هم اگر دمای بدن از آن حد طبیعی که 37درجه است، پایینتر بیاید و سردتر شود، خون هم متراکم شده و غلیظ میشود. در این شرایط دمای بدن فرد میتواند بدون وجود عوامل زمینهای دیگر، او را به مشکل غلظت خون دچار کند. درست مثل یخ و آب که یخ نسبت به آب غلیظتر است چون ملکولهای آن نسبت به هم در شرایط متراکمتری قرار دارند. اما آب رقیق است و ملکولهایش با فاصله بیشتری از هم هستند. یعنی هرچه دمای بدن پایین باشد و خون سردتر، گلبولهای خون به هم چسبیدهتر میشوند و در حجم بهخصوصی از خون زیاد به نظر میآیند، ضمن اینکه ممکن است همین فرد دچار کمخونی باشد.
خون تیره همیشه غلیظ نیست
خونی که در سرخرگها جریان دارد، شفاف و قرمزرنگ است، اما خونیکه در سیاهرگها وجود دارد، تیرهرنگ است و اکسیژن کمی دارد. اکسیژن این خون در سیاهرگ مصرف شده، به بافتها آمده و حین گردش، مقداری از فضولات گردش سلولی هم به آن اضافه شده و این خون به قلب و ریه برمیگردد تا دوباره اکسیژن بگیرد، بنابراین نمیتوانیم بگوییم لزوما خونیکه تیره است، غلیظ هم هست. به بیان دیگر، خون تیره، لزوما غلیظ نیست، ولی خون غلیظ به طور قطع تیره هست. ممکن است خون تیره داشته باشیم اما غلیظ هم نباشد. به همان دلیلی که اشاره شد ممکن است سلولها به هم چسبیده باشند و به نظر بیاید خون تیره است، اما در واقع غلیظ نیست.
ماده موثره این میوه سیاه فشارخون ، سنگ کلیه و قند خون را می سوزاند.
خرما غنی از پتاسیم است و مواد معدنی اش باعث کاهش فشار خون می شود.یک خرمای مدجول شامل حدود ۱۶۷ میلی گرم پتاسیم است که نسبت به سایر میوه نسبتا بالا است. عدم مصرف پتاسیم کافی نیز می تواند منجر به سنگ کلیه شود و فیبر همچنین سطح قند خون را تثبیت می کند. اثرات سدیم در رژیم غذاییتان را متعادل می کند و این باعث کاهش فشار خون می شود. منیزیم این میوه عضلات قلب و عروق خونی شما را آرام می کند، در نتیجه باعث کاهش فشار خون می شود.
یافته های خرما برای محافظت در برابر استرس اکسیداتیو و التهاب در مغز ارائه شده است. مصرف منظم خرما و میوه های مشابه با خطر بیماری های نورودنژراتیک و عملکرد شناختی بهتر در افراد مسن ارتباط دارد ؛ مطالعه دیگری نشان می دهد که با مصرف خرما، احتمال کاهش سرعت پیشرفت آلزایمر نیز وجود دارد. یکی دیگر از مطالعات می گوید که خرما می تواند به جلوگیری از التهاب در مغز کمک کند.
عدس را می توان با پوست یا بدون پوست مصرف کرد. عدس ها منبع خوبی برای پروتئین محسوب می شوند و برای زنان باردار عالی هستند.
به گزارش کارگرآنلاین مزایای سلامتی عدس که می تواند برای بدن فراهم کند شامل بهبود هضم، سلامت قلب، کنترل دیابت، مدیریت سرطان، کاهش وزن، پیشگیری از کم خونی و فعالیت الکترولیتی بهتر به دلیل پتاسیم موجود در این ماده غذایی است. عدس ها منبع خوبی برای پروتئین محسوب می شوند و برای زنان باردار عالی هستند. آنها ممکن است به پیشگیری از گرفتگی عروق (یا تصلب شرایین) و حفظ سلامت سیستم عصبی هم مفید باشند.
عدس از زمان پیدایش کشاورزی اولیه کشت می شد، و برای مدت زمان زیادی بخشی از رژیم غذایی ما بوده است. آنها مزایای سلامتی متعددی را برای بدن فراهم می کنند ، از جمله موارد زیر:
اندام ها و عضلات ما ممکن است برای ترمیم و رشد به یک منبع ثابت پروتئین نیاز داشته باشند. عدس، به خصوص جوانه عدس، حاوی تمام اسیدهای آمینه ضروری است که بدن ما برای عضله سازی خوب و عملکردهای ترمیمی به آن نیاز دارد.
یک مطالعه مقایسه ای که در مجله آمریکایی تغذیه بالینی منتشر شد، نشان داد که در دسته های مختلف مواد غذایی، احتمال وجود فیبر خوراکی در خانواده باقلاییان بسیار بیشتر بوده است. عدس همراه با لوبیا و نخود از خانواده باقلاییان است. غذاهای حاوی فیبر خوراکی مانند عدس ممکن است به کنترل سطح قند خون کمک کنند. دریافت فیبر خوراکی همچنین ممکن است سرعت جذب غذا توسط خون را کاهش دهد و در نتیجه سطح قند را بصورت مداوم حفظ کند.
از آنجایی که عدس حاوی سطوح بالایی از فیبر خوراکی است، و در صورت مصرف منظم ممکن است عملکرد هضم را بهبود بخشد. مصرف عدس همچنین ممکن است برای اجابت مزاج آسان و در نتیجه کاهش یبوست هم مفید باشد. اگرچه عدس باعث نفخ و گاز معده می شود، اما مصرف عدس خیس شده یا جوانه زده هضم این ماده غذایی را برای شما آسان می کند.
عدس به دلیل دارا بودن مقادیر ناچیز چربی، منبع بالقوه ایده آلی برای پروتئین بدون افزودن چربی اضافی به بدن محسوب می شود و در نتیجه باعث تقویت سلامت قلب هم می شود. عدس حاوی منیزیم و پتاسیم است که هر دو این ترکیبات مهم ممکن است به آرامش عضلات قلبی عروقی و کاهش سطح فشار خون کمک کنند.
تحقیقاتی که توسط دکتر Xu در دپارتمان علوم غلات و مواد غذایی در داکوتای شمالی، ایالات متحده صورت گرفت ، نشان داد که مصرف عدس منابع آنتی اکسیدانی را برای بدن تامین می کند که احتمال ایجاد گرفتگی در عروق را کاهش می دهد. همچنین این آنتی اکسیدان ها در خنثی سازی رادیکال های آزاد و در نتیجه جلوگیری از آسیب سلولی و ژن (پیری) نقش دارند.
مطالعات انجام شده توسط Elvira González De Mejía و Valentin I. Prisecaru در دانشگاه ایلینویز نشان داده است که لکتین های گیاهی، نوع جداگانه ای از پروتئین گیاهی که از طریق مصرف مواد غذایی مانند عدس، گندم، بادام زمینی، نخود فرنگی و سویا فراهم می شوند، تأثیر زیادی بر سلول های سرطانی دارد. مطالعات تحقیقاتی نشان داده است که این لکتین ها باعث سمیت سلولی و آپوپتوز (مرگ سلول ها) می شوند، یعنی این مواد غذایی پتانسیل زیادی برای کنترل رشد سلول های سرطان دارند.
همانطور که می دانید بسیاری از امراض علاوه بر راهکارهای دارویی در دنیای پزشکی روز، راهکارهای سنتی هم وجود دارد. همانطور که در کشور ما ایران، بسیاری از بیماری ها با طب سنتی درمان می شود، در کشور های شرقی نیز یک سری بیماری ها با طب سوزنی درمان می شود که در این مقاله بصورت کاملا تخصصی در این مورد صحبت شده است.
وارد کردن سوزن های بسیار نازک از طریق پوست فرد در نقاط خاصی از بدن، در عمق های مختلف را طب سوزنی میگویند.
تحقیقات نشان می دهد که طب سوزنی می تواند به تسکین درد کمک کند و همچنین برای طیف گسترده ای از مشکلات دیگر هم استفاده می شود.
با این حال، با توجه به اخبار پزشکی مرکز ملی سلامت (NCCIH)، شواهد محدودی برای اثربخشی آن به غیر از تسکین درد وجود دارد.
برخی افراد ادعا می کنند که با متعادل کردن انرژی حیاتی بدن، طب سوزنی انجام می شود، در حالی که برخی دیگر معتقدند اثر عصبی دارد؛ با این حال نحوه عملکرد علمی طب سوزنی همچنان نامشخص است
مجموعه ای از سوزن های ریز که در نقاط خاصی از بدن قرار میگیرد طب سوزنی نام دارد. یک متخصص طب سوزنی با هدف متعادل کردن انرژی فرد، سوزن هایی را وارد بدن می کند.
ادعا می شود که این کار می تواند به افزایش تندرستی فرد کمک کند و برخی از بیماری ها را درمان کند. از جمله بیماری هایی که برای درمان آن از طب سوزنی استفاده می شود شامل انواع مختلف درد، مانند سردرد، مشکلات فشار خون، کمردرد و سیاه سرفه است.
طب سوزنی سنتی چین رایج ترین طب سوزنی است و در کشور های غربی بیشتر از این سبک طب سوزنی استفاده میشود.
علاوه بر طب سوزنی سنتی چینی، طب سوزنی به سبک ژاپنی، طب سوزنی کره ای، طب سوزنی گوش، طب سوزنی لیزری، تیشین و طب فشاری هم مورد استفاده قرار میگیرند.
روده بزرگ(LI 4) : این ناحیه از روده در قسمت نرم و گوشتی بین انگشت شست و سبابه شما قرار دارد.
کبد(LR-3): این ناحیهدر قسمت بالای پای شما به سمت بالا در فضای بین انگشت شست پا و انگشت بعدی شما قرار دارد.
طحال(SP-6): این ناحیه حدود سه انگشت بالاتر از استخوان مچ پا قرار دارد.
بر اساس تئوری سنتی پزشکی چینی، نقاط طب سوزنی بر روی مسیرهایی قرار دارند که انرژی حیاتی بدن از طریق آنها جریان می یابد. این انرژی به نام "چی" شناخته می شود.
از بیمار خواسته می شود بسته به جایی که قرار است سوزن ها در آن وارد شود، به پشت، جلو یا یک طرف دراز بکشد. متخصص طب سوزنی باید از سوزن های استریل و یکبار مصرف استفاده کند. با وارد کردن هر سوزن، بیمار ممکن است احساس گزگز یا سوزن سوزن بسیار کوتاهی داشته باشد.
پس از وارد کردن سوزن، گاهی اوقات یک درد خفیف حس میکنید که سریعا فروکش می کند. طب سوزنی معمولاً بدون درد است.
گاهی اوقات سوزن ها را پس از وارد کردن با الکتریسیته گرم یا تحریک می کنند. سوزن ها بین 5 تا 30 دقیقه در جای خود باقی می مانند.
تعداد دفعات درمان مورد نیاز به فرد بستگی دارد. فرد مبتلا به یک بیماری مزمن ممکن است به یک تا دو درمان در هفته در طی چند ماه نیاز داشته باشد. یک مشکل حاد به طور معمول پس از 8 تا 12 جلسه بهبود می یابد.
از انواع کاربرد طب سوزنی، میتوان به استفاده در قسمت اعصاب اشاره کرد. طب سوزنی میتواند به بازسازی و حفظ اعصاب کمک کند. اگر آسیب عصبی یا کاهش حس وجود داشته باشید، درمان با طب سوزنی را در این مناطق برای تحریک مجدد رشتههای عصبی انجام میدهیم.
در واقع، مطالعات نشان می دهد که طب سوزنی یک درمان موثر برای نوروپاتی محیطی است و عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای شیمیایی دارد.
آیا این حقیقت دارد که طب سوزنی موجب کاهش وزن میشود؟
تا حدودی بله زیرا که طب سوزنی میتواند با تنظیم تولید هورمون، بهبود متابولیسم، بهینه سازی هضم، کاهش التهاب، کم کردن اشتها، و بهینه سازی سایر عملکردهای بدن که با چاقی و کاهش وزن مرتبط هستند، به کاهش وزن کمک کند.
درد بعد از طب سوزنی
قسمتهایی از بدن که سوزنها وارد میشوند شما پس از برداشتن سوزنها احساس درد میکنید. درد ناشی از طب سوزنی معمولاً در عرض 24 ساعت از بین می رود.
اگر چه این درد ها برای همه افراد زیاد شایع نیست، همچنین محل سوزن ها ممکن است کبود شود. این کبودی ها معمولاً درد ندارند و چند روز پس از درمان به حالت طبیعی برمیگردند.
اعتقاد بر این است که نقاط طب سوزنی سیستم عصبی مرکزی را تحریک می کنند. این کار باعث میشود مواد شیمیایی در ماهیچه ها، نخاع و مغز آزاد شده و این تغییرات بیوشیمیایی تواناییهای درمانی طبیعی بدن را تحریک کرده و بهزیستی جسمی و عاطفی را افزایش میدهند.
طب سنتی چینی توضیح می دهد که سلامتی نتیجه تعادل هماهنگ دو نیروی «یین» و «یانگ» بدن است که به نیروی حیاتی است «چی» معروف است و طبق فلسفه طب سوزنی گفته می شود که بیماری نتیجه عدم تعادل نیروهای یین و یانگ است.
انرژی چی از طریق مسیرهایی که به آنها کانال انرژی یا نادی میگویند جریان دارد. این مسیرها و جریان های انرژی از طریق 350 نقطه طب سوزنی در بدن قابل دسترسی هستند. قرار دادن سوزن ها در این نقاط با ترکیبات گیاهی مناسب، جریان انرژی بدن را دوباره متعادل میکند.
برخی از متخصصان از علم اعصاب برای توضیح طب سوزنی استفاده کرده اند. نقاط طب سوزنی به عنوان مکان هایی در نظر گرفته می شوند که اعصاب، ماهیچه ها و بافت همبند را می توان تحریک کرد. این تحریک جریان خون را افزایش می دهد و در عین حال فعالیت مسکن های طبیعی بدن را هم آزاد میکند.
تحقیقات انجام شده در آلمان نشان داده است که طب سوزنی میتواند به تسکین سردردهای تنشی و میگرن کمک کند. همچنین ثابت شده است که طب سوزنی در موارد زیر می تواند کارساز باشد:
سایر شرایطی که سازمان بهداشت جهانی می گوید که طب سوزنی ممکن است کمک کند اما شواهد بیشتری مورد نیاز است عبارتند از:
فیبرومیالژیا
نورالژی
نقاهت بعد از عمل
وابستگی به مواد، تنباکو و الکل
درد ستون فقرات
گرفتگی گردن
زوال عقل عروقی
سیاه سرفه
سندرم تورت
عفونت های دستگاه ادراری
هموراژیک اپیدمی
خیلی مهمه است که طب سوزونی به درستی و توسط متخصص انجام شود زیرا اثراتش را بدر این حالت بهتر نشان میدهد.
عوارض جانبی بسیار کمی دارد.
می توان آن را به طور موثر با درمان های دیگر ترکیب کرد.
می تواند برخی از انواع درد را کم کند.
می تواند به بیمارانی که داروهای ضد درد برایشان مناسب نیست کمک کند.
همه روش های درمانی خطرات و فوایدی نیز دارند.
اگر بیمار دچار اختلال خونریزی است یا داروهای رقیق کننده خون مصرف می کند، طب سوزنی برای او خطرناک است.
ممکن است خونریزی، کبودی و درد در قسمت های سوزن خورده ایجاد شود.
سوزن های استریل نشده ممکن است بیمار را آلوده کند.
در موارد نادر، سوزن ممکن است بشکند و به اندام داخلی آسیب برساند.
هنگامی که به طور عمیق در قفسه سینه یا قسمت فوقانی کمر قرار می گیرد، خطر فروپاشی ریه وجود دارد، اما این مورد بسیار نادر است.
بسیار ضروری است که یک متخصص طب سوزنی این کار را برای شما انجام دهد تا مشکلی پیش نیاید.
مانند هر درمان مکمل، استفاده از آن در کنار درمان های معمولی در موارد بیماری مزمن یا شدید توصیه می شود.
طب سوزنی یکی از درمان های کهن است که در کشور های شرق آسیا استفاده میشده و بسیار کار آمد بوده است به مرور علم طب سوزنی به سایر کشور ها و نقاط مختلف جهان هم گسترش یافته است.
در طب سوزنی چیزی که اهمیت دارد اینست که شما حتما به یک متخصص مراجعه کنید تا دچار عارضه نشوید، همچنین طب سوزنی طیف گسترده ای از بیماری ها را درمان میکند و با تعادل انرژی یین و یانگ در بدن بیماری ها را دور میکند. زیرا طبق فلسفه چینی ها عدم تعادل در بدن است که بیماری را بوجود می آورد.
و در آخر قبل از هر درمانی بهتر است با شخص متخصص مشورت کنید.