• گروه خدمات پزشکی و پرستاری

 

 

 

قُقنوس

 

 

 

 

- ویزیت پزشک عمومی و متخصص

- وصل سرم

-   NG   Tube 

- تزریقات و پانسمان 

- سوراخ  کردن  گوش

- اخذ  انواع  آزمایشات

- بخیه کردن و کشیدن بخیه 

- سونداژ مثانه و مجرای ادراری

- مدیریت زخم (زخم  بستر و دیابتی)

- چک کردن قند خون ، فشارخون ، نوار قلب  

مشاوره ومراقبت های مادران باردار توسط کارشناس مامایی

تهیه کلیه لوازم مصرفی و غیرمصرفی اعم از  :  تخت ، تشک مواج ، اکسیژن ، ویلچر، گلوکومتر، عصا ،  واکر  و....

 

درمنزل

 

 

 

 تلفن هماهنگی برای کلیه خدمات 

 

و سوالات متداول

 

 

0913-286-71-63 

 

آقای  هاشمیان

 

0933-872-66-83

 

 

 

 
تیروئیدِ پرکار، یک زنگ خطر/ کشف علل اصلیِ این اختلال

 

 

 

 هنگامی که فعالیت غده تیروئید زیاد شود، باعث افزایش تولید هورمون تیروئید می‌شود که از طریق آزمایش خون، این افزایش هورمون مشخص می‌گردد

 تیروتوکسیکوزیس یا تیروئید سمی، یک بیماری خطرناک است که ناشی از افزایش هورمون تیروئید می‌باشد. این بیماری سمی می‌تواند در اثر افزایش مصرف هورمون تیروئید و یا افزایش تولید هورمون تیروئید توسط غده تیروئید بوجود آید.

 

هورمون‌های تیروئید چه هستند؟

 

 

هورمون‌های تیروئید، باعث سوخت و ساز سلول ها می‌شوند.

 

این هورمون‌ها توسط غده تیروئید به وجود می‌یند.

غده تیروئید در قسمت جلوی گردن (نای) واقع شده است.

 

غده تیروئید از عنصر ید موجود در خون برای تولید هورمون‌های تیروئید استفاده می‌کند.

 

تنظیم هورمون تیروئید

 

غده تیروئید توسط غده دیگری که در مغز قرار دارد، تنظیم می‌شود. نام این غده تنظیم کننده تیروئید، غده هیپوفیز می‌باشد.

میزان تولید هورمون‌های تیروئید توسط غده هیپوفیز کنترل می‌شود

 

هیپوفیز تنظیم کننده قسمتی از هورمون‌های تیروئید است و تنظیم کننده دیگر این هورمون‌ها، غده هیپوتالاموس می‌باشد.

اگر هر کدام از این سه غده بیش از حد فعالیت داشته باشند، باعث افزایش تولید هورمون‌های تیروئید می‌شوند و در نتیجه پرکاری تیروئید عارض می‌شود.

اگر مقدار هورمون تیروئید در خون کافی نباشد، بوسیله غده هیپوفیز هورمون TSH (هورمون تحریک کننده تیروئید) زیادی آزاد شده و غده تیروئید را برای ساخت بیشتر هورمون تحریک می‌کند.

برعکس، اگر مقدار هورن تیروئید در خون زیاد باشد، بوسیله غده هیپوفیز، TSH کمی آزاد می‌شود و باعث کاهش تولید هورمون تیروئید می‌گردد.

 

علل پرکاری تیروئید

 

 

- بیماری گریوز

- عملکرد آدنوم (ندول گرم) و گواتر سمی

- مصرف بیش از حد هورمون‌های تیروئید

- ترشح غیرطبیعی هورمون TSH (هورمون تحریک کننده تیروئید)

- تیروئیدیت (التهاب غده تیروئید)

مصرف بیش از اندازه ید

 

بیماری گریوز

گریوز یکی از شایع‌ترین علل پرکاری تیروئید می‌باشد. این بیماری ارثی است.

در این بیماری، کنترل طبیعی غده تیروئید توسط هورمون TSH غده هیپوفیز وجود ندارد.

 

عوامل تشدیدکننده این بیماری عبارتند از:

استرس، سیگار، پرتودرمانی گردن، داروها و عفونت‌ها مثل ویروس‌ها.

تشخیص این بیماری توسط پزشکی هسته‌ای ، اسکن تیروئید و آزمایش خون صورت می‌گیرد.

بیماری گریوز ممکن است همراه با بیماری چشمی (افتالموپاتی گریوز) و ضایعت پوستی (درموپاتی) باشد.

عملکرد آدنوم (ندول گرم) و گواتر سمی

 

 

غده تیروئید همانند دیگر قسمت‌های بدن در اثر گذشت زمان، دارای برآمدگی‌هایی می‌شود.

در بیشتر موارد این برآمدگی‌ها، هورمون‌های تیروئید را تولید نمی‌کنند و در نتیجه نیازی به درمان آنها نیست.

برخی مواقع، یک ندول یا گره ممکن است به طور مستقل عمل کند، به این معنا که آن گره نیازی به تحریک غده هیپوفیز ندارد و به طور مستقل هورمون‌های تیروئید را تولید می‌کند.

اگر گره‌ها بزرگ‌تر از سه سانتیمتر باشند، این اتفاق رخ می‌دهد و به نام عملکرد ندول‌ها خوانده می‌شود.

اگر بیشتر از یک عملکرد ندول وجود داشته باشد، گواتر سمی بوجود می‌آید.

عملکرد ندول‌ها توسط اسکن تیروئید قابل تشخیص می‌باشند.

 

مصرف بیش از اندازه هورمون‌های تیروئید

 

مصرف بیش از اندازه داروهای حاوی هورمون‌های تیروئید نیز از علل شایع پرکاری تیروئید است.

هنگامی که بیمارانی که از داروهای تیروئیدی استفاده می‌کنند، اگر به طور مرتب توسط پزشک معاینه نشوند، مقادیر بیش از حد هورمون‌های تیروئید را در بدن انباشته می‌کنند.

دیگر افراد ممکن است برای افزایش وزن، از این داروها استفاده کنند.

در اسکن تیروئید با برداشت کم ید رادیواکتیو، این بیماران شناسایی می‌شوند.

 

ترشح غیرطبیعی TSH

وجود تومور در غده هیپوفیز باعث ترشح غیرطبیعی TSH (هورمون محرکه تیروئید) و تولید بیش از حد هورمون‌های تیروئید می‌شود.

این وضعیت به ندرت رخ می‌دهد و می‌تواند با دیگر اختلالات غده هیپوفیز همراه باشد.

براش تشخیص این اختلال، پزشک متخصص غدد با انجام آزمایشاتی، آزادشدن TSH را بررسی می‌کند.

غده تیروئید برای ساخت هورمون‌های تیروئید به ید نیاز دارد. افزایش مقدار ید باعث پرکاری تیروئید خواهد شد

 

تیروئیدیت (التهاب غده تیروئید)

 

 

این عارضه ممکن است بعد از یک بیماری ویروسی رخ دهد. این عارضه با تب و گلودرد و درد در هنگام بلع غذا همراه است. در این بیماری، غده تیروئید به لمس حساس است.گردن درد نیز ممکن است وجود داشته باشد.

التهاب غده تیروئید با تجمع گلبول‌های سفید (لنفوسیت ها) نیز ممکن است رخ دهد که به نام تیروئیدیت لنفوسیتیک خوانده می‌شود.

در هر دوی این التهابات، میزان هورمون‌های تیروئید خون زیاد می‌شوند.

بعد از بارداری و زایمان، تیروئیدیت لنفوسیتیک شایع است.

در این موارد، مرحله پرکاری تیروئید برای 4 تا 12 هفته طول می‌کشد و به دنبال آن مرحله کم کاری تیروئید تا شش ماه طول می‌کشد.

در بیشتر زنان مبتلا، عملکرد تیروئید مجددا طبیعی خواهد شد.

تیروئیدیت توسط اسکن تیروئید قابل شناسایی است.

 

مصرف بیش از اندازه ید

 

غده تیروئید برای ساخت هورمون‌های تیروئید به عنصر ید نیاز دارد. افزایش مقدار ید باعث پرکاری تیروئید خواهد شد.

معمولا در بیمارانی که دارای غده تیروئید غیرطبیعی می‌باشند، پرکاری تیروئید ناشی از ید دیده می‌شود.

دارویی از قبیل آمیودارون (Cordarone) که برای درمان مشکلات قلبی تجویز می‌شود، دارای مقدار زیادی ید است و می‌تواند عملکرد طبیعی غده تیروئید را مختل کند.

 

علائم پرکاری تیروئید

 

- زیاد عرق کردن

- عدم تحمل گرما

- افزایش حرکات روده

- لرزش

- عصبی بودن و آشفته بودن

- تپش قلب

- کاهش وزن

- خستگی

- کاهش تمرکز

- بی‌نظمی در عادت ماهیانه

- خونریزی کم در عادت ماهیانه

معمولا علائم وابسته به افزایش میزان سوخت و ساز بدن می‌باشند.

در افراد مسن، بی‌نظمی ضربان قلب و نابسامانی قلب رخ می‌دهد.

در موارد شدیدتر، پرکاری تیروئید درمان نشده ممکن است موجب طوفان تیروئیدی شود.

طوفان تیروئیدی دارای علائم: افزایش فشار خون  ، تب و نابسامانی قلب می‌باشد

و تغییرات روحی از قبیل: گیجی و هذیان گویی نیز ممکن است رخ دهد.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 484 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 
هیدراتاسیون چیست؟ / چه تاثیری بر سلامت بدن دارد؟

 

آب به عنوان یکی از عناصر حیاتی برای زندگی انسان، نقش بسیار مهمی در حفظ سلامت و بهبود کیفیت زندگی دارد.

هیدراتاسیون مناسب نه‌ تنها به عملکرد بهینه بدن کمک می‌کند، بلکه تأثیرات مثبتی بر روی سلامت روان و جسم نیز دارد.

 در این مقاله به بررسی تأثیر آب و هیدراتاسیون بر سلامت خواهیم پرداخت و نکات کلیدی برای حفظ هیدراتاسیون مناسب را ارائه خواهیم کرد

تأثیر آب و هیدراتاسیون بر سلامت

 

1. حفظ تعادل مایعات

 

آب به عنوان اصلی‌ترین جزء بدن، حدود 60 درصد از وزن بدن را تشکیل می‌دهد.

هیدراتاسیون مناسب به حفظ تعادل مایعات در بدن کمک می‌کند و برای عملکرد صحیح سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌ها ضروری است. این تعادل به  تنظیم دما و انتقال مواد مغذی به سلول‌ها کمک می‌کند.

 

2. بهبود عملکرد ورزشی

 

نوشیدن آب کافی قبل، در طول و بعد از فعالیت‌های ورزشی به بهبود عملکرد ورزشی کمک می‌کند.

کمبود آب می‌تواند منجر به خستگی، کاهش انرژی و کاهش تمرکز شود.

هیدراتاسیون مناسب به افزایش استقامت و کاهش خطر آسیب‌های ورزشی کمک می‌کند.

 

3. سلامت پوست

 

آب نقش مهمی در حفظ سلامت پوست دارد. هیدراتاسیون کافی می‌تواند به بهبود الاستیسیته پوست و کاهش علائم پیری کمک کند. پوست مرطوب و سالم بهتر می‌تواند از عوامل محیطی مخرب محافظت کند و به حفظ زیبایی طبیعی کمک می‌کند.

 

4.  تنظیم دما

 

آب به  تنظیم دمای بدن کمک می‌کند. در زمان‌هایی که بدن گرم می‌شود، عرق کردن به عنوان یک مکانیسم طبیعی برای کاهش دما عمل می‌کند. بدون هیدراتاسیون کافی، بدن نمی‌تواند به خوبی دما را  تنظیم کند و این موضوع می‌تواند به مشکلات جدی سلامتی منجر شود.

 

5. بهبود عملکرد مغز

 

آب نقش مهمی در عملکرد مغز دارد.

کمبود آب می‌تواند به کاهش تمرکز، افزایش استرس و کاهش حافظه منجر شود.

هیدراتاسیون کافی به بهبود عملکرد ذهنی و حالت روحی کمک می‌کند و می‌تواند به افزایش خلاقیت و کارایی کمک کند.

6. کاهش خستگی

 

نوشیدن آب کافی می‌تواند به کاهش احساس خستگی کمک کند.

کمبود آب می‌تواند منجر به احساس خستگی و کاهش انرژی شود. با نوشیدن آب کافی، می‌توانید احساس سرزندگی و انرژی بیشتری داشته باشید.

 

7. سلامت روده

 

آب نقش مهمی در سلامت روده دارد. هیدراتاسیون کافی به بهبود عملکرد روده و جلوگیری از یبوست کمک می‌کند. آب به نرم شدن مدفوع و تسهیل حرکت آن در روده کمک می‌کند.

 

8. پیشگیری از بیماری‌ها

 

تحقیقات نشان داده‌اند که هیدراتاسیون مناسب می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و فشار خون بالا کمک کند. آب به بهبود عملکرد متابولیسم و کاهش التهاب در بدن کمک می‌کند.

 

 نتیجه‌گیری

 

با توجه به تأثیرات عمیق آب و هیدراتاسیون بر سلامت، توصیه می‌شود که افراد به نوشیدن آب کافی توجه کنند و حداقل 8 لیوان آب در روز بنوشند.

ایجاد عادات سالم مانند نوشیدن آب به جای نوشیدنی‌های شیرین و مصرف میوه‌ها و سبزیجات با محتوای آب بالا می‌تواند به حفظ هیدراتاسیون مناسب کمک کند. با رعایت این نکات، می‌توانید به بهبود کیفیت زندگی و سلامت خود کمک کنید.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 483 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

تمام دلایل پا درد هنگام راه رفتن

تاندونیت زمانی شکل می‌گیرد که یک تاندون ملتهب شده باشد.

 پای انسان از بسیاری استخوان‌های کوچک شکل گرفته است و آسیب دیدگی، نامیزانی یا تخریب بالشتک‌های محافظ اطراف آن‌ها می‌تواند موجب درد قابل توجهی شود

مسائل مختلفی می‌توانند بر پاها تاثیرگذار باشند و به طور بالقوه موجب دردی شوند که با هر گام بدتر می‌شود.

در ادامه با برخی دلایل بالقوه احساس درد در پاها هنگام راه رفتن و همچنین درمان‌های آن‌ها بیشتر آشنا می‌شویم.

 

پلانتار فاشیا

پلانتار فاشیا یا التهاب تاندون کف پایی که موجب درد در پاشنه یا قسمت کف پا می‌شود، سهمی حدود ۱۵ درصدی از مشکلات پا را به خود اختصاص داده است.

از علائم این شرایط می‌توان به احساس دردی مانند درد چاقو خوردن در پاشنه و پایین پا، به ویژه هنگام راه رفتن و ایستادن اشاره کرد.

پزشک ممکن است یک معاینه بدنی و همچنین تصویربرداری پرتو اکس را برای اطمینان از این که هیچ شکستگی زمینه‌ای در استخوان‌های کوچک پا وجود ندارد، انجام دهد.

 

درمان

پوشیدن یک آتل ویژه برای کشش تاندون‌ها و همچنین فیزیوتراپی می‌تواند درد را کاهش دهد.

از دیگر گزینه‌های درمان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- استراحت

- تمرینات ورزشی کششی و تقویتی

- ماساژ با یخ

- داروهای ضد التهاب

تزریق کورتیکواستروئید برای تسکین کوتاه مدت

 

نوروم مورتون

نوروم مورتون زمانی رخ می‌دهد که اعصاب در پا شروع به ضخیم شدن کرده و روی انگشتان پا فشار وارد می‌کند. فرد مبتلا ممکن است این گونه احساس کند که همواره چیزی مانند سنگریزه در کفش وی وجود دارد.

سوزن سوزن شدن، بی حسی یا سوزش در پا نیز از دیگر علائمی هستند که فرد ممکن است تجربه کند.

درد معمولا در قسمت سینه پا وجود دارد، در شرایطی که احساس سوزش معمولا در انگشتان پا ظاهر می‌شود.

پزشک ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری مانند پرتو اکس و سونوگرافی را برای تشخیص دقیق این شرایط تجویز کند.

 

درمان

درمان نوروم مورتون شامل استفاده از وسایلی ویژه در کفش مانند پشتیبان قوس پا یا کفی‌های داخل کفش می‌شود. همچنین، پزشک ممکن است عمل جراحی را برای کاهش فشار روی اعصاب یا حذف عصب توصیه کند.

 

متاتارسالژیا

متاتارسالژیا معمولا به عنوان دردی شدید و سوزناک در سینه پا ظاهر می‌شود.

این شرایط می‌تواند موجب بی حسی و احساس سوزن سوزن شدن در انگشتان پا و احساس وجود جسم خارجی مانند سنگریزه در کفش شود.

درد معمولا در قسمت سینه پا پشت انگشتان پا متمرکز است.

این شرایط شبیه به مشکلاتی دیگر از جمله نوروم مورتون به نظر می‌رسد. پزشک ممکن است یک آزمایش تصویربرداری مانند پرتو اکس را برای رد احتمالات دیگر مانند یک شکستگی را تجویز کند.

 

درمان

درمان‌های خانگی مانند استراحت، استفاده از یخ یا تغییر کفش و استفاده از مدل‌هایی با پشتیبانی بیشتر از پا ممکن است به بهبود متاتارسالژیا کمک کنند.

گاهی اوقات، پزشک شما ممکن است عمل جراحی را برای اصلاح انگشت چکشی توصیه کند که طی آن استخوان‌هایی که موجب متاتارسالژیا شده اند، دوباره تراز می‌شوند. اما این آخرین راه حل محسوب می‌شود.

فرد مبتلا به متاتارسالژیا می‌تواند تمرینات زیر را برای بهبود این شرایط انجام دهد:

کشش فعال

حرکت کششی فعال از هیچ نیروی خارجی استفاده نمی‌کنند. فرد می‌تواند با انجام حرکت کششی زیر متاتارسالژیا را تسکین دهد:

قسمت میانی پا را روی یک پله قرار داده و پاشنه پا را تا حد امکان پایین بیاورید.

این وضعیت را برای ۱۰ ثانیه حفظ کنید.

این حرکت کششی را ۲۰ بار تکرار کنید.

فرد مبتلا به متاتارسالژیا باید این تمرین را سه بار در روز انجام دهد.

تمرین پوسچرال

فرد می‌تواند این تمرین را هنگام انجام فعالیت‌های دیگر مانند اصلاح صورت یا مسواک زدن دندان‌ها انجام دهد.

این حرکت شامل ایستادن روی یک تخته شیب‌دار برای حدود ۳۰ ثانیه می‌شود تا فرد به حفظ یک وضع اندامی (پوسچر) قوی تشویق شود.

 

تاندونیت

 

تاندونیت زمانی شکل می‌گیرد که یک تاندون ملتهب شده باشد. تاندونیت، به ویژه در تاندون آشیل که به سمت پاشنه پا پایین می‌رود می‌تواند موجب احساس درد در پا هنگام ورزش شود.

درد در قسمت پشت پا یا پاشنه و همچنین به صورت حساسیت به لمس یا سفتی در پا احساس می‌شود.

پزشک معمولا یک معاینه بدنی را برای بررسی درد، تورم و حساسیت به لمس رو و اطراف تاندون آشیل انجام می‌دهد.

 

درمان

داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن ممکن است به تسکین درد کمک کنند.

پزشک ممکن است تمرینات فیزیوتراپی یا کفی‌های ویژه درون کفش را برای کاهش فشار روی تاندون آشیل تجویز کند. در موارد شدید، ممکن است به عمل جراحی نیاز باشد.

 

پای تورف

پای تورف یا انگشت تورف به واسطه یک کشیدگی دردناک در انگشت بزرگ پا ایجاد می‌شود. درد زمانی که انگشتان پا کشیده می‌شوند، تشدید می‌شود.

این شرایط موجب احساس درد و سفتی، به ویژه در انگشت بزرگ پا می‌شود. برخی افراد ممکن است با تورم و کبودی نیز مواجه شوند.

پزشک یک معاینه بدنی را برای بررسی دامنه حرکت انگشتان پا انجام خواهد داد.

 

درمان

درمان شامل استراحت، استفاده از یخ، و بالا قرار دادن انگشتان پا می‌شود. فیزیوتراپی نیز ممکن است یک گزینه برای کاهش سفتی مفصل باشد.

گاهی اوقات عمل جراحی می‌تواند برای اصلاح شرایط انگشتان پا و کمک به حذف بخش‌های استخوانی اضافه یا اصلاح آسیب دیدگی پنجه پا استفاده شود.

 

انحراف شست

انحراف شست یا هالوکس والگوس زمانی رخ می‌دهد که در ساختار پا تغییر ایجاد می‌شود و انگشت بزرگ به سمت انگشتان دیگر خم می‌شود. این نامیزانی موجب ظاهر شدن یک برجستگی استخوانی در پایه انگشت بزرگ پا می‌شود.

فرد ممکن است احساس سوزش و همچنین قرمزی، تورم یا بی حسی در پا را تجربه کند.

زمانی که فرد کفش می‌پوشد، درد می‌تواند به ویژه در انگشت بزرگ و انگشت دوم پا تشدید شود.

پزشک می‌تواند انحراف شست را با مشاهده پا تشخیص دهد. با این وجود، گاهی اوقات انجام آزمایش تصویربرداری پرتو اکس برای تعیین وسعت انحراف شست پا تجویز می‌شود.

 

درمان

موارد خفیف انحراف شست با تغییر کفش مانند پوشیدن کفش‌هایی با قسمت پنجه پهن‌تر ممکن است درمان شوند.

مصرف داروهای مسکن بدون نسخه، استفاده از یخ، و پوشیدن وسایل مخصوص کفش نیز می‌توانند به کاهش علائم کمک کنند. اگر انحراف شست موجب ناهنجاری شدید شده باشد یا اقدامات خانگی اثربخش نباشند، پزشک ممکن است انجام عمل جراحی برای اصلاح شرایط را توصیه کند.

 

آتروفی پد پاشنه پا

این شرایط زمانی رخ می‌دهد که پد محافظ در کف پاشنه پا شروع به آتروفی یا کوچک شدن می‌کند. در نتیجه، استخوان پاشنه پای فرد ممکن است هنگام راه رفتن بیشتر به زمین بخورد.

آتروفی پد پاشنه پا می‌تواند به درد، سوزش، و ایجاد پینه (کالوس) روی پاشنه پا، جایی که فرد معمولا درد را احساس می‌کند، منجر شود.

پزشک شما ممکن است ترکیبی از معاینه بدنی و آزمایش‌های تصویربرداری را برای ارزیابی شرایط استفاده کنند.

 

درمان

درمان‌های خانگی مانند استفاده از بسته یخ و استراحت دادن به پا ممکن است به تسکین آتروفی پد پاشنه پا کمک کنند. استفاده از آتل ویژه یا پدهای پاشنه نیز ممکن است مفید باشند.

 

آرتریت

استئوآرتریت یا آرتروز می‌تواند موجب تخریب بالشتک محافظ در استخوان‌های پا شود و به احساس سفتی در انگشتان پا و پاشنه منجر شود.از سوی دیگر،

آرتریت روماتوئیت یک اختلال خودایمنی است که موجب تخریب غضروف، رباط‌ها و تاندون‌ها در پا می‌شود.

این آسیب می‌تواند موجب علائمی از جمله درد، تورم، گرما و قرمزی شود.

آرتریت می‌تواند بخش‌های مختلف پا از جمله انگشتان، قوزک، سینه پا و پاشنه‌ها را تحت تاثیر قرار دهد.

پزشک یک معاینه بدنی و احتمالا تصویربرداری پرتو اکس را برای شناسایی هرگونه ناهنجاری انجام خواهد داد. همچنین، وی ممکن است آزمایش خون برای بررسی وجود اتوآنتی بادی‌ها را تجویز کند.

 

درمان

درمان‌های خانگی مانند استراحت، استفاده از یخ، و فیزیوتراپی می‌توانند به کاهش درد آرتریت کمک کنند.

گاهی اوقات، پزشک ممکن است استفاده از یک آتل ویژه را توصیه کند تا به کاهش فشار روی پا کمک شود.

عمل جراحی ممکن است یک گزینه برای اصلاح بدشکلی‌های زمینه‌ای باشد، اما این در صورتی است که گزینه‌های غیر جراحی موثر نبوده باشند.

نوع آرتریت و همچنین مکان آن در انتخاب نوع روش جراحی برای فرد تاثیر گذار خواهند بود.

 

خار پاشنه پا

رشد استخوانی غیر طبیعی می‌تواند موجب احساس درد، تورم و قرمزی در پاشنه پا شود. برخی افراد می‌توانند درد در نتیجه پلانتار فاشیا را تجربه کنند.

درد ناشی از خار پاشنه پا زمانی که فرد راه می‌رود، می‌دود یا فعالیت‌های بدنی دیگر را انجام می‌دهد در درجه نخست بر پاشنه پا تاثیر می‌گذارد.

پزشک آزمایش تصویربرداری پرتو اکس را برای تشخیص خار پاشنه پا تجویز خواهد کرد.

 

درمان

استراحت دادن به پا و استفاده از کمپرس سرد می‌تواند مفید باشد.

تزریق داروهای ضد التهاب یا مصرف داروهای بدون نسخه نیز ممکن است به تسکین شرایط کمک کنند.

 

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت بروز هر یک از علائم زیر، فرد باید به پزشک مراجعه کند:

- بدشکلی آشکار در پا

- درد شدید هنگام راه رفتن

- دردی که انجام فعالیت‌های روزانه را دشوار می‌کند

- تورم و قرمزی مکرر در پا

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 482 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 

 
نمک و افسردگی چه ارتباطی با یکدیگر دارند؟

رژیم‌های غذایی پرنمک می‌توانند باعث افزایش التهاب در بدن و مغز شوند، که ممکن است عملکرد انتقال‌دهنده‌های عصبی را مختل کرده و به بروز افسردگی منجر شود.

 مصرف بیش‌ازحد نمک ممکن است خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهد

مطالعات جدید نشان می‌دهند که رژیم‌های غذایی پرنمک می‌توانند از طریق مکانیسم‌های ایمنی، به‌ویژه تولید پروتئینی به نام IL-17A، منجر به بروز علائم افسردگی شوند.

یافته‌های علمی: ارتباط بین نمک و افسردگی

 

در مطالعه‌ای که در مجله The Journal of Immunology منتشر شده است، موش‌هایی که به مدت پنج هفته رژیم غذایی پرنمک دریافت کردند، رفتارهایی مشابه با علائم افسردگی نشان دادند، مانند کاهش کنجکاوی و افزایش بی‌تحرکی.

این تغییرات رفتاری با افزایش سطح IL-17A در مغز، خون و طحال همراه بود. موش‌هایی که قادر به تولید IL-17A نبودند، حتی با مصرف نمک زیاد، این علائم را نشان ندادند، که نشان‌دهنده نقش مستقیم این پروتئین در ایجاد علائم افسردگی است.

 
مکانیسم‌های احتمالی تأثیر نمک بر سلامت روان

 

1. التهاب مزمن:

رژیم‌های غذایی پرنمک می‌توانند باعث افزایش التهاب در بدن و مغز شوند، که ممکن است عملکرد انتقال‌دهنده‌های عصبی را مختل کرده و به بروز افسردگی منجر شود.

2. اختلال در محور روده-مغز:

مصرف زیاد نمک می‌تواند تعادل باکتری‌های مفید روده را بر هم زده و از طریق محور روده-مغز بر خلق‌وخو تأثیر بگذارد.

3. عدم تعادل هورمونی:

نمک زیاد ممکن است باعث اختلال در تنظیم هورمون‌های استرس مانند کورتیزول شود، که با افزایش خطر افسردگی مرتبط است.

4. تأثیرات غیرمستقیم بر سلامت جسمی:

بیماری‌های مزمن ناشی از مصرف زیاد نمک، مانند فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی، می‌توانند به‌طور غیرمستقیم خطر افسردگی را افزایش دهند.

 توصیه‌های پیشگیرانه برای کاهش مصرف نمک

• برچسب‌های تغذیه‌ای را بررسی کنید:

محصولاتی را انتخاب کنید که کمتر از140 میلی‌گرم سدیم در هر وعده دارند.

• مصرف غذاهای فرآوری‌شده را محدود کنید:

غذاهای آماده، کنسروها، گوشت‌های فرآوری‌شده و تنقلات اغلب حاوی نمک زیادی هستند.

• بیشتر در خانه غذا بپزید:

 با پخت غذا در خانه، کنترل بیشتری بر میزان نمک مصرفی خواهید داشت.

• در رستوران‌ها احتیاط کنید:

از سرآشپز بخواهید که نمک کمتری در غذا استفاده کند یا سس‌ها را جداگانه سرو کند.

• قبل از افزودن نمک، غذا را بچشید:

ممکن است غذا به‌اندازه کافی طعم‌دار باشد و نیازی به افزودن نمک نباشد.

• مصرف نمک را به‌تدریج کاهش دهید:

کاهش تدریجی مصرف نمک به بدن فرصت می‌دهد تا به طعم‌های کمتر شور عادت کند.

• از منابع پنهان نمک آگاه باشید:

برخی از غذاها مانند نان، غلات صبحانه و حتی نوشیدنی‌ها می‌توانند حاوی نمک پنهان باشند.

• بدن خود را هیدراته نگه دارید:

نوشیدن آب کافی به کلیه‌ها کمک می‌کند تا سدیم اضافی را دفع کنند.

• با پزشک مشورت کنید:

اگر نگران سطح نمک بدن یا علائم افسردگی هستید، با پزشک خود مشورت کنید.

 نتیجه‌گیری

 

اگرچه تحقیقات بیشتری برای تأیید این یافته‌ها در انسان‌ها لازم است، اما کاهش مصرف نمک می‌تواند نه‌تنها برای سلامت جسمی بلکه برای سلامت روان نیز مفید باشد. با انتخاب‌های غذایی هوشمندانه و سبک زندگی سالم، می‌توان خطر ابتلا به افسردگی را کاهش داد.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 481 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

چکاپ‌های لازم بعد از ۵۰ سالگی

همهٔ ما به سلامتی‌مان اهمیت می‌دهیم، خصوصاً با بالارفتن سن که بیشتر مستعد انواع بیماری‌ها می‌شویم. اما با چکاپ‌های روتین پزشکی می‌توانیم هر مشکلی را در همان مراحل اولیه شناسایی کرده و راحت‌تر درمانشان کنیم.

 

غربالگری آنوریسم آئورت شکمی

غربالگری آنوریسم آئورت شکمی می‌تواند بررسی کند که :

آیا برآمدگی یا تورمی در آئورت که اصلی‌ترین رگی است که از قلب به شکم می‌رود وجود دارد یا نه.

در این غربالگری، سونوگرافی در ناحیه شکم انجام می‌شود.

 

چرا این تست مهم است؟

آئورت، خون را از قلب به تمام بدن پمپاژ می‌کند.

اگر تورمی در آئورت باقی بماند بزرگ و بزرگ‌تر شده و می‌تواند پاره شود و خونریزی خطرناکی در داخل شکم ایجاد کند. آنوریسم آئورت شکمی اغلب علامتی ندارد و غربالگری می‌تواند وجود آن را پیش از پاره شدن شناسایی کند.

 

هر چند وقت یکبار باید این غربالگری را انجام بدهید؟

در بعضی از کشورها این غربالگری سالی یک‌بار به مردان ۶۵ سال به بالا توصیه می‌شود؛ زیرا در مردان شایع‌تر است. غربالگری آنوریسم آئورت شکمی معمولاً جزو چکاپ‌های روتین برای خانم‌ها نیست. مردان زیر ۶۵ سال یا افرادی که در حال حاضر به دلیل آنوریسم آئورت شکمی تحت درمان قرار گرفته‌اند، ریسک کمتری ازاین‌جهت دارند.

اگر فکر می‌کنید لازم است می‌توانید از پزشک خود درخواست تست آنوریسم کنید.

اگر نتیجهٔ تست آنوریسم نشان بدهد مشکلی وجود دارد، برای تست‌های بیشتر و درمان ارجاع داده خواهید شد.

 

تست‌های فشارخون

 

فشارخون، نیرویی است که خون شما به دیوارهٔ شریان‌هایتان وارد می‌کند.

علائم معمول  فشارخون پایین شامل تهوع و سرگیجه می‌شود.

فشارخون بالا به‌ندرت علامت قابل‌توجهی دارد اما می‌تواند قلب را ضعیف کرده و به دیوارهٔ رگ‌ها و شریان‌ها آسیب بزند و خطر بیماری قلبی و کلیوی و سکته مغزی را افزایش دهد.

 

چرا این تست مهم است؟

 

۶۶ درصد از مردان و ۷۱ درصد از زنان ۷۵ سال به بالا مشکل فشارخون بالا دارند؛ اما از آن آگاه نیستند؛ چون اغلب علامتی ندارد.

اگر فشارخونتان در طیف نرمال نباشد لازم است چندین بار فشارخونتان را چک کنید. اگر معلوم شود فشارخونتان به طور پیوسته بالاست، پزشک درمان مناسب را توصیه خواهد کرد.

ممکن است پزشک دستور آزمایش خون برای بررسی عملکرد کلیه‌ها و بررسی خطر ابتلای شما به دیابت بدهد. درمان شامل تغییراتی در سبک زندگی می‌شود که اگر مؤثر نبود یا فشارخونتان خیلی بالا بود، دارو برایتان تجویز خواهد کرد.

اگر فشارخونتان پایین باشد، پزشک توصیه می‌کند تغییراتی در سبک زندگی خود انجام دهید، مثلاً طی روز به‌اندازه کافی آب بنوشید.

 

غربالگری سرطان روده

 

غربالگری سرطان روده، سرطان را تشخیص نمی‌دهد اما می‌تواند مشکلات بالقوه را پیش از اینکه فرد علامتی داشته باشد شناسایی کند. روی نمونه مدفوع شما آزمایشات و آنالیزهایی انجام می‌شود و نتیجهٔ آن در عرض دو هفته مشخص خواهد شد.

غربالگری سرطان روده به همه مردان و زنان ۶۰ تا ۷۴ سال هر دو سال یک‌بار توصیه می‌شود. اما طی سال‌های اخیر این تست به افراد بالای ۵۰ سال نیز توصیه می‌شود.   شما تا قبل از رسیدن به ۶۰ سالگی باید یک‌بار این غربالگری را انجام داده باشید.

 

چرا این تست مهم است؟

سرطان روده چهارمین سرطان کشنده در بسیاری از کشورهاست و هر چه زودتر تشخص داده شود، درمان آن راحت‌تر بوده و شانس حفظ جان بیمار نیز بیشتر خواهد بود.

اگر در نمونه مدفوع شما ردی از خون دیده شود، پزشک دستور تست‌های بیشتری را می‌دهد. البته این علامت به معنی سرطان روده نیست؛ اما در این شرایط لازم است کولونوسکوپی انجام دهید تا احتمالات بررسی شوند. درصد اندکی از افراد در این مرحله وجود مشکلی را نشان می‌دهند که نیاز به تست‌های دیگر خواهند داشت.

 

غربالگری سرطان سینه

 

بیشتر کارشناسان اتفاق‌نظر دارند که غربالگری منظم سینه یک راه خوب برای تشخیص سرطان سینه در مراحل اولیه است و مسلماً درمان ساده‌تری خواهد داشت. غربالگری سرطان سینه گاهی سرطان‌هایی را شناسایی می‌کند که هیچ علامتی ایجاد نکرده‌اند.

غربالگری سرطان سینه با ماموگرافی انجام می‌شود.

 

چرا این تست مهم است؟

هر ساله زنان زیادی به سرطان سینه دچار می‌شوند و این سرطان شایع‌ترین نوع سرطان در خانم‌هاست. همیشه تشخیص زودهنگام سرطان به درمان بهتر کمک می‌کند.

 

غربالگری سرطان سینه هر چند وقت یک‌بار باید انجام شود؟

 

غربالگری سرطان سینه معمولاً از ۴۵ سالگی شروع می‌شود و تا ۷۰ سالگی هر سه سال یک‌بار تکرار خواهد شد. در برخی موارد که بیمار ریسک فاکتورهایی دارد بنا بر توصیه پزشک شاید لازم باشد غربالگری سرطان سینه با فواصل کمتری انجام شود.

 

غربالگری سرطان دهانه رحم

 

غربالگری سرطان دهانه رحم یا تست پاپ‌اسمیر روشی برای شناسایی اختلالاتی در دهانه رحم و پیشگیری از سرطان است. این اختلالات در صورت عدم درمان می‌توانند منجر به سرطان دهانه رحم شوند.

 

چرا این تست مهم است؟

هر ساله موارد زیادی از سرطان دهانه رحم شناسایی می‌شود. از سال ۱۹۸۰ که برنامه غربالگری سرطان دهانه رحم ارائه شد، تعداد افرادی که در اثر این سرطان جان خود را از دست می‌دادند کاهش قابل‌توجهی داشت.

همهٔ خانم‌های ۲۵ تا ۶۴ سال واجد شرایط تست غربالگری سرطان دهانه رحم هر ۳ تا ۵ سال هستند. خانم‌های بالای ۶۵ سال معمولاً نیازی به این تست ندارند، مگر اینکه از سن ۵۰ سالگی غربالگری انجام نداده باشند یا در هر یک از سه تست آخرشان، ناهنجاری‌هایی دیده شده باشد.

 

آزمایش کلسترول خون

 

کلسترول نوعی چربی است که در خون وجود دارد و در تمام بدن می‌چرخد. بالابودن سطح کلسترول در خون می‌تواند سبب تجمع چربی در عروق شده و ریسک حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد. یک آزمایش خون می‌تواند وضعیت کلسترول خون را چک کند.

 

چرا این تست مهم است؟

 

بالابودن کلسترول هیچ علامتی ندارد، بنابراین شاید کلسترول خونتان بالا باشد اما ندانید. تنها راه اینکه متوجه شوید این است که آزمایش خون بدهید.

اگر کلسترول خونتان بالا باشد می‌توانید با تغییراتی در رژیم غذایی، رسیدن به وزن سالم و ورزش منظم آن را پایین بیاورید. اگر در حال حاضر بیماری قلبی دارید یا در معرض ابتلا به آن هستید، پزشک داروی کاهنده کلسترول خون مانند استاتین برایتان تجویز می‌کند.

 

تست NHS

 

تست NHS یک چکاپ برای سلامت عمومی است که به شما می‌گوید آیا ریسک بیشتری در ابتلا به برخی از بیماری‌ها دارید یا نه مانند بیماری قلبی، دیابت، بیماری کلیوی و سکته مغزی.

این تست حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. پزشک از شما سؤال‌های ساده‌ای در مورد سبک زندگی‌تان و سوابق پزشکی خانواده‌تان می‌پرسد، قد و وزنتان را می‌گیرد و فشار خونتان را چک می‌کند و با استفاده از تست پریک، نمونه خون از شما می‌گیرد.

 

چرا این تست مهم است؟

بر اساس نتیجهٔ سؤال‌ها و آزمایش خونتان، پزشک می‌تواند به شما بگوید احتمال اینکه دچار بیماری قلبی، سکته مغزی، بیماری کلیوی و دیابت شوید چقدر است. اگر بالای ۶۵ سال باشید احتمالاً در مورد علائم زوال عقل نیز از شما سؤال خواهد شد. سپس پزشک برای کاهش ریسک‌هایی که دارید توصیه‌هایی به شما خواهد کرد.

برای سنین بین ۴۰ تا ۷۴ سال اگر در حال حاضر بیماری قلبی و دیابت و بیماری کلیوی و سابقه سکته مغزی وجود نداشته باشد، تست NHS هر پنج سال یک‌بار توصیه می‌شود

 

تست‌های پوستی

 

شما خودتان هم باید حواستان به خال‌های پوستی که دارید باشد تا هر گونه علامت و تغییری را خیلی زود متوجه بشوید. بیشتر خال‌ها بی‌خطرند اما گاهی می‌توانند به سرطان پوستی نادری به نام ملانوما تبدیل شوند.

اگر متوجه هر گونه تغییری در رنگ، اندازه یا شکل خالتان شدید باید زودتر به پزشک مراجعه کنید تا پزشک دستور تست‌های پوستی بدهد.

 

چرا این تست مهم است؟

ملانوما پنجمین سرطان مرگ‌آور در خیلی از کشورهاست و مانند سرطان‌های دیگر هر چه زودتر تشخیص داده شود، شانس موفقیت در درمان و بقا بیشتر خواهد بود.

 

واکسیناسیون

 

بیشتر افراد بعد از ابتلا به آنفلوانزا، پنومونی یا شینگلز (زونا) حالشان خوب می‌شود؛ اما ابتلا به هر یک از این عفونت‌ها در سنین بالا می‌تواند مشکلات جدی ایجاد کند و حتی کشنده باشد. بهترین مراقبت، واکسیناسیون است.

در مورد اینکه به چه واکسن‌هایی نیاز دارید و هر چند وقت یک‌بار باید تکرارشان کنید با پزشک مشورت کنید.

آنفلوانزا و پنومونی چهارمین علت شایع مرگ در افراد بالای ۶۵ سال هستند. شینگلز می‌تواند عوارض بلندمدت ایجاد کند و حتی گاهی کشنده باشد.

ویروس آنفلوانزا هر سال تغییر می‌کند و به همین دلیل واکسن آن نیز هر سال به‌روزرسانی می‌شود تا بهترین محافظت را داشته باشد. اگر سنتان زیر ۵۰ سال است؛ اما عوارض مزمنی مانند دیابت، بیماری قلبی یا بیماری ریوی دارید، این واکسیناسیون‌ها برای شما مهم‌ترند.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 480 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

علت، علائم و درمان عفونت گوش را بشناسید

 

 

 

 

  عفونت گوش توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها ایجاد می‌شود. عفونت معمولاً گوش میانی را درگیر می‌کند، اما می‌تواند در گوش خارجی یا گوش داخلی نیز رخ دهد. علائم عفونت گوش ممکن است شامل گوش درد، کاهش شنوایی، تخلیه مایعات، تب و احساس فشار در گوش باشد.
 

 عفونت گوش در کودکان شایع‌تر است، اما اغلب در هر سنی رخ می‌دهد. درمان به علت و شدت عفونت بستگی دارد که از مسکن‌ها و آنتی بیوتیک‌ها گرفته تا روش‌های تخلیه در موارد شدید متفاوت است. 
 

 

عفونت گوش چیست؟

عفونت گوش که به عنوان اوتیت نیز شناخته می‌شود، یک بیماری شایع است که زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها یا ویروس‌ها باعث التهاب در گوش شده و منجر به درد، ناراحتی و گاهی اوقات از دست دادن شنوایی موقت می‌شود. این بیماری می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، اگرچه در کودکان به دلیل رشد سیستم ایمنی و لوله‌های شیپور استاش کوچک‌تر شایع‌تر است. عفونت‌های گوش را می‌توان به انواع مختلفی دسته بندی کرد، اما بسیاری از این عفونت‌ها خود به خود برطرف می‌شوند. درک علل، علائم و گزینه‌های درمانی می‌تواند به مدیریت و پیشگیری از این وضعیت ناراحت کننده کمک کند.

 

 

انواع عفونت گوش چیست؟

در ادامه انواع عفونت گوش اشاره می‌کنیم:

اوتیت میانی (عفونت گوش میانی)

اوتیت میانی شایع‌ترین نوع عفونت گوش است. این عفونت زمانی اتفاق میفتد که مایعات و باکتری‌ها یا ویروس‌ها در پشت پرده گوش جمع می‌شوند و منجر به التهاب و درد می‌شوند. اوتیت میانی اغلب به دنبال یک عفونت تنفسی مانند سرماخوردگی رخ می‌دهد که باعث انسداد شیپورهای استاش می‌شود.

علائم :

شامل گوش درد، تب، مشکلات شنوایی و گاهی تخلیه مایعات هستند.

کودکان به دلیل کوچکتر بودن شیپور استاش مستعد ابتلا به اوتیت میانی هستند. درمان ممکن است شامل مسکن‌ها و آنتی بیوتیک‌ها برای عفونت‌های باکتریایی یا در موارد مزمن، قرار دادن لوله گوش برای جلوگیری از تجمع مایعات و کاهش خطر عفونت‌های مکرر باشد.
 

 
اوتیت خارجی (عفونت گوش خارجی)

اوتیت خارجی که معمولا به عنوان «گوش شناگر» شناخته می‌شود، عفونت مجرای گوش خارجی است که توسط باکتری‌ها یا قارچ‌ها ایجاد می‌شود. اغلب پس از گیر افتادن آب در گوش اتفاق میفتد و یک محیط مرطوب را برای رشد میکروبی ایجاد می‌کند.

علائم :

شامل خارش، قرمزی، درد، تورم و گاهی ترشح چرک یا مایع هستند.

 

در موارد شدید، شنوایی ممکن است به طور موقت تحت تاثیر قرار گیرد. اقدامات پیشگیرانه شامل خشک نگه داشتن گوش‌ها و پرهیز از قرار دادن اشیایی مانند سواب پنبه‌ای است. درمان شامل قطره‌های آنتی بیوتیکی یا ضد قارچی گوش، مدیریت درد و در برخی موارد، تمیز کردن مجرای گوش برای حذف زباله‌ها یا مواد عفونی است.
 

 
اوتیت اینترنال (عفونت گوش داخلی)

 

 

اوتیت اینترنا که به عنوان لابیرنتیت یا نوریت دهلیزی نیز شناخته می‌شود، گوش داخلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد

علائم :

شامل سرگیجه شدید، مشکلات تعادل، حالت تهوع و کاهش شنوایی هستند.

 

این بیماری معمولا ویروسی است و ناشی از عفونت‌هایی مانند آنفولانزا یا سرماخوردگی است که به گوش داخلی سرایت می‌کند. برخلاف سایر عفونت‌های گوش، درد یک علامت اولیه نیست، اما سرگیجه می‌تواند ناتوان کننده باشد. درمان بر مدیریت علائم با داروهای ضد تهوع، کورتیکواستروئیدها و درمان توانبخشی دهلیزی در موارد شدید متمرکز است. اکثر افراد ظرف چند هفته بهبود می‌یابند، اما برخی ممکن است مشکلات تعادلی طولانی مدتی را تجربه کنند که نیاز به درمان طولانی مدت دارد.

 

عفونت‌های مزمن گوش

عفونت مزمن گوش زمانی رخ می‌دهد که عفونت بیش از سه ماه ادامه داشته باشد یا اغلب عود کند.

این عفونت‌ها ممکن است منجر به آسیب دائمی مانند سوراخ شدن پرده گوش، کاهش شنوایی یا کلستئاتوم (رشد غیرطبیعی پوست در گوش میانی) شود.

اوتیت میانی مزمن شایع‌ترین نوع است که اغلب به درمان طولانی مدت آنتی بیوتیک، لوله‌های گوش یا جراحی در موارد شدید نیاز دارد. علل این نوع عفونت شامل تجمع مداوم مایعات، عفونت‌های باکتریایی مکرر یا یک بیماری زمینه‌ای مانند آلرژی است. اقدامات پیشگیرانه شامل درمان سریع عفونت‌های تنفسی، حفظ بهداشت خوب گوش و جستجوی مراقبت‌های پزشکی برای هر گونه علائم مداوم یا مکرر مرتبط با گوش است.

 
علت عفونت گوش چیست؟

عفونت گوش در درجه اول ناشی از عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی است که منجر به التهاب و تجمع مایع در گوش می‌شود.

شایع‌ترین علت انسداد شیپور استاش است که گوش میانی را به گلو متصل می‌کند و به تخلیه مایعات کمک می‌کند. هنگامی که این لوله‌ها به دلیل سرماخوردگی، آنفولانزا، آلرژی، عفونت سینوسی یا قرار گرفتن در معرض محرک‌هایی مانند دود متورم می‌شوند، مایع به دام افتاده زمینه مناسبی برای رشد باکتری‌ها و ویروس‌ها ایجاد می‌کند. علل دیگر شامل احتباس آب در گوش (که منجر به گوش شناگر می‌شود)، آسیب ناشی از اشیاء خارجی و شرایط مزمن مانند عفونت‌های تنفسی یا سینوزیت هستند.

 
عوامل خطر عفونت گوش چیست؟

 

 

عوامل خطر اصلی برای عفونت گوش آورده شده است:

    سن:

کودکان زیر ۵ سال به دلیل شیپور استاش کوچکتر و افقی‌تر، بیشتر مستعد عفونت گوش هستند.

    سرماخوردگی و عفونت‌های تنفسی:

 

شرایطی مانند سرماخوردگی معمولی یا عفونت سینوسی می‌تواند منجر به تجمع مایع در گوش میانی شود و خطر عفونت را افزایش دهد.

    آلرژی:

واکنش‌های آلرژیک می‌توانند باعث التهاب در مجاری بینی و شیپور استاش شود و احتمال عفونت را افزایش دهند.

    قرار گرفتن در معرض دود:

 

دود سیگار می‌تواند سیستم تنفسی را تحریک کرده و حساسیت به عفونت گوش را افزایش دهد.

    ناهنجاری‌های جمجمه-صورت:

 

شرایطی مانند شکاف کام یا سندرم داون می‌توانمد بر تخلیه گوش تاثیر بگذارند و منجر به افزایش خطر شوند.
    قرار گرفتن مکرر در معرض آب: گوش شناگر (اوتیت خارجی) برای کسانی که زمان زیادی را در آب می‌گذرانند، به خصوص با آب ناپاک شایع است.

    سیستم ایمنی ضعیف:

شرایطی که عملکرد سیستم ایمنی را مختل می‌کند، مانند دیابت یا HIV می‌تواند خطر عفونت گوش را افزایش دهد.

سابقه خانوادگی:
   

سابقه خانوادگی عفونت گوش می‌تواند افراد را مستعد ابتلا به این بیماری کند.

    استفاده از پستانک:

 

نوزادانی که به طور مکرر از پستانک استفاده می‌کنند، ممکن است به دلیل تغییر فشار هوا در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت گوش قرار بگیرند.

    عوامل فصلی:

عفونت گوش در پاییز و زمستان به دلیل افزایش عفونت‌های تنفسی و بیماری‌های فصلی شایع‌تر است.

 
علائم عفونت گوش چیست؟

علائم عفونت گوش به شرح زیر هستند:

 

    درد تیز، ضربان‌دار یا دائمی در گوش هنگام دراز کشیدنی
    مشکل موقت در شنوایی به دلیل تجمع مایعات یا التهاب
    ترشحات شفاف، زرد یا چرک مانند از گوش
    احساس گرفتگی یا سنگینی در داخل گوش
    تب خفیف تا بالا به ویژه در کودکان
    سرگیجه، مشکل در حفظ تعادل و نداشتن تمرکز
    خارش یا سوزش (عفونت گوش خارجی به دلیل گوش شناگر)
    صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)
    تورم و قرمزی (به خصوص در عفونت‌های گوش خارجی)

 

تشخیص عفونت گوش چیست؟

 

تشخیص عفونت گوش معمولاً با بررسی تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی توسط پزشک متخصص گوش، حلق و بینی آغاز می‌شود. پزشک از اتوسکوپ (ابزار تخصصی با نور) برای بررسی مجرای گوش و پرده گوش از نظر علائم قرمزی، تورم، تجمع مایع یا سوراخ شدن استفاده می‌کند.

 

در برخی موارد، یک اتوسکوپ پنوماتیک ممکن است برای بررسی حرکت پرده گوش استفاده شود که به تعیین اینکه آیا مایع پشت آن به دام افتاده است کمک می‌کند. برای عفونت‌های مداوم یا شدید، آزمایش‌های اضافی مانند تمپانومتری (اندازه گیری فشار پرده گوش)، آزمایش‌های شنوایی یا آنالیز کشت مایع گوش ممکن است برای شناسایی علت و شدت آن لازم باشد.

 

درمان عفونت گوش چیست؟

درمان عفونت گوش به نوع، شدت آن و اینکه توسط باکتری یا ویروس ایجاد شده است، بستگی دارد.

عفونت‌های خفیف ممکن است خود به خود برطرف شوند و فقط به مسکن‌هایی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن نیاز دارند.

عفونت‌های باکتریایی ممکن است به قطره گوش آنتی بیوتیک یا آنتی بیوتیک خوراکی نیاز داشته باشند.

 
برای گوش شناگر، قطره‌های ضد قارچ یا ضد باکتری تجویز می‌شود.

عفونت‌های مزمن یا مکرر ممکن است به قرار دادن لوله گوش برای تخلیه مایعات و جلوگیری از تجمع نیاز داشته باشند.

در موارد شدید، مداخله جراحی مانند تمپانوستومی (جراحی لوله گوش) یا تمپانوپلاستی (ترمیم پرده گوش) ممکن است برای بازگرداندن عملکرد گوش و جلوگیری از عوارض ضروری باشد.

 
کلام آخر

عفونت گوش یا اوتیت، التهاب گوش است که توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها ایجاد می‌شود و اغلب منجر به درد، تورم و تجمع مایعات می‌شود.

معمولاً گوش میانی (اوتیت میانی) را درگیر می‌کند، اما می‌تواند در گوش خارجی (اوتیت خارجی) یا گوش داخلی (اوتیت داخلی) نیز رخ دهد.

علائم شامل گوش درد، کاهش شنوایی، تب، تخلیه مایعات و احساس پری گوش است.

عفونت گوش در کودکان به دلیل شیپور استاش کوتاه‌تر و افقی‌تر است که می‌تواند مایعات و باکتری‌ها را راحت‌تر به دام بیندازد. درمان به علت و شدت آن بستگی دارد و باید توسط پزشک تجویز می‌شود.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 479 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

فواید ختنه در نوزادان پسر، طبق منابع خارجی

 

ختنه، جراحی برداشتن پیش‌پوست (پوستی که نوک آلت تناسلی، را می‌پوشاند) است.

این عمل قدیمی ریشه در آیین‌های مذهبی دارد و امروزه به دلایل مذهبی یا سایر دلایل توسط والدین برای نوزادان انجام می‌شود.

 ختنه یکی از شایع‌ترین جراحی‌های انجام‌شده در جهان است؛ به‌طوری که در ایالات متحده حدود ۸۰٪ نوزادان ختنه می‌شوند و در سطح جهان این نسبت حدود ۳۸٪ است

ختنه‌کردن امتیازات و فواید زیادی دارد و ارزیابی‌ها نشان می‌دهد فواید آن برای سلامتی، ارزش خطرات احتمالی (درد، خونریزی و عفونت در محل جراحی و احتمال بروز التهاب) را دارد.

تحقیقات نشان می‌دهد که ختنه تأثیری بر عملکرد جنسی یا باروری ندارد. در واقع ختنه‌کردن یک راه عالی برای محافظت از فرزند پسرتان در طول زندگی‌اش است. 

 

در ایالات متحده آمریکا، دستورالعمل‌های ملی سلامت به این سو برگشته‌اند که ختنه برای سلامتی خوب است و می‌تواند خطر ابتلا به خیلی از بیماری‌های خطرناک و دردسرساز را کاهش دهد. سازمان بهداشت جهانی می‌گوید ختنه موجب کاهش خطر انتقال HIV شده و تعداد موارد گزارش شده از تبخال تناسلی، سرطان آلت تناسلی و سرطان دهانه رحم در شرکای جنسی را کاهش داده است.

 

چرا ختنه برای سلامتی مفید است؟

 

خیلی از والدین فرزندان پسر خود را به دلایل مذهبی یا فرهنگی ختنه می‌کنند؛ اما از جنبه سلامت و پزشکی ختنه این فواید را دارد:

 

. بهداشت

. پیشگیری از بیماری‌هایی مانند عفونت مجاری ادراری، عفونت‌های منتقله از راه جنسی و سرطان آلت تناسلی

. پیشگیری از بالانیت (التهاب سر آلت تناسلی) و بالانوپوستیت (التهاب کلاهک سر آلت تناسلی)

. پیشگیری از فیموزیس (پوست سر آلت تناسلی نمی‌تواند به عقب کشیده شود) و پارافیموزیس (پوست سر آلت تناسلی نمی‌تواند به‌جای اولیه خود برگردد)

. راحت‌تر تمیز نگه‌داشتن آلت تناسلی

 

ختنه و خطر ابتلا به عفونت‌های مجاری ادراری

یک مطالعه توسط آکادمی کودکان آمریکا نشان داد که ختنه نوزادان در سال اول زندگی به کاهش چشمگیر بروز عفونت‌های مجاری ادراری (UTI) کمک می‌کند.

بررسی‌های انجام‌شده روی نوزادان متولد شده در سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ نشان داد که نرخ UTI در پسران بدون ختنه بسیار بالاتر (حدود ۲.۱۵٪) نسبت به پسران ختنه شده (حدود ۰.۲۲٪) و حتی دختران (حدود ۲.۰۵٪) است.

علاوه بر این، هزینه‌های درمانی و بستری‌شدن در بیمارستان در پسران بدون ختنه به‌مراتب بیشتر از پسران ختنه شده می‌باشد.

به‌عبارت‌دیگر، ختنه نوزادان نه‌تنها از بروز UTI جلوگیری می‌کند؛ بلکه موجب کاهش قابل‌توجه هزینه‌های درمانی و بستری نیز می‌شود؛ ازاین‌رو، به‌ویژه در سه ماه اول زندگی، به‌عنوان یک اقدام پیشگیرانه بهداشتی بسیار مؤثر محسوب می‌شود.

 

ختنه و خطر ابتلا به عفونت‌های مقاربتی

یک مرور سیستماتیک و فراتحلیل به بررسی ارتباط بین ختنه مردان و خطر ابتلا به عفونت‌های مقاربتی اولسراتیو مانند سفلیس، شانکروئید و تبخال تناسلی (HSV-۲) پرداخته است.

نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که مردان ختنه‌شده در مقایسه با مردان ختنه‌نشده، در معرض خطر کمتری برای ابتلا به سفلیس و شانکروئید قرار دارند. کاهش خطر ابتلا به HSV-۲ نیز مشاهده شد، اما از نظر آماری در حد مرزی بود.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که ختنه مردان ممکن است به‌عنوان یک مداخله مؤثر در کاهش شیوع این عفونت‌ها در جمعیت‌های پرخطر در نظر گرفته شود. 

مقالهٔ دیگری به بررسی داده‌های مطالعات تصادفی و تحقیقاتی پرداخته و در آن آمده که از سال ۲۰۰۵ سه مطالعهٔ تصادفی روی مردان ختنه شده از جهت پیشگیری از عفونت‌های منتقله از راه جنسی انجام شد.

این مطالعات دریافتند ختنه، ابتلا به :

ویروس ایدز را ۵۳ تا ۶۰ درصد،

ابتلا به ویروس تبخال تناسلی نوع دوم را ۲۸ تا ۳۴ درصد

و ابتلا به HPV را ۳۲ تا ۳۵ درصد کاهش می‌دهد.

در میان شرکای جنسی مردان ختنه شده، واژینوس باکتریایی به میزان ۴۰ درصد و عفونت تریکوموناس واژینالیس به میزان ۴۸ درصد کاهش یافته بود. بیماری زخم ناحیه تناسلی نیز هم در میان مردان و هم در میان شرکای جنسی‌شان کمتر شده بود.

 

ختنه و عفونت‌های منتقله از راه جنسی و سرطان دهانه رحم در زنان

هفته‌نامه پزشکی لنست، محققان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا و مقاله‌ای از دانشگاه جان هاپکینز، گزارشی از یک بررسی را ارائه دادند که مستقیماً به این پرسش پرداخت که آیا ختنه در مردان، ابتلا به عفونت‌های منتقله از راه جنسی و سرطان دهانه رحم در زنان را کاهش می‌دهد یا نه.

 

واضح است که کاهش ابتلای مردان به عفونت‌های منتقله از راه جنسی به معنای کاهش خطر ابتلای زنان به این بیماری‌ها خواهد بود؛ اما آیا مردانی که ختنه شده‌اند و دچار این عفونت‌ها می‌شوند، سرایت دهندگی کمتری دارند؟

 

بیشتر مطالعات مشاهده‌ای بودند و ۹ تای آنها مطالعات کنترل شدهٔ تصادفی. زنان از آفریقا، آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی، آسیا و اروپا شرکت داشتند و سن آنها در طیف ۱۵ یا ۱۸ سال تا ۴۹ یا ۶۵ سال بوده است.

 

عفونت به ویروس پاپیلومای انسانی، علت تقریباً تمام موارد سرطان دهانه رحم است.

زنانی که شرکای جنسی آنها ختنه شده بودند، در برابر ابتلا به این ویروس ایمنی خیلی بیشتری داشتند.

این مطالعهٔ سیستمیک تأکید بر کاهش خطر عفونت‌های منتقله از راه جنسی از طریق انتقال مرد به زن در مردان ختنه شده دارد.
 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 478 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

میوه‌ای که کاهنده قند خون و باعث سلامت کلیه‌ها است

آب نارنج خواص و کاربردهای بسیار مناسبی برای بدن به همراه دارد، از خواص بی نظیر آب نارنج می توان به کاهش وزن، درمان سرماخوردگی و درمان کم خونی اشاره کرد.

 نارنج یکی از مرکباتی است که ارزش غذایی و خواص بسیاری دارد. ترشی طبیعی باعث هضم سریع تر غذاها می شود ، به همین دلیل از آب نارنج به عنوان چاشنی سالاد و چاشنی روی غذاهایی مانند ماهی استفاده می شود. عطر و مزه ی فوق العاده نارنج باعث خوشمزه تر شدن بیشتر غذا می شود.

نارنج به هر صورتی که مصرف شود دارای خاصیت است مثلا میوه، عرق بهارنارنج، چای بهارنارنج، رب نارنج و آب نارنج فواید بی شماری دارد.

نارنج دارای طبع سرد و خشکی است و از همه قسمت های این گیاه (میوه، برگ، پوست و شکوفه) در طب سنتی برای درمان بیماری ها استفاده می شود. برای تهیه آب نارنج ، می توان هم از میوه های نارس و هم از میوه های رسیده استفاده نمود.

البته در برخی خواص درمانی آب نارنج نارس قویتر و موثر است. در این بخش با خواص آب نارنج و کاربرد آب این میوه پرخاصیت آشنا می شویم.

سرشار از ویتامین ث

 

تمام میوه های ترش و به ویژه مرکبات، حاوی ویتامین C هستند.

آب نارنج نیز مانند دیگر مرکبات سرشار از ویتامین ث است که با مصرف آن سیستم ایمنی بدن تقویت می شود. در صورت ابتلا به سرماخوردگی ، مصرف آب نارنج ، روند درمان را سریعتر می کند.

آب نارنج یک ضدعفونی کننده است که مصرف آن در زمان گلو درد تاثیر بسیاری دارد. برای رفع تورم گلو و حلق ، می توان آب نارنج را غرغره کرد. همچنین می توان نصف لیوان آب نارنج را با یک قاشق عسل ترکیب کرده و بعد از غذا میل کرد.

هضم کننده غذا

 

همانطور که ذکر شد ، مصرف مرکبات ترش مزه ، به هضم سریعتر مواد غذایی کمک می کنند. آب نارنج نیز یکی از مهمترین چاشنی های ترش مزه برای چاشنی غذا محسوب می شود. همچنین برای رفع ترشی معده ، مصرف آب نارنج همراه غذا بسیار موثر است.

درمان سرما خوردگی

 

آب نارنج به دلیل داشتن ویتامین C فراوان برای پیشگیری و درمان سرماخوردگی، و درمان سینوزیت بسیار مفید می باشد.

درمان کم خونی

 

ویتامین C موجب جذب آهن غذا در بدن می شود. بنابراین مصرف آب نارنج به همراه غذاهای گوشتی ، میزان جذب آهن در خون را افزایش می دهد. بنابراین افرادی که دچار کم خونی هستند بهتر است خوردن آب نارنج را به همراه غذای خود فراموش نکنند.

کاهش قند خون و دیابت

 

یکی از خواص نارنج ، کاهش قند خون است. به همین دلیل به بیماران دیابتی توصیه می شود که این چاشنی خوشمزه را به سالاد و یا غذای خود اضافه کنند.

حفظ سلامت کلیه ها

 

نارنج خاصیت آنتی اکسیدانی و محتوای فلاونوئید بالایی که دارد با حفظ سلامت کلیه ها ، از کلیه در برابر آسیب های ناشی از جنتامایسن القایی محافظت می کند.

مفید برای پوست

 

اگر به دنبال یک مرطوب کننده طبیعی برای پوست خود هستید ، آب نارنج انتخاب مناسبی است زیرا دارای خواص ضدالتهابی و ضد باکتریایی است. برای مرطوب کردن پوست خود می توانید آب نارنج را با معادل یک سوم آن ، گلاب ترکیب کرده و مانند ماسک به صورت خود بمالید. مصرف مداوم این ترکیب باعث تقویت پوست می شود.

کاهش وزن و لاغری

 

از خواص مهم دیگر آب نارنج می توان به کمک به لاغری، کاهش وزن و درمان یبوست اشاره کرد. برای خلاص شدن از چربی و وزن اضافه می توانید آب نارنج تازه را با مقدار کمی شکر مخلوط کرده و مصرف کنید. آلکالوئید سینافین موجود در آب نارنج، منجر به افزایش متابولیسم بدن و کاهش اشتها می شود. با مصرف این ترکیب و ورزش مداوم شاهد کاهش وزن خود خواهید بود.

کاهش کلسترول

 

آب نارنج در کاهش کلسترول بالای خون تاثیر زیادی دارد. همچنین مصرف آن برای جلوگیری از بیماری های قلبی، تحریک و تقویت عضلات قلب ، رفع نارسایی ها، ضعف قلب و ترومبوز بسیار موثر است.

درمان گرفتگی بینی

 

در طب سنتی از نارنج برای رفع احتقان و گرفتگی بینی استفاده می شود.برای درمان گرفتگی بینی باید میوه نارنج را داخل آب در حال جوش انداخته و بخار آن را استنشاق کنید.

درمان سرطان

 

نارنج دارای ترکیباتی مانند لیمونن و میرسن است که خاصیت قوی ضد سرطانی دارد و خطر ابتلا به سرطان از جمله سرطان روده بزرگ را کاهش می دهد.

از بین بردن پف زیر چشم

 

در طب سنتی برای از بین بردن پف اطراف چشم از آب نارنج استفاده می شود.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 477 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 
این دارو‌ها قلب شما را نابود می‌کند

 

 در حالی که نارسایی قلبی بیشتر به دلیل مشکلات زمینه‌ای مانند بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا یا دیابت ایجاد می‌شود، مصرف برخی داروها نیز می‌تواند به شدت این وضعیت را تشدید کند.

برخی داروها حتی به طور مستقیم بر عملکرد قلب تاثیر گذاشته و می‌توانند خطر نارسایی قلبی را افزایش دهند. بنابراین، آگاهی از داروهایی که ممکن است برای قلب خطرناک باشند، می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری از این مشکل داشته باشد.

  نارسایی قلبی به وضعیتی اطلاق می‌شود که قلب نمی‌تواند خون را به درستی پمپاژ کند.

این مشکل اغلب به دنبال بیماری‌های دیگر مانند بیماری‌های قلبی، دیابت یا فشار خون بالا ایجاد می‌شود، اما باید توجه داشت که برخی داروها و مکمل‌ها نیز می‌توانند نقش مهمی در بروز یا تشدید نارسایی قلبی ایفا کنند.

در نارسایی قلبی، قلب نمی‌تواند به اندازه کافی خون را به اندام‌های مختلف بدن پمپاژ کند، که می‌تواند باعث بروز علائمی همچون تنگی نفس، احساس ضعف، تورم پاها و افزایش وزن شود.

در حالی که بیماری‌های مختلف می‌توانند زمینه‌ساز نارسایی قلبی باشند، داروهایی که به طور مستقیم بر روی عملکرد قلب تأثیر می‌گذارند، می‌توانند این وضعیت را تشدید کنند.

 
 
داروهایی که ممکن است به قلب آسیب بزنند

 

یکی از مهم‌ترین دسته‌های داروهایی که می‌توانند باعث تشدید نارسایی قلبی شوند، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) هستند.

این داروها، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن، برای تسکین درد و کاهش التهاب استفاده می‌شوند.

اگرچه این داروها برای مشکلات ساده‌ای مانند سردرد یا درد عضلانی مفید هستند، مصرف طولانی‌مدت یا دوزهای بالا می‌تواند خطرناک باشد. این داروها می‌توانند باعث احتباس مایعات در بدن، افزایش فشار خون و افزایش بار قلب شوند که به نوبه خود می‌تواند وضعیت نارسایی قلبی را بدتر کند.

داروهای سرماخوردگی و احتقان بینی

 

داروهای ضد احتقان بینی، که معمولاً برای درمان علائم سرماخوردگی و گرفتگی بینی استفاده می‌شوند، نیز می‌توانند خطراتی برای افرادی که دچار نارسایی قلبی هستند ایجاد کنند. بسیاری از این داروها حاوی مواد مؤثره‌ای هستند که باعث تنگ شدن عروق خونی می‌شوند.

    این تنگی عروق می‌تواند فشار خون را افزایش دهد و موجب فشار بیشتری بر روی قلب گردد، به خصوص اگر به مدت طولانی یا بیش از حد مصرف شوند.

 
مکمل‌ها و داروهای طبیعی

 

حتی برخی از مکمل‌های طبیعی نیز می‌توانند برای افرادی که دچار نارسایی قلبی هستند خطرناک باشند.

به عنوان مثال، مکمل‌هایی که دارای مقدار زیادی سدیم یا موادی هستند که ممکن است فشار خون را افزایش دهند، می‌توانند تأثیر منفی بر سلامت قلب داشته باشند.

همچنین برخی از داروهای گیاهی ممکن است اثرات منفی بر روی داروهای تجویزی مصرفی فرد بگذارند و باعث کاهش اثربخشی آنها شوند.

 
اقدامات پیشگیرانه و مشاوره با پزشک

 

اگر شما یا یکی از عزیزانتان در معرض نارسایی قلبی قرار دارد یا از قبل به این مشکل مبتلا هستید، ضروری است که در مورد داروهایی که مصرف می‌کنید دقت بیشتری داشته باشید. داروهای بدون نسخه، از جمله داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و داروهای ضد احتقان بینی، ممکن است علائم نارسایی قلبی را بدتر کنند. بهتر است قبل از مصرف هر گونه دارو، حتی داروهای بدون نسخه، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید و از آنها راهنمایی بگیرید.

پزشکان می‌توانند لیستی از داروهای ایمن برای شما تهیه کنند و نکات ضروری را برای انتخاب محصولات مناسب به شما توضیح دهند.

همچنین باید به دقت برچسب داروها را مطالعه کنید و از مصرف داروهایی که ممکن است به قلب شما آسیب برسانند، خودداری کنید.

در نهایت، مدیریت درست داروها و مکمل‌ها، همراه با سبک زندگی سالم، می‌تواند به کاهش خطر بروز نارسایی قلبی و بهبود کیفیت زندگی افراد کمک کند.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 476 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 7 عدد مهم که نشان دهنده بیماری یا سلامتی شماست .

 

 

معیارهایی که برای شما قابل مشاهده نیستند نیز می‌توانند شاخص‌های مهمی سلامت کلی شما باشند.

به نوشته روزنامه سان، دکتر سارا جارویس، هفت عدد مهم و آنچه را که این اعداد می‌توانند در مورد خطر ابتلا به بیماری‌ها به شما نشان دهند، مورد بحث قرار داده است.

سن بیولوژیکی

 

دکتر جارویس می‌گوید: ما به طور فزاینده‌ای به آنچه که سن بیولوژیکی در مقابل سن تقویمی می‌نامیم توجه می‌کنیم.

سن تقویمی چیزی است که در شناسنامه شما وجود دارد، در حالی که سن بیولوژیکی به این معناست که بدن شما از نظر سلامتی چند ساله است. به طور ویژه با بالا رفتن سن ممکن است که تفاوت واقعی بین این دو بیشتر دیده شود.

تحقیقات نشان داده که برای دستیابی به عمر طولانی‌تر نباید زیاد سیگار بکشیم یا الکل بنوشیم و باید رژیم غذایی سالم داشته باشیم و به طور منظم ورزش کنیم. یک مطالعه منتشر شده در مجله «متابولیسم سلولی» همچنین نشان می‌دهد که استرس می‌تواند سرعت پیری بدن شما را تسریع کند. اما دانشمندان برای اندازه گیری سن بیولوژیکی از معیارهای مختلفی مانند پیری قلبی و عروقی، عملکرد شناختی و عملکرد ریه استفاده می‌کنند. مطالعات همچنین نشانگرهای خاصی را در خون شناسایی کرده‌اند که می‌توانند برای تخمین میزان پیری بدن مورد استفاده قرار گیرند.

BMI

 

شاخص توده بدنی (BMI) یک ابزار غربالگری است که برای پی بردن به این مساله که آیا قد شما متناسب با وزنتان است یا خیر، به کار می‌رود.

این شاخص با استفاده از اندازه گیری وزن و قد شما محاسبه می شود.

برای بیشتر بزرگسالان، معیار BMI به این صورت است:

    زیر ۱۸.۵ به معنای این است که شما در محدوده کم وزن هستید
    ۱۸.۵ تا ۲۴.۹ به معنای این است که شما در محدوده وزن سالم هستید
    ۲۵ تا ۲۹.۹ به معنای این است که شما در محدوده اضافه وزن قرار دارید
    ۳۰ تا ۳۹.۹ به معنای این است که شما در محدوده چاق هستید
    ۴۰ یا بالاتر به معنای این است که شما در محدوده چاق شدید قرار دارید

BMI بالاتر با سلامت ضعیف مرتبط است، زیرا اضافه وزن می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت نوع ۲، بیماری قلبی، سکته مغزی و حتی برخی از انواع سرطان را افزایش دهد.
دکتر جارویس گفت که BMI می تواند یک شاخص واقعا مهم برای سلامت افراد باشد.

نسبت دور کمر به باسن

 

دکتر جارویس می‌گوید به ‌ویژه برای افرادی که تناسب اندام خاص و عضلات زیادی دارند BMI ممکن است بهترین معیار نباشد. در این صورت، ممکن است بخواهید نسبت دور کمر به باسن خود را در نظر بگیرید. این آزمایش نشان می‌دهد که یک فرد چقدر چربی در اطراف شکم خود ذخیره می‌کند.

تحقیقات نشان داده که نسبت دور کمر به باسن (WHR) نسبت به BMI پیش بینی کننده قوی تری برای سلامت کلی است. این به این دلیل است که افرادی که دارای وزن اضافی در اطراف شکم خود هستند ممکن است دارای چربی احشایی در اطراف اندام‌های خود باشند که می‌تواند خطرناک باشد.

شما می‌توانید WHR را با تقسیم اندازه دور کمرتان (باریک ترین نقطه بین استخوان های قفسه سینه و باسن) بر اندازه باسن، یعنی پهن ترین نقطه اطراف باسن، محاسبه کنید.

برای یک زن، اگر این نسبت بیش از ۰.۸۵ باشد - به عبارت دیگر، اگر اندازه دور کمر شما بیش از ۸۵ درصد اندازه باسن شما باشد این یک خطر برای سلامتی است. این می تواند همان خطرات سلامت مرتبط با چاقی (- بیماری قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع ۲ و سرطان) را نشان دهد.

برای یک مرد، اگر نسبت حاصل بیش از ۰.۹ باشد، یعنی سلامت وی در خطر قرار گرفته است.

HbA۱C (میانگین سطح قند خون)

 

این مخفف هموگلوبین A۱C (اندازه گیری میانگین سطح قند خون شما در یک دوره دو یا سه ماهه) است.

پزشکان اغلب از آن برای تشخیص دیابت نوع ۲ استفاده می‌کنند، مگر اینکه باردار باشید.

این آزمایش نشان می دهد که قند خون شما که به عنوان گلوکز نیز شناخته می شود چقدر به گلبول های قرمز شما می‌چسبد

HbA۱c بالا به این معنی است که شما قند زیادی در خون خود دارید و احتمال بیشتری برای ابتلا به عوارض دیابت مانند مشکلات جدی در چشم و پا وجود دارد.

HbA۱c کمتر از ۴۳ کاملا خوب است.

شما خودتان نمی توانید HbA۱c خود را اندازه گیری کنید، اما می‌توانید آن را توسط پزشک یا داروساز بررسی کنید.

فشار خون

 

دکتر جارویس می‌گوید: فشار خون عدد دیگری است که برای سلامتی شما «واقعا مهم» است.

فشار خون شما به طور طبیعی در طول روز و شب بالا و پایین می رود. اما اگر فشار خون کلی شما همیشه بالا باشد، به قلب و عروق خونی شما فشار وارد می‌کند و می‌تواند منجر به تعدادی از مشکلات سلامتی از جمله حملات قلبی، سکته مغزی، بیماری کلیوی و برخی از انواع زوال عقل شود.

فشار خون طبیعی معمولا بین ۹۰/۶۰میلی متر جیوه و ۱۲۰/۸۰میلی متر جیوه در نظر گرفته می شود.

اگر میزان آن ۹۰ /۱۴۰ میلی‌متر جیوه یا بیشتر باشد، ممکن است فشار خون بالا داشته باشید.

سطح کلسترول

 

مانند فشار خون، ممکن است ندانید که کلسترول شما افزایش یافته است، مگر اینکه آن را اندازه گیری کنید. کلسترول یک ماده چربی طبیعی در خون شما است که در کبد تولید می‌شود و همچنین در برخی از غذاهایی که می‌خورید وجود دارد. کلسترول نقش مهمی در سالم نگه داشتن سلول‌های بدن ما دارد، اما گاهی اوقات ممکن است مقدار زیادی کلسترول «بد» (معروف به لیپوپروتئین‌های غیر چگالی) در خون خود داشته باشید.

خوردن بیش از حد چربی های اشباع شده می تواند باعث ایجاد کلسترول در خون شود، همانطور که سیگار کشیدن و عدم فعالیت بدنی نیز ممکن است باعث ایجاد کلسترول در خون شود.می‌توانید از پزشک خود بخواهید که سطح کلسترول شما را که با استفاده از یک آزمایش خون ساده اندازه‌گیری می‌شود، که گاهی به آن «پروفایل چربی» می‌گویند، بررسی کند.

FRAX (ابزار سنجش تراکم استخوان)

با افزایش سن، تراکم استخوان یکی دیگر از معیارهای مهم سلامتی است که می‌توان آن را از طریق یک ابزار آنلاین به نام FRAX ارزیابی کرد. این ابزار، خطر ابتلا به پوکی استخوان را اندازه گیری می‌کند. دکتر جارویس می‌گوید: از هر سه زن بیش از یک نفر و از هر پنج مرد یک نفر در طول زندگی خود دچار شکستگی استخوان بر اثر پوکی استخوان می‌شود. این عامل بزرگی برای از دست دادن کیفیت و استقلال در زندگی است.

مانند افزایش فشار خون و افزایش کلسترول، شما نمی‌دانید که به آن مبتلا شده‌اید، مگر اینکه آن را بررسی کنید. این عارضه طی چندین سال به کندی ایجاد می‌شود، اما اغلب تنها زمانی تشخیص داده می‌شود که سقوط یا ضربه ناگهانی باعث شکستن استخوان شود.

به گفته دکتر جارویس، زنان بالای ۶۵ سال و مردان بالای ۷۵ سال باید از نظر پوکی استخوان ارزیابی شوند. انجام منظم ورزش‌های همراه با وزنه می‌تواند به حفظ تراکم استخوان کمک کند.

اگر پزشک مشکوک به پوکی استخوان در شما باشد، می‌تواند خطر شکستگی استخوان در آینده را با استفاده از FRAX بررسی کند و ممکن است شما را برای اسکن تراکم استخوان معروف به اسکن DEXAبرای اندازه گیری استحکام استخوان شما معرفی کند.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 475 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 در هنگام سرماخوردگی به هیچ وجه فین نکنید!

 

هر بار که سرما می‌خوریم و بینی‌مان کیپ می‌شود، آرزو می‌کنیم که دوباره بتوانم به راحتی نفس بکشیم. بسیاری از افراد اولین کاری که می‌کنند برداشتن یک دستمال و فین کردن است، کاری که معمولاً منطقی به نظر می‌رسد

 

فین نکنید! / توصیه‌های مهم یک پزشک آمریکایی

 

  فین کردن باعث احساس باز شدن مجاری تنفسی می‌شود. اما این کار به لحاظ علمی تا چه حد صحیح است؟

دکتر پیتر فیلیپ، متخصص گوش و حلق و بینی در مرکز پزشکی دانشگاه راش در شیکاگو، در این باره می‌گوید:

«بینی انسان روزانه بین ۱ تا ۲ لیتر مخاط تولید می‌کند. زمانی که بیمار می‌شویم، مخاط بینی پرحجم‌تر می‌شود

تا ویروس‌ها را به دام بیندازد. فین کردن باعث خروج مخاط می‌شود و موقتاً به ما تسکین می‌دهد.»

به گفته وی با این حال فین کردن بیش از حد شدید می‌تواند فشار معکوسی ایجاد کند که برگشت مایعات از سینوس‌ها به بینی را در پی داشته باشد.

 

یورونیوز نوشت: فین کردن شدید همچنین می‌تواند مشکلات دیگری را ایجاد کند.

 

گوش درد

 

یکی از این مشکلات درد گوش است.

مایعات می‌توانند از سینوس‌ها به «لوله استاش» در گوش منتقل شوند. لوله استاش گوش میانی را به پشت بینی متصل می‌کند و همراه با گوش میانی، وظیفه متعادل کردن فشار هوا بر هر دو طرف پرده گوش را انجام می‌دهد.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۰ نشان داد افرادی که با شدت فین می‌کنند، مخاط به جای خروج، به سمت عقب در سینوس‌ها حرکت می‌کند. این حالت می‌تواند احتمال عفونت را افزایش دهد.

 

سردرد

 

سردرد یکی دیگر از مشکلاتی است که می‌تواند بر اثر فین کردن شدید به وجود بیاید. فشار ناشی از این عمل می‌تواند باعث تشدید سردرد شود، به‌ویژه در افرادی که دچار سینوزیت هستند.

 

پارگی پرده گوش

فشار به هنگام فین کردن ممکن است باعث پارگی پرده گوش شود و عفونت ایجاد کند.

 

خونریزی بینی

فین کردن محکم همچنین می‌تواند به رگ‌های خونی آسیب برساند و باعث خونریزی بینی شود. استفاده از دستمال‌های زبر یا فین کردن مکرر، خطر خونریزی را افزایش می‌دهد.

 

دکتر فیلیپ در این باره می‌گوید: «هنگامی که پوشش‌های مخاطی ملتهب یا خشک می‌شوند، رگ‌های خونی در معرض دید قرار می‌گیرند. در این میان رگ‌های جلوی بینی می‌توانند به راحتی در اثر فشار ناشی از فین کردن پاره شوند.»

 

عفونت بخش ورودی بینی

 

عفونت بخش ورودی بینی نیز یکی دیگر از مشکلات احتمالی است. این عفونت باکتریایی در ورودی بینی می‌تواند جوش و آبسه ایجاد کند.

در واقع فین کردن مکرر و دستمال‌های زبر باعث ایجاد بریدگی‌های ریزی می‌شوند که به باکتری‌ها فرصت ایجاد عفونت می‌دهند.

 

فین کردن شدید همچنین می‌تواند در موارد نادری باعث شکستگی استخوان‌های حدقه چشم شود. این حالت بسیار نادر است، اما گزارش‌هایی از آن وجود دارد.

اما با این توصیفات، چگونه باید به درستی فین کنیم؟ دکتر کانور کلی، متخصص گوش و حلق و بینی در این خصوص توصیه می‌کند:

«هنگام فین کردن، یک سوراخ بینی را با انگشت ببندید و به آرامی از سوراخ دیگر هوا و مخاط را خارج کنید.»

وی همچنین اضافه می‌کند: «از دستمال‌های نرم و مرطوب‌کننده استفاده کنید که حاوی موادی مانند آلوئه و منتول هستند تا تحریک پوست را کاهش دهند.»

 
جایگزین‌های دیگری برای فین کردن

 

همزمان جایگزین‌های دیگری برای فین کردن وجود دارد.

1- شست‌وشوی بینی با محلول نمکی یکی از این جایگزین‌ها است.

این روش با پاکسازی مجاری بینی از مخاط و باکتری‌ها، راهی مؤثر برای کاهش گرفتگی مجاری بینی است.

2- اسپری‌های بازکننده بینی نیز یکی دیگر از راه‌های موثر هستند.

اسپری‌های حاوی فنیل‌افرین و اکسی‌متازولین می‌توانند تورم را کاهش داده و راه تنفس را باز کنند.

با این حال باید توجه داشت که این اسپری‌ها نباید بیش از سه روز استفاده شوند، زیرا ممکن است باعث التهاب بیشتر شوند.

3- کمپرس گرم و بخار نیز می‌توانند در این راه موثر باشند. استفاده از کمپرس گرم بر روی صورت و تنفس بخار، به شل شدن مخاط کمک می‌کند تا به طور طبیعی خارج شود . 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 474 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 
 

پروستات چیست ؟

 

پروستات غده‌ای از دستگاه تناسلی مردان است. در بزرگسالان به اندازهٔ یک گردو و وزن متوسط آن حدود ۱۱ گرم و معمولاً بین ۷ تا ۱۶ گرم متغیر است. پروستات در لگن و زیر مثانه قرار داشته و مجرای ادرار را احاطه می‌کند. قسمتی از مجرای ادرار که از آن عبور می‌کند مجرای ادرار پروستاتی نامیده می‌شود که به دو مجرای انزال متصل میشود.

 

یکی از اندام های جنسی در مرد ها پروستات است که به شکل گردو می باشد و آلت تناسلی مرد و همچنین بیضه ها را هم در بر میگیرد. کار این اندام تولید یک مایع است که با مایع منی (ترکیبی از مایع منی و مایع پروستات) ترکیب می شود. این مایع از عوامل مهم برای فرزند دار شدن محسوب می شود.

 

این اندام، در زیر مثانه و جلوی راست روده واقع شده که غده مجرای ادرار را در ابتدای مثانه در بر گرفته است. ابتدای مثانه که گردن مثانه نیز گفته می شود، در این ناحیه مجاری ادراری به مثانه وصل می شود.

 

مجاری ادراری لوله ای است که وظیفه آن

1- خارج کردن ادرار از بدن فرد را بر عهده دارد.

2-  خارج کردن ماده منی از طریق آلت تناسلی در مردان را نیز بر عهده دارد.

همچنین مثانه و مجاری ادرار جز قسمت های دستگاه ادراری زیرین یا تحتانی به شمار می آیند

چه کسانی به بیماری های پروستات مبتلا می شوند ؟

 

تمام مردان می توانند در معرض مشکلات پروستات قرار بگیرند و نمی توان سن خاصی را برای این مسائل در نظر گرفت.

ولی طبق مشاهدات و تحقیقات به دست آمده از بیماری پروستاتیت در مردانی با سن کمتر از ۵۰ سال بسیار شایع است و همچنین، رایج ترین مشکلات مربوط به پروستات در مردانی با سن بیشتر از ۵۰ سال، BPH می باشد.

از مهمترین مسائلی که در رابطه با پروستات رایج است؟

 

در واقع رایج ترین مشکلاتی که ممکن است برای پروستات اتفاق بیفتد عبارتند از:

    پروستاتیت
    تورم یا التهاب پروستات
    سرطان پروستات
    هیپرپلازی خوش خیم پروستات
    و بزرگ شدن پروستات به دلایلی غیر از سرطان پروستات که BPH نامیده می شود. 

که ما در این مبحث فقط به بزرگی پروستات می پردازیم .

 

بزرگی پروستات

BPH یا بزرگی خوش خیم پروستات، سرطان پروستات نیست و فرد را جهت ابتلا به آن نیز مستعد نمی کند.

این یک بیماری شایع مخصوصا در مردان مسن تر است که روش های درمانی بسیاری از تغییرات سبک زندگی تا دارو و جراحی برای آن وجود دارد. پزشک می تواند بر اساس سن، سلامت و نحوه ای که بیماری بر روی فرد تاثیر می گذارد به بیمار در انتخاب بهترین روش مراقبتی کمک کند.

علت بیماری بزرگ شدن پروستات

پزشکان در ارتباط با چگونگی ایجاد این بیماری مطمئن نیستند. برخی از افراد معتقدند این وضعیت با تغییرات هورمونی مرتبط است که با افزایش سن به وجود می آیند. با این حال، این مورد نیز کاملا شفاف نیست.

در ابتدای دوره بلوغ، اندازه غده پروستات تقریبا دو برابر شده و پس از چند سال در حدود سن 25 سالگی دوباره شروع به رشد می کند. برای اغلب مردان این رشد در سرتاسر زندگی اتفاق می افتد اما برای برخی افراد سبب ایجاد بزرگی خوش خیم پروستات می شود.

علائم

پروستات همگام با بزرگ شدن خود سبب تنگ شدن میزراه می شود. این وضعیت علائمی را به وجود می آورد که جریان ادرار را تحت تاثیر قرار می دهند. از جمله این علائم می توان به موارد زیر اشاره کرد:

    چکه کردن ادرار پس از دفع آن

    دشواری در شروع ادرار

    داشتن جریان ضعیف ادرار و یا قطع و وصل شدن آن

 

هنگامی که میزراه تنگ می شود به این معنی است که مثانه باید فشار بیشتری را جهت جلو راندن ادرار اعمال کند. با گذشت زمان، عضلات مثانه ضعیف شده و خالی کردن مثانه مشکل می شود. این وضعیت می تواند به موارد زیر منجر شود:

    احساس نیاز به دفع ادرار پس از ادرار کردن
    مجبور شدن به دفع ادرار برای دفعات زیاد (8 بار یا بیشتر در یک روز)
    بی اختیاری ادرار (هنگامی که فرد کنترلی بر ادرار خود ندارد)
    نیاز ناگهانی و شدید به دفع ادرار
    بیدار شدن چند باره از خواب شبانه برای دفع ادرار

داشتن پروستاتی بزرگ تر به معنی داشتن علائم شدیدتر و یا بدتر نمی باشد. این وضعیت برای هر کس متفاوت است.

روش های درمان

چگونگی درمان بیماری توسط پزشک به

سن،

سلامتی،

اندازه پروستات و

چگونگی تاثیر گذاری بزرگی خوش خیم پروستات بر روی فرد بستگی دارد.

در صورتی که علائم چندان آزار دهنده نباشند، می توان از انجام روش های درمانی دست کشیده و روند این وضعیت را مشاهده کرد.

 

    تغییرات در سبک زندگی

فرد می تواند با مواردی شروع کند که بر روی آن ها کنترل دارد. برای مثال می تواند:

    تمریناتی برای تقویت عضلات قاعده لگن خود انجام دهد.
    مخصوصا قبل از خواب، مقادیر مایعاتی را که می نوشد کاهش دهد.
    کمتر کافئین و الکل مصرف کند.

    دارو

 

در بزرگی های خوش خیم پروستات با شدت خفیف تا متوسط، احتمال دارد پزشک برای بیمار دارو تجویز کند.

برخی دارو های با شل کردن عضلات پروستات و مثانه موثر واقع می شوند. دیگر دارو ها به کوچک شدن پروستات کمک می کنند. برخی مردان جهت دریافت بهترین نتایج باید ترکیبی از این دارو ها را دریافت کنند.

 

در صورتی که تغییرات سبک زندگی و داروها موثر واقع نشوند، پزشک روش هایی را برای برداشتن قسمتی از پروستات یا تمام آن به کار می گیرد.

بسیاری از این روش ها کم تهاجم نامیده می شوند. این عبارت به این معنی است که چنین روش هایی آسان تر از جراحی های معمول می باشند. در این روش ها از دوربین و وسایل خاص استفاده شده و ایجاد برش هایی بزرگ در بدن بیمار نیاز نیست.

 

مثال های این فرایند های تهاجمی TUMT ، TUNA ، Rezum هستند که از انواع مختلف انرژی برای تخریب بخشی از پروستات استفاده می کنند. دیگر فرایند های جراحی شامل موارد زیر می شوند:

 

لیزر درمانی برای برداشتن بخشی از پروستات

برش پروستات از راه میزراه یا TURP که در این روش پزشک از یک دوربین استفاده کرده و با استفاده از یک سیم حلقه شده قسمت هایی از پروستات را برش می دهد. در برخی موارد، پزشک می تواند جراحی سنتی باز یا فرایند های رباتیک را برای برداشتن پروستات به بیمار پیشنهاد دهد.

عوارض

بزرگی خوش خیم پروستات منجر به سرطان پروستات نشده و احتمال ابتلای فرد به آن را افزایش نمی دهد. بزرگی خوشخیم پروستات به ندرت منجر به عوارض می شود اما با این حال، می تواند منجر شده و برخی از آن ها نیز جدی هستند.

برای مثال، این بیماری می تواند به آسیب کلیوی یا در بدترین حالت به مشکلی منجر شود که فرد اصلا قادر به ادرار کردن نمی باشد.

این بیماری همچنین می تواند سبب بروز موارد زیر شود:

    آسیب مثانه
    سنگ مثانه
    عفونت های مجاری ادراری
    ایجاد خون در ادرار

 

تشخیص و آزمایش ها

 

در ابتدا، پزشک در ارتباط با سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی بیمار با او صحبت خواهد کرد. همچنین، احتمال دارد بیمار به سوالات موجود در یک فرم پاسخ دهد. این سوالات در ارتباط با علائم خود و چگونگی تاثیر آن ها بر زندگی روزمره هستند.

سپس، پزشک یک معاینه جسمانی از بیمار انجام می دهد. این معاینه شامل معاینه دیجیتال مقعدی نیز می شود. در این معاینه، او دست کش پوشیده و انگشت خود را در مقعد بیمار فرو می برد تا اندازه و شکل غده پروستات را بررسی کند.

 

    آزمایش های پایه

 پزشک می تواند آزمایش ها را با یکی از موارد زیر آغاز کند:

    آزمایش های خون:

برای بررسی مشکلات کلیوی

    آزمایش های ادرار:

جهت بررسی وجود عفونت یا دیگر مشکلاتی که می توانند این علائم را به وجود آورند.

    آزمایش پروستات ( PSA ):

سطوح بالای PSA می توانند نشانه پروستاتی باشند که بزرگ تر از حد معمول است. علاوه بر آن، پزشک می تواند انجام یک آزمایش غربالگری برای سرطان پروستات را درخواست دهد.

    آزمایش های پیشرفته:

بسته به نتایج آن آزمایش ها، امکان دارد پزشک آزمایش هایی اضافی را برای اطمینان از عدم وجود دیگر مشکلات و یا اطلاع از وضعیت موجود درخواست دهد. این آزمایش ها می توانند شامل موارد زیر شوند:

    انواع مختلفی از امواج فراصوت که پروستات را اندازه گیری کرده و سلامت آن را بررسی می کنند.
    آزمایش فراصوت از مثانه برای بررسی خالی شدن آن به طرز مناسب
    انجام یک نمونه برداری برای اطمینان از عدم وجود سرطان
    آزمایش جریان ادرار برای اندازه گیری قدرت جریان ادرار و مقدار ادرار
    آزمایش اورودینامیک برای ارزیابی عملکرد مثانه

چه ورزشی می تواند به بهبود افراد بعد از انجام عمل جراحی پروستات کمک کند؟

 

از جمله ورزش های مفید برای بهبود این وضعیت ورزش کگل است که باعث تقویت ناحیه لگن می شود. این ورزش از موثرترین ورزش ها برای کنترل دفع ادرار محسوب می شود و چون آسان است افراد تمایل دارند که آن را انجام دهند.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 473 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

آیا تزریق در زانو مفید است ؟

 تقریباً یک‌هفتم افرادی که تشخیص داده می‌شود اوستئوآرتریت زانو دارند، با هدف درمان، تزریقی در ناحیه زانو انجام می‌دهند تا دردشان بهتر شود؛ دردی که گاهی واقعاً طاقت‌فرساست.

اما مطالعات اخیر دریافته‌اند بیشتر این تزریق‌ها در واقع تأثیر چندانی در بهبودی وضعیت بیمار ندارند و فقط اندکی مؤثرند

 

تزریق به زانو تقریباً خطری ندارد و دارای عوارض جانبی ناچیزی است و می‌تواند تا حدی کمک‌کننده باشد، ضمن اینکه گزینه جالب دیگری نداریم!

 

در دستورالعمل‌های سال 2021 که توسط انجمن جراحان ارتوپد ارائه شد، استفاده از نوعی تزریق (کورتیکواستروئیدها) توصیه و تزریق‌های HA رد شدند. دو نوع دیگر تزریق (PRP و تزریق سلول‌های بنیادی) به طور کامل مورد تأیید سازمان غذا و دارو نیستند.

کورتیکواستروئیدها

 

بعد از کاهش وزن و ضدالتهاب‌ها و ورزش، کورتیکواستروئیدها معمولاً گزینه بعدی برای درمان زانودرد هستند.

آمپول‌های کورتیکواستروئید ترکیبی از کورتیزون استروئید و یک عامل بی‌حس‌کننده‌اند که برای تسکین فوری و موقتی در زمان زانودرد شدید به زانو تزریق می‌شوند.

آیا این تزریق‌ها مؤثرند؟

بله، این آمپول‌ها مانند آب روی آتش عمل می‌کنند و معمولاً در عرض 48 ساعت برای کاهش درد و التهاب در اطراف مفصل زانو اثر می‌گذارند. مطالعات نشان می‌دهند کورتیکواستروئیدها می‌توانند تسکین مؤثری برای کوتاه‌مدت باشند، البته عده‌ای از افراد مدت طولانی‌تری تسکین را احساس خواهند کرد.

چیزی که باید بدانید:

کورتیکواستروئیدها معمولاً تا چهار بار در سال قابل تزریق‌اند و هر چند نسبتاً بی‌ضرر و مؤثرند اما استفاده زیاد از آنها می‌تواند منجر به ازبین‌رفتن غضروف زانو شود.

افرادی که دیابت یا دیگر بیماری‌های متابولیکی دارند باید نسبت به این مسئله آگاه باشند که این آمپول‌ها می‌توانند سطح قند خون را بالا ببرند.

 

هیالورونیک اسید

 

هیالورونیک اسید یک نرم‌کننده طبیعی است که شبیه مایع مفصلی در یک مفصل زانوی سالم عمل می‌کند.

به‌طورکلی هفته‌ای یک‌بار و به مدت 3تا 5 هفته تزریق می‌شود.

ژل هیالورونیک اسید مانند جاذب ضربه عمل کرده و در اطراف زانو فضایی به‌عنوان ضربه‌گیر ایجاد می‌کند و باعث می‌شود استخوان‌ها با درد کمتری به هم سابیده شوند.

آیا مؤثر است؟

بله، بیمارانی که با درد خفیف تا متوسط زانو مراجعه می‌کنند، با استفاده از آمپول هیالورونیک اسید تقریباً دو تا سه ماه تسکین خواهند داشت که البته یکی دو هفته طول می‌کشد تا بهبودی کم‌کم احساس شود.

بر اساس یک سری از یافته‌ها هیالورونیک اسید تنها چند روز بعد از تزریق در مفصل می‌ماند و در واقع چند روز بعد هیچ اثری از این ماده وجود ندارد؛ بنابراین خیلی از پزشکان می‌گویند مطمئن نیستند که آیا هیالورونیک اسید اصلاً تأثیری دارد یا نه یا چگونه اثر می‌گذارد، به‌هرحال مطالعات و تحقیقات هنوز کافی و قوی نیستند.

 

پی‌آرپی یا پلاسمای غنی شده از پلاکت (PRP)

 

تزریق پی‌آرپی به این صورت است که خون فرد گرفته شده و سپس پلاسمای آن که غنی از پلاکت است با سانتریفیوژ از دیگر قسمت‌های خون جدا می‌شود. این میزان پلاکت خون در ترکیبی جدید می‌تواند 5 تا 10 برابر غنی‌تر از حالتی باشد که به طور نرمال در خون وجود دارد. محققان می‌گویند این آمپول می‌تواند به التیام و کاهش التهاب کمک کرده و درد را کاهش دهد.

آیا مؤثر است؟

تحقیقات در مورد میزان مؤثربودن پی‌آرپی برای زانودرد همچنان ادامه دارد؛ اما تاکنون چندین مطالعه دریافته‌اند پی‌آرپی دارای قدرت التیام بیشتری نسبت به تزریق هیالورونیک اسید می‌باشد. طبق گزارش‌ها، پی‌آرپی حدوداً یک سال می‌ماند و درد و عملکرد زانو بهتر می‌شود.

اما همه پی‌آرپی‌ها یکسان نیستند. پلاکت‌ها و فاکتورهای رشد در خون بر اساس زمان روز، آخرین غذایی که خورده‌اید ، هورمون‌ها، ورزش و دیگر فاکتورها نوسان دارند. در نتیجه ترکیب پی‌آرپی می‌تواند هر روز تغییر کند، حتی اگر خون از همان بیمار گرفته شود.

تزریق پی‌آرپی باید توسط پزشک متخصص یا جراح ارتوپد یا پزشک طب فیزیکی انجام شود.

اغلب از سونوگرافی برای دقیق هدف‌گرفتن ناحیه تزریق استفاده می‌شود. تزریق ممکن است به‌یک‌باره یا هر هفته و به مدت سه هفته انجام شود.

 

درمان با سلول‌های بنیادی

 

در این پروسه، سلول‌های بنیادی از مغز استخوان یا چربی گرفته شده و سپس به زانوی موردنظر تزریق می‌شوند. از لحاظ تئوری، سلول‌های بنیادی به بازسازی بافت مفصل کمک می‌کنند؛ اما مطالعات نشان داده‌اند بعد از تزریق تنها چند سلول بنیادی دوام می‌آورند یا در مفصل باقی می‌مانند.

مؤثربودن تزریق سلول بنیادی برای درمان زانودرد هنوز ثابت نشده است و بهترشدنی که بیماران از آن حرف می‌زنند ممکن است نتیجه عوامل ضدالتهاب تولید شده از مغز استخوان یا چربی باشد.

درمان با تزریق قرار نیست چیزی را اصلاح یا مداوا کند؛

بلکه با هدف کاهش درد و التهاب و کُند کردن روند پیشرفت بیماری انجام می‌شود.

این درمان‌ها باعث بازسازی غضروف یا تغییری در دوره اوستئوآرتریت نمی‌شوند.

فرایند گرفتن ِ مغز استخوان در اتاق عمل انجام می‌شود نه در مطب پزشک و همین باعث می‌شود نیاز به شرایط و آمادگی‌های خاصی باشد.

تصمیم برای تزریق به زانو باید با کمک پزشکی حاذق و درک این مسئله انجام شود که ممکن است اثر چندانی نداشته باشد. محققان می‌گویند در سال‌های آینده به تزریق‌های مؤثرتری دست پیدا خواهند کرد.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 472 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 رابطه ایمپلنت و پوکی استخوان را بدانید

 

 پوکی استخوان بیماری شایعی است که باعث ضعیف و شکننده شدن استخوان‌ها می‌شود و عموماً افراد مسن به‌ویژه زنان یائسه را درگیر می‌کند

ایمپلنت و پوکی استخوان

 پوکی استخوان به وضعیتی گفته می‌شود که در آن بدن استخوان زیادی از دست می‌دهد، استخوان جدید بسیار کمی می‌سازد یا با ترکیبی از هر دو مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کند.

به دلیل شیوع بالای این مشکل سلامتی در سالمندان، بخش قابل‌توجهی از متقاضیان دریافت ایمپلنت در سنین بالا پوکی استخوان دارند.

افراد با سن بالا کنجکاوند که رابطه میان ایمپلنت و پوکی استخوان را بدانند و مطمئن شوند که آیا می‌توانند باوجود این بیماری ایمپلنت دندان موفق داشته باشند یا نه.

در مطلب امروز قصد داریم درباره تأثیر پوکی استخوان روی ایمپلنت و راهکارهای مؤثر برای افزایش نرخ موفقیت ایمپلنت در مبتلایان به پوکی استخوان صحبت کنیم.

رابطه ایمپلنت و پوکی استخوان

 ایمپلنت‌های دندانی ریشه‌های مصنوعی دندان هستند که غالباً از تیتانیوم ساخته شده و با جراحی در استخوان فک قرار می‌گیرند.

آن‌ها پایه‌ای قوی برای دندان‌های جایگزین ثابت یا متحرک فراهم می‌کنند.

مهم‌ترین شرط لازم برای دریافت ایمپلنت‌های دندانی موفق، وجود استخوان‌های فک محکم با تراکم کافی است.

توجه داشته باشید که:

    موفقیت ایمپلنت‌های دندانی تا حد زیادی به توانایی استخوان فک برای ادغام با ایمپلنت‌ها در فرایندی به نام osseointegration (هم‌جوشی) بستگی دارد.

    برای افراد مبتلابه پوکی استخوان، پروسه هم‌جوشی استخوان فک با پایه ایمپلنت به‌سختی انجام می‌شود؛ زیرا تراکم استخوان کاهش می‌یابد. درنتیجه فک بیمار پتانسیل کافی برای ترمیم مناسب و ترکیب شدن با پایه ایمپلنت را ندارد.
    در این صورت ایمپلنت دندان در مدت‌زمان کوتاهی شل می‌شود و می‌افتد و به‌اصطلاح شکست می‌خورد.

 

تأثیر پوکی استخوان روی ایمپلنت

 

مشکلات ناشی از پوکی استخوان فقط سیستم حرکتی بدن شما را محدود نمی‌کنند؛ بلکه می‌توانند در روند دریافت درمان‌هایی نظیر ایمپلنت دندان نیز اختلال ایجاد کنند.

 

پوکی استخوان از چند نظر بر ایمپلنت دندان تأثیر می‌گذارد.

 

کاهش کیفیت و کمیت استخوان:

این مورد مهم‌ترین تأثیر پوکی استخوان روی ایمپلنت است. پوکی استخوان به کاهش تراکم و کیفیت استخوان منجر می‌شود؛ بنابراین اجازه نمی‌دهد استخوان فک به‌طور کامل با ایمپلنت دندان ادغام شود و به‌خوبی از آن حمایت کند.

کُند شدن فرایند ترمیم:

 

افراد مبتلابه پوکی استخوان ممکن است بعد از جراحی ایمپلنت روند بهبودی کُند و غیر مؤثری داشته باشند که این مسئله ریسک شکست ایمپلنت را افزایش دهند.

 

تأثیر داروهای پوکی استخوان:

 

برخی از داروهای مورداستفاده برای درمان پوکی استخوان (مانند بیس فسفونات‌ها) می‌توانند بر متابولیسم استخوان تأثیر بگذارند و استخوان‌سازی را کاهش دهند. همچنین این داروها با کاهش کلاژن سازی استخوان، بهبود زخم را به تعویق می‌اندازند. درنتیجه بیس فسفونات‌ها هم در ترکیب استخوان فک با پایه ایمپلنت و هم در روند بهبودی اختلال ایجاد می‌کنند.

آیا کاشت ایمپلنت باوجود پوکی استخوان امکان‌پذیر است؟

همان‌طور که می‌دانید قیمت ایمپلنت دندان در مقایسه با سایر روش‌های دندانپزشکی نسبتاً بالاست؛ به همین خاطر انجام آن به بهترین نحو ممکن و با بیشترین نرخ موفقیت اهمیت ویژه‌ای دارد.

خبر خوب درباره ایمپلنت و پوکی استخوان، آن است که مبتلایان به این بیماری همچنان می‌توانند یک ایمپلنت دندان موفقیت‌آمیز را تجربه کنند. این مسئله بدان معناست که پوکی استخوان به‌تنهایی مانع انجام ایمپلنت دندان نخواهد بود؛ اگرچه می‌تواند محدودیت‌هایی برای متخصص ایمپلنت ایجاد کند. درصورتی‌که قبل از شروع پروسه درمان ایمپلنت درباره پوکی استخوان خود با دندان‌پزشکتان صحبت کنید، او اقدامات پیشگیرانه و درمان‌های جانبی لازم برای افزایش موفقیت ایمپلنت دندان را انجام خواهد داد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که ایمپلنت دندان می‌تواند در ۸۰ درصد از افراد مبتلابه پوکی استخوان با موفقیت طولانی‌مدت همراه باشد.

 

راهکارهای افزایش موفقیت ایمپلنت و پوکی استخوان

علی‌رغم چالش‌های ناشی از تأثیر پوکی استخوان روی ایمپلنت، چندین راهکار برای افزایش موفقیت ایمپلنت دندان در بیماران مبتلابه پوکی استخوان وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها شامل موارد زیر هستند:

 

ارزیابی جامع:

 

ارزیابی کامل دندانپزشکی و پزشکی در مبتلایان به پوکی استخوان اهمیت بسیاری دارد.

این بررسی شامل ارزیابی تراکم و کیفیت استخوان و همچنین چک کردن داروهایی است که ممکن است بر سلامت استخوان تأثیر بگذارند.

پیوند استخوان:

 

در مواردی که میزان و حجم استخوان فک کافی نیست، دندان‌پزشک با به‌کارگیری روش‌های پیوند استخوان به ساخت استخوان و ایجاد پایه‌ای مستحکم برای ایمپلنت‌ها کمک می‌کند.

 

تکنیک‌های پیشرفته کاشت ایمپلنت:

 

تکنیک‌هایی مانند استفاده از ایمپلنت‌های کوتاه‌تر یا پهن‌تر، دریل با مته‌های مخصوص که استخوان فک را متراکم و فشرده‌تر می‌کنند و همچنین بارگذاری فوری ایمپلنت می‌تواند در بهبود نتایج کاشت ایمپلنت در بیمارانی که کیفیت استخوان ضعیفی دارند مؤثر باشد.

 

نظارت دقیق:

 

پیگیری و نظارت منظم برای اطمینان از ادغام صحیح ایمپلنت‌ها و رفع هرگونه مشکل احتمالی در اسرع وقت می‌تواند شانس موفقیت ایمپلنت را در افراد مبتلابه پوکی استخوان افزایش دهند.

 

سایر مراقبت‌ها:

رعایت برخی نکات مراقبتی قبل و بعد از جراحی نیز می‌تواند در افزایش موفقیت ایمپلنت باوجود پوکی استخوان مؤثر باشد؛ ازجمله:

    ممکن است دندان‌پزشک از شما بخواهد که از چند هفته قبل از جراحی داروی بیس فسفونات را قطع کنید.

    حداقل از ۲ هفته قبل از جراحی ایمپلنت از سیگار و سایر دخانیات استفاده نکنید.

    در صورت صلاحدید پزشک از مکمل‌های کلسیم و ویتامین دی استفاده نمایید.

    از چند هفته قبل تا چند هفته پس از جراحی یک رژیم غذایی متعادل، سالم و سرشار از میوه‌ها و سبزی‌های تازه داشته باشید.

    تا چند هفته اول پس از جراحی از وارد آوردن فشار به محل ایمپلنت و جویدن غذاهای سفت و ترد خودداری کنید.
    رعایت بهداشت دهان و دندان پس از جراحی ایمپلنت اهمیت ویژه‌ای دارد.

    آنتی‌بیوتیک تجویزشده پس از جراحی را به‌طور کامل و منظم مصرف کنید.

 

حرف آخر

 

ارتباط مستقیمی میان ایمپلنت و پوکی استخوان وجود دارد؛

زیرا استخوان ضعیف و متخلخل باعث می‌شود روند هم‌جوشی ایمپلنت با فک بسیار کُند و به‌سختی انجام شود. درحالی‌که پوکی استخوان چالش‌های خاصی را برای موفقیت ایمپلنت دندان ایجاد می‌کند؛ اما لزوماً مانعی بر سر راه دریافت ایمپلنت نخواهد بود. با برنامه‌ریزی دقیق، بهره‌گیری از تکنیک‌های پیشرفته و رعایت دقیق دستورالعمل‌های متخصص ایمپلنت می‌توانید تأثیر پوکی استخوان روی ایمپلنت را به حداقل برسانید و یک درمان موفقیت‌آمیز داشته باشید.

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 471 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 این ۷ درد را در شکم حتما جدی بگیرید

 اگر چه اغلب دل‌درد‌ها بی‌خطر هستند و طی چندین ساعت خود به خود رفع می‌شود، اما بعضی مداومت پیدا کرده و اگر به‌طور اورژانسی مورد درمان قرار نگیرند، جان‌تان را به خطر می‌اندازند. حال اگر می‌خواهید با انواع درد‌های پرخطر و کم خطر در هفت ناحیه از شکم آشنا شوید با ما همراه باشید.

 

۷ درد شکم را جدی بگیرید

 

 شایع‌ترین علت درد در سمت راست شکم آپاندیسیت است،

اما باید توجه داشته باشید که درد آپاندیس در ۲۴‌ساعت اول معمولا دور ناف است و بعد به سمت راست و پایین شکم منتقل می‌شود

هر زمان که دچار دل‌درد می‌شویم اول از همه به فکر سوء‌هاضمه، نفخ، یبوست یا مسمومیت غذایی می‌افتیم! غافل از اینکه درد در هر منطقه از شکم می‌تواند علل و راه‌های درمانی بسیار متفاوتی داشته باشد. از یک نفخ یا کرامپ ساده گرفته تا سنگ کلیه، پانکراتیت، عفونت‌های مثانه، آپاندیسیت، بیماری‌های کیسه صفرا، مشکلات کبدی و حتی سکته قلبی همگی می‌توانند درد‌های شدید یا خفیفی را در بخش‌های مختلف شکم ایجاد کنند. 

اگر چه اغلب دل‌درد‌ها بی‌خطر هستند و طی چندین ساعت خود به خود رفع می‌شود، اما بعضی مداومت پیدا کرده و اگر به‌طور اورژانسی مورد درمان قرار نگیرند، جان‌تان را به خطر می‌اندازند. حال اگر می‌خواهید با انواع درد‌های پرخطر و کم خطر در هفت ناحیه از شکم آشنا شوید با ما همراه باشید.

 ناحیه ۱: بالای ناف زیر دنده‌ها

گاهی اوقات سکته‌های قلبی با درد در این ناحیه خود را نشان می‌دهند؛ به خصوص اگر سن فرد بالا باشد و علائم دیگر سکته مثل تعریق سرد، تهوع و استفراغ نیز وجود داشته باشند.

این درد معمولا با راه رفتن تشدید می‌شود و با استراحت و مصرف قرص زیر زبانی بهبود نمی‌یابد. البته سکته قلبی فقط باعث انتشار درد به این ناحیه می‌شود. به عبارتی لمس همان نقطه از شکم موجب درد نخواهد شد. درست مثل دردی که براثر سکته به دست چپ انتشار پیدا می‌کند. 

از لحاظ آناتومیک نیز شایع‌ترین علت درد در این ناحیه، زخم‌های معده و اثنی عشر هستند.

حال ممکن است زخم ساده باشد و فقط احساس سوزش ایجاد کندیا دچار عارضه شده باشد و دیواره مخاط را سوراخ کرده باشد که در این صورت درد مداوم خواهد بود. درد‌های ناشی از زخم معده معمولا با ناشتا ماندن یا مصرف شربت آلومینیوم‌ام جی کاهش پیدا می‌کنند. درد‌های ناشی از زخم‌های ساده اثنی‌عشر نیز معمولا با غذا خوردن و همچنین مصرف آلومینیوم ام جی اس یا قرص معده فروکش می‌کنند.

از دیگر علل شایع درد در این ناحیه می‌توان به اختلالات پانکراس از جمله پانکراتیت (التهاب لوزالمعده) اشاره کرد. این درد معمولا به پشت انتشار دارد، با خم شدن رو به جلو کمتر می‌شود، با دراز کشیدن به پشت افزایش می‌یابد و مداوم و شدید است.

سنگ‌ها، التهاب‌ها و عفونت‌های کیسه صفرا، بیماری‌های کبد و هپاتیت‌های ویروسی نیز می‌توانند در این ناحیه درد ایجاد کنند.

درد هپاتیت مبهم است و معمولا با علائمی، چون زردی، تهوع، استفراغ، کاهش رنگ مدفوع، افزایش رنگ ادرار، بی اشتهایی و علائم شبیه به سرماخوردگی و آنفلوآنزا، درد‌های عضلانی پراکنده و درد‌های مفصلی همراه است.

 

 ناحیه ۲: بالا راست

علت درد در این منطقه تقریبا مشابه با ناحیه وسط و بالای شکم است.

البته خیلی به ندرت بیماری‌های نیمه تحتانی ریه راست هم می‌توانند در این ناحیه درد ایجاد کند. علاوه بر این، سنگ‌ها و بیماری‌های کیسه صفرا و مشکلات کبدی همگی از عوامل درد در این ناحیه به شمار می‌آیند. درد‌های کیسه صفرا ممکن است به شانه راست هم انتشار پیدا کنند و برعکس درد‌های پانکراس با دراز کشیدن بهتر می‌شوند و با خم شدن افزایش می‌یابند. کسانی که مشکل صفراوی دارند اغلب به دنبال مصرف غذا‌های پرچرب دردشان تشدید می‌شود. در نتیجه بهتر است از مصرف غذا‌های خیلی چرب مثل آبگوشت یا کله‌پاچه خودداری کنند.

 

 ناحیه ۳: بالا چپ

درد در این ناحیه خیلی شایع نیست.

با این حال از آنجاکه معده در این منطقه قرار دارد، بیماری‌های مربوط به آن از جمله زخم‌ها می‌توانند باعث درد در سمت چپ و بالای شکم شوند.

طحال نیز در این منطقه قرار دارد بنابراین اگر بزرگ شود یا در آن آمبولی ایجاد شود باعث بروز درد خواهد شد. درگیری قسمت‌های تحتانی ریه چپ هم می‌توانند در این ناحیه درد ایجاد کنند.

 

 ناحیه ۴: پایین راست

 

 

شایع‌ترین علت درد در این ناحیه آپاندیسیت است،

اما باید توجه داشته باشید که درد آپاندیس در ۲۴‌ساعت اول معمولا دور ناف است و بعد به سمت راست و پایین شکم منتقل می‌شود. در صورت بروز چنین دردی باید در اسرع وقت به اورژانس مراجعه کنید. در این ناحیه همچنین قسمتی از روده بزرگ به نام سکوم قرار دارد بنابراین هر نوع اختلال در آن می‌تواند باعث درد در این منطقه شود.

 

 ناحیه ۵: پایین چپ

درد در این ناحیه می‌تواند ناشی از بیماری دیورتیکولیت (بیرون زدگی مخاط جدار روده بزرگ) باشد که بر اثر یبوست یا بیماری‌های زمینه‌ای ایجاد می‌شود. این وضعیت درمان‌پذیر است، اما اگر درمان نشود ممکن است عود کند. از علائم آن هم می‌توان به درد شکم همراه با دل‌پیچه، تب، تهوع و حساسیت به لمس در ناحیه بیرون زدگی مخاط روده اشاره کرد. درمان آن در موارد خفیف، تغییر رژیم غذایی و استفاده از مواد ملین است. در موارد شدیدتر هم ممکن است نیاز به استراحت، دارو و جراحی وجود داشته باشد.

 

 پایین چپ و راست مشترک

اختلالات و سنگ‌های کلیه می‌توانند باعث درد‌های کولیکی در این دو منطقه شوند؛

دردی که در ابتدا تشدید شونده است و پس از رسیدن به نقطه اوج، ناگهان قطع می‌شود. این درد معمولا به کشاله ران یا حتی بیضه‌ها هم انتشار پیدا می‌کند. در این صورت فرد باید مایعات فراوان و مسکن‌های خوراکی مصرف کند. اما گاهی اوقات درد آنقدر شدید است که مجبور می‌شویم از مسکن‌های وریدی استفاده کنیم. همچنین این افراد باید فعالیت فیزیکی زیادی داشته باشند و ورزش‌های پرشی انجام دهند تا سنگ‌شان دفع شود.

در خانم‌ها نیز بیماری‌های دستگاه تناسلی و التهاب لوله‌های رحم و تخمدان‌های دو طرف می‌توانند عامل درد در ناحیه چپ و راست پایین شکم باشند. در آقایان هم درد‌های پاتولوژیک بیضه‌ها می‌توانند به این دو ناحیه از شکم انتشار پیدا کنند. حتی فتق‌های ناحیه کشاله ران هم باعث انتشار درد به این نواحی می‌شوند.

 

 ناحیه ۶: دور ناف

درد در این ناحیه می‌تواند به دلیل مسمومیت‌های غذایی و التهاب‌های ویروسی یا باکتریایی روده باریک ایجاد شود. البته این التهاب‌ها ممکن است در تمام نواحی شکم هم درد ایجاد کنند. درد‌های ناشی از التهاب‌های ویروسی معمولا مبهم هستند. کم و زیاد می‌شوند و با تهوع، استفراغ و اسهال همراه هستند. در صورتی که اسهال خونی و همراه با تب باشد و بعد از ۴۸ ساعت رو به بهبود نرود فرد باید حتما بستری شود؛ به خصوص اگر بالای ۵۰ سال داشته باشد. 

دیگر بیماری‌های التهابی روده مثل کرون نیز می‌توانند باعث درد‌های مزمن دور ناف شوند. البته در بیماری کرون درد در سمت چپ و پایین شکم نیز ایجاد می‌شود.

از دیگر علل شایع درد‌های شکمی دور ناف و منتشر در کل شکم می‌توان به سندرم روده تحریک پذیر یا IBS اشاره کرد. این اختلال بیشتر بر اثر استرس‌های روحی و روانی به وجود می‌آید و تشخیص آن در آخرین مرحله پس از رد سایر علل شکم درد، مطرح می‌شود.

 

 ناحیه ۷: پایین ناف

 

علت شایع درد در این ناحیه التهاب مثانه، عفونت سیستم ادراری و التهاب دستگاه تناسلی در خانم‌هاست. تخمک گذاری در روز چهاردهم سیکل ماهانه نیز می‌تواند باعث درد زیر ناف شود.

در همین ناحیه یک تا دو روز قبل از قاعدگی هم ممکن است درد ایجاد شود که با علائم دیگری، چون بی حوصلگی و درد سینه همراه است. به مجموعه این علائم PMS یا سندرم قبل از قاعدگی گفته می‌شود و برای درمان آن معمولا از مسکن‌هایی مثل مفنامیک اسید استفاده می‌شود.

 

 به پزشک مراجعه کنید اگر...

 

- دردتان شدید و ناگهانی است و در عملکردتان اختلال ایجاد کرده است.

- همراه با درد شکم، تب، تهوع، استفراغ، اسهال شدید، اسهال خونی و تنگی نفس دارید.

- دردتان مداوم است و بیشتر از ۲۴ ساعت طول کشیده، به خصوص اگر بالای ۵۰ سال دارید.

- شکم‌تان سفت شده است و قادر به اجابت مزاج نیستید.

 

 این نکات را فراموش نکنید:

- اگر اسهال با خون یا تب همراه است از مصرف داروی ضداسهال خودداری کنید.

- اگر علت درد نامشخص است از مصرف دارو‌های ضددرد خودداری کنید؛ چه بسا که بیماری مهمی را مخفی نگه دارید.

- گاهی اوقات درد مربوط به جدار شکم است و می‌تواند کل ناحیه شکم را درگیر سازد. در این صورت ارتباطی با بیماری‌های داخل شکم ندارد بلکه به دلیل درگیری عضله یا مشکلات پوستی ایجاد می‌شود. چنین دردی معمولا به دنبال انقباض دیواره شکم (برای مثال هنگام دراز و نشست) تشدید می‌شود.

- درد‌های ناشی از ریفلاکس یا بازگشت اسید معده معمولا به صورت سوزش در ناحیه پشت و بالای قفسه سینه احساس می‌شوند بنابراین جزء درد‌های شکمی به حساب نمی‌آیند.

- تشخیص علت درد شکم حتما باید توسط پزشک صورت گیرد چرا که بعضی از این درد‌ها مهم و اورژانسی هستند. برای مثال بیمار ممکن است درد آپاندیسیت را با سنگ کلیه اشتباه بگیرد و به موقع به بیمارستان مراجعه نکند. به این ترتیب جانش به خطر می‌افتد.

 منبع: مجله سیب سبز
 
 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 470 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

تفاوت ویتامین D با D۳ چیست؟

"ویتامین D" یک اصطلاح کلی برای دو شکل مختلف از ویتامین است: ویتامین D۲ و D۳.

اگرچه این دو فواید یکسانی دارند، اما از منابع مختلفی به دست می‌آیند و ساختار مولکولی متفاوتی دارند.

ویتامین  D یک ریز مغذی مفید و ضروری برای سلامت انسان است و به هر دو ویتامین D۲ (ارگوکلسیفرول) و ویتامین D۳ (کوله کلسیفرول) اشاره دارد.

یکی از نقش‌های اصلی ویتامین D جذب کلسیم و فسفر است که برای معدنی شدن و تراکم استخوان ضروری هستند.

ویتامین D به قوی نگه داشتن استخوان‌ها و جلوگیری از پوکی استخوان کمک می‌کند.

هم‌چنین سطوح کافی ویتامین D برای سلامت ماهیچه، عملکرد سیستم ایمنی، سلامت قلب، تنظیم خلق و خو و بسیاری موارد دیگر مفید است.

 

ویتامین D۲

ویتامین D۲ یا ارگوکلسیفرول در قارچ‌ها و مخمرها یافت می‌شود. به عبارتی این ویتامین با قرار دادن مخمری به نام ارگوسترول در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) تولید می‌شود. غذاهای غنی‌شده با ویتامینD۲  مانند شیر گیاهی، غلات و آب پرتقال به تأمین این ویتامین در بدن کمک می‌کنند. هم‌چنین ویتامین D۲ به عنوان مکمل غذایی در کپسول، قرص و شربت موجود است.

ویتامین D۲ پس از مصرف، در روده کوچک جذب شده و به کبد منتقل می‌شود. پس از هضم، از آنجا به شکل فعال ویتامین D (کلسیتریول) در کلیه‌ها تبدیل می‌شود. این فرآیند بدن را قادر می‌‎سازد تا از ویتامین استفاده کند و از فواید آن بهره‌مند شود.
 

ویتامین D۳

 

ویتامین D۳ یا کوله کلسیفرول زمانی که پوست در معرض نور خورشید قرار می‌گیرد، توسط بدن تولید می‌شود.

هم‌چنین در چندین منبع غذایی حیوانی از جمله: ماهی‌های چرب (مانند سالمون، قزل آلا، ماهی خال مخالی)، زرده تخم مرغ و جگر گاو یافت می‌شود.

شیر گاو و سایر محصولات لبنی اغلب با ویتامین D۳ غنی می‌شوند.

ویتامین D۳ به عنوان یک مکمل غذایی به صورت شربت، کپسول و قرص‌ در دسترس است.

پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب، بدن نور خورشید را به ویتامین D۳ تبدیل می‌کند، سپس به کبد منتقل می‌شود و در آخر در کلیه‌ها، به شکل فعال ویتامین D (کلسیتریول) تبدیل می‌شود تا مورداستفاده بدن قرار گیرد.

 

ویتامین D۲ بهتر است یا D۳؟

اگرچه ویتامین‌های D۲ و D۳ ساختارهای مولکولی متفاوتی دارند، اما به همان شکل فعال ویتامین D که بدن به آن نیاز دارد، متابولیزه می‌شوند؛ یعنی کلسیتریول. اگر کمبود ویتامین D دارید، شاید برایتان سؤال باشد که مکمل‌های ویتامین D۲ برای جبران این کمبود بهتر هستند یا D۳؟

ویتامین D۲ و D۳ هر دو سطح ویتامین D را در بدن افزایش می‌دهند،

اما تحقیقات نشان می‌دهد که ویتامین D۳ در این زمینه موثرتر است. ویتامین D۳ راحت‌تر توسط بدن جذب می‌شود و به حفظ سطوح سالم ویتامین D برای مدت طولانی کمک می‌کند.

اگرچه این دو ویتامین‌ شبیه به یکدیگر هستند، اما ممکن است بر بیان ژن‌ها به‌ویژه ژن‌های مرتبط با عملکرد سیستم ایمنی تأثیر متفاوتی بگذارند.

تحقیقات نشان می‌دهد که ویتامین D۳ در تنظیم بیان ژن موثرتر است و به تحریک سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با باکتری‌ها و ویروس‌ها کمک می‌کند.

«تنظیم بیان ژن» به ساز و کارهایی گفته می‌شود که توسط سلول‌ها برای افزایش یا کاهش یک محصول خاص ژن (پروتئین یا آران‌ای) انجام می‌گیرد.

هنگامی که ویتامین‌های D۲ و D۳ به شکل زیست‌فعال ویتامین D تبدیل می‌شوند، نقش حیاتی در بسیاری از فرآیندهای بدن ایفا می‌کنند.

ویتامین D جذب کلسیم و فسفر را به منظور حفظ سلامت استخوان و قدرت عضلانی تقویت می‌کند.

به طور کل:

ویتامین D :

در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و

مبارزه با ویروس‌ها و باکتری‌ها،

تنظیم سطح قند خون،

سلامت قلب و عروق،

عملکرد شناختی و خلق و خو

و کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها نقش دارد.

 

چه کسانی بیشتر مستعد کمبود ویتامین D هستند؟

افرادی که به اندازه کافی غذاهای غنی از ویتامین D مصرف نمی‌کنند یا زمان کافی را در معرض نور خورشید نمی‌گذرانند، ممکن است دچار کمبود ویتامین D باشند.

 

فاکتورهای زیر نیز منجر به کمبود ویتامین D می‌شود:

رنگ پوست؛ پوست تیره نور خورشید را کمتر جذب می‌کند و همین عامل سبب کاهش تولید ویتامین D در بدن می‌شود.

بیماری‌ها؛ بیماری کبد، فیبروز کیستیک و بیماری سلیاک بر جذب ویتامین D تأثیر می‌گذارند.

داروها؛ گلوکوکورتیکوئیدها و داروهای ضد تشنج بر متابولیسم ویتامین D تأثیرگذارند.

 

علائم کمبود ویتامین D

کمبود ویتامین D همیشه دارای علائم نیست،

اما علائم شایع آن عبارتند از:

خستگی،

درد و ضعف عضلانی،

درد استخوان،

تغییرات خلقی (مانند افسردگی)

و راشیتیسم در کودکان.

 

عوارض کمبود ویتامین D

کمبود ویتامین D با افزایش خطر ابتلا به

عفونت‌های دستگاه تنفسی،

پوکی استخوان،

چاقی،

سندرم متابولیک،

دیابت نوع ۲ ،

سرطان،

بیماری قلبی عروقی،

افسردگی و ...

مرتبط است.

برخی تحقیقات در حال بررسی ارتباط بالقوه بین کمبود ویتامین D و بیماری‌های التهابی و خودایمنی، مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS) و آرتریت روماتوئید هستند.

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 469 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 

انواع آزمایش کبد چرب

آزمایش کبد چرب مجموعه‌ای از چند آزمایش هستند به نام آزمایش‌های عملکرد کبد  (LFTs) که به بررسی مواد مختلف در خون می‌پردازند که سرنخ‌هایی درباره سلامت کبد به دست می‌دهند‌LFT ها آنزیم‌ها، پروتئین‌ها و موادی را که توسط کبد تولید یا دفع می‌شوند و تحت تأثیر آسیب کبدی قرار می‌گیرند، اندازه‌گیری می‌کنند.

از آنجایی که برای کبد چرب اغلب هیچ علامتی وجود ندارد، یافتن بیماری کبد چرب آسان نیست. برای تشخیص، پزشک از سابقه پزشکی شما یک معاینه فیزیکی، آزمایش خون کبد چرب، تصویربرداری و گاهی بیوپسی (نمونه برداری از بافت) استفاده خواهد کرد.

آزمایش عملکرد کبد

 

( آزمایش کبد چرب) از چند جز تشکیل شده است که در زیر به بررسی هریک می‌پردازیم:

  1- (ALT)  ..................................آلانین آمینوترانسفراز  
  2- (ALP)  ..................................آلکالن فسفاتاز  
  3- (AST)  .................................آسپارتات آمینوترانسفراز  
  4- (Total bili rubin) ...................بیلی روبین تام
  5- (ALb)  .................................آلبومین
  6- (GGT) .................................گاما گلوتامیل ترانسفراز

  7- (PT) ...................................زمان تشکیل پروترومبین : برای ارزیابی عملکرد لخته شدن خون انجام می‌شود. کبد آسیب دیده نمی‌تواند به میزان کافی فاکتورهای انعقادی بسازد

بنابراین مقدار PT زیاد خواهد شد تا زمان لخته شدن خون را کاهش دهد.

 

 

تصویربرداری از کبد

 

از یک یا چند روش برای بررسی وجود چربی اضافه یا التهاب و بزرگی کبد استفاده می‌شود:

    سونوگرافی
    CT: توموگرافی رایانه‌ای
    MRI: تصویربرداری تشدید مغناطیسی

    MRE: با ترکیب تصویربرداری MRI با امواج صوتی برای ایجاد یک نقشه بصری (الاستوگرام) استفاده می‌شود که سختی بافت کبد را نشان می‌دهد.

    الاستوگرافی گذرا با کنترل ارتعاش یا فیبرواسکن، نوع پیشرفته‌ای از سونوگرافی برای اندازه‌گیری سفتی بافت کبد است. با این روش وجود زخم یا فیبروز بافت داخلی کبد را می‌توان بررسی کرد.

 

نمونه برداری از کبد

همه افراد مبتلا به کبد چرب غیر الکلی نیازی به نمونه برداری از کبد ندارند. اگر مشکوک به استئاتوهپاتیت غیر الکلی هستید یا آزمایش‌های کبد چرب نشان می‌دهند که ممکن است دچار عوارض آن مانند سیروز کبدی باشید، ممکن است پزشک به انجام بیوپسی توصیه کند. نمونه برداری از کبد تنها راه تشخیص استئاتوهپاتیت و بهترین روش آزمایش کبد چرب و تعیین شدت التهاب است.

تفسیر آزمایش کبد چرب 

خواندن آزمایش کبد چرب و تفسیر ان را به دلیل متفاوت بودن شرایط هر فرد بهتر است به پزشک خود بسپارید.

خلاصه ای از تفسیر و رنج نرمال ان را در ادامه ذکر خواهیم کرد.

1. آلانین آمینوترانسفراز  (ALT)

آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، که در آزمایش عملکرد کبد اندازه‌گیری می‌شود، برای غربالگری یا نظارت بر عملکرد کبد کاربرد دارد. سنجش مقادیر ALT در کنار سایر آزمایشات عملکرد کبد، مانند پروتئین کل، آلبومین، آلکالین فسفاتاز (ALP) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) به تعیین نوع بیماری کبدی کمک می‌کند.

 

مقدار طبیعی ALT  در مردان .................................۵ تا ۴۰ (U/L)
مقدار طبیعی ALT در خانم‌‌ها................................ ۵ تا ۳۵ (U/L)

مقادیر بسیار بالای ALT معمولا نشان دهنده‌ی هپاتیت حاد (کوتاه مدت) است که اغلب به دلیل عفونت ویروسی رخ می‌دهد.

 2. آسپارتات آمینوترانسفراز  (AST)

آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST)، آنزیمی است که در کبد، گلبول‌های قرمز خون، قلب و سایر عضلات یافت می‌شود.

مقدار طبیعیAST   در مردان.......................................... ۵ تا ۳۵ (U/L)
مقدار طبیعیAST   در خانم‌‌ها........................................ ۵ تا ۳۰ (U/L)

نکته:

    در برخی بیماری‌های کبدی، به ویژه هنگامی که مجاری صفراوی مسدود شده باشند، یا در سیروز کبدی، ممکن است سطح AST طبیعی باشد.

    هنگامی که آسیب کبدی به دلیل الکل باشد،AST  اغلب بسیار بیش‌تر از ALT افزایش می‌یابد.

    AST  می‌تواند در اثر تجزیه‌ی گلبول‌های قرمز خون (همولیز) و آسیب عضلانی نیز افزایش می‌یابد.

    سطح بسیار بالای AST معمولاً در هپاتیت حاد دیده می‌شود که اغلب به دلیل عفونت ویروسی رخ می‌دهد.

 

3. آلکالین فسفاتاز (ALP)

سنجش سطح آلکالین فسفاتاز (ALP) در خون، به‌عنوان بخشی از آزمایش عملکرد کبد درخواست می‌شود. آلکالین فسفاتاز آنزیمی است که در استخوان، کبد و به مقدار کم‌تری در روده‌ها، یافت می‌شود. مقادیر کمی ALP  نیز در جفت یافت می‌شود.

مقدار طبیعی ALP در بزرگسالان ۳۰ تا ۱۱۰ (U / L)

 

 
4. بیلی روبین تام  (Total bilirubin)

بیلی روبین یکی دیگر از اجزای آزمایش عملکرد کبد است که برای غربالگری، تشخیص و پایش اختلالات کبدی و کم خونی همولیتیک استفاده می‌شود

نتیجه‌ی اندازه‌گیری سطوح بیلی روبین در خون چه چیزی را نشان می‌دهد؟

بیلی روبین به دو شکل در خون وجود دارد:

    مستقیم (یا کونژوگه)
    غیر مستقیم (یا غیر کونژوگه)

اگر بیلی روبین مستقیم افزایش یابد، ممکن است نوعی انسداد در مجاری کبدی یا مجاری صفراوی وجود داشته باشد. علت انسداد می‌تواند سنگ صفرا، هپاتیت، ضربه، واکنش دارویی یا مصرف طولانی مدت الکل باشد.

5. آلبومین  (ALb)

آلبومین فراوان‌ترین پروتئین در پلاسمای خون است.

سنجش آلبومین در آزمایش خون، برای:

غربالگری بیماری‌های کبدی،

بیماری‌های کلیوی،

بیماری‌های گوارشی

و ارزیابی وضعیت تغذیه‌ای بیماران بستری استفاده می‌شود.

 

نتیجه‌ی سنجش سطح آلبومین در خون:

 

مقادیر زیاد آلبومین معمولا نشان دهنده‌ی کمبود آب بدن است.

یکی از دلایل کاهش سطح آلبومین در خون می‌تواند بیماری‌های کبدی باشد.

6. گاما گلوتامیل ترانسفراز  (GGT)

گاما گلوتامیل ترانسفراز، آنزیمی است که عمدتا در کبد یافت می‌شود. به طور معمول وقتی کبد آسیب می‌بیند یا جریان صفرا مسدود می‌شود، سطح GGT بالا می‌رود. بنابراین GGT یک مارکر مفید برای تشخیص مشکلات مجاری صفراوی است.

مقدار طبیعی GGT در مردان........................... ۵ تا ۵۰ (U / L:)
مقدار طبیعی GGT در خانم‌‌ها...........................۵ تا ۳۵ (U / L:)

 

نکات مهم:

    حتی اگر مقدار کمی الکل در عرض ۲۴ ساعت قبل از انجام آزمایش GGT مصرف کنید، سطح آن به صورت موقت افزایش می‌یابد.
    سیگار کشیدن می‌تواند باعث افزایش GGT شود.

    سطح GGT بعد از غذا کاهش می‌یابد، بنابراین بهتر است حداقل ۹ ساعت قبل از انجام آزمایش، ناشتا باشید.
    افزایش سطح GGT در بیماری‌های کبدی، نارسایی احتقانی قلب و نوشیدن الکل دیده می‌شود.
    داروهای ضد بارداری خوراکی و کلوفیبرات نیز می‌توانند سطح GGT را کاهش دهند.

    استفاده از برخی داروها نیز می‌تواند سطح GGT را افزایش دهد. این داروها عبارتند از:
        داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی  (NSAID)
        داروهای کاهش دهنده‌ی چربی خون
        آنتی بیوتیک‌ها
        مسدود کننده‌های هیستامینی (برای درمان تولید بیش از حد اسید معده استفاده می‌شوند)
        داروهای ضد قارچ
        داروهای ضد تشنج
        داروهای ضد افسردگی
        و هورمون‌هایی مانند تستوسترون.

GGT یک علامت مهم برای تشخیص مشکلات مجاری صفراوی است

 

به ‌طور کلی می‌توان عوامل ایجاد این بیماری را به شرح زیر عنوان کرد:

رژیم غذایی نادرست،

استرس درونی و نهفته،

مصرف دارو بیش از حد معمول،

مصرف لووستاتین‌ها و غذاهای فست فودی (سوسیس، کالباس، سس، پیتزا و…)

متخصصان اعتقاد دارند که شیوه ناصحیح زندگی و تبعات آن از قبیل چاقی و اضافه وزن در ابتلا به کبد چرب در بین سنین مختلف دخیل است.

راه‌های درمان کبد چرب :

داشتن شیوه زندگی صحیح،

داشتن وزن ایدئال و مناسب،

انجام فعالیت‌های بدنی روزانه،

پیروی از رژیم غذایی سالم،

پرهیز از مصرف غذاهای چرب و سرخ کردنی و دوری از استرس

اشاره کرد. البته کاهش وزن ناگهانی می‌تواند این بیماری را شدیدتر کند و کنترل وزن و رژیم غذایی بهتر است تحت نظر پزشک باشد.

 

هرآنچه که باید از آزمایش کبد چرب بدانید

 

کبد بزرگترین اندام داخلی است و برای بقا و سلامت کلی بسیار مهم است.

کبد عضو اصلی بدن برای پردازش مواد غذایی و مواد زاید است. خون از سراسر بدن به سمت کبد می‌رود تا از هرگونه مواد مضر مانند داروها سم زدایی شود. کبد همچنین صفرا تولید می‌کند که برای هضم در روده استفاده شده و در کیسه صفرا ذخیره می‌شود. یک کبد سالم حاوی چربی بسیار کم یا بدون چربی است. در صورت مصرف غذای چرب، فست فودی و یا مصرف الکل، بدن مقداری از کالری را به صورت چربی در کبد ذخیره می‌کند که کبد چرب نامیده می‌شود.

این بیماری زمانی رخ می‌دهد که کبد در شکستن چربی‌ها دچار مشکل شده و با جمع شدن چربی در بافت‌های کبد، فرد دچار کبد چرب می‌گردد و زمانی مشخص می‌شود که ۱۰ درصد یا بیشتر وزن کبد حاوی چربی باشد. آزمایش کبد چرب شامل مجموعه‌ای از آزمایشات است که پزشک با توجه به نتایج آنها و شرح حال بیمار و معاینات فیزیکی در مورد  تشخیص آن نظر می‌دهد.

امروزه در سراسر جهان به دلیل افزایش رژیم غذایی ناسالم و کاهش تحرک کبد چرب بسیار شایع است. بیماری کبد چرب می‌تواند باعث التهاب کبد شود (معروف به استئاتوهپاتیت) و به مرور زمان می‌تواند باعث ایجاد زخم در کبد شده که به عنوان سیروز شناخته می‌شود. سیروز کبدی جدی است، می‌تواند باعث نارسایی کبد شود و گاهی ممکن است منجر به سرطان شود. به همین دلیل است که تشخیص زودهنگام بیماری کبد چرب برای جلوگیری از آسیب به کبد و کاهش خطر ابتلا به بیماری های جدی تر در آینده مهم است.

 

انواع کبد چرب و علایم آنها

کبد شما بزرگ‌ترین عضو بدن شماست. بیماری کبد چرب وضعیتی است که چربی در کبد تجمع می‌یابد. بیماری کبد چرب دارای دو نوع اصلی است:

    بیماری کبد چرب غیر الکلی:

 که با مصرف زیاد الکل ارتباطی ندارد و دو نوع وجود دارد،

کبد چرب ساده : که در آن چربی در کبد وجود دارد، اما التهاب یا آسیب سلول‌های کبدی کم است یا اصلاً وجود ندارد. کبد چرب ساده معمولاً آنقدر بد نمی‌شود که باعث آسیب یا عوارض کبدی شود.

کبد چرب استئاتوهپاتیت غیر الکلی : که در آن کبد دچار التهاب و آسیب سلولی و همچنین تجمع چربی می‌شود. التهاب و آسیب سلول های کبدی می‌تواند باعث فیبروز یا زخم شدن کبد شود و حتی می‌تواند منجر به سیروز یا سرطان کبد شود.

    بیماری کبد چرب الکلی:

 

بیماری کبد چرب الکلی به دلیل مصرف زیاد الکل است. کبد بیشتر الکلی را که فرد می‌نوشد تجزیه می‌کند، بنابراین می‌تواند از بدن خارج شود. اما فرآیند تجزیه آن قابلیت تولید مواد مضر را دارد. این مواد می‌توانند به سلول‌های کبد آسیب برسانند، التهاب را تقویت کنند و دفاع طبیعی بدن را تضعیف کنند. هرچه الکل بیشتری نوشیده شود به کبد آسیب بیشتری وارد می‌شود. بیماری کبد چرب الکلی اولین مرحله بیماری کبدی مرتبط با الکل است. مراحل بعدی هپاتیت الکلی و سیروز است.

 

 

علایم بیماری کبد چرب:

کبد چرب معمولا علامتی ندارد و به‌عنوان بیماری خاموش شناخته می‌شود، ولی در صورت وجود علایم زیر می‌توان به کبد چرب مشکوک شد.

    خستگی
    کاهش وزن و یا کاهش اشتها
    ضعف
    تهوع
    گیجی، مشکل در تصمیم گیری و یا تمرکز

 

سایر نشانه هایی که ممکن است احساس شود شامل:

    درد در مرکز و یا سمت راست قسمت بالایی شکم
    بزرگ شدن کبد

 

در صورتیکه فرد دچار سیروز کبدی هم شود، علایم زیر ممکن است رخ دهند:

1-احتباس مایعات

2-کاهش ماهیچه ها

3-خونریزی داخلی

4-زردی پوست و چشم ها

5-نارسایی کبد

ممکن است قبل از ظهور علائم گفته شده، آسیب قابل توجهی به کبد وارد شده باشد. بنابراین تشخیص به موقع آسیب کبدی، برای به حداقل رساندن آسیب و حفظ عملکرد کبد ضروری است برای ارزیابی می‌ توان از آزمایش کبد چرب استفاده کرد.

چه کسانی در خطر ابتلا به بیماری کبد چرب هستند؟

علت بیماری کبد چرب غیر الکلی ناشناخته است.

یکی از شایع‌ترین دلایل ابتلا به کبد چرب اعتیاد به الکل است. بعضی از داروهای خاص و اختلالات متابولیک نیز یکی دیگر از این دلایل هستند. در بیشتر مواردی که فرد الکلی نیست، پزشکان دلیل قطعی برای ابتلا به کبد چرب را نمی‌دانند، اما موارد زیر می‌تواند باعث کبد چرب و یا افزایش خطر ابتلا به آن شوند، این عوامل شامل:

    چاقی
    دیابت نوع 2
    فشار خون بالا
    مصرف داروهایی همچون آسپرین، داروهای استروئیدی، تاموکسیفن و تتراسیکلین
    بارداری
    مسمومیت
    ویروس‌ها (ویروس هپاتیتA و سایر ویروس‌ها)
    سوء تغذیه
    کلسترول خون بالا
    سندرم تخمدان پلی کیستیک
    کم‌کاری تیروئید (hypothyroidism)
    جراحی بای پس معده

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 468 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 

 CRP در آزمایش خون چیست؟

 

آزمایش CRP وجود عفونت و التهاب در بدن را مشخص می‌کند.

 

اگر نتیجه آزمایش CRP در آزمایش خون مثبت باشد، یعنی بدن در حال مبارزه با عفونت است.

 

اما برای پی بردن به علت عفونت باید سایر آزمایش‌های خون انجام شوند.

 

اگر آزمایش خون داده اید و قصد دارید بدانید میزان نرمال آزمایش CRP در بزرگسالان چقدر است و برای اطلاع از اینکه آزمایش CRP چیست و چگونه تفسیر می‌شود با ما همراه شوید.

در برخی از موارد، بروز علائمی مانند تب و لرز، اسهال و استفراغ و مشکل در تنفس می‌تواند نشان‌دهنده عفونت در بدن شما باشد.

  آزمایش CRP به راحتی می‌تواند تا وجود عفونت و التهاب در بدن شما را تایید کند.

از این رو، اگر قصد دارید تا بدانید CRP چیست؟ و اطلاعات کاملی راجع به آن بدست آورید، ادامه مطالب را از دست ندهید.

 

CRP در آزمایش خون چیست؟ 

 

منظور از CRP(C-reactive protein)، پروتئین واکنشی C است.

این پروتئین واکنشی، ماده‌ای خارجی نیست و کاملا طبیعی طی فرآیندی در کبد انسان تولید می‌شود.

به صورت معجزه‌آسا هنگامی که بدن درگیر بیماری‌های عفونی و التهابی شده باشد، پروتئین واکنشی یا C وارد جریان خون خواهد شد. این پروتئین برای حرکت و ورود به خون، همراه پروتئین‌های دیگر از کبد عبور می‌کند. در مرحله بعد پروتئین واکنشی C بخش آسیب دیده را ترمیم و درمان خواهد کرد.

 التهاب روشی است که بدن از آن برای محافظت از خود در برابر آسیب‌ها و عفونت استفاده می‌کند.

این امر می تواند باعث درد، قرمزی و تورم در ناحیه آسیب دیده شود.

برخی از اختلالات خود ایمنی و بیماری‌های مزمن نیز می‌توانند باعث التهاب شوند.

به طور معمول، سطح پروتئین واکنش پذیر C در خون پایین است.

سطح بالای CRP ممکن است نشانه عفونت جدی یا اختلال دیگری باشد.

اگر پزشک برای شما آزمایش CRP و یا هر آزمایش دیگری را تجویز کرده است و زمان کافی برای مراجعه به آزمایشگاه را ندارید،برای آگاهی بیشتر مطالب زیر را دنبال کنید.

 

چرا آزمایش CRP تجویز می‌شود؟

 

آزمایش CRP یا پروتئین واکنشگر C یک آزمون تکمیلی است.

سنجش CRP در کنار دیگر آزمایش‌ها مثل آزمایش CBC یا ESR و ... به تشخیص قطعی بیماری‌ها کمک می‌کند.

اگر پزشک به وجود بیماری‌ها شک کند، این آزمایش را درخواست می‌دهد:

کرونا
آپاندیسیت
بیماری التهابی لگن
بیماری التهابی روده
آرتریت روماتوئید
لوپوس
سکته قلبی
سکته مغزی
عفونت ادراری
سرطان
و ...
 

CRP Titer در آزمایش خون چیست؟

 

آزمایش CRP Titer  نیز به بررسی  پروتئین واکنشی C می‌پردازد. عنوان Titer در این آزمایش به کمی بودن آن اشاره دارد. یعنی نتایج آزمایش با اعداد و ارقام ارائه می‌شوند.

این نوع تست‌ها دقیق‌تر از انواع کیفی هستند. پزشکان در ابتدا برای بررسی شرایط بیمار، تست‌های کمی را تجویز خواهند کرد. در صورتی که مشکل خاصی در نتیجه آزمایش دیده شود، آزمایش‌های کمی تجویز خواهند شد. 

 

 

شرایط انجام آزمایش CRP و CRP Titer چگونه است؟ 

 

برای انجام آزمایش CRP و CRP Titer به نکات زیر دقت کنید: 

 

این آزمایشات نیاز به ناشتایی ندارند

فعالیت‌های ورزشی بسیار سنگین، مانند تمرینات شدید با وزنه یا دویدن‌های طولانی مدت، زمینه را برای افزایش ناگهانی سطح CRP فراهم خواهد کرد.

اگر دارویی مصرف می‌کنید حتما راجع به آن با تکنسین آزمایشگاه و پزشک مشورت کنید.

ممکن است آزمایش CRP دو مرحله‌ای باشد. در این صورت یک فاصله ۱۴ روزه برای آن درنظر گرفته خواهد شد

خونگیری مانند بسیاری از آزمایشات خون از طریق ورید بازویی انجام می‌شود و بیشتر از چند دقیقه به طول نخواهد انجامید

 

شرایط انجام آزمایش CRP چیست؟

 

تفسیر CRP در آزمایش خون چیست؟ 

میزان نرمال آزمایش CRP در بزرگسالان باید بین ۱ تا ۳ میلی‌گرم در هر لیتر خون باشد.

 

بیش از ۳ میلی‌گرم ...............زیاد

و کمتر از ۱ میلی‌گرم.............. کم محسوب می‌شود

 

و حتما باید علت کاهش و افزایش سطح این پروتئین واکنشی بررسی شود.

یک نکته مهم در تفسیر آزمایش CRP را به یاد داشته باشید،

بالا بودن سطح این آزمایش همیشه به این معنا نیست که دچار عفونت یا التهاب هستید.

زیرا افرادی که از اضافه وزن رنج می‌برند یا سیگاری هستند، از CRP  بیشتری برخوردار هستند. 

 

آزمایش CRP مثبت

ممکن است در تفسیر آزمایش CRP  با این جمله مواجه شوید: «آزمایش CRP مثبت است.»

این تفسیر درست است، اما به این معنی نیست که نتیجه آزمایش CRP مانند آزمایش کشت ادرار به صورت «منفی» یا «مثبت» ارائه می‌شود. وقتی گفته می‌شود نتیجه آزمایش CRP مثبت است یعنی میزان آن از حد نرمال بیشتر است. 

 

پروتئین واکنشگر C به طور عادی به مقدار خیلی کم در بدن وجود دارد.

اگر بدن شما درگیر عفونت یا التهاب باشد، میزان تولید این پروتئین افزایش می‌یابد و نتیجه آزمایش CRP مثبت می‌شود.

هر چه التهاب و عفونت گسترده‌تر باشد، میزان این پروتئین بیشتر خواهد شد.

برای مثال در بیماری کرونا، آزمایش CRP مثبت می‌شود.

همچنین گاهی میزان CRP به دلیل عوامل مداخله‌گر بالا بوده و نتیجه آزمایش مثبت می‌شود.

به عنوان مثال، چاقی بیش از حد، ورزش‌های سنگین، افسردگی، مصرف سیگار و ... در نتیجه این آزمایش تاثیر می‌گذارند.

 

بیماری‌های مرتبط با غیرنرمال بودن CRP در آزمایش خون چیست؟

 

با وجود علائم زیر می‌توان به بروز بیماری‌های مرتبط با سطح پروتئین CRP مشکوک شد:

انقباض ماهیچه‌ها
ضعف ماهیچه‌ها
کاهش وزن ناگهانی
درد در بدن
خستگی و بی‌حالی
سوء‌هاضمه و حالت تهوع
سردرد شدید
تب و لرز
بروز کهیر بر روی پوست بدون سابقه قبلی
کم شدن سطح هوشیاری
بروز سردردهای میگرنی
سرگیجه
اسهال مکرر
تنگی نفس
افزایش ضربان قلب

 

علائم غیر نرمال بودن CRP در آزمایش خون

 

تفسیر آزمایش CRP Titer چگونه است؟ 

 

CRP یا پروتئین واکنش‌پذیر C با واحد میلی گرم در لیتر اندازه‌گیری می‌شود.

سطح پایین پروتئین واکنش‌پذیر C از سطح بالای آن در خون بهتر است،

زیرا مقدار CRP پایین نشان‌دهنده التهاب کمتر در بدن است.

 

دلیل التهاب بسیار شدید در بدن و مشاهده CRP قابل توجه در خون می‌تواند یکی از عوامل زیر باشد:

عفونت استخوان یا استئومیلیت
التهاب مفاصل به علت بیماری خود ایمنی یا آرتریت
IBD یا بیماری التهابی روده
بیماری سل
لوپوس یا بیماری بافت پیوندی یا سایر بیماری‌های خود ایمنی
سرطان، به خصوص لنفوم
ذات الریه

سایت معتبر Web Md نیز در این رابطه می‌نویسد:

 

معمولا از شاخص LDL برای بررسی بیماری‌های قلبی و عروقی استفاده می‌شود.

اما به نظر می‌رسد شاخص CRP برای این منظور بهتر است.

نکته مهم این است که آزمایش CRP برای تشخیص بیماری‌های قلبی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. پزشکان با هدف تشخیص عفونت در بدن آن را تجویز می‌کنند. همچنین این آزمایش برای افرادی که از بیماری‌هایی نظیر لوپوس و آرتریت روماتوئید رنج می‌برند، توصیه می‌شود.

 

تفسیر آزمایش

 

تست‌های مرتبط با آزمایش CRP و CRP Titer

 

این موضوع را به خاطر داشته باشید که آزمایش CRP به تنهایی نمی‌تواند دلیل محکمی برای وجود خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی باشد و بیماری باید در کنار نتایج آزمایش‌های دیگر تشخیص داده شود. پزشک هنگام تعیین آزمایش‌های تشخیصی، عوامل پرخطر در سبک زندگی، شرایط پزشکی بیمار و سابقه خانوادگی را در نظر می‌گیرد.

پزشکان معمولا در کنار آزمایش CRP Titer  ممکن است آزمایش‌های زیر را از بیمار درخواست کنند:

الکتروکاردیوگرام (EKG) یا همان تست نوار قلب
اکوکاردیوگرام یا همان اکوی قلب
آزمایش سنجش استرس
سی تی اسکن عروق کرونر
کاتتریزاسیون قلب
آزمایش mono test
بررسی CBC در آزمایش خون
آزمایش ESR: آیا ESR بالا خطرناک است؟ بالا بودن این فاکتور در آزمایش خون می‌تواند نشانه کم خونی، لوپوس یا سایر بیماری‌ها باشد.
 

 

آزمایش CRP quantitative چیست؟

 

CRP quantitative پروتئین واکنش گرایی است که به میزان بسیار کم در کبد انسان موجود است.

اختلالات و التهابات احتمالی که در بدن ما بروز می‌کنند بوسیله این پروتئین مورد حمله قرار گرفته و ازبین می‌روند. این پروتئین از جمله عامل‌های آزاد شده ماکروفاژ و سلول چربی است. با بالا رفتن سطح این پروتئین در بدن و تشخیص آن در آزمایش خون پزشک نسبت به بروز بیماری التهابی، عفونی و حتی سرطان در بدن فرد مشکوک خواهد شد.

 

تفاوت hs-CRP با CRP در آزمایش خون چیست؟

 

اساساً هر دو آزمایش یکسان هستند و ماده مشابهی را در خون اندازه گیری می‌کنند.

با این حال، آزمایش hs-CRP مقادیر بسیار کمی CRP در خون را اندازه گیری می‌کند و بیشتر اوقات برای افراد به ظاهر سالم تجویز می‌شود تا خطر احتمالی آن‌ها برای التهاب یا عفونت سیستمیک و بیماری‌های مزمن را ارزیابی کنند. این آزمایش به طور معمول CRP را در محدوده ۰.۳ تا ۱۰ میلی گرم در لیتر اندازه‌گیری می‌کند.

آزمایش CRP منظم برای افرادی که در معرض خطر عفونت یا بیماری‌های التهابی مزمن هستند تجویز می‌شود. این آزمایش CRP را در محدوده ۸ تا ۱۰۰۰ میلی گرم در لیتر اندازه گیری می‌کند.

 

اساسا آزمایش CRP Quantitative با hs-CRP فرقی ندارد،

اما می‌توان گفت: hs-CRP حساسیت بیشتری دارد.

محدوده آزمایش CRP Quantitative بین ۱۰-۱۰۰۰ mg/ml قرار دارد

و محدوده آزمایش hs-CRP ............بین ۰.۵-۱۰ mg/ml قرار می‌گیرد.

با مقایسه اعداد به خوبی می‌توان دریافت که آزمایش hs-CRP حساس‌تر است.

 

دلایل بالا بودن CRP در آزمایش خون چیست؟ 

 

بالا بودن CRP در آزمایش خون می‌تواند زنگ خطری برای سلامت بدن باشد.

با افزایش غیر طبیعی سطح پروتئین واکنشی C یا CRP در آزمایش خون، متخصص نسبت به وجود التهاب و انواع عفونت‌های احتمالی در بدن بیمار مشکوک خواهد شد و علت را با آزمایشات تکمیلی پیدا می‌کند.

سطح بالای CRP می‌تواند زمینه را برای سکته قلبی فراهم سازد.

 

 به طور  کلی سطح بالای این پروتئین واکنشی می‌تواند نشان دهنده برخی از مشکلات زیر باشد:

 

بروز التهاب روده، خونریزی روده و تورم روده
بروز و پیشرفت سرطان
بروز بیماری‌های مزمن استخوانی همچون روماتیسم
بروز عفونت‌های قارچی
بروز عفونت شایع در کودکان مانند سپسیس
عفونت استخوانی استئومیلیت
بروز و تشدید بیماری‌های خود ایمنی همچون آرتریت روماتوئید و لوپوس. معمولا زمانی که پزشک به بیماری روماتیسم مفصلی مشکوک شود، آزمایش RF را تجویز خواهد کرد

فاکتورهای زیر نیز در بالا بودن سطح CRP موثر هستند: 

 

بارداری: اغلب بانوانی که در ماه‌های دوم بارداری هستند در آزمایش خونشان سطح پروتئین واکنشی c بالا است.
مصرف داروهای استروژنی، ضدبارداری و هورمونی در بالا رفتن سطح CRP موثر هستند.

اضافه وزن 

مصرف دخانیات

 

علائم بالا بودن CRP چیست؟

 

پس از آنکه به سوال" CRP در آزمایش خون چیست؟" پاسخ داده شد، بهتر است بدانید، علائمی که در بالا بودن CRP بروز می‌کند به بیماری زمینه‌ای بستگی دارد که عامل بالا رفتن CRP بوده است.

علائم بالا رفتن CRP در بیماری‌های التهابی شامل موارد زیر است:

 خستگی مفرط و غیر منتظره
 درد عمومی و عضلانی بدن
 سفت شدن عضلات، درد و ضعف
 تب خفیف
 سردرد
 تهوع، کاهش اشتها و سوء هاضمه
 بد خوابی
 کاهش وزن ناگهانی

علائم بالا رفتن CRP در بیماری‌های عفونی به شکل زیر است:

 تب شدید
 افزایش ضربان قلب
 تب و لرز
 اسهال و استفراغ
 دشواری در نفس کشیدن
 کهیر و راش های پوستی
 سرگیجه و سبکی سر
 سردردهای شدید و کاهش هشیاری

 

دلایل پایین بودن CRP در آزمایش خون چیست؟

 

پایین بودن سطح پروتئین CRP در خون یکی از نکات مثبت در سلامتی فرد است.

هر چه مقدار این پروتئین در خون کمتر باشد به همان نسبت احتمال بیماری‌های عفونی و التهابی نیز در فرد کمتر خواهد بود. البته به تازگی محققان ارتباط تازه‌ای بین پایین بودن CRP و بیماری لوپوس یافته‌اند. در این تحقیقات مشخص شده است که پایین بودن غیر نرمال CRP ممکن است در ایجاد بیماری خود ایمن لوپوس نقش داشته باشد. دلیل این روند این است که CRP با اتصال به ضایعات سلولی و آنتی ژن‌های خودی، مانع از شکل گیری بیماری‌ها و واکنش‌های خود ایمن در بدن می‌شود. اگر سلول‌های مرده و آسیب دیده بدن به درستی توسط ماکروفاژها پاک نشوند این مواد زائد در بافت‌ها انباشته شده و سبب بروز اختلال در عملکرد سیستم ایمنی می‌شوند.

 

نشانه‌های کاهش CRP در آزمایش خون چیست؟

 

خستگی بی‌دلیل
درد
سفتی، درد یا ضعف عضلات
تب درجه پایین
احساس لرز
سردرد
حالت تهوع، از دست دادن اشتها و سوء هاضمه.
بی خوابی
 

چگونه سطح CRP در آزمایش خون را کاهش دهیم؟

 

چگونگی کاهش سطح CRP به علت افزایش آن بستگی دارد. در صورتیکه علت آن مربوط به بیماری باشد، باید مداخله پزشکی صورت بگیرید. اما گاهی اوقات سبک نادرست زندگی منجر به افزایش آن خواهد شد. در این صورت می‌توان به شیوه‌های مختلف سطح آن را در بدن کاهش داد. در سایت Verywell Health درباره راهکارهای کاهش سطح CRP در بدن بیشتر خواهید خواند: 

 کارشناسان روش‌های مختلفی را برای کاهش سطح CRP پیشنهاد می‌کنند.

آن‌ها بر این باور هستند که :

برای کاهش سطح CRP لزوما نیازی به مصرف دارو نیست.

 

داشتن برنامه ورزشی منظم مانند تمرینات هوازی، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری،‌

کاهش وزن

و ترک سیگار  منجر به کاهش سطح این پروتئین در بدن خواهد شد. 

 

 

ارتباط بیماری‌های قلبی و CRP در آزمایش خون چیست؟

 

یکی از آزمایش‌هایی که قادر است مستعد بودن یک فرد را به بیماری‌های قلبی و عروقی تشخیص دهد آزمایش CRP است.

مطالعات نشان می‌دهد افرادی که به صورت مزمن سطح CRP آنان بالاتر از حد مجاز باشد سه برابر بیشتر از سایر افراد در معرض خطر بیماری‌های قلبی و عروقی هستند.

فاکتورهای متعددی را می‌توان برای پیش بینی بیماری های قلبی و عروقی در خون بررسی نمود اما دقت CRP در این روند از سایر آزمایشات بالاتر است.

در یکی از مطالعات که به صورت فالو آپ (پیگیری) در یک دوره ۳۰ ساله انجام شده است نشان می‌دهد که بیشتر زنان و مردانی که CRP بالاتری نسبت به سایرین داشته‌اند، چندین سال بعد بر اثر بیماری‌های تصلب شرایین و یا حمله قلبی جان خود را از دست داده‌اند.

 

ارتباط سطح بالای CRP و ابتلا به کرونا 

 

یکی از نکات مهمی که در بهبودی بیماران مبتلا به کووید ۱۹ موثر است تشخیص زودهنگام بیماری برای ممانعت از درگیر شدن ریه‌ها است.

مطالعات علمی نشان داده است که تغییر کردن برخی از مارکرهای خونی می‌تواند با شدت و وخامت بیماری کووید ۱۹ در ارتباط باشد. یکی از این مارکرهای خونی پروتئین CRP است که سطح خونی آن در موارد حاد کووید ۱۹ تغییر قابل توجهی می‌کند.

 

CRP یک پروتئین خونی است که در زمان التهاب و عفونت در کبد ساخته شده و به جریان خون ترشح می‌شود.

در حالت طبیعی میزان CRP در خون کمتر از ۱۰ میلی گرم در لیتر است

اما در شرایط التهابی، سطح آن شروع به بالا رفتن کرده و در ۴۸ ساعت پس از التهاب به حداکثر مقدار خود در خون رسیده و پس از کاهش التهاب نیز سطح آن به سرعت کاهش می‌یابد.

 

در مطالعات مربوط به بیماران مبتلا به کرونا مشخص شده است :

 

در حالت خفیف و یا متوسط بیماری  ،میزان CRP سطح خونی  در حدود ۲۰ تا ۵۰ میلی گرم در لیتر 

درحالت  موارد شدید بیماری .............میزان CRP سطح خونی از ۵۰ میلی گرم در لیتر است که نشان‌دهنده التهاب و درگیر شدن ریه‌ها است.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

ضررها و عوارض حجامت که فکرش را نمی کنید

 

در حدود 400 سال قبل از میلاد، هرودوت از حجامت مرطوب و خشک را به عنوان یک درمان برای چندین بیماری از جمله سردرد، بی‌اشتهایی و هضم ضعیف نام برده است. درحقیقت، حجامت درمانی یکی از قدیمی‌ترین و کارآمدترین روش‌ها برای حذف سموم از بافت‌ها و اندام‌های بدن است.

 درمانگر از فنجان‌های خاصی روی پوست برای ایجاد مکش استفاده می‌کند. جریان خون در ناحیه آسیب دیده به دلیل کشیده شدن بافت زیر فنجان افزایش می‌یابد و منجر به تورم می‌شود. افزایش جریان خون در زیر فنجان‌ها، آلاینده‌ها و سموم را از بافت‌ها و اندام‌های مجاور دور می‌کند. با این حال، حجامت در کنار مزایای یکسری عوارض نیز دارد. 

حجامت چیست و چه فوایدی دارد؟

 

فرآیند حجامت درمانی شامل گرم کردن و قرار دادن فنجان‌های شیشه‌ای یا پلاستیکی روی پوست است. هنگامی که از فنجان برای اعمال فشار به پوست استفاده می‌شود، خلاء ایجاد شده توسط هوای گرم شده داخل فنجان، بافت را به داخل فنجان می‌کشد.

اعتقاد بر این است که این تکنیک جریان خون را بهبود می‌بخشد و بافت همبند یا فاسیا را شل می‌کند. این کار مانند ماساژ بافت عمیق عمل می‌کند و برای شکستن بافت اسکار و کاهش درد کاربرد دارد. فنجان‌ها اغلب روی شانه‌ها، پشت و گردن استفاده می‌شوند تا ناراحتی را از بین ببرند.

حجامت ممکن است بسته به میزان مکش توسط خلاء و میزان رکود داخلی دردناک باشد. با این حال، این روش مزایایی به همراه دارد. مزایای حجامت درمانی با کاهش درد موضعی و آرامش عضلانی مشخص می‌شود. حجامت ممکن است جریان خون بیشتر در یک ناحیه عضلانی خاص را تسهیل کند یا درد را برای ورزشکاران تسکین دهد. با این حال، هر روش درمان به غیر مزایا، معایبی نیز دارد. به همین دلیل اکثر افراد می‌پرسند که حجامت چه معایبی دارد؟

ابتدا بیایید مزایای حجامت را بیان کنیم:

 

مزایای حجامت 

 

    تقویت جریان خون

    جوانسازی اندام‌ها

    کاهش درد و التهاب

    یک روش درمانی ارزان، غیر تهاجمی و ایمن

    درمان بیماری‌های پوستی مانند آکنه و اگزما

    استفاده در ماساژ بافت عمیق برای آرامش و تندرستی

    افزایش قدرت سیستم ایمنی و تسریع درمان

    کمک به درمان اختلالات خونی مانند کم خونی و هموفیلی

    کمک به بهبود بیماری‌های روماتوئید مانند آرتریت و فیبرومیالژی

    درمان فشار خون بالا

    کمک به درمان اضطراب، افسردگی و میگرن

 

آیا حجامت عوارض دارد؟

 

حجامت چه معایبی دارد؟ خطرات مرتبط با حجامت معمولاً کم است و عوارض جانبی آن نادر هستند. شدت حجامت از خفیف تا متوسط متغیر است.

جای زخم، سوختگی، ایجاد تاول، آبسه، عفونت‌های پوستی، خارش، کم خونی و پانیکولیت پیامدهای نامطلوبی هستند که می‌توان از آنها پیشگیری کرد.

عوارض جانبی که اجتناب ناپذیر هستند عبارتند از

    پدیده کوبنر
    سردرد
    سرگیجه
    خستگی
    سنکوپ وازوواگال
    حالت تهوع
    بی‌خوابی

حجامت مرطوب بیشتر منجر به عفونت، سنکوپ وازوواگال و جای زخم می‌شود.

حجامت خشک معمولاً باعث اریتم موضعی و اکیموز خواهد شد.

در مجموع، حجامت یک تکنیک درمانی کم خطر است. معمولاً عوارض جانبی در طول درمان یا بلافاصله پس از آن رخ می‌دهند.

معایب حجامت را بشناسید

 

اکنون رسیدیم باید به دنبال پاسخی برای سوال حجامت چه معایبی دارد؟ باشیم. همانطور که گفتیم این روش عوارض به همراه دارد که در ادامه به جزئیات بیشتر به آنها اشاره می‌کنیم:

کم خونی و افت فشار

 

حجامت می‌تواند منجر به کاهش گلبول‌های قرمز خون شود، به خصوص اگر خونریزی بیش از حد در این فرآیند دخیل باشد. کاهش گلبول‌های قرمز ممکن است منجر به کم خونی شود، وضعیتی که با خستگی، ضعف و رنگ پریدگی مشخص می‌شود. علاوه بر این، حجامت گاهی اوقات می‌تواند باعث افت فشار خون شود که ممکن است منجر به سرگیجه، غش یا احساس سبکی در سر خواهد شد.

ایجاد سرگیجه و حالت تهوع

 

حجامت چه معایبی دارد؟ برخی افراد ممکن است در حین یا بعد از حجامت دچار سرگیجه یا حالت تهوع شوند. این مشکلات می‌توانند به دلیل تغییرات ناگهانی در جریان خون یا فشار در بدن باشد، به خصوص اگر شما در طول حجامت دچار خونریزی شوید. این علائم می‌توانند ناراحت کننده باشند و ممکن است نیاز به توقف درمان یا مراجعه به پزشک وجود داشته باشد.

التهاب بافت چربی زیر پوست (پانیکولیت)

 

گاهی اوقات حجامت می‌تواند منجر به پانیکولیت شود پانیکولیت التهاب بافت چربی زیر جلدی زیر پوست است. این وضعیت می‌تواند باعث ایجاد گره‌های حساس و قرمز رنگ شود که اغلب دردناک هستند. در برخی موارد، حجامت می‌تواند منجر به واکنش‌های پوستی شدیدتر و ناراحتی شود که حتی پس از پایان جلسه درمان نیز ادامه دارد.

بروز تاول و عفونت پوستی

 

مکش ایجاد شده در حین حجامت می‌تواند باعث ایجاد تاول روی پوست شود. این مشکل اگر به درستی مدیریت نشود، تاول‌ها می‌توانند باز شده و عفونی شوند و عوارض را به دنبال داشته باشند. در برخی موارد، عفونت ممکن است به بافت‌های اطراف سرایت کند که در این صورت پزشک درمان دارویی با آنتی بیوتیک را تجویز می‌کند.

تغییر طولانی مدت رنگ پوست

 

حجامت چه معایبی دارد؟ مکش و فشار اعمال شده در حین حجامت می‌تواند باعث کبودی یا تغییر رنگ پوست شود. در حالی که این مشکل معمولا موقتی است، اما در برخی موارد تغییر رنگ می‌تواند به صورت طولانی مدت یا حتی دائمی روی پوست بماند. این مشکل ممکن است به ویژه برای افرادی که پوست حساسی دارند یک عامل نگران کننده باشد.

احتمال سرایت بیماری‌ها

 

اگر ابزار حجامت بین جلسات به درستی استریل نشود، خطر انتقال بیماری‌های عفونی وجود دارد. عوامل بیماری‌زا از طریق خون مانند هپاتیت B، هپاتیت C و HIV، به طور بالقوه می‌توانند از طریق تجهیزات آلوده پخش شوند. پس اگر برای انجام حجامت اقدام می‌کنید، به مراکزی بروید که تجهیزات تمیز و استریل شده دارند.

آسیب‌های عصبی

 

حجامت چه معایبی دارد؟ در موارد نادر، مکش و فشار شدید اعمال شده در حین حجامت می‌تواند به اعصاب زیرین پوست آسیب برساند. این مشکل ممکن است منجر به درد، بی‌حسی یا گزگز در ناحیه آسیب دیده شود. در حالی که بیشتر آسیب‌های عصبی ناشی از حجامت موقتی است، در برخی موارد ممکن است آسیب منجر به تغییرات حسی طولانی مدت یا حتی دائمی شود.

حجامت به چه کسانی توصیه نمی‌شود؟

 

کودکان زیر چهار سال یا افراد مسن بالای 60 سال در معرض خطر بیشتری برای ایجاد علائم و تاول‌های شدید هستند.

همچنین زنان باردار در دوران بارداری نباید حجامت را در قسمت پایین کمر و قسمت تحتانی و بالای شکم انجام دهند تا از خطر انقباضات زود هنگام جلوگیری شود. توصیه می‌شود در سه ماهه اول از حجامت اجتناب شود. درنهایت، اگر از داروهای رقیق کننده خون استفاده می‌کنید، بهتر است حجامت نکنید، زیرا ممکن است خونریزی یا کبودی بیش از حد را تجربه کنید. کسانی که مشکلات زیر را دارند، موارد منع انجام حجامت وجود دارد:

    آبسه
    تورم
    کم خونی
    ضربان ساز
    پوست خشک یا ترک خورده
    دررفتگی مفصل
    شکستگی استخوان
    اختلالات خونریزی
    تحلیل رفتن عضلات

 

پیشگیری از عوارض حجامت

 

برای جلوگیری از عوارض ناشی از حجامت، اطمینان از انجام این عمل توسط یک فرد آموزش دیده و با تجربه که از پروتکل‌های بهداشتی دقیق پیروی می‌کند، ضروری است. این موضوع شامل استفاده از تجهیزات استریل شده مناسب برای جلوگیری از انتقال بیماری‌های عفونی است. متخصصانی که کار حجامت را انجام می‌دهند، باید در مورد اینکه حجامت چه معایبی دارد؟ به شما اطلاعات لازم را ارائه دهند

متخصصان باید قبل از شروع درمان، سلامت شما را به طور کامل ارزیابی کنند و شرایطی را که ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد، مانند کم خونی، افت فشار خون یا حساسیت‌های پوستی را در نظر بگیرند. شما باید از خطرات بالقوه مطلع شوید و دستورالعمل‌های روشنی در مورد مراقبت‌های پس از درمان، از جمله نحوه مدیریت عوارض جانبی مانند کبودی یا تاول دریافت کنید.

شدت و مدت حجامت باید به دقت کنترل شود تا خطر آسیب عصبی، عفونت‌های پوستی یا کبودی زیاد به حداقل برسد. متخصصان باید از قرار دادن فنجان روی نواحی دارای مسیرهای عصبی زیرین یا پوست حساس خودداری کنند. آنها باید واکنش شما را در طول جلسه تحت نظر داشته باشند و درمان را مطابق با نیازهای فرد شما انجام دهند

مراقبت‌های بعدی به همان اندازه مهم است. باید به افراد توصیه شود که نواحی تحت درمان را تمیز نگه دارند، از قرار گرفتن در معرض دمای شدید خودداری کرده و در صورت مشاهده علائم شدید به پزشک مراجعه کنند.

کلام آخر

حجامت یک روش قدیمی برای کمک به کاهش تنش، درد مزمن و التهاب است. در این روش از فنجان‌های مخصوصی استفاده می‌شود که پوست و ماهیچه‌ها را کشیده و آرام می‌کند. اگرچه ممکن است علائم قرمز موقتی ایجاد شوند، اما این روش معمولاً باعث ناراحتی شدید نمی‌شود. حجامت می‌تواند اعصاب و جریان خون را برای کاهش احساس درد تحریک کند.

حجامت برای افرادی که با خستگی، میگرن، فشار خون بالا و بسیاری از بیماری‌های تنفسی دست و پنجه نرم می‌کنند، روشی مناسب است.

با این حال، مهم است که عوارض این روش آگاه باشید و متخصصان بپرسید: «حجامت چه معایبی دارد؟» سپس تصمیم بگیرید که آیا باید این کار را انجام دهید یا خیر.

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 علائم تنگی کانال نخاع را بدانید+ درمان

 

 تنگی کانال نخاع، شرایطی پزشکی است که در آن فضای داخل کانال نخاعی کاهش می‌یابد، این امر می‌تواند به فشار بر روی اعصاب نخاعی منجر شود.

این بیماری معمولاً در اثر فرسایش و پیری ساختارهای ستون فقرات رخ می‌دهد و می‌تواند علائمی نظیر درد، ضعف، و بی‌حسی در اندام‌ها ایجاد کند. شناسایی زودهنگام این علائم می‌تواند در جلوگیری از پیشرفت بیماری و کاهش کیفیت زندگی نقش کلیدی داشته باشد.

 

شناخت تنگی کانال نخاع

کانال نخاعی، مسیری است در داخل ستون فقرات که نخاع و اعصاب را در بر می‌گیرد.

این ساختار حیاتی، مسئول ارسال پیام‌های عصبی بین مغز و بقیه بدن است. تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث اختلال در این فرایندهای حیاتی شود و علائم مختلفی را به دنبال داشته باشد.

علل ایجاد تنگی کانال نخاع

این بیماری معمولاً ناشی از فرسودگی طبیعی ساختارهای ستون فقرات در طی فرآیند پیری است.

بیماری‌هایی مانند آرتروز، پرولاپس دیسک بین مهره‌ای، و رشد غیرطبیعی استخوان نیز می‌توانند منجر به تنگی کانال نخاعی شوند. عوامل خطرساز دیگر شامل صدمات ستون فقرات، بیماری‌های التهابی مانند روماتیسم، و برخی اختلالات ژنتیکی است.

گروه‌های سنی و جمعیتی در معرض خطر

اگرچه تنگی کانال نخاعی بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد.

افراد با سابقه کار فیزیکی سنگین، ورزشکاران، و کسانی که در معرض آسیب‌های مکرر ستون فقرات قرار دارند، در خطر بیشتری برای توسعه این بیماری هستند. همچنین، عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی می‌توانند نقش مهمی در ابتلا به این بیماری داشته باشند.

علائم و نشانه‌ها

تنگی کانال نخاع می‌تواند با طیف گسترده‌ای از علائم همراه باشد که شدت آن‌ها متفاوت است.

در مراحل اولیه، فرد ممکن است درد خفیف یا بی‌حسی در پاها، بازوها یا کمر تجربه کند.

با پیشرفت بیماری، این علائم می‌توانند شدیدتر شوند و به ضعف عضلانی، مشکلات حرکتی، و اختلال در عملکرد اعصاب منجر شوند.

در موارد شدید، فرد ممکن است با مشکلات ادراری و روده‌ای نیز مواجه شود.

 

    درد پایین کمر:

یکی از شایع‌ترین علائم تنگی کانال نخاع درد در ناحیه پایین کمر است. این درد می‌تواند با فعالیت افزایش یابد و با استراحت کاهش یابد.

 

    بی‌حسی یا گزگز دست ها  :

فشار بر روی اعصاب می‌تواند منجر به احساس بی‌حسی، سوزن سوزن شدن یا گزگز در دست ها شود. البته بی حسی دست ها دلایل مختلفی دارد. برای مطالع بیشتر در این مورد می توانید مقاله دلایل بی حسی دست را در سایت دکتر کوشان مطالعه کنید.

    بی حسی و گز گز پاها :

دقیقا مانند دست پاها نیز می توانند درگیر شوند و همان علامت ها را داشته باشند.

 

    ضعف عضلانی:

فشار بر روی نخاع می‌تواند باعث ضعف عضلانی، به خصوص در پاها شود. این می‌تواند بر توانایی راه رفتن یا انجام فعالیت‌های روزمره تأثیر بگذارد.

 

    اختلال در راه رفتن:

بیماران ممکن است در هنگام راه رفتن احساس ناپایداری کنند یا تغییری در راه رفتن خود متوجه شوند.

 

    درد رادیکولوپاتی:

دردی که از کمر به پایین پاها منتشر می‌شود (شبیه به علائم سیاتیک)، می‌تواند نشانه‌ای از تنگی کانال نخاع باشد.

    مشکلات در کنترل مثانه یا روده:

در موارد شدید، تنگی کانال نخاعی می‌تواند بر عملکرد مثانه و روده تأثیر بگذارد، منجر به بی‌اختیاری ادراری یا مدفوعی می‌شود.

    درد افزایشی هنگام ایستادن یا راه رفتن:

بسیاری از بیماران تجربه می‌کنند که درد آن‌ها با ایستادن طولانی‌مدت یا راه رفتن بدتر می‌شود.

 

تفاوت‌های علائم بین افراد مختلف

علائم تنگی کانال نخاع می‌توانند بر اساس محل تنگی، سن، سطح فعالیت، و وضعیت سلامت کلی فرد متفاوت باشند. برخی افراد ممکن است تنها علائم خفیفی داشته باشند در حالی که دیگران ممکن است دچار درد و ناراحتی شدید شوند.

مواردی که نیاز به توجه فوری پزشکی دارند

برخی علائم می‌توانند نشان‌دهنده موقعیت‌های اورژانسی باشند.

این شامل افزایش ناگهانی درد، ضعف شدید در پاها یا بازوها، از دست دادن کنترل مثانه یا روده، و بی‌حسی شدید در نواحی حساس بدن می‌شود. در چنین شرایطی، مراجعه فوری به پزشک یا اورژانس پزشکی ضروری است.

تشخیص

برای تشخیص تنگی کانال نخاع، پزشکان معمولاً از ترکیبی از معاینات فیزیکی و تست‌های تصویربرداری استفاده می‌کنند.

معاینه فیزیکی شامل : بررسی قدرت عضلانی، حس، و عملکرد عصبی است.

تست‌های تصویربرداری ممکن است شامل:

رادیوگرافی (X-ray)،

توموگرافی کامپیوتری (CT)،

و تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI)

باشند. این تست‌ها به پزشکان اجازه می‌دهند تا ساختارهای داخلی ستون فقرات را به دقت مشاهده کنند و هرگونه تغییرات یا فشار بر روی نخاع را شناسایی نمایند.

اهمیت تشخیص زودهنگام

تشخیص زودهنگام تنگی کانال نخاع می‌تواند در جلوگیری از پیشرفت بیماری و کاهش خطر ایجاد آسیب‌های دائمی نقش کلیدی داشته باشد. هر چه درمان زودتر آغاز شود، احتمال بهبود عملکرد و کاهش علائم افزایش می‌یابد.

نقش تصویربرداری و آزمایشات در تشخیص

تصویربرداری به پزشکان کمک می‌کند تا تغییرات ساختاری مرتبط با تنگی کانال نخاع را شناسایی کنند. همچنین، ممکن است آزمایشات خون برای بررسی وجود بیماری‌هایی که ممکن است به تنگی کانال نخاع کمک کرده باشند، انجام شود.

درمان  تنگی کانال نخاع

درمان تنگی کانال نخاع می‌تواند شامل رویکردهای مختلفی باشد، بسته به شدت و نوع علائم.

گزینه‌های درمانی غیرجراحی شامل :

داروهای ضدالتهاب،

فیزیوتراپی،

و تزریقات کورتیکواستروئیدی

می‌شوند. این روش‌ها می‌توانند به کاهش درد و التهاب و بهبود عملکرد حرکتی کمک کنند.

تاثیر ورزش و تغییرات سبک زندگی

ورزش منظم و انجام حرکات کششی می‌تواند به کاهش علائم و بهبود انعطاف‌پذیری کمک کند. همچنین، تغییرات در سبک زندگی، مانند حفظ وزن سالم و اجتناب از فعالیت‌هایی که فشار بر ستون فقرات می‌آورند، می‌تواند در مدیریت علائم موثر باشد.

جراحی: چه زمانی لازم است و چه انتظاراتی باید داشت

در مواردی که درمان‌های غیرجراحی مؤثر واقع نشوند یا علائم شدید باشند، جراحی ممکن است گزینه مناسبی باشد.

انواع جراحی‌ها شامل: 

لامینکتومی (برداشتن بخشی از استخوان برای فراهم کردن فضای بیشتر برای نخاع) و

فیوژن ستون فقرات (پایدارسازی ستون فقرات) است.

انتظارات و نتایج جراحی بسته به وضعیت فردی بیمار و شدت بیماری متفاوت است.

روش‌های پیشگیری و آگاهی

پیشگیری از تنگی کانال نخاع اغلب شامل اتخاذ عادت‌های سالم برای حفظ سلامت ستون فقرات است.

این شامل :

انجام ورزش‌های منظم،

حفظ وزن سالم،

و اجتناب از فعالیت‌هایی که فشار بیش از حد بر ستون فقرات می‌آورند، می‌شود.

تمرینات کششی و تقویت عضلات پشت و شکم می‌تواند به حفظ ثبات ستون فقرات کمک کند.

اهمیت آگاهی عمومی و آموزش

 

افزایش آگاهی عمومی در مورد علائم و نحوه پیشگیری از تنگی کانال نخاع می‌تواند به افراد کمک کند تا در صورت بروز علائم، به موقع به پزشک مراجعه کنند. همچنین، آموزش در مورد اهمیت سلامت ستون فقرات و اتخاذ سبک زندگی سالم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید