• گروه خدمات پزشکی و پرستاری

 

 

 

قُقنوس

 

 

 

 

- ویزیت پزشک عمومی و متخصص

- وصل سرم

-   NG   Tube 

- تزریقات و پانسمان 

- سوراخ  کردن  گوش

- اخذ  انواع  آزمایشات

- بخیه کردن و کشیدن بخیه 

- سونداژ مثانه و مجرای ادراری

- مدیریت زخم (زخم  بستر و دیابتی)

- چک کردن قند خون ، فشارخون ، نوار قلب  

مشاوره ومراقبت های مادران باردار توسط کارشناس مامایی

تهیه کلیه لوازم مصرفی و غیرمصرفی اعم از  :  تخت ، تشک مواج ، اکسیژن ، ویلچر، گلوکومتر، عصا ،  واکر  و....

 

درمنزل

 

 

 

 تلفن هماهنگی برای کلیه خدمات 

 

و سوالات متداول

 

 

0913-286-71-63 

 

آقای  هاشمیان

 

0933-872-66-83

 

 

 

پروستات چیست ؟

 

پروستات غده‌ای از دستگاه تناسلی مردان است. در بزرگسالان به اندازهٔ یک گردو و وزن متوسط آن حدود ۱۱ گرم و معمولاً بین ۷ تا ۱۶ گرم متغیر است. پروستات در لگن و زیر مثانه قرار داشته و مجرای ادرار را احاطه می‌کند. قسمتی از مجرای ادرار که از آن عبور می‌کند مجرای ادرار پروستاتی نامیده می‌شود که به دو مجرای انزال متصل میشود.

 

یکی از اندام های جنسی در مرد ها پروستات است که به شکل گردو می باشد و آلت تناسلی مرد و همچنین بیضه ها را هم در بر میگیرد. کار این اندام تولید یک مایع است که با مایع منی (ترکیبی از مایع منی و مایع پروستات) ترکیب می شود. این مایع از عوامل مهم برای فرزند دار شدن محسوب می شود.

 

این اندام، در زیر مثانه و جلوی راست روده واقع شده که غده مجرای ادرار را در ابتدای مثانه در بر گرفته است. ابتدای مثانه که گردن مثانه نیز گفته می شود، در این ناحیه مجاری ادراری به مثانه وصل می شود.

 

مجاری ادراری لوله ای است که وظیفه آن

1- خارج کردن ادرار از بدن فرد را بر عهده دارد.

2-  خارج کردن ماده منی از طریق آلت تناسلی در مردان را نیز بر عهده دارد.

همچنین مثانه و مجاری ادرار جز قسمت های دستگاه ادراری زیرین یا تحتانی به شمار می آیند

چه کسانی به بیماری های پروستات مبتلا می شوند ؟

 

تمام مردان می توانند در معرض مشکلات پروستات قرار بگیرند و نمی توان سن خاصی را برای این مسائل در نظر گرفت.

ولی طبق مشاهدات و تحقیقات به دست آمده از بیماری پروستاتیت در مردانی با سن کمتر از ۵۰ سال بسیار شایع است و همچنین، رایج ترین مشکلات مربوط به پروستات در مردانی با سن بیشتر از ۵۰ سال، BPH می باشد.

از مهمترین مسائلی که در رابطه با پروستات رایج است؟

 

در واقع رایج ترین مشکلاتی که ممکن است برای پروستات اتفاق بیفتد عبارتند از:

    پروستاتیت
    تورم یا التهاب پروستات
    سرطان پروستات
    هیپرپلازی خوش خیم پروستات
    و بزرگ شدن پروستات به دلایلی غیر از سرطان پروستات که BPH نامیده می شود. 

که ما در این مبحث فقط به بزرگی پروستات می پردازیم .

 

بزرگی پروستات

BPH یا بزرگی خوش خیم پروستات، سرطان پروستات نیست و فرد را جهت ابتلا به آن نیز مستعد نمی کند.

این یک بیماری شایع مخصوصا در مردان مسن تر است که روش های درمانی بسیاری از تغییرات سبک زندگی تا دارو و جراحی برای آن وجود دارد. پزشک می تواند بر اساس سن، سلامت و نحوه ای که بیماری بر روی فرد تاثیر می گذارد به بیمار در انتخاب بهترین روش مراقبتی کمک کند.

علت بیماری بزرگ شدن پروستات

پزشکان در ارتباط با چگونگی ایجاد این بیماری مطمئن نیستند. برخی از افراد معتقدند این وضعیت با تغییرات هورمونی مرتبط است که با افزایش سن به وجود می آیند. با این حال، این مورد نیز کاملا شفاف نیست.

در ابتدای دوره بلوغ، اندازه غده پروستات تقریبا دو برابر شده و پس از چند سال در حدود سن 25 سالگی دوباره شروع به رشد می کند. برای اغلب مردان این رشد در سرتاسر زندگی اتفاق می افتد اما برای برخی افراد سبب ایجاد بزرگی خوش خیم پروستات می شود.

علائم

پروستات همگام با بزرگ شدن خود سبب تنگ شدن میزراه می شود. این وضعیت علائمی را به وجود می آورد که جریان ادرار را تحت تاثیر قرار می دهند. از جمله این علائم می توان به موارد زیر اشاره کرد:

    چکه کردن ادرار پس از دفع آن

    دشواری در شروع ادرار

    داشتن جریان ضعیف ادرار و یا قطع و وصل شدن آن

 

هنگامی که میزراه تنگ می شود به این معنی است که مثانه باید فشار بیشتری را جهت جلو راندن ادرار اعمال کند. با گذشت زمان، عضلات مثانه ضعیف شده و خالی کردن مثانه مشکل می شود. این وضعیت می تواند به موارد زیر منجر شود:

    احساس نیاز به دفع ادرار پس از ادرار کردن
    مجبور شدن به دفع ادرار برای دفعات زیاد (8 بار یا بیشتر در یک روز)
    بی اختیاری ادرار (هنگامی که فرد کنترلی بر ادرار خود ندارد)
    نیاز ناگهانی و شدید به دفع ادرار
    بیدار شدن چند باره از خواب شبانه برای دفع ادرار

داشتن پروستاتی بزرگ تر به معنی داشتن علائم شدیدتر و یا بدتر نمی باشد. این وضعیت برای هر کس متفاوت است.

روش های درمان

چگونگی درمان بیماری توسط پزشک به

سن،

سلامتی،

اندازه پروستات و

چگونگی تاثیر گذاری بزرگی خوش خیم پروستات بر روی فرد بستگی دارد.

در صورتی که علائم چندان آزار دهنده نباشند، می توان از انجام روش های درمانی دست کشیده و روند این وضعیت را مشاهده کرد.

 

    تغییرات در سبک زندگی

فرد می تواند با مواردی شروع کند که بر روی آن ها کنترل دارد. برای مثال می تواند:

    تمریناتی برای تقویت عضلات قاعده لگن خود انجام دهد.
    مخصوصا قبل از خواب، مقادیر مایعاتی را که می نوشد کاهش دهد.
    کمتر کافئین و الکل مصرف کند.

    دارو

 

در بزرگی های خوش خیم پروستات با شدت خفیف تا متوسط، احتمال دارد پزشک برای بیمار دارو تجویز کند.

برخی دارو های با شل کردن عضلات پروستات و مثانه موثر واقع می شوند. دیگر دارو ها به کوچک شدن پروستات کمک می کنند. برخی مردان جهت دریافت بهترین نتایج باید ترکیبی از این دارو ها را دریافت کنند.

 

در صورتی که تغییرات سبک زندگی و داروها موثر واقع نشوند، پزشک روش هایی را برای برداشتن قسمتی از پروستات یا تمام آن به کار می گیرد.

بسیاری از این روش ها کم تهاجم نامیده می شوند. این عبارت به این معنی است که چنین روش هایی آسان تر از جراحی های معمول می باشند. در این روش ها از دوربین و وسایل خاص استفاده شده و ایجاد برش هایی بزرگ در بدن بیمار نیاز نیست.

 

مثال های این فرایند های تهاجمی TUMT ، TUNA ، Rezum هستند که از انواع مختلف انرژی برای تخریب بخشی از پروستات استفاده می کنند. دیگر فرایند های جراحی شامل موارد زیر می شوند:

 

لیزر درمانی برای برداشتن بخشی از پروستات

برش پروستات از راه میزراه یا TURP که در این روش پزشک از یک دوربین استفاده کرده و با استفاده از یک سیم حلقه شده قسمت هایی از پروستات را برش می دهد. در برخی موارد، پزشک می تواند جراحی سنتی باز یا فرایند های رباتیک را برای برداشتن پروستات به بیمار پیشنهاد دهد.

عوارض

بزرگی خوش خیم پروستات منجر به سرطان پروستات نشده و احتمال ابتلای فرد به آن را افزایش نمی دهد. بزرگی خوشخیم پروستات به ندرت منجر به عوارض می شود اما با این حال، می تواند منجر شده و برخی از آن ها نیز جدی هستند.

برای مثال، این بیماری می تواند به آسیب کلیوی یا در بدترین حالت به مشکلی منجر شود که فرد اصلا قادر به ادرار کردن نمی باشد.

این بیماری همچنین می تواند سبب بروز موارد زیر شود:

    آسیب مثانه
    سنگ مثانه
    عفونت های مجاری ادراری
    ایجاد خون در ادرار

 

تشخیص و آزمایش ها

 

در ابتدا، پزشک در ارتباط با سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی بیمار با او صحبت خواهد کرد. همچنین، احتمال دارد بیمار به سوالات موجود در یک فرم پاسخ دهد. این سوالات در ارتباط با علائم خود و چگونگی تاثیر آن ها بر زندگی روزمره هستند.

سپس، پزشک یک معاینه جسمانی از بیمار انجام می دهد. این معاینه شامل معاینه دیجیتال مقعدی نیز می شود. در این معاینه، او دست کش پوشیده و انگشت خود را در مقعد بیمار فرو می برد تا اندازه و شکل غده پروستات را بررسی کند.

 

    آزمایش های پایه

 پزشک می تواند آزمایش ها را با یکی از موارد زیر آغاز کند:

    آزمایش های خون:

برای بررسی مشکلات کلیوی

    آزمایش های ادرار:

جهت بررسی وجود عفونت یا دیگر مشکلاتی که می توانند این علائم را به وجود آورند.

    آزمایش پروستات ( PSA ):

سطوح بالای PSA می توانند نشانه پروستاتی باشند که بزرگ تر از حد معمول است. علاوه بر آن، پزشک می تواند انجام یک آزمایش غربالگری برای سرطان پروستات را درخواست دهد.

    آزمایش های پیشرفته:

بسته به نتایج آن آزمایش ها، امکان دارد پزشک آزمایش هایی اضافی را برای اطمینان از عدم وجود دیگر مشکلات و یا اطلاع از وضعیت موجود درخواست دهد. این آزمایش ها می توانند شامل موارد زیر شوند:

    انواع مختلفی از امواج فراصوت که پروستات را اندازه گیری کرده و سلامت آن را بررسی می کنند.
    آزمایش فراصوت از مثانه برای بررسی خالی شدن آن به طرز مناسب
    انجام یک نمونه برداری برای اطمینان از عدم وجود سرطان
    آزمایش جریان ادرار برای اندازه گیری قدرت جریان ادرار و مقدار ادرار
    آزمایش اورودینامیک برای ارزیابی عملکرد مثانه

چه ورزشی می تواند به بهبود افراد بعد از انجام عمل جراحی پروستات کمک کند؟

 

از جمله ورزش های مفید برای بهبود این وضعیت ورزش کگل است که باعث تقویت ناحیه لگن می شود. این ورزش از موثرترین ورزش ها برای کنترل دفع ادرار محسوب می شود و چون آسان است افراد تمایل دارند که آن را انجام دهند.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 473 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

آیا تزریق در زانو مفید است ؟

 تقریباً یک‌هفتم افرادی که تشخیص داده می‌شود اوستئوآرتریت زانو دارند، با هدف درمان، تزریقی در ناحیه زانو انجام می‌دهند تا دردشان بهتر شود؛ دردی که گاهی واقعاً طاقت‌فرساست.

اما مطالعات اخیر دریافته‌اند بیشتر این تزریق‌ها در واقع تأثیر چندانی در بهبودی وضعیت بیمار ندارند و فقط اندکی مؤثرند

 

تزریق به زانو تقریباً خطری ندارد و دارای عوارض جانبی ناچیزی است و می‌تواند تا حدی کمک‌کننده باشد، ضمن اینکه گزینه جالب دیگری نداریم!

 

در دستورالعمل‌های سال 2021 که توسط انجمن جراحان ارتوپد ارائه شد، استفاده از نوعی تزریق (کورتیکواستروئیدها) توصیه و تزریق‌های HA رد شدند. دو نوع دیگر تزریق (PRP و تزریق سلول‌های بنیادی) به طور کامل مورد تأیید سازمان غذا و دارو نیستند.

کورتیکواستروئیدها

 

بعد از کاهش وزن و ضدالتهاب‌ها و ورزش، کورتیکواستروئیدها معمولاً گزینه بعدی برای درمان زانودرد هستند.

آمپول‌های کورتیکواستروئید ترکیبی از کورتیزون استروئید و یک عامل بی‌حس‌کننده‌اند که برای تسکین فوری و موقتی در زمان زانودرد شدید به زانو تزریق می‌شوند.

آیا این تزریق‌ها مؤثرند؟

بله، این آمپول‌ها مانند آب روی آتش عمل می‌کنند و معمولاً در عرض 48 ساعت برای کاهش درد و التهاب در اطراف مفصل زانو اثر می‌گذارند. مطالعات نشان می‌دهند کورتیکواستروئیدها می‌توانند تسکین مؤثری برای کوتاه‌مدت باشند، البته عده‌ای از افراد مدت طولانی‌تری تسکین را احساس خواهند کرد.

چیزی که باید بدانید:

کورتیکواستروئیدها معمولاً تا چهار بار در سال قابل تزریق‌اند و هر چند نسبتاً بی‌ضرر و مؤثرند اما استفاده زیاد از آنها می‌تواند منجر به ازبین‌رفتن غضروف زانو شود.

افرادی که دیابت یا دیگر بیماری‌های متابولیکی دارند باید نسبت به این مسئله آگاه باشند که این آمپول‌ها می‌توانند سطح قند خون را بالا ببرند.

 

هیالورونیک اسید

 

هیالورونیک اسید یک نرم‌کننده طبیعی است که شبیه مایع مفصلی در یک مفصل زانوی سالم عمل می‌کند.

به‌طورکلی هفته‌ای یک‌بار و به مدت 3تا 5 هفته تزریق می‌شود.

ژل هیالورونیک اسید مانند جاذب ضربه عمل کرده و در اطراف زانو فضایی به‌عنوان ضربه‌گیر ایجاد می‌کند و باعث می‌شود استخوان‌ها با درد کمتری به هم سابیده شوند.

آیا مؤثر است؟

بله، بیمارانی که با درد خفیف تا متوسط زانو مراجعه می‌کنند، با استفاده از آمپول هیالورونیک اسید تقریباً دو تا سه ماه تسکین خواهند داشت که البته یکی دو هفته طول می‌کشد تا بهبودی کم‌کم احساس شود.

بر اساس یک سری از یافته‌ها هیالورونیک اسید تنها چند روز بعد از تزریق در مفصل می‌ماند و در واقع چند روز بعد هیچ اثری از این ماده وجود ندارد؛ بنابراین خیلی از پزشکان می‌گویند مطمئن نیستند که آیا هیالورونیک اسید اصلاً تأثیری دارد یا نه یا چگونه اثر می‌گذارد، به‌هرحال مطالعات و تحقیقات هنوز کافی و قوی نیستند.

 

پی‌آرپی یا پلاسمای غنی شده از پلاکت (PRP)

 

تزریق پی‌آرپی به این صورت است که خون فرد گرفته شده و سپس پلاسمای آن که غنی از پلاکت است با سانتریفیوژ از دیگر قسمت‌های خون جدا می‌شود. این میزان پلاکت خون در ترکیبی جدید می‌تواند 5 تا 10 برابر غنی‌تر از حالتی باشد که به طور نرمال در خون وجود دارد. محققان می‌گویند این آمپول می‌تواند به التیام و کاهش التهاب کمک کرده و درد را کاهش دهد.

آیا مؤثر است؟

تحقیقات در مورد میزان مؤثربودن پی‌آرپی برای زانودرد همچنان ادامه دارد؛ اما تاکنون چندین مطالعه دریافته‌اند پی‌آرپی دارای قدرت التیام بیشتری نسبت به تزریق هیالورونیک اسید می‌باشد. طبق گزارش‌ها، پی‌آرپی حدوداً یک سال می‌ماند و درد و عملکرد زانو بهتر می‌شود.

اما همه پی‌آرپی‌ها یکسان نیستند. پلاکت‌ها و فاکتورهای رشد در خون بر اساس زمان روز، آخرین غذایی که خورده‌اید ، هورمون‌ها، ورزش و دیگر فاکتورها نوسان دارند. در نتیجه ترکیب پی‌آرپی می‌تواند هر روز تغییر کند، حتی اگر خون از همان بیمار گرفته شود.

تزریق پی‌آرپی باید توسط پزشک متخصص یا جراح ارتوپد یا پزشک طب فیزیکی انجام شود.

اغلب از سونوگرافی برای دقیق هدف‌گرفتن ناحیه تزریق استفاده می‌شود. تزریق ممکن است به‌یک‌باره یا هر هفته و به مدت سه هفته انجام شود.

 

درمان با سلول‌های بنیادی

 

در این پروسه، سلول‌های بنیادی از مغز استخوان یا چربی گرفته شده و سپس به زانوی موردنظر تزریق می‌شوند. از لحاظ تئوری، سلول‌های بنیادی به بازسازی بافت مفصل کمک می‌کنند؛ اما مطالعات نشان داده‌اند بعد از تزریق تنها چند سلول بنیادی دوام می‌آورند یا در مفصل باقی می‌مانند.

مؤثربودن تزریق سلول بنیادی برای درمان زانودرد هنوز ثابت نشده است و بهترشدنی که بیماران از آن حرف می‌زنند ممکن است نتیجه عوامل ضدالتهاب تولید شده از مغز استخوان یا چربی باشد.

درمان با تزریق قرار نیست چیزی را اصلاح یا مداوا کند؛

بلکه با هدف کاهش درد و التهاب و کُند کردن روند پیشرفت بیماری انجام می‌شود.

این درمان‌ها باعث بازسازی غضروف یا تغییری در دوره اوستئوآرتریت نمی‌شوند.

فرایند گرفتن ِ مغز استخوان در اتاق عمل انجام می‌شود نه در مطب پزشک و همین باعث می‌شود نیاز به شرایط و آمادگی‌های خاصی باشد.

تصمیم برای تزریق به زانو باید با کمک پزشکی حاذق و درک این مسئله انجام شود که ممکن است اثر چندانی نداشته باشد. محققان می‌گویند در سال‌های آینده به تزریق‌های مؤثرتری دست پیدا خواهند کرد.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 472 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 رابطه ایمپلنت و پوکی استخوان را بدانید

 

 پوکی استخوان بیماری شایعی است که باعث ضعیف و شکننده شدن استخوان‌ها می‌شود و عموماً افراد مسن به‌ویژه زنان یائسه را درگیر می‌کند

ایمپلنت و پوکی استخوان

 پوکی استخوان به وضعیتی گفته می‌شود که در آن بدن استخوان زیادی از دست می‌دهد، استخوان جدید بسیار کمی می‌سازد یا با ترکیبی از هر دو مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کند.

به دلیل شیوع بالای این مشکل سلامتی در سالمندان، بخش قابل‌توجهی از متقاضیان دریافت ایمپلنت در سنین بالا پوکی استخوان دارند.

افراد با سن بالا کنجکاوند که رابطه میان ایمپلنت و پوکی استخوان را بدانند و مطمئن شوند که آیا می‌توانند باوجود این بیماری ایمپلنت دندان موفق داشته باشند یا نه.

در مطلب امروز قصد داریم درباره تأثیر پوکی استخوان روی ایمپلنت و راهکارهای مؤثر برای افزایش نرخ موفقیت ایمپلنت در مبتلایان به پوکی استخوان صحبت کنیم.

رابطه ایمپلنت و پوکی استخوان

 ایمپلنت‌های دندانی ریشه‌های مصنوعی دندان هستند که غالباً از تیتانیوم ساخته شده و با جراحی در استخوان فک قرار می‌گیرند.

آن‌ها پایه‌ای قوی برای دندان‌های جایگزین ثابت یا متحرک فراهم می‌کنند.

مهم‌ترین شرط لازم برای دریافت ایمپلنت‌های دندانی موفق، وجود استخوان‌های فک محکم با تراکم کافی است.

توجه داشته باشید که:

    موفقیت ایمپلنت‌های دندانی تا حد زیادی به توانایی استخوان فک برای ادغام با ایمپلنت‌ها در فرایندی به نام osseointegration (هم‌جوشی) بستگی دارد.

    برای افراد مبتلابه پوکی استخوان، پروسه هم‌جوشی استخوان فک با پایه ایمپلنت به‌سختی انجام می‌شود؛ زیرا تراکم استخوان کاهش می‌یابد. درنتیجه فک بیمار پتانسیل کافی برای ترمیم مناسب و ترکیب شدن با پایه ایمپلنت را ندارد.
    در این صورت ایمپلنت دندان در مدت‌زمان کوتاهی شل می‌شود و می‌افتد و به‌اصطلاح شکست می‌خورد.

 

تأثیر پوکی استخوان روی ایمپلنت

 

مشکلات ناشی از پوکی استخوان فقط سیستم حرکتی بدن شما را محدود نمی‌کنند؛ بلکه می‌توانند در روند دریافت درمان‌هایی نظیر ایمپلنت دندان نیز اختلال ایجاد کنند.

 

پوکی استخوان از چند نظر بر ایمپلنت دندان تأثیر می‌گذارد.

 

کاهش کیفیت و کمیت استخوان:

این مورد مهم‌ترین تأثیر پوکی استخوان روی ایمپلنت است. پوکی استخوان به کاهش تراکم و کیفیت استخوان منجر می‌شود؛ بنابراین اجازه نمی‌دهد استخوان فک به‌طور کامل با ایمپلنت دندان ادغام شود و به‌خوبی از آن حمایت کند.

کُند شدن فرایند ترمیم:

 

افراد مبتلابه پوکی استخوان ممکن است بعد از جراحی ایمپلنت روند بهبودی کُند و غیر مؤثری داشته باشند که این مسئله ریسک شکست ایمپلنت را افزایش دهند.

 

تأثیر داروهای پوکی استخوان:

 

برخی از داروهای مورداستفاده برای درمان پوکی استخوان (مانند بیس فسفونات‌ها) می‌توانند بر متابولیسم استخوان تأثیر بگذارند و استخوان‌سازی را کاهش دهند. همچنین این داروها با کاهش کلاژن سازی استخوان، بهبود زخم را به تعویق می‌اندازند. درنتیجه بیس فسفونات‌ها هم در ترکیب استخوان فک با پایه ایمپلنت و هم در روند بهبودی اختلال ایجاد می‌کنند.

آیا کاشت ایمپلنت باوجود پوکی استخوان امکان‌پذیر است؟

همان‌طور که می‌دانید قیمت ایمپلنت دندان در مقایسه با سایر روش‌های دندانپزشکی نسبتاً بالاست؛ به همین خاطر انجام آن به بهترین نحو ممکن و با بیشترین نرخ موفقیت اهمیت ویژه‌ای دارد.

خبر خوب درباره ایمپلنت و پوکی استخوان، آن است که مبتلایان به این بیماری همچنان می‌توانند یک ایمپلنت دندان موفقیت‌آمیز را تجربه کنند. این مسئله بدان معناست که پوکی استخوان به‌تنهایی مانع انجام ایمپلنت دندان نخواهد بود؛ اگرچه می‌تواند محدودیت‌هایی برای متخصص ایمپلنت ایجاد کند. درصورتی‌که قبل از شروع پروسه درمان ایمپلنت درباره پوکی استخوان خود با دندان‌پزشکتان صحبت کنید، او اقدامات پیشگیرانه و درمان‌های جانبی لازم برای افزایش موفقیت ایمپلنت دندان را انجام خواهد داد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که ایمپلنت دندان می‌تواند در ۸۰ درصد از افراد مبتلابه پوکی استخوان با موفقیت طولانی‌مدت همراه باشد.

 

راهکارهای افزایش موفقیت ایمپلنت و پوکی استخوان

علی‌رغم چالش‌های ناشی از تأثیر پوکی استخوان روی ایمپلنت، چندین راهکار برای افزایش موفقیت ایمپلنت دندان در بیماران مبتلابه پوکی استخوان وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها شامل موارد زیر هستند:

 

ارزیابی جامع:

 

ارزیابی کامل دندانپزشکی و پزشکی در مبتلایان به پوکی استخوان اهمیت بسیاری دارد.

این بررسی شامل ارزیابی تراکم و کیفیت استخوان و همچنین چک کردن داروهایی است که ممکن است بر سلامت استخوان تأثیر بگذارند.

پیوند استخوان:

 

در مواردی که میزان و حجم استخوان فک کافی نیست، دندان‌پزشک با به‌کارگیری روش‌های پیوند استخوان به ساخت استخوان و ایجاد پایه‌ای مستحکم برای ایمپلنت‌ها کمک می‌کند.

 

تکنیک‌های پیشرفته کاشت ایمپلنت:

 

تکنیک‌هایی مانند استفاده از ایمپلنت‌های کوتاه‌تر یا پهن‌تر، دریل با مته‌های مخصوص که استخوان فک را متراکم و فشرده‌تر می‌کنند و همچنین بارگذاری فوری ایمپلنت می‌تواند در بهبود نتایج کاشت ایمپلنت در بیمارانی که کیفیت استخوان ضعیفی دارند مؤثر باشد.

 

نظارت دقیق:

 

پیگیری و نظارت منظم برای اطمینان از ادغام صحیح ایمپلنت‌ها و رفع هرگونه مشکل احتمالی در اسرع وقت می‌تواند شانس موفقیت ایمپلنت را در افراد مبتلابه پوکی استخوان افزایش دهند.

 

سایر مراقبت‌ها:

رعایت برخی نکات مراقبتی قبل و بعد از جراحی نیز می‌تواند در افزایش موفقیت ایمپلنت باوجود پوکی استخوان مؤثر باشد؛ ازجمله:

    ممکن است دندان‌پزشک از شما بخواهد که از چند هفته قبل از جراحی داروی بیس فسفونات را قطع کنید.

    حداقل از ۲ هفته قبل از جراحی ایمپلنت از سیگار و سایر دخانیات استفاده نکنید.

    در صورت صلاحدید پزشک از مکمل‌های کلسیم و ویتامین دی استفاده نمایید.

    از چند هفته قبل تا چند هفته پس از جراحی یک رژیم غذایی متعادل، سالم و سرشار از میوه‌ها و سبزی‌های تازه داشته باشید.

    تا چند هفته اول پس از جراحی از وارد آوردن فشار به محل ایمپلنت و جویدن غذاهای سفت و ترد خودداری کنید.
    رعایت بهداشت دهان و دندان پس از جراحی ایمپلنت اهمیت ویژه‌ای دارد.

    آنتی‌بیوتیک تجویزشده پس از جراحی را به‌طور کامل و منظم مصرف کنید.

 

حرف آخر

 

ارتباط مستقیمی میان ایمپلنت و پوکی استخوان وجود دارد؛

زیرا استخوان ضعیف و متخلخل باعث می‌شود روند هم‌جوشی ایمپلنت با فک بسیار کُند و به‌سختی انجام شود. درحالی‌که پوکی استخوان چالش‌های خاصی را برای موفقیت ایمپلنت دندان ایجاد می‌کند؛ اما لزوماً مانعی بر سر راه دریافت ایمپلنت نخواهد بود. با برنامه‌ریزی دقیق، بهره‌گیری از تکنیک‌های پیشرفته و رعایت دقیق دستورالعمل‌های متخصص ایمپلنت می‌توانید تأثیر پوکی استخوان روی ایمپلنت را به حداقل برسانید و یک درمان موفقیت‌آمیز داشته باشید.

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 471 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 این ۷ درد را در شکم حتما جدی بگیرید

 اگر چه اغلب دل‌درد‌ها بی‌خطر هستند و طی چندین ساعت خود به خود رفع می‌شود، اما بعضی مداومت پیدا کرده و اگر به‌طور اورژانسی مورد درمان قرار نگیرند، جان‌تان را به خطر می‌اندازند. حال اگر می‌خواهید با انواع درد‌های پرخطر و کم خطر در هفت ناحیه از شکم آشنا شوید با ما همراه باشید.

 

۷ درد شکم را جدی بگیرید

 

 شایع‌ترین علت درد در سمت راست شکم آپاندیسیت است،

اما باید توجه داشته باشید که درد آپاندیس در ۲۴‌ساعت اول معمولا دور ناف است و بعد به سمت راست و پایین شکم منتقل می‌شود

هر زمان که دچار دل‌درد می‌شویم اول از همه به فکر سوء‌هاضمه، نفخ، یبوست یا مسمومیت غذایی می‌افتیم! غافل از اینکه درد در هر منطقه از شکم می‌تواند علل و راه‌های درمانی بسیار متفاوتی داشته باشد. از یک نفخ یا کرامپ ساده گرفته تا سنگ کلیه، پانکراتیت، عفونت‌های مثانه، آپاندیسیت، بیماری‌های کیسه صفرا، مشکلات کبدی و حتی سکته قلبی همگی می‌توانند درد‌های شدید یا خفیفی را در بخش‌های مختلف شکم ایجاد کنند. 

اگر چه اغلب دل‌درد‌ها بی‌خطر هستند و طی چندین ساعت خود به خود رفع می‌شود، اما بعضی مداومت پیدا کرده و اگر به‌طور اورژانسی مورد درمان قرار نگیرند، جان‌تان را به خطر می‌اندازند. حال اگر می‌خواهید با انواع درد‌های پرخطر و کم خطر در هفت ناحیه از شکم آشنا شوید با ما همراه باشید.

 ناحیه ۱: بالای ناف زیر دنده‌ها

گاهی اوقات سکته‌های قلبی با درد در این ناحیه خود را نشان می‌دهند؛ به خصوص اگر سن فرد بالا باشد و علائم دیگر سکته مثل تعریق سرد، تهوع و استفراغ نیز وجود داشته باشند.

این درد معمولا با راه رفتن تشدید می‌شود و با استراحت و مصرف قرص زیر زبانی بهبود نمی‌یابد. البته سکته قلبی فقط باعث انتشار درد به این ناحیه می‌شود. به عبارتی لمس همان نقطه از شکم موجب درد نخواهد شد. درست مثل دردی که براثر سکته به دست چپ انتشار پیدا می‌کند. 

از لحاظ آناتومیک نیز شایع‌ترین علت درد در این ناحیه، زخم‌های معده و اثنی عشر هستند.

حال ممکن است زخم ساده باشد و فقط احساس سوزش ایجاد کندیا دچار عارضه شده باشد و دیواره مخاط را سوراخ کرده باشد که در این صورت درد مداوم خواهد بود. درد‌های ناشی از زخم معده معمولا با ناشتا ماندن یا مصرف شربت آلومینیوم‌ام جی کاهش پیدا می‌کنند. درد‌های ناشی از زخم‌های ساده اثنی‌عشر نیز معمولا با غذا خوردن و همچنین مصرف آلومینیوم ام جی اس یا قرص معده فروکش می‌کنند.

از دیگر علل شایع درد در این ناحیه می‌توان به اختلالات پانکراس از جمله پانکراتیت (التهاب لوزالمعده) اشاره کرد. این درد معمولا به پشت انتشار دارد، با خم شدن رو به جلو کمتر می‌شود، با دراز کشیدن به پشت افزایش می‌یابد و مداوم و شدید است.

سنگ‌ها، التهاب‌ها و عفونت‌های کیسه صفرا، بیماری‌های کبد و هپاتیت‌های ویروسی نیز می‌توانند در این ناحیه درد ایجاد کنند.

درد هپاتیت مبهم است و معمولا با علائمی، چون زردی، تهوع، استفراغ، کاهش رنگ مدفوع، افزایش رنگ ادرار، بی اشتهایی و علائم شبیه به سرماخوردگی و آنفلوآنزا، درد‌های عضلانی پراکنده و درد‌های مفصلی همراه است.

 

 ناحیه ۲: بالا راست

علت درد در این منطقه تقریبا مشابه با ناحیه وسط و بالای شکم است.

البته خیلی به ندرت بیماری‌های نیمه تحتانی ریه راست هم می‌توانند در این ناحیه درد ایجاد کند. علاوه بر این، سنگ‌ها و بیماری‌های کیسه صفرا و مشکلات کبدی همگی از عوامل درد در این ناحیه به شمار می‌آیند. درد‌های کیسه صفرا ممکن است به شانه راست هم انتشار پیدا کنند و برعکس درد‌های پانکراس با دراز کشیدن بهتر می‌شوند و با خم شدن افزایش می‌یابند. کسانی که مشکل صفراوی دارند اغلب به دنبال مصرف غذا‌های پرچرب دردشان تشدید می‌شود. در نتیجه بهتر است از مصرف غذا‌های خیلی چرب مثل آبگوشت یا کله‌پاچه خودداری کنند.

 

 ناحیه ۳: بالا چپ

درد در این ناحیه خیلی شایع نیست.

با این حال از آنجاکه معده در این منطقه قرار دارد، بیماری‌های مربوط به آن از جمله زخم‌ها می‌توانند باعث درد در سمت چپ و بالای شکم شوند.

طحال نیز در این منطقه قرار دارد بنابراین اگر بزرگ شود یا در آن آمبولی ایجاد شود باعث بروز درد خواهد شد. درگیری قسمت‌های تحتانی ریه چپ هم می‌توانند در این ناحیه درد ایجاد کنند.

 

 ناحیه ۴: پایین راست

 

 

شایع‌ترین علت درد در این ناحیه آپاندیسیت است،

اما باید توجه داشته باشید که درد آپاندیس در ۲۴‌ساعت اول معمولا دور ناف است و بعد به سمت راست و پایین شکم منتقل می‌شود. در صورت بروز چنین دردی باید در اسرع وقت به اورژانس مراجعه کنید. در این ناحیه همچنین قسمتی از روده بزرگ به نام سکوم قرار دارد بنابراین هر نوع اختلال در آن می‌تواند باعث درد در این منطقه شود.

 

 ناحیه ۵: پایین چپ

درد در این ناحیه می‌تواند ناشی از بیماری دیورتیکولیت (بیرون زدگی مخاط جدار روده بزرگ) باشد که بر اثر یبوست یا بیماری‌های زمینه‌ای ایجاد می‌شود. این وضعیت درمان‌پذیر است، اما اگر درمان نشود ممکن است عود کند. از علائم آن هم می‌توان به درد شکم همراه با دل‌پیچه، تب، تهوع و حساسیت به لمس در ناحیه بیرون زدگی مخاط روده اشاره کرد. درمان آن در موارد خفیف، تغییر رژیم غذایی و استفاده از مواد ملین است. در موارد شدیدتر هم ممکن است نیاز به استراحت، دارو و جراحی وجود داشته باشد.

 

 پایین چپ و راست مشترک

اختلالات و سنگ‌های کلیه می‌توانند باعث درد‌های کولیکی در این دو منطقه شوند؛

دردی که در ابتدا تشدید شونده است و پس از رسیدن به نقطه اوج، ناگهان قطع می‌شود. این درد معمولا به کشاله ران یا حتی بیضه‌ها هم انتشار پیدا می‌کند. در این صورت فرد باید مایعات فراوان و مسکن‌های خوراکی مصرف کند. اما گاهی اوقات درد آنقدر شدید است که مجبور می‌شویم از مسکن‌های وریدی استفاده کنیم. همچنین این افراد باید فعالیت فیزیکی زیادی داشته باشند و ورزش‌های پرشی انجام دهند تا سنگ‌شان دفع شود.

در خانم‌ها نیز بیماری‌های دستگاه تناسلی و التهاب لوله‌های رحم و تخمدان‌های دو طرف می‌توانند عامل درد در ناحیه چپ و راست پایین شکم باشند. در آقایان هم درد‌های پاتولوژیک بیضه‌ها می‌توانند به این دو ناحیه از شکم انتشار پیدا کنند. حتی فتق‌های ناحیه کشاله ران هم باعث انتشار درد به این نواحی می‌شوند.

 

 ناحیه ۶: دور ناف

درد در این ناحیه می‌تواند به دلیل مسمومیت‌های غذایی و التهاب‌های ویروسی یا باکتریایی روده باریک ایجاد شود. البته این التهاب‌ها ممکن است در تمام نواحی شکم هم درد ایجاد کنند. درد‌های ناشی از التهاب‌های ویروسی معمولا مبهم هستند. کم و زیاد می‌شوند و با تهوع، استفراغ و اسهال همراه هستند. در صورتی که اسهال خونی و همراه با تب باشد و بعد از ۴۸ ساعت رو به بهبود نرود فرد باید حتما بستری شود؛ به خصوص اگر بالای ۵۰ سال داشته باشد. 

دیگر بیماری‌های التهابی روده مثل کرون نیز می‌توانند باعث درد‌های مزمن دور ناف شوند. البته در بیماری کرون درد در سمت چپ و پایین شکم نیز ایجاد می‌شود.

از دیگر علل شایع درد‌های شکمی دور ناف و منتشر در کل شکم می‌توان به سندرم روده تحریک پذیر یا IBS اشاره کرد. این اختلال بیشتر بر اثر استرس‌های روحی و روانی به وجود می‌آید و تشخیص آن در آخرین مرحله پس از رد سایر علل شکم درد، مطرح می‌شود.

 

 ناحیه ۷: پایین ناف

 

علت شایع درد در این ناحیه التهاب مثانه، عفونت سیستم ادراری و التهاب دستگاه تناسلی در خانم‌هاست. تخمک گذاری در روز چهاردهم سیکل ماهانه نیز می‌تواند باعث درد زیر ناف شود.

در همین ناحیه یک تا دو روز قبل از قاعدگی هم ممکن است درد ایجاد شود که با علائم دیگری، چون بی حوصلگی و درد سینه همراه است. به مجموعه این علائم PMS یا سندرم قبل از قاعدگی گفته می‌شود و برای درمان آن معمولا از مسکن‌هایی مثل مفنامیک اسید استفاده می‌شود.

 

 به پزشک مراجعه کنید اگر...

 

- دردتان شدید و ناگهانی است و در عملکردتان اختلال ایجاد کرده است.

- همراه با درد شکم، تب، تهوع، استفراغ، اسهال شدید، اسهال خونی و تنگی نفس دارید.

- دردتان مداوم است و بیشتر از ۲۴ ساعت طول کشیده، به خصوص اگر بالای ۵۰ سال دارید.

- شکم‌تان سفت شده است و قادر به اجابت مزاج نیستید.

 

 این نکات را فراموش نکنید:

- اگر اسهال با خون یا تب همراه است از مصرف داروی ضداسهال خودداری کنید.

- اگر علت درد نامشخص است از مصرف دارو‌های ضددرد خودداری کنید؛ چه بسا که بیماری مهمی را مخفی نگه دارید.

- گاهی اوقات درد مربوط به جدار شکم است و می‌تواند کل ناحیه شکم را درگیر سازد. در این صورت ارتباطی با بیماری‌های داخل شکم ندارد بلکه به دلیل درگیری عضله یا مشکلات پوستی ایجاد می‌شود. چنین دردی معمولا به دنبال انقباض دیواره شکم (برای مثال هنگام دراز و نشست) تشدید می‌شود.

- درد‌های ناشی از ریفلاکس یا بازگشت اسید معده معمولا به صورت سوزش در ناحیه پشت و بالای قفسه سینه احساس می‌شوند بنابراین جزء درد‌های شکمی به حساب نمی‌آیند.

- تشخیص علت درد شکم حتما باید توسط پزشک صورت گیرد چرا که بعضی از این درد‌ها مهم و اورژانسی هستند. برای مثال بیمار ممکن است درد آپاندیسیت را با سنگ کلیه اشتباه بگیرد و به موقع به بیمارستان مراجعه نکند. به این ترتیب جانش به خطر می‌افتد.

 منبع: مجله سیب سبز
 
 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 470 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

تفاوت ویتامین D با D۳ چیست؟

"ویتامین D" یک اصطلاح کلی برای دو شکل مختلف از ویتامین است: ویتامین D۲ و D۳.

اگرچه این دو فواید یکسانی دارند، اما از منابع مختلفی به دست می‌آیند و ساختار مولکولی متفاوتی دارند.

ویتامین  D یک ریز مغذی مفید و ضروری برای سلامت انسان است و به هر دو ویتامین D۲ (ارگوکلسیفرول) و ویتامین D۳ (کوله کلسیفرول) اشاره دارد.

یکی از نقش‌های اصلی ویتامین D جذب کلسیم و فسفر است که برای معدنی شدن و تراکم استخوان ضروری هستند.

ویتامین D به قوی نگه داشتن استخوان‌ها و جلوگیری از پوکی استخوان کمک می‌کند.

هم‌چنین سطوح کافی ویتامین D برای سلامت ماهیچه، عملکرد سیستم ایمنی، سلامت قلب، تنظیم خلق و خو و بسیاری موارد دیگر مفید است.

 

ویتامین D۲

ویتامین D۲ یا ارگوکلسیفرول در قارچ‌ها و مخمرها یافت می‌شود. به عبارتی این ویتامین با قرار دادن مخمری به نام ارگوسترول در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) تولید می‌شود. غذاهای غنی‌شده با ویتامینD۲  مانند شیر گیاهی، غلات و آب پرتقال به تأمین این ویتامین در بدن کمک می‌کنند. هم‌چنین ویتامین D۲ به عنوان مکمل غذایی در کپسول، قرص و شربت موجود است.

ویتامین D۲ پس از مصرف، در روده کوچک جذب شده و به کبد منتقل می‌شود. پس از هضم، از آنجا به شکل فعال ویتامین D (کلسیتریول) در کلیه‌ها تبدیل می‌شود. این فرآیند بدن را قادر می‌‎سازد تا از ویتامین استفاده کند و از فواید آن بهره‌مند شود.
 

ویتامین D۳

 

ویتامین D۳ یا کوله کلسیفرول زمانی که پوست در معرض نور خورشید قرار می‌گیرد، توسط بدن تولید می‌شود.

هم‌چنین در چندین منبع غذایی حیوانی از جمله: ماهی‌های چرب (مانند سالمون، قزل آلا، ماهی خال مخالی)، زرده تخم مرغ و جگر گاو یافت می‌شود.

شیر گاو و سایر محصولات لبنی اغلب با ویتامین D۳ غنی می‌شوند.

ویتامین D۳ به عنوان یک مکمل غذایی به صورت شربت، کپسول و قرص‌ در دسترس است.

پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب، بدن نور خورشید را به ویتامین D۳ تبدیل می‌کند، سپس به کبد منتقل می‌شود و در آخر در کلیه‌ها، به شکل فعال ویتامین D (کلسیتریول) تبدیل می‌شود تا مورداستفاده بدن قرار گیرد.

 

ویتامین D۲ بهتر است یا D۳؟

اگرچه ویتامین‌های D۲ و D۳ ساختارهای مولکولی متفاوتی دارند، اما به همان شکل فعال ویتامین D که بدن به آن نیاز دارد، متابولیزه می‌شوند؛ یعنی کلسیتریول. اگر کمبود ویتامین D دارید، شاید برایتان سؤال باشد که مکمل‌های ویتامین D۲ برای جبران این کمبود بهتر هستند یا D۳؟

ویتامین D۲ و D۳ هر دو سطح ویتامین D را در بدن افزایش می‌دهند،

اما تحقیقات نشان می‌دهد که ویتامین D۳ در این زمینه موثرتر است. ویتامین D۳ راحت‌تر توسط بدن جذب می‌شود و به حفظ سطوح سالم ویتامین D برای مدت طولانی کمک می‌کند.

اگرچه این دو ویتامین‌ شبیه به یکدیگر هستند، اما ممکن است بر بیان ژن‌ها به‌ویژه ژن‌های مرتبط با عملکرد سیستم ایمنی تأثیر متفاوتی بگذارند.

تحقیقات نشان می‌دهد که ویتامین D۳ در تنظیم بیان ژن موثرتر است و به تحریک سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با باکتری‌ها و ویروس‌ها کمک می‌کند.

«تنظیم بیان ژن» به ساز و کارهایی گفته می‌شود که توسط سلول‌ها برای افزایش یا کاهش یک محصول خاص ژن (پروتئین یا آران‌ای) انجام می‌گیرد.

هنگامی که ویتامین‌های D۲ و D۳ به شکل زیست‌فعال ویتامین D تبدیل می‌شوند، نقش حیاتی در بسیاری از فرآیندهای بدن ایفا می‌کنند.

ویتامین D جذب کلسیم و فسفر را به منظور حفظ سلامت استخوان و قدرت عضلانی تقویت می‌کند.

به طور کل:

ویتامین D :

در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و

مبارزه با ویروس‌ها و باکتری‌ها،

تنظیم سطح قند خون،

سلامت قلب و عروق،

عملکرد شناختی و خلق و خو

و کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها نقش دارد.

 

چه کسانی بیشتر مستعد کمبود ویتامین D هستند؟

افرادی که به اندازه کافی غذاهای غنی از ویتامین D مصرف نمی‌کنند یا زمان کافی را در معرض نور خورشید نمی‌گذرانند، ممکن است دچار کمبود ویتامین D باشند.

 

فاکتورهای زیر نیز منجر به کمبود ویتامین D می‌شود:

رنگ پوست؛ پوست تیره نور خورشید را کمتر جذب می‌کند و همین عامل سبب کاهش تولید ویتامین D در بدن می‌شود.

بیماری‌ها؛ بیماری کبد، فیبروز کیستیک و بیماری سلیاک بر جذب ویتامین D تأثیر می‌گذارند.

داروها؛ گلوکوکورتیکوئیدها و داروهای ضد تشنج بر متابولیسم ویتامین D تأثیرگذارند.

 

علائم کمبود ویتامین D

کمبود ویتامین D همیشه دارای علائم نیست،

اما علائم شایع آن عبارتند از:

خستگی،

درد و ضعف عضلانی،

درد استخوان،

تغییرات خلقی (مانند افسردگی)

و راشیتیسم در کودکان.

 

عوارض کمبود ویتامین D

کمبود ویتامین D با افزایش خطر ابتلا به

عفونت‌های دستگاه تنفسی،

پوکی استخوان،

چاقی،

سندرم متابولیک،

دیابت نوع ۲ ،

سرطان،

بیماری قلبی عروقی،

افسردگی و ...

مرتبط است.

برخی تحقیقات در حال بررسی ارتباط بالقوه بین کمبود ویتامین D و بیماری‌های التهابی و خودایمنی، مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS) و آرتریت روماتوئید هستند.

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 469 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 

انواع آزمایش کبد چرب

آزمایش کبد چرب مجموعه‌ای از چند آزمایش هستند به نام آزمایش‌های عملکرد کبد  (LFTs) که به بررسی مواد مختلف در خون می‌پردازند که سرنخ‌هایی درباره سلامت کبد به دست می‌دهند‌LFT ها آنزیم‌ها، پروتئین‌ها و موادی را که توسط کبد تولید یا دفع می‌شوند و تحت تأثیر آسیب کبدی قرار می‌گیرند، اندازه‌گیری می‌کنند.

از آنجایی که برای کبد چرب اغلب هیچ علامتی وجود ندارد، یافتن بیماری کبد چرب آسان نیست. برای تشخیص، پزشک از سابقه پزشکی شما یک معاینه فیزیکی، آزمایش خون کبد چرب، تصویربرداری و گاهی بیوپسی (نمونه برداری از بافت) استفاده خواهد کرد.

آزمایش عملکرد کبد

 

( آزمایش کبد چرب) از چند جز تشکیل شده است که در زیر به بررسی هریک می‌پردازیم:

  1- (ALT)  ..................................آلانین آمینوترانسفراز  
  2- (ALP)  ..................................آلکالن فسفاتاز  
  3- (AST)  .................................آسپارتات آمینوترانسفراز  
  4- (Total bili rubin) ...................بیلی روبین تام
  5- (ALb)  .................................آلبومین
  6- (GGT) .................................گاما گلوتامیل ترانسفراز

  7- (PT) ...................................زمان تشکیل پروترومبین : برای ارزیابی عملکرد لخته شدن خون انجام می‌شود. کبد آسیب دیده نمی‌تواند به میزان کافی فاکتورهای انعقادی بسازد

بنابراین مقدار PT زیاد خواهد شد تا زمان لخته شدن خون را کاهش دهد.

 

 

تصویربرداری از کبد

 

از یک یا چند روش برای بررسی وجود چربی اضافه یا التهاب و بزرگی کبد استفاده می‌شود:

    سونوگرافی
    CT: توموگرافی رایانه‌ای
    MRI: تصویربرداری تشدید مغناطیسی

    MRE: با ترکیب تصویربرداری MRI با امواج صوتی برای ایجاد یک نقشه بصری (الاستوگرام) استفاده می‌شود که سختی بافت کبد را نشان می‌دهد.

    الاستوگرافی گذرا با کنترل ارتعاش یا فیبرواسکن، نوع پیشرفته‌ای از سونوگرافی برای اندازه‌گیری سفتی بافت کبد است. با این روش وجود زخم یا فیبروز بافت داخلی کبد را می‌توان بررسی کرد.

 

نمونه برداری از کبد

همه افراد مبتلا به کبد چرب غیر الکلی نیازی به نمونه برداری از کبد ندارند. اگر مشکوک به استئاتوهپاتیت غیر الکلی هستید یا آزمایش‌های کبد چرب نشان می‌دهند که ممکن است دچار عوارض آن مانند سیروز کبدی باشید، ممکن است پزشک به انجام بیوپسی توصیه کند. نمونه برداری از کبد تنها راه تشخیص استئاتوهپاتیت و بهترین روش آزمایش کبد چرب و تعیین شدت التهاب است.

تفسیر آزمایش کبد چرب 

خواندن آزمایش کبد چرب و تفسیر ان را به دلیل متفاوت بودن شرایط هر فرد بهتر است به پزشک خود بسپارید.

خلاصه ای از تفسیر و رنج نرمال ان را در ادامه ذکر خواهیم کرد.

1. آلانین آمینوترانسفراز  (ALT)

آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، که در آزمایش عملکرد کبد اندازه‌گیری می‌شود، برای غربالگری یا نظارت بر عملکرد کبد کاربرد دارد. سنجش مقادیر ALT در کنار سایر آزمایشات عملکرد کبد، مانند پروتئین کل، آلبومین، آلکالین فسفاتاز (ALP) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) به تعیین نوع بیماری کبدی کمک می‌کند.

 

مقدار طبیعی ALT  در مردان .................................۵ تا ۴۰ (U/L)
مقدار طبیعی ALT در خانم‌‌ها................................ ۵ تا ۳۵ (U/L)

مقادیر بسیار بالای ALT معمولا نشان دهنده‌ی هپاتیت حاد (کوتاه مدت) است که اغلب به دلیل عفونت ویروسی رخ می‌دهد.

 2. آسپارتات آمینوترانسفراز  (AST)

آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST)، آنزیمی است که در کبد، گلبول‌های قرمز خون، قلب و سایر عضلات یافت می‌شود.

مقدار طبیعیAST   در مردان.......................................... ۵ تا ۳۵ (U/L)
مقدار طبیعیAST   در خانم‌‌ها........................................ ۵ تا ۳۰ (U/L)

نکته:

    در برخی بیماری‌های کبدی، به ویژه هنگامی که مجاری صفراوی مسدود شده باشند، یا در سیروز کبدی، ممکن است سطح AST طبیعی باشد.

    هنگامی که آسیب کبدی به دلیل الکل باشد،AST  اغلب بسیار بیش‌تر از ALT افزایش می‌یابد.

    AST  می‌تواند در اثر تجزیه‌ی گلبول‌های قرمز خون (همولیز) و آسیب عضلانی نیز افزایش می‌یابد.

    سطح بسیار بالای AST معمولاً در هپاتیت حاد دیده می‌شود که اغلب به دلیل عفونت ویروسی رخ می‌دهد.

 

3. آلکالین فسفاتاز (ALP)

سنجش سطح آلکالین فسفاتاز (ALP) در خون، به‌عنوان بخشی از آزمایش عملکرد کبد درخواست می‌شود. آلکالین فسفاتاز آنزیمی است که در استخوان، کبد و به مقدار کم‌تری در روده‌ها، یافت می‌شود. مقادیر کمی ALP  نیز در جفت یافت می‌شود.

مقدار طبیعی ALP در بزرگسالان ۳۰ تا ۱۱۰ (U / L)

 

 
4. بیلی روبین تام  (Total bilirubin)

بیلی روبین یکی دیگر از اجزای آزمایش عملکرد کبد است که برای غربالگری، تشخیص و پایش اختلالات کبدی و کم خونی همولیتیک استفاده می‌شود

نتیجه‌ی اندازه‌گیری سطوح بیلی روبین در خون چه چیزی را نشان می‌دهد؟

بیلی روبین به دو شکل در خون وجود دارد:

    مستقیم (یا کونژوگه)
    غیر مستقیم (یا غیر کونژوگه)

اگر بیلی روبین مستقیم افزایش یابد، ممکن است نوعی انسداد در مجاری کبدی یا مجاری صفراوی وجود داشته باشد. علت انسداد می‌تواند سنگ صفرا، هپاتیت، ضربه، واکنش دارویی یا مصرف طولانی مدت الکل باشد.

5. آلبومین  (ALb)

آلبومین فراوان‌ترین پروتئین در پلاسمای خون است.

سنجش آلبومین در آزمایش خون، برای:

غربالگری بیماری‌های کبدی،

بیماری‌های کلیوی،

بیماری‌های گوارشی

و ارزیابی وضعیت تغذیه‌ای بیماران بستری استفاده می‌شود.

 

نتیجه‌ی سنجش سطح آلبومین در خون:

 

مقادیر زیاد آلبومین معمولا نشان دهنده‌ی کمبود آب بدن است.

یکی از دلایل کاهش سطح آلبومین در خون می‌تواند بیماری‌های کبدی باشد.

6. گاما گلوتامیل ترانسفراز  (GGT)

گاما گلوتامیل ترانسفراز، آنزیمی است که عمدتا در کبد یافت می‌شود. به طور معمول وقتی کبد آسیب می‌بیند یا جریان صفرا مسدود می‌شود، سطح GGT بالا می‌رود. بنابراین GGT یک مارکر مفید برای تشخیص مشکلات مجاری صفراوی است.

مقدار طبیعی GGT در مردان........................... ۵ تا ۵۰ (U / L:)
مقدار طبیعی GGT در خانم‌‌ها...........................۵ تا ۳۵ (U / L:)

 

نکات مهم:

    حتی اگر مقدار کمی الکل در عرض ۲۴ ساعت قبل از انجام آزمایش GGT مصرف کنید، سطح آن به صورت موقت افزایش می‌یابد.
    سیگار کشیدن می‌تواند باعث افزایش GGT شود.

    سطح GGT بعد از غذا کاهش می‌یابد، بنابراین بهتر است حداقل ۹ ساعت قبل از انجام آزمایش، ناشتا باشید.
    افزایش سطح GGT در بیماری‌های کبدی، نارسایی احتقانی قلب و نوشیدن الکل دیده می‌شود.
    داروهای ضد بارداری خوراکی و کلوفیبرات نیز می‌توانند سطح GGT را کاهش دهند.

    استفاده از برخی داروها نیز می‌تواند سطح GGT را افزایش دهد. این داروها عبارتند از:
        داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی  (NSAID)
        داروهای کاهش دهنده‌ی چربی خون
        آنتی بیوتیک‌ها
        مسدود کننده‌های هیستامینی (برای درمان تولید بیش از حد اسید معده استفاده می‌شوند)
        داروهای ضد قارچ
        داروهای ضد تشنج
        داروهای ضد افسردگی
        و هورمون‌هایی مانند تستوسترون.

GGT یک علامت مهم برای تشخیص مشکلات مجاری صفراوی است

 

به ‌طور کلی می‌توان عوامل ایجاد این بیماری را به شرح زیر عنوان کرد:

رژیم غذایی نادرست،

استرس درونی و نهفته،

مصرف دارو بیش از حد معمول،

مصرف لووستاتین‌ها و غذاهای فست فودی (سوسیس، کالباس، سس، پیتزا و…)

متخصصان اعتقاد دارند که شیوه ناصحیح زندگی و تبعات آن از قبیل چاقی و اضافه وزن در ابتلا به کبد چرب در بین سنین مختلف دخیل است.

راه‌های درمان کبد چرب :

داشتن شیوه زندگی صحیح،

داشتن وزن ایدئال و مناسب،

انجام فعالیت‌های بدنی روزانه،

پیروی از رژیم غذایی سالم،

پرهیز از مصرف غذاهای چرب و سرخ کردنی و دوری از استرس

اشاره کرد. البته کاهش وزن ناگهانی می‌تواند این بیماری را شدیدتر کند و کنترل وزن و رژیم غذایی بهتر است تحت نظر پزشک باشد.

 

هرآنچه که باید از آزمایش کبد چرب بدانید

 

کبد بزرگترین اندام داخلی است و برای بقا و سلامت کلی بسیار مهم است.

کبد عضو اصلی بدن برای پردازش مواد غذایی و مواد زاید است. خون از سراسر بدن به سمت کبد می‌رود تا از هرگونه مواد مضر مانند داروها سم زدایی شود. کبد همچنین صفرا تولید می‌کند که برای هضم در روده استفاده شده و در کیسه صفرا ذخیره می‌شود. یک کبد سالم حاوی چربی بسیار کم یا بدون چربی است. در صورت مصرف غذای چرب، فست فودی و یا مصرف الکل، بدن مقداری از کالری را به صورت چربی در کبد ذخیره می‌کند که کبد چرب نامیده می‌شود.

این بیماری زمانی رخ می‌دهد که کبد در شکستن چربی‌ها دچار مشکل شده و با جمع شدن چربی در بافت‌های کبد، فرد دچار کبد چرب می‌گردد و زمانی مشخص می‌شود که ۱۰ درصد یا بیشتر وزن کبد حاوی چربی باشد. آزمایش کبد چرب شامل مجموعه‌ای از آزمایشات است که پزشک با توجه به نتایج آنها و شرح حال بیمار و معاینات فیزیکی در مورد  تشخیص آن نظر می‌دهد.

امروزه در سراسر جهان به دلیل افزایش رژیم غذایی ناسالم و کاهش تحرک کبد چرب بسیار شایع است. بیماری کبد چرب می‌تواند باعث التهاب کبد شود (معروف به استئاتوهپاتیت) و به مرور زمان می‌تواند باعث ایجاد زخم در کبد شده که به عنوان سیروز شناخته می‌شود. سیروز کبدی جدی است، می‌تواند باعث نارسایی کبد شود و گاهی ممکن است منجر به سرطان شود. به همین دلیل است که تشخیص زودهنگام بیماری کبد چرب برای جلوگیری از آسیب به کبد و کاهش خطر ابتلا به بیماری های جدی تر در آینده مهم است.

 

انواع کبد چرب و علایم آنها

کبد شما بزرگ‌ترین عضو بدن شماست. بیماری کبد چرب وضعیتی است که چربی در کبد تجمع می‌یابد. بیماری کبد چرب دارای دو نوع اصلی است:

    بیماری کبد چرب غیر الکلی:

 که با مصرف زیاد الکل ارتباطی ندارد و دو نوع وجود دارد،

کبد چرب ساده : که در آن چربی در کبد وجود دارد، اما التهاب یا آسیب سلول‌های کبدی کم است یا اصلاً وجود ندارد. کبد چرب ساده معمولاً آنقدر بد نمی‌شود که باعث آسیب یا عوارض کبدی شود.

کبد چرب استئاتوهپاتیت غیر الکلی : که در آن کبد دچار التهاب و آسیب سلولی و همچنین تجمع چربی می‌شود. التهاب و آسیب سلول های کبدی می‌تواند باعث فیبروز یا زخم شدن کبد شود و حتی می‌تواند منجر به سیروز یا سرطان کبد شود.

    بیماری کبد چرب الکلی:

 

بیماری کبد چرب الکلی به دلیل مصرف زیاد الکل است. کبد بیشتر الکلی را که فرد می‌نوشد تجزیه می‌کند، بنابراین می‌تواند از بدن خارج شود. اما فرآیند تجزیه آن قابلیت تولید مواد مضر را دارد. این مواد می‌توانند به سلول‌های کبد آسیب برسانند، التهاب را تقویت کنند و دفاع طبیعی بدن را تضعیف کنند. هرچه الکل بیشتری نوشیده شود به کبد آسیب بیشتری وارد می‌شود. بیماری کبد چرب الکلی اولین مرحله بیماری کبدی مرتبط با الکل است. مراحل بعدی هپاتیت الکلی و سیروز است.

 

 

علایم بیماری کبد چرب:

کبد چرب معمولا علامتی ندارد و به‌عنوان بیماری خاموش شناخته می‌شود، ولی در صورت وجود علایم زیر می‌توان به کبد چرب مشکوک شد.

    خستگی
    کاهش وزن و یا کاهش اشتها
    ضعف
    تهوع
    گیجی، مشکل در تصمیم گیری و یا تمرکز

 

سایر نشانه هایی که ممکن است احساس شود شامل:

    درد در مرکز و یا سمت راست قسمت بالایی شکم
    بزرگ شدن کبد

 

در صورتیکه فرد دچار سیروز کبدی هم شود، علایم زیر ممکن است رخ دهند:

1-احتباس مایعات

2-کاهش ماهیچه ها

3-خونریزی داخلی

4-زردی پوست و چشم ها

5-نارسایی کبد

ممکن است قبل از ظهور علائم گفته شده، آسیب قابل توجهی به کبد وارد شده باشد. بنابراین تشخیص به موقع آسیب کبدی، برای به حداقل رساندن آسیب و حفظ عملکرد کبد ضروری است برای ارزیابی می‌ توان از آزمایش کبد چرب استفاده کرد.

چه کسانی در خطر ابتلا به بیماری کبد چرب هستند؟

علت بیماری کبد چرب غیر الکلی ناشناخته است.

یکی از شایع‌ترین دلایل ابتلا به کبد چرب اعتیاد به الکل است. بعضی از داروهای خاص و اختلالات متابولیک نیز یکی دیگر از این دلایل هستند. در بیشتر مواردی که فرد الکلی نیست، پزشکان دلیل قطعی برای ابتلا به کبد چرب را نمی‌دانند، اما موارد زیر می‌تواند باعث کبد چرب و یا افزایش خطر ابتلا به آن شوند، این عوامل شامل:

    چاقی
    دیابت نوع 2
    فشار خون بالا
    مصرف داروهایی همچون آسپرین، داروهای استروئیدی، تاموکسیفن و تتراسیکلین
    بارداری
    مسمومیت
    ویروس‌ها (ویروس هپاتیتA و سایر ویروس‌ها)
    سوء تغذیه
    کلسترول خون بالا
    سندرم تخمدان پلی کیستیک
    کم‌کاری تیروئید (hypothyroidism)
    جراحی بای پس معده

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 468 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 

 CRP در آزمایش خون چیست؟

 

آزمایش CRP وجود عفونت و التهاب در بدن را مشخص می‌کند.

 

اگر نتیجه آزمایش CRP در آزمایش خون مثبت باشد، یعنی بدن در حال مبارزه با عفونت است.

 

اما برای پی بردن به علت عفونت باید سایر آزمایش‌های خون انجام شوند.

 

اگر آزمایش خون داده اید و قصد دارید بدانید میزان نرمال آزمایش CRP در بزرگسالان چقدر است و برای اطلاع از اینکه آزمایش CRP چیست و چگونه تفسیر می‌شود با ما همراه شوید.

در برخی از موارد، بروز علائمی مانند تب و لرز، اسهال و استفراغ و مشکل در تنفس می‌تواند نشان‌دهنده عفونت در بدن شما باشد.

  آزمایش CRP به راحتی می‌تواند تا وجود عفونت و التهاب در بدن شما را تایید کند.

از این رو، اگر قصد دارید تا بدانید CRP چیست؟ و اطلاعات کاملی راجع به آن بدست آورید، ادامه مطالب را از دست ندهید.

 

CRP در آزمایش خون چیست؟ 

 

منظور از CRP(C-reactive protein)، پروتئین واکنشی C است.

این پروتئین واکنشی، ماده‌ای خارجی نیست و کاملا طبیعی طی فرآیندی در کبد انسان تولید می‌شود.

به صورت معجزه‌آسا هنگامی که بدن درگیر بیماری‌های عفونی و التهابی شده باشد، پروتئین واکنشی یا C وارد جریان خون خواهد شد. این پروتئین برای حرکت و ورود به خون، همراه پروتئین‌های دیگر از کبد عبور می‌کند. در مرحله بعد پروتئین واکنشی C بخش آسیب دیده را ترمیم و درمان خواهد کرد.

 التهاب روشی است که بدن از آن برای محافظت از خود در برابر آسیب‌ها و عفونت استفاده می‌کند.

این امر می تواند باعث درد، قرمزی و تورم در ناحیه آسیب دیده شود.

برخی از اختلالات خود ایمنی و بیماری‌های مزمن نیز می‌توانند باعث التهاب شوند.

به طور معمول، سطح پروتئین واکنش پذیر C در خون پایین است.

سطح بالای CRP ممکن است نشانه عفونت جدی یا اختلال دیگری باشد.

اگر پزشک برای شما آزمایش CRP و یا هر آزمایش دیگری را تجویز کرده است و زمان کافی برای مراجعه به آزمایشگاه را ندارید،برای آگاهی بیشتر مطالب زیر را دنبال کنید.

 

چرا آزمایش CRP تجویز می‌شود؟

 

آزمایش CRP یا پروتئین واکنشگر C یک آزمون تکمیلی است.

سنجش CRP در کنار دیگر آزمایش‌ها مثل آزمایش CBC یا ESR و ... به تشخیص قطعی بیماری‌ها کمک می‌کند.

اگر پزشک به وجود بیماری‌ها شک کند، این آزمایش را درخواست می‌دهد:

کرونا
آپاندیسیت
بیماری التهابی لگن
بیماری التهابی روده
آرتریت روماتوئید
لوپوس
سکته قلبی
سکته مغزی
عفونت ادراری
سرطان
و ...
 

CRP Titer در آزمایش خون چیست؟

 

آزمایش CRP Titer  نیز به بررسی  پروتئین واکنشی C می‌پردازد. عنوان Titer در این آزمایش به کمی بودن آن اشاره دارد. یعنی نتایج آزمایش با اعداد و ارقام ارائه می‌شوند.

این نوع تست‌ها دقیق‌تر از انواع کیفی هستند. پزشکان در ابتدا برای بررسی شرایط بیمار، تست‌های کمی را تجویز خواهند کرد. در صورتی که مشکل خاصی در نتیجه آزمایش دیده شود، آزمایش‌های کمی تجویز خواهند شد. 

 

 

شرایط انجام آزمایش CRP و CRP Titer چگونه است؟ 

 

برای انجام آزمایش CRP و CRP Titer به نکات زیر دقت کنید: 

 

این آزمایشات نیاز به ناشتایی ندارند

فعالیت‌های ورزشی بسیار سنگین، مانند تمرینات شدید با وزنه یا دویدن‌های طولانی مدت، زمینه را برای افزایش ناگهانی سطح CRP فراهم خواهد کرد.

اگر دارویی مصرف می‌کنید حتما راجع به آن با تکنسین آزمایشگاه و پزشک مشورت کنید.

ممکن است آزمایش CRP دو مرحله‌ای باشد. در این صورت یک فاصله ۱۴ روزه برای آن درنظر گرفته خواهد شد

خونگیری مانند بسیاری از آزمایشات خون از طریق ورید بازویی انجام می‌شود و بیشتر از چند دقیقه به طول نخواهد انجامید

 

شرایط انجام آزمایش CRP چیست؟

 

تفسیر CRP در آزمایش خون چیست؟ 

میزان نرمال آزمایش CRP در بزرگسالان باید بین ۱ تا ۳ میلی‌گرم در هر لیتر خون باشد.

 

بیش از ۳ میلی‌گرم ...............زیاد

و کمتر از ۱ میلی‌گرم.............. کم محسوب می‌شود

 

و حتما باید علت کاهش و افزایش سطح این پروتئین واکنشی بررسی شود.

یک نکته مهم در تفسیر آزمایش CRP را به یاد داشته باشید،

بالا بودن سطح این آزمایش همیشه به این معنا نیست که دچار عفونت یا التهاب هستید.

زیرا افرادی که از اضافه وزن رنج می‌برند یا سیگاری هستند، از CRP  بیشتری برخوردار هستند. 

 

آزمایش CRP مثبت

ممکن است در تفسیر آزمایش CRP  با این جمله مواجه شوید: «آزمایش CRP مثبت است.»

این تفسیر درست است، اما به این معنی نیست که نتیجه آزمایش CRP مانند آزمایش کشت ادرار به صورت «منفی» یا «مثبت» ارائه می‌شود. وقتی گفته می‌شود نتیجه آزمایش CRP مثبت است یعنی میزان آن از حد نرمال بیشتر است. 

 

پروتئین واکنشگر C به طور عادی به مقدار خیلی کم در بدن وجود دارد.

اگر بدن شما درگیر عفونت یا التهاب باشد، میزان تولید این پروتئین افزایش می‌یابد و نتیجه آزمایش CRP مثبت می‌شود.

هر چه التهاب و عفونت گسترده‌تر باشد، میزان این پروتئین بیشتر خواهد شد.

برای مثال در بیماری کرونا، آزمایش CRP مثبت می‌شود.

همچنین گاهی میزان CRP به دلیل عوامل مداخله‌گر بالا بوده و نتیجه آزمایش مثبت می‌شود.

به عنوان مثال، چاقی بیش از حد، ورزش‌های سنگین، افسردگی، مصرف سیگار و ... در نتیجه این آزمایش تاثیر می‌گذارند.

 

بیماری‌های مرتبط با غیرنرمال بودن CRP در آزمایش خون چیست؟

 

با وجود علائم زیر می‌توان به بروز بیماری‌های مرتبط با سطح پروتئین CRP مشکوک شد:

انقباض ماهیچه‌ها
ضعف ماهیچه‌ها
کاهش وزن ناگهانی
درد در بدن
خستگی و بی‌حالی
سوء‌هاضمه و حالت تهوع
سردرد شدید
تب و لرز
بروز کهیر بر روی پوست بدون سابقه قبلی
کم شدن سطح هوشیاری
بروز سردردهای میگرنی
سرگیجه
اسهال مکرر
تنگی نفس
افزایش ضربان قلب

 

علائم غیر نرمال بودن CRP در آزمایش خون

 

تفسیر آزمایش CRP Titer چگونه است؟ 

 

CRP یا پروتئین واکنش‌پذیر C با واحد میلی گرم در لیتر اندازه‌گیری می‌شود.

سطح پایین پروتئین واکنش‌پذیر C از سطح بالای آن در خون بهتر است،

زیرا مقدار CRP پایین نشان‌دهنده التهاب کمتر در بدن است.

 

دلیل التهاب بسیار شدید در بدن و مشاهده CRP قابل توجه در خون می‌تواند یکی از عوامل زیر باشد:

عفونت استخوان یا استئومیلیت
التهاب مفاصل به علت بیماری خود ایمنی یا آرتریت
IBD یا بیماری التهابی روده
بیماری سل
لوپوس یا بیماری بافت پیوندی یا سایر بیماری‌های خود ایمنی
سرطان، به خصوص لنفوم
ذات الریه

سایت معتبر Web Md نیز در این رابطه می‌نویسد:

 

معمولا از شاخص LDL برای بررسی بیماری‌های قلبی و عروقی استفاده می‌شود.

اما به نظر می‌رسد شاخص CRP برای این منظور بهتر است.

نکته مهم این است که آزمایش CRP برای تشخیص بیماری‌های قلبی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. پزشکان با هدف تشخیص عفونت در بدن آن را تجویز می‌کنند. همچنین این آزمایش برای افرادی که از بیماری‌هایی نظیر لوپوس و آرتریت روماتوئید رنج می‌برند، توصیه می‌شود.

 

تفسیر آزمایش

 

تست‌های مرتبط با آزمایش CRP و CRP Titer

 

این موضوع را به خاطر داشته باشید که آزمایش CRP به تنهایی نمی‌تواند دلیل محکمی برای وجود خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی باشد و بیماری باید در کنار نتایج آزمایش‌های دیگر تشخیص داده شود. پزشک هنگام تعیین آزمایش‌های تشخیصی، عوامل پرخطر در سبک زندگی، شرایط پزشکی بیمار و سابقه خانوادگی را در نظر می‌گیرد.

پزشکان معمولا در کنار آزمایش CRP Titer  ممکن است آزمایش‌های زیر را از بیمار درخواست کنند:

الکتروکاردیوگرام (EKG) یا همان تست نوار قلب
اکوکاردیوگرام یا همان اکوی قلب
آزمایش سنجش استرس
سی تی اسکن عروق کرونر
کاتتریزاسیون قلب
آزمایش mono test
بررسی CBC در آزمایش خون
آزمایش ESR: آیا ESR بالا خطرناک است؟ بالا بودن این فاکتور در آزمایش خون می‌تواند نشانه کم خونی، لوپوس یا سایر بیماری‌ها باشد.
 

 

آزمایش CRP quantitative چیست؟

 

CRP quantitative پروتئین واکنش گرایی است که به میزان بسیار کم در کبد انسان موجود است.

اختلالات و التهابات احتمالی که در بدن ما بروز می‌کنند بوسیله این پروتئین مورد حمله قرار گرفته و ازبین می‌روند. این پروتئین از جمله عامل‌های آزاد شده ماکروفاژ و سلول چربی است. با بالا رفتن سطح این پروتئین در بدن و تشخیص آن در آزمایش خون پزشک نسبت به بروز بیماری التهابی، عفونی و حتی سرطان در بدن فرد مشکوک خواهد شد.

 

تفاوت hs-CRP با CRP در آزمایش خون چیست؟

 

اساساً هر دو آزمایش یکسان هستند و ماده مشابهی را در خون اندازه گیری می‌کنند.

با این حال، آزمایش hs-CRP مقادیر بسیار کمی CRP در خون را اندازه گیری می‌کند و بیشتر اوقات برای افراد به ظاهر سالم تجویز می‌شود تا خطر احتمالی آن‌ها برای التهاب یا عفونت سیستمیک و بیماری‌های مزمن را ارزیابی کنند. این آزمایش به طور معمول CRP را در محدوده ۰.۳ تا ۱۰ میلی گرم در لیتر اندازه‌گیری می‌کند.

آزمایش CRP منظم برای افرادی که در معرض خطر عفونت یا بیماری‌های التهابی مزمن هستند تجویز می‌شود. این آزمایش CRP را در محدوده ۸ تا ۱۰۰۰ میلی گرم در لیتر اندازه گیری می‌کند.

 

اساسا آزمایش CRP Quantitative با hs-CRP فرقی ندارد،

اما می‌توان گفت: hs-CRP حساسیت بیشتری دارد.

محدوده آزمایش CRP Quantitative بین ۱۰-۱۰۰۰ mg/ml قرار دارد

و محدوده آزمایش hs-CRP ............بین ۰.۵-۱۰ mg/ml قرار می‌گیرد.

با مقایسه اعداد به خوبی می‌توان دریافت که آزمایش hs-CRP حساس‌تر است.

 

دلایل بالا بودن CRP در آزمایش خون چیست؟ 

 

بالا بودن CRP در آزمایش خون می‌تواند زنگ خطری برای سلامت بدن باشد.

با افزایش غیر طبیعی سطح پروتئین واکنشی C یا CRP در آزمایش خون، متخصص نسبت به وجود التهاب و انواع عفونت‌های احتمالی در بدن بیمار مشکوک خواهد شد و علت را با آزمایشات تکمیلی پیدا می‌کند.

سطح بالای CRP می‌تواند زمینه را برای سکته قلبی فراهم سازد.

 

 به طور  کلی سطح بالای این پروتئین واکنشی می‌تواند نشان دهنده برخی از مشکلات زیر باشد:

 

بروز التهاب روده، خونریزی روده و تورم روده
بروز و پیشرفت سرطان
بروز بیماری‌های مزمن استخوانی همچون روماتیسم
بروز عفونت‌های قارچی
بروز عفونت شایع در کودکان مانند سپسیس
عفونت استخوانی استئومیلیت
بروز و تشدید بیماری‌های خود ایمنی همچون آرتریت روماتوئید و لوپوس. معمولا زمانی که پزشک به بیماری روماتیسم مفصلی مشکوک شود، آزمایش RF را تجویز خواهد کرد

فاکتورهای زیر نیز در بالا بودن سطح CRP موثر هستند: 

 

بارداری: اغلب بانوانی که در ماه‌های دوم بارداری هستند در آزمایش خونشان سطح پروتئین واکنشی c بالا است.
مصرف داروهای استروژنی، ضدبارداری و هورمونی در بالا رفتن سطح CRP موثر هستند.

اضافه وزن 

مصرف دخانیات

 

علائم بالا بودن CRP چیست؟

 

پس از آنکه به سوال" CRP در آزمایش خون چیست؟" پاسخ داده شد، بهتر است بدانید، علائمی که در بالا بودن CRP بروز می‌کند به بیماری زمینه‌ای بستگی دارد که عامل بالا رفتن CRP بوده است.

علائم بالا رفتن CRP در بیماری‌های التهابی شامل موارد زیر است:

 خستگی مفرط و غیر منتظره
 درد عمومی و عضلانی بدن
 سفت شدن عضلات، درد و ضعف
 تب خفیف
 سردرد
 تهوع، کاهش اشتها و سوء هاضمه
 بد خوابی
 کاهش وزن ناگهانی

علائم بالا رفتن CRP در بیماری‌های عفونی به شکل زیر است:

 تب شدید
 افزایش ضربان قلب
 تب و لرز
 اسهال و استفراغ
 دشواری در نفس کشیدن
 کهیر و راش های پوستی
 سرگیجه و سبکی سر
 سردردهای شدید و کاهش هشیاری

 

دلایل پایین بودن CRP در آزمایش خون چیست؟

 

پایین بودن سطح پروتئین CRP در خون یکی از نکات مثبت در سلامتی فرد است.

هر چه مقدار این پروتئین در خون کمتر باشد به همان نسبت احتمال بیماری‌های عفونی و التهابی نیز در فرد کمتر خواهد بود. البته به تازگی محققان ارتباط تازه‌ای بین پایین بودن CRP و بیماری لوپوس یافته‌اند. در این تحقیقات مشخص شده است که پایین بودن غیر نرمال CRP ممکن است در ایجاد بیماری خود ایمن لوپوس نقش داشته باشد. دلیل این روند این است که CRP با اتصال به ضایعات سلولی و آنتی ژن‌های خودی، مانع از شکل گیری بیماری‌ها و واکنش‌های خود ایمن در بدن می‌شود. اگر سلول‌های مرده و آسیب دیده بدن به درستی توسط ماکروفاژها پاک نشوند این مواد زائد در بافت‌ها انباشته شده و سبب بروز اختلال در عملکرد سیستم ایمنی می‌شوند.

 

نشانه‌های کاهش CRP در آزمایش خون چیست؟

 

خستگی بی‌دلیل
درد
سفتی، درد یا ضعف عضلات
تب درجه پایین
احساس لرز
سردرد
حالت تهوع، از دست دادن اشتها و سوء هاضمه.
بی خوابی
 

چگونه سطح CRP در آزمایش خون را کاهش دهیم؟

 

چگونگی کاهش سطح CRP به علت افزایش آن بستگی دارد. در صورتیکه علت آن مربوط به بیماری باشد، باید مداخله پزشکی صورت بگیرید. اما گاهی اوقات سبک نادرست زندگی منجر به افزایش آن خواهد شد. در این صورت می‌توان به شیوه‌های مختلف سطح آن را در بدن کاهش داد. در سایت Verywell Health درباره راهکارهای کاهش سطح CRP در بدن بیشتر خواهید خواند: 

 کارشناسان روش‌های مختلفی را برای کاهش سطح CRP پیشنهاد می‌کنند.

آن‌ها بر این باور هستند که :

برای کاهش سطح CRP لزوما نیازی به مصرف دارو نیست.

 

داشتن برنامه ورزشی منظم مانند تمرینات هوازی، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری،‌

کاهش وزن

و ترک سیگار  منجر به کاهش سطح این پروتئین در بدن خواهد شد. 

 

 

ارتباط بیماری‌های قلبی و CRP در آزمایش خون چیست؟

 

یکی از آزمایش‌هایی که قادر است مستعد بودن یک فرد را به بیماری‌های قلبی و عروقی تشخیص دهد آزمایش CRP است.

مطالعات نشان می‌دهد افرادی که به صورت مزمن سطح CRP آنان بالاتر از حد مجاز باشد سه برابر بیشتر از سایر افراد در معرض خطر بیماری‌های قلبی و عروقی هستند.

فاکتورهای متعددی را می‌توان برای پیش بینی بیماری های قلبی و عروقی در خون بررسی نمود اما دقت CRP در این روند از سایر آزمایشات بالاتر است.

در یکی از مطالعات که به صورت فالو آپ (پیگیری) در یک دوره ۳۰ ساله انجام شده است نشان می‌دهد که بیشتر زنان و مردانی که CRP بالاتری نسبت به سایرین داشته‌اند، چندین سال بعد بر اثر بیماری‌های تصلب شرایین و یا حمله قلبی جان خود را از دست داده‌اند.

 

ارتباط سطح بالای CRP و ابتلا به کرونا 

 

یکی از نکات مهمی که در بهبودی بیماران مبتلا به کووید ۱۹ موثر است تشخیص زودهنگام بیماری برای ممانعت از درگیر شدن ریه‌ها است.

مطالعات علمی نشان داده است که تغییر کردن برخی از مارکرهای خونی می‌تواند با شدت و وخامت بیماری کووید ۱۹ در ارتباط باشد. یکی از این مارکرهای خونی پروتئین CRP است که سطح خونی آن در موارد حاد کووید ۱۹ تغییر قابل توجهی می‌کند.

 

CRP یک پروتئین خونی است که در زمان التهاب و عفونت در کبد ساخته شده و به جریان خون ترشح می‌شود.

در حالت طبیعی میزان CRP در خون کمتر از ۱۰ میلی گرم در لیتر است

اما در شرایط التهابی، سطح آن شروع به بالا رفتن کرده و در ۴۸ ساعت پس از التهاب به حداکثر مقدار خود در خون رسیده و پس از کاهش التهاب نیز سطح آن به سرعت کاهش می‌یابد.

 

در مطالعات مربوط به بیماران مبتلا به کرونا مشخص شده است :

 

در حالت خفیف و یا متوسط بیماری  ،میزان CRP سطح خونی  در حدود ۲۰ تا ۵۰ میلی گرم در لیتر 

درحالت  موارد شدید بیماری .............میزان CRP سطح خونی از ۵۰ میلی گرم در لیتر است که نشان‌دهنده التهاب و درگیر شدن ریه‌ها است.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

ضررها و عوارض حجامت که فکرش را نمی کنید

 

در حدود 400 سال قبل از میلاد، هرودوت از حجامت مرطوب و خشک را به عنوان یک درمان برای چندین بیماری از جمله سردرد، بی‌اشتهایی و هضم ضعیف نام برده است. درحقیقت، حجامت درمانی یکی از قدیمی‌ترین و کارآمدترین روش‌ها برای حذف سموم از بافت‌ها و اندام‌های بدن است.

 درمانگر از فنجان‌های خاصی روی پوست برای ایجاد مکش استفاده می‌کند. جریان خون در ناحیه آسیب دیده به دلیل کشیده شدن بافت زیر فنجان افزایش می‌یابد و منجر به تورم می‌شود. افزایش جریان خون در زیر فنجان‌ها، آلاینده‌ها و سموم را از بافت‌ها و اندام‌های مجاور دور می‌کند. با این حال، حجامت در کنار مزایای یکسری عوارض نیز دارد. 

حجامت چیست و چه فوایدی دارد؟

 

فرآیند حجامت درمانی شامل گرم کردن و قرار دادن فنجان‌های شیشه‌ای یا پلاستیکی روی پوست است. هنگامی که از فنجان برای اعمال فشار به پوست استفاده می‌شود، خلاء ایجاد شده توسط هوای گرم شده داخل فنجان، بافت را به داخل فنجان می‌کشد.

اعتقاد بر این است که این تکنیک جریان خون را بهبود می‌بخشد و بافت همبند یا فاسیا را شل می‌کند. این کار مانند ماساژ بافت عمیق عمل می‌کند و برای شکستن بافت اسکار و کاهش درد کاربرد دارد. فنجان‌ها اغلب روی شانه‌ها، پشت و گردن استفاده می‌شوند تا ناراحتی را از بین ببرند.

حجامت ممکن است بسته به میزان مکش توسط خلاء و میزان رکود داخلی دردناک باشد. با این حال، این روش مزایایی به همراه دارد. مزایای حجامت درمانی با کاهش درد موضعی و آرامش عضلانی مشخص می‌شود. حجامت ممکن است جریان خون بیشتر در یک ناحیه عضلانی خاص را تسهیل کند یا درد را برای ورزشکاران تسکین دهد. با این حال، هر روش درمان به غیر مزایا، معایبی نیز دارد. به همین دلیل اکثر افراد می‌پرسند که حجامت چه معایبی دارد؟

ابتدا بیایید مزایای حجامت را بیان کنیم:

 

مزایای حجامت 

 

    تقویت جریان خون

    جوانسازی اندام‌ها

    کاهش درد و التهاب

    یک روش درمانی ارزان، غیر تهاجمی و ایمن

    درمان بیماری‌های پوستی مانند آکنه و اگزما

    استفاده در ماساژ بافت عمیق برای آرامش و تندرستی

    افزایش قدرت سیستم ایمنی و تسریع درمان

    کمک به درمان اختلالات خونی مانند کم خونی و هموفیلی

    کمک به بهبود بیماری‌های روماتوئید مانند آرتریت و فیبرومیالژی

    درمان فشار خون بالا

    کمک به درمان اضطراب، افسردگی و میگرن

 

آیا حجامت عوارض دارد؟

 

حجامت چه معایبی دارد؟ خطرات مرتبط با حجامت معمولاً کم است و عوارض جانبی آن نادر هستند. شدت حجامت از خفیف تا متوسط متغیر است.

جای زخم، سوختگی، ایجاد تاول، آبسه، عفونت‌های پوستی، خارش، کم خونی و پانیکولیت پیامدهای نامطلوبی هستند که می‌توان از آنها پیشگیری کرد.

عوارض جانبی که اجتناب ناپذیر هستند عبارتند از

    پدیده کوبنر
    سردرد
    سرگیجه
    خستگی
    سنکوپ وازوواگال
    حالت تهوع
    بی‌خوابی

حجامت مرطوب بیشتر منجر به عفونت، سنکوپ وازوواگال و جای زخم می‌شود.

حجامت خشک معمولاً باعث اریتم موضعی و اکیموز خواهد شد.

در مجموع، حجامت یک تکنیک درمانی کم خطر است. معمولاً عوارض جانبی در طول درمان یا بلافاصله پس از آن رخ می‌دهند.

معایب حجامت را بشناسید

 

اکنون رسیدیم باید به دنبال پاسخی برای سوال حجامت چه معایبی دارد؟ باشیم. همانطور که گفتیم این روش عوارض به همراه دارد که در ادامه به جزئیات بیشتر به آنها اشاره می‌کنیم:

کم خونی و افت فشار

 

حجامت می‌تواند منجر به کاهش گلبول‌های قرمز خون شود، به خصوص اگر خونریزی بیش از حد در این فرآیند دخیل باشد. کاهش گلبول‌های قرمز ممکن است منجر به کم خونی شود، وضعیتی که با خستگی، ضعف و رنگ پریدگی مشخص می‌شود. علاوه بر این، حجامت گاهی اوقات می‌تواند باعث افت فشار خون شود که ممکن است منجر به سرگیجه، غش یا احساس سبکی در سر خواهد شد.

ایجاد سرگیجه و حالت تهوع

 

حجامت چه معایبی دارد؟ برخی افراد ممکن است در حین یا بعد از حجامت دچار سرگیجه یا حالت تهوع شوند. این مشکلات می‌توانند به دلیل تغییرات ناگهانی در جریان خون یا فشار در بدن باشد، به خصوص اگر شما در طول حجامت دچار خونریزی شوید. این علائم می‌توانند ناراحت کننده باشند و ممکن است نیاز به توقف درمان یا مراجعه به پزشک وجود داشته باشد.

التهاب بافت چربی زیر پوست (پانیکولیت)

 

گاهی اوقات حجامت می‌تواند منجر به پانیکولیت شود پانیکولیت التهاب بافت چربی زیر جلدی زیر پوست است. این وضعیت می‌تواند باعث ایجاد گره‌های حساس و قرمز رنگ شود که اغلب دردناک هستند. در برخی موارد، حجامت می‌تواند منجر به واکنش‌های پوستی شدیدتر و ناراحتی شود که حتی پس از پایان جلسه درمان نیز ادامه دارد.

بروز تاول و عفونت پوستی

 

مکش ایجاد شده در حین حجامت می‌تواند باعث ایجاد تاول روی پوست شود. این مشکل اگر به درستی مدیریت نشود، تاول‌ها می‌توانند باز شده و عفونی شوند و عوارض را به دنبال داشته باشند. در برخی موارد، عفونت ممکن است به بافت‌های اطراف سرایت کند که در این صورت پزشک درمان دارویی با آنتی بیوتیک را تجویز می‌کند.

تغییر طولانی مدت رنگ پوست

 

حجامت چه معایبی دارد؟ مکش و فشار اعمال شده در حین حجامت می‌تواند باعث کبودی یا تغییر رنگ پوست شود. در حالی که این مشکل معمولا موقتی است، اما در برخی موارد تغییر رنگ می‌تواند به صورت طولانی مدت یا حتی دائمی روی پوست بماند. این مشکل ممکن است به ویژه برای افرادی که پوست حساسی دارند یک عامل نگران کننده باشد.

احتمال سرایت بیماری‌ها

 

اگر ابزار حجامت بین جلسات به درستی استریل نشود، خطر انتقال بیماری‌های عفونی وجود دارد. عوامل بیماری‌زا از طریق خون مانند هپاتیت B، هپاتیت C و HIV، به طور بالقوه می‌توانند از طریق تجهیزات آلوده پخش شوند. پس اگر برای انجام حجامت اقدام می‌کنید، به مراکزی بروید که تجهیزات تمیز و استریل شده دارند.

آسیب‌های عصبی

 

حجامت چه معایبی دارد؟ در موارد نادر، مکش و فشار شدید اعمال شده در حین حجامت می‌تواند به اعصاب زیرین پوست آسیب برساند. این مشکل ممکن است منجر به درد، بی‌حسی یا گزگز در ناحیه آسیب دیده شود. در حالی که بیشتر آسیب‌های عصبی ناشی از حجامت موقتی است، در برخی موارد ممکن است آسیب منجر به تغییرات حسی طولانی مدت یا حتی دائمی شود.

حجامت به چه کسانی توصیه نمی‌شود؟

 

کودکان زیر چهار سال یا افراد مسن بالای 60 سال در معرض خطر بیشتری برای ایجاد علائم و تاول‌های شدید هستند.

همچنین زنان باردار در دوران بارداری نباید حجامت را در قسمت پایین کمر و قسمت تحتانی و بالای شکم انجام دهند تا از خطر انقباضات زود هنگام جلوگیری شود. توصیه می‌شود در سه ماهه اول از حجامت اجتناب شود. درنهایت، اگر از داروهای رقیق کننده خون استفاده می‌کنید، بهتر است حجامت نکنید، زیرا ممکن است خونریزی یا کبودی بیش از حد را تجربه کنید. کسانی که مشکلات زیر را دارند، موارد منع انجام حجامت وجود دارد:

    آبسه
    تورم
    کم خونی
    ضربان ساز
    پوست خشک یا ترک خورده
    دررفتگی مفصل
    شکستگی استخوان
    اختلالات خونریزی
    تحلیل رفتن عضلات

 

پیشگیری از عوارض حجامت

 

برای جلوگیری از عوارض ناشی از حجامت، اطمینان از انجام این عمل توسط یک فرد آموزش دیده و با تجربه که از پروتکل‌های بهداشتی دقیق پیروی می‌کند، ضروری است. این موضوع شامل استفاده از تجهیزات استریل شده مناسب برای جلوگیری از انتقال بیماری‌های عفونی است. متخصصانی که کار حجامت را انجام می‌دهند، باید در مورد اینکه حجامت چه معایبی دارد؟ به شما اطلاعات لازم را ارائه دهند

متخصصان باید قبل از شروع درمان، سلامت شما را به طور کامل ارزیابی کنند و شرایطی را که ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد، مانند کم خونی، افت فشار خون یا حساسیت‌های پوستی را در نظر بگیرند. شما باید از خطرات بالقوه مطلع شوید و دستورالعمل‌های روشنی در مورد مراقبت‌های پس از درمان، از جمله نحوه مدیریت عوارض جانبی مانند کبودی یا تاول دریافت کنید.

شدت و مدت حجامت باید به دقت کنترل شود تا خطر آسیب عصبی، عفونت‌های پوستی یا کبودی زیاد به حداقل برسد. متخصصان باید از قرار دادن فنجان روی نواحی دارای مسیرهای عصبی زیرین یا پوست حساس خودداری کنند. آنها باید واکنش شما را در طول جلسه تحت نظر داشته باشند و درمان را مطابق با نیازهای فرد شما انجام دهند

مراقبت‌های بعدی به همان اندازه مهم است. باید به افراد توصیه شود که نواحی تحت درمان را تمیز نگه دارند، از قرار گرفتن در معرض دمای شدید خودداری کرده و در صورت مشاهده علائم شدید به پزشک مراجعه کنند.

کلام آخر

حجامت یک روش قدیمی برای کمک به کاهش تنش، درد مزمن و التهاب است. در این روش از فنجان‌های مخصوصی استفاده می‌شود که پوست و ماهیچه‌ها را کشیده و آرام می‌کند. اگرچه ممکن است علائم قرمز موقتی ایجاد شوند، اما این روش معمولاً باعث ناراحتی شدید نمی‌شود. حجامت می‌تواند اعصاب و جریان خون را برای کاهش احساس درد تحریک کند.

حجامت برای افرادی که با خستگی، میگرن، فشار خون بالا و بسیاری از بیماری‌های تنفسی دست و پنجه نرم می‌کنند، روشی مناسب است.

با این حال، مهم است که عوارض این روش آگاه باشید و متخصصان بپرسید: «حجامت چه معایبی دارد؟» سپس تصمیم بگیرید که آیا باید این کار را انجام دهید یا خیر.

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 علائم تنگی کانال نخاع را بدانید+ درمان

 

 تنگی کانال نخاع، شرایطی پزشکی است که در آن فضای داخل کانال نخاعی کاهش می‌یابد، این امر می‌تواند به فشار بر روی اعصاب نخاعی منجر شود.

این بیماری معمولاً در اثر فرسایش و پیری ساختارهای ستون فقرات رخ می‌دهد و می‌تواند علائمی نظیر درد، ضعف، و بی‌حسی در اندام‌ها ایجاد کند. شناسایی زودهنگام این علائم می‌تواند در جلوگیری از پیشرفت بیماری و کاهش کیفیت زندگی نقش کلیدی داشته باشد.

 

شناخت تنگی کانال نخاع

کانال نخاعی، مسیری است در داخل ستون فقرات که نخاع و اعصاب را در بر می‌گیرد.

این ساختار حیاتی، مسئول ارسال پیام‌های عصبی بین مغز و بقیه بدن است. تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث اختلال در این فرایندهای حیاتی شود و علائم مختلفی را به دنبال داشته باشد.

علل ایجاد تنگی کانال نخاع

این بیماری معمولاً ناشی از فرسودگی طبیعی ساختارهای ستون فقرات در طی فرآیند پیری است.

بیماری‌هایی مانند آرتروز، پرولاپس دیسک بین مهره‌ای، و رشد غیرطبیعی استخوان نیز می‌توانند منجر به تنگی کانال نخاعی شوند. عوامل خطرساز دیگر شامل صدمات ستون فقرات، بیماری‌های التهابی مانند روماتیسم، و برخی اختلالات ژنتیکی است.

گروه‌های سنی و جمعیتی در معرض خطر

اگرچه تنگی کانال نخاعی بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد.

افراد با سابقه کار فیزیکی سنگین، ورزشکاران، و کسانی که در معرض آسیب‌های مکرر ستون فقرات قرار دارند، در خطر بیشتری برای توسعه این بیماری هستند. همچنین، عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی می‌توانند نقش مهمی در ابتلا به این بیماری داشته باشند.

علائم و نشانه‌ها

تنگی کانال نخاع می‌تواند با طیف گسترده‌ای از علائم همراه باشد که شدت آن‌ها متفاوت است.

در مراحل اولیه، فرد ممکن است درد خفیف یا بی‌حسی در پاها، بازوها یا کمر تجربه کند.

با پیشرفت بیماری، این علائم می‌توانند شدیدتر شوند و به ضعف عضلانی، مشکلات حرکتی، و اختلال در عملکرد اعصاب منجر شوند.

در موارد شدید، فرد ممکن است با مشکلات ادراری و روده‌ای نیز مواجه شود.

 

    درد پایین کمر:

یکی از شایع‌ترین علائم تنگی کانال نخاع درد در ناحیه پایین کمر است. این درد می‌تواند با فعالیت افزایش یابد و با استراحت کاهش یابد.

 

    بی‌حسی یا گزگز دست ها  :

فشار بر روی اعصاب می‌تواند منجر به احساس بی‌حسی، سوزن سوزن شدن یا گزگز در دست ها شود. البته بی حسی دست ها دلایل مختلفی دارد. برای مطالع بیشتر در این مورد می توانید مقاله دلایل بی حسی دست را در سایت دکتر کوشان مطالعه کنید.

    بی حسی و گز گز پاها :

دقیقا مانند دست پاها نیز می توانند درگیر شوند و همان علامت ها را داشته باشند.

 

    ضعف عضلانی:

فشار بر روی نخاع می‌تواند باعث ضعف عضلانی، به خصوص در پاها شود. این می‌تواند بر توانایی راه رفتن یا انجام فعالیت‌های روزمره تأثیر بگذارد.

 

    اختلال در راه رفتن:

بیماران ممکن است در هنگام راه رفتن احساس ناپایداری کنند یا تغییری در راه رفتن خود متوجه شوند.

 

    درد رادیکولوپاتی:

دردی که از کمر به پایین پاها منتشر می‌شود (شبیه به علائم سیاتیک)، می‌تواند نشانه‌ای از تنگی کانال نخاع باشد.

    مشکلات در کنترل مثانه یا روده:

در موارد شدید، تنگی کانال نخاعی می‌تواند بر عملکرد مثانه و روده تأثیر بگذارد، منجر به بی‌اختیاری ادراری یا مدفوعی می‌شود.

    درد افزایشی هنگام ایستادن یا راه رفتن:

بسیاری از بیماران تجربه می‌کنند که درد آن‌ها با ایستادن طولانی‌مدت یا راه رفتن بدتر می‌شود.

 

تفاوت‌های علائم بین افراد مختلف

علائم تنگی کانال نخاع می‌توانند بر اساس محل تنگی، سن، سطح فعالیت، و وضعیت سلامت کلی فرد متفاوت باشند. برخی افراد ممکن است تنها علائم خفیفی داشته باشند در حالی که دیگران ممکن است دچار درد و ناراحتی شدید شوند.

مواردی که نیاز به توجه فوری پزشکی دارند

برخی علائم می‌توانند نشان‌دهنده موقعیت‌های اورژانسی باشند.

این شامل افزایش ناگهانی درد، ضعف شدید در پاها یا بازوها، از دست دادن کنترل مثانه یا روده، و بی‌حسی شدید در نواحی حساس بدن می‌شود. در چنین شرایطی، مراجعه فوری به پزشک یا اورژانس پزشکی ضروری است.

تشخیص

برای تشخیص تنگی کانال نخاع، پزشکان معمولاً از ترکیبی از معاینات فیزیکی و تست‌های تصویربرداری استفاده می‌کنند.

معاینه فیزیکی شامل : بررسی قدرت عضلانی، حس، و عملکرد عصبی است.

تست‌های تصویربرداری ممکن است شامل:

رادیوگرافی (X-ray)،

توموگرافی کامپیوتری (CT)،

و تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI)

باشند. این تست‌ها به پزشکان اجازه می‌دهند تا ساختارهای داخلی ستون فقرات را به دقت مشاهده کنند و هرگونه تغییرات یا فشار بر روی نخاع را شناسایی نمایند.

اهمیت تشخیص زودهنگام

تشخیص زودهنگام تنگی کانال نخاع می‌تواند در جلوگیری از پیشرفت بیماری و کاهش خطر ایجاد آسیب‌های دائمی نقش کلیدی داشته باشد. هر چه درمان زودتر آغاز شود، احتمال بهبود عملکرد و کاهش علائم افزایش می‌یابد.

نقش تصویربرداری و آزمایشات در تشخیص

تصویربرداری به پزشکان کمک می‌کند تا تغییرات ساختاری مرتبط با تنگی کانال نخاع را شناسایی کنند. همچنین، ممکن است آزمایشات خون برای بررسی وجود بیماری‌هایی که ممکن است به تنگی کانال نخاع کمک کرده باشند، انجام شود.

درمان  تنگی کانال نخاع

درمان تنگی کانال نخاع می‌تواند شامل رویکردهای مختلفی باشد، بسته به شدت و نوع علائم.

گزینه‌های درمانی غیرجراحی شامل :

داروهای ضدالتهاب،

فیزیوتراپی،

و تزریقات کورتیکواستروئیدی

می‌شوند. این روش‌ها می‌توانند به کاهش درد و التهاب و بهبود عملکرد حرکتی کمک کنند.

تاثیر ورزش و تغییرات سبک زندگی

ورزش منظم و انجام حرکات کششی می‌تواند به کاهش علائم و بهبود انعطاف‌پذیری کمک کند. همچنین، تغییرات در سبک زندگی، مانند حفظ وزن سالم و اجتناب از فعالیت‌هایی که فشار بر ستون فقرات می‌آورند، می‌تواند در مدیریت علائم موثر باشد.

جراحی: چه زمانی لازم است و چه انتظاراتی باید داشت

در مواردی که درمان‌های غیرجراحی مؤثر واقع نشوند یا علائم شدید باشند، جراحی ممکن است گزینه مناسبی باشد.

انواع جراحی‌ها شامل: 

لامینکتومی (برداشتن بخشی از استخوان برای فراهم کردن فضای بیشتر برای نخاع) و

فیوژن ستون فقرات (پایدارسازی ستون فقرات) است.

انتظارات و نتایج جراحی بسته به وضعیت فردی بیمار و شدت بیماری متفاوت است.

روش‌های پیشگیری و آگاهی

پیشگیری از تنگی کانال نخاع اغلب شامل اتخاذ عادت‌های سالم برای حفظ سلامت ستون فقرات است.

این شامل :

انجام ورزش‌های منظم،

حفظ وزن سالم،

و اجتناب از فعالیت‌هایی که فشار بیش از حد بر ستون فقرات می‌آورند، می‌شود.

تمرینات کششی و تقویت عضلات پشت و شکم می‌تواند به حفظ ثبات ستون فقرات کمک کند.

اهمیت آگاهی عمومی و آموزش

 

افزایش آگاهی عمومی در مورد علائم و نحوه پیشگیری از تنگی کانال نخاع می‌تواند به افراد کمک کند تا در صورت بروز علائم، به موقع به پزشک مراجعه کنند. همچنین، آموزش در مورد اهمیت سلامت ستون فقرات و اتخاذ سبک زندگی سالم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

۱۰ مزیت اهدای خون برای اهدا کننده

 

 

با اهدای خون، نه تنها سلامت فرد به خطر نمی‌ افتد ، بلکه ضمن کمک به سلامت خود، نجات بخش زندگی دیگران نیز خواهد شد

 اهدای خون از جمله کمک‌های نوع دوستانه‌ای است که می‌تواند حیاتی دوباره به انسان‌ها ببخشد و درد و رنج ناشی از بیماری را بکاهد، سلامتی را به بیمار هدیه دهد و باعث شادی و نشاط اهداکننده شود

 

 

 

اهدای خون علاوه بر این که عملی نیکوکارانه است، مزایای زیادی هم برای سلامتی دارد.

بدن هر فرد بالغ، بین ۱۷ تا ۶۵ سال با وزن متوسط ۵۰ کیلوگرم دارای ۵/۵ تا ۶ لیتر خون است. این افراد با اهدای خون، نه تنها سلامتشان را به خطر نمی‌اندازند، بلکه ضمن کمک به سلامت خود، نجات بخش زندگی دیگران نیز خواهند شد

 

فواید خون دادن

 

به طور خلاصه فواید خونگیری و اهدای خون شامل موارد زیر می شود:

• کاهش بیماری های قلبی و عروقی
• تضمین سلامت کبد
• کنترل یا کاهش وزن
• کاهش خطر ابتلا به سرطان
• پیشگیری از هموکروماتوز
• تقویت تولید سلول های جدید خونی

 

نکات مهم در اهدای خون و پیشگیری از عوارض

 

برای اینکه بتوانیم از فواید خون دادن بهره مند شویم لازم است تا با رعایت برخی نکات عوارض آن را کاهش دهیم. در ادامه نکات مهم در اهدای خون و پیشگیری از عوارض آن را بیان می کنیم:

• قبل از اهدای خون به رژیم غذایی خود توجه کنید و سعی کنید از منابع غذایی حاوی آهن استفاده کنید.
•  
• ۴۸ ساعت قبل از خون دادن مصرف آسپرین را قطع کنید.
•  
• شب قبل از اهدای خون خواب کافی داشته باشید.
•  
• قبل از اینکه به مرکز خونگیری مراجعه کنید از انجام فعالیت های شدید و ورزش های سنگین خودداری کنید.
•  
• چند ساعت قبل از خونگیری مایعات و آب کافی بنوشید. سعی کنید بدن خود را هیدراته نگه دارید.
•  
• بهتر است ناشتا خون ندهید. حتما وعده غذایی قبل از خون دادن را کامل میل کنید.
•  
• پس از خون دادن می توانید میان وعده سبک مصرف کنید اما اگر سابقه حالت تهوع دارید بهتر است مواد غذایی زیادی نخورید.
• بعد از اهدای خون برای کاهش عوارض خون دادن مدتی روی تخت دراز بکشید و استراحت کنید.
•  
• بهتر است بعد از خون دادن کارهای سنگین انجام ندهید. همچنین بعد از خون دادن رانندگی نکنید.

 

این مطلب، شما را با ۱۰ مزیت خون دهی برای فرد اهداکننده آشنا می‌کند

 

۱- جریان خون بهبود می یابد

 

 

اهدای خون مکرر با کاهش غلظت خون به بهبود جریان خون کمک می کند

به این ترتیب لایه داخلی عروق نیز کمتر دچار آسیب و گرفتگی می شود، مجله اپیدمیولوژی آمریکا مقاله‌ای منتشر کرده که نشان می دهد اهدای خون می تواند خطر سکته قلبی و سکته مغزی را کاهش دهد اهداکنندگان خون نسبت به سایر افراد کمتر در بیمارستان بستری می شوند و در صورت بستری شدن به تعداد روز‌های کمتری برای بهبود نیاز پیدا می کنند

 

۲- بیماری‌های نهفته آشکار می شوند

 

 

اهدای خون می‌تواند در کشف بیماری‌های نهفته در اهدا‌کنندگان کمک کننده باشد، زیرا قبل از خون گیری از فرد، معاینه می‌شود و آزمایش انجام می‌گیرد این افراد باید از لحاظ

دمای بدن،

ضربان قلب،

فشارخون،

میزان هموگلوبین خون

و کم خونی بررسی شوند

پس از اهدا نیز خون به آزمایشگاه فرستاده می‌شود

و از لحاظ بیماری‌های مختلف از جمله

عفونت‌های اچ آی وی (HIV)،

هپاتیت و …

تحت‌بررسی قرار می گیرد اگر جواب هر یک از این آزمایش‌ها مثبت باشد، بلافاصله به شما اطلاع داده می شود، بنابراین با اهدای خون مکرر می توانید از سلامت خود نیز مطمئن شوید البته این موضوع دلیل نمی‌شود مراجعه سالیانه به پزشک را کنار بگذارید

 

۳- سطح آهن خون متعادل می ماند

 

افراد بالغ و سالم حدود ۵ گرم آهن در بدن خود دارند.

این آهن اغلب در گلبول‌های قرمز خون و مغز استخوان جای می گیرد

با هر واحد خون اهدایی معمولا یک چهارم از ۱ گرم آهن بدن کم می شود این میزان را می توان با مصرف غذا‌های حاوی آهن طی هفته‌های بعد از اهدا جبران کرد

اهدای خون به تنظیم میزان آهن خون و جلوگیری از تجمع بیش از حد آن در بدن کمک می کند در صورتی که آهن خون از حد مجاز بالاتر برود، این عنصر در ارگان‌های مختلف بدن مثل کبد، پانکراس، بیضه ها، تخمدان ها، پوست، مفاصل و… تجمع پیدا می کند. این وضعیت که تحت‌عنوان بیماری هموکروماتوز شناخته می شود به ارگان‌های بدن آسیب جدی وارد می کند

هموکروماتوز می تواند ارثی باشد یا بر اثر اعتیاد به الکل، کم‌خونی یا اختلالات دیگر ایجاد شود. اهدای خون مکرر به کاهش سطح بالای آهن در بدن و حفظ سلامت ارگان‌ها کمک می کند

 

۴- طول عمر بیشتر می شود

 

 

کمک به دیگران یکی از راه‌های افزایش طول عمر است

مطالعات در زمینه ارتباط سلامت روان و جسم نشان داده اند افرادی که با اهداف نوع دوستانه خون خود را اهدا می کنند، نسبت به کسانی که فقط برای حفظ سلامت خود یا مقاصد مالی خون می دهند، در ۴ سال بعد از اهدا کمتر با خطر مرگ بر اثر بیماری مواجه می شوند

اگرچه اهدای خون برای سلامت فرد اهداکننده مفید است، اما نباید فراموش کرد این اقدام با هدف کمک و نجات جان دیگران انجام می شود با هر بار اهدای خون می توان زندگی ۳ نفر را نجات داد نیاز به خون همیشه در تمام نقاط جهان مطرح است، بنابراین نباید نقش اهداکنندگان را دست کم گرفت.

 

۵- از بیماری‌های کبد پیشگیری می شود

 

 

وجود کبد برای بدن بسیار مهم است

کبد به متابولیسم ویتامین ها، مواد معدنی، پروتئین ها، چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها کمک می کند،

کبد همچنین گلوکز، ویتامین‌ها و مواد معدنی را در خود ذخیره می‌کند و در تصفیه خون و سم زدایی از آن نقش دارد

اهدای خون به کاهش خطر بیماری‌های کبدی مرتبط با افزایش آهن خون کمک می کند. زیاده‌روی در مصرف غذا‌های سرشار از آهن میزان این عنصر را در بدن بالا می برد از آنجایی که فقط مقدار معینی از آهن جذب بدن می شود، آهن اضافی در قلب، کبد و پانکراس ذخیره می شود. این موضوع به نوبه خود خطر سیروز و نارسایی کبد، آسیب به پانکراس و مشکلات قلبی را افزایش می دهد

 

۶- کاهش وزن آسان‌تر می شود

 

 

اهدای خون مکرر به کاهش وزن کمک می کند، این موضوع برای افراد چاق و کسانی که در معرض خطر بیماری‌های قلبی عروقی قرار دارند، مفید است

درواقع، با هر بار اهدای خون نزدیک به ۶۵۰ کالری حاصل از چربی سوخته می‌شود.

با این حال نباید به قصد کاهش وزن خون اهدا کرد همچنین نباید با فاصله خیلی کم انجام شود. توصیه می شود قبل از اهدا با پزشک خود مشورت کنید تا دچار مشکل نشوید

 

۷- خطر سکته قلبی پایین می آید

 

تحقیقات نشان داده اند اهدای خون می تواند خطر سکته قلبی را به خصوص در آقایان به میزان زیادی کاهش دهد،

گلبول قرمز در مرکز خود پروتئینی قرمزرنگ به نام هموگلوبین دارد. داخل این پروتئین نیز یک آهن ۲ بار مثبت (Fe++) قرار گرفته که به اکسیژن می چسبد و آن را به نقاط مختلف بدن می‌رساند

مردان بالغ به ۵/۸ میلی گرم آهن و خانم‌های بالغ در سنین باروری به ۹/۱۸ میلی‌گرم از این عنصر در روز نیاز دارند، آهن مورد نیاز می تواند از منابع گیاهی و حیوانی وارد بدن شود مصرف بیش از حد آهن باعث تجمع آن در بدن می‌شود و میزان رادیکال‌های آزاد را افزایش می ده، همچنین باعث اکسید شدن کلسترول می‌شود، کلسترول اکسیدشده به دیواره‌های داخلی رگ می‌چسبد و باعث ایجاد پلاک و گرفتگی می شود. این مساله نیز در طولانی مدت خطر سکته را افزایش می دهد

با اهدای خون مکرر سطوح آهن متعال می‌شود، بازسازی خون سریع‌تر انجام می گیرد و اکسیداسیون کلسترول کمتر می شود به این ترتیب خطر سکته نیز کاهش می یابد

طبق بررسی منتشر شده در مجله اپیدمیولوژی آمریکا، اهدای خون مکرر می‌تواند خطر سکته قلبی را تا ۸۸ درصد کاهش دهد.

 

۸- خطر ابتلا به سرطان کاهش می یابد

 

با اهدای خون ذخایر آهن در سطح متناسبی باقی می ماند. این موضوع به کاهش خطر سرطان‌های مختلف مثل

سرطان کبد،

سرطان روده،

سرطان ریه،

سرطان گلو و… کمک می کند.

 

سرطان معمولا با بالا رفتن آهن خون از حد مجاز در ارتباط است.

 

۹- خونسازی افزایش پیدا می کند

 

بعد از هر بار اهدا، بدن سعی می‌کند خون از دست رفته را دوباره تامین کند. اهدای خون مکرر، تولید سلول‌های جدید خونی را افزایش می دهد و از این طریق به حفظ سلامت و افزایش سرعت بهبود زخم‌ها و آسیب‌های بافتی کمک می کند

 

۱۰- عملکرد مغز بهبود می یابد

 

با اهدای خون مکرر و بهبود جریان خون، عملکرد مغز ثبات بیشتری پیدا می کند

به این ترتیب، میزان تمرکز افزایش می‌یابد و از استرس‌های ناشی از عدم تمرکز کاسته می‌شود. با کاهش استرس خطر ابتلا یا پیشرفت بسیاری از بیماری‌ها نیز کاهش می‌یابد. استرس همچنین یکی از عوامل پیری زودرس است، بنابراین با اهدای خون مکرر می‌توان به سلامت و زیبایی پوست نیز کمک کرد

 

تغییرات پس از اهدای خون در بدن

 

از دست دادن بیش از اندازه خون می تواند خطرناک باشد اما اهدای داوطلبانه نیم لیتر از خون باعث تغییرات مفیدی در سیستم گردش خون می شود. خون دادن می تواند تا مدت کوتاهی فشار خون افراد را کاهش دهد. توصیه می شود حتی اگر شرایط اهدای خون ندارید اما از فشارخون رنج می برید از روش فصد خون استفاده کنید. برای این کار حتما مرکز فصد خون معتبر و مجهزی را انتخاب کنید.

کاهش سریع خون باعث به وجود آمدن سرگیجه و ضعف در فرد می شود.

در یک لیتر خون حدود ۵ میلییارد گلبول قرمز و ۲۰۰ میلیون سلول خونی و حدود ۵ تا ۱۰ میلیون گلبول سفید وجود دارد. طبیعی است که با کاهش نیم لیتری خون تغییرات خاصی در بدن به وجود آید.

 

 مدت زمان جبران تغییرات پس از اهدای خون

 

تغییرات پس از اهدای خون در بدن شامل موارد زیر می شود:

 

• ۲۰ دقیقه پس از خون دادن، گردش خون نظم مجدد خود را پیدا می کند.
•  
• ۲۴ ساعت پس از اهدای خون مایع از دست رفته در خون جبران خواهد شد.
•  
• ۴۸ ساعت پس از اهدای خون پروتئین از دست رفته خون جبران می شود.
•  
• ۲ هفته پس از اهدای خون گلبول های حذف شده جایگزین خواهند شد.
•  
• ۸ هفته پس از اهدای خون آهن از دسته رفته در مردان جبران خواهد شد و به تعادل کامل می رسد. تعادل آهن خون در زنان می تواند تا ۱۲ هفته طول بکشد.

سخن آخر

خون دادن یکی از روش های درمانی برای بهبود سلامت جسمانی است. فواید خون دادن خیلی بیشتر از عوارض خون دادن است. همچنین شما با اهدای خون علاوه بر بهره مندی از فواید جسمی آن برای خود باعث نجات ۳ بیمار دیگر از رنج و مرگ می شوید. با رعایت چند نکته ساده و توجه به رژیم غذایی می توان به طور منظم خون داد و از مزایای آن استفاده کرد. امیدواریم این بار شما داوطلب اهدای خون باشید.

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

25 نکته لازم برای اهدای خون

 

از پرداختن به هر گونه فعالیت بدنی شدید و بلند کردن اجسام سنگین، تا حدود پنج ساعت پس از اهدای خون بپرهیزید. حتی اگر احساس ضعف نمی کنید، اقدام به فعالیت های جسمی سنگین نکنید، زیرا ممکن است عواقب بدی در آینده برای شما داشته باشد.
افراد نیکوکاری که اقدام به اهدای خون خود می کنند، باید نکات زیر را رعایت کنند تا علاوه بر انجام کار خیر، خاطره خوبی از اهدای خون داشته باشند و سلامتی خودشان هم به خطر نیفتد.

 

نکات لازم قبل از اهدای خون به شرح زیر است:

 

 
1- سعی کنید چند روز قبل از اهدای خون، موادغذایی غنی از آهن را مصرف کنید، مانند گوشت قرمز، ماهی، مرغ، حبوبات و غلات و اسفناج.

 

2- سعی کنید شب قبل از اهدای خون استراحت کافی داشته باشید و خوب بخوابید. خواب کافی سبب کاهش سموم بدن می شود و خون را برای اهدا کردن سالم تر می کند.

 
3- چند ساعت قبل از اهدای خون، به مقدار کافی آب بنوشید تا خون شما رقیق شود. همچنین این کار سبب می شود تا فرد اهداکننده، پس از دادن خون، کمتر دچار مشکل شود.

 

4- سعی کنید قبل از اهدای خون غذاهای سالم میل کنید و از مصرف غذاهای سرخ کرده و چرب پرهیز نمایید.

 

5- سعی کنید حداقل دو روز قبل از اهدای خون، از مصرف داروهایی مانند آسپیرین خودداری کنید. اگر از پلاکت خون شما برای افراد نیازمند به پلاکت استفاده شود، در صورتی که از داروهایی مانند آسپیرین استفاده کرده باشید، ممکن است نتوانند از آن برای اهدا استفاده کنند.

 

6- اگر اهداکننده دائمی خون می باشید، همیشه کارت مخصوص اهدای خون خود را همراه داشته باشید.

 

7- اگر برای اولین بار است که اقدام به اهدای خون خود می کنید، حتما کارت شناسایی، همراه خود داشته باشید، زیرا  مراکز سازمان انتقال خون از پذیرش افراد بدون کارت شناسایی خودداری می کند.

در حین اهدای خون آرامش خود را حفظ کنید
 
8- هرگز با معده خالی برای اهدای خون اقدام نکنید. سعی کنید چند ساعت قبل آن غذای مناسبی بخورید.

 

9- اگر فردی هستید که احساس می کنید ممکن است در حین اهدای خون دچار تهوع و استفراغ شوید، بلافاصله قبل از اهدا چیزی میل نکنید، زیرا ممکن است احساس شما به واقعیت تبدیل شود.

 

نکات لازم حین اهدای خون

 

 
1- به یاد داشته باشید که قبل از مراجعه به مراکز انتقال خون، لباس های با آستین کوتاه بپوشید و یا حتی المقدور از لباس هایی استفاده کنید که آستین آنها به راحتی بالا برود تا در حین اهدای خون دچار مشکل نشوید.

 

2- به فرد متخصصی که خون شما را می گیرد اجازه دهید تا از هر بازویی که مناسب تر است، برای گرفتن خون استفاده کند. او خوب می داند که چگونه رگ پیدا کند و با ایجاد کمترین آسیب خون را بگیرد.
 
3- سعی کنید در حین اهدای خون اصلا استرس نداشته باشید و کاملا آرامش خود را حفظ کنید. با این کار، هم خون اهدایی سالم تر و قابل استفاده برای دیگران می شود و هم سلامتی خود شما به خطر نمی افتد.

 

4- کار اهدای خون ممکن است مدتی به طول انجامد. بنابراین به شما پیشنهاد می شود که کتاب و یا مجله ای مطالعه کنید و یا با دیگر اهداکنندگان صحبت کنید تا متوجه گذشت زمان نشوید.

 

5- بلافاصله بعد از اهدای خون، زمانی را برای نوشیدن و مصرف مواد قندی خوراکی بگذارید. معمولا در مراکز اهدای خون، محلی برای پذیرایی از افراد اهداکننده خون وجود دارد تا کمبود خون از دست رفته خود را بلافاصله با مصرف انواع مایعات به دست آورند و جبران کنند.

 

6- اگر حین اهدای خون، احساس سرما کردید، از پرسنل مراکز انتقال خون بخواهید تا پتویی به شما بدهند. احساس سرما، طبیعی و به دلیل افت فشار خون است.

 

7- اگر نگاه کردن به سوزن، احساس بدی به شما می دهد، سعی کنید حواس خود را پرت کنید و نفس عمیقی بکشید و آرامش خودرا حفظ نمایید.

 

نکات لازم بعد از اهدای خون

 

 
1- سعی کنید بلافاصله بعد از اهدای خون نایستید و به کار روزانه خود مشغول نشوید. برای مدتی بصورت خوابیده بمانید و بعد کمی بنشینید و به تدریج بایستید. ممکن است به دلیل کاهش مواد قندی و مایعات موجود در خون، احساس سرگیجه به شما دست دهد و نتوانید تعادل خود را حفظ کنید.

2- سعی کنید کار آن روز خود را سبک تر کنید، زیرا انرژی شما برای مدت کمی کاهش پیدا می کند و ممکن است سریعا دچار خستگی و بی قراری شوید.

 

3- برای مدت دو تا سه روز پس از اهدای خون، مقدار زیادی مایعات بنوشید تا خون از دست رفته شما جبران شود.

 

4- از پرداختن به هر گونه فعالیت بدنی شدید و بلند کردن اجسام سنگین، تا حدود پنج ساعت پس از اهدای خون بپرهیزید. حتی اگر احساس ضعف نمی کنید، اقدام به فعالیت های جسمی سنگین نکنید، زیرا ممکن است عواقب بدی در آینده برای شما داشته باشد.

 

5- اگر تا چند ساعت پس از اهدای خون، احساس سردرد و سرگیجه می کنید، دراز بکشید و پاهای خود را بالاتر از سطح بدن خود قرار دهید تا زمانی که این احساس برطرف شود.

 

6- ممکن است خونریزی در ناحیه ای که سوزن وارد شده است ادامه پیدا کند و حتی پس از برداشتن پانسمان نیز ادامه یابد. لذا سعی کنید حدود 3 تا 5 دقیقه این ناحیه را فشار دهید و بازوی خود را بالا نگه دارید.
 
اگر خونریزی و یا کبودی در زیر پوست آن ناحیه رخ دهد، بسته یخی را به طور متناوب، بر روی آن منطقه بگذارید تا ناراحتی آن برطرف شود. لازم به ذکر است که ادامه یافتن خونریزی در اهداکنندگان خون به ندرت رخ می دهد.

 

7- اگر شما فردی هستند که حتی برای یک بار در زندگی خود، خون اهدا کرده اید، باید بسیار خوشحال باشید و خدا را به خاطر این نعمت بزرگ شکر کنید، زیرا مطمئن باشید که خداوند لیاقت نجات بندگان بیمار خود را به هر فردی نمی دهد.
 
8- سعی کنید بلافاصله بعد از اهدای خون، اقدام به رانندگی نکنید، زیرا ممکن است به دلیل ضعف ناشی از کاهش خون، دچار سانحه شوید.

9- از رژیم غذایی غنی از آهن پیروی کنید و موادغذایی تازه استفاده کنید تا مواد از دست رفته بدنتان جبران شود.

 

منبع: تبیان

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

خواص زیاد سیر که از آن بی خبرید

سیر سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها، مواد معدنی و ویتامین‌ها و ترکیباتی است که به

افزایش طول عمر،

تقویت سیستم ایمنی بدن،

کاهش فشار خون و

پیشگیری از انواع سرطان‌ها

کمک می‌کند؛ در این مطلب به خواص سیر در پیشگیری و درمان بیماری‌های مختلف پرداخته‌ایم.

 

 "سیر" با نام علمی Allium sativum گیاهی علفی و دائمی است که ساقه آن تا ارتفاع 40 سانتی‌متر نیز می‌رسد؛ برگ‌های آن باریک و نواری‌شکل به‌رنگ سبز تیره و گل‌‌های آن کوچک و صورتی‌رنگ که به‌صورت یک چتر در انتهای ساقه ظاهر می‌‌شود.

انواع سیر

 

سیر 3 نوع بیابانی، بستانی و کوهی دارد که نوع معمول خوراکی، نوع بستانی است و به نوع کوهی، موسیر گفته می‌شود که بیشتر از آن در تهیه ترشی استفاده می‌شود.

 

ترکیبات سیر

سیر سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها، مواد معدنی و ویتامین‌ها، با سطوح بالایی از پتاسیم، کلسیم، آهن، منیزیم، منگنز، روی، سلنیوم، ویتامین‌های گروه ب و ویتامین C است.

سیر خام حاوی

59 درصد آب،

33 درصد کربوهیدرات،

6 درصد پروتئین،

2 درصد فیبر

 و کمتر از یک درصد چربی است.

سیر یکی از محصولات درآمدزا در منطقه به‌شمار می‌آید که به‌دلیل شرایط خاص صادراتی و مصرف بالای آن در اروپا و کشورهای حوزه خلیج فارس، هم‌اکنون در بسیاری از کشورهای جهان کشت می‌شود.

 

کشور چین با تولید چندین میلیون تن سیر بزرگترین تولیدکننده این محصول در جهان است. ایران تا سالهای پیش در زمره 20 کشور نخست جهان در تولید سیر قرار داشت و استان همدان در صدر جدول تولید سیر در کشور قرار دارد.

 

تاریخ مصرف سیر در جهان

 

 

این گیاه حداقل ‌3000 سال در طب چین کاربرد داشته است. مصریان، بابلی‌ها، یونانی‌ها و رومی‌ها از سیر برای موارد شفابخش استفاده می‌کرده‌اند. در جنگ‌های جهانی اول و دوم نیز از سیر به‌عنوان ماده ضدعفونی‌کننده برای پیشگیری از "قانقاریا" استفاده می‌شد.

در طول تاریخ، سیر در سراسر دنیا برای درمان ناراحتی‌های مختلف ازجمله فشار خون بالا، عفونت‌ها و مارگزیدگی‌ها استفاده شده است و برخی فرهنگ‌ها از آن برای دفع ارواح شیطانی استفاده می‌کردند.

 

چرا سیر بوی تندی دارد؟

 

ترکیب سولفوری سیر که به  "آلیسین" معروف است علت بوی تند سیر است.

 

خواص سیر؛ تقویت سیستم ایمنی بدن با مصرف سیر

 

امروزه از سیر برای درمان بسیاری از بیماری‌ها در نقاط مختلف جهان استفاده می‌شود؛ برخی از مطالعات نشان داده است که سیر می‌تواند در پیشگیری از عوامل سرکوبگر سیستم ایمنی نقش مؤثری داشته باشد.

تأثیرات ایمن‌سازی سیر در حفاظت در برابر سرطانها، بیماری‌های مقاربتی و ایدز مشاهده شده است، همچنین ایمنی ایجادشده توسط سیر می‌تواند به درمان و پیشگیری ازبیماری‌های قارچی تهاجمی کمک کند.

 

خواص ضدمیکروبی سیر

سیر یک آنتی‌بیوتیک طبیعی، ضدقارچ و ضدویروس قوی است؛

سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند و به‌عنوان یک آنتی‌بیوتیک طبیعی عمل می‌کند. آلیسین موجود در سیر روی گروه وسیعی از میکروارگانیسم‌ها مؤثر است زیرا باعث مهار نوعی آنزیم می‌شود و قابلیت زیستی میکروب‌ها را دچار اختلال می‌کند.

 

خواص ضدانگلی سیر

گزارش‌ها حاکی از آن است که سیر بر بسیاری از انواع انگل‌ها اثر دارد. براساس نتایج حاصل از مطالعات بالینی می‌توان گفت که سیر در درمان بیماری "ژیاردیوز" که نوعی بیماری انگلی است مؤثر است، همچنین یکی از ترکیبات جداشده از آلیسین سیر تجاری‌سازی می‌شود و در درمان بیماری‌های ناشی از عفونت‌های انگلی با انتاموبا هیستولیتیکا و ژیاردیا و مصرف می‌شود.

 

خواص ضدقارچی سیر

مطالعات نشان می‌دهد که عصاره سیر اثر ضدقارچی روی طیف وسیعی از مخمرها دارد. ترکیبات موجود در سیر باعث تخریب دیواره سلولی قارچ، جلوگیری از سنتز دیواره سلولی، کاهش انتقال اکسیژن، کاهش رشد سلول و تغییر در ساختار غشا می‌شوند و منجر به از بین رفتن قارچ‌ها می‌شوند.

 

خواص سیر برای جلوگیری از خرابی دندان

عصاره سیر بر فعالیت باکتری‌ "استرپتوکوکوس سوبرینوس" اثرگذار است و از رشد آن جلوگیری می‌کند؛ این باکتری عامل خرابی دندان انسان است و بنابراین می‌توان برای جلوگیری از خراب شدن دندانها از سیر استفاده کرد.

 

تأثیر سیر بر دستگاه گوارش

 

مصرف مداوم سیر و جذب ترکیبات موجود در آن از راه دستگاه گوارش باعث کاهش علائمی همچون استفراغ، اسهال، التهاب معده و زخم‌های روده‌ای می‌شود.

مصرف سیر می‌تواند فرآیند گوارشی را تحریک و زمان عبور غذا از لوله گوارشی را کند کند که این امر منجر به بهبود هضم مواد غذایی و کاهش مشکلات گوارشی می‌شود.

 

خواص سیر برای زخم معده

مطالعات جدید نشان می‌دهد که برخی ترکیبات مشتق از سیر می‌تواند علیه عفونت "هلیکوباکتر پیلوری" که عامل بروز زخم معده است، جلوگیری کند بنابراین یکی از خواص درمانی مهم سیر، پیشگیری از بروز زخم معده است همچنین این خاصیت باعث می‌شود که سیر در پیشگیری از بروز سرطان معده نقش مهمی ایفا کند.

 

خواص آنتی‌اکسیدانی سیر

 

یکی از تولیدات مشتق‌شده از سیر AGE (Age Garlic Extract) است که فعالیت آنتی‌اکسیدانی زیادی دارد؛ آنتی‌اکسیدان‌ها یکی از عوامل مبارزه‌کننده با سرطان‌ها و برخی بیماری‌های مزمن هستند.

 

تأثیر سیر بر پیشگیری از سرطان

سیر به‌دلیل دارا بودن مقادیر زیادی آنتی‌اکسیدان، مانع از بروز انواع سرطان‌ها می‌شود.

آنتی‌اکسیدان‌ها موادی هستند که با خنثی کردن رادیکال‌های آزاد، باعث جلوگیری از آسیب به بافت‌ها و بروز انواع سرطان‌ها می‌شوند؛ مطالعات ثابت کرده است که مصرف سیر به‌دلیل داشتن خواص آنتی‌اکسیدانی، مانع از بروز سرطان روده بزرگ، سینه، معده، پروستات و مثانه می‌شود؛ همچنین پژوهش‌های محققان نشان می‌‌دهد که "تیوسولفات" استخراج‌شده از سیر، مانع رشد سلول‌های سرطانی می‌شود.

سیر به‌دلیل داشتن سلنیوم زیاد، نقش ضدسرطانی بیشتری در مقایسه با سایر گیاهان دارد.

 

خاصیت سیر برای بیماری‌های قلبی ـ عروقی

بیماری‌های قلبی و عروقی شامل بیماری‌های ایسکمیک قلبی و حمله‌های قلبی هستند که به‌علت چربی بالای خون ایجاد می‌شوند.

در مطالعاتی که روی موش‌ها انجام شده است ثابت شد که مصرف سیر، به‌طور مؤثر باعث کاهش سطوح کلسترول و چربی خون بد (LDL) می‌شود و این مسئله باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی ـ عروقی می‌شود.

 

خواص سیر برای کاهش کلسترول

 

نتایج مطالعات نشان داد که ترکیبات موجود در سیر می‌تواند باعث کاهش رسوب کلسترول در دیواره رگ‌ها شود همچنین ماده‌ای به‌نام "استروئید ساپونین" در سیر در کاهش غلظت کلسترول خون نقش مؤثری دارد.

 

خواص سیر برای فشار خون

 

کاهش فشار خون بر اثر مصرف سیر سال‌هاست که به اثبات دانشمندان جهان رسیده است. بر اساس مطالعات، کاهش فشار خون ناشی از مصرف سیر به‌دلیل اثر شل‌کنندگی سیر بر ماهیچه‌های صاف دیواره رگ‌ها است همچنین سیر به‌طور مستقیم بر گشاد شدن عروق تأثیر دارد که این امر باعث کاهش فشار خون می‌شود؛ در طب سنتی و نوین توصیه‌های زیادی به مصرف سیر در افراد دچار فشار خون بالا شده است.

گیاه سیر تولید ماده‌ای به‌نام "نیتریک اکساید" را افزایش می‌دهد که این ماده باعث کاهش چشمگیر فشار خون می‌شود.

 

خواص سیر برای دیابتی‌ها

تأثیر سیر به‌عنوان یک عامل کاهش‌دهنده قند خون، در پژوهش‌ها مورد توجه قرار گرفته است. محققان مشاهده کردند که مصرف سیر باعث افزایش تحریک ترشح انسولین از پانکراس می‌شود و بنابراین می‌تواند نقش مهمی در کاهش قند خون ایفا کند.

 

تأثیر سیر بر غلظت خون

 

مطالعات متعددی نقش سیر در کاهش غلظت خون را به اثبات رسانده‌اند. وظیفه پلاکت‌ها، بند آوردن خون پس از آسیب‌دیدگی عروق است و در غلظت خون نقش دارند. فعالیت ضدپلاکتی سیر باعث شده است مصرف آن نقش مؤثری در کاهش غلظت خون داشته باشد؛ در یک مطالعه ثابت شده است که به‌دلیل وجود ترکیبات سولفوری در سیر، خاصیت ضدپلاکتی آن 13 برابر بیشتر از پیاز است. ماده‌ای به‌نام "اجوئن" در سیر وجود دارد که می‌تواند باعث کاهش انعقاد و غلظت خون شود.

 

خواص سیر برای پیشگیری از آلزایمر

 

سیر دارای آنتی‌اکسیدان‌های بالایی است که به جلوگیری از هرگونه آسیب سلولی در بدن کمک می‌کند. این خواص آنتی‌اکسیدانی می‌تواند به پیشگیری از برخی بیماری‌های شناختی مانند زوال عقل و آلزایمر کمک کند.

 

سیر برای پیشگیری از سرماخوردگی

 

یک مطالعه بزرگ 12هفته‌ای نشان داد که مصرف روزانه مکمل سیر در مقایسه با دارونما، میزان سرماخوردگی‌ را تا 63 درصد کاهش می‌دهد؛ علاوه بر این همان‌طور که بالاتر گفته شد سیر تأثیر شگرفی بر تقویت سیستم ایمنی بدن و جلوگیری از رشد باکتری‌ها دارد بنابراین استفاده از آن به‌ویژه در فصول سرد سال می‌تواند از خطر ابتلا به سرماخوردگی بکاهد.

 

برای طول عمر بیشتر سیر بخورید!

 

امروزه شیوع بیماری‌های غیرواگیر یکی از دلایل عمده مرگ افراد در جهان است؛ خواص آنتی‌اکسیدانی و مواد معدنی و ویتامین‌های موجود در سیر می‌تواند در پیشگیری از این بیماری‌ها نقش بسزایی داشته باشد و بنابراین مصرف سیر می‌تواند به افزایش طول عمر شما از طریق کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف کمک کند.

در تحقیقات اثبات شده است که استفاده از میزان زیادی سیر به‌دلیل ترکیبات گوگردی موجود در آن از آسیب به بدن بر اثر سمّیت فلزات سنگین محافظت می‌کند.

یک مطالعه 4هفته‌ای روی کارمندان کارخانه ساخت باتری خودرو (که بیش از حد در معرض سرب قرار داشتند) نشان داد که سیر سطح سرب در خون را 19 درصد کاهش می‌دهد!

 

تأثیر سیر بر تقویت استخوان‌ها

اگرچه هنوز مطالعات انسانی گسترده‌ای درباره اثربخشی سیر در تقویت استخوانها انجام نشده اما یک مطالعه روی موش‌ها نشان داده است که سیر با افزایش سطح استروژن، ممکن است میزان تحلیل استخوان را در زنان کاهش دهد.

 

خواص سیر برای پوست و مو

آلیسین ماده‌ای است که باعث جلوگیری از ریزش موی سر می‌شود.

در رابطه با تأثیر آلیسین به‌روی موی سر باید گفت که این ماده می‌تواند جریان خون به پوست سر را افزایش دهد و فولیکول‌های آسیب‌دیده مو را احیا کند و باعث جلوگیری از ریزش مو شود. در برخی از موارد نیز عامل ریزش مو، باکتری‌ها یا قارچ‌های ناشناخته روی پوست سر هستند. آلیسین طبق خاصیت ضدمیکروبی ذکرشده در بالا می‌تواند این باکتری‌ها را بکُشد و باعث جلوگیری از ضعیف شدن و آسیب موی سر شود. سیر به‌دلیل دارا بودن این ویژگی‌ها همچنین برای تقویت پوست و جلوگیری از عفونت‌های پوستی بسیار سودمند است.

 

سیر از منظر طب سنتی

سیر به‌صورت خوراکی برای

 رفع التهاب دستگاه تنفسی،

سیاه‌سرفه و

برونشیت مصرف می‌شود

همچنین از سیر برای بهبود ناراحتی‌های گوارشی به‌خصوص مشکلات هاضمه همراه با نفخ و اسپاسم گوارشی استفاده می‌شود.

 

از سیر به‌شکل موضعی برای درمان 

زگیل،

میخچه،

پینه،

التهاب گوش،

درد عضلانی،

آرتریت و سیاتیک استفاده می‌شود.

 

سیر در طب سنتی با نام "ثوم" یا سیر شناخته می‌شود، طبیعت آن گرم و خشک است.

 

خواص سیر در طب سنتی شامل

مسهل بلغم و سوداء و صفراء و اخلاط سوخته،

مدرّ،

و جلا‌بخش پوست است.

 

سیر برای مفاصل و امراض بلغمی و سوداوی مفید است.

 

در دستگاه گوارش جهت قولنج و بواسیر مصرف می‌شود.

 

برای جنون، صرع، سردرد مزمن، درد شقیقه و جهت وسواس سوداوی آن را مفید دانسته‌اند چرا که آن را خشک می‌کند.

سیر برای درد مفاصل مفید است

و نقرس و درد کمر را بهبود می‌بخشد.

جهت تنگی نفس، تقویت قلب، خارش تن، منع ریختن موی و با حنا جهت سیاه کردن آن نیز به‌کار می‌رفته است.

التیام زخم کهنه و ترک‌خوردگی دست و پا نیز از اثرات دیگر آن است.

 

مضرات سیر

 

گفته شده است که سیر محرک باد شکم و برای چشم مضر است؛

ایجاد‌کننده کرب، پیچش شکم و دل به‌هم‌خوردگی است.

در افراد گرم‌مزاج میل جنسی را کاهش می‌دهد که مصلح آن شکر است و

در افراد سردمزاج میل جنسی را افزایش می‌دهد.

مصلح سیر: پاک کردن گیاه از چوب و شاخ و تخم آن، و آلودن آن به روغن بادام و پختن با هلیله زرد و گل سرخ و انیسون و بنفشه و آب‌میوه‌ها است و استعمال کردن آن توصیه شده است.

 

میزان مجاز مصرف سیر

 

میزان مصرف عمومی سیر دوز 4 گرم سیر تازه یا 8 میلی‌گرم اسانس یا بنه تازه سیر 1 تا 2 بار در روز است.

 

نسخه‌های خانگی درمان بیماری‌ها با سیر

 

برای درمان تصلّب شرایین روزانه 600 تا 800 میلی‌گرم پودر سیر یا سیر خشک را مصرف کنید.

برای کاهش چربی خون روزانه 600 تا 900 میلی‌گرم از پودر سیر در روز را در چند نوبت تقسیم و مصرف کنید.

برای کاهش فشار خون 200 تا 300 میلی‌گرم از پودر سیر را سه بار در روز مصرف کنید.

برای تسکین دندان‌درد، سیر خام را روزی چند بار روی لثه و دندان بمالید.

برای کاهش التهاب پوست و زگیل سیر له‌شده را روی زگیل قرار دهید.

برای درمان سینوزیت، چند حبه سیر له‌شده را در کره تفت دهید و با نان میل کنید.

یک حبه سیر را ریز خرد کنید و با کمی آب میل کنید تا نفخ، یبوست و درد معده برطرف شود.

 

عسل و سیر برای لاغری

می‌توان از ترکیب عسل و سیر برای لاغری استفاده کرد و به‌کمک آن‌ها یک معجون برای کاهش وزن و تقویت سیستم ایمنی و بهبود عملکرد متابولیسم درست کرد.

 تهیه معجون :

 می‌توانید دو یا سه حبه سیر را پس از پوست کندن، له و کمی عسل به آن‌ها اضافه کنید. پس از آن‌که این مخلوط آماده شد، اجازه دهید 10 تا 15 دقیقه در دمای اتاق بماند و سپس میل کنید.

 

تداخلات دارویی سیر

افرادی که داروی وارفارین، آسپیرین، دیپیریدامول یا داروهای ضدپلاکتی دیگر یا عوامل حل‌کننده لخته مثل هپارین را مصرف می‌کنند ممکن است دچار افزایش زمان خونریزی تا 2 برابر شوند بنابراین در مصرف همزمان سیر و این فرآورده‌‌ها باید با پزشک مشورت کنند.

 

عوارض جانبی مصرف سیر

این گیاه در افراد با آلرژی نسبت به سیر نباید مصرف شود،

همچنین حداقل 10 روز قبل از اعمال جراحی باید مصرف سیر قطع شود تا احتمال خونریزی کاهش یابد.

مصرف سیر و فرآورده‌های حاوی آن با معده خالی ممکن است باعث ایجاد سوزش سر دل، تهوع، استفراغ و اسهال شود. مصرف مقادیر زیاد سیر ممکن است باعث افزایش خطر خونریزی پس از جراحی شود.

 

پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله در روایتی فرموده‌اند:‌ «سیر بخورید و بدان درمان کنید چراکه درمان 70 درد در آن است».

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 مراقب باشید/ این داروها و خوراکی‌ها پلاکت خون را کاهش می‌دهند

 

پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمی‌کند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است. تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد اما تأخیر در تشخیص می‌تواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.
 ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته می‌شود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکت‌های خون بیمار کاهش یافته و سلول‌های خونی قادر نخواهند بود فعالیت‌های اساسی بدن را انجام دهند

 

پلاکت چیست؟

 

 

پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته می‌شود که آنزیم‌های لازم برای انعقاد خون را در خود دارند.

پلاکت‌ها بسیار کوچکند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند.

میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.

 

نحوه عملکرد پلاکت خون

 

 

کار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است.

تجمع پلاکت‌ها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی می‌شود.

پلاکت‌های فعال حاوی پروتئین چسبنده‌ای به نام فیبرین هستند که این پروتئین‌ها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا می‌کنند.

 

 

 

علت پایین بودن پلاکت خون

 

 

پایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد اما در شرایط آسیب‌دیدگی می‌تواند روند انعقاد و لختگی خون را تحت‌تأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای و عوارض جانبی مصرف برخی داروها کاهش می‌یابد که در ادامه به شرح این موارد می‌پردازیم:

 

۱) داروها و خوراکی‌هایی که پلاکت خون را کاهش می‌دهند

 

 

مصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی داروهای حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز می‌شوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند.

استفاده از برخی نوشیدنی‌ها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف می‌شود) می‌تواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.

 

این داروها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت می‌شوند:

 

داروهای ضد انعقاد یا مهارکننده‌های گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می شود)

اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لخته‌های خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد)

و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)

هپارین،

استامینوفن،

ایبوپروفن،

ناپروکسن،

آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)،

سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)،

پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)،

داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین،

سولفونامیدها مانند تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول،

وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).

۲) بیماری‌هایی که موجب پایین بودن پلاکت خون می‌شوند

 

 

برخی از بیماری‌ها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی می‌شوند که عبارتند از:

سرطان مغز استخوان،

لوسمی

HIV

 هپاتیت C

 عفونت‌های ویروسی

آنمی

سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)

سپسیس (نوعی عارضه عفونی)

بیماری های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)

سابقه ارثی و ژنتیکی

زیاده‌روی در مصرف بیش از حد الکل

برخورد با ترکیبات سمی

دوران بارداری و ...

 

کاهش پلاکت خون گاهی می‌تواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود.

درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی داروها و تلاش برای رفع مشکلات زمینه‌ای است. در برخی موارد نیز برای درمان، از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده می‌شود.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 مهم ترین نشانه‌های دردهای سیاتیک چیست؟

نشانه‌های دردهای سیاتیکدلیل دردهای لگنی و تیر کشیدن ساق پا را بشناسید

 

درد لگنی که منجر می‌شود پایین ساق پای شما تیر می‌کشد، می‌تواند علل گوناگونی داشته باشد و برای درمان باید این علت را پیدا کرد.

اگر علائم شما در طول فعالیت‌های خاص یا هنگام دراز کشیدن بدتر شود، این می‌تواند نشانه‌ای از علت درد باشد. مشخص کردن علت علائم می‌تواند به تجویز بهترین درمان کمک کند.

 

1- سیاتیک

 

سیاتیک به درد عصبی اطلاق می‌شود که به دلیل زیر فشار قرار گرفتن یا تحریک ریشه‌های عصبی نخاعی که به پایین پاها می‌روند، رخ می‌دهد.

این بیماری علاوه بر درد، همچنین می‌تواند باعث احساس گزگز، سوزش، بی‌حسی و ضعف در ساق پا شود که به طور معمول در یک طرف بروز می‌کند.

 

علل سیاتیک:

بیماری سیاتیک ممکن است به علل گوناگونی رخ دهد، ازجمله:

فتق یا بیرون‌زدگی دیسک بین‌مهره‌ای
تنگی کانال نخاعی
وجود کیست، آبسه یا تومور در نزدیکی ستون فقرات
لغزیدن مهره‌های ستون فقرات روی هم و خارج شدن‌شان از راستای هم (اسپوندیلولیستزیس)
نشانگان پیریفورمیس (عضله پیریفورمیس، عضله کوچکی در عمق لگن) روی بخشی از عصب سیاتیک فشار می‌آورد

عوامل خطرساز بیماری سیاتیک:

برخی از عوامل می‌توانند زمینه‌ساز ایجاد بیماری سیاتیک باشند، ازجمله:

سن بالاتر
اضافه‌وزن و چاقی
سیگار کشیدن
عوامل شغلی مانند بلند کردن وسایل سنگین یا نشستن طولانی‌مدت
جراحی قبلی ستون فقرات یا لگن

 

2-  آرتریت یا التهاب مفاصل

آرتریت به گروهی عوارض التهابی اطلاق می‌شود که باعث درد و ورم کردن در مفاصل ازجمله مفصل ران یا لگن می‌شوند. استئوآرتریت یا آرتروز (التهاب ناشی از فشارهای مکانیکی بر مفصل) و

آرتریت روماتوئید (التهاب مفاصل ناشی از حمله دستگاه ایمنی به خود بدن)‌ دو نوع آرتریتی هستند که می‌توانند باعث بیماری سیاتیک شوند، یعنی درد لگن شوند که به پایین ساق پا می‌رسد.

شایع ترین نوع التهاب مفصل است و در آن «ساییدگی» غضروف‌های صافی رخ می‌دهد که در انتهاهای استخوان‌ها در محل مفاصل قرار دارند و مانند یک بالشتک ضربات وارد بر آنها را جذب می‌کنند. مبتلایان به این عارضه است دچار دردی شوند که هنگام راه رفتن بدتر شود یا ممکن است پس از حرکت دچار سفتی مفصل شوید.

آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است و زمانی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به مایع سینوویال (مایع لغزنده اطراف مفصل) ‌حمله می‌کند و منجر به التهاب، درد و بدشکلی آن می‌شود. در این عارضه ممکن است هنگام بیدار شدن از خواب یا پس از مدت‌های طولانی حرکت نکردن، درد و سفتی بیشتری داشته باشید.

 

3-  بورسیت

 

بورسیت یا التهاب «بورس» یکی دیگر از علل احتمالی درد لگن است.

بورس‌ها کیسه‌های پر از مایعی هستند که استخوان‌ها، ماهیچه‌ها و تاندون‌ها را در مفاصل محافظت می‌کنند. بورسیت زمانی رخ می‌دهد که بورس عفونی یا ملتهب شود.

درد ناشی از بورسیت می‌تواند در چند روز حاد باشد و بعد به درد مبهمی بدل شود. در هنگام جابجایی (مانند بلند شدن از رختخواب یا ماشین)، پس از بی‌حرکت ماندن طولانی‌مدت، و پس از خوابیدن به سمت آسیب‌دیده بدتر می‌شود.

 

علل بورسیت عبارت‌اند از:

استفاده بیش‌ازحد یا حرکت مکرر لگن
آسیب به لگن
عفونت لگن
خارهای استخوانی (رشد استخوان در لبه استخوان‌ها)
نابرابر بودن طول پاها
اسکولیوز(انحنای جانبی ستون فقرات)
نقرس (آرتریت التهابی که باعث درد در مفاصل، به ویژه مفاصل شست پا می‌شود)

 

4- پارگی لابروم

دردی که در قسمت جلوی لگن یا کشاله ران احساس می‌شود و به پایین ساق پا می‌تابد، ممکن است نتیجه پارگی لابروم باشد.

لابروم نوعی غضروف سخت است که مفاصل گوی و کاسه (مانند مفاصل لگن و شانه) را تثبیت می‌کند. پارگی در لابروم لگن می‌تواند منجر به ناپایداری مفصل، ناتوانی در جذب ضربات وارد بر مفصل، احساس قفل شدن و درق و دروق کردن در لگن و درد شود.

این درد می‌تواند در حین حرکات پیچشی یا در هنگام نشستن، ایستادن یا راه رفتن برای مدت طولانی بدتر شود.

 

علل پارگی لابروم لگن عبارت‌اند از:

استفاده بیش‌ازحد یا حرکات تکراریپ مفصل.
استخوان ران یا لگن شکل غیرطبیعی دارند.
آسیب، به ویژه در اثر چرخش یا پیچش
تحلیل رفتن لابروم ناشی از افزایش سن و فرسودگی.

 

5-  نشانگان درد تروکانتر بزرگ

نشانگان درد تروکانتر بزرگ (GTPS) یکی از دلایل درد لگن است که معمولاً در کناره باسن احساس می‌شود.

تروکانتر بزرگ یک برجستگی بزرگ در سمت جانبی استخوان ران است. GTPS نشانگانی است که شامل درد در این ناحیه به دلیل آسیب به تاندون‌های عضلات سرینی میانی یا کوچک می‌شود.

 

علائمی که نشان می‌دهد درد لگن شما به علت GTPS ایجاد شده است، اینها هستند:

سفتی صبحگاهی
درد هنگام دراز کشیدن یا خوابیدن در سمت آسیب‌دیده
درد هنگام فعالیت مانند پیاده‌روی یا ورزش
حساسیت در کنار باسن

 

6-  آندومتریوز

آندومتریوز یکی دیگر از علل احتمالی درد لگن است که به پایین پاها تیر می‌کشد.

آندومتریوز بیماری است که در آن بافتی مشابه پوشش داخلی رحم در جای دیگری از بدن رشد می‌کند و منجر به درد، التهاب و سایر علائم می‌شود.

افراد مبتلا به آندومتریوز اغلب درد خود را به صورت تیرکشیدنی از لگن به پایین پاها توصیف می‌کنند. این وضعیت می‌تواند به دلیل ضایعاتی باشد که بر اعصاب مجاور تأثیر می‌گذارد و منجر به درد در باسن، پشت و پاها و سایر نواحی بدن شود.

بیماران چطور درد را توصیف می‌کنند

از آنجایی که درد لگن که به پایین پاها تیر می‌کشد، علل گوناگونی دارد، بسته به علت ممکن است تفاوت‌هایی در علائم وجود داشته باشد.

اگر بتوانید درد خود را به طور دقیق توصیف کنید، ممکن است پزشک بتواند سرنخ‌هایی درباره علت درد شما پیدا کند، برای مفاصل درد در مفصل نسبت به درد عضله می‌تواند احساس متفاوتی ایجاد کند و درد ناشی از درگیری عصب نیز متفاوت خواهد بود.

درد لگنی که به پایین پاها تیر می‌کشد، ممکن است به اشکال متفاوتی توصیف شود:

حساسیت
درد حاد
درد تیرکشنده
بی‌حس شدن
مورمور شدن
احساس سوزش
درد مبهم
درد شدید و خنجری
احساس ضعف
قفل شدن
درق‌دروق کردن
همچنین مهم است که توجه داشته باشید که در چه زمانی درد دارید و چه زمانی درد ندارید. در نظر بگیرید که درد شما ثابت است یا فقط زمانی رخ می‌دهد یا بدتر می‌شود که کارهای خاصی انجام می‌دهید، مانند:

خوابیدن به یک طرف
در صبح‌ها
نشستن طولانی‌مدت
در حین رفت‌وآمد با وسایل نقلی (به‌عنوان‌مثال بلند شدن از صندلی یا سوارشدن به ماشین)
هنگام راه رفتن
هنگام ورزش کردن
در حین حرکات چرخشی یا چرخاندن چیزی
در زمان‌های خاصی از سیکل قاعدگی

 

چطور درد لگن را تسکین دهیم؟

 

راه‌هایی برای تسکین درد در خانه وجود دارد. اگر درد شما شدید است یا بر زندگی روزمره شما تأثیر می‌گذارد، مراقب باشید و از پزشکتان کمک بگیرید.

داروهای بدون نسخه (OTC):

 

مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن، استامینوفن، آسپیرین و ناپروکسن ممکن است در کوتاه‌مدت به درد و التهاب خفیف کمک کنند

تمرین‌های کششی:

 

برخی از تمرین‌های کششی مانند تمرین‌های مفصل خاجی–تهیگاهی (ساکروایلیاک)‌، ممکن است به تسکین درد در لگن، کمر و پاها کمک کنند.

استراحت:

 

در برخی موارد، که درد شما ناشی از آسیب ناشی از استفاده بیش‌ازحد است، بهتر است استراحت کنید و از ورزش یا بلند کردن اجسام برای چند روز خودداری کنید و ببینید که آیا درد برطرف می‌شود یا نه.

کمپرس سرد:

برای درد با شروع حاد لگن یا دردی که عود کرده است، می‌توانید از کمپرس سرد مثلا با استفاده از گذاشتن کیسه یخ در ناحیه دردناک سود ببرید. این کار را حداکثر به مدت 20 دقیقه و هر دو تا سه ساعت یکبار انجام دهید.

 

چگونه با درد لگنی تیرکشنده بخوابیم؟

 

درد لگن اغلب می‌تواند بر کیفیت خواب تأثیر بگذارد، به خصوص برای افرادی که به پهلو می خوابند، زیرا این وضعیت به مفصل آسیب‌دیده فشار وارد می‌کند. برای راحتی بیشتر، سعی کنید به پشت بخوابید. اگر به پشت خوابیدن روش معمول خوابیدن شما نیست، از یک بالش زیر زانوها و/یا در امتداد پهلوهای خود استفاده کنید تا به حفظ این وضعیت کمک کنید.

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

سرگیجه و انواع آن !

 

 

 

سرگیجه باعث گیجی می‌شود و احساس چرخیدن اطراف را برای فرد مبتلا خواهد داشت درحالی‌که اصلا چنین نیست.

این مشکل معمولا زمانی رخ می‌دهد که اختلالی در گوش داخلی وجود داشته باشد.

اما همچنین ممکن است به دلیل شرایطی که بر مغز تاثیر می‌گذارد، مانند تومور یا سکته مغزی، به وجود آید.

 درمان‌ها بسته به علت زمینه‌ای بیماری توسط دکتر مغز و اعصاب  تشخیص داده خواهد شد و می‌تواند شامل دارو، مانورهای تغییر وضعیت (برای جابه‌جاکردن رسوبات در گوش) یا جراحی باشد

سرگیجه (vertigo) چیست؟

سرگیجه احساس چرخیدن محیط اطراف شما است. این مشکل می‌تواند باعث شود احساس گیجی و عدم تعادل داشته باشید. سرگیجه به‌خودی‌خود یک بیماری نیست، بلکه نشانه‌ای از بسیاری از مشکلات سلامتی محسوب می‌شود که می‌تواند همراه با علائم دیگری نیز بروز کند.

 

 

 علائم دیگر احتمالی سرگیجه عبارتند از:

    تهوع و استفراغ

    سبکی سر

    مشکلات تعادل

    کاهش میزان شنوایی در یکی از گوش‌ها یا هر دو آن

    وزوز گوش (احساس زنگ‌زدن در گوش)

    سردرد

    بیماری حرکت

    احساس پری در گوش

    نیستاگموس (حرکات سریع و غیرقابل‌کنترل چشم به طرفین)

 

انواع سرگیجه از نظر متخصص مغز و اعصاب 

دو نوع اصلی سرگیجه وجود دارد:

    محیطی (peripheral)

    مرکزی (central)

 

سرگیجه محیطی

 

شایع‌ترین نوع این بیماری محسوب می‌شود. دکتر مغز و اعصاب معتقد است این اتفاق زمانی می‌افتد که مشکلی در گوش داخلی یا عصب دهلیزی (هر دو به حس تعادل شما کمک می‌کنند) وجود داشته باشد.

زیرمجموعه‌های سرگیجه محیطی عبارتند از:

    سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم (BPPV)

    التهاب گوش داخلی (لابیرنت)

    التهاب عصب دهلیزی

    بیماری منییر (Ménière)

 

 سرگیجه مرکزی

 

کمتر رایج است. این نوع زمانی رخ می‌دهد که شرایطی مانند عفونت، سکته مغزی یا ضربه‌مغزی بر مغز شما تاثیر بگذارد. افراد مبتلا به سرگیجه مرکزی معمولا علائم شدیدتری مانند عدم تعادل شدید یا مشکل در راه‌رفتن دارند.

 

چه عواملی باعث سرگیجه می‌شوند؟

از نظر دکتر مغز و اعصاب علل سرگیجه در افراد مختلف متفاوت است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

    سردردهای میگرنی

    داروهای خاص، از جمله برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، ضدالتهاب‌ها و داروهای قلبی عروقی

    سکته مغزی

    آریتمی (بی‌نظمی در ضربان قلب)

    دیابت

    آسیب‌های سر

    استراحت طولانی‌مدت در بستر

    زونا در یا نزدیک گوش

    جراحی گوش

    فیستول پری لنفاوی (زمانی‌که مایع گوش داخلی به گوش میانی نشت می‌کند)

    هیپرونتیلاسیون (تنفس سریع)

    افت فشارخون (کاهش فشارخون هنگام ایستادن)

    آتاکسی (ضعف عضلانی)

    سیفلیس

    اتو اسکلروز (مشکل رشد استخوان که بر گوش میانی تاثیر می‌گذارد)

    بیماری‌های مغز و اعصاب

    مولتیپل اسکلروزیس (MS)

    نورینوم آکوستیک

 

عوارض احتمالی سرگیجه چیست؟

دکتر مغز و اعصاب  معتقد است گاهی سرگیجه می‌تواند باعث افتادن شود که ممکن است منجر به شکستگی استخوان  یا سایر آسیب‌ها شود. سرگیجه می‌تواند بر کیفیت زندگی شما تاثیر بگذارد و توانایی شما را برای رانندگی یا رفتن به سرکار مختل کند.

تشخیص سرگیجه توسط پزشکان چگونه انجام می‌شود؟

 

دکتر مغز و اعصاب  برای تشخیص سرگیجه معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و در مورد علائم سرگیجه شما سوالاتی می‌پرسد. آنها ممکن است برای تایید تشخیص شما، یک یا چند آزمایش را توصیه کنند.

آزمایشات تشخیصی سرگیجه

برخی از آزمایشات برای تشخیص سرگیجه توسط دکتر مغز و اعصاب  انجام می‌شود. این آزمایشات عبارتند از:

تست فوکودا - اونتربرگر

در جلسه مشاوره با دکتر مغز و اعصاب، ایشان از شما می‌خواهد که به مدت ?? ثانیه با چشمان بسته درجا راه بروید. اگر بچرخید یا به یک طرف خم شوید، احتمالا به این معنی باشد که مشکلی در لابیرنت گوش داخلی خود دارید. این می‌تواند باعث سرگیجه شود.

تست رومبرگ

در حین این ارزیابی، پزشک از شما می‌خواهد که با پاهای به‌هم‌چسبیده و دست‌ها به پهلو بایستید و چشمان خود را ببندید. اگر احساس عدم تعادل یا ناپایداری کردید، ممکن است به این معنی باشد که مشکلی در سیستم عصبی مرکزی خود (مغز یا نخاع) دارید.

تست هد ایمپالس (تحریک سر)

در این تست، پزشک به‌آرامی سر شما را به طرفین حرکت می‌دهد درحالی‌که چشمان خود را روی یک هدف ثابت (مثلا نقطه‌ای روی دیوار یا بینی پزشک) متمرکز می‌کنید. با حرکت‌دادن سر شما، آنها به حرکات چشمان شما توجه زیادی خواهند داشت. این کار می‌تواند به آنها بگوید که آیا مشکلی در سیستم تعادل گوش داخلی شما وجود دارد یا خیر.

باتری تست دهلیزی

این شامل چندین تست مختلف برای بررسی بخش دهلیزی سیستم گوش داخلی شما می‌شود. باتری تست دهلیزی می‌تواند به تعیین اینکه آیا علائم شما ناشی از مشکل گوش داخلی یا مشکل مغزی است کمک کند.

تصویربرداری

این احتمال دارد شامل سی‌تی‌اسکن (توموگرافی کامپیوتری) یا ام‌آرآی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) باشد.

 

دکتر مغز و اعصاب چگونه سرگیجه را درمان می‌کند؟

درمان سرگیجه بستگی به علت زمینه‌ای آن دارد. پزشکان از روش‌های درمانی مختلفی استفاده می‌کنند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

    مانورهای تغییر وضعیت (برای جابه‌جایی رسوبات در گوش)

    داروهای سرگیجه

    توان‌بخشی دهلیزی (تمرینات سرگیجه)

    جراحی

 

درمان‌های خانگی سرگیجه

رهایی کامل از سرگیجه بدون کمک دکتر مغز و اعصاب  همیشه ممکن نیست. اما در اینجا چند مورد وجود دارد که می‌توانید در خانه برای کاهش علائم خود امتحان کنید:

    هنگام بلندشدن، چرخاندن سر یا انجام سایر حرکات محرک، به‌آرامی این کار را انجام دهید.

    با دو بالش زیر سر بخوابید تا سر شما بالاتر قرار گیرد.

    برای کاهش احساس چرخش در یک اتاق تاریک و ساکت دراز بکشید.

    به‌محض اینکه احساس سرگیجه کردید، بنشینید.

    هنگام برداشتن چیزی، به‌جای خم‌شدن از کمر، چمباتمه بزنید.

    اگر احتمال می‌دهید زمین بخورید، از عصا یا چوب‌دستی کمک بگیرید.

 

درمان دائمی سرگیجه

متاسفانه، هیچ راه مطمئنی برای خلاص‌شدن دائمی از سرگیجه و جلوگیری از بازگشت آن وجود ندارد. برخی از افراد فقط یک‌بار دچار سرگیجه می‌شوند و دیگر هرگز آن را تجربه نمی‌کنند. برخی دیگر حملات مکرر (عودکننده) را تجربه خواهند کرد. اگر سرگیجه شدید یا مکرر دارید، با پزشک خود در مورد راه‌های کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی خود صحبت کنید.

 

جمع‌بندی

 

اگرچه حملات سرگیجه ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما در بیشتر مواقع به‌سرعت برطرف می‌شوند. سرگیجه می‌تواند در کیفیت زندگی شما اختلال به وجود آورد و توانایی شما را برای انجام کارهایی که می‌خواهید کاهش دهد. مهم نیست چه نوع سرگیجه‌ای را تجربه می‌کنید، دکتر مغز و اعصاب آنلاین در دکترتو می‌تواند به شما در شناسایی علت اصلی آن کمک کند.
 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 
این در پا نشانه دیابت است

 

بی حسی پا یکی از شایع ترین علائم پای دیابتی است

اما چگونه بفهمیم که دیابت داریم یا مشکل زمینه ای دیگری؟
 افزایش سطح قند خون زمانی رخ می دهد که گلوکز اضافی در جریان خون وجود داشته باشد و زمانی اتفاق می افتد که بدن شما به طور موثر از انسولین استفاده نمی کند یا آن را تولید نمی کند. این کمبود انسولین یا مقاومت به انسولین اغلب منجر به دیابت می‌شود که بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) حدود 42.2 کرور نفر در سراسر جهان را مبتلا می‌کند و باعث مرگ 10.5 میلیون نفر در سال می‌شود.

 

دیابت می‌تواند قسمت‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار دهد، عمدتاً با آسیب رساندن به رگ‌های خونی بزرگ و کوچک که می‌تواند منجر به افزایش خطر حمله قلبی و سکته شود و باعث مشکلاتی در کلیه‌ها، چشم‌ها، پاها و اعصاب شود.

در این مطلب، ما به طور خاص بر چگونگی تأثیر دیابت بر پا و اینکه آیا بی حسی در اندام تحتانی می تواند نشانه ای از بیماری مزمن باشد تمرکز خواهیم کرد.

پای دیابتی چیست؟

 

دیابت می تواند منجر به بروز چندین مشکل مرتبط با پا شود که شامل

نوروپاتی،

گردش خون ضعیف

و عملکرد سیستم ایمنی بدن می شود.

افزایش سطح قند خون به آسیب عصبی، کاهش حساسیت به جراحات و فشار روی پاها کمک می کند. همزمان، دیابت گردش خون را مختل می‌کند و مانع از تحویل اکسیژن و مواد مغذی ضروری به اندام‌های تحتانی می‌شود و در نتیجه توانایی بدن برای درمان و مبارزه با عفونت‌ها را تضعیف می‌کند.

سیستم ایمنی ضعیف مرتبط با دیابت، حساسیت به عفونت ها را بیشتر می کند و خطر عوارض ناشی از آسیب های جزئی پا را افزایش می دهد.

تحقیقات نشان می دهد که حدود 60 درصد از بیماران دیابتی دچار نوروپاتی می شوند که در نهایت منجر به زخم پای دیابتی می شود. این خطر در کسانی که کف پای صاف دارند حتی بیشتر نیز می شود، زیرا آنها دارای سحت فشار نامتناسبی در سراسر پا هستند که منجر به التهاب بافت در مناطق پرخطر پا می شود.

چگونه بفهمیم بی حسی در پاها نشانه دیابت است؟

 

بر اساس گزارش Current Diabetes Reports، بی حسی، گزگز، یا سوزن سوزن شدن در پاها ممکن است نشانه نوروپاتی دیابتی باشد، نوعی آسیب عصبی که تقریباً 50 درصد از بزرگسالان مبتلا به دیابت را در طول زندگی تحت تاثیر قرار می دهد. افراد، به ویژه آنهایی که دیابت دارند، باید فوراً تغییرات در پا را به پزشک خود گزارش دهند.

هنگام ارزیابی بی حسی به عنوان یک نشانه بالقوه دیابت، مهم است که علائم همراه را مانند افزایش تشنگی، تکرر ادرار، کاهش وزن غیرقابل توضیح و خستگی را در نظر بگیریم.

همچنین باید با کمک آزمایش خون برای اندازه گیری سطح گلوکز به دنبال تشخیص قطعی باشیم.

فراموش نکنید که آگاهی گسترده از علائم مختلف و اهمیت ارزیابی پزشکی به موقع برای رسیدگی به نگرانی های بالقوه سلامت بسیار ضروری است.

سایر علائمی که باید مراقب آنها باشید

برخی از علائم دیگر پای دیابتی عبارتند از:

    زخم پا یا زخم روی پا
    تغییر در بافت و رنگ پوست
    پاهای خشک و ترک خورده
    پای شارکو، جایی که استخوان‌های پا ضعیف می‌شوند و ممکن است شکسته شوند، اغلب بدون هیچ آسیبی ظاهری و می‌تواند منجر به تغییر شکل و مشکل در راه رفتن شود.
    پینه ها و میخچه هایی که به دلیل تغییر راه رفتن یا کفش های نامناسب ایجاد می شوند

در آخر

وقتی نوبت به مدیریت عوارض پای مرتبط با دیابت می رسد، مدیریت سطح قند خون از اهمیت بالایی برخوردار است. اینکار را می توان از طریق رژیم غذایی، ورزش و داروهای تجویز شده توسط پزشکان به دست آورد.

اقدامات مراقبت از پا، از جمله بازرسی های منظم، بهداشت مناسب و مرطوب کردن، برای جلوگیری از مشکلات پوستی و به حداقل رساندن خطر آسیب ضروری است. همچنین انتخاب کفش مناسب برای جلوگیری از نقاط فشار و مشکلات پا بسیار مهم است و معاینات منظم مراقبت های بهداشتی به تشخیص زودهنگام عوارض کمک می کند.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

کاربرد گچ فایبر گلاس در درمان شکستگی های بدن

روش های گچ گرفتن عضو آسیب دیده

یکی از راه های بی حرکت کردن شکستگی بعد از جا انداختن عضو آسیب دیده، استفاده از گچ گیری است.

نام اصلی این روش Cast است و چون اولین بار از گچ (این ماده همان گچ ساختمانی است که مواد دیگری را برای بهبود کارکرد به آن اضافه کرده اند) برای این کار استفاده شد، در زبان فارسی به گچ گیری معروف شده است.

برای گچ‌ گیری عمدتاً از گچ فایبر گلاس یا گچ معمولی استفاده می شود. گچ لایه سختی را ایجاد می کند که از عضو آسیب دیده محافظت می‌کند و آن را بی‌حرکت نگه می‌دارد.

 

در ادامه به بررسی این دو روش می پردازیم:

 

1. گچ معمولی:

 

نوارهای گچ معمولی از گاز پانسمان پوششی تشکیل می‌شوند. متخصص باند گچ را مرطوب می‌کند و آن را دور عضو شکسته بدن می‌پیچد، البته معمولاً زیر آن مقداری پوشش نوار پنبه‌ای بسته می‌شود که از گچ کلسینه و پودری ریز تشکیل شده است. پس از آن که آب به این پودر اضافه شد و گچ‌گیری انجام و گچ خشک شد، سولفات کلسیم ایجاد می‌شود که ماده‌ای سخت وسفید است. خشک شدن گچ معمولاً 10 ـ 5 دقیقه طول می‌کشد. فرآیند خشک شدن یک فرایند گرمازا است. ممکن است بیمار از گرم بودن گچ شکایت داشته باشد، اما اگر پوشش پنبه‌ای کافی زیر آن قرار داده شود، حرارت شدیدی حس نخواهد شد.

 

2. گچ فایبر گلاس (باند گچی ارتوپدی):

 

فایبرگلاس نوعی پلاستیک است که به راحتی می‌توان آن را شکل داد. اکثر نوارهای فایبرگلاس به شکل حلقوی تهیه می‌شوند که به صورت نرم بسته‌بندی و اشباع شده با رزین پلی اورتان هستند. این رزین با آب فعال می‌شود و گچ ظرف 4 ـ 3 دقیقه خشک و سخت می‌شود. روند گچ‌گیری با فایبرگلاس نیز مشابه گچ معمولی است. نوار دور پوشش پنبه‌ای روی عضو شکسته بدن بسته می‌شود.

 

حال این سوال مطرح می شود که کدام روش گچ گیری ارجحیت دارد؟

 

در ادامه این مقاله، ما روش گچ گیری با استفاده از گچ معمولی و گچ فایبر گلاس را مقایسه کرده ایم تا مشخص گردد کدام یک از این روش ها بهتر هستند.

 

1. گچ فایبرگلاس سبک‌ تر و راحت‌ تر است.

گچ فایبر گلاس از رزین پلی اورتان فعال شده با آب تشکیل می‌شود که با مواد پانسمان ترکیب شده است. بنابراین فایبر گلاس استحکام بیشتری دارد و سریع‌ تر شکل می‌ گیرد. با این توصیف گچ‌ گیری با فایبرگلاس به نگهداری کمتری نیاز دارد و غالباً پس از شروع شدن فرایند التیام و جوش خوردن استخوان انجام می‌شود.

 

2. سطح خارجی باند فایبر گلاس ضد آب است، اما معمولاً بخش اعظم مواد داخل گچ ضد آب نیست. مواد ضد آب به منظور جایگزینی این پوشش داخلی ابداع شده است تا بیمار بتواند با وجود در گچ بودن بدن کارهای روزمره را انجام دهد. به علاوه چون ماده ضد آب رطوبت پوست زیر گچ را جذب می‌کند، بیمار از خارش و بوی بد رنج نمی‌برد.

3. گچ فایبر گلاس نیز مانند هر گچ ارتوپدی دیگری معایبی دارد. فایبر گلاس سریع خشک می‌شود، بنابراین اگر متخصص تجربه کافی نداشته باشد، زمان کمتری برای گچ‌ گیری خواهد داشت.

4. بسیاری از مخالفان استفاده از فایبر گلاس این نظر را دارند که مواد سنتزی فضای کمتری را برای ورم باقی می‌گذارد و برای شکستگی‌های پیچیده‌ تری که استخوان کاملاً از جای خود خارج شده است، مناسب نیست. اما گچ معمولی شکل‌ پذیرتر از نوار رزینی و فایبر گلاس است، و متخصص بهتر می‌تواند آن را دور عضو آسیب دیده بپیچد. همچنین گچ معمولی صاف‌ تر است و کمتر به لباس گیر می‌ کند یا باعث تحریک پوست می‌شود.

باند ارتوپدی (گچ) فایبر گلاس چیست؟

باند ارتوپدی فایبر گلاس که به آن گچ پلاستیکی هم میگویند، ماده ای است که از آن برای گچ گیری و بی حرکت در آوردن شکستگی یا اندام آسیب دیده بدن استفاده می شود. فایبر گلاس یک ماده کامپوزیت است که از فیبرهای شیشه و یک رزین تشکیل شده است. این ماده در عین سبکی بسیار مقاوم بوده و به همین علت مورد توجه همگان و جانشین مناسبی برای گچ شده است. گچ ها درد و تورم اندام ها را کاهش داده و موجب کاهش اسپاسم عضلات می گردند.

فایبرگلاس نسبت به گچ هوا را به خوبی از خود عبور داده و موجب هوا رسانی به پوست اندام آسیب دیده می شود. فایبرگلاس کمتر از گچ مانع اشعه ایکس می شود و بهتر میتوان از طریق رادیوگرافی استخوان را از ورای آن دید. قبل از گچ گیری برای جلوگیری ازتماس مستقیم با پوست یا حساسیت یا زخم های پوستی ابتدا اندام آسیب دیده را با باند زیر گچ (ویبریل) یا یک جوراب نخی به نام استاگینت می پوشانند.

 

وقتی اندامی در گچ قرار دارد بروز علائم زیر نشانه خطر است:

افزایش درد یا تورم اندام و احساس سفت شدن گچ یا آتل
احساس بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست یا پا به علت فشار گچ یا آتل
احساس سوزش در پوست زیر گچ
تورم دست یا پا که در پایین تر از محل گچ یا آتل قرار دارد
از دست دادن توانایی حرکت انگشتان دست یا پا
 

هنگام استفاده از گچ فایبرگلاس مواردی وجود دارد که باید مورد توجه قرارگیرد:

1- عضو گچ گرفته شده تا 24 ساعت در هوای آزاد قرار گیرد تا کاملا خشک شود .رطوبت، گچ را ضعیف و شل می کند. گرچه ممکن است فکر کنید آب بر استحکام  و دوام فایبر گلاس تاثیری ندارد ولی خیس شدن لایه پنبه ای که بین فایبر گلاس و پوست قرار گرفته، می تواند موجب مشکلات پوستی شود.

2- در هنگام استحمام دو لایه پلاستیک را روی گچ یا آتل خود بپیچید تا آب به آن نفوذ نکند.

3- در 24 ساعت اول گچ گیری، روی اندام گچ گرفته شده جسم سنگین نگذارید وعضو گچ گیری شده را روی سطح لبه دار قرار ندهید. بهتر است عضو روی بالشت نرم قرار گیرد.

4- اگر پزشکتان به شما اجازه راه رفتن با گچ را داده است این کار را تا موقعی که گچ شما کاملا خشک و سفت نشده است انجام ندهید. این زمان برای فایبرگلاس یک ساعت و برای گچ 3-2 روز است.

5- باند پنبه ای را که در زیر گچ یا آتل قرار داده شده است را بیرون نیاورید.

6- اگر پوست شما خارش داشت چیزی را برای خاراندن در زیر گچ نبرید. این کار ممکن است پوست را زخمی کند و چون روی پوست بسته است احتمال عفونت آن وجود دارد و اگر عفونت کند چون محل قابل دیدن نیست ممکن است متوجه آن نشده و برای شما خطر ایجاد کند. اگر خارش مداوم بود با پزشک معالج خود تماس بگیرید.

7- پوست دور گچ یا آتل را مرتب نگاه کنید. اگر قرمز یا زخمی بود به پزشکتان اطلاع دهید.

8- مرتب گچ یا آتل خود را بررسی کنید، که اگر ترک برداشت به پزشک اطلاع بدهید.

9- انگشتان دست یا پای شکسته شده را مکرراً حرکت بدهید.

10- مقداری یخ خرد شده را در یک کیسه پلاستیکی خشک قرار داده و آن را در روی گچ یا آتل در محل ضایعه دیده قرار دهید.

ویژگی های خاص گچ فایبر گلاس

شروع فرآیند التیام و جوش خوردن استخوان بلافاصله پس از گچ گرفتن
دارا بودن منافظ سطحی جهت تنفس پوست
دارای سطح خارجی باند فایبرگلاس ضد آب
مقاومت بسیار بالا و شکل پذیری سریع‌تر
امکان عبور اشعه ایکس‌ری رادیولوژی
وزن سبک‌تر و راحت‌تر
رنگ بندی متنوع

 
انواع گچ فایبر گلاس بر اساس سایزبندی

این باندهای پزشکی در اندازه‌های مختلف ساخته می‌شوند که باید بنا به اندازه محل مورد نظر برای شکسته‌ بندی خریداری شوند. برای مثال، برای گچ گیری انگشت‌ها و یا برای اندام کودکان که دارای عرض کمتری نسبت به اندام بزرگسالان هستند از گچ‌های با عرض 2 و 3 می‌توان استفاده کرد. گچ فایبر گلاس با عرض 4 و 5 برای گچ گیری اندام بزرگ و به ویژه برای افراد بزرگسال مناسب می‌باشد.
باند گچی با عرض ۸ اینچ یا ۲۰ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۶ اینچ یا ۱۵ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۴ اینچ یا ۱۰ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۲ اینچ یا ۵ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۳ اینچ یا ۷ سانتی‌متر

علاوه بر این برخی از شرکت‌ها باند گچ فایبر گلاس را در اندازه و سایز دلخواه مشتری تولید می‌‌کنند.

انواع گچ فایبر گلاس بر اساس برندهای موجود

گچ های فایبر گلاس از نظر برندهای موجود دارای تنوع زیادی هستند  که بنا به نیاز و تجویز پزشک قابل تهیه هستند:
1. باند ارتوپدی فایبر گلاس گلدن کست GOLDEN CAST
2. باند ارتوپدی فایبر گلاس فایبر کست FIBER CAST
3. باند ارتوپدی فایبر گلاس سپهر کست SEPEHR CAST
4. باند ارتوپدی فایبر گلاس تاپ کست TOP CAST
5. باند ارتوپدی فایبر گلاس بی پی آی BPI CAST
 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

آمپول کتورولاک چیست؟ + دوز مصرفی و عوارض جانبی

داروی کتورولاک

 

آمپول کتورولاک (Ketorolac) با نام تجاری تورادول (Toradol)، دارای اثرات ضد درد، التهاب و تب است.

این دارو را می‌توانید به صورت خوراکی و تزریقی (وریدی و عضلانی)‌ مصرف کنید. تاثیر این دارو بسیار سریع است.

پانزده دقیقه پس از مصرف تاثیرات آن را حس خواهید کرد. با مطالعه این مقاله از مجله درمانکده بیشتر با کاربرد امپول کتورولاک، دوز مصرفی و عوارض جانبی آن آشنا می‌شوید.

کاربرد آمپول کتورولاک چیست؟

 

آمپول کتورولاک یکی از انواع داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی است. از این دارو می‌توانید برای کاهش و تسکین دردهای کوتاه مدت استفاده کنید. تزریق آن پس از جراحی برای تسکین درد رایج است. این دارو را نباید بیشتر از ۵ روز مصرف کنید؛ زیرا با عوارض جانبی شدیدی مواجه می‌شوید. همچنین پزشکان متخصص مصرف آن را در به افراد کمتر از ۱۷ سال توصیه نمی‌کنند. پزشک ممکن است اولین دوز دارو را به صورت تزریق وریدی یا عضلانی تجویز کند، اما در ادامه دوزهای خوراکی را به شما پیشنهاد خواهد کرد.

موارد مصرف آمپول کتورولاک را می‌توان در ۲ مورد زیر خلاصه کرد:

    قبل یا بعد از جراحی با هدف تسکین درد
    کاهش دردهای شدید یا متوسط کوتاه مدت

بنابراین برای کاهش دردهای شدید آرتریت که در طولانی مدت شما را آزار می‌دهند؛ نمی‌توانید از این دارو استفاده کنید.

عملکرد آمپول کتورولاک چگونه است؟

 

این دارو باعث انسداد مواد طبیعی در بدن می‌شود که التهاب تولید می‌کنند. این مواد با نام علمی پروستاگلاندین (Prostaglandin) یا PG معرفی می‌شوند. پروستاگلاندین، هورمون‌هایی (مواد شیمیایی) هستند که بافت‌های خاصی از بدن آنها را تولید می‌کنند. این مواد عملکرد‌های بسیار متنوع و متناقضی در بدن دارند که از جمله آنها می‌توان به ایجاد انقباضات رحمی، ایجاد درد، گشاد شدن یا انقباض رگ‌های خونی و… شوند.
امپول کتورولاک با انسداد تولید آنها التهاب، درد، تورم و تب در بدن را تسکین می‌دهد.

دوز مصرفی آمپول کتورولاک چقدر است؟

 

درمان تک دوز، تزریق عضلانی

    بیمارانی که کمتر از ۶۵ سال سن دارند: تک دوز ۶۰ میلی‌گرم
    بیمارانی که بیشتر از ۶۵ سال دارند، همچنین افرادی با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم و کسانی که با نارسایی کلیوی مواجه هستند: تک دوز ۳۰ میلی‌گرم

درمان تک دوز، تزریق وریدی

    افرادی که کمتر از ۶۵ سال دارند: تک دوز ۳۰ میلی‌گرم
    بیمارانی که بیشتر از ۶۵ سال دارند، همچنین افرادی با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم و افرادی با نارسایی کلیوی مواجه هستند: تک دوز ۱۵ میلی‌گرم


درمان چند دوز؛ تزریق عضلانی یا وریدی

    بیماران کمتر از ۶۵ سال: هر ۶ ساعت، ۳۰ میلی‌گرم. مجموع ۲ دوز روزانه نباید بیشتر از ۱۲۰ میلی‌گرم شود.
    بیمارانی که بیشتر از ۶۵ سال دارند، همچنین افرادی با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم و کسانی با نارسایی کلیوی مواجه هستند: هر ۶ ساعت، ۱۵ میلی‌گرم. مجموع ۲ دوز روزانه نباید بیشتر از ۶۰ میلی‌گرم باشد.

دوز خوراکی  آمپول کتورولاک

پزشکان دوز خوراکی را پس از تزریق عضلانی وریدی پیشنهاد می‌کنند:
    افرادی که بیشتر از ۵۰ کیلوگرم وزن دارند: این بیماران در ابتدا می‌توانند ۲۰ میلی‌گرم داروی خوراکی دریافت کنند. در ادامه میزان مصرف هر ۴ تا ۶ ساعت به ۱۰ میلی‌گرم می‌رسد. مجموع دوز روزانه نباید بیشتر از ۴۰ میلی‌گرم شود.
    بیمارانی که کمتر از ۵۰ کیلوگرم وزن دارند: مصرف خوراکی این دارو در ابتدا ۱۰ میلی‌گرم است و در ادامه هر ۴ تا ۶ ساعت نیز ۱۰ میلی‌گرم خواهد بود. مجموع دوز روزانه برای این بیماران نباید بیشتر از ۴۰ میلی‌گرم شود.
تصویری از قرص‌های سفید و نارنجی رنگ و سرنگ. داروی کتورولاک ابتدا به صورت تزریقی و سپس خوراکی (قرص) تجویز می‌شود.

عوارض کتورولاک چیست؟

عوارض شایع

    دردهای شکمی
    سوءهاضمه
    سردرد
    معده درد
    تهوع

عوارض کمتر شایع

    اختلال در عملکرد کلیه‌ها
    خونریزی سیستم گوارشی
    وزوز گوش
    درد در محل تزریق
    آنمی (کم‌خونی)
    احساس نفخ و سیری
    حالت تهوع و استفراغ
    افزایش آنزیم‌های کبدی
    سوزش سردل
    افزایش فشار خون
    ادم (تورم)
    احساس گیجی
    بثورات پوستی و خارش
    اسهال و یبوست

عوارض نادر آمپول کتورولاک

    پانکراتیت (التهاب لوزالمعده)
    درد قفسه سینه
    آنافیلاکتیک
    آسم
    اختلالات تنفسی
    تاری دید
    ادرار دردناک
    افزایش وزن
    حساسیت به نور
    تغییر خلق و خو
    آریتمی

علائم اور دوز داروی کتورولاک چیست؟

    دل درد
    مدفوع قیری یا سیاه رنگ
    حالت تهوع
    استفراغ خونی
    اختلالات در بلع
    خواب‌آلودگی
    خارش و بثورات پوستی مانند کهیر
    از دست دادن هوشیاری

 

منع مصرف آمپول کتورولاک برای چه کسانی است؟

    کسانی که به مصرف آسپرین و سایر داروهای غیر استروئیدی حساسیت دارند.
    افرادی که به بیماری‌‌های انعقادی خون مبتلا هستند.
    بیمارانی که از ناراحتی‌های قلبی و مغزی رنج می‌برند.
    کسانی که به بیماری‌ و خونریزی‌های گوارشی مبتلا هستند.
    افرادی که با فشار خون بالا، نارسایی کلیه و کبد درگیر هستند.

 

تداخلات دارویی آمپول کتورولاک چیست؟

آمپول کتورولاک با برخی داروهای دیگر تداخل دارد که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

    داروهای دیورتیک (Diuretic): این داروها ادرارآور هستند و برای درمان فشار خون بالا تجویز می‌شوند.

    داروهای ضد تشنج

    دکستران (Dextran): این دارو باعث افزایش حجم پلاسما می‌شود و در درمان درمان شوک هیپوولمیک (Hypovolemic shock، کاهش شدید حجم خون) کاربرد دارد.

    لیتیوم(Lithium): این دارو در درمان اختلالات روانپزشکی کاربرد دارد.

    متوترکسات (Methotrexate): نوعی داروی ضد متابولیت است و در درمان سرطان و بیماری‌های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید و پسوریازیس (نوعی اختلال پوستی ژنتیکی) کاربرد دارد.

 

اگر بیماری زمینه‌ایی دارید یا از داروی خاصی (گیاهی یا شیمیایی) استفاده می‌کنید، حتما به پزشک اطلاع دهید.مصرف آمپول کتورولاک در دوران بارداری بخصوص در سه ماه اول و آخر آن می‌تواند بر سلامتی جنین تاثیرگذار باشد. به همین دلیل استفاده آن توصیه نمی‌شود. اگر پس از تزریق این دارو متوجه بارداری شدید، حتما برای بررسی شرایط خود و جنین به پزشک عمومی مراجعه کنید. 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

گروه خون طلایی چه نوع خونی است؟

 

 

آیا تا به حال نام «خون طلایی» را شنیده‌اید؟ این یک اکسیر جادویی یا یک نوع کمیاب از گنج نیست.

خون طلایی به یک گروه خونی بسیار کمیاب و منحصربه‌فرد اشاره دارد که اسرار شگفت‌انگیزی در اعماق خود دارد.

 در دنیای گروه‌های خونی، گروهی نادر و معمایی وجود دارد که به «خون طلایی» معروف است. منشا خون طلایی را می توان به فردی نسبت داد که خون او حاوی ترکیبی خارق العاده از آنتی ژن ها بود که آن را از همه گروه های خونی شناخته شده دیگر متمایز می کرد.

اولین مورد ثبت شده از خون طلایی در سال ۱۹۶۱ هنگامی که زنی بدون آنتی ژن های A، B یا Rh در طی تعیین گروه خونی معمولی پیدا شد، کشف شد. از آن زمان تاکنون، تنها حدود ۴۰ نفر در سراسر جهان با این گروه خونی قابل توجه شناسایی شده اند. اگرچه ممکن است تعداد بسیار کمی به نظر برسد، اما هر فردی اطلاعات ارزشمندی در اختیار دارد که همچنان اسرار مربوط به ژنتیک و ایمنی شناسی انسان را باز می کند.

 

اهمیت و کاربردهای خون طلایی

 

 

خون طلایی نوعی نادر و مرموز است که در دنیای پزشکی اهمیت زیادی دارد. منحصر به فرد بودن آن نه تنها در کمیابی، بلکه در کاربردهای بالقوه آن نیز نهفته است.

این گروه خونی خارق‌العاده درها را به روی درمان‌های نجات‌بخش مختلف و پیشرفت‌های پزشکی باز کرده است.

یکی از کاربردهای کلیدی خون طلایی در زمینه پزشکی انتقال خون است.

خون طلایی می تواند به عنوان یک اهدا کننده جهانی برای افرادی با گروه های خونی نادر یا دشوار استفاده شود. این بدان معنی است که می توان آن را بدون نگرانی در مورد مشکلات سازگاری، به بیمارانی که نیاز فوری به تزریق خون دارند، تزریق کرد. توانایی استفاده از خون طلایی به عنوان جایگزینی برای انواع مختلف، آن را در مواقع اضطراری یا موقعیت هایی که زمان بسیار مهم است، ارزشمند می کند.

علاوه بر این، خون طلایی نقش حیاتی در تحقیق و توسعه علمی دارد. دانشمندان به طور مداوم در حال مطالعه این ناهنجاری ژنتیکی منحصر به فرد هستند، به این امید که اسرار آن را کشف کنند و راه های جدیدی را کشف کنند که می تواند برای بشریت مفید باشد. هدف محققان با کاوش در منشأ و خواص خون طلایی، دستیابی به بینش هایی در مورد پیشگیری از بیماری، تکنیک های پیوند اعضا و حتی ژن درمانی است.

 

آمار گستردگی خون طلایی

 

 

وقتی صحبت از شیوع خون طلایی در سراسر جهان می شود، داده های دقیق به دلیل نادر بودن آن محدود است. با این حال، برآوردها نشان می دهد که تنها بخش کوچکی از جمعیت جهان دارای این گروه خونی متمایز هستند. در حالی که اعداد خاص ممکن است متفاوت باشد، کارشناسان بر این باورند که کمتر از ۰.۱٪ افراد خون طلایی در رگ های آنها هستند.

تغییرات منطقه ای در توزیع خون طلایی دلیل دیگری برای کمبود آن است. مطالعات نشان داده‌اند که جمعیت‌های خاصی از این گروه خونی نادر فرکانس‌های بیشتری را در مقایسه با سایرین نشان می‌دهند. به عنوان مثال، برخی از مناطق در آمریکای جنوبی موارد نسبتاً بالاتری از خون طلایی را در میان ساکنان خود گزارش کرده اند.

در حالی که اطلاعات آماری در مورد خون طلایی تا حدودی مبهم است، یک چیز واضح است: یافتن اهداکنندگان با این گروه خونی استثنایی می‌تواند چالش برانگیز باشد. کمبود این گروه خونی، موانع مهمی در هنگام تامین بیمارانی که نیاز به تزریق خون یا درمان های تخصصی شامل خون طلایی دارند، ایجاد می کند.

با وجود این چالش ها، افزایش آگاهی در مورد اهمیت اهدا و دسترسی به خون طلایی برای کسانی که برای درمان های نجات دهنده به آن تکیه می کنند بسیار مهم است. هر کمک دارای ارزش بسیار زیادی است زیرا حتی یک واحد می تواند تفاوت بزرگی در زندگی یک فرد ایجاد کند.

وقتی صحبت از شیوع جهانی خون طلایی می شود، یک کلمه در مورد آن صدق می‌کند: نادر. تخمین زده می شود که این گروه خونی منحصر به فرد تنها در بخش کوچکی از جمعیت جهان وجود داشته باشد.

علیرغم میزان کم، خون طلایی منحصر به جغرافیا یا ملیت خاصی نیست، بلکه آن را می توان در افراد از تمام گوشه های جهان یافت، اگرچه برخی از مناطق ممکن است کمی بیشتر از سایرین داشته باشند

 

چشم‌انداز آینده

 

 

خون طلایی یک کشف خارق‌العاده است که به افراد مبتلا به شرایط پیچیده پزشکی که نیاز به تزریق چندگانه دارند، امید می‌دهد. سازگاری آن با تمام گروه های خونی دیگر، آن را به منبعی ارزشمند در مواقع اضطراری که زمان حیاتی است تبدیل می کند. با این حال، به دلیل نادر بودن آن و چالش های موجود در منبع آن، دسترسی به خون طلایی می تواند بسیار دشوار باشد. با نگاهی به آینده، چشم اندازها برای خون طلایی شامل تحقیقات مداوم در مورد خواص منحصر به فرد و کاربردهای بالقوه آن فراتر از انتقال خون است.

منبع: همشهری

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

اطلاعات دارویی| سیپروفلوکساسین؛ کاربرد و عوارض جانبی

 

از قرص سیپروفلوکساسین برای عفونت ادراری و دیگر عفونت‌های باکتریایی در قسمت‌های مختلف بدن استفاده می‌شود؛ کاربردهای دیگر این دارو برای درمان سیاه زخم و طاعون است.

 این دارو یک آنتی بیوتیک فلوروکینولون است که برای عفونت‌های بسیار جدی و سخت و بیماری‌هایی مانند طاعون تجویز می‌شود. آنتی‌بیوتیک‌های فلوروکینولون می‌توانند عوارض جانبی بسیار جدی و ناتوان‌کننده‌ای داشته باشند که ممکن است برگشت‌پذیر نباشند. داروهایی مانند سیپروفلوکساسین باید فقط برای عفونت‌هایی استفاده شوند که با آنتی بیوتیک ایمن‌تر قابل درمان نیستند.

این دارو به‌صورت قرص، شربت، قطره گوش، قطره چشم و تزریقی وجود دارد و بدون نسخه پزشک در دسترس نیست. داروی سیپروفلوکساسین فقط برای درمان عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شود و برای انواع دیگر عفونت مناسب نیست؛ برای مثال سیپروفلوکساسین برای کرونا تجویز نمی‌شود؛ چراکه بیماری کرونا ناشی از ویروس است.

 

معمولا از این دارو در موارد زیر استفاده می‌شود:

 

 

  عفونت‌های مجاری ادراری

  عفونت‌های قفسه سینه مثل ذات‌الریه

  عفونت‌های پوستی و استخوانی

  عفونت‌های مقاربتی

  ورم ملتحمه

  عفونت چشم

  عفونت گوش

اخطار مصرف سیپروفلوکساسین

 

بیشتر بزرگسالان و کودکان بالای 1 سال می‌توانند این دارو را مصرف کنند؛ اما پیش‌از مصرف سیپروفلوکساسین حتما با پزشک خود یا دکتر داروساز مشورت کنید؛ چراکه ممکن است برای برخی افراد مناسب نباشد؛

اگر بیماری‌ها و ناراحتی‌های زیر را دارید، مصرف سیپروفلوکساسین به شما توصیه نمی‌شود:

  داشتن واکنش حساسیتی به داروها
  سابقه عارضه جانبی شدید بعد از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها (خصوصا فلوروکینولون‌ها)
  دچار شدن به اسهال پیش‌از مصرف آنتی بیوتیک
  آنوریسم آئورت شکمی یا هر بیماری دیگری مربوط به آئورت
  وجود مشکل در تاندون‌ها
  ضربان قلب تند یا نامنظم
  عفونت قلبی یا بیماری مادرزادی قلبی
  فشار خون بالا و کنترل نشده
  بیماری‌های عامل تشنج و سکته مانند صرع
  مشکلات کلیوی
  دیابت
  بودن در دوران بارداری و شیردهی

 

عوارض جانبی

 

 

وارض جانبی رایج این قرص که برای بیش‌از یک درصد مصرف‌کنندگان ایجاد می‌شود شامل موارد زیر است:

  حالت تهوع
  اسهال
  قرمزی یا ناراحتی چشم
  طعم بد در دهان
  شکل‌گیری لکه‌های سفید روی چشم

در موارد بسیار کمی عوارض سیپروفلوکساسین جدی‌تر است.

 

اگر عوارض زیر برایتان ایجاد شد فورا مصرف قرص را متوقف کنید و پزشکتان را در جریان بگذارید.

  ضعف عضلانی، درد یا تورم در مفاصل یا تاندون‌ها (اغلب در مچ یا ساق پا رخ می‌دهد اما ممکن است در شانه و بازو هم اتفاق افتد و در کودکان شایع‌تر است).
  درد یا احساسات غیرطبیعی ( مثل بی‌حسی یا گزگز ) یا ضعف در بدن، به ویژه در پاها یا بازوها
  خستگی شدید، احساس اضطراب، خلق و خوی بد، مشکلات خواب یا به‌خاطرسپردن مسائل
  تغییرات در حواس بینایی، چشایی، شنوایی و بویایی
  اسهال حاوی خون یا مخاط
  ضربان قلب شدید و نامنظم
  تنگی نفس ناگهانی به‌خصوص موقع درازکشیدن
  تورم مچ پا، پا یا معده.
مصرف قرص سیپروفلوکساسین در موارد بسیار نادر می‌تواند مشکلات زیر را ایجاد کند:

  واکنش آلرژیک جدی
  جوش‌های پوستی همراه با خارش، قرمزی، تاول و… 
  گرفتگی در گلو و قفسه سینه
  مشکل در تنفس یا صحبت‌کردن
  متورم‌شدن دهان، صورت، لب‌ها، زبان و گلو

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید