• گروه خدمات پزشکی و پرستاری

 

 

 

قُقنوس

 

 

 

 

- ویزیت پزشک عمومی و متخصص

- وصل سرم

-   NG   Tube 

- تزریقات و پانسمان 

- سوراخ  کردن  گوش

- اخذ  انواع  آزمایشات

- بخیه کردن و کشیدن بخیه 

- سونداژ مثانه و مجرای ادراری

- مدیریت زخم (زخم  بستر و دیابتی)

- چک کردن قند خون ، فشارخون ، نوار قلب  

مشاوره ومراقبت های مادران باردار توسط کارشناس مامایی

تهیه کلیه لوازم مصرفی و غیرمصرفی اعم از  :  تخت ، تشک مواج ، اکسیژن ، ویلچر، گلوکومتر، عصا ،  واکر  و....

 

درمنزل

 

 

 

 تلفن هماهنگی برای کلیه خدمات 

 

و سوالات متداول

 

 

0913-286-71-63 

 

آقای  هاشمیان

 

0933-872-66-83

 

 

 

 مراقب باشید/ این داروها و خوراکی‌ها پلاکت خون را کاهش می‌دهند

 

پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمی‌کند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است. تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد اما تأخیر در تشخیص می‌تواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.
 ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته می‌شود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکت‌های خون بیمار کاهش یافته و سلول‌های خونی قادر نخواهند بود فعالیت‌های اساسی بدن را انجام دهند

 

پلاکت چیست؟

 

 

پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته می‌شود که آنزیم‌های لازم برای انعقاد خون را در خود دارند.

پلاکت‌ها بسیار کوچکند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند.

میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.

 

نحوه عملکرد پلاکت خون

 

 

کار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است.

تجمع پلاکت‌ها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی می‌شود.

پلاکت‌های فعال حاوی پروتئین چسبنده‌ای به نام فیبرین هستند که این پروتئین‌ها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا می‌کنند.

 

 

 

علت پایین بودن پلاکت خون

 

 

پایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد اما در شرایط آسیب‌دیدگی می‌تواند روند انعقاد و لختگی خون را تحت‌تأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای و عوارض جانبی مصرف برخی داروها کاهش می‌یابد که در ادامه به شرح این موارد می‌پردازیم:

 

۱) داروها و خوراکی‌هایی که پلاکت خون را کاهش می‌دهند

 

 

مصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی داروهای حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز می‌شوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند.

استفاده از برخی نوشیدنی‌ها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف می‌شود) می‌تواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.

 

این داروها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت می‌شوند:

 

داروهای ضد انعقاد یا مهارکننده‌های گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می شود)

اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لخته‌های خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد)

و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)

هپارین،

استامینوفن،

ایبوپروفن،

ناپروکسن،

آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)،

سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)،

پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)،

داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین،

سولفونامیدها مانند تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول،

وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).

۲) بیماری‌هایی که موجب پایین بودن پلاکت خون می‌شوند

 

 

برخی از بیماری‌ها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی می‌شوند که عبارتند از:

سرطان مغز استخوان،

لوسمی

HIV

 هپاتیت C

 عفونت‌های ویروسی

آنمی

سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)

سپسیس (نوعی عارضه عفونی)

بیماری های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)

سابقه ارثی و ژنتیکی

زیاده‌روی در مصرف بیش از حد الکل

برخورد با ترکیبات سمی

دوران بارداری و ...

 

کاهش پلاکت خون گاهی می‌تواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود.

درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی داروها و تلاش برای رفع مشکلات زمینه‌ای است. در برخی موارد نیز برای درمان، از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده می‌شود.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 مهم ترین نشانه‌های دردهای سیاتیک چیست؟

نشانه‌های دردهای سیاتیکدلیل دردهای لگنی و تیر کشیدن ساق پا را بشناسید

 

درد لگنی که منجر می‌شود پایین ساق پای شما تیر می‌کشد، می‌تواند علل گوناگونی داشته باشد و برای درمان باید این علت را پیدا کرد.

اگر علائم شما در طول فعالیت‌های خاص یا هنگام دراز کشیدن بدتر شود، این می‌تواند نشانه‌ای از علت درد باشد. مشخص کردن علت علائم می‌تواند به تجویز بهترین درمان کمک کند.

 

1- سیاتیک

 

سیاتیک به درد عصبی اطلاق می‌شود که به دلیل زیر فشار قرار گرفتن یا تحریک ریشه‌های عصبی نخاعی که به پایین پاها می‌روند، رخ می‌دهد.

این بیماری علاوه بر درد، همچنین می‌تواند باعث احساس گزگز، سوزش، بی‌حسی و ضعف در ساق پا شود که به طور معمول در یک طرف بروز می‌کند.

 

علل سیاتیک:

بیماری سیاتیک ممکن است به علل گوناگونی رخ دهد، ازجمله:

فتق یا بیرون‌زدگی دیسک بین‌مهره‌ای
تنگی کانال نخاعی
وجود کیست، آبسه یا تومور در نزدیکی ستون فقرات
لغزیدن مهره‌های ستون فقرات روی هم و خارج شدن‌شان از راستای هم (اسپوندیلولیستزیس)
نشانگان پیریفورمیس (عضله پیریفورمیس، عضله کوچکی در عمق لگن) روی بخشی از عصب سیاتیک فشار می‌آورد

عوامل خطرساز بیماری سیاتیک:

برخی از عوامل می‌توانند زمینه‌ساز ایجاد بیماری سیاتیک باشند، ازجمله:

سن بالاتر
اضافه‌وزن و چاقی
سیگار کشیدن
عوامل شغلی مانند بلند کردن وسایل سنگین یا نشستن طولانی‌مدت
جراحی قبلی ستون فقرات یا لگن

 

2-  آرتریت یا التهاب مفاصل

آرتریت به گروهی عوارض التهابی اطلاق می‌شود که باعث درد و ورم کردن در مفاصل ازجمله مفصل ران یا لگن می‌شوند. استئوآرتریت یا آرتروز (التهاب ناشی از فشارهای مکانیکی بر مفصل) و

آرتریت روماتوئید (التهاب مفاصل ناشی از حمله دستگاه ایمنی به خود بدن)‌ دو نوع آرتریتی هستند که می‌توانند باعث بیماری سیاتیک شوند، یعنی درد لگن شوند که به پایین ساق پا می‌رسد.

شایع ترین نوع التهاب مفصل است و در آن «ساییدگی» غضروف‌های صافی رخ می‌دهد که در انتهاهای استخوان‌ها در محل مفاصل قرار دارند و مانند یک بالشتک ضربات وارد بر آنها را جذب می‌کنند. مبتلایان به این عارضه است دچار دردی شوند که هنگام راه رفتن بدتر شود یا ممکن است پس از حرکت دچار سفتی مفصل شوید.

آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است و زمانی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به مایع سینوویال (مایع لغزنده اطراف مفصل) ‌حمله می‌کند و منجر به التهاب، درد و بدشکلی آن می‌شود. در این عارضه ممکن است هنگام بیدار شدن از خواب یا پس از مدت‌های طولانی حرکت نکردن، درد و سفتی بیشتری داشته باشید.

 

3-  بورسیت

 

بورسیت یا التهاب «بورس» یکی دیگر از علل احتمالی درد لگن است.

بورس‌ها کیسه‌های پر از مایعی هستند که استخوان‌ها، ماهیچه‌ها و تاندون‌ها را در مفاصل محافظت می‌کنند. بورسیت زمانی رخ می‌دهد که بورس عفونی یا ملتهب شود.

درد ناشی از بورسیت می‌تواند در چند روز حاد باشد و بعد به درد مبهمی بدل شود. در هنگام جابجایی (مانند بلند شدن از رختخواب یا ماشین)، پس از بی‌حرکت ماندن طولانی‌مدت، و پس از خوابیدن به سمت آسیب‌دیده بدتر می‌شود.

 

علل بورسیت عبارت‌اند از:

استفاده بیش‌ازحد یا حرکت مکرر لگن
آسیب به لگن
عفونت لگن
خارهای استخوانی (رشد استخوان در لبه استخوان‌ها)
نابرابر بودن طول پاها
اسکولیوز(انحنای جانبی ستون فقرات)
نقرس (آرتریت التهابی که باعث درد در مفاصل، به ویژه مفاصل شست پا می‌شود)

 

4- پارگی لابروم

دردی که در قسمت جلوی لگن یا کشاله ران احساس می‌شود و به پایین ساق پا می‌تابد، ممکن است نتیجه پارگی لابروم باشد.

لابروم نوعی غضروف سخت است که مفاصل گوی و کاسه (مانند مفاصل لگن و شانه) را تثبیت می‌کند. پارگی در لابروم لگن می‌تواند منجر به ناپایداری مفصل، ناتوانی در جذب ضربات وارد بر مفصل، احساس قفل شدن و درق و دروق کردن در لگن و درد شود.

این درد می‌تواند در حین حرکات پیچشی یا در هنگام نشستن، ایستادن یا راه رفتن برای مدت طولانی بدتر شود.

 

علل پارگی لابروم لگن عبارت‌اند از:

استفاده بیش‌ازحد یا حرکات تکراریپ مفصل.
استخوان ران یا لگن شکل غیرطبیعی دارند.
آسیب، به ویژه در اثر چرخش یا پیچش
تحلیل رفتن لابروم ناشی از افزایش سن و فرسودگی.

 

5-  نشانگان درد تروکانتر بزرگ

نشانگان درد تروکانتر بزرگ (GTPS) یکی از دلایل درد لگن است که معمولاً در کناره باسن احساس می‌شود.

تروکانتر بزرگ یک برجستگی بزرگ در سمت جانبی استخوان ران است. GTPS نشانگانی است که شامل درد در این ناحیه به دلیل آسیب به تاندون‌های عضلات سرینی میانی یا کوچک می‌شود.

 

علائمی که نشان می‌دهد درد لگن شما به علت GTPS ایجاد شده است، اینها هستند:

سفتی صبحگاهی
درد هنگام دراز کشیدن یا خوابیدن در سمت آسیب‌دیده
درد هنگام فعالیت مانند پیاده‌روی یا ورزش
حساسیت در کنار باسن

 

6-  آندومتریوز

آندومتریوز یکی دیگر از علل احتمالی درد لگن است که به پایین پاها تیر می‌کشد.

آندومتریوز بیماری است که در آن بافتی مشابه پوشش داخلی رحم در جای دیگری از بدن رشد می‌کند و منجر به درد، التهاب و سایر علائم می‌شود.

افراد مبتلا به آندومتریوز اغلب درد خود را به صورت تیرکشیدنی از لگن به پایین پاها توصیف می‌کنند. این وضعیت می‌تواند به دلیل ضایعاتی باشد که بر اعصاب مجاور تأثیر می‌گذارد و منجر به درد در باسن، پشت و پاها و سایر نواحی بدن شود.

بیماران چطور درد را توصیف می‌کنند

از آنجایی که درد لگن که به پایین پاها تیر می‌کشد، علل گوناگونی دارد، بسته به علت ممکن است تفاوت‌هایی در علائم وجود داشته باشد.

اگر بتوانید درد خود را به طور دقیق توصیف کنید، ممکن است پزشک بتواند سرنخ‌هایی درباره علت درد شما پیدا کند، برای مفاصل درد در مفصل نسبت به درد عضله می‌تواند احساس متفاوتی ایجاد کند و درد ناشی از درگیری عصب نیز متفاوت خواهد بود.

درد لگنی که به پایین پاها تیر می‌کشد، ممکن است به اشکال متفاوتی توصیف شود:

حساسیت
درد حاد
درد تیرکشنده
بی‌حس شدن
مورمور شدن
احساس سوزش
درد مبهم
درد شدید و خنجری
احساس ضعف
قفل شدن
درق‌دروق کردن
همچنین مهم است که توجه داشته باشید که در چه زمانی درد دارید و چه زمانی درد ندارید. در نظر بگیرید که درد شما ثابت است یا فقط زمانی رخ می‌دهد یا بدتر می‌شود که کارهای خاصی انجام می‌دهید، مانند:

خوابیدن به یک طرف
در صبح‌ها
نشستن طولانی‌مدت
در حین رفت‌وآمد با وسایل نقلی (به‌عنوان‌مثال بلند شدن از صندلی یا سوارشدن به ماشین)
هنگام راه رفتن
هنگام ورزش کردن
در حین حرکات چرخشی یا چرخاندن چیزی
در زمان‌های خاصی از سیکل قاعدگی

 

چطور درد لگن را تسکین دهیم؟

 

راه‌هایی برای تسکین درد در خانه وجود دارد. اگر درد شما شدید است یا بر زندگی روزمره شما تأثیر می‌گذارد، مراقب باشید و از پزشکتان کمک بگیرید.

داروهای بدون نسخه (OTC):

 

مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن، استامینوفن، آسپیرین و ناپروکسن ممکن است در کوتاه‌مدت به درد و التهاب خفیف کمک کنند

تمرین‌های کششی:

 

برخی از تمرین‌های کششی مانند تمرین‌های مفصل خاجی–تهیگاهی (ساکروایلیاک)‌، ممکن است به تسکین درد در لگن، کمر و پاها کمک کنند.

استراحت:

 

در برخی موارد، که درد شما ناشی از آسیب ناشی از استفاده بیش‌ازحد است، بهتر است استراحت کنید و از ورزش یا بلند کردن اجسام برای چند روز خودداری کنید و ببینید که آیا درد برطرف می‌شود یا نه.

کمپرس سرد:

برای درد با شروع حاد لگن یا دردی که عود کرده است، می‌توانید از کمپرس سرد مثلا با استفاده از گذاشتن کیسه یخ در ناحیه دردناک سود ببرید. این کار را حداکثر به مدت 20 دقیقه و هر دو تا سه ساعت یکبار انجام دهید.

 

چگونه با درد لگنی تیرکشنده بخوابیم؟

 

درد لگن اغلب می‌تواند بر کیفیت خواب تأثیر بگذارد، به خصوص برای افرادی که به پهلو می خوابند، زیرا این وضعیت به مفصل آسیب‌دیده فشار وارد می‌کند. برای راحتی بیشتر، سعی کنید به پشت بخوابید. اگر به پشت خوابیدن روش معمول خوابیدن شما نیست، از یک بالش زیر زانوها و/یا در امتداد پهلوهای خود استفاده کنید تا به حفظ این وضعیت کمک کنید.

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

سرگیجه و انواع آن !

 

 

 

سرگیجه باعث گیجی می‌شود و احساس چرخیدن اطراف را برای فرد مبتلا خواهد داشت درحالی‌که اصلا چنین نیست.

این مشکل معمولا زمانی رخ می‌دهد که اختلالی در گوش داخلی وجود داشته باشد.

اما همچنین ممکن است به دلیل شرایطی که بر مغز تاثیر می‌گذارد، مانند تومور یا سکته مغزی، به وجود آید.

 درمان‌ها بسته به علت زمینه‌ای بیماری توسط دکتر مغز و اعصاب  تشخیص داده خواهد شد و می‌تواند شامل دارو، مانورهای تغییر وضعیت (برای جابه‌جاکردن رسوبات در گوش) یا جراحی باشد

سرگیجه (vertigo) چیست؟

سرگیجه احساس چرخیدن محیط اطراف شما است. این مشکل می‌تواند باعث شود احساس گیجی و عدم تعادل داشته باشید. سرگیجه به‌خودی‌خود یک بیماری نیست، بلکه نشانه‌ای از بسیاری از مشکلات سلامتی محسوب می‌شود که می‌تواند همراه با علائم دیگری نیز بروز کند.

 

 

 علائم دیگر احتمالی سرگیجه عبارتند از:

    تهوع و استفراغ

    سبکی سر

    مشکلات تعادل

    کاهش میزان شنوایی در یکی از گوش‌ها یا هر دو آن

    وزوز گوش (احساس زنگ‌زدن در گوش)

    سردرد

    بیماری حرکت

    احساس پری در گوش

    نیستاگموس (حرکات سریع و غیرقابل‌کنترل چشم به طرفین)

 

انواع سرگیجه از نظر متخصص مغز و اعصاب 

دو نوع اصلی سرگیجه وجود دارد:

    محیطی (peripheral)

    مرکزی (central)

 

سرگیجه محیطی

 

شایع‌ترین نوع این بیماری محسوب می‌شود. دکتر مغز و اعصاب معتقد است این اتفاق زمانی می‌افتد که مشکلی در گوش داخلی یا عصب دهلیزی (هر دو به حس تعادل شما کمک می‌کنند) وجود داشته باشد.

زیرمجموعه‌های سرگیجه محیطی عبارتند از:

    سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم (BPPV)

    التهاب گوش داخلی (لابیرنت)

    التهاب عصب دهلیزی

    بیماری منییر (Ménière)

 

 سرگیجه مرکزی

 

کمتر رایج است. این نوع زمانی رخ می‌دهد که شرایطی مانند عفونت، سکته مغزی یا ضربه‌مغزی بر مغز شما تاثیر بگذارد. افراد مبتلا به سرگیجه مرکزی معمولا علائم شدیدتری مانند عدم تعادل شدید یا مشکل در راه‌رفتن دارند.

 

چه عواملی باعث سرگیجه می‌شوند؟

از نظر دکتر مغز و اعصاب علل سرگیجه در افراد مختلف متفاوت است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

    سردردهای میگرنی

    داروهای خاص، از جمله برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، ضدالتهاب‌ها و داروهای قلبی عروقی

    سکته مغزی

    آریتمی (بی‌نظمی در ضربان قلب)

    دیابت

    آسیب‌های سر

    استراحت طولانی‌مدت در بستر

    زونا در یا نزدیک گوش

    جراحی گوش

    فیستول پری لنفاوی (زمانی‌که مایع گوش داخلی به گوش میانی نشت می‌کند)

    هیپرونتیلاسیون (تنفس سریع)

    افت فشارخون (کاهش فشارخون هنگام ایستادن)

    آتاکسی (ضعف عضلانی)

    سیفلیس

    اتو اسکلروز (مشکل رشد استخوان که بر گوش میانی تاثیر می‌گذارد)

    بیماری‌های مغز و اعصاب

    مولتیپل اسکلروزیس (MS)

    نورینوم آکوستیک

 

عوارض احتمالی سرگیجه چیست؟

دکتر مغز و اعصاب  معتقد است گاهی سرگیجه می‌تواند باعث افتادن شود که ممکن است منجر به شکستگی استخوان  یا سایر آسیب‌ها شود. سرگیجه می‌تواند بر کیفیت زندگی شما تاثیر بگذارد و توانایی شما را برای رانندگی یا رفتن به سرکار مختل کند.

تشخیص سرگیجه توسط پزشکان چگونه انجام می‌شود؟

 

دکتر مغز و اعصاب  برای تشخیص سرگیجه معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و در مورد علائم سرگیجه شما سوالاتی می‌پرسد. آنها ممکن است برای تایید تشخیص شما، یک یا چند آزمایش را توصیه کنند.

آزمایشات تشخیصی سرگیجه

برخی از آزمایشات برای تشخیص سرگیجه توسط دکتر مغز و اعصاب  انجام می‌شود. این آزمایشات عبارتند از:

تست فوکودا - اونتربرگر

در جلسه مشاوره با دکتر مغز و اعصاب، ایشان از شما می‌خواهد که به مدت ?? ثانیه با چشمان بسته درجا راه بروید. اگر بچرخید یا به یک طرف خم شوید، احتمالا به این معنی باشد که مشکلی در لابیرنت گوش داخلی خود دارید. این می‌تواند باعث سرگیجه شود.

تست رومبرگ

در حین این ارزیابی، پزشک از شما می‌خواهد که با پاهای به‌هم‌چسبیده و دست‌ها به پهلو بایستید و چشمان خود را ببندید. اگر احساس عدم تعادل یا ناپایداری کردید، ممکن است به این معنی باشد که مشکلی در سیستم عصبی مرکزی خود (مغز یا نخاع) دارید.

تست هد ایمپالس (تحریک سر)

در این تست، پزشک به‌آرامی سر شما را به طرفین حرکت می‌دهد درحالی‌که چشمان خود را روی یک هدف ثابت (مثلا نقطه‌ای روی دیوار یا بینی پزشک) متمرکز می‌کنید. با حرکت‌دادن سر شما، آنها به حرکات چشمان شما توجه زیادی خواهند داشت. این کار می‌تواند به آنها بگوید که آیا مشکلی در سیستم تعادل گوش داخلی شما وجود دارد یا خیر.

باتری تست دهلیزی

این شامل چندین تست مختلف برای بررسی بخش دهلیزی سیستم گوش داخلی شما می‌شود. باتری تست دهلیزی می‌تواند به تعیین اینکه آیا علائم شما ناشی از مشکل گوش داخلی یا مشکل مغزی است کمک کند.

تصویربرداری

این احتمال دارد شامل سی‌تی‌اسکن (توموگرافی کامپیوتری) یا ام‌آرآی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) باشد.

 

دکتر مغز و اعصاب چگونه سرگیجه را درمان می‌کند؟

درمان سرگیجه بستگی به علت زمینه‌ای آن دارد. پزشکان از روش‌های درمانی مختلفی استفاده می‌کنند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

    مانورهای تغییر وضعیت (برای جابه‌جایی رسوبات در گوش)

    داروهای سرگیجه

    توان‌بخشی دهلیزی (تمرینات سرگیجه)

    جراحی

 

درمان‌های خانگی سرگیجه

رهایی کامل از سرگیجه بدون کمک دکتر مغز و اعصاب  همیشه ممکن نیست. اما در اینجا چند مورد وجود دارد که می‌توانید در خانه برای کاهش علائم خود امتحان کنید:

    هنگام بلندشدن، چرخاندن سر یا انجام سایر حرکات محرک، به‌آرامی این کار را انجام دهید.

    با دو بالش زیر سر بخوابید تا سر شما بالاتر قرار گیرد.

    برای کاهش احساس چرخش در یک اتاق تاریک و ساکت دراز بکشید.

    به‌محض اینکه احساس سرگیجه کردید، بنشینید.

    هنگام برداشتن چیزی، به‌جای خم‌شدن از کمر، چمباتمه بزنید.

    اگر احتمال می‌دهید زمین بخورید، از عصا یا چوب‌دستی کمک بگیرید.

 

درمان دائمی سرگیجه

متاسفانه، هیچ راه مطمئنی برای خلاص‌شدن دائمی از سرگیجه و جلوگیری از بازگشت آن وجود ندارد. برخی از افراد فقط یک‌بار دچار سرگیجه می‌شوند و دیگر هرگز آن را تجربه نمی‌کنند. برخی دیگر حملات مکرر (عودکننده) را تجربه خواهند کرد. اگر سرگیجه شدید یا مکرر دارید، با پزشک خود در مورد راه‌های کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی خود صحبت کنید.

 

جمع‌بندی

 

اگرچه حملات سرگیجه ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما در بیشتر مواقع به‌سرعت برطرف می‌شوند. سرگیجه می‌تواند در کیفیت زندگی شما اختلال به وجود آورد و توانایی شما را برای انجام کارهایی که می‌خواهید کاهش دهد. مهم نیست چه نوع سرگیجه‌ای را تجربه می‌کنید، دکتر مغز و اعصاب آنلاین در دکترتو می‌تواند به شما در شناسایی علت اصلی آن کمک کند.
 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 
این در پا نشانه دیابت است

 

بی حسی پا یکی از شایع ترین علائم پای دیابتی است

اما چگونه بفهمیم که دیابت داریم یا مشکل زمینه ای دیگری؟
 افزایش سطح قند خون زمانی رخ می دهد که گلوکز اضافی در جریان خون وجود داشته باشد و زمانی اتفاق می افتد که بدن شما به طور موثر از انسولین استفاده نمی کند یا آن را تولید نمی کند. این کمبود انسولین یا مقاومت به انسولین اغلب منجر به دیابت می‌شود که بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) حدود 42.2 کرور نفر در سراسر جهان را مبتلا می‌کند و باعث مرگ 10.5 میلیون نفر در سال می‌شود.

 

دیابت می‌تواند قسمت‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار دهد، عمدتاً با آسیب رساندن به رگ‌های خونی بزرگ و کوچک که می‌تواند منجر به افزایش خطر حمله قلبی و سکته شود و باعث مشکلاتی در کلیه‌ها، چشم‌ها، پاها و اعصاب شود.

در این مطلب، ما به طور خاص بر چگونگی تأثیر دیابت بر پا و اینکه آیا بی حسی در اندام تحتانی می تواند نشانه ای از بیماری مزمن باشد تمرکز خواهیم کرد.

پای دیابتی چیست؟

 

دیابت می تواند منجر به بروز چندین مشکل مرتبط با پا شود که شامل

نوروپاتی،

گردش خون ضعیف

و عملکرد سیستم ایمنی بدن می شود.

افزایش سطح قند خون به آسیب عصبی، کاهش حساسیت به جراحات و فشار روی پاها کمک می کند. همزمان، دیابت گردش خون را مختل می‌کند و مانع از تحویل اکسیژن و مواد مغذی ضروری به اندام‌های تحتانی می‌شود و در نتیجه توانایی بدن برای درمان و مبارزه با عفونت‌ها را تضعیف می‌کند.

سیستم ایمنی ضعیف مرتبط با دیابت، حساسیت به عفونت ها را بیشتر می کند و خطر عوارض ناشی از آسیب های جزئی پا را افزایش می دهد.

تحقیقات نشان می دهد که حدود 60 درصد از بیماران دیابتی دچار نوروپاتی می شوند که در نهایت منجر به زخم پای دیابتی می شود. این خطر در کسانی که کف پای صاف دارند حتی بیشتر نیز می شود، زیرا آنها دارای سحت فشار نامتناسبی در سراسر پا هستند که منجر به التهاب بافت در مناطق پرخطر پا می شود.

چگونه بفهمیم بی حسی در پاها نشانه دیابت است؟

 

بر اساس گزارش Current Diabetes Reports، بی حسی، گزگز، یا سوزن سوزن شدن در پاها ممکن است نشانه نوروپاتی دیابتی باشد، نوعی آسیب عصبی که تقریباً 50 درصد از بزرگسالان مبتلا به دیابت را در طول زندگی تحت تاثیر قرار می دهد. افراد، به ویژه آنهایی که دیابت دارند، باید فوراً تغییرات در پا را به پزشک خود گزارش دهند.

هنگام ارزیابی بی حسی به عنوان یک نشانه بالقوه دیابت، مهم است که علائم همراه را مانند افزایش تشنگی، تکرر ادرار، کاهش وزن غیرقابل توضیح و خستگی را در نظر بگیریم.

همچنین باید با کمک آزمایش خون برای اندازه گیری سطح گلوکز به دنبال تشخیص قطعی باشیم.

فراموش نکنید که آگاهی گسترده از علائم مختلف و اهمیت ارزیابی پزشکی به موقع برای رسیدگی به نگرانی های بالقوه سلامت بسیار ضروری است.

سایر علائمی که باید مراقب آنها باشید

برخی از علائم دیگر پای دیابتی عبارتند از:

    زخم پا یا زخم روی پا
    تغییر در بافت و رنگ پوست
    پاهای خشک و ترک خورده
    پای شارکو، جایی که استخوان‌های پا ضعیف می‌شوند و ممکن است شکسته شوند، اغلب بدون هیچ آسیبی ظاهری و می‌تواند منجر به تغییر شکل و مشکل در راه رفتن شود.
    پینه ها و میخچه هایی که به دلیل تغییر راه رفتن یا کفش های نامناسب ایجاد می شوند

در آخر

وقتی نوبت به مدیریت عوارض پای مرتبط با دیابت می رسد، مدیریت سطح قند خون از اهمیت بالایی برخوردار است. اینکار را می توان از طریق رژیم غذایی، ورزش و داروهای تجویز شده توسط پزشکان به دست آورد.

اقدامات مراقبت از پا، از جمله بازرسی های منظم، بهداشت مناسب و مرطوب کردن، برای جلوگیری از مشکلات پوستی و به حداقل رساندن خطر آسیب ضروری است. همچنین انتخاب کفش مناسب برای جلوگیری از نقاط فشار و مشکلات پا بسیار مهم است و معاینات منظم مراقبت های بهداشتی به تشخیص زودهنگام عوارض کمک می کند.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

کاربرد گچ فایبر گلاس در درمان شکستگی های بدن

روش های گچ گرفتن عضو آسیب دیده

یکی از راه های بی حرکت کردن شکستگی بعد از جا انداختن عضو آسیب دیده، استفاده از گچ گیری است.

نام اصلی این روش Cast است و چون اولین بار از گچ (این ماده همان گچ ساختمانی است که مواد دیگری را برای بهبود کارکرد به آن اضافه کرده اند) برای این کار استفاده شد، در زبان فارسی به گچ گیری معروف شده است.

برای گچ‌ گیری عمدتاً از گچ فایبر گلاس یا گچ معمولی استفاده می شود. گچ لایه سختی را ایجاد می کند که از عضو آسیب دیده محافظت می‌کند و آن را بی‌حرکت نگه می‌دارد.

 

در ادامه به بررسی این دو روش می پردازیم:

 

1. گچ معمولی:

 

نوارهای گچ معمولی از گاز پانسمان پوششی تشکیل می‌شوند. متخصص باند گچ را مرطوب می‌کند و آن را دور عضو شکسته بدن می‌پیچد، البته معمولاً زیر آن مقداری پوشش نوار پنبه‌ای بسته می‌شود که از گچ کلسینه و پودری ریز تشکیل شده است. پس از آن که آب به این پودر اضافه شد و گچ‌گیری انجام و گچ خشک شد، سولفات کلسیم ایجاد می‌شود که ماده‌ای سخت وسفید است. خشک شدن گچ معمولاً 10 ـ 5 دقیقه طول می‌کشد. فرآیند خشک شدن یک فرایند گرمازا است. ممکن است بیمار از گرم بودن گچ شکایت داشته باشد، اما اگر پوشش پنبه‌ای کافی زیر آن قرار داده شود، حرارت شدیدی حس نخواهد شد.

 

2. گچ فایبر گلاس (باند گچی ارتوپدی):

 

فایبرگلاس نوعی پلاستیک است که به راحتی می‌توان آن را شکل داد. اکثر نوارهای فایبرگلاس به شکل حلقوی تهیه می‌شوند که به صورت نرم بسته‌بندی و اشباع شده با رزین پلی اورتان هستند. این رزین با آب فعال می‌شود و گچ ظرف 4 ـ 3 دقیقه خشک و سخت می‌شود. روند گچ‌گیری با فایبرگلاس نیز مشابه گچ معمولی است. نوار دور پوشش پنبه‌ای روی عضو شکسته بدن بسته می‌شود.

 

حال این سوال مطرح می شود که کدام روش گچ گیری ارجحیت دارد؟

 

در ادامه این مقاله، ما روش گچ گیری با استفاده از گچ معمولی و گچ فایبر گلاس را مقایسه کرده ایم تا مشخص گردد کدام یک از این روش ها بهتر هستند.

 

1. گچ فایبرگلاس سبک‌ تر و راحت‌ تر است.

گچ فایبر گلاس از رزین پلی اورتان فعال شده با آب تشکیل می‌شود که با مواد پانسمان ترکیب شده است. بنابراین فایبر گلاس استحکام بیشتری دارد و سریع‌ تر شکل می‌ گیرد. با این توصیف گچ‌ گیری با فایبرگلاس به نگهداری کمتری نیاز دارد و غالباً پس از شروع شدن فرایند التیام و جوش خوردن استخوان انجام می‌شود.

 

2. سطح خارجی باند فایبر گلاس ضد آب است، اما معمولاً بخش اعظم مواد داخل گچ ضد آب نیست. مواد ضد آب به منظور جایگزینی این پوشش داخلی ابداع شده است تا بیمار بتواند با وجود در گچ بودن بدن کارهای روزمره را انجام دهد. به علاوه چون ماده ضد آب رطوبت پوست زیر گچ را جذب می‌کند، بیمار از خارش و بوی بد رنج نمی‌برد.

3. گچ فایبر گلاس نیز مانند هر گچ ارتوپدی دیگری معایبی دارد. فایبر گلاس سریع خشک می‌شود، بنابراین اگر متخصص تجربه کافی نداشته باشد، زمان کمتری برای گچ‌ گیری خواهد داشت.

4. بسیاری از مخالفان استفاده از فایبر گلاس این نظر را دارند که مواد سنتزی فضای کمتری را برای ورم باقی می‌گذارد و برای شکستگی‌های پیچیده‌ تری که استخوان کاملاً از جای خود خارج شده است، مناسب نیست. اما گچ معمولی شکل‌ پذیرتر از نوار رزینی و فایبر گلاس است، و متخصص بهتر می‌تواند آن را دور عضو آسیب دیده بپیچد. همچنین گچ معمولی صاف‌ تر است و کمتر به لباس گیر می‌ کند یا باعث تحریک پوست می‌شود.

باند ارتوپدی (گچ) فایبر گلاس چیست؟

باند ارتوپدی فایبر گلاس که به آن گچ پلاستیکی هم میگویند، ماده ای است که از آن برای گچ گیری و بی حرکت در آوردن شکستگی یا اندام آسیب دیده بدن استفاده می شود. فایبر گلاس یک ماده کامپوزیت است که از فیبرهای شیشه و یک رزین تشکیل شده است. این ماده در عین سبکی بسیار مقاوم بوده و به همین علت مورد توجه همگان و جانشین مناسبی برای گچ شده است. گچ ها درد و تورم اندام ها را کاهش داده و موجب کاهش اسپاسم عضلات می گردند.

فایبرگلاس نسبت به گچ هوا را به خوبی از خود عبور داده و موجب هوا رسانی به پوست اندام آسیب دیده می شود. فایبرگلاس کمتر از گچ مانع اشعه ایکس می شود و بهتر میتوان از طریق رادیوگرافی استخوان را از ورای آن دید. قبل از گچ گیری برای جلوگیری ازتماس مستقیم با پوست یا حساسیت یا زخم های پوستی ابتدا اندام آسیب دیده را با باند زیر گچ (ویبریل) یا یک جوراب نخی به نام استاگینت می پوشانند.

 

وقتی اندامی در گچ قرار دارد بروز علائم زیر نشانه خطر است:

افزایش درد یا تورم اندام و احساس سفت شدن گچ یا آتل
احساس بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست یا پا به علت فشار گچ یا آتل
احساس سوزش در پوست زیر گچ
تورم دست یا پا که در پایین تر از محل گچ یا آتل قرار دارد
از دست دادن توانایی حرکت انگشتان دست یا پا
 

هنگام استفاده از گچ فایبرگلاس مواردی وجود دارد که باید مورد توجه قرارگیرد:

1- عضو گچ گرفته شده تا 24 ساعت در هوای آزاد قرار گیرد تا کاملا خشک شود .رطوبت، گچ را ضعیف و شل می کند. گرچه ممکن است فکر کنید آب بر استحکام  و دوام فایبر گلاس تاثیری ندارد ولی خیس شدن لایه پنبه ای که بین فایبر گلاس و پوست قرار گرفته، می تواند موجب مشکلات پوستی شود.

2- در هنگام استحمام دو لایه پلاستیک را روی گچ یا آتل خود بپیچید تا آب به آن نفوذ نکند.

3- در 24 ساعت اول گچ گیری، روی اندام گچ گرفته شده جسم سنگین نگذارید وعضو گچ گیری شده را روی سطح لبه دار قرار ندهید. بهتر است عضو روی بالشت نرم قرار گیرد.

4- اگر پزشکتان به شما اجازه راه رفتن با گچ را داده است این کار را تا موقعی که گچ شما کاملا خشک و سفت نشده است انجام ندهید. این زمان برای فایبرگلاس یک ساعت و برای گچ 3-2 روز است.

5- باند پنبه ای را که در زیر گچ یا آتل قرار داده شده است را بیرون نیاورید.

6- اگر پوست شما خارش داشت چیزی را برای خاراندن در زیر گچ نبرید. این کار ممکن است پوست را زخمی کند و چون روی پوست بسته است احتمال عفونت آن وجود دارد و اگر عفونت کند چون محل قابل دیدن نیست ممکن است متوجه آن نشده و برای شما خطر ایجاد کند. اگر خارش مداوم بود با پزشک معالج خود تماس بگیرید.

7- پوست دور گچ یا آتل را مرتب نگاه کنید. اگر قرمز یا زخمی بود به پزشکتان اطلاع دهید.

8- مرتب گچ یا آتل خود را بررسی کنید، که اگر ترک برداشت به پزشک اطلاع بدهید.

9- انگشتان دست یا پای شکسته شده را مکرراً حرکت بدهید.

10- مقداری یخ خرد شده را در یک کیسه پلاستیکی خشک قرار داده و آن را در روی گچ یا آتل در محل ضایعه دیده قرار دهید.

ویژگی های خاص گچ فایبر گلاس

شروع فرآیند التیام و جوش خوردن استخوان بلافاصله پس از گچ گرفتن
دارا بودن منافظ سطحی جهت تنفس پوست
دارای سطح خارجی باند فایبرگلاس ضد آب
مقاومت بسیار بالا و شکل پذیری سریع‌تر
امکان عبور اشعه ایکس‌ری رادیولوژی
وزن سبک‌تر و راحت‌تر
رنگ بندی متنوع

 
انواع گچ فایبر گلاس بر اساس سایزبندی

این باندهای پزشکی در اندازه‌های مختلف ساخته می‌شوند که باید بنا به اندازه محل مورد نظر برای شکسته‌ بندی خریداری شوند. برای مثال، برای گچ گیری انگشت‌ها و یا برای اندام کودکان که دارای عرض کمتری نسبت به اندام بزرگسالان هستند از گچ‌های با عرض 2 و 3 می‌توان استفاده کرد. گچ فایبر گلاس با عرض 4 و 5 برای گچ گیری اندام بزرگ و به ویژه برای افراد بزرگسال مناسب می‌باشد.
باند گچی با عرض ۸ اینچ یا ۲۰ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۶ اینچ یا ۱۵ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۴ اینچ یا ۱۰ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۲ اینچ یا ۵ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۳ اینچ یا ۷ سانتی‌متر

علاوه بر این برخی از شرکت‌ها باند گچ فایبر گلاس را در اندازه و سایز دلخواه مشتری تولید می‌‌کنند.

انواع گچ فایبر گلاس بر اساس برندهای موجود

گچ های فایبر گلاس از نظر برندهای موجود دارای تنوع زیادی هستند  که بنا به نیاز و تجویز پزشک قابل تهیه هستند:
1. باند ارتوپدی فایبر گلاس گلدن کست GOLDEN CAST
2. باند ارتوپدی فایبر گلاس فایبر کست FIBER CAST
3. باند ارتوپدی فایبر گلاس سپهر کست SEPEHR CAST
4. باند ارتوپدی فایبر گلاس تاپ کست TOP CAST
5. باند ارتوپدی فایبر گلاس بی پی آی BPI CAST
 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

آمپول کتورولاک چیست؟ + دوز مصرفی و عوارض جانبی

داروی کتورولاک

 

آمپول کتورولاک (Ketorolac) با نام تجاری تورادول (Toradol)، دارای اثرات ضد درد، التهاب و تب است.

این دارو را می‌توانید به صورت خوراکی و تزریقی (وریدی و عضلانی)‌ مصرف کنید. تاثیر این دارو بسیار سریع است.

پانزده دقیقه پس از مصرف تاثیرات آن را حس خواهید کرد. با مطالعه این مقاله از مجله درمانکده بیشتر با کاربرد امپول کتورولاک، دوز مصرفی و عوارض جانبی آن آشنا می‌شوید.

کاربرد آمپول کتورولاک چیست؟

 

آمپول کتورولاک یکی از انواع داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی است. از این دارو می‌توانید برای کاهش و تسکین دردهای کوتاه مدت استفاده کنید. تزریق آن پس از جراحی برای تسکین درد رایج است. این دارو را نباید بیشتر از ۵ روز مصرف کنید؛ زیرا با عوارض جانبی شدیدی مواجه می‌شوید. همچنین پزشکان متخصص مصرف آن را در به افراد کمتر از ۱۷ سال توصیه نمی‌کنند. پزشک ممکن است اولین دوز دارو را به صورت تزریق وریدی یا عضلانی تجویز کند، اما در ادامه دوزهای خوراکی را به شما پیشنهاد خواهد کرد.

موارد مصرف آمپول کتورولاک را می‌توان در ۲ مورد زیر خلاصه کرد:

    قبل یا بعد از جراحی با هدف تسکین درد
    کاهش دردهای شدید یا متوسط کوتاه مدت

بنابراین برای کاهش دردهای شدید آرتریت که در طولانی مدت شما را آزار می‌دهند؛ نمی‌توانید از این دارو استفاده کنید.

عملکرد آمپول کتورولاک چگونه است؟

 

این دارو باعث انسداد مواد طبیعی در بدن می‌شود که التهاب تولید می‌کنند. این مواد با نام علمی پروستاگلاندین (Prostaglandin) یا PG معرفی می‌شوند. پروستاگلاندین، هورمون‌هایی (مواد شیمیایی) هستند که بافت‌های خاصی از بدن آنها را تولید می‌کنند. این مواد عملکرد‌های بسیار متنوع و متناقضی در بدن دارند که از جمله آنها می‌توان به ایجاد انقباضات رحمی، ایجاد درد، گشاد شدن یا انقباض رگ‌های خونی و… شوند.
امپول کتورولاک با انسداد تولید آنها التهاب، درد، تورم و تب در بدن را تسکین می‌دهد.

دوز مصرفی آمپول کتورولاک چقدر است؟

 

درمان تک دوز، تزریق عضلانی

    بیمارانی که کمتر از ۶۵ سال سن دارند: تک دوز ۶۰ میلی‌گرم
    بیمارانی که بیشتر از ۶۵ سال دارند، همچنین افرادی با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم و کسانی که با نارسایی کلیوی مواجه هستند: تک دوز ۳۰ میلی‌گرم

درمان تک دوز، تزریق وریدی

    افرادی که کمتر از ۶۵ سال دارند: تک دوز ۳۰ میلی‌گرم
    بیمارانی که بیشتر از ۶۵ سال دارند، همچنین افرادی با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم و افرادی با نارسایی کلیوی مواجه هستند: تک دوز ۱۵ میلی‌گرم


درمان چند دوز؛ تزریق عضلانی یا وریدی

    بیماران کمتر از ۶۵ سال: هر ۶ ساعت، ۳۰ میلی‌گرم. مجموع ۲ دوز روزانه نباید بیشتر از ۱۲۰ میلی‌گرم شود.
    بیمارانی که بیشتر از ۶۵ سال دارند، همچنین افرادی با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم و کسانی با نارسایی کلیوی مواجه هستند: هر ۶ ساعت، ۱۵ میلی‌گرم. مجموع ۲ دوز روزانه نباید بیشتر از ۶۰ میلی‌گرم باشد.

دوز خوراکی  آمپول کتورولاک

پزشکان دوز خوراکی را پس از تزریق عضلانی وریدی پیشنهاد می‌کنند:
    افرادی که بیشتر از ۵۰ کیلوگرم وزن دارند: این بیماران در ابتدا می‌توانند ۲۰ میلی‌گرم داروی خوراکی دریافت کنند. در ادامه میزان مصرف هر ۴ تا ۶ ساعت به ۱۰ میلی‌گرم می‌رسد. مجموع دوز روزانه نباید بیشتر از ۴۰ میلی‌گرم شود.
    بیمارانی که کمتر از ۵۰ کیلوگرم وزن دارند: مصرف خوراکی این دارو در ابتدا ۱۰ میلی‌گرم است و در ادامه هر ۴ تا ۶ ساعت نیز ۱۰ میلی‌گرم خواهد بود. مجموع دوز روزانه برای این بیماران نباید بیشتر از ۴۰ میلی‌گرم شود.
تصویری از قرص‌های سفید و نارنجی رنگ و سرنگ. داروی کتورولاک ابتدا به صورت تزریقی و سپس خوراکی (قرص) تجویز می‌شود.

عوارض کتورولاک چیست؟

عوارض شایع

    دردهای شکمی
    سوءهاضمه
    سردرد
    معده درد
    تهوع

عوارض کمتر شایع

    اختلال در عملکرد کلیه‌ها
    خونریزی سیستم گوارشی
    وزوز گوش
    درد در محل تزریق
    آنمی (کم‌خونی)
    احساس نفخ و سیری
    حالت تهوع و استفراغ
    افزایش آنزیم‌های کبدی
    سوزش سردل
    افزایش فشار خون
    ادم (تورم)
    احساس گیجی
    بثورات پوستی و خارش
    اسهال و یبوست

عوارض نادر آمپول کتورولاک

    پانکراتیت (التهاب لوزالمعده)
    درد قفسه سینه
    آنافیلاکتیک
    آسم
    اختلالات تنفسی
    تاری دید
    ادرار دردناک
    افزایش وزن
    حساسیت به نور
    تغییر خلق و خو
    آریتمی

علائم اور دوز داروی کتورولاک چیست؟

    دل درد
    مدفوع قیری یا سیاه رنگ
    حالت تهوع
    استفراغ خونی
    اختلالات در بلع
    خواب‌آلودگی
    خارش و بثورات پوستی مانند کهیر
    از دست دادن هوشیاری

 

منع مصرف آمپول کتورولاک برای چه کسانی است؟

    کسانی که به مصرف آسپرین و سایر داروهای غیر استروئیدی حساسیت دارند.
    افرادی که به بیماری‌‌های انعقادی خون مبتلا هستند.
    بیمارانی که از ناراحتی‌های قلبی و مغزی رنج می‌برند.
    کسانی که به بیماری‌ و خونریزی‌های گوارشی مبتلا هستند.
    افرادی که با فشار خون بالا، نارسایی کلیه و کبد درگیر هستند.

 

تداخلات دارویی آمپول کتورولاک چیست؟

آمپول کتورولاک با برخی داروهای دیگر تداخل دارد که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

    داروهای دیورتیک (Diuretic): این داروها ادرارآور هستند و برای درمان فشار خون بالا تجویز می‌شوند.

    داروهای ضد تشنج

    دکستران (Dextran): این دارو باعث افزایش حجم پلاسما می‌شود و در درمان درمان شوک هیپوولمیک (Hypovolemic shock، کاهش شدید حجم خون) کاربرد دارد.

    لیتیوم(Lithium): این دارو در درمان اختلالات روانپزشکی کاربرد دارد.

    متوترکسات (Methotrexate): نوعی داروی ضد متابولیت است و در درمان سرطان و بیماری‌های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید و پسوریازیس (نوعی اختلال پوستی ژنتیکی) کاربرد دارد.

 

اگر بیماری زمینه‌ایی دارید یا از داروی خاصی (گیاهی یا شیمیایی) استفاده می‌کنید، حتما به پزشک اطلاع دهید.مصرف آمپول کتورولاک در دوران بارداری بخصوص در سه ماه اول و آخر آن می‌تواند بر سلامتی جنین تاثیرگذار باشد. به همین دلیل استفاده آن توصیه نمی‌شود. اگر پس از تزریق این دارو متوجه بارداری شدید، حتما برای بررسی شرایط خود و جنین به پزشک عمومی مراجعه کنید. 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

گروه خون طلایی چه نوع خونی است؟

 

 

آیا تا به حال نام «خون طلایی» را شنیده‌اید؟ این یک اکسیر جادویی یا یک نوع کمیاب از گنج نیست.

خون طلایی به یک گروه خونی بسیار کمیاب و منحصربه‌فرد اشاره دارد که اسرار شگفت‌انگیزی در اعماق خود دارد.

 در دنیای گروه‌های خونی، گروهی نادر و معمایی وجود دارد که به «خون طلایی» معروف است. منشا خون طلایی را می توان به فردی نسبت داد که خون او حاوی ترکیبی خارق العاده از آنتی ژن ها بود که آن را از همه گروه های خونی شناخته شده دیگر متمایز می کرد.

اولین مورد ثبت شده از خون طلایی در سال ۱۹۶۱ هنگامی که زنی بدون آنتی ژن های A، B یا Rh در طی تعیین گروه خونی معمولی پیدا شد، کشف شد. از آن زمان تاکنون، تنها حدود ۴۰ نفر در سراسر جهان با این گروه خونی قابل توجه شناسایی شده اند. اگرچه ممکن است تعداد بسیار کمی به نظر برسد، اما هر فردی اطلاعات ارزشمندی در اختیار دارد که همچنان اسرار مربوط به ژنتیک و ایمنی شناسی انسان را باز می کند.

 

اهمیت و کاربردهای خون طلایی

 

 

خون طلایی نوعی نادر و مرموز است که در دنیای پزشکی اهمیت زیادی دارد. منحصر به فرد بودن آن نه تنها در کمیابی، بلکه در کاربردهای بالقوه آن نیز نهفته است.

این گروه خونی خارق‌العاده درها را به روی درمان‌های نجات‌بخش مختلف و پیشرفت‌های پزشکی باز کرده است.

یکی از کاربردهای کلیدی خون طلایی در زمینه پزشکی انتقال خون است.

خون طلایی می تواند به عنوان یک اهدا کننده جهانی برای افرادی با گروه های خونی نادر یا دشوار استفاده شود. این بدان معنی است که می توان آن را بدون نگرانی در مورد مشکلات سازگاری، به بیمارانی که نیاز فوری به تزریق خون دارند، تزریق کرد. توانایی استفاده از خون طلایی به عنوان جایگزینی برای انواع مختلف، آن را در مواقع اضطراری یا موقعیت هایی که زمان بسیار مهم است، ارزشمند می کند.

علاوه بر این، خون طلایی نقش حیاتی در تحقیق و توسعه علمی دارد. دانشمندان به طور مداوم در حال مطالعه این ناهنجاری ژنتیکی منحصر به فرد هستند، به این امید که اسرار آن را کشف کنند و راه های جدیدی را کشف کنند که می تواند برای بشریت مفید باشد. هدف محققان با کاوش در منشأ و خواص خون طلایی، دستیابی به بینش هایی در مورد پیشگیری از بیماری، تکنیک های پیوند اعضا و حتی ژن درمانی است.

 

آمار گستردگی خون طلایی

 

 

وقتی صحبت از شیوع خون طلایی در سراسر جهان می شود، داده های دقیق به دلیل نادر بودن آن محدود است. با این حال، برآوردها نشان می دهد که تنها بخش کوچکی از جمعیت جهان دارای این گروه خونی متمایز هستند. در حالی که اعداد خاص ممکن است متفاوت باشد، کارشناسان بر این باورند که کمتر از ۰.۱٪ افراد خون طلایی در رگ های آنها هستند.

تغییرات منطقه ای در توزیع خون طلایی دلیل دیگری برای کمبود آن است. مطالعات نشان داده‌اند که جمعیت‌های خاصی از این گروه خونی نادر فرکانس‌های بیشتری را در مقایسه با سایرین نشان می‌دهند. به عنوان مثال، برخی از مناطق در آمریکای جنوبی موارد نسبتاً بالاتری از خون طلایی را در میان ساکنان خود گزارش کرده اند.

در حالی که اطلاعات آماری در مورد خون طلایی تا حدودی مبهم است، یک چیز واضح است: یافتن اهداکنندگان با این گروه خونی استثنایی می‌تواند چالش برانگیز باشد. کمبود این گروه خونی، موانع مهمی در هنگام تامین بیمارانی که نیاز به تزریق خون یا درمان های تخصصی شامل خون طلایی دارند، ایجاد می کند.

با وجود این چالش ها، افزایش آگاهی در مورد اهمیت اهدا و دسترسی به خون طلایی برای کسانی که برای درمان های نجات دهنده به آن تکیه می کنند بسیار مهم است. هر کمک دارای ارزش بسیار زیادی است زیرا حتی یک واحد می تواند تفاوت بزرگی در زندگی یک فرد ایجاد کند.

وقتی صحبت از شیوع جهانی خون طلایی می شود، یک کلمه در مورد آن صدق می‌کند: نادر. تخمین زده می شود که این گروه خونی منحصر به فرد تنها در بخش کوچکی از جمعیت جهان وجود داشته باشد.

علیرغم میزان کم، خون طلایی منحصر به جغرافیا یا ملیت خاصی نیست، بلکه آن را می توان در افراد از تمام گوشه های جهان یافت، اگرچه برخی از مناطق ممکن است کمی بیشتر از سایرین داشته باشند

 

چشم‌انداز آینده

 

 

خون طلایی یک کشف خارق‌العاده است که به افراد مبتلا به شرایط پیچیده پزشکی که نیاز به تزریق چندگانه دارند، امید می‌دهد. سازگاری آن با تمام گروه های خونی دیگر، آن را به منبعی ارزشمند در مواقع اضطراری که زمان حیاتی است تبدیل می کند. با این حال، به دلیل نادر بودن آن و چالش های موجود در منبع آن، دسترسی به خون طلایی می تواند بسیار دشوار باشد. با نگاهی به آینده، چشم اندازها برای خون طلایی شامل تحقیقات مداوم در مورد خواص منحصر به فرد و کاربردهای بالقوه آن فراتر از انتقال خون است.

منبع: همشهری

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

اطلاعات دارویی| سیپروفلوکساسین؛ کاربرد و عوارض جانبی

 

از قرص سیپروفلوکساسین برای عفونت ادراری و دیگر عفونت‌های باکتریایی در قسمت‌های مختلف بدن استفاده می‌شود؛ کاربردهای دیگر این دارو برای درمان سیاه زخم و طاعون است.

 این دارو یک آنتی بیوتیک فلوروکینولون است که برای عفونت‌های بسیار جدی و سخت و بیماری‌هایی مانند طاعون تجویز می‌شود. آنتی‌بیوتیک‌های فلوروکینولون می‌توانند عوارض جانبی بسیار جدی و ناتوان‌کننده‌ای داشته باشند که ممکن است برگشت‌پذیر نباشند. داروهایی مانند سیپروفلوکساسین باید فقط برای عفونت‌هایی استفاده شوند که با آنتی بیوتیک ایمن‌تر قابل درمان نیستند.

این دارو به‌صورت قرص، شربت، قطره گوش، قطره چشم و تزریقی وجود دارد و بدون نسخه پزشک در دسترس نیست. داروی سیپروفلوکساسین فقط برای درمان عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شود و برای انواع دیگر عفونت مناسب نیست؛ برای مثال سیپروفلوکساسین برای کرونا تجویز نمی‌شود؛ چراکه بیماری کرونا ناشی از ویروس است.

 

معمولا از این دارو در موارد زیر استفاده می‌شود:

 

 

  عفونت‌های مجاری ادراری

  عفونت‌های قفسه سینه مثل ذات‌الریه

  عفونت‌های پوستی و استخوانی

  عفونت‌های مقاربتی

  ورم ملتحمه

  عفونت چشم

  عفونت گوش

اخطار مصرف سیپروفلوکساسین

 

بیشتر بزرگسالان و کودکان بالای 1 سال می‌توانند این دارو را مصرف کنند؛ اما پیش‌از مصرف سیپروفلوکساسین حتما با پزشک خود یا دکتر داروساز مشورت کنید؛ چراکه ممکن است برای برخی افراد مناسب نباشد؛

اگر بیماری‌ها و ناراحتی‌های زیر را دارید، مصرف سیپروفلوکساسین به شما توصیه نمی‌شود:

  داشتن واکنش حساسیتی به داروها
  سابقه عارضه جانبی شدید بعد از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها (خصوصا فلوروکینولون‌ها)
  دچار شدن به اسهال پیش‌از مصرف آنتی بیوتیک
  آنوریسم آئورت شکمی یا هر بیماری دیگری مربوط به آئورت
  وجود مشکل در تاندون‌ها
  ضربان قلب تند یا نامنظم
  عفونت قلبی یا بیماری مادرزادی قلبی
  فشار خون بالا و کنترل نشده
  بیماری‌های عامل تشنج و سکته مانند صرع
  مشکلات کلیوی
  دیابت
  بودن در دوران بارداری و شیردهی

 

عوارض جانبی

 

 

وارض جانبی رایج این قرص که برای بیش‌از یک درصد مصرف‌کنندگان ایجاد می‌شود شامل موارد زیر است:

  حالت تهوع
  اسهال
  قرمزی یا ناراحتی چشم
  طعم بد در دهان
  شکل‌گیری لکه‌های سفید روی چشم

در موارد بسیار کمی عوارض سیپروفلوکساسین جدی‌تر است.

 

اگر عوارض زیر برایتان ایجاد شد فورا مصرف قرص را متوقف کنید و پزشکتان را در جریان بگذارید.

  ضعف عضلانی، درد یا تورم در مفاصل یا تاندون‌ها (اغلب در مچ یا ساق پا رخ می‌دهد اما ممکن است در شانه و بازو هم اتفاق افتد و در کودکان شایع‌تر است).
  درد یا احساسات غیرطبیعی ( مثل بی‌حسی یا گزگز ) یا ضعف در بدن، به ویژه در پاها یا بازوها
  خستگی شدید، احساس اضطراب، خلق و خوی بد، مشکلات خواب یا به‌خاطرسپردن مسائل
  تغییرات در حواس بینایی، چشایی، شنوایی و بویایی
  اسهال حاوی خون یا مخاط
  ضربان قلب شدید و نامنظم
  تنگی نفس ناگهانی به‌خصوص موقع درازکشیدن
  تورم مچ پا، پا یا معده.
مصرف قرص سیپروفلوکساسین در موارد بسیار نادر می‌تواند مشکلات زیر را ایجاد کند:

  واکنش آلرژیک جدی
  جوش‌های پوستی همراه با خارش، قرمزی، تاول و… 
  گرفتگی در گلو و قفسه سینه
  مشکل در تنفس یا صحبت‌کردن
  متورم‌شدن دهان، صورت، لب‌ها، زبان و گلو

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

هشدار ! 7نشانه که خبر از گرفتگی رگ ها می دهد

 

 

مردم به یک تصور غلط رایج اعتقاد دارند که شریان های مسدود شده فقط مشکل افراد سالخورده است. اما در بسیاری از موارد تا زمانی که به ۲۰ سالگی خود برسیم ، در حال حاضر گرفتگی هایی در عروق ما وجود دارد. به همین دلیل است که افراد زیادی که مبتلا به این بیماری هستند.

شناختن علائم و هشیار بودن بسیار مهم است بنابراین می توانید به موقع به پزشک مراجعه کنید. ما در لیستی از 7 نشانه رایج شریان های مسدود شده را تهیه کرده ایم. به عوامل خطر نگاهی بیندازید و به خاطر سلامتی خود عادات روزمره خود را تغییر دهید.

1. درد در ماهیچه، ران ها یا باسن

 

درد پا در حین فعالیت هایی مانند راه رفتن می تواند نشانه گرفتگی عروق باشد. این بدان معنی است که اندام شما به اندازه کافی جریان خون را دریافت نمی کند. این علائم ممکن است شامل درد عضلات یا گرفتگی در پاها (یا بازوها) باشد. محل درد بستگی به محل لخته یا باریک شدن عروق دارد.

 

2. درد قفسه سینه

 

درد قفسه سینه (یا آنژین) نتیجه کاهش جریان خون به قلب است. احساس سفتی ، بی حسی ، سنگینی ، فشار یا سوزش می شود. معمولاً افراد هنگام استراحت ، این علامت را تجربه نمی کنند ، زیرا این امر در اثر فشار جسمی یا عاطفی ایجاد می شود. در بعضی موارد ، گرفتگی می تواند به قدری بد باشد که ممکن است آنژین (حمله قلب) آن را نشان دهد که شخص دچار حمله قلبی شده است .

3. از دست دادن بینایی موقت از یک طرف

 

شریان های کاروتید چشم و مغز ما را تأمین می کنند. اگر این شریانها مسدود شوند ، نتیجه از دست دادن بینایی موقت یا تاری دید در همان طرف است. انسداد کامل منجر به سکته مغزی می شود. به همین دلیل آگاهی از این علامت بسیار مهم است.

4- کمردرد

 

کمردرد نشانه ای جدی است که نباید از آن چشم پوشی کرد. هنگامی که جریان خون به قسمت تحتانی کمر کاهش می یابد ، دیسک های بین مهره ها شکننده می شوند. و این منجر به عصب های دردناک می شود. معمولاً این اولین علامت در بین مبتلایان به گرفتگی سرخرگ است: طبق یک مطالعه ، 10٪ از افراد در کشورهای توسعه یافته از قبل از 20 سالگی دارای انسداد پیشرفته در آئورت شکمی خود هستند.

5- تنگی نفس

 

این علامت زمانی ایجاد می شود که شریان های کرونر آسیب دیده یا بیمار شوند. افراد آن را تجربه می کنند زیرا قلب آنها قادر به پمپ کردن خون کافی برای تأمین نیازهای بدن نیست. این تحقیق نشان می دهد که افراد اغلب تنگی نفس را یک مشکل جدی نمی دانند. اما بعضی اوقات ممکن است تنها نشانه وجود بیماری جدی عروق کرونر باشد که ممکن است نیاز به درمان داشته باشد.
درد پا در حین فعالیت هایی مانند راه رفتن می تواند نشانه گرفتگی عروق باشد.

6. پا یا دست های سرد

 

پاهای سرد می تواند در اثر بیماری شریانی محیطی (PAD) ایجاد شود. این مشکل زمانی اتفاق می افتد که شریان های باریک باعث کاهش جریان خون به اندام ها می شوند. ترمیم ضعیف زخم یا ضربان ضعیف در پا نیز علائمی است که باید با پزشک معاینه شود. علاوه بر این ، وجود PAD ممکن است نشانگر این باشد که یک بیماری شریانی گسترده تر در بدن وجود دارد که می تواند بر مغز یا قلب تأثیر داشته باشد که باعث سکته مغزی یا حمله قلبی می شود.

7. خستگی و سرگیجه

 

براساس انتشارات بهداشت هاروارد ، خستگی به عنوان نشانه ای از بیماری عروق کرونر کمتر دیده می شود ، اما می تواند رخ دهد. این علائم در نتیجه کاهش سطح اکسیژن ناشی از جریان خون ضعیف ایجاد می شود. کمیته پزشکان مسئولیت پزشکی ادعا می کند که این علائم در بین زنان شایع تر است.

 

چه چیزی خطر ابتلا به گرفتگی عروق را افزایش می دهد؟

 

به گفته موسسه ملی قلب ، ریه و خون ، عوامل افزایش سطح خطر به شرح زیر است:
داشتن کلسترول خون ناسالم. این نشان می دهد سطح کلسترول بد بالا و سطح کلسترول خوب پایین است.
فشار خون بالا. فشار خون نباید بیشتر از حد باشد 140/90 mmHg.
سیگار کشیدن. استعمال دخانیات باعث صدمه و سفت شدن رگ های خونی ، سطح کلسترول خون و فشار خون بالا می رود. علاوه بر این ، اجازه نمی دهد اکسیژن کافی به بافتهای بدن برسد.
اضافه وزن یا چاق بودن. شاخص توده بدنی بین 25 تا 29.9 اضافه وزن محسوب می شود. شاخص بالاتر به معنای چاق بودن فرد است.

 

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 

سنجش تراکم استخوان چیست؟

 

 

سنجش تراکم استخوان یا «دانسیتومتری استخوان» نام روشی است که با استفاده از آن می توان سفتی، سختی و درجه محکم بودن استخوان های بدن را تعیین کرد.

برای سنجش تراکم استخوان راه های متفاوتی وجود دارد، اما رایج ترین روش آن استفاده از روش دگزا (DEXA) است.

 

 مقداری از اشعه در استخوان جذب شده و مقداری از آن از استخوان عبور کرده و از سمت دیگر بدن خارج می شود. مقدار هر کدام از این دو اشعه بعد از خروج از بدن، به کمک یک گیرنده اندازه گیری می شود.

هرچه تراکم استخوانی بیشتر باشد (به این معنی که خلل و فرج و فضاهای خای ریز داخل استخوان کمتر باشد) مقدار بیشتری از اشعه ایکس را جذب کرده و اجازه عبور اشعه کمتری را می دهد و مقدار اشعه کمتری به گیرنده می رسد. اشعه دریافتی گیرنده (Detector) به یک رایانه انتقال یافته و مقیاس مقدار اشعه به مقیاس میزان تراکم استخوان تبدیل می شود.

 

با انجام تراکم استخوان گزارش کاملی از نتایج آزمایش به دست می‌آید که نمره آزمون تراکم استخوان در دو نوع سنجیده می شود:

 

نمره  T(T.score)

 

مقدار آن تراکم استخوان را در مقایسه با یک بزرگسال با همان جنس با بیشتری میزان ظرفیت استخوان نشان می دهد. در این مقیاس نمره بین 1.1- و یا 2.4 – به عنوان توده استخوانی پایین طبقه بندی می شود و هنگامی که با نمره کمتر از 2.5- مشخص می شود، پوکی استخوان در نظر گرفته می شود. این نمره برای جلوگیری از شکستگی از اهمیت زیادی برخوردار است.

 

نمره  Z(Z.score)

 

مقایسه ای را با گروهی از افراد در همان سن و جنس، در شرایط جسمی مشابه نشان می‌ دهد. این امر به پزشک این امکان را می دهد تا در صورت لزوم نظارت بر بیماری یا معالجه خاص را آغاز کند.

وضعیت

سنجش تراکم مواد معدنی (BMD)

 

طبیعی

شاخص T از منفی یک انحراف معیار یا بالاتر(1- ≤ T-score)

 

پوکی استخوان محدود

شاخص T از پایین تر از منفی یک انحراف معیار و بالاتر تا منفی دو و نیم انحراف معیار (1- > T-score > 5/2-)

 

پوکی استخوان  کامل

شاخص T از منفی دو و نیم انحراف معیار یا پایین تر(5/2- ≥ T-score)

 

پوکی استخوان بالا

شاخص T از منفی دو و نیم انحراف معیار یا پایین تر و رسیدن به حداقل یک شکستگی

 

در شرایط زیر توصیه می شود که از تست دانسیتومتری استخوان یا سنجش تراکم استخوان استفاده شود:

بروز شکستگی بعد از یک ضربه خفیف.

ایجاد قوز در کمر که اغلب به علت شکستگی های مکرر مهره ها ایجاد می شود.

مصرف کورتون به مدت طولانی (مصرف این دارو موجب پوکی استخوان می شود).

nbsp;      بروز یائسگی زودرس در سنین کمتر از 45 سال.

«آمنوره» یا قطع پریودهای قاعدگی قبل از یائسگی به مدت بیش از یک سال.

وجود بیماری های همراه با پوکی استخوان مانند روماتیسم مفصلی و یا بیماری سلیاک.
سابقه وجود شکستگی لگن در خانواده مادری.

nbsp;      کم بودن شدید وزن به صورتی که BMI کمتر از 19 باشد.

 

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 

 
کمر درد شما نشانه چیست ؟ / علائم و نشانه های هر نوع کمر درد

 

 

 

 اگر کمر دردی بیشتر از یک ماه طول بکشد، نباید بی خیالی طی کرد و سپردش به زمان که فراموش شود. چون خیلی زود بر می گردد و این بار ممکن است یک جوری آدم را بیندازد که دیگر حتی تا دکتر هم نشود رفت

 کمردرد هم به هزار و چند دلیل رخ می دهد که تشخیص قطعی اش به عهده پزشک متخصص است. به خصوص اگر کمر دردی بیشتر از یک ماه طول بکشد، نباید بی خیالی طی کرد و سپردش به زمان که فراموش شود. چون خیلی زود بر می گردد و این بار ممکن است یک جوری آدم را بیندازد که دیگر حتی تا دکتر هم نشود رفت. علی الحساب برای کمردردهایی که مزمن نشده اند، اینها را بخوانید تا ببینید کمردرد چقدر می تواند متنوع و جالب باشد!

 

1- کمر درد آرتروزی

 

دردهای همراه با خشکی کمر و گردن و کم شدن دایره حرکات، معمولا به خاطر آرتروز رخ می دهند. در این طور کمردردها، درد و خشکی بیشتر از همه صبح موقع بیدار شدن وجود دارد و با شروع فعالیت کم می شود. خم شدن و بلند کردن اجسام سنگین این درد را بیشتر می کنند.

قبلا آرتروز مال پیرها بود، اما حالا به خاطر کم تحرکی و قوز کردن پشت مانیتور به جوان ها هم سرایت کرده. از بین رفتن خاصیت ارتجاعی دیسک های بین مهره ها موجب بروز آرتروز می شود. در این شرایط استخوان ها هم شروع به تولید زائده هایی می کنند که حتی ممکن است مهره ها را به هم بچسباند. بلند کردن اجسام سنگین در مدت طولانی با ضربه های شدید (مثلا در یک تصادف) به ستون فقرات موجب تشدید آرتروز می شود.

اگر چنین علائمی دارید، به دکتر مراجعه کنید. آرتروز درمان قطعی ندارد و مهره ها هیچ وقت به شکل قبلی بر نمی گردند. در موارد خیلی حاد ممکن است ناچار به بریدن زائده های استخوانی شوند، اما موارد خفیف تر معمولا با فیزیوتراپی و داروهای ضدالتهاب درمان می شود. استراحت حداکثر تا 48 ساعت مجاز است و بعد از آن باید با آب درمانی یا ورزش عضلات را قوی کرد تا فشار کمتری به مهره ها وارد شود. اگر بر اثر ضربه ای دچار درد طولانی مدت گردن یا کمر شدید، همان اول به پزشک مراجعه کنید. با بستن کمر، فرصت کافی برای ترمیم دیسک و لیگامان به بدن داده می شود و احتمال آرتروز کم می شود.

2- کمردرد نامربوط

 

 بعضی وقت ها کمردرد هیچ ربطی به کمر ندارد. کمردرد ناگهانی وخیلی شدید در یکی از سمت های کمر، کمردردهای مبهم در قسمت پایین کمر خانم ها که ماهانه کم و زیاد می شود یا درد پاها حین ورزش معمولا دلیلی جز کمر دارد.

دردهای شدید و ناگهانی در یک سمت کمر، ممکن است به خاطر مشکلات کلیه رخ بدهند. سنگ کلیه یا عفونت کلیه موجب درد بسیار شدیدی می شود که قابل تحمل نیست و باید به سرعت به پزشک مراجعه کرد. بیماری های زنان و به خصوص عفونت های رحمی هم ممکن است موجب احساس درد در لگن و پایین کمر شوند. درد شدید پاها حین ورزش که با توقف ورزش از بین می روند، ممکن است به نظر درد سیاتیکی بیاید اما معمولا به خاطر انسداد شریان های خون رسان به پاها رخ می دهد که نمی توانند حین ورزش به خوبی خون رسانی کنند و موجب درد در پاها می شوند.

اول مطمئن شوید که کمردردتان به چه دلیلی رخ می دهد. اگر سیاتیک عامل درد کمر نیست، دنبال یکی از این علت ها بگردید.

3- کمردرد سیاتیکی

 

چه دردی داریم؟ شایع ترین نوع کمردرد است. کمردردهایی که آدم را برای چند روز از کار و زندگی می اندازد و می بندد به تخت و نفس آدم را بند می آورد. معمولا از این جنس اند. دردهای سیاتیک از یک جا در کمر یا لگن شروع می شوند و معمولا تا پا تیر می کشند. اغلب موجب درد و گزگز یا خواب رفتگی در ساق و ران پا می شوند و با عطسه و سرفه و خنده بیشتر می شوند.

 سیاتیک طولانی ترین عصب بدن است و اگر هرجایی به آن فشار بیاید، دچار درد سیاتیکی می شویم. فتق دیسک یا هر تغییر دیگری در دیسک، تنگی کانال نخاعی، ضعف عضلات دربر گیرنده رگ های عصبی سیاتیک، گرفتگی عضلات، تومورهایی در مسیر سیاتیک، عفونت و تومورهای کانال نخاعی همگی می توانند موجب درد ستایتک شوند. مهم ترین عامل کمردرد سیاتیکی در جوان ها ضعف عضلات است که موجب می شود فشار بیشتر روی عصب وارد شود. مشکلات مربوط به دیسک و مهره ها ممکن است به خاطر فرسودگی دیسک رخ داده باشد یا در اثر یک ضربه شدید یا تصادف (و تکان خوردن مهره ها از جای اصلی شان) شروع شده باشد. در قسمت باسن که عصب سیاتیک از لای عضله ای به نام پیریفورمیس عبور می کند، ضعیف و کوتاه شدن این عضله هم موجب درد سیاتیک می شود که از ناحیه باسن به پایین را درگیر می کند. در این وضعیت وقتی بخواهیم ران را از بدن دور کنیم، لگن درد می گیرد. اما اختلال عصبی و گزگز در پاها رخ نمی دهد.

اغلب دردهای سیاتیکی با اندکی استراحت، مسکن، و رعایت سبک زندگی درست درمان می شوند و نیاز به جراحی پیش نمی آبد. استراحت و استفاده از کمپرس سرد به مدت 48 ساعت و بعد از آن ورزش ملایم بدون فشار و گرم نگه داشتن می تواند به درمان کمک کند. در ورزش نباید هیچ حرکت پیچشی یا کششی یا پرتابی صورت بگیرد و نرمش ها باید بسیار ملایم باشند. شنا و پیاده روی بهترین ورزش ها برای کمردرد هستند. داروهای ضدرد ساده فقط به مدت 48 ساعت می توانند استفاده شوند. رعایت اصول نشستن، خوابیدن و ایستادن بیشتر از هرچیزی کمک می کند.

 

4- گرفتگی عضلانی

 

 این طور دردها معمولا بعد از یک شب سرد بدون پتوروی زمین سرد و سفت، یا یک روز با توهم ورزشکاری حرفه ای رخ می دهند. درد شدید در یک ناحیه کاملا مشخص که نمی شود هیچ تکانی به آن داد، نشانه اصلی گرفتگی عضله است. معمولا این دردها در یک سمت از کمر رخ می دهند و می شود دقیقا گفت کجا درد می کند. دردهای عضلانی معمولا نبض دارند و می آیند و می روند.

 یک کوه نوردی مفصل بعد از سال ها نشستن روی صندلی، معمولا نتیجه اش گرفتگی شدید عضلات است. بلند کردن یک جسم سنگین هم می تواند موجب تیر کشیدن کمر و گرفتگی عضله شود. این دردها ربطی به ستون فقرات ندارد و دلیلش فقط ضعف های عضلانی است.

استراحت به مدت یک دو روز معمولا نتیجه می دهد. در 48 ساعت اولیه ناحیه گرفتگی را با کیسه یخ، کمپرس سرد کنید. این کار را چهار بار در روز، هر بار 20 دقیقه انجام دهید. بعد از دو روز استراحت را ادامه ندهید، چون عضلات ضعیف تر می شوند. نرمش های ملایم و کمپرس گرم تا یک هفته و بلند نکردن اجسام سنگین تا چند هفته کلک درد را می کند. داروهای ضدالتهابی ساده مثل بروفن و ناپروکسن هم برای رفع گرفتگی مفیدند. محل گرفتگی را ماساژ ندهید که بدتر می شود.

 

5- دیسک کمر

 

دیسک یک جور کمردرد نیست. دیسک صفحه غضروفی بین مهره های کمر است که موجب می شود آنها راحت روی هم حرکت کنند. منتها در بسیاری مواقع، کمردرد به خاطر یک مشکل مربوط به همین دیسک رخ می دهد. دردهای شدید و مزمن که بیشتر از سه ماه طول می کشند، معمولا موجب گزگز ساق پا و ران می شوند. گاهی ممکن است حتی پاها فلج شوند یا مثانه غیرقابل کنترل شود. عطسه و سرفه هم موجب افزایش این درد می شود و با استراحت درد کمتر حس می شود.

به خیلی دلایل ممکن است دیسک بین مهره ها به اعصاب وسط مهره ها فشار بیاورد. کج نشستن، حمل کردن کیف های سنگین بر یک دوش (که موجب فشار نامتقارن روی دیسک ها می شود) یا بلند کردن ناگهانی یک جسم سنگین می تواند موجب در رفتن دیسک از جای خود یا پاره شدن آن شود. وقتی دیسک پاره می شود، محتویات آن به بیرون نشت می کند. این بیرون زدگی با تجمع گلبول های سفید موجب التهاب می شود. اگر این نشت به سمت بیرون مهره ها باشد، ممکن است هیچ دردی رخ ندهد. اما اگر به سمت داخل مهره ها باشد، به اعصاب فشار می آورد و درد شدید ایجاد می کند.

اگر درد صدمه ای به پاها یا مثانه نزده باشد، می شود با رعایت اصول نشستن و ایستادن آن را تحمل کرد. اما اگر فتق دیسک یا بیرون زدگی به حدی باشد که اعصاب تحت فشار شدید باشند، حتی ممکن است به فلج شدن بینجامد. در این صورت باید جراحی صورت بگیرد که جراحی خیلی سنگینی است و مدت زیادی استراحت دارد. خوبی اش این است که خیلی کم پیش می آید اوضاع این قدر خراب باشد و معمولا با رعایت اصول سبک زندگی می شود یک جوری با دیسک خراب هم کنار آمد. تشخیص وخامت اوضاع از طریق عکسبرداری با اشعه X و MRI ممکن است.

6- درد دنبالچه

 

درد موقع نشستن در پایین ترین ناحیه کمر، نشانه درد دنبالچه است. دنبالچه، درواقع مهره های انتهایی کمر است که در بدو تولد از هم جدا هستند، اما به مرور به هم جوش می خورند. درد پایین کمر موقع نشستن و خم شدن و اجابت مزاج، نشانه درد دنبالچه است. معمولا این جور افراد با تکیه دادن به عقب درد بیشتری دارند.

ممکن است دنبالچه در رفته باشد، شکسته باشد یا لیگامان ارتباط دهنده آن با استخوان های لگن پاره یا مصدوم شده باشد. این اتفاقات ممکن است به خاطر یک ضربه شدید (مثلا زمین خوردن با باسن) یا در اثر فشار زایمان رخ بدهد.

نشستن روی تیوپ و مصرف داروهای ضدالتهابی برای مشکلات ساده ای مثل التهاب لیگامان معمولا جواب می دهد. اما اگر قضیه بیخ پیدا کند و خوب نشود، مرحله بعدی تزریق دارو در اطراف دنبالچه (بسته به مشکل) است. اگر شکستگی یا در رفتگی رخ داده باشد، ممکن است جراحی نیاز شود. در بدترین حالت، استخوان دنبالچه برداشته می شود و غائله فیصله می یابد.

 

7- التهاب مفصل ران

 

 درد مبهم در لگن، در جایی که به ران پا وصل می شود، نشانه اصلی این التهاب است. دردهای این ناحیه معمولا مزمن است و مدت زیادی طول می کشد. دردی که از بالای ران شروع می شود و معمولا به جلوی ران می زند، درد مفصل ران است.

 به علت های زیادی ممکن است درد مفصل ران رخ بدهد. شکستگی ها موجب دردهای شدید و غیرقابل تحمل می شوند. التهاب غضروف ها، التهاب تاندون ها، التهاب بورسیت (کیسه های بین تاندون ها و مفصل) و حتی بیرون زدگی دیسک هم می تواند موجب درد مفصل ران و لگن شود.

اگر درد ناگهانی و شدید و افزاینده است، به دکتر مراجعه کنید. اگر درد مبهم و طولانی است، آزمایش کلسیم و ویتامین دی بدهید. احتمال دارد به خاطر کمبود ویتامین دی دچار چنین دردی شده باشید. اگر کمبود ندارید، باید عکسبرداری کنید، شاید دچار یکی از انواع التهاب شده باشید.

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

درد سیاتیک چطور به وجود می‌آید؟

سیاتیک جایی است که عصب سیاتیک که از کمر تا پاهای شما امتداد دارد، تحریک یا فشرده می شود. معمولاً در عرض ۴ تا ۶ هفته بهتر می شود، اما می تواند بیشتر طول بکشد.

 سیاتیک به دردی گفته می شود که در طول مسیر عصب سیاتیک حرکت می کند. عصب سیاتیک از قسمت تحتانی کمر از طریق باسن و هر پا به پایین حرکت می کند

سیاتیک اغلب زمانی رخ می دهد که فتق دیسک یا رشد بیش از حد استخوان به بخشی از عصب فشار وارد کند. این باعث التهاب، درد و اغلب کمی بی حسی در پای آسیب دیده می شود.

اگرچه درد همراه با سیاتیک می تواند شدید باشد، اما بیشتر موارد با درمان در عرض چند هفته برطرف می شود.

افرادی که سیاتیک شدید و ضعف جدی پا یا تغییرات روده یا مثانه دارند ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.

علائم سیاتیک

 

درد سیاتیک می تواند تقریباً در هر نقطه ای از مسیر عصبی باشد. به خصوص به احتمال زیاد مسیری را از کمر تا باسن و پشت ران و ساق پا دنبال می کند.

درد می تواند از یک درد خفیف تا یک درد تیز و سوزان متفاوت باشد. سیاتیک گاهی اوقات ممکن است مانند یک تکان یا شوک الکتریکی احساس شود و هنگام سرفه یا عطسه یا نشستن طولانی مدت می تواند بدتر شود.

معمولاً سیاتیک فقط یک طرف بدن را درگیر می کند.

برخی از افراد نیز بی حسی، گزگز یا ضعف عضلانی در ساق یا پا دارند. یک قسمت از پا ممکن است درد داشته باشد، در حالی که قسمت دیگر می تواند احساس بی حسی داشته باشد.

علل سیاتیک

 

سیاتیک زمانی رخ می دهد که عصب سیاتیک تحت فشار قرار می گیرد. علت معمولاً فتق دیسک در ستون فقرات یا رشد بیش از حد استخوان است که گاهی اوقات خار استخوانی نامیده می شود و روی استخوان های ستون فقرات ایجاد می شود.

به ندرت، تومور می تواند به عصب فشار وارد کند با این حال بیماری مانند دیابت می تواند به عصب آسیب برساند.

عوامل خطر سیاتیک عبارتند از:

 

سن:

تغییرات مرتبط با افزایش سن در ستون فقرات، مانند فتق دیسک و خار استخوان، شایع ترین علل سیاتیک هستند.

 

چاقی:

اضافه وزن استرس بر ستون فقرات را افزایش می دهد.

 

اشتغال:

شغلی که به چرخاندن کمر، حمل بارهای سنگین یا رانندگی طولانی مدت با وسیله نقلیه موتوری نیاز دارد ممکن است در بروز سیاتیک نقش داشته باشد.

نشستن طولانی مدت:

افرادی که زیاد می نشینند یا زیاد حرکت نمی کنند بیشتر از افراد فعال در معرض ابتلا به سیاتیک هستند.

 

دیابت:

این وضعیت که بر نحوه استفاده بدن از قند خون تأثیر می گذارد، خطر آسیب عصبی را افزایش می دهد.

عوارض سیاتیک

اکثر مردم اغلب بدون درمان به طور کامل از سیاتیک بهبود می یابند. اما سیاتیک می تواند به اعصاب آسیب برساند. به دنبال مراقبت های پزشکی فوری برای موارد زیر باشید:

از دست دادن احساس در پای آسیب دیده

ضعف در پای آسیب دیده

از دست دادن کنترل روده یا مثانه

جلوگیری از سیاتیک

همیشه نمی توان از سیاتیک جلوگیری کرد و این وضعیت ممکن است عود کند.

 

برای محافظت از کمر:

به طور منظم فعالیت بدنی داشته باشید:

برای قوی نگه داشتن کمر، عضلات مرکزی را حرکت دهید - عضلات شکم و کمر که برای حالت و تراز خوب لازم هستند.

هنگام نشستن وضعیت بدنی خوبی داشته باشید:

صندلی‌ای را انتخاب کنید که دارای پشتی مناسب، تکیه‌گاه دست و پایه چرخان باشد. برای حمایت بهتر از کمر، یک بالش یا حوله چرخ شده را در قسمت کوچک پشت قرار دهید تا منحنی طبیعی آن حفظ شود. زانوها و باسن را در یک سطح نگه دارید.

از بدن خود به درستی استفاده کنید:

وقتی برای مدت طولانی ایستاده اید، هر از گاهی یک پا را روی چهارپایه یا زیرپایی استراحت دهید. وقتی چیزی سنگین بلند می کنید، اجازه دهید پاهایتان کار را انجام دهند. بار را نزدیک بدن خود نگه دارید. همزمان بلند نکنید و نپیچانید. کسی را پیدا کنید که در بلند کردن چیزهای سنگین یا نامناسب به شما کمک کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

سیاتیک خفیف معمولا با گذشت زمان از بین می رود. اگر اقدامات خودمراقبتی علائم را کاهش نداد، باپزشک تماس بگیرید. همچنین اگر درد بیش از یک هفته طول کشید، شدید یا بدتر شد، به ملاقات پزشک بروید.

برای موارد زیر مراقبت های پزشکی فوری دریافت کنید:

 

درد ناگهانی و شدید در ناحیه کمر یا پا و بی حسی یا ضعف عضلانی در ساق پا

درد پس از یک آسیب شدید، مانند یک تصادف رانندگی

مشکل در کنترل روده یا مثانه

منبع: ایسنا
 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

این نشانه ها علائم فتق است

 

 یکی از رایج ترین نشانه های فتق وجود یک برآمدگی دردناک و قابل مشاهده در ناحیه شکم است. اما این تنها نشانه این بیماری دردناک – و به طور بالقوه خطرناک – نیست. در ادامه به برخی دیگر از علائم فتق اشاره می کنیم که گاهی نادیده گرفته می شوند.

 علائم فتق گاهی با بیماری های دیگر اشتباه گرفته می شوند. شناخت علائم این بیماری به درمان سریعتر آن کمک می کند

 

 

فتق زمانی رخ می دهد که بافت ها به خاطر ضعیف شدن غشاء عضلات برآمده می شوند که باعث درد زیادی می شود. اما تشخیص علائم می تواند درد ناشی از فتق را به حداقل رسانده و درمان لازم را مشخص کند.

 

 برآمدگی و ورم شکم

یکی از رایج ترین نشانه های فتق وجود یک برآمدگی دردناک و قابل مشاهده در ناحیه شکم است. اما این تنها نشانه این بیماری دردناک – و به طور بالقوه خطرناک – نیست. در ادامه به برخی دیگر از علائم فتق اشاره می کنیم که گاهی نادیده گرفته می شوند.

 

 بروز درد در هنگام خم شدن یا بلند کردن جسم سنگین

درد و ناراحتی در ناحیه شکم می تواند نشانه فتق باشد، حتی اگر برآمدگی مشاهده نکنید. به ویژه اگر در زمان خم شدن به جلو، بلند کردن جسم سنگین یا سرفه کردن احساس درد، فشار یا ناراحتی کردید، حتما به پزشک مراجعه کنید. به علاوه فتق ممکن است به شکل یک ناحیه سفت شده در شکم یا کشاله ران ظاهر شود.

برخی انواع نادر فتق – مانند فتق فمورال femoral یا ابتوراتور obturator که در آن یکی از اندام های شکمی وارد کشاله ران یا قسمت بالای ران می شود – کمتر به شکل برآمدگی ظاهر می شوند. تشخیص این نوع فتق ها نیاز به سی تی اسکن دارد.

 

 

علائم فتق :

احساس سیر و پر بودن

این نشانه فتق یکی از نشانه هایی است که به سادگی نادیده گرفته می شود، چرا که با سیر بودن اشتباه گرفته می شود. به هرحال یکی از رایج ترین فتق ها – فتق مغبنی یا اینگوینال inguinal – که در قسمت پایین شکم و ناحیه کشاله ران رخ می دهد، دردناک بوده و همچنین باعث بروز احساس سیری کامل در شما می شود. اگر احساس نفخ و سنگینی دارید و پرخوری نکرده اید – به ویژه اگر این احساس بدتر شده یا با درد همراه است – برای بررسی فتق به پزشک مراجعه کنید.

 

ضعف عضلانی

ضعف عضلات می تواند منجر به بروز فتق شود، علاوه بر این ضعف عضلات نشانه فتق هم می تواند باشد. زمانی که مبتلا به فتق شده اید، فشار به نواحی اطراف می تواند به بروز حس خستگی شدید منجر شود. اگر احساس ضعف می کنید – به ویژه در عضلات بالای ران و کشاله ران – ممکن است دچار فتق باشید.

 

 تهوع و استفراغ

مشکلات شکمی مانند تهوع و استفراغ می توانند نشان از جدی شدن فتق باشند. بافت فتق که بهبود پیدا نمی کند و یا به محل خود باز نمی گردد، در واقع گیر افتاده incarcerated و می تواند منجر به تهوع و استفراغ شود. اگر قادر به پیدا کردن برآمدگی فتق هستید، ممکن است بتوانید آن را به آرامی فشار داده و خودتان آن را به جای خود برگردانید و از گیر افتادن آن جلوگیری کنید. اگر دچار فتق به دام افتاده شوید، دچار دردهای شدید شده و نیاز به درمان های اورژانسی خاوهید داشت.

 

 تب

همیشه باید تب را جدی بگیرید، اما اگر تب با دیگر نشانه های فتق همراه است، لازم است بلافاصله به اورژانس مراجعه کنید. تب نشان می دهد که هیچ خونی به بافت های فتق نمی رسد و فتق دچار مرگ بافتی شده که شرایط خطرناکی است.

 

 یبوست

گاهی روده بزرگ ممکن است دچار فتق شود که این امر گوارش را مسدود می کند. نتیجه این امر یبوست و مشکل در خروج گار خواهد بود. در برخی موارد حتی بخشی از روده ملتهب شده و دچار مرگ بافتی می شود که برای درمان و رفع مشکل معمولا نیاز به جراحی است.

 

سوزش سر دل

فتق هیاتال hiatal hernia ممکن است قسمت فوقانی شکم را تحت تاثیر قرار دهدو دارای علائم متفاوتی است که با سوزش سر دل یا درد قفسه سینه همراه است. بخشی از معده فشرده شده و از طریق بافت های ضعیف وارد مری می شود و اسید معده خارج شده باعث التهاب این ناحیه می شود. نتیجه این شرایط بروز حس سوزشی است که شبیه به رفلاکس معده است.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

ممنوعیت ازدواج این گروه‌های خونی با هم

برخلاف تفکرات عمومی تشابه گروه خونی هیچ ارتباطی به ازدواج ندارد دو فرد با یک گروه خونی می توانند به راحتی با یکدیگر زندگی کنند و صاحب فرزندان سالمی شوند.

آزمایشات قبل از ازدواج هیچ ربطی به گروه خونی ندارد و گروه خونی افراد مانعی برای ازدواج آنها ایجاد نمی کند. تطابق گروه خونی برای ازدواج مسئله بسیار مهمی است و برای جلوگیری از مشکلات برنامه ریزی نشده باید پیش از ازدواج از مطابقت گروه خونی هایتان مطمئن شوید.کسانی که قصد تشکیل خانواده و البته بچه دار شدن را دارند، باید تست سازگاری گروه خونی بدهند.

اگر مشکلی وجود داشت، پزشک جنبه های احتیاطی را به شما گوشزد خواهد کرد. برای اطلاع بیشتر درباره اهمیت گروه خونی در ازدواج این بخش را دنبال کنید.

پیش از ازدواج لازم است زوجین برای پیشگیری از مشکلات بچه دار شدن اهمیت سازگاری یا ناسازگاری گروه خونی هایشان را بدانند.
سازگاری گروه خونی برای ازدواج

ازدواج با دختر یا پسری که گروه خونی متفاوتی دارد، خطری برای شما ایجاد نمی کند خطر واقعی زمانی است که نوع خون دو نفر کاملا متفاوت البته از لحاظی که خواهیم گفت باشد.

به طور کلی دو نوع خون وجود دارد،

رزوس Rh مثبت و

رزوسRh منفی.

عامل تعیین کننده رزوس، مثبت یا منفی بودن آن است. به یاد داشته باشید گروه خونی فرزند لزوما با پدر و مادر یکی نیست.

گروه خونی مشترک در زن و مرد

اگر گروه خونی زن و مرد یکسان باشد، هیچ مشکلی پیش نمی آید چون نوع خون هردو یکی است.به عنوان مثال اگر گروه خونی هردو A+ باشد به این معنا است که خون هردو از نوع +Rh است، که بهترین پیوند برای ازدواج می باشد.

اگر گروه خونی پدر و مادر یکسان باشد، فرزند شانس بیشتری برای داشتن همان گروه خونی دارد. زن و مردی که گروه خونی مشابه دارند، کم خطرترین پدر و مادرها هستند!

اما اگر برای ازدواج گروه خونی ها متفاوت بود چه؟

 

اگر گروه خونی زن و مرد متفاوت باشد، فرزند گروه خونی یکی از پدر یا مادر را به ارث می برد، اما کسی که گروه خونی پدرش را به ارث می برد نسبت به کسی که از مادرش به ارث می برد، بدن سالم تری دارد.

البته اگر نوع خون زن و مرد متفاوت باشد، مثلا یکی A+ و دیگری B-، گروه خونی و عامل Rh آن ها با هم سازگاری ندارد و باید برای دانستن اصول احتیاطی و پیشگیری از عوارض به پزشک مراجعه کنند؛ اما اگر این کار را نکنند مادر در خطر خواهد بود، زیرا گروه خونی مادر با جنین سازگاری نخواهد داشت و هنگامی که خون جنین وارد سیستم بدن مادر شود او را به خطر می اندازد.

پس از ورود خون متفاوت نوزاد به بدن مادر، بدن مادر علیه عامل Rh بچه شروع به پادتن سازی می کند و با جنین مانند یک متجاوز و عامل مهاجم رفتار می کند.

آزمایش گروه خونی ازدواج

 

با عمل پادتن سازی بدن مادر ضعیف می شود؛ همچنین پادتن ها گلبول های قرمز جنین را از بین می برند و باعث ایجاد بیماری کم خونی در جنین می شوند و چنانچه بخش سلامت نمناک اشاره کرده است حتی ممکن است کمبود گلبول قرمز در بدن جنین، موجب آسیب های مغزی و یا مرگ شود.

در بچه های دوم و به بعد این علائم به علت افزایش آنتی بادی بیشتر بروز می کند به همین علت در حاملگی اول به مادر آمپول ضد RH تزریق می شود تا در حاملگی های بعدی جبران شود.

زدن آمپول روگام ۷۲ ساعت بعد از زایمان شیوه ی موثری برای سد نمودن و تصفیه سریع سلولهای RH مثبت ازجریان خون است. این نوع ناسازگاری نیز مانع از ازدواج نمی شود. اکنون که اطلاعاتی درباره اهمیت سازگاری گروه خونی برای ازدواج دارید، بد نیست کمی هم از خطرات گروه خونی ناسازگار را بدانید.

خطرات گروه خونی ناسازگار برای ازدواج

 

 

همیشه می گویند بارداری اول به دشواری بارداری های بعدی نیست.عدم سازگاری گروه خونی و عامل Rh موجب بیماری های همولیتیکی و اریتروبلاستوز جنینی مانند کم خونی و زردی می شود.این بیماری ها بسیار شدید و جدی هستند و حتی می توانند موجب نارسایی قلبی و در نهایت مرگ جنین شوند. پس کسانی که نوع خونشان متفاوت است ، هرگز نباید با هم ازدواج کنند.

اریتروبلاستوز کودکی که از نظر گروه خونی مشکلی ندارد، تنها با تزریق و تعویض خون قابل درمان است.پزشک ها با این کار سطح بیلی روبین بدن را تنظیم می کنند.اگر سطح بیلی روبین بالا باشد، به بازال گانگلیا منتقل می شود و کودک را دچار کرنیکتروس خواهد کرد. کرنیکتروس باعث آسیب های مغزی و کند ذهنی می شود و بلع کودک را دچار مشکل می کند.

خون به چهار دسته تقسیم می شود:

 

 

AB، O، B، A. رزوس یا همان Rh منفی شامل A- ،B- ، O- و AB- است و رزوس یا همان Rh مثبت A+ ،B+ ، O+ و AB+.

گروه خونی A

 

اگر گروه خونی شما A است در خونتان پادتن زای Aدر گلبول های قرمز و B در پلاسما دارید.

گروه خونی AB

 

افرادی با گروه خونی AB هردو پادتن زای A و B را در گلبول های قرمز خود دارند و فاکتور رزوس ندارند.این به این معنی است که وقتی دو نفر با گروه خونی AB با یکدیگر ازدواج می کنند ، خطر ابتلا به بیماری های مربوط به خون در آن ها وجود ندارد.نکته مثبت دیگری که گروه خونی AB دارد این است که این افراد می توانند از همه گروه ها خون بگیرند.

گروه خونی O

 

افرادی که گروه خونی O- دارند بسیار خوش شانس اند ، زیرا عامل رزوس ندارند اما افرادی با گروه خونی O+ عامل رزوس دارند.به زبان ساده، شما باید با کسی ازدواج کنید که بتواند به شما خون بدهد.

بهترین پیوند گروه های خونی برای ازدواج

 

در ادامه این بحث بهترین پیوند خونی افراد را برای شما توضیح می دهیم:

مرد دارای گروه خونی A+ : گروه خونی های A+ و AB+

زن دارای گروه خونی A+ : گروه خونی های -A+، A-، O+، O

مرد دارای گروه خونی O+ : گروه خونی های +A+، B+، AB+، O

زن دارای گروه خونی O+ :گروه خونی های -O+، O

مرد دارای گروه خونی B+ : گروه خونی های +B+، AB

زن دارای گروه خونی B+ : گروه خونی های -B+، B-، O+، O

مرد دارای گروه خونی AB+ :گروه خونی AB+

زن دارای گروه خونی AB+ : همه گروه های خونی

برای یک مرد با گروه خونی منفی :گروه های A+، A-، AB+ و AB- مناسب هستند و برای یک زن A- یا O-.

مرد با گروه خونی O- : با همه گروه های خونی سازگاری دارد اما برای زنان تنها گروه O- مناسب است.

مرد با گروه خونی B- : با تمام گروه ها به جز A+ و A- سازگاری دارد اما برای یک زن تنها B- و O- مناسب اند.

مرد با گروه خونی AB-: تنها با AB+ و AB- سازگاری دارد و زنان دارای این گروه AB-، A-، B- یا O-.

چگونگی تشخیص سازگاری خون

 

در آزمایشگاه برای تشخیص سازگاری خون را با سه نمونه از گروه A، B و پادتن ترکیب می کنند، تا بفهمند پادتن زایی در خون وجود دارد یا خیر و عامل Rh با یکدیگر تطابق دارند یا خیر.

مواردی که انجام آزمایش ژنتیک به زوج ها توصیه می شود

زوج هایی که باهم نسبت فامیلی دارند.

زوج هایی که یکی از آنها مبتلا به اختلالات ژنتیکی باشند.

اگر یکی از افراد خانواده و فامیل درجه یک زوج ها مبتلا به اختلالات ژنتیکی باشد.

خانم هایی که سن آنها کمتر از ۱۸ سال یا بیشتر از ۳۳ است.

زوجینی که فعالیت شان در مراکز حساس و پرخطر است و با مواد شیمیایی و یا هسته ای سر و کار دارند.

نکته گروه خونی و ازدواج

 

عدم سازگاری خون نباید باعث شود از ازدواج منصرف شوید، تنها باید از پزشک خود اصول احتیاطی را بپرسید و رعایت کنید.

تحقیقات نشان می دهد مواد غذایی که مصرف می کنید روی گروه خونی فرزندتان نیز تاثیر می گذارد.

یکسان بودن گروه خونی در ازدواج افراد نمی تواند مشکل ساز باشدآنچه مشکل ساز می شود ارتباط خونی درازدواج فامیلی است که موجب مشکلات ژنتیکی می شود.

اگر RHH گروه خونی خانم منفی و RH گروه خونی آقا مثبت باشد، جهت جلوگیری از بروز مشکل برای نوزاد در بارداری آمپول روگام تزریق می شود.

افراد مبتلا به تالاسمی مینورنباید با هم ازدواج کنند. این نوع تالاسمی به تنهایی برای افراد مشکلی ایجاد نمی کند و فرد فقط ناقل یک صفت است اما فرد مبتلا به تالاسمی مینوراگر با یک فرد مینور ازدواج کند، احتمالا فرزندشان مبتلا به تالاسمی ما ژور خواهد شد.

منبع: برنا

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

۶ فایده سرکه سیب برای مردان

 

 

سرکه سیب (ACV) نوعی سرکه است که در چند سال اخیر سر و صدای زیادی برپا کرده است اما آیا سرکه سیب برای مردان مفید است؟

 

 بسیاری از نویسندگان سلامت ادعا می‌کنند که سرکه سیب فواید زیادی برای مردان (و زنان) دارد. آنها می گویند که این نوع سرکه برای همه چیز از کاهش وزن گرفته تا اختلال نعوظ مفید است

 

سرکه سیب چیست؟

 

سرکه یک مایع تخمیر شده است که شامل آب، اسید استیک و مقادیر کمی ویتامین، مواد معدنی و سایر ترکیبات شیمیایی طبیعی است. با توجه به دانشکده بهداشت عمومی هاروارد تی چان، سرکه سیب بیش از ۷۰۰۰ سال است که به عنوان یک نگهدارنده، دارو و نوشیدنی سالم مورد استفاده قرار گرفته است.

این روزها، بسیاری از مردم یک بطری سرکه سیب را برای پخت و پز، ترشی کردن، روی سالاد و حتی ضدعفونی کردن سطوح در آشپزخانه نگه می دارند.

 

۶ فایده سرکه سیب برای مردان

 

مزایای سلامتی بالقوه زیادی برای مردانی که می خواهند سرکه سیب را در رژیم غذایی خود بگنجانند، وجود دارد و گزارش های حکایتی از خواص درمانی آن فراوان است. با این حال، سرکه سیب هرگز نباید به عنوان جایگزینی برای دارو مصرف شود.

شانتا رتلنی می‌گوید: «مانند هر درمان طبیعی، بسیاری از مطالعات در مورد سرکه سیب در حال حاضر محدود هستند.» با این حال، گاهی اوقات به درمان های طبیعی بودجه برای آزمایش های بالینی در مقیاس بزرگ داده نمی شود. با این حال اضافه کردن این ماده طبیعی به یک رژیم غذایی سالم ممکن است ضرری نداشته باشد و حتی ممکن است برای سلامتی شما مفید باشد.

 

۱. کاهش وزن بهتر

 

یکی از ادعاهای اصلی در مورد سرکه سیب این است که می تواند به کاهش وزن یا تلاش برای مدیریت وزن کمک کند.

در یک مطالعه کوچک در سال ۲۰۱۸ ، همه ۳۹ شرکت کننده دریافت کالری خود را به مدت ۱۲ هفته محدود کردند. نیمی از گروه نیز دو قاشق غذاخوری سرکه سیب را با ناهار و شام مصرف کردند. در پایان مطالعه، گروه سرکه سیب به طور متوسط ۸.۸ پوند از دست دادند، در حالی که سایر شرکت کنندگان به طور متوسط ۵ پوند از دست دادند.

وقتی سرکه سیب به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل خورده شود، ممکن است به مردان (یا زنان) کمک کند وزن بدن و توده چربی بدن را سریع‌تر کاهش دهند. با این حال فراموش نکنید که سرکه سیب جایگزینی برای یک رژیم غذایی سالم و ورزش نیست و باید در کنار این ها مصرف شود.

 

۲. مدیریت قند خون

 

افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ اغلب به غذاها و داروهای خانگی برای کنترل بهتر قند خون علاقه مند هستند. سرکه سیب در صورت مصرف منظم و طولانی مدت ممکن است بر سطح گلوکز خون تأثیر مثبت بگذارد. این یکی از مستندترین فواید سرکه سیب برای مردان و زنان است.

یک متا آنالیز اخیر نشان داد که سرکه سیب، زمانی که بدون مداخلات دیگر برای بیش از هشت هفته استفاده شود، بهبودی در گلوکز پلاسمای ناشتا را نشان می دهد.

با این حال، عوامل زیادی در سطح قند خون شما نقش دارند. در حالی که سرکه سیب ممکن است نقش کوچکی در مدیریت قند خون داشته باشد، هرگز نباید برای کاهش سریع قند خون به آن تکیه کنید یا از آن به عنوان جایگزینی برای یک رژیم غذایی سالم، ورزش یا داروهای دیابت نگاه کنید.

 

۳. کاهش کلسترول

 

اگر شما در میان ۸۶ میلیون بزرگسال درگیر با کلسترول بالا هستید، مصرف سرکه سیب ممکن است راهی آسان برای کمک به شما باشد.

شانتا رتلنی با اشاره به همان متاآنالیز که نشان داد سرکه سیب برای مدیریت قند خون مفید است، توضیح می‌دهد که این تحقیق همچنین نشان داد که کلسترول کل برای افرادی که روزانه ۱۵ میلی‌گرم (حدود یک قاشق غذاخوری) سرکه سیب مصرف می‌کنند، کاهش یافته است.

او می افزاید: «این نشان می دهد که سرکه سیب ممکن است تأثیر مثبتی برای افرادی که سطح کلسترول تام بالایی دارند، داشته باشد. اما مثل همیشه، سرکه سیب یک "گلوله جادویی" نیست و هرگز نباید جایگزین داروهای کلسترول تجویزی پزشک شود.

 

 

۴. کنترل فشار خون

 

انجمن قلب آمریکا بیان می کند که تقریبا نیمی از بزرگسالان فشار خون بالا دارند و عوامل زیادی در ایجاد فشار خون بالا نقش دارند، از جمله چاقی و دیابت.

سرکه سیب ممکن است فشار خون را با روشی بسیار غیر مستقیم کنترل کند و همانطور که گفته شد، ممکن است برای کاهش وزن و مدیریت قند خون نیز مفید باشد.

در پایان، مدیریت فشار خون یک مزیت طولانی مدت سرکه سیب خواهد بود. شواهد بیشتری وجود دارد که نشان می دهد سایر تغییرات سبک زندگی سالم مانند ورزش و کاهش مصرف نمک می تواند بر فشار خون شما تأثیر مثبت بگذارد.

 

۵. از بین بردن باکتری های مضر

 

اگر می خواهید سالاد و سبزیجات خام خود را با لذت بیشتری بخورید، سرکه سیب را به سبد خرید خود اضافه کنید. تحقیقات نشان می دهد که سرکه سیب می تواند باکتری های مضر مسئول بیماری‌های ناشی از غذا را از بین ببرد.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ نشان داد که سرکه سیب می تواند به از بین بردن E. coli و Candida albicans، قارچ مسئول عفونت های مخمری کمک کند.

۶. بهبود سلامت پوست

 

بیشترین فواید سرکه سیب برای مردان از مصرف آن با سالاد و مواد غذایی ناشی می شود. با این حال، استفاده از سرکه سیب رقیق شده روی پوست شما نیز ممکن است فوایدی داشته باشد.

بررسی نشان می دهد که سرکه دارای خواص ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی است و استفاده از آن بر روی پوست ممکن است به خارش، احساس کشش، عفونت های قارچی و موارد دیگر کمک کند.

شواهد برای سرکه سیب به عنوان درمانی برای بیماری های پوستی خاص مانند آکنه یا اگزما محدود است. محتوای اسیدی سرکه سیب می‌تواند باعث تحریک این شرایط شود، بنابراین قبل از استفاده از آن بر روی جوش‌ها، بثورات یا شوره سر، یک تست پچ انجام دهید.

 

سرکه سیب برای اختلال نعوظ: آیا موثر است؟

 

اگر شما یکی از مردانی هستید که دچار اختلال نعوظ (ED) هستند، ممکن است تعجب کنید: آیا سرکه سیب برای اختلال نعوظ مفید است؟

کلی کاسپرسون ، MD، متخصص اورولوژی در Pacific Northwest Urology در بلینگهام، واشنگتن می گوید: «هیچ مطالعه شناخته شده ای در مورد چگونگی تأثیر سرکه سیب بر نعوظ وجود ندارد . او می افزاید که بسیاری از درمان های طبیعی موثرتر برای ED وجود دارد ، مانند ورزش بیشتر و خواب بهتر، زیرا سلامت جنسی به شدت تحت تاثیر سلامت کلی قرار دارد.»

با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد سرکه سیب می‌تواند برخی از شرایطی که باعث اختلال نعوظ می‌شوند، از جمله چاقی و کلسترول بالا را بهبود بخشد. برای کسب بهترین نتیجه، سرکه سیب را به رژیم غذایی حاوی غذاهای کامل، از جمله غذاهایی که به افزایش جریان خون نیز معروف هستند، مانند انواع توت ها، ماهی های چرب و گردو اضافه کنید.

برای اختلال نعوظ متوسط تا شدید، پزشک شما ممکن است داروهایی مانند ویاگرا (سیلدنافیل سیترات) یا سیالیس (تادالافیل) را نیز توصیه کند.

 

نحوه مصرف سرکه سیب

 

هیچ مقدار مشخصی از سرکه سیب وجود ندارد که یک مرد باید برای دریافت بهترین فواید سلامتی بنوشد.

سرکه سیب را نباید مستقیماً نوشید. اسید می تواند مینای دندان را فرسایش دهد و باعث ناراحتی معده شود، به خصوص اگر بدون غذا مصرف شود.

با مخلوط رقیق شده یک یا دو قاشق غذاخوری سرکه سیب در یک لیوان آب شروع کنید. اگر متوجه شدید که حتی سرکه سیب رقیق شده معده شما را ناراحت می کند، مقدار سرکه را کم کنید و فقط بعد از یک وعده غذایی کامل آن را بنوشید.

اگر قادر به نوشیدن سرکه سیب نیستید، می توان آن را به راحتی در سس های سالاد، مارینادها یا غذاهای تخمیر شده گنجاند. می توانید چند قاشق غذاخوری را به اسموتی، آب میوه یا نوشیدنی میوه ای دیگر اضافه کنید.

 

عوارض جانبی سرکه سیب

 

مصرف سرکه سیب گاهی اوقات می تواند علائم ناخوشایندی ایجاد کند. عوارض جانبی احتمالی سرکه سیب عبارتند از:

فرسایش دندان
آسیب مری
پتاسیم کم (هیپوکالمی)
ناراحتی دستگاه گوارش

همیشه قبل از مصرف دوزهای روزانه سرکه سیب در مورد هر گونه شرایط سلامتی یا فواید بالقوه سلامتی برای مردان از پزشک خود سوال کنید. این امر به ویژه در صورت مصرف انسولین، دیورتیک ها یا سایر داروهای کاهنده پتاسیم مانند بی کربنات سدیم، آلبوترول یا ولتاسا (پاتیرومر) مهم است.

منبع: سلامت نیوز

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 
علائم کمبود شش ویتامین را بدانید

 

 

ویتامین‌ها ریزمغذی‌هایی هستند که بدن برای انجام یکسری فعالیت‌های طبیعی به آن‌ها نیاز دارد و لازم است از طریق مواد غذایی وارد بدن شوند

 بنابر اعلام دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، شما برای تشخیص این کمبود‌ها باید برای تجویز آزمایش‌های دوره‌ای خون، نزد پزشک بروید با این حال برخی علائم کمبود ویتامینی را می‌توانید از وضعیت چهره خود تشخیص دهید:

_ کمبود ویتامین C:

 

ویتامین C نقش حیاتی در بدن دارد؛ سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند و باعث بهبودی سریع زخم‌ها و حفظ سلامت استخوان‌ها می‌شود.

 

به گفته محققان کمبود این ویتامین باعث خونریزی لثه‌ها می‌شود.

بهبود آرام زخم‌ها، خشک شدن مو‌ها و ایجاد لکه‌های قرمز روی پوست از دیگر علائم فقر این ویتامین است.

اگر هر کدام از علائم فقر ویتامین C را دارید؛ میوه‌ها، سیب زمینی، انواع توت‌ها، فلفل، بروکلی، اسفناج و مکمل‌های ویتامین C را به رژیم‌تان بیفزایید.

مصرف روزانه ۷۵ میلی گرم ویتامین C به زنان و ۹۰ میلی گرم به مردان توصیه می‌شود.

 

 

_ کمبود ید:

 

کمبود این ماده معدنی منجر به چشم‌های پف آلود می‌شود و کم کاری تیروئید را نیز به همراه دارد.

افرادی که دارای کمبود ید هستند، ناخن‌های شکننده را تجربه می‌کنند و ممکن است به راحتی دچار اضافه وزن شوند.

شما می‌توانید در صورت ابتلا به این علائم، مصرف هرچه بیشتر زغال اخته، لوبیای سیاه، میگو، توت فرنگی و ماست را در نظر داشته باشید.

 

 

_ کمبود امگا ۳:

 

خشکی پوست به خصوص در فصل زمستان رایج است. اما اگر پوست شما خشک‌تر از حد معمول باشد، به آن معنی است که اسید‌های چرب امگا ۳ را به میزان کافی دریافت نمی‌کنید. مصرف کم این اسید‌های چرب چین و چروک صورت شما را نیز افزایش می‌دهد.

منابع این اسید‌های چرب عبارتند از ماهی، دانه‌های کتان، دانه‌های چیا و گردو.

_ کمبود آهن:

 

پوسته پوسته شدن لب‌ها یکی از نشانه‌های کمبود آهن است.

نشانه‌های دیگر عبارتند از خستگی، سرماخوردگی‌های مکرر و درد زبان. کمبود "ریبوفلاوین" نیز می‌تواند خشکی لب‌ها را به همراه داشته باشد.

شما می‌توانید ریبوفلاوین را از راه مصرف ماهی قزل آلا، بروکلی، پنیر و بادام به دست بیاورید.

 

آهن نیز در حبوبات، آجیل، اسفناج و مکمل‌های آهن وجود دارد.

 

 

_ کمبود بیوتین یا ویتامین B 7:

 

مو‌های خشک و نازک می‌تواند به شما هشدار دهند که دچار کمبود این ویتامین هستید.

جدا از ریزش مو، نشانه مشخص دیگر کمبود بیوتین، صورت پف کرده با توزیع چربی غیر طبیعی و راش‌های قرمز است. بر اساس برخی مطالعات بیوتین به عنوان یکی از مواد مغذی ضروری برای حفظ استحکام، بافت و ظاهر مو عنوان شده است.

منابع غذایی سرشار از بیوتین شامل بادام زمینی، جگر، برخی سبزیجات، برگ چغندر سوئیسی، تخم مرغ پخته و زرده تخم مرغ است.

 

 

_ کمبود ویتامین B 12:

 

کمبود این ویتامین در میان گیاه‌خواران بسیار رایج است.

کمبود ویتامین ب ۱۲ اغلب باعث تغییر رنگ پوست و رنگ پریدگی می‌شود.

سایر نشانه‌ها عبارتند از خستگی، از دست دادن اشتها، تنگی نفس و اسهال.

اگر می‌خواهید فقر ویتامین ب ۱۲ را درمان کنید، به دنبال مصرف بیشتر ماهی، گوشت بدون چربی، پنیر، ماست و غلات غنی شده باشید.

اگر رژیم‌های غذایی گیاهی را دنبال می‌کنید مکمل‌های ویتامین ب ۱۲ را با مشورت پزشک مصرف کنید.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 این رنگ ادرار در ناشتای صبح نشانه قند خون خطرناک است

 

 

از آنجایی که ادرار اساساً از آب تشکیل شده است، معمولاً بوی کمی دارد و به رنگ زرد ملایم به نظر می‌رسد. اما گاهی اوقات ادرار بدبو یا بد رنگ می‌تواند نشان‌دهنده یک بیماری زمینه‌ای باشد.

 غذاها، داروها، ویتامین‌ها و شرایط پزشکی همگی می‌توانند باعث بوی بد ادرار شوند.

غذایی که بیشتر با تغییر بوی ادرار همراه است مارچوبه است. 
 

داروها، مکمل‌ها و ویتامین‌ها می‌توانند بوی ادرار را به دلیل پوشش‌های مصنوعی روی کپسول‌ها تغییر دهند. 

همچنین در صورت مصرف قرص‌هایی که حاوی ویتامین B۶ هستند، احتمالاً تغییر در بوی ادرار خود را حس می‌کنید. 

ادرار بدبو می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که شما یک بیماری پزشکی دارید که نیاز به توجه دارد و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• عفونت مجاری ادراری

• دیابت نوع ۲

• سیستیت یا التهاب مثانه

• فیستول گوارشی- مثانه

• کم‌آبی بدن

• بیماری ادرار شربت افرا

• اختلال متابولیک

• عفونت‌های مقاربتی

• نارسایی کبد

• کتونوری

 

ادرار شفاف

نشانه آن است که به خوبی هیدراته شده‌اید.

ادرار زرد کم رنگ یا شفاف

به طور مناسب با آب و مایعات دیگر آبرسانی کرده‌اید.

ادرار زرد تیره

 

شایع است اما نشان می‌دهد که ممکن است کمی کم‌آبی داشته باشید.

ادرار کهربایی یا عسلی

نشانه آن است که بدن شما مایعات کافی دریافت نکرده است.

ادرار نارنجی

 

هویج، آب هویج، ویتامین سی و برخی رنگ‌های غذایی گاهی اوقات می‌توانند ادرار را نارنجی کنند و می‌تواند نشان‌دهنده یک مشکل بالقوه کبدی یا همچنین کم‌آبی بدن باشد. ملین‌ها، داروهای شیمی‌درمانی و برخی داروها نیز می‌توانند ادرار را نارنجی کنند.

ادرار صورتی یا قرمز

 

ممکن است به دلیل مصرف برخی مواد غذایی مانند چغندر، ریواس و شاه توت باشد. داروها نیز می‌توانند به ادرار رنگ نارنجی متمایل به قرمز بدهند.

 

و ممکن است به معنای وجود خون در ادرار باشد که می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

• عفونت مجاری ادراری

• پروستات بزرگ‌شده

• تومورها

• کیست

• سنگ کلیه

• مسمومیت با سرب یا جیوه

گاهی اوقات دوندگان مسافت طولانی نیز خون در ادرار را تجربه می‌کنند.

ادرار آبی یا سبز

 

غذاهایی که حاوی رنگ‌های خاصی هستند ممکن است باعث شوند ادرار آبی یا سبز شود زیرا نمی‌توانند توسط بدن جذب شوند.

 برخی داروها نیز می‌توانند باعث آن شوند. سندرم پوشک آبی که هیپرکلسمی خوش‌خیم خانوادگی نیز نامیده می‌شود، یک اختلال نادر است که می‌تواند باعث ادرار آبی رنگ شود.

 این بیماری زمانی ایجاد می‌شود که روده‌ها ماده مغذی تریپتوفان را به طور ناقص تجزیه کنند.

ادرار سبز همچنین می‌تواند نشانه ای از باکتری سودوموناس باشد که باعث عفونت دستگاه ادراری می‌شود.

ادرار قهوه ای تیره

 

برخی غذاها مانند لوبیا و ریواس می‌توانند ادرار را قهوه ای کنند. بیماری‌های کبد و کلیه و همچنین عفونت‌های دستگاه ادراری نیز می‌توانند آن را ایجاد کنند. 

اگر در اثر ورزش شدید به خود آسیب رسانده‌اید، ممکن است ادرار قهوه ای تیره به نظر برسد. برخی از داروهای مالاریا، آنتی‌بیوتیک‌ها، ملین‌ها و شل‌کننده‌های عضلانی نیز می‌توانند باعث تیره شدن ادرار شوند.

ادرار سفید یا شیری

ممکن است نشان دهد که بدن دارای مقدار زیادی مواد معدنی خاص از جمله کلسیم یا فسفات است یا نشانه عفونت ادراری است.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

4 علت شایع درد مفصلی شست پا

 

 درد در انگشت شست پا می‌تواند آزار دهنده باشد و کارهای روزانه‌ ما را هم دچار اختلال کند؛ برای همین بهتر است تا حد ممکن از التهاب در آن پیشگیری کنیم و علل و زمینه‌های آن را بشناسیم

 

 درد مفاصل در انگشت شست پا می‌تواند چند علت مختلف داشته باشد. شایع‌ترین آن آرتریت است، اما بونیون، نقرس و بیماری‌های کمتر شناخته شده‌ای مانند سزاموئیدیت هم می‌تواند باعث این نوع درد شود. درد در مفصل شست پا ممکن است با سفتی و گرفتگی، تورم یا احساس ساییدگی همراه باشد.

در این مطلب به معرفی ۴ بیماری شایع که باعث درد در مفصل شست پا می‌شود، به همراه کارهایی که می‌توانید برای تسکین آن انجام دهید، خواهیم پرداخت.

 

آرتریت روماتوئید شست پا

 

 

شایع‌ترین شکل آرتریت که مفصل شست پا را درگیر می‌کند، آرتروز است.

این بیماری ناشی از تجزیه بافت‌هایی است که انتهای استخوان‌ها را در جایی که در مفصل به هم می‌رسد، می‌پوشاند.علت ابتلا به آرتریت شست پا| آرتروز ممکن است به‌دلیل مشکلاتی در ساختار یا حرکت پا ایجاد شود که به ساییدگی و پارگی بیش از حد غضروف منجر می‌شود. این موضوع باعث درد ناشی از مالش استخوان‌ها به هم در هنگام حرکت می‌شود. تروماهایی مانند شکستگی یا دررفتگی انگشت شست پا هم می تواند به آرتروز منجر شود.

علایم آرتریت مفصل شست پا ممکن است شامل :

درد، احساس ساییدگی، گرفتگی و تورم باشد.

این درد عموماً هنگام ایستادن و راه رفتن احساس می‌شود.گاهی اوقات راه رفتن برای افراد مبتلا به آرتروز انگشت، با درد همراه است و ممکن است آن‌ها برای جبران آن طرز راه رفتن آنتالژیک (تسکین دهنده) را جایگزین کنند که الگویی غیرطبیعی است. این موضوع در نهایت می‌تواند به درد در مچ پا، زانو، لگن یا کمر منجر شود.
 

بونیون

 

 

 

بونیون یک برآمدگی بزرگ و گرد روی مفصل شست پاست و معمولاً باعث بروز هالوکس والگوس (انحراف انگشت شست به سمت انگشت کوچک پا) می‌شود.

بونیون می‌تواند در راستای خط میانی بدن بزرگ‌تر شود و به این ترتیب در کفش‌های جلوتنگ درد بیشتری خواهد داشت. با گذشت زمان، انگشت شست انحراف بیشتری به سمت انگشت کوچک پا پیدا می‌کند و به همه انگشتان دیگر فشار وارد می کند و جای آن‌ها را تغییر می‌دهد.

 

در حالت طبیعی نتیجه این اتفاق، پهن‌تر شدن جلوی پا و بروز برآمدگی قرمز، ملتهب و گاهی متورم در سمت انگشت شست پاست.

بونیون‌ها به دلیل جابه‌جایی مفصل شست پا ایجاد می‌شود. گاهی اوقات رشد استخوان به علت دررفتگی بیشتر می شود یا در آن مفصل، آرتریت پدید می آید.

 

عواملی که در بروز بونیون نقش دارد، عبارت اند از:

ژنتیک، حرکت پا، کفش‌های تنگ و روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید)

نقرس شست پا

 

نقرس می‌تواند روی مفصل شست پا اثر بگذارد. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که اسید اوریک در خون زیاد و باعث تشکیل کریستال‌هایی شود که درون یک مفصل (معمولاً مفصل انگشت شست پا) رسوب می‌کند.

پوداگرا، نام علمی نقرس در مفصل انگشت شست پاست.

علایم آرتریت نقرسی شامل مفصل متورم، قرمز، داغ و به شدت دردناک است. در صورت درمان نشدن حملات نقرس و تکرار آن‌ها برای چندین سال، ممکن است به آسیب شدید مفصلی منجر شود.

انگشت چمنی

 

انگشت چمنی، یک آسیب شایع مربوط به ورزش است و باعث ایجاد درد در کف مفصل شست پا می‌شود.

این آسیب زمانی رخ می دهد که انگشت پا در حین خم شدن، نیروی شدیدی را تحمل کند. شرایط چمن سخت، کفش‌های ورزشی غیر استاندارد و فشار ناشی از دویدن روی انگشت پا، ممکن است همگی در این آسیب دیدگی نقش داشته باشد. بسته به شدت آسیب، علایم می‌تواند شامل تورم، تغییر رنگ و درد باشد.

 

در پایان سزاموئیدیت هم می تواند علت پنجم باشد که تشخیص بهتر علایم آن با پزشک است ودر هرحال بهترین کار بعد از انواع احساس درد این است که با پزشک مشورت کنید تا زمان طلایی برای درمان را از دست ندهید.
 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 
ماموگرافی برای چه کسانی لازم است؟

 

 

 یکی از اختراعات بسیار عالی در زمینه بیماری های زنان، ماموگرافی بوده است. این دستگاه با گرفتن عکس رادیوگرافی از سینه ی بانوان میتواند به غدد سرطانی غیر قابل لمس پی ببرد.

همین کارایی میتواند به کابوس تلخ اکثر خانم ها پایان دهد و با دستور پزشک و انجام یک چکاپ از طریق این دستگاه از ابتلا به سرطان پستان باخبر شوند. در ادامه قصد ما این است اطلاعات کاملی در این زمینه در اختیار شما قرار دهیم.

ماموگرافی سینه و پستان

چگونه از ایجاد سرطان سینه جلوگیری کنیم؟

به دلیل شیوع روز افزون سرطان سینه در بین زنان دنیا از جمله ایران همواره ترس از ابتلا به این سرطان در بین بانوان وجود دارد. اما در مرحله اول می‌توان با خود آزمایی تا حدی توده‌های غیر متعارف را در بافت سینه تشخیص داد و غیر از این، دو روش تشخیصی ماموگرافی و سونوگرافی بسیار بسیار کمک کننده است.

ماموگرافی چیست

در واقع ماموگرافی یک عکس رادیوگرافی ساده از پستان و ابزاری برای کشف زودرس سرطان های غیر قابل لمس پستان است.

ماموگرافی می تواند سرطان پستان را ده سال قبل از آن که قابل لمس شود، شناسایی کند.

همه زنان چهل ساله و بیشتر باید هر دو سال یکبار ماموگرافی انجام دهند. زنانی که افراد درجه یک آنها (یعنی مادر یا خواهرشان) مبتلا به سرطان باشند باید از ۳۵ سالگی ماموگرافی سالانه انجام دهند.

ارتباط ماموگرافی و سرطان‌

برخی انجام ماموگرافی را زمینه ساز سرطان می‌دانند اما خطرات ناشی از برخورد اشعه ایکس با سینه در ماموگرافی آنقدر ناچیز است که می‌توان ان را نادیده گرفت. حتی اگر یک خانم از ۴۰ سالگی تا ۹۰ سالگی هر سال این آزمایش را انجام دهد.

اهمیت مامو گرافی

بسیاری از مشکلات زنان در سینه ها قرار دارند، احساس درد و تورم در سینه ها و نا توانی در انجام کارهای روزانه می تواند علل و علائمی برای سرطان سینه باشند، سرطان سینه که امروزه بسیار شایع است با پیگیری و جلوگیری از رشد توده های درون بافتی سینه قابل درمان است .
 
توجه داشته باشید که با تشخیص به هنگام سرطان در سینه می توانید بسیاری از مراحل درمان را با موفقیت پیش ببرید و حتی درمان را به صورت قطعی انجام دهید . توصیه ی پزشکان زنان و زایمان در رابطه با غربالگری های سرطان سینه این است که به صورت دوره ای آزمایشات لازم در جهت تشخیص وجود سرطان در سینه را انجام دهید .

ماموگرافی برای چه کسانی لازم است؟

به طور عمده انجام ماموگرافی در دو گروه یکی بیمارانی که دارای علائم هر یک از بیماری‌های سینه مانند عفونت، توده یا غیره باشند و یکی در زنان سالم بالای ۵۰ سال ضروری است.
 
در بیماران علامت دار که توده مشکوک به سرطان باشد یا با کیست‌ها و توده‌های دیگر همراه باشد پزشک انجام ماموگرافی را ضروری می‌داند، همچنین در افراد مبتلا به سرطان سینه برای پیگیری بیماری انجام ماموگرافی ضروری است. در زنان سالم ماموگرافی به عنوان یک روش تشخیص زودرس استفاده می‌شود که به این ترتیب که یک ماموگرافی پایه در سنین ۳۵ تا ۳۹ سالگی انجام می‌شود و سپس از سنین ۵۰ سالگی به بعد بر حسب نظر پزشک هر دو سال یک بار انجام ماموگرافی ضروری است.

تفاوت سونوگرافی و ماموگرافی

در این روش از امواج صوتی برای ایجاد تصویر از نقاط مختلف بدن از جمله سینه استفاده می‌شود و اشعه ایکس هیچ نقشی ندارد. در مواردی که بافت سینه بسیار متراکم باشد یا سن بیماری کمتر از ۳۰ سال باشد، پزشک سونوگرافی را تجویز می‌کند.

 

نباید فراموش کرد که سونوگرافی به هیچ عنوان جایگزین ماموگرافی نیست بلکه به عنوان وسیله کمکی از آن استفاده می‌شود.

در حال حاضر سونوگرافی بهترین روش تشخیص کیست‌های سینه است که در معاینات شبیه توده‌های تو پر و سفت خود را نشان می‌دهد.

نکات مهم در ماموگرافی

برای بیماریابی زنان بالای ۴۰ سال از نظر سرطان پستان.
ارزیابی بیمارانی که توده پستان مشکوک دارند.
پیگیری سرطان پستان درمان شده با برداشتن قسمتی از پستان و رادیوتراپی.
پیگیری پستان مقابل در فردی که یک پستان به خاطر سرطان برداشته شده است.
 
هنگام انجام این آزمایش از موارد خوشبو کننده، پودر یا کرم در زیر بغل استفاده نکنید چرا که ممکن است در کیفیت تصویر تاثیر بگذارد.
ماموگرام در هفته پیش از پریودشدن انجام ندهید، زیرا در این مدت سینه ها متورم و دردناک است.
اگر ایمپلنت سینه دارید، به تکنسین قبل از انجام آزمایش خبر دهید.
پیراهنی بپوشید که براحتی بتوانید از سر آن را درآورید. در آوردن لباس بالاتنه کافی نیست.
همیشه مکان و زمان ماموگرافی‌ها و نمونه‌برداری‌های احتمالی را یادداشت کنید.
ماموگرافی‌های قبلی را دور نیندازید، حتی اگر طبیعی و بدون هیچ ضایعه‌ای بوده باشد زیرا مقایسه آنها با ماموگرافی آینده به تشخیص ضایعات کمک می‌کند.
بهتر است ماموگرافی را در مرکزی انجام دهید که در روز تعداد زیادی بیماری در آنجا ماموگرافی می‌شوند و تیم پرسنل مهارت بیشتری دارند.
ماموگرام های قبلی خود را به همراه ببرید
با رژیم غذایی درست از سرطان پستان فاصله بگیرید.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

همه چیز در مورد واکسن گارداسیل

بیشتر سرطان‌های دهانه رحم به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مربوط‌اند که یک عفونت منتقله از راه جنسی است. ایمن‌سازی گسترده با واکسن HPV می‌تواند از اثرات سرطان دهانه رحم و دیگر سرطان‌های ناشی از HPV ‌ در تمام دنیا بکاهد.

 

 گونه‌های مختلف HPV از طریق تماس جنسی منتشر شده و با بیشتر موارد سرطان‌های دهانه رحم مرتبط هستند. گارداسیل ۹ یک واکسن HPV‌ است که مورد تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا قرار گرفته و هم دخترها و هم پسرها می‌توانند از آن استفاده کنند.

این واکسن می‌تواند درصورتی‌که پیش از قرارگرفتن دخترها و پسرها در معرض این ویروس دریافت شود از ابتلا به بیشتر موارد سرطان دهانه رحم پیشگیری کند.

همچنین واکسن گارداسیل ۹ می‌تواند پیشگیری‌کننده از سرطان واژن و والوا باشد.

بعلاوه این واکسن می‌تواند جلوی زگیل‌های تناسلی و سرطان‌های مقعد و دهان و گلو و سروگردن را در زنان و مردان بگیرد.

از لحاظ تئوری، واکسینه کردن پسرها در برابر انواع HPV‌ مرتبط با سرطان دهانه رحم احتمالاً می‌تواند به محافظت از دخترها در برابر این ویروس کمک کند؛ چون به‌احتمال زیاد میزان انتقال ویروس HPV کم خواهد شد.

واکسن گارداسیل ۹ برای چه افرادی مناسب است و چه زمانی باید تزریق شود؟

 

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها توصیه می‌کند واکسن HPV‌ باید بین ۱۱ و ۱۲ سالگی به دخترها و پسرها تزریق شود و البته این واکسیناسیون از ۹ سالگی نیز می‌تواند انجام شود. بهتر این است که پسرها و دخترها قبل از اینکه تماس جنسی داشته باشند و در معرض HPV‌ قرار بگیرند واکسن گارداسیل ۹ را دریافت کنند. تحقیقات نشان می‌دهد واکسیناسیون در سن پایین ارتباطی با زودتر وارد روابط جنسی شدن ندارد.
وقتی فرد مبتلا به ویروس HPV می‌شود این واکسن احتمالاً چندان مؤثر نخواهد بود. همچنین این واکسن در سنین جوانی بهتر جواب می‌دهد تا در سنین بالاتر.

واکسن‌های HPV‌ نمی‌توانند عفونت HPV موجود را درمان کنند. این واکسن‌ها فقط می‌توانند از شما در برابر گونه‌های خاصی از این ویروس که هنوز در معرضشان قرار نگرفته‌اید محافظت نمایند

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها توصیه می‌کند همه دخترها و پسرهای ۱۱ و ۱۲ساله حداقل با فاصله شش ماه دو دوز واکسن گارداسیل ۹ دریافت کنند.

افراد جوان‌تر در سنین ۹ و ۱۰ساله و همچنین نوجوانان ۱۳ و ۱۴ساله نیز می‌توانند طی دو دوز در برابر HPV واکسینه شوند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند واکسیناسیون در دو دوز برای بچه‌های زیر ۱۵ سال مؤثر است.

نوجوانان و جوانانی که سری واکسن را در سن ۱۵ تا ۲۶ سالگی شروع می‌کنند باید سه دوز از این واکسن دریافت کنند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها واکسیناسیون HPV را به تمام افراد ۲۶ ساله‌ای که به‌اندازه مناسب واکسینه نشده‌اند توصیه می‌کند.
سازمان غذا و داروی آمریکا اخیراً استفاده از گارداسیل ۹ را برای مردان و زنان ۹ تا ۴۵ساله تأیید کرده است. اگر در سنین ۲۷ تا ۴۵ سال هستید در مورد این واکسیناسیون با پزشک مشورت کنید.

چه افرادی نباید واکسن گارداسیل ۹ بزنند؟

 

واکسن گارداسیل ۹ به زنان باردار و افرادی که بیماری در حد متوسط تا شدید دارند توصیه نمی‌شود. درصورتی‌که هر گونه آلرژی دارید، از جمله آلرژی به قارچ یا لاتکس به پزشک اطلاع دهید. همچنین اگر یک واکنش آلرژیک خطرناک نسبت به هر ترکیبی در واکسن دارید (نسبت به دوز قبلی واکسن حساسیت نشان داده‌اید) نباید واکسن گارداسیل ۹ بزنید.

اگر در حال حاضر فعالیت جنسی دارید، واکسن گارداسیل ۹ فایده‌ای برایتان دارد؟

 

بله حتی اگر در حال حاضر مبتلا به‌گونه‌ای از ویروس HPV باشید باز هم می‌توانید از این واکسیناسیون بهره ببرید، زیرا واکسن گارداسیل ۹ می‌تواند از شما در برابر گونه‌های دیگر این ویروس که هنوز به آنها مبتلا نشده‌اید محافظت کند. ا

ما واکسن‌های HPV‌ نمی‌توانند عفونت HPV موجود را درمان کنند. این واکسن‌ها فقط می‌توانند از شما در برابر گونه‌های خاصی از این ویروس که هنوز در معرضشان قرار نگرفته‌اید محافظت نمایند.

آیا واکسن گارداسیل ۹ هیچ‌گونه خطر یا عارضه‌ای برای سلامتی دارد؟

 

در بسیاری از مطالعات معلوم شده که واکسن HPV‌ ایمن است. به‌طورکلی عوارض جانبی این واکسن معمولاً خفیف است.

شایع‌ترین عوارض جانبی واکسن گارداسیل ۹ شامل درد، تورم یا قرمزی در ناحیه تزریق می‌شود.
گاهی بعد از تزریق ممکن است سرگیجه و بی‌حالی رخ بدهد؛ بنابراین توصیه می‌شود بعد از تزریق واکسن گارداسیل ۹، یک ربع بنشینید. سردرد، تهوع، استفراغ، خستگی و احساس ضعف نیز ممکن است روی بدهد.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها و سازمان غذا و داروی آمریکا همچنان در حال مطالعه و کنترل این واکسن از نظر عوارض غیرمعمول یا شدید هستند.

آیا خانم‌هایی که واکسن گارداسیل ۹ را زده‌اند باز هم به تست‌های پاپ‌اسمیر نیاز دارند؟

 

بله واکسن گارداسیل ۹ قرار نیست جایگزین تست پاپ‌اسمیر بشود.

غربالگری‌های روتین برای سرطان دهانه رحم با پاپ‌اسمیر باید از سن ۲۱ سالگی شروع شود و همیشه بخشی لازم از مراقبت‌های پیشگیری‌کننده است.

آیا واکسن HPV‌ باعث سندرم گیلن‌باره، سندرم تاکی‌کاردی ارتوستاتیک وضعیتی یا سندرم خستگی مزمن می‌شود؟

 

شاید خبرهایی در رسانه‌ها دیده باشید که ادعا می‌کنند واکسن HPV باعث عوارض جدی می‌شود، از جمله:
. فلج یا سندرم گیلن‌باره (GBS)
. سندرم تاکی‌کاردی ارتوستاتیک وضعیتی (POTS)
. سندرم خستگی مزمن (CFS) یا آنسفالومیلیت میالژیک (ME)
. سندرم درد مزمن منطقه‌ای (CRPS)
. ناباروری یا یائسگی زودرس
. مرگ

همهٔ این ادعاها توسط محققان مستقل و همچنین سازمان‌هایی که واکسن‌ها را تأیید می‌کنند بررسی شده‌اند.

هیچ سند و شاهدی وجود ندارد که نشان بدهد واکسن HPV منجر به این عوارض می‌شود و نتایج مطالعات حاکی از ایمن بودن واکسن HPV هستند.

 

آیا واکسن‌های HPV ریسک لخته خون را افزایش می‌دهند؟

 

خیر، مطالعات علمی ارتباطی میان این واکسن‌ها و لخته‌شدن خون پیدا نکرده‌اند. لخته خون می‌تواند ناشی از عوامل گوناگونی باشد و برای هر کسی می‌تواند پیش بیاید. زدن واکسن HPV‌، ریسک تشکیل لخته خون را افزایش نمی‌دهد.

آیا واکسن‌های HPV‌ باعث ناباروری می‌شوند؟

 

خیر. هر چند این باور اشتباه توجه زیادی را در رسانه‌ها به خود جلب کرده است؛ اما کمیته مربوط به ایمنی واکسن در سازمان بهداشت جهانی مروری گسترده طبق شواهد علمی انجام داده و به این نتیجه رسیده که هیچ ارتباطی بین واکسن‌های HPV و ناباروری وجود ندارد.

آیا پاپ‌اسمیر و چکاپ‌های سالیانه کافی‌اند و نیازی به واکسیناسیون نیست؟

 

برنامه‌های غربالگری فقط می‌توانند سرطان دهانه رحم را شناسایی کنند، نه تمام بیماری‌هایی مرتبط با HPV.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید