میوه ای برای تمام دردها

 

 

با خواص این میوه بیشتر آشنا شوید

 

مصرف گریپ فروت خواص شگفت انگیزی را به همراه دارد، استفاده از گریپ فروت برای تناسب اندام، زیبایی و درمان بسیاری از بیماری ها مفید است.

1-گریپ فروت منبع غنی از ویتامین c است

این میوه به دلیل مقادیر بالای ویتامین C معروف و شناخته شده است. بنابراین، می تواند به حفظ و بهبود سیستم ایمنی بدن کمک کند. همچنین، این امر به اطمینان از حفظ سلامتی بدن کمک خواهد کرد.

2. گریپ فروت سرشار از فیبر:

 

گریپ فروت حاوی فیبر است که به هضم غذا از روده کمک می کند.بنابراین، از جذب چربی جلوگیری می کند و به تدریج منجر به کاهش وزن می شود.

3. گریپ فروت برای جلوگیری از انباشت چربی:

 

محتوای فیبر موجود در گریپ فروت به جلوگیری از تشکیل و انباشت چربی کمک می کند و به بهبود عملکرد سیستم گوارش نیز کمک می کند. بنابراین، انرژی به حداکثر تبدیل می شود و هیچ کالری برای ذخیره چربی در بدن باقی نمی ماند.

4. گریپ فروت برای کمک به بهبود هضم و راحتی سیستم گوارش:

 

فیبر عملکرد سیستم گوارش را نیز آسان می کند. این فرایند گوارش، در تبدیل غذا به انرژی و دفع مواد مغذی بی اهمیت نقش بسزایی دارد. بنابراین، مصرف روزانه آن به هضم آسان و سیستم گوارشی مناسب کمک می کند.
فواید گریپ فروت
گریپ فروت برای بهبود هضم و راحتی سیستم گوارش

5. گریپ فروت برای تحریک هورمون ها:

 

یکی دیگر از مزایای گریپ فروت برای رژیم غذایی این است که تولید هورمون های تعادل در بدن را تحریک می کند. هورمون های تعادل روند فرایند گوارشی و بهینه سازی متابولیسم بدن را افزایش می دهند، بنابراین، به کاهش وزن نیز کمک خواهد کرد.

6. گریپ فروت منبع غنی از آنتی اکسیدان ها:

 

گریپ فروت به عنوان یک منبع ضد اکسیدان شناخته شده است. بنابراین، مصرف آن به از بین بردن و خنثی کردن اثر مخرب رادیکال های آزاد کمک می کند و به جلوگیری از بروز نشانه های زودهنگام پیری و بهینه سازی سیستم بدن در حفظ وزن بهینه کمک می کند.

7. گریپ فروت برای کمک به کاهش وزن:

 

با مصرف گریپ فروت، می توانید به کاهش وزن کمک کنید. از آنجا که محتوای میوه بدون کربوهیدرات است، باعث بهینه سازی متابولیسم بدن و ایجاد انرژی می شود. بنابراین، مصرف منظم و هر روزه آن خول و مناسب خواهد بود.

8. گریپ فروت منبع ویتامین E:

 

گریپ فروت، منبع خوبی از ویتامین E است که باعث می شود پوستی سالم و سلامت داشته باشید. این میوه از خانواده ی مرکبات، گزینه ی فوق العاده ای برای رژیم غذایی شما خواهد بود و تاثیر بسزایی در سلامت بدن و داشتن ظاهری جوان تر دارد.

9. گریپ فروت سرشار از مواد معدنی مختلف:

 

این میوه حاوی مواد معدنی مختلفی است که در حمایت از یک رژیم غذایی سالم مفید هستند. گریپ فروت به بهبود متابولیسم کمک می کند و در حفظ وزن مناسب عملکرد خوبی دارد.

10. گریپ فروت برای کمک به آرامش ذهن:

 

مصرف گریپ فروت برای آرام شدن ذهن نیز مناسب است. گریپ فروت برای تان ذهنی آرام به ارمغان می آورد و به کاهش استرس و اضطراب کمک می کند. بنابراین، اگر هر روز صبح مقداری گریپ فروت مصرف کنید، باعث تقویت روحیه، خوشی و آرامش شما خواهد شد.

11. گریپ فروت برای سم زدایی بدن:

 

مصرف یک لیوان آب گریپ فروت روزانه، به از بین بردن و دفع سموم و مواد مضر از بدن کمک خواهد کرد. بنابراین، مصر منظم آن باعث حفظ سلامتی بن خواهد شد.

12. گریپ فروت برای حفظ حرکت مناسب روده:

 

یکی دیگر از خواص گریپ فروت این است که حرکت روده را در زمان هضم غذا حفظ می کند بنابراین، این میوه برای بهینه سازی سیستم گوارش مفید است و کمک می کند که فرایند گوارش سالمی داشته باشیم.
گریپ فروت همچنین برای کمک به جذب مواد مغذی مهم در بدن مفید است , از جذب چربی جلوگیری می کند و ویتامین و مواد معدنی مهمی را بیشتر جذب می کند ، این برای حفظ سلامت بدن در طول رژیم غذایی مناسب و خوب است.

گریپ فروت برای فشار خون

13. گریپ فروت برای جلوگیری از بیماری های قبلی عروقی:

 

مصرف روزانه گریپ فروت به حفظ گردش خون کمک می کند. بنابراین، از بیماری های قلبی عروقی مانند حمله قلبی یا سکته مغزی جلوگیری می کند.

14. گریپ فروت برای کمک به کاهش فشار خون:

 

مصرف گریپ فروت در رژیم غذایی روزانه به کاهش فشار خون کمک می کند. بنابراین، برای تثبیت فشار خون در سطح نرمال و سالم بسیار مهم و مناسب است.از آنجایی که گریپ فروت حاوی کلسترول نیست، برای شریان ها مناسب است و جریان خون را حفظ می کند. علاوه بر این، برای جلوگیری از انباشت خون در رگ ها مناسب خواهد بود.گریپ فروت همچنین برای حفظ وضعیت قلب مفید است. با کمک به کاهش فشار خون، می تواند از هر گونه بیماری های قلبی عروقی جلوگیری کند.

15. گریپ فروت برای حفظ سلامت استخوان ها و دندان ها:

 

با مصرف گریپ فروت، سطح کلسیم در بدن افزایش می یابد. بنابراین، سلامت استخوان ها و دندان ها را افزایش می دهد. از این رو، می تواند از شکنندگی استخوان ها و احتمال پوکی استخوان جلوگیری کند.

16. گریپ فروت برای کمک به داشتن پوستی سالم:

 

یکی دیگر از مزایای گریپ فروت، حفظ ظاهر درخشان و سالم پوست است. عصاره ویتامین های داخل میوه، پوست را صاف و ابریشمی حفظ می کند.

17. گریپ فروت برای کمک به متابولیسم بدن:

 

 

مصرف گریپ فروت به افزایش سیستم متابولیسم بدن کمک می کند. بنابراین، روند تبدیل انرژی از مواد غذایی را افزایش می دهد و در نتیجه می تواند به کاهش وزن کمک کند.با وجود اینکه بسیاری از گریپ فروت ها برای رژیم غذایی مفید هستند، مطمئن شوید که هیچ اثر مضری بری بدن شما نداشته باشد بنابراین، میوه را در مقدار کافی مصرف کنید , از مصرف بیش از حد آن اجتناب کنید. علاوه بر این، اگر برخی نشانه های ناخواسته رخ می دهد، با متخصص تغذیه مشورت کنید تا منوی رژیم غذایی شما را تغییر دهد.

نسخه های درمانی طب سنتی از خواص دیگر گریپ فروت

گفتنی است علاوه بر خود میوه، آب و پالپ میوه، عصاره گریپ فروت نیز خواص درمانی فراوان دارد و برای همین از آن در انواع محصولات آرایشی بهداشتی پوست استفاده می شود.
متخصصان طب سنتی توصیه می کنند که چنانچه فصل زمستان مبتلا به عفونت ریه و بینی می شوید بهتر است از بخور آب گرم با عصاره گریپ فروت استفاده کنید به این دلیل که باعث بازشدن مجاری تنفسی و نیز ضدعفونی سینوس ها می شود.
یکی دیگر از موارد مصرف گریپ فروت تسکین درد است به این روش که چند قطره از عصاره گریپ فروت را مخلوط با روغن نارگیل روی پنبه استریل ریخته و با آن موضع دردناک بر روی پوست بدن خود را بخ خوبی و آرامی ماساژ دهید.
برای جلوگیری و مبارزه با رشد کپک و حفظ تازگی مواد غذایی عصاره گریپ فروت را به آنها اضافه کنید

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید

چند راهکار خانگی برای درمان ترک پاشنه پا

 

 

 

شایع‌ترین علت ترک پاشنه پا، خشکی پوست است؛ افرادی که پوست خشکی دارند بیشتر دچار ترک کف پا می‌شوند.

  امروزه برخی از مردم با مشکل ترک پاشنه پا دست و پنجه نرم می‌کنند. آنان به دنبال پاسخی برای این سوال هستند که ترک پاشنه پا چگونه درمان می‌شود؟ با مراقبت منظم از پا قبل از ایجاد ترک پاشنه، می‌توانید از بروز این مشکل جلوگیری کنید

اگر ترک پاشنه به تازگی ایجاد شده است، می‌توانید با مرطوب کردن پا و پاشنه پا، از تکثیر ترک جلوگیری کنید. اگر در پاشنه پا‌های خود ترک دارید، می‌توانید با روش‌های ساده‌ای از شر این مشکل خلاص شوید. به راحتی می‌توانید در خانه از این روش‌ها استفاده کنید.

در این گزارش چند درمان خانگی ترک پاشنه پا مورد بررسی قرار می‌گیرند.

درمان خانگی ترک پاشنه پا با کمک لیمو

 

 

لیمو برای بسیاری از مشکلات مربوط به پوست مفید است و به دلیل ساختار اسیدی، با نرم کردن پوست از ترک خوردن جلوگیری می‌کند. اگر ترک‌های پاشنه، شما را آزار می‌دهند؛ مقداری آب لیمو را به آب گرم اضافه کنید و پا‌های خود را حدود ۱۵ دقیقه در این آب خیس کنید. سپس با استفاده از سنگ پا، پاشنه پا را مالش دهید.

در نهایت پا‌های خود را با آب تمیز بشویید و با حوله خشک کنید. نکته‌ای که در استفاده از این روش باید به آن توجه کنید، این است که آب خیلی داغ نباشد؛ زیرا آب داغ باعث خشک شدن پوست و در نتیجه ترک خوردن بیشتر پاشنه پا می‌شود.

استفاده از روغن زیتون، روغن نارگیل، روغن کنجد یا روغن بادام

 

ویژگی مشترک این روغن‌ها که متخصصان می گویند برای پوست بسیار مفید هستند، این است که به طور طبیعی پوست را مرطوب می‌کنند.

برای از بین بردن ترک پاشنه پا، پس از مدتی خیساندن پا در آب گرم، پاشنه پا را با سنگ پا مالش دهید. پا‌های خود را تمیز و خشک کنید. سپس کف پا را با یکی از اسانس‌های دلخواه ماساژ دهید. پس از این پروسه، جوراب بپوشید.

وقتی صبح از خواب بیدار می‌شوید، نرمی پاشنه پا شما را شگفت زده می‌کند. می‌توانید این روش را هر شب تکرار کنید تا ترک‌های پاشنه پا کاملا برطرف شوند.

درمان خانگی ترک پاشنه پا با وازلین

 

می‌توانید از وازلین استفاده کنید تا پاشنه پای خود را نرم کرده و رطوبت مورد نیاز پوستتان را تامین کنید. مانند روغن‌های ضروری، پس از خیس کردن پا در آب گرم، پاشنه پا را با سنگ پا مالش دهید. سپس مقدار زیادی وازلین را به تمام قسمت‌های پا‌ی خود بمالید و پس از پوشیدن جوراب، بخوابید.

هنگامی که صبح از خواب بیدار می‌شوید، یک نرمی جدی در پاشنه پا ایجاد می‌شود. در صورت تمایل می‌توانید وازلین را با یک قاشق چای‌خوری آبلیمو مخلوط کرده و به پا‌های خود بمالید. توصیه می‌شود این برنامه را هر روز انجام دهید تا زمانی که ترک پاشنه پا برطرف شود.
کمک به نرمی پاشنه پا با مرطوب کننده‌ها

اگر هر روز عصر بعد از شستن پا‌ها در آب ولرم، آن‌ها را با سنگ پا تمیز کرده و سپس با کرم مرطوب کنید؛ ترک پاشنه پا به سرعت برطرف می‌شود. استفاده از این روش بعد از هر دوش گرفتن از ایجاد ترک پاشنه پا جلوگیری می‌کند. برای این که ترک پاشنه پا را در مدت زمان کوتاهی بهبود بخشید، باید به طور مرتب از کرم مرطوب کننده استفاده کنید. کرم‌ها و لوسیون‌های مرطوب‌کننده، مخصوصاً برای پوست‌های خشک توصیه می‌شوند. این کرم ها، باعث بازسازی سریع پوست در ناحیه پاشنه پا می‌شوند.

بعد از زدن کرم می‌توانید جوراب نخی بپوشید و کف پای خود را گرم نگه دارید. به لطف کرم، ترک‌های پاشنه به راحتی بهبود می‌یابند.

درمان خانگی ترک پاشنه پا با استفاده از عسل

به لطف خواص ضد باکتریایی و مرطوب کنندگی عسل، می‌توانید به سرعت از شر ترک‌های پاشنه پا خلاص شوید. برای این کار، مقداری عسل را به یک کاسه آب گرم اضافه کنید و پا‌های خود را به مدت ۱۵ دقیقه در این آب نگه دارید.

سپس، مانند روش‌های دیگر باید پا‌های خود را بشویید، خشک کنید و پاشنه‌های خود را با سنگ پا بسابید. می‌توانید این روش را تا زمانی که ترک‌های پاشنه پا کاملا از بین بروند، اعمال کنید.

بهبود ترک پاشنه پا با موز

 

برای داشتن پاشنه‌های نرم و صاف می‌توانید از خواص مرطوب کنندگی موز بهره‌مند شوید. پس از له کردن یک موز رسیده، پاشنه پا را با موز له شده آغشته کنید. در صورت امکان، موز له شده را به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه روی پای خود بگذارید. سپس پا‌های خود را با آب گرم تمیز کنید. سپس پا‌های خود را به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه در آب سرد قرار دهید.

درمان خانگی ترک پاشنه پا با استفاده از آرد برنج

 

به لطف آرد برنج لایه بردار، می‌توانید پوست مرده را از روی پاشنه‌های خود بردارید. بدین ترتیب از ایجاد ترک پا جلوگیری کنید. با دستوری که در ذیل می بینید، می‌توانید پوست خود را مرطوب کنید و در عین حال از شر پوست مرده پا‌های خود خلاص شوید.

یک مشت آرد برنج را با چند قاشق چای‌خوری عسل و سرکه سیب مخلوط کنید تا خمیری شود. پا‌های خود را به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه در آب گرم خیس کنید و سپس خشک کنید. در آخر پاشنه پا را با خمیری که تهیه کردید، آغشته کنید. سپس پا را با پلاستیک بپوشانید و یک ساعت بعد پا‌های خود را بشویید.

استفاده از نمک اپسوم برای رفع ترک پا

 

بهترین راه برای پیشگیری و از بین بردن ترک پاشنه، مرطوب نگه داشتن پوست است. با نمک اپسوم می‌توانید هم پاشنه پا را مرطوب کنید و هم گردش خون را بهبود ببخشید. نمک اپسوم را در یک سطل آب گرم بریزید و پا‌های خود را حداقل ۱۰ دقیقه در این آب قرار دهید. پس از اتمام زمان، پاشنه‌های نرم شده خود را با سنگ پا مالش دهید. سپس دوباره پا‌های خود را به مدت ۱۰ دقیقه در آب نمک اپسوم قرار دهید.

در نهایت پا‌های خود را خشک کرده و به پاشنه‌های خود کرم مرطوب کننده بزنید. با این روش در مدت زمان کوتاهی از شر ترک‌های پاشنه پا خلاص می شوید.

درمان خانگی ترک پاشنه پا با مخلوط گلاب و گلیسیرین

 

وقتی گلیسیرین و گلاب با هم ترکیب شوند، ترک‌های پاشنه پا را در مدت کوتاهی بهبود می‌بخشند. گلیسیرین که در صنایع آرایشی و بهداشتی کاربرد زیادی دارد باعث نرمی پوست می‌شود. از طرف دیگر گلاب به دلیل خواص ضد عفونی کننده، آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و ویتامین‌هایی که دارد از پوست محافظت می‌کند. برای بهره مندی از قدرت درمانی گلیسیرین و گلاب کافی است هر دو ماده را به طور مساوی با هم مخلوط کنید.

شب‌ها قبل از رفتن به رخت‌خواب، مخلوط را به پاشنه‌ها و پا‌های خود بمالید، سپس جوراب بپوشید و بخوابید.

چه عواملی باعث ترک پاشنه پا می‌شوند؟

    ایستادن زیاد (مخصوصاً روی زمین‌های سخت)

    ماندن پا‌ها در کفش برای مدت طولانی

    انتخاب اشتباه کفش

    خشکی پوست

    کمبود رطوبت

    کم آبی پوست

    هوای خشک

    پینه‌های درمان نشده

    مراقبت ناکافی از پا

    تغذیه ناسالم و سوء تغذیه

    مشکلات پوستی مزمن مانند پسوریازیس یا اگزما

    دیابت

    بیماری تیروئید

علاوه بر این، هنگامی که مراقبت از پا نادیده گرفته شود، ترک‌هایی در پاشنه پا ایجاد می‌شوند. اگر در روز‌های خشک و گرم تابستان به پا‌ها مرطوب کننده نزنید، پاشنه پا خشک شده و شروع به ترک خوردن می‌کند. توصیه می‌شود هنگام استحمام پا‌ها را با سنگ پا، اسکراب کنید. بدین طریق پوست مرده را از بین می برید. در غیر این صورت ممکن است پوست مرده روی پاشنه پا باقی بماند و باعث ترک خوردن شود.

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید
 

علامت چشمان دیابتی چیست؟

 

 

چشمان فردی که مبتلا به بیماری دیابت شده است علامت و حالت های خاصی دارد، اطلاعاتی مهم درباره رابطه بین چشم و دیابت وجود دارد که باید از آن ها مطلع باشید.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از نمناک؛ طبق آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، دیابت در کشور های بزرگ بیش از 30 میلیون نفر را درگیر می کند. این بیماری مزمن روی تبدیل غذا به انرژی در بدن تاثیر می گذارد و ممکن است در مراحل اولیه تشخیص داده نشود اما اگر متوجه شدید که دیابت روی چشمان تان اثر گذاشته است، یعنی سطح قند خون شما به شدت افت کرده و در معرض ابتلا به دیابت هستید. در این قسمت از بهداشت و سلامت اطلاعات بیشتری در مورد رابطه بین چشم و دیابت در اختیار شما قرار خواهیم داد.

 

تاری دید می تواند علائم اولیه دیابت باشد

 

 

تاری دید یک اتفاق رایج در بین افرادی است که دیابت کنترل نشده دارند. تاری دید مخصوصاً بعد از خوردن غذا حتماً باید جدی گرفته شود و باید به پزشک مراجعه گردد تا درمان صحیح را برای آن به کار بگیرند. افزایش ناگهانی قند خون بعد از مصرف یک وعده غذایی، می تواند عاملی برای تاری دید باشد. علت آن هم افزایش ناگهانی گلوکز خون است که قسنت های داخلی چشم و لنز را درگیر می کند و باعث ورم آن ها می شود.

این ورم به دلیل حرکت مایعات داخل و بیرون چشم اتفاق می افتد و تغییراتی را در شکل لنز ها ایجاد می کند بنابراین باید منتظر تغییر در بینایی هم بود. طبق مطالعات انجام شده، معاینه منظم چشم می تواند راهی برای مطمئن شدن از سطح طبیعی قند خون باشد. ممکن است که بعد از شروع درمان، چند روز یا حتی 6 هفته طول بکشد تا این اثرات کم کم از بین برود. اگر دیابت درمان نشود، می تواند عاملی برای مشکلات جدی در چشم باشد.

تاری دید

رتینوپلاستی دیابتیک

 

دیابت وضعیتی است که به طور تدریجی پیشرفت می کند. اگر دیابت نوع 2 بدون درمان باقی بماند، سطح نامتناسب گلوکز خون باعث مشکلاتی در سلول ها و اعضای مختلف بدن می شود. این سختی ها و مشکلات منجر به آسیب دیدگی کلیه می گردد و ممکن است فرد را دیالیزی کند، به چشم و آسیب وارد کند و باعث کوری یا افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی یا سکته گردد.

هنگامی که دیابت روی چشم اثر می گذارد، رتنینوپلاستی (بیماری مربوط به رشد غیر طبیعی رگ های خونی در شبکیه است)، اتفاق می افتد. رتینوپلاستی دیابتیک همچنین می تواند عاملی برای خونریزی پشت چشم باشد که بینایی را دچار مشکل می کند و باعث گلوکوما و یا از دست دادن کامل بینایی خواهد شد.

علائم دیگر دیابت مربوط به چشم

 

 

علاوه بر موارد مهمی که در بالا گفته شد، دیابت اثرات منفی دیگری هم روی چشم ها میگذارد که شامل :

تغییر بینایی در شب

 

دقت کنید که هنگام شب در حین رانندگی چند ماشین را به طور واضح می توانید ببینید، یا تابلوها را هنگام شب چگونه مشاهده می کنید؟ احتمالاً بسیاری از شما مشکلات بینایی خود را هنگام شب متوجه شدید که در چنین حالتی حتماً باید به چشم پزشک مراجعه کنید

عفونت و ترشح

 

آزمایش چشم تنها وسیله کاربردی برای شناسایی تغییر در بینایی نیست. بلکه باید اطراف چشم هایتان هم توسط متخصص معاینه شود. گاهی اوقات ترشحات چشم نشان دهنده عفونت هستند. بعضی از این عفونت ها خود به خود بهبود پیدا می کنند اما بعضی از آن ها نیاز به درمان دارند. خارش، قرمزی یا ترشحات همگی می توانند علائم مشکلات چشم باشند.

سردرد های پشت سر هم

 

سر درد می تواند علل مختلفی از جمله استرس و اضطراب داشته باشد ؛ مخصوصاً که هنگام تغییر در بینایی هم بیشتر اتفاق می افتد. اگر احساس کردید سردردتان بیشتر از قبل شده است، احتمالاً باید آزمایش چشم دیابتیک را انجام دهید.

خستگی مزمن چشم

 

خستگی چشم اتفاق جدیدی نیست و ممکن است برای هر فردی به علت خاصی اتفاق بیفتد؛ مخصوصا برای کسانی که مدت زمان طولانی به صفحه کامپیوتر، موبایل، تلویزیون یا حتی یک متن معمولی نگاه می کنند اما اگر احساس کردید که بعد از استراحت بهبود پیدا نکرد یا بیش از سه روز ادامه پیدا کرده است، احتمالاً قضیه جدی تر از این حرف ها باشد.

حساسیت به نور

 

عفونت و مشکلات قرنیه و بعضی از اختلال ها می تواند بینایی را تحت تاثیر قرار دهد و باعث حساسیت به نور شود. اگر حساسیت به نور را در خودتان تشخیص دادید که بعد از دوره کوتاهی هم از بین نرفت، یا به طور ناگهانی دوباره برگشت، حتما باید با متخصص مشورت کنید.

مشکل در تمرکز

 

در بیشتر مشکلات چشمی، مشکل در تمرکز مخصوصاً هنگام نگاه کردن به کاغذ پرینت شده یا صفحه کامپیوتر اتفاق می افتد و اگر احساس کردید که نمی توانید تمرکز بینایی خوبی روی بعضی از اجسام یا نوشته ها داشته باشید، احتمالاً مبتلا به مشکل بینایی هستید که در سطح خاصی از نور اتفاق می افتد و حتما باید آزمایش چشم دیابتیک را انجام دهید.

دیگر علائم رایج دیابت

 

 

علائم بسیار زیادی از دیابت هستند که باید از آن ها آگاهی پیدا کنید

هنگامی که قند خون به سطح بالایی می رسد و افراد آن را درمان می کنند یا اصلاً دیابت نوع 2 بدون تشخیص باقی می ماند، ممکن است علائم مختلفی به غیر از تاری دید توسط فرد تجربه شود. این افراد معمولاً به تشنگی های بسیار شدید، تکرر ادرار، خستگی شدید بدنی، عفونت های مکرر پوستی و مشکلاتی در بهبود زخم های بدن دچار می شوند. علائم دیگر دیابت شامل کاهش وزن بدون دلیل، بی حسی یا گزگز انگشتان دست و پا، عفونت پوستی و افزایش گرسنگی است.

طبق تحقیقات و مطالعات انجام شده افراد مبتلا به دیابت نوع یک هیچ انسولینی تولید نمی کنند. معمولاً علائم را سریع تر متوجه می شوند زیرا وضعیت آن ها شدیدتر است. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 هم به اندازه کافی انسولین ندارند، اما به طور طبیعی علائم خفیف تری نشان می دهند و ممکن است بیماری آن ها ناشناخته باقی بماند. تا زمانی که دیابت به سلامتی شان آسیب نزند و منجر به مشکلات بینایی و یا مشکلات قلبی نشود، آن را تشخیص نمی دهند.
راه حل

    کنترل قند خون و انجام آزمایش های منظم چشم بهترین راه برای پیشگیری از تاثیر دیابت روی بینایی است.

    اگر دیابت در شما تشخیص داده شد، حتما باید به طور منظم سطح قند خون خود را بررسی کنید.

    ویزیت های منظم چشم پزشکی داشته باشید تا این آسیب دیدگی به چشم دائمی نشود. اگر اخیراً دیابت نوع دو در شما تشخیص داده شده است، در سریع ترین زمان ممکن به چشم پزشک مراجعه کنید.

    اگر آزمایش های شما هیچ آسیب چشمی را نشان نمی دهد، باز هم هر دو سال یکبار شبکیه چشم خود را نزد متخصص معاینه کنید.
منبع: نمناک

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید
 

آیا بیماری مننژیت واگیر دارد؟

 

لایه و بافت محافظتی روی مغز و نخاع مننژ نام دارد. اگر به هر دلیلی این بافت دچار التهاب یا پارگی شود، فرد دچار مننژیت می شود

 علت بروز این بیماری معمولاً ویروس و باکتری و یا حتی آسیب فیزیکی و دارویی یا بیماری های خاص باشد.

مننژیت انواع مختلفی دارد که در آن ها علائم مشترکی وجود دارند. به همین دلیل اولین قدم برای تشخیص و درمان آن یافتن علت ایجاد بیماری توسط پزشک متخصص است.

ابتدا باید بدانید این بیماری شایع مغز و اعصاب باید کاملاً جدی گرفته شود وگرنه ممکن است باعث بروز صدمات جبران ناپذیری شود. تشخیص و کنترل سریع مننژیت بسیار امر مهمی است. در برخی موارد این اختلال موجب بروز آسیب های شدید مغزی، صدمات سنگین به اعصاب شنوایی و حتی مرگ می شود.

 
انواع مننژیت

 

 

مننژیت باکتریایی ؛ یکی از خطرناک ترین انواع این بیماری است و در صورت ایجاد وقفه در زمان تشخیص و درمان می تواند باعث بروز آسیب جدی و مرگ شود. در این نوع از مننژیت باکتری از طریق جریان خون وارد مغز و نخاع می شود. از نشانه های این نوع از مننژیت می توان به تب و لرز، گرفتگی گردن، تهوع و استفراغ، سردرد، ایجاد لکه هایی شبیه به کبودی بر روی پوست، بی حالی و بی اشتهایی و حساسیت به نور اشاره کرد.

این نوع مننژیت قابل انتقال است و اگر فردی در اطراف شما دچار این بیماری شده بهتر است هرچه سریع تر اقدام به زدن واکسن کنید.

مننژیت ویروسی ؛ معمولاً شدت کمتری دارد. ویروس هایی نظیر سرخک و آبله می توانند باعث بروز این نوع از مننژیت شوند. ویروس مانند باکتری توانایی رشد در مایع مغزی نخاعی را ندارد به همین دلیل طی مدت کوتاهی از زمان تشخیص قابل درمان است. این نوع مننژیت هم از طریق مدفوع آلوده (پوشک کودکان) و ترشحات چشم و دهان و بینی منتقل شود.

علائم این نوع مننژیت تقریبا همانند مننژیت نوع باکتریایی است.

مننژیت قارچی ؛ از انواع نادر مننژیت است که از طریق ورود قارچ به جریان خون پدید می آید. افراد دارای سیستم ضعیف ایمنی و مبتلایان به HIV بیشتر در معرض خطر این بیماری هستند.

علائم این نوع از مننژیت هم بسیار نزدیک به علائم انواع ویروسی و باکتریایی این بیماری است.

مننژیت انگلی ؛ این نوع از مننژیت از طریق بینی وارد بدن می شود. علائم این نوع از مننژیت به سرعت در بدن فرد مبتلا ظاهر شده و به همان سرعت نیز پیشرفت می کند. این نوع از مننژیت از طریق تماس افراد به هم منتقل نمی شود اما به همان اندازه تشخیص و کنترلش اهمیت زیادی دارد.

نوع دیگری از مننژیت هم وجود دارد که غیر عفونی است. این نوع مننژیت قابل انتقال از شخص مبتلا به افراد دیگر نیست. ریشه مننژیت غیر عفونی معمولاً به مصرف داروهای خاص، جراحی سنگین مغز، برخی مواد شیمیایی، بعضی از موارد سرطان، لوپوس و آسیب و ضربه به سر بر می گردد.

احساس درد در اندام ها، رنگ پریدگی و افت فشار شدید، تشنج، گیجی و عدم هوشیاری از دیگر علائم ابتلا به مننژیت است.

 

آیا مننژیت واگیردار است؟

 

 

برخی از گونه های مننژیت مسری است و می تواند منتقل شود. اما مننژیت انگلی، قارچی و غیر عفونی واگیردار نیستند.

مننژیت در موارد مسری از طریق ترشحات تنفسی و سرفه و همچنین از طریق بزاق دهان و ترشحات چشم و بینی منتقل شود.

از بهترین راه کارهای پیشگیری این بیماری واکسیناسیون به ویژه در بین کودکان و نوزادان است.

از دیگر عوارض این بیماری می توان به نارسایی کلیه ها، بروز مشکلات حافظه، فلج شدن بخشی از بدن، مشکلات تعادل و سکته مغزی اشاره کرد.

در مننژیت باکتریایی درمان از طریق آنتی بیوتیک ها و به تشخیص پزشک متخصص انجام می شود اما در مننژیت ویروسی اینگونه نیست. در مننژیت نوع ویروسی آنتی بیوتیک ها فایده ای ندارند و این بیماری خود به خود در مدت چند هفته ناپدید می شود. استراحت کافی و مصرف مایعات زیاد باعث سرعت گرفتن بهبودی این نوع از مننژیت می شود.

خطر ابتلا به مننژیت با افزایش سن و در دوره بزرگسالی کمتر است اما در صورت عدم رعایت بهداشت هیچ قطعیتی برای مبتلا نشدن شما وجود ندارد. البته در برخی موارد هم مشاهده شده که مننژیت با بالا رفتن سن به ویژه در افراد ۶۰ سال به بالا دوباره ظاهر شده است.

در برخی موارد مننژیت با آنفولانزا اشتباه گرفته می شود. لازم است بدانید که درمان این بیماری با سرعت تشخیص و کنترل آن ارتباط مستقیم دارد. پس در صورت بروز و مشاهده علائم گفته شده حتماً به پزشک مراجعه کنید.

اگر هم تا به حال در برابر این بیماری واکسینه نشدید هرچه سریع تر اقدام کنید. کودکان و نوجوانان، دانشجویان، بانوان باردار، افرادی که سیستم دفاعی ضعیف و نقص ایمنی دارند، پرسنل ساکن پایگاه های نظامی، افراد مبتلا به بیماری هایی از قبیل دیابت و ایدز، افرادی که با حیوانات، خاک و محصولات شیمیایی سر و کار دارند و کسانی که در مصرف الکل زیاده روی می کنند بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به مننژیت قرار دارند.

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید
 

اطلاعات دارویی| آسپیرین؛ موارد استفاده، عوارض جانبی

آسپرین یا استیل سالیسیلیک اسید یکی از مطرح‌ترین داروهایی است که در بین مردم مصرف می‌شود

 آسپیرین  که یکی از اولین داروهای کشف شده توسط بشر است در اصل یک داروی ضد التهابی غیر استروییدی برای تسکین دردهای خفیف و تب است. همچنین مردم از آن به عنوان یک ضد التهاب یا رقیق کننده خون استفاده می‌کنند. آسپرین دارای سالیسیلات است. سالیسیلات ترکیبی است که در گیاهانی مانند درخت بید وجود دارد. سابقه استفاده از این ترکیب به چهارصد سال قبل بازمی‌گردد. بقراط از پوست درخت بید برای تسکین درد و تب استفاده می کرد و هنوزهم برخی مردم از پوست درخت بید به عنوان مسکن برای سردرد و دردهای خفیف استفاده می‌کنند.

 

موارد استفاده 

 

 

آسپرین موارد استفاده بسیاری دارد و از پراستفاده ترین و متداول ترین داروها در جهان است. کاربرد های روزانه آسپرین شامل کاهش دردهای خفیف، دردهای عادت ماهیانه، کاهش درد دندان، کاهش تورم مانند ورم مفاصل، بهبود آرتروز، درد عضلانی و کاهش تب می‌باشد. این دارو می تواند در مدت زمان سه الی چهار ساعت درد را مهار کند زیرا از طریق روده کوچک هضم می‌شود. برای دردهای شدید پزشک ممکن است در کنار آسپرین مسکن های مخدر دیگری را نیز تجویز کند. مصرف روزانه آسپرین با دوز پایین می تواند حمله قلبی را در گروه های پرخطر کاهش دهد. همچنین پزشکان ممکن است بلافاصله پس از حمله قلبی آسپرین تجویز کنند تا از لخته شدن بیشتر و مرگ بافت قلب جلوگیری کنند. عموماّ پزشکان برای بیمارانی با میزان کلسترول بالا، فشار خون بالا، بیماران دیابتی و آن هایی که شواهدی از خون رسانی ضعیف به مغز را دارند آسپرین تجویز می‌کنند. همچنین آسپرین می تواند خطر ابتلا به سرطان مری، سرطان معده، سرطان پروستات را کاهش دهد. 

 

عوارض جانبی

 

 

متداول ترین عوارض جانبی آسپرین به شرح زیر است:

    تحریک معده یا روده
    سوء هاضمه
    حالت تهوع
    سرگیجه
    اختلالات شنوایی
    تیرگی مدفوع

عوارض کمتر شایع

    استفراغ
    التهاب معده
    خونریزی معده
    کبودی
    تشدید علایم آسم

آسپرین همچنین می‌تواند عوارض جانبی بسیار جدی مانند خونریزی در مغز یا معده یا نارسایی کلیه به دنبال داشته باشد. یک عارضه جانبی نادر، سکته هموراژیک است.

همچنین شایان ذکر است که مصرف آسپرین در دوز بالا می تواند منجر به تشنج یا ضعف شنوایی شود.

گفتنی است؛ در صورت مصرف دوز بالای اسپرین به صورت نااگاهانه، توصیه می‌شود به اورژانس مراجعه کنید و همواره برای مصرف آسپرین و هر داروی دیگری باید با پزشک متخصص مشورت شود.

 

آیا آسپرین برای کودکان ایمن است؟

 

 

پزشکان معمولا مصرف آسپرین را برای افراد زیر هجده سال توصیه نمی‌کنند. این به این دلیل است که می تواند خطر یک بیماری جدی به نام سندرم ری را افزایش دهد. سندرم ری می‌تواند پس از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا یا آبله مرغان نمایان شود. سندرم ری می‌تواند به آسیب مغزی همیشگی یا مرگ منجرشود.

با این حال بعد از برخی بیماری‌ها یا برای جلوگیری از تشکیل لخته‌های خون پس از جراحی قلب، پزشک ممکن است برای کودک تحت درمان آسپرین تجویز کند. معمولا پزشکان برای کودکان به جای آسپرین، استامینوفن یا ایبوپروفن را در دوزهای مناسب تجویز می‌کنند.

 

تداخلات دارویی 

 

آسپرین می‌تواند با برخی داروها تداخل داشته باشد. برخی از این موارد عبارتند از:

مسکن های ضد التهابی : این نوع داروها به همراه آسپرین می تواند منجر به خطرخونریزی معده شود. از این داروها به عنوان مثال می‌توان به دیکلوفناک، ایبوپروفن و ناپروکسن اشاره کرد.

داروهای ضد افسردگی : مصرف همزمان آسپرین با داروهایی همچون فلوکستین، سیتالوپرام، ونلافکسین، پاروکستین و سرترالین به هیچ وجه توصیه نمی‌شود و می‌تواند با عواقب زیادی همراه باشد.

وارفارین : آسپرین در ترکیب با این رقیق کننده خون می‌تواند اثرات ضد انعقادی دارو را کاهش داده و خطر خونریزی را افزایش دهد. با این حال این ترکیب در شرایطی ممکن است مفید باشد.

متوترکسات : این دارو که در درمان سرطان و برخی بیماری های خود ایمنی استفاده می‌شود، در ترکیب با آسپرین می تواند حذف دارو را سخت تر کند و باعث به وجود آمدن میزان زیاد و خطرناکی از متوترکسات در بدن می شود.

 

 
احتیاط ها

 

افرادی که دارای شرایط زیر هستند باید در مصرف آسپرین احتیاط کنند و فقط در صورت توصیه پزشک این کار را انجام دهند.

    اختلالات خونی مانند بیماری هموفیلی
    آلرژی به آسپرین
    آلرژی به داروهای ضد التهابی
    فشار خون بالایی که کنترل نشده
    بیماری آسم
    زخم معده
    بیماری کبدی یا کلیوی

در دوران بارداری یا شیردهی نیز پزشکان مصرف دوز بالای آسپرین را توصیه نمی‌کنند زیرا قرص آسپرین برای جنین ایجاد خطر می‌کند.

همچنین پزشکان در هنگام سکته مغزی نیز آسپرین تجویز نمی‌کنند، زیرا همه سکته ها به دلیل لخته خون ایجاد نمی‌شوند. در برخی موارد آسپرین ممکن است حال بیمار را وخیم تر کند.

بیمارانی که برای عمل جراحی آماده می‌شوند نیز باید در صورت سابقه استفاده منظم از این دارو، پزشک خود را در جریان بگذارند.

منبع: دکتردکتر

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید
 

 ۵ نوشیدنی طبیعی برای درمان ورم معده

 

 

آیا بهترین نوشیدنی های طبیعی برای ورم معده را می شناسید؟ ما در مورد آنها و نحوه ساختشان به شما خواهیم گفت! هدف این نوشیدنی‌ها کمک به تغذیه و هیدراتاسیون روزانه فرد است نه درمان ورم معده. به همین دلیل، آنها باید همیشه به عنوان یک مکمل در نظر گرفته شوند، نه به عنوان یک درمان واقعی.

گاستریت یک بیماری شایع دستگاه گوارش است که می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. این می تواند در اثر آسیب، استرس، استفاده از برخی داروها، اعتیاد به الکل، سیگار کشیدن، عفونت با هلیکوباکتر پیلوری و اختلالات سیستم ایمنی ایجاد شود. البته درمان بیماری به علت آن بستگی دارد و اغلب از داروها برای کاهش اسید معده استفاده می شود.
اسید معده همیشه علائم ایجاد نمی کند، اما معمولاً باعث درد یا ناراحتی شکم، حالت تهوع و استفراغ می شود. به همین دلیل است که درمان پزشکی بسیار ضروری است.

بیماران مبتلا به گاستریت ممکن است مصرف این نوشیدنی ها را زمانی که پزشک آنها را مجاز کرده شروع کنند . اگر این کار را می‌کنند باید آن‌ها را تازه آماده کرده و در مقادیر متوسط به آرامی و جرعه جرعه و ترجیحاً بین وعده‌های غذایی به عنوان  میان وعده بنوشند.

متخصصان تغذیه عموماً به بیماران می گویند که از درصد تحمل خود نسبت به میوه های خام آگاه باشند.

در حین درمان گاستریت، خوردن میوه های رسیده، خورشتی، پوره شده یا پخته گزینه خوبی است.پزشکان توصیه می کنند بیماران از مصرف مرکباتی که بسیار اسیدی و نارس هستند خودداری کنند، همچنین شکر را به نوشیدنی های خود اضافه نکنند، زیرا غذاها و آب میوه های بسیار شیرین می توانند باعث ناراحتی شوند.

بیماران باید مراقب دمای نوشیدنی ها باشند. آنها نباید خیلی سرد یا خیلی گرم باشند، زیرا این باعث تشدید بیماری و تحریک می شود.
 نوشیدنی ها را نباید با لبنیات تهیه کنند، زیرا باعث ناراحتی بیشتر می شود.

میوه ها به هر حال مفید هستند زیرا ویتامین، آنتی اکسیدان و فیبر را تامین می کنند.

 

 -اسموتی پاپایا:

 

موادلازم

۱ عدد پاپایای کوچک

۱ لیوان آب (۲۵۰ میلی لیتر)

۱ موز و مقداری نارگیل رنده شده (اختیاری)

آماده سازی

پاپایا را پوست بگیرید و به قطعات کوچک برش دهید تا راحت تر مخلوط شود. تا جایی مخلوط کنید که یک دست شود.بچشید ودر صورت لزوم مقدار آب را اضافه کنید وسپس سرو کنید. می توانید کمی نارگیل رنده شده  روی آن بپاشید تا جلوه خاصی به آن ببخشید.

 

- آب گلابی و موز:

 

 

آب گلابی و موز یکی از بهترین نوشیدنی‌های طبیعی برای ورم معده است زیرا دو ماده ای را ترکیب می‌کند که به راحتی هضم می‌شوند و با هم طعم لذیذی دارند.

موادلازم:

۱ گلابی

۱ عدد موز رسیده

۱/۲ لیوان آب (۱۲۵ میلی لیتر)

آماده سازی

گلابی را بشویید و برش بزنید. فقط دانه ها و ساقه را دور بریزید.

موز را پوست کنده و برش بزنید.

همه مواد را با هم مخلوط کنید تا یکدست شوند سپس سرو کنید.اگر می‌خواهید نوشیدنی رقیق‌تری بنوشید، آب بیشتری اضافه کنید و اگر نه یک موز دیگر اضافه کنید.

 

- آب هویج:

 

 

آب هویج گزینه بسیار خوبی است. آب هویج بسیار مغذی و عالی است. برخی از افراد آن را با کمی سیب سبز مخلوط می‌کنند تا طعمش را  خوشمزه‌تر کنند.

موادلازم:

هویج ۳ یا ۴ عدد

۱ لیوان آب (۲۵۰ میلی لیتر)

۱عدد سیب سبز(اختیاری)

آماده سازی

هویج ها را پوست بگیرید و خلال کنید به همراه یک لیوان آب در مخلوط کن بریزید ودر صورت تمایل یک سیب سبز هم اضافه کنید خوب مخلوط کرده وسپس سرو کنید.

 

- آب سیب:

 

یکی دیگر از بهترین نوشیدنی های طبیعی برای ورم معده، آب سیب طبیعی بدون قند اضافه است. می‌توان آن را به راحتی در خانه تهیه کرد و از آنجایی که شیرینی خاصی در آن وجود دارد، به کاهش گرسنگی کمک می‌کند و همچنین به شما شادابی می بخشد.مزیت بزرگ تهیه آن در خانه این است که آب آن را می توان با هر مقدار آب رقیق کرد.

نکته: می‌توانید پوره یا سس سیب هم تهیه کنید که هضم آن بسیار آسان است و باعث ناراحتی معده نمی‌شود.

 

- آب نارگیل:

 

 

آب نارگیل یکی دیگر از نوشیدنی‌هاست که می‌توان آن را در حین درمان گاستریت مصرف کرد. هضم آن آسان است و دارای چندین ویتامین (B1، B2، B3، B5، B6، B7، و B9)، مواد معدنی (پتاسیم، سدیم، منیزیم، فسفر، کلسیم، آهن)، آنتی‌اکسیدان‌ها و اسیدهای آمینه ضروری است.

همیشه دستورات پزشک را دنبال کنید مهم است که علاوه بر پیروی از درمان های تجویز شده توسط پزشک، از عادات خوب درشیوه زندگی نیز پیروی کنید و از هر چیزی که می تواند به شما آسیب برساند اجتناب کنید.

سعی کنید توصیه‌هایی را که در رابطه با رژیم غذایی به شما داده‌ایم در نظر بگیرید و قبل از ایجاد هر گونه تغییری، به یاد داشته باشید که همیشه با پزشک خود مشورت کنید.

جایگزین کردن وعده‌های غذایی اصلی با نوشیدنی‌های میوه‌ای توصیه نمی‌شود، زیرا این می‌تواند شما را در برابر مشکلات مختلف آسیب پذیرتر کند. به یاد داشته باشید که اینها فقط یک مکمل برای رژیم غذایی شما هستند که می توانید بین وعده های غذایی و در حد اعتدال از آن استفاده کنید.

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید

دلیل تنگی نفس چیست؟

 

مجاری تنفسی در بیماری آسم به طور ناگهانی باریک شده و متورم می‌شوند. ممکن است فرد به سختی نفس بکشد و اکسیژن دریافت کند، سرفه خلط‌دار داشته باشد یا تنفسش صدای سوت بدهد.

 معلوم نیست که چرا این اتفاق برای عده‌ای از افراد رخ می‌دهد اما دلایل بسیاری هستند که موجب حمله می‌شوند، از جمله گرده افشانی، گرد و غبار، دود، ورزش، هوای سردسرماخوردگی و استرس. پزشک می‌تواند کمک کند تا دریابید چه عاملی موجب ایجاد این بیماری‌ شده است. آنها ممکن است داروهایی را برای استنشاق در طول حمله تجویز کنند تا به فرد بیمار کمک کند، راحت‌تر نفس بکشد.

 

 آلرژی

 

 

 گرده گل، گرد و غبار، شوره بدن حیوانات خانگی و سایر چیزهایی که تنفس می‌کنید، می‌توانند موجب آلرژی شوند. گاهی اوقات واکنش آلرژیک موجب آسم می‌شود اما همیشه عامل آن در هوا وجود ندارد. ممکن است با شیئی که لمس می‌کنید یا غذایی که می‌خورید، آلرژی ایجاد شود. با پزشک در مورد بهترین روش کنترل آسم و آلرژی مشورت کنید. هنگام تغییر علائم نیز حتماً باید معاینه شوید.

 

 اضطراب

 

 

 ممکن است زمانی که از چیزی می‌ترسید یا نگران هستید، سخت‌تر نفس بکشید. معمولاً مسئله مهمی نیست اما اگر قبلاً مشکل ریوی مانند انسداد ریه داشته‌اید، می‌تواند خطرناک باشد. استرس ناگهانی مانند  تصادف رانندگی، در صورت ابتلا به آسم می‌تواند موجب حمله شود. حتی اگر در غیر این صورت سالم هم باشید، اضطراب ممکن است موجب شود تا آنقدر تند نفس بکشید که از حال بروید و بیهوش شوید.

 

 مونوکسید کربن

 

 

 این گاز بی‌رنگ و بی‌بو است و می‌تواند از تنوره‌، شومینه‌، آبگرمکن، دستگاه خشک‌کن و دود ماشین حاصل شود. اگر این وسائل به طور صحیح نسوزد، مونوکسیدکربن در هوا جمع شده و موجب می‌شود تا بیش از حد آن را تنفس کنید. این امر موجب می‌شود تا گلبول‌های قرمز خون نتوانند اکسیژن را به سراسر بدن  برسانند. ممکن است دچار تنگی‌نفس، سرگیجه، گیجی، ضعف و حالت تهوع شوید. و یا ممکن است دید فرد تار شده و بیهوش شود. همچنین می‌تواند زندگی فرد را به خطر بیاندازد.

 

 سرماخوردگی

 

 

 دلیل آن به خاطر ویروسی است که موجب آبریزش بینی، عطسه و گاهی تب می‌شود. ممکن است ریه‌ها و راه هوایی را تحریک کند و همراه با سرفه‌ باشد و تنفس را سخت‌تر کند. هیچ درمانی برای آن وجود ندارد اما معمولاً در عرض یک هفته یا بیشتر به خودی خود بهبود می‌یابد. اگر تب بالاتر از ۱۰۲ درجه فارینهایت دارید، و یا اگر خس‌خس سینه دارید یا نفس کشیدن برایتان سخت است، به پزشک مراجعه کنید.

 

 کووید-۱۹

 

 

 این بیماری جدی تنفسی به وسیله نوعی ویروس به نام کرونا ایجاد می‌شود. افراد آلوده آن را از طریق قطره‌های ریزی که هنگام سرفه، عطسه یا صحبت کردن در هوا منتشر می‌شود، انتقال می‌دهند. این ویروس ابتدا به سلول‌های دستگاه تنفسی حمله می‌کند اما می‌تواند به سرعت ریه‌ها را درگیر کند. شایع‌ترین علائم هشدار دهنده آن، تب و سرفه خشک همراه با تنگی‌نفس است. تاکنون هیچ درمان قطعی برای کرونا یافت نشده است. اکثر افراد علائم خفیفی دارند و می‌توانند در خانه بهبود یابند اما اگر واقعاً مشکل تنفسی دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید یا با اورژانس تماس بگیرید.

 

 آمبولی ریه

 

 

انسداد یا لخته خون اغلب در پاها ایجاد می‌شود و تکه‌ای از لخته خون به ریه‌ها وارد می‌شود و جریان خون را مسدود می‌کند و می‌تواند نفس کشیدن را سخت یا دردناک کند. ممکن است فرد احساس ضعف کند و ضربان قلبش تندتر شود. برخی افراد سرفه خونی دارند. ممکن است جایی که لخته ایجاد شده تورم، داغی و درد داشته باشد. اگر هر یک از این موارد اتفاق بیفتد، لازم است به بیمارستان مراجعه شود، زیرا ممکن است زندگی‌ فرد را به خطر بیندازد. پزشک ممکن است از داروهای رقیق کننده خون، سایر داروها یا از جراحی استفاده کند.

 

 آپنه خواب

 

 

 وضعیتی است که هنگام خواب به طور مکرر تنفس فرد متوقف می‌شود، بنابراین ممکن است خود شخص متوجه نشود که اتفاقی افتاده است اما ممکن است روز بعد خسته، گیج و کج‌خلق باشد. آپنه خواب می‌تواند منجر به فشارخون بالا شود و احتمال ابتلا به بیماری قلبی و سکته را افزایش دهد. اضافه وزن نیز خطرناک است اما آپنه ممکن است به کاهش وزن کمک کند اما همه افراد مبتلا به آپنه خواب، اضافه وزن ندارند.

 

 سینه‌پهلو یا ذات‌الریه

 

 

ویروس، باکتری یا قارچ کیسه‌های هوایی داخل ریه را آلوده می‌کنند. سپس این کیسه‌ها پر از مایع می‌شوند. این کار نفس کشیدن را سخت‌تر می‌کند. همچنین بیمار ممکن است تب‌ولرز داشته باشد و مخاط غلیظ و رنگی در گلویش جمع شود. بیمار باید به طور منظم به پزشک مراجعه کند تا تحت درمان و معاینه قرار بگیرد. اگر این بیماری از طریق باکتری ایجاد شده باشد، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز کند. درمان انواع دیگر آن سخت‌تر است اما استراحت، نوشیدن مایعات و مصرف سایر داروها نیز می‌تواند احساس بهتری را در فرد ایجاد کند.

 

 انسداد ریه

 

 

برخی افراد به آن "برونشیت مزمن" یا آمفیزم می‌گویند. سیگار کشیدن اغلب موجب انسداد ریه می‌شود. کیسه‌های هوایی، ریه‌ها را باز می‌کند و حرکت هوا برای ریه‌ها سخت می‌شود و این کار نفس کشیدن را سخت‌تر می‌کند. ممکن است فرد مبتلا در قفسه سینه‌ احساس سنگینی کند و سرفه داشته باشد، گاهی اوقات همراه با خس‌خس سینه است که رفع نمی‌شود. پزشک می‌تواند به کنترل این وضعیت جدی کمک کند. اگر سیگار می‌کشید، مهم‌ترین گامی که می‌توانید بردارید، ترک سیگار است.

 

 نارسایی قلبی

 

 

 این عارضه به این معنا نیست که قلب از کار افتاده است و صرفاً به این معنا نیست که پمپاژ خون آنقدر که باید قوی نیست بلکه موجب می‌شود تا ورود اکسیژن به جایی که باید برود، سخت‌تر شود. خونی که به ریه‌ها برمی‌گردد، می‌تواند موجب تنگی‌نفس شود. انجام کارهای ساده برای شخص، مثل وقتی از پله‌ها بالا می‌رود، مسیری طولانی را پیاده‌روی می‌کند یا حمل بار زیاد، ممکن است او را خسته کند. پزشک می‌تواند به بیمار در کنترل علائم کمک کند.

 

 کم‌خونی

 

وقتی بدن گلبول‌های قرمز سالم و کافی نداشته باشد، اکسیژن کافی به بافت‌ها نمی‌‌رسد و می‌تواند فرد را ضعیف، خسته و گاهی دچار تنگی‌نفس کند. همچنین می‌تواند موجب سرگیجه و رنگ پریدگی، دست و پای سرد و تندی ضربان قلب شود. بسیاری از عوامل موجب آن می‌شوند، بنابراین درمان آن بستگی به عامل ایجاد آن دارد. اگر خسته‌اید و دلیل آن را نمی‌دانید، به پزشک مراجعه کنید.

 

جمع شدن ریه

 

 

پزشکان گاهی آن را پنوموتوراکس می‌نامند و زمانی اتفاق می‌افتد که آسیب یا بیماری موجب نشت هوا از ریه‌ها به فضای بین ریه‌ و دیواره قفسه سینه می‌شود. هوا به ریه‌ها فشار می‌آورد و موجب ‌شده تا ریه روی هم جمع شود. ممکن است فرد درد قفسه سینه و تنگی‌نفس داشته باشد. پزشک ممکن است یک سوزن یا لوله کوچکی را در آن ناحیه قرار دهد تا هوا را خارج کند یا ممکن است نیاز به جراحی باشد اما اگر عارضه جزئی باشد، ممکن است به خودی خود بهبود یابد.

 

 گریه‌ کردن شدید یا ترسیدن 

 

 

کودکان ۶ ماهه تا ۶ ساله گاهی اوقات ممکن است لحظاتی را تجربه کنند که در حین گریه کردن، نفسشان قطع شود یا از شدت ترس و وحشت گاهی اوقات دچار "حمله سیانوز" می‌شوند، واکنش کنترل نشده‌ای که موجب غش می‌شود. ممکن است کودک حدوداً یک دقیقه کبود شود و از هوش برود. ممکن است بعد از آن گیج به نظر برسد. اگرچه در ابتدا می‌تواند ترسناک باشد، جای نگرانی نیست و ممکن است بارها و بارها تکرار شود.

 

 بیماری فلج ماهیچه‌ای

 

 این بیماری از نوع عصبی- عضلانی است که ارتباط ماهیچه‌ها و اعصاب را با یکدیگر سخت‌تر می‌کند. هنگام حرکت دادن دست و پاها ممکن است متوجه ضعف آنها شوید. همچنین می‌تواند بر روی حرکات خودکار مانند تنفس، تاثیر بگذارد. این بیماری می‌تواند نحوه جویدن، بلعیدن، پلک زدن و لبخند زدن را تغییر دهد. معمولاً اگر به خودتان فشار بیاورید بدتر می‌شود و با استراحت بهبود می‌یابد. پزشک می‌تواند به درمان و کنترل علائم کمک کند. در برخی موارد افراد رو به بهبودی می‌روند.

 

 قلب شکسته

 

 

یک بیماری موقت قلبی و یک واقعیت است. حتی نام «سندرم قلب شکسته» هم بر روی آن گذاشته‌اند. بطور مثال تجربه احساسات شدید و ناگهانی؛ سوگ یک عزیز یا تجربه یک شکست عشقی، بر روی قلب تاثیر می‌گذارد و موجب درد شدید قفسه سینه ‌شده و نفس کشیدن را سخت‌تر می‌کند. در این وضعیت، قلب برای مدتی به خوبی پمپاژ نمی‌کند. آزمایش‌ها تغییر ریتم ضربان قلب و موادی در خون را نشان می‌دهد که شبیه حمله قلبی است. با این حال، برخلاف حمله قلبی، سندرم قلب شکسته به این دلیل اتفاق نمی‌افتد که شریان‌ها مسدود شده‌اند. در حالی که می‌تواند منجر به نارسایی کوتاه مدت عضله قلب شود و اکثر افراد ظرف چند روز تا چند هفته بهبود می‌یابند.

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید

9 راهکار موثر در افزایش قد بعد از ۱۸سالگی

 

احساس می‌کنید قدتان کوتاه است؟ در این مطلب چند توصیه‌ی مفید برایتان داریم تا قدتان را بعد از ۱۸ سالگی افزایش بدهید.

به گزارش بهداشت نیوز، کوتاه قد بودن خوشایند نیست، مخصوصا اگر آرزوی مدل شدن هم داشته باشید! همیشه «قد» با پرستیژ و جذابیت در ارتباط بوده و در فرهنگ مدرن امروزی، افراد بلند قدتر معمولا نسبت به همتایان کوتاه قدتر خود، بیشتر مورد علاقه هستند. همچنین ما به طور طبیعی، قد را به قدرت ربط می‌دهیم. اگر رهبری به قدرت برسد که قد بلند نباشد، تلاش می‌کنند تا او را بلندتر جلوه بدهند.

در فیلم‌ها هم همینطور است؛ مدیر و رهبر همیشه باید نسبت به بقیه، بلند قدتر باشد. بنابراین طبیعی است که بسیار مایل باشید قد بلندتری داشته باشید. اما بعد از 18 سالگی واقعا چطور می‌توانید قد خود را افزایش بدهید؟!

 

طناب بزنید

 

 

یادتان هست وقتی که بچه بودید طناب بازی می‌کردید؟ شاید دلیل اینکه قدتان آنگونه که باید بلند نشده همین باشد که دست از طناب زدن کشیده‌اید، چون طناب زدن یک راه عالی برای افزایش قد است. برای مبتدی‌ها، 3 ست با 5 پرش مناسب است و فراموش نکنید که همیشه باید فرود آمدن‌تان نرم و شبک باشد، نه سنگین و تیز، چون ممکن است زانوها و کف پاهای‌تان آسیب ببیند. صاف بایستید، میان تنه را درگیر کنید، شانه‌ها را ریلکس کنید و بپرید!

 

درست غذا بخورید

 

 

تغذیه‌تان چطور است؟ اگر رژیم غذایی متعادلی از درشت مغذی‌ها، ریز مغذی‌ها، میوه‌ها و سبزی‌ها نداشته باشید، به نفع قدتان نیست. چون سیستم بدن شما نیاز دارد که مواد مغذی درست و کافی در اختیارش بگذارید تا بتواند بهینه کار کند. اگر اهل هله هوله خوردن باشید، متابولیسم خوبی نخواهید داشت، جریان خون‌تان ضعیف بوده و استخوان‌های‌تان هم استحکام کافی ندارند. همه‌ی اینها می‌تواند باعث کوتاه ماندن قد شود. رژیم غذایی متعادل باید شامل مقدار مناسبی از ویتامین‌ها، مواد معدنی، کربوهیدرات‌های پیچیده، چربی‌های ضروری و پروتئین‌ها باشد. غذا، سوخت بدن شماست. از این به بعد تصمیم بگیرید درست غذا بخورید تا تاثیرش را ببینید.

 

تمرینات کششی انجام دهید

 

 

این توصیه که با کشش بدن، قدتان بلندتر می‌شود ممکن است بی‌پایه و اساس به نظر برسد اما مفید است! کشیدن بدن، فشاری که بر کمر وارد می‌شود را کم کرده و ستون فقرات‌تان را تا حدی که جا دارد باز می‌کند، یعنی به اندازه‌ی طبیعی خود کش می‌دهد. تمرین‌های بسیار زیادی در یوگا وجود دارد که برای افزایش رشد قد مفید هستند، اما حرکات کششی باید همراه با ورزش‌های مناسب و منظم و البته تغذیه‌ی خوب باشند.

 

بیشتر ورزش کنید

 

 

این هم یک راه دیگر برای افزایش قد بعد از 18 سالگی. اگر تاکنون به ندرت ورزش می‌کردید یا اصلا اهل ورزش کردن نیستید، پس شروع کنید. اگر می‌خواهید یکی دو سانتیمتر به قدتان اضافه کنید باید به ورزش کردن اهمیت بدهید. می‌توانید عضو باشگاه شوید، استخر بروید، بدوید و ....ورزش کردن، رمز کار شماست چون فعالیت بدنی رمز سلامتی و افزایش قد است. بدون فعالیت بدنی در سنین جوانی، استخوان‌های شما مستحکم نمی‌شوند یا آنقدر که باید رشد نمی‌کنند. ورزش کردن باعث تحریک عصب‌ها شده و غده‌ی هیپوفیز را فعال می‌کند که موجب ترشح HGH شده و قد را افزایش می‌دهد، حتی اگر به 18 سالگی رسیده باشید.

 

بیشتر بخوابید!

 

 

از این ساده‌تر! به رختخواب گرم و نرم‌تان پناه ببرید و بیشتر بخوابید! امروزه خیلی از افراد با استرس و تنش زندگی می‌کنند و به اندازه‌ی کافی نمی‌خوابند. آنها فکر می‌کنند؛ خوابیدن برای تنبل‌هاست! اما خواب به دلایل بسیار زیادی اهمیت دارد که رشد قد، فقط یکی از آنهاست. وقتی در خواب هستید، غده‌ی هیپوفیزتان بینهایت فعال است. اما صبر کنید! یک چیز دیگر هم که باید نسبت به آن آگاه باشید، وضعیت خوابیدن‌تان است. سعی کنید صاف روی ستون فقرات‌تان بخوابید و اگر ممکن است، بدون بالش!

 

بیشتر آفتاب بگیرید

 

 

نه تنها باید بیشتر بخوابید، بلکه باید زمان بیشتری را هم زیر آفتاب سپری کنید! آیا واقعا قرار گرفتن در معرض نور خورشید قد شما را بعد از 18 سالگی افزایش می‌دهد؟! مطمئنا بله! و دلیلش هم ویتامین D است. بدون ویتامین D کافی در بدن، استخوان‌های‌تان آن اندازه که باید رشد نمی‌کنند. زمان را از دست ندهید و از آفتاب، از همان زمانی که پدیدار می‌‌شود بهره ببرید. اگر اهل صبح زود بیدار شدن نیستید، بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که اواخر بعد ازظهر آفتاب بگیرید زیرا در این زمان، پرتوهای فرابنفش خورشید چندان قدرتمند نیستند.

 

یوگا تمرین کنید

 

 

یوگا با ورزش‌های دیگر کمی تفاوت دارد، اما اگر سعی دارید قدتان را افزایش بدهید، باید وضعیت بدنی‌تان را اصلاح کنید تا بلند قدتر به نظر برسید. در یک کلاس یوگا ثبت نام کنید تا پوزهای مختلف آن را یاد بگیرید، مانند حرکت کوه، حرکت کبری، حرکت سگ با صورت پایین، حرکت مثلت و حرکت ایستادن روی شانه.

 

الکل ننوشید

 

 

واقعیت این است که نوشیدن الکل، رشد را متوقف می‌کند. اگر می‌خواهید قدتان بلندتر شود باید نوشیدن الکل را فراموش کنید.

 

سیگار نکشید

 

 

اگر عادت به سیگار کشیدن دارید، پس باید تصمیم جدی به ترک آن بگیرید. سیگار، یک مهارکننده‌ی قهار برای رشد است زیرا منوکسید کربن خون را افزایش می‌دهد و اگر این ماده به مقدار زیاد در خون حضور داشته باشد، جریان مواد مغذی و خون به سمت قسمت‌‌های گوناگون بدن به شدت محدود خواهد شد که در نتیجه رشدتان را سرکوب می‌کند.
منبع: برترین ها
 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید

 
هرگز این جملات را به افسرده ها نگویید

 

حرف زدن با افراد افسرده کمی دشوار است و شما نباید هر حرفی را به او بزنید تا بتوانید به خوبی به او کمک کنید.

 اگر خودتان تا به حال تجربه ی افسردگی نداشته اید شاید برایتان سخت باشد که بدانید چطور باید به عزیزان تان که گرفتار این مشکل هستند کمک کنید. شاید نیت تان خوب باشد اما بعضی حرف ها به جای آنکه کمک کننده باشند، باعث تشدید افسردگی فرد می شوند.

در ادامه می خواهیم ببینیم چه حرف هایی را هرگز نباید به افراد افسرده بزنیم و در عوض چطور می توانیم به آن ها کمک کنیم.

 

افسردگی

 

کسی که خود شخصاً افسردگی را تجربه نکرده باشد درک رنجی که یک شخص افسرده تحمل می کند برایش دشوار است.

وقتی افسرده هستید گویی هیچ شادی یا لذتی در زندگی وجود ندارد. این حس بسیار فراتر از غم و ناراحتی است. افسردگی چیزهایی که آدم ها زمانی دوست داشتند را از آن ها می گیرد و بسیاری احساس می کنند دیگر هیچ چیز نمی تواند آن ها را خوشحال کند.

بیش از ۲۶۴ میلیون نفر در سرتاسر دنیا به افسردگی مبتلا هستند اما علائم این مشکل در هر فردی متفاوت است. برخی از این نشانه ها عبارتند از:

احساس یأس، بی ارزش بودن، گناه و / یا غم

سخت شدن تمرکز

از بین رفتن میل جنسی

ناتوانی در لذت بردن

بر هم خوردن خواب

تغییر اشتها

فکر کردن به خودکشی

افسردگی دلایل پیچیده و مختلفی دارد و ممکن است ترکیبی از موارد زیر باشد:

ژنتیک

فعالیت شیمیایی مغز

بیماری های مزمن جسمی

شرایط محیطی

افسردگی یک انتخاب نیست بنابراین سرزنش کردن کسی به خاطر چیزی که خواست خود او نیست و کنترلی بر آن ندارد بی رحمانه است.

حرف ها و رفتارهایی که در تعامل با یک فرد افسرده دارید می توانند اثر بسیار زیادی بر روی او داشته باشند.

 

برخی حرف هایی که از گفتن آن ها به فرد مبتلا به افسردگی باید خودداری کرد به شرح زیر است.

1- نباید بگویید شاد باش

 

افراد افسرده اگر می توانستند «شاد باشند» حتماً این کار را می کردند و گفتن این حرف به آن ها می تواند رنج شان را بیشتر کند.

جملات رایجی که از گفتن آن ها به افراد افسرده باید خودداری کرد عبارتند از:

شاد باش

مثبت فکر کن

بخند

افسرده نباش

تکرار مکررات و اشباع کردن مکالمه ی خود از مثبت گرایی سمی ممکن است حس گناه و شرمساری که فرد افسرده از قبل به طور دائم با آن دست و پنجه نرم می کند را تشدید کند.

به جای آنکه سعی کنید یک شخص افسرده را زیر بار مثبت گرایی ببرید، این کارها را انجام دهید:

با وضعیت او همدلی کنید

برایش وقت بگذارید

از او بپرسید که دوست دارد درباره ی احساساتش صحبت کند

بگویید که برایتان اهمیت دارد

 

2- احساسات شان را بی ارزش نشمارید

 

اگر شخص افسرده ای بی پرده درباره ی مشکلش با شما صحبت می کند، باید فضایی قابل اعتماد و عاری از قضاوت برای انجام این کار برای او فراهم کنید. این ها برخی چیزهایی هستند که وقتی شخصی با شما درباره ی افسردگی خود صحبت می کند نباید به او  بگویید:

ولی ناراحت به نظر نمی رسی

من که تغییری در طرز فکر یا رفتارت ندیده ام

همه ی این ها فقط تصورات تو است

من با بدتر از این ها درگیر بودم

وقتی افسرده بودن یک شخص را نمی پذیرید، این رفتار ممکن است او را به این نتیجه برساند که دیگر نباید درباره ی مشکل خود صحبت کند، اغراق می کند، یا مقصر احساسی است که دارد.

کارشناسان می گویند به جای این کار باید این موارد را به آن شخص افسرده یادآوری کنید:

افسردگی یک بیماری است و او تقصیری ندارد

به خاطر چیزی که تجربه می کند متأسفید

استفاده از روش های درمانی می تواند به او کمک کند

به او کمک می کنید که از این وضعیت عبور کند و راه درمانی برای خود پیدا کند

 

3- از سرزنش کردن پرهیز کنید

 

 

همانطور که پیشتر ذکر شد افسردگی معمولاً نتیجه ی عواملی خارج از کنترل فرد است، مانند ژنتیک، عوامل محیطی مثل مورد بدرفتاری قرار گرفتن یا فقر، اضطراب و فعالیت شیمیایی مغز.

با استفاده از جمله هایی مانند «اگر آن کار را کرده بودی حالا این حس را نداشتی» یا «تقصیر خودت است که حالا چنین حسی داری»، کسی را بی مورد سرزنش می کنید که از قبل با خود در کشمکش است.

این کار می تواند باعث تضعیف روحیه ی آن شخص و ایجاد حس درماندگی در او شود. افراد افسرده ممکن است گوشه گیر باشند و فکر اینکه کسی که از قرار معلوم آن ها را دوست دارد ممکن است برداشت منفی در مورد آن ها داشته باشد، می تواند به خودزنی و فکر خودکشی یا تلاش برای چنین کارهایی در آن ها بیانجامد.

سرزنش تلویحی یا واضح کسی به خاطر افسردگی اش می تواند آسیب زننده باشد. به جای این کار، به او یادآوری کنید که افسرده بودنش تقصیر خودش نیست و این امر به معنای ضعیف یا کم ارزش بودن او نیست و اینکه شما هر کمکی که نیاز داشته باشد به او خواهید کرد.

4- نسبت به آن ها بی اعتنا نباشید

 

شاید ترجیح دهید یک فرد افسرده را به حال خودش بگذارید یا به موقعیت دشواری که پیش آمده بی اعتنا باشید اما این مسأله می تواند با پیامدهایی برای فردی که برای شما اهمیت دارد همراه باشد.

بی اعتنایی یعنی آن شخص را به حال خود رها کردن، امری که اغلب باعث می شود فرد افسرده بیشتر احساس تنهایی و طرد شدن کند و در مجموع احساس بدتری داشته باشد.

به جای آنکه فرد افسرده را به حال خودش بگذارید توصیه می شود به روش هایی که در ادامه عنوان شده عمل کنید:

از او بخواهید یک پیاده روی هفتگی باهم داشته باشید

برایش غذا ببرید و درباره ی خاطرات بامزه ی مشترک تان حرف بزنید

مجموعه ای از آهنگ های مورد علاقه اش برایش تهیه کنید

یک نامه برایش بنویسید و در آن از چیزهایی بگوید که در مورد او دوست دارید

افسردگی یک بیماری روانی واقعی است و بهبودی از آن طی یک فرآیند رخ می دهد. و همانطوری که هر کدام ما تا به حال از یک بیماری، حادثه و عمل جراحی بهبود پیدا کرده ایم، همه ی ما گاهی به کمک نیاز داریم.

5- نباید بگویید دیگران با بدتر از این ها درگیرند

 

گفتن این جمله که «باید شاکر داشته هایت باشی» یا اینکه «دیگران با بدتر از این ها درگیرند» نه تنها فایده ای ندارد بلکه باعث می شود فرد افسرده تصور کند اشتباه می کند که چنین حسی دارد.

اینکه آدم ها چه میزان دردی را تجربه می کنند یک مسابقه نیست. شاید دیگران مشکلاتی بزرگ تر از کسی که درگیر افسردگی است داشته باشند اما این موضوع احساسی که یک شخص مبتلا به افسردگی دارد را بی ارزش نمی کند. چیزی که ممکن است برای دیگران مشکل کوچکی به نظر برسد، از دید یک شخص افسرده می تواند غیر قابل غلبه باشد.

فقط کسی که افسردگی را تجربه کرده کاملاً درک می کند که افراد افسرده چه حسی دارند. آن ها شاید از بیرون خوب به نظر برسند اما ممکن است هر روز با خود در جنگ باشند.

افسردگی امری بسیار شخصی است. هر گونه ای مقایسه ای ممکن است آنچه که فرد هر روز از این بیماری تجربه می کند را کوچک یا بی ارزش جلوه دهد.

به جای این کار، احساسات شخص را تأیید کنید. برای این کار به او بگویید که همه ی حس هایی که دارد موجه است و اینکه چیزی که تجربه می کنند نباید کوچک شمرده شود. برای او فضایی قابل اطمینان فراهم کنید تا بتواند بدون ترس از قضاوت صحبت کند.

6- آنها را خجالت زده نکنید

 

کمک به آدم ها برای درمان افسردگی شان می تواند کار دشواری باشد. اما مهم است که شخص مقابل را سرخورده نکنید.

استفاده از این جمله ها تنها وضع را بدتر می کند:

تو فقط به خودت فکر می کنی

تو دیوانه ای

به این فکر کن که حال تو چه اثر بدی بر دیگران می گذارد

یک باور غلط اما رایجی که وجود دارد آن است که افراد افسرده آدم ها خودخواهی هستند در حالی که در حقیقت برعکس است. کسانی که با افسردگی زندگی می کنند عمیقاً به دیگران و اثری که بر زندگی آن ها دارند اهمیت می دهند. آن ها اغلب به خاطر افسرده بودن احساس گناه می کنند و تصور می کنند سربار هستند و اغلب خود را به خاطر آنکه نمی توانند حال بهتری داشته باشند سرزنش می کنند.

این تنبیه کردن ها می تواند فرد مبتلا به افسردگی را در معرض خطر قرار دهد. خجالت دادن، انگ زدن و دادن حس گناه به یک شخص افسرده ممکن است افسردگی او را تشدید کند. خودکشی یکی از نگرانی های اصلی است که در خصوص مقوله ی افسردگی وجود دارد و میان داشتن حس شرمساری و خودکشی ارتباط وجود دارد.

چگونه می توان به فردی که افسردگی دارد کمک کنیم؟

 

اولین قدم ایجاد یک فضای قابل اعتماد برای فرد مبتلا به افسردگی است تا بتواند از احساسی که دارد صحبت کند. ممکن است او از ترس دیگران تمایلی نداشته باشد تا بی پرده درباره ی افسردگی خود حرف بزند.

برای آنکه او را تشویق کنید تا راحت و بی پرده صحبت کند و مطمئن شوید که او حس می کند حرف هایش شنیده شده، کارشناسان این توصیه ها را دارند:

سؤالاتی بپرسید که جواب آن ها یک کلمه ای نباشد

با ابراز احساسات خودتان یخ فضا را در هنگام صحبت درباره ی مباحث دشوارتر بشکنید

بدون قضاوت گوش دهید

از او بپرسید که چطور می توانید به او کمک کنید

همیشه با او در تماس باشید حتی اگر این اتفاق از سمت خود او نیفتد

حواستان باشد که در او نشانه ای از تشدید افسردگی می بینید یا نه. نوسانات شدید خلقی، خواب خیلی کم یا خیلی زیاد، صحبت از حس استیصال یا میل به مردن، و کنار کشیدن خود، نشانه هایی هستند که ممکن است از فکر خودکشی در فرد حکایت داشته باشند.

از او بپرسید که آیا قصد خودکشی دارد و اگر جوابش مثبت بود هر چه که برای این کار قصد استفاده از آن را دارد، از قرص گرفته تا اسلحه، از او بگیرید. اگر میل یا برنامه ی جدی برای خودکشی دارد اقدام فوری کنید و او را نزد متخصص ببرید یا با نهادهای مربوطه تماس بگیرید.

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید
 

علائم افزایش فشار چشم

 

فشار چشم وضعیتی است که در آن فشار داخل چشم به بالاتر از حد طبیعی می‌رسد که برای پیشگیری از ابتلا به بیماری باید جدی گرفته شود.

 واحد سنجش فشار چشم، میلی‌متر جیوه است. فشار طبیعی چشم بین ۱۰ تا ۲۱ میلی‌متر جیوه است و افزایش این مقدار به بالاتر از ۲۱ میلی‌متر جیوه نشانه‌ای از فشار چشم است. افزایش فشار چشم یکی از مهم‌ترین عواملی است که خطر ابتلا به بیماری آب‌سیاه (گلوکوم) را افزایش می‌دهد. آب‌سیاه از اختلالات چشم است که می‌تواند باعث کاهش قدرت بینایی و حتی بروز نابینایی بشود. در ادامهٔ این مطلب همراه ما باشید تا با فشار چشم بیشتر آشنا شوید.

فشار چشم به‌تنهایی بیماری محسوب نمی‌شود. بلکه وضعیتی است که به افراد هشدار می‌دهد که بیشتر مراقب باشند تا به آب‌سیاه مبتلا نشوند. زیرا فشار چشم از عواملی است که خطر ابتلا به آب‌سیاه را افزایش می‌دهد. به‌همین دلیل برخی به مشکل فشار چشم، «مستعد آب‌سیاه» نیز می‌گویند. آزمون چشم می‌تواند نشان بدهد که عصب بینایی تحت تأثیر آب‌سیاه قرار دارد یا خیر.

یکی از دلایل افزایش فشار چشم، بیماری‌های چشم است. بااین‌حال در این مطلب بیشتر تمرکز ما بر بررسی افزایش فشار چشم بدون آسیب به عصب بینایی و کاهش بینایی است. آب‌سیاه همراه با کاهش بینایی و آسیب به عصب بینایی همراه است. معمولا آب‌سیاه با افزایش فشار چشم هم همراه است، ولی ممکن است گاهی در اثر آب‌سیاه، فشار چشم تغییری نداشته باشد.

احتمال ابتلا به فشار چشم ۱۰ تا ۱۵ برابر بروز «آب‌سیاه زاویه‌باز» است. آب‌سیاه زاویه‌باز شکل رایجی از آب‌سیاه است. این به آن معناست که از هر ۱۰۰ نفر بالای ۴۰ سال در حدود ۱۰ نفر فشار چشم بالای ۲۱ میلی‌متر جیوه دارند. ولی از بین آن‌ها فقط یک نفر به آب‌سیاه مبتلا می‌شود.

در یک بازهٔ ۵ ساله چندین مطالعه نشان دادند که احتمال آسیب‌های ناشی از آب‌سیاه در افرادی با فشار چشم ۲۱ تا ۲۵ میلی‌متر جیوه ۲٫۶ تا ۳٪، در افرادی با فشار چشم ۲۶ تا ۳۰ میلی‌متر جیوه ۱۲ تا ۲۶٪ و در افرادی که فشار چشم بالای ۳۰ میلی‌متر جیوه دارند، ۴۲٪ است.

حدود ۳٪ از افراد مبتلا به فشار چشم دچار انسداد رگ‌های داخل شبکیه می‌شوند. این امر می‌تواند منجر به کاهش بینایی بشود. به‌همین دلیل به افراد بالای ۶۵ سال و مبتلایان به فشار چشم توصیه می‌شود، فشار چشم‌شان را کمتر از ۲۵ میلی‌متر نگه دارند.

برخی مطالعات نشان می‌دهند فشار چشم در آفریقایی-آمریکایی‌ها به‌طور میانگین از سفیدپوست‌ها بیشتر است. درحالی‌که برخی مطالعات دیگر هیچ تفاوتی را نشان نمی‌دهند.

سن بالای ۴۰ سال از عواملی است که خطر ابتلا به آب‌سیاه زاویه‌باز و فشار چشم را افزایش می‌دهد.

اعلائم افزایش فشار چشم را بشناسیدفزایش فشار چشم در افراد جوان عاملی برای نگرانی است. زیرا این افراد سال‌های طولانی‌تری را باید با فشار چشم بالا زندگی کنند و درنتیجه احتمال بروز آسیب به عصب بینایی در آن‌ها بالاتر است.

 

علت بروز فشار چشم

 

 

ابتلا به فشار چشم باعث نگرانی است. زیرا خطر بروز آب‌سیاه را افزایش می‌دهد. افزایش فشار چشم به‌خاطر عدم‌توازن تولید و تخلیهٔ زلالیه اتفاق می‌افتد. در این پدیده کانال‌هایی که به‌طور طبیعی موجب خروج مایعات از چشم می‌شوند، به‌درستی کار نمی‌کنند. با اینکه تولید زلالیه همچنان ادامه دارد، اما به‌خاطر اختلال در عملکرد کانال‌های تخلیه از چشم تخلیه نمی‌شود. این امر موجب افزایش فشار داخل چشم و درنتیجه افزایش فشار چشم می‌شود.

یک راه دیگر برای اینکه بهتر بتوانید این پدیده را تصور کنید، این است که یک بادکنک محتوی آب را در نظر بگیرید. هرچه میزان آب در بادکنک افزایش پیدا کند، فشار بیشتری در داخل بادکنک ایجاد می‌شود. همین امر دقیقا برای چشم نیز صادق است. همان‌طوری که افزایش آب داخل بادکنک می‌تواند باعث ترکیدن آن بشود، افزایش فشار مایعات داخل چشم نیز می‌تواند باعث آسیب به عصب بینایی چشم بشود.

افرادی که قرنیه‌ٔ سالم، اما ضخیم‌تری دارند، فشار چشم‌شان بالاتر از مقدار واقعی نشان داده می‌شود که ممکن است فشار چشم آنها، آن‌قدری که نشان می‌دهد، بالا نباشد.

 

علائم فشار چشم

 

 

معمولا بیشتر مبتلایان به فشار چشم علائم خاصی ندارند. به‌همین دلیل انجام منظم معاینات توسط چشم‌پزشک بسیار مهم است تا مشخص شود در اثر افزایش فشار چشم آسیبی به عصب چشم وارد شده است یا خیر.

 

 

تشخیص و درمان

 

 

یکی از روش‌های معاینه فشار چشم تونومتری است.

 

چشم‌پزشک آزمایش‌هایی انجام می‌دهد تا فشار چشم را اندازه بگیرد که بعد بتواند از بروز آب‌سیاه جلوگیری بند. این آزمایش‌ها عبارت‌اند از:

اولین ارزیابی، حدت بینایی است که نشان می‌دهد فرد اشیا را با چه کیفیتی می‌بیند. برای این کار فرد باید جهت حروفی را که در صفحه‌ای قرار دارد و چشم‌پزشک از او می‌پرسد، بگوید.

معاینه‌ٔ قسمت جلویی چشم که شامل قرنیه، اتاق قدامی، عنبیه و عدسی است. این بخش از چشم به‌کمک یک میکروسکوپ ویژه به‌نام لامپ اسلیت معاینه می‌شود.

تونومتری روشی برای معاینهٔ فشار چشم است. فشار چشم در هر چشم حداقل در ۲ یا ۳ نوبت اندازه‌گیری می‌شود. زیرا فشار چشم در افراد هر ساعت تغییر می‌کند. ممکن است این اندازه‌گیری در زمان‌های مختلفی از شبانه‌روز (نوبت صبح یا عصر) انجام بشود. اگر تفاوت فشار بین دو چشم ۳ میلی‌متر جیوه یا بیشتر باشد، می‌تواند نشانه‌ای از آب‌سیاه باشد. همچنین اگر فشار چشم به‌طور منظم افزایش پیدا کند، می‌تواند نشانه‌ای از آب‌سیاه زاویه‌باز باشد.

هر عصب بینایی برای مشاهدهٔ آسیب یا ناهنجاری معاینه می‌شود. ممکن است برای این کار از ابزاری برای بازکردن مردمک چشم استفاده شود تا بتوان عصب بینایی را به‌خوبی معاینه کرد. سپس از سطح عصب بینایی تصاویری گرفته می‌شود تا برای معاینات و اقدامات بعدی مورد استفاده قرار بگیرد.

گونیوسکوپی آزمایش بعدی است که به‌کمک آن زاویهٔ چشم معاینه می‌شود. برای انجام گونیوسکو یک لنز تماسی ویژه روی چشم قرار داده می‌شود تا مشخص شود زاویهٔ چشم چه وضعیتی دارد. درنتیجه می‌توان از سایر مشکلاتی که موجب افزایش فشار چشم می‌شوند، جلوگیری کرد.

آزمایش میدان بینایی برای بررسی دید پیرامونی انجام می‌شود. برای این آزمایش معمولا از دستگاهی به‌نام پریمتر استفاده می‌شود. این آزمون برای اطلاع از هرگونه نقص میدان بینایی ناشی از آب‌سیاه انجام می‌شود. ممکن است این آزمون نیاز به تکرار داشته باشد. اگر خطر آسیب ناشی از آب‌سیاه کم باشد، ممکن است آزمون سالی یک بار انجام بشود. اگر خطر بروز آسیب‌های ناشی از آب‌سیاه بالا باشد، ممکن است انجام این آزمون هر ۲ ماه یک بار ضرورت پیدا بکند.

پاکیمتری یا اندازه‌گیری ضخامت قرنیه به کمک یک ابزار فراصوت اندازه‌گیری می‌شود تا فشار چشم به‌طور دقیق مشخص بشود. نازکی قرنیه می‌تواند باعث شود که فشار چشم به‌اشتباه کمتر نشان داده شود. ضخامت بیشتر قرنیه نیز باعث می‌شود فشار چشم به‌اشتباه بیشتر از مقدار واقعی‌اش نشان داده شود.

 

روند درمان در خانه

 

 

اگر چشم‌پزشک دارو‌هایی را برای کاهش فشار چشم تجویز کرد، باید آن دارو‌ها به‌دقت مصرف و دستورالعمل‌های پزشک را به‌خوبی دنبال کنید. درصورت بی‌توجهی به دستورات پزشک، احتمال افزایش فشار چشم، آسیب به عصب بینایی و کاهش بینایی دائمی وجود دارد.

 

دارو‌ها

 

 

علائم افزایش فشار چشم را بشناسیدبیشتر دارو‌های کنترل فشار چشم به شکل قطره‌های دارویی هستند.

داروی خوب برای درمان فشار چشم دارویی است که در کاهش فشار چشم مؤثر باشد، بدون عوارض جانبی بوده و گران‌قیمت نباشد. البته دارویی وجود ندارد که همهٔ این ویژگی‌ها را با هم داشته باشد. در زمان تجویز دارو چشم‌پزشک براساس اولویت‌های شما برای‌تان دارو تجویز می‌کند.
معمولا دارو‌ها به‌شکل قطره‌های چشمی هستند که برای کاهش فشار چشم تجویز می‌شوند. برخی اوقات بیش از یک نوع دارو برای فرد تجویز می‌شود.

معمولا ابتدا باید قطره چشمی را در یک چشم امتحان کنید و در صورت تأثیرگذاری احتمالا آن را در هر دو چشم‌تان بریزید.

زمانی‌که دارو تجویز شد باید، برای پیگیری تأثیر دارو مجددا به چشم‌پزشک مراجعه کنید. اولین مراجعه معمولا ۳ تا ۴ هفته پس از شروع مصرف دارو است. فشار چشم‌تان کنترل می‌شود تا مشخص شود دارو توانسته فشار چشم‌تان را کاهش بدهد یا خیر. اگر دارو مؤثر واقع شد و موجب بروز عوارض جانبی نشد، باید به مصرف آن ادامه دهید تا وضعیت‌تان ۲ تا ۴ ماه دیگر مجددا ارزیابی شود. اگر دارو در کاهش فشار چشم تأثیری نداشت، باید مصرف آن را متوقف کرده و داروی جدیدی برای‌تان تجویز شود.

معمولا چشم‌پزشک زمان مراجعهٔ بعدی را با توجه به نوع داروی تجویزی مشخص می‌کند. به‌عنوان مثال برخی دارو‌ها (مانند لاتانوپروست، تراووپروست و بیماتوپروست) ۶ تا ۸ هفته طول می‌کشد تا بتوانند به‌طور کامل اثر بگذارند.

در زمان مراجعه بیمار، ممکن است چشم‌پزشک بررسی کند تا ببیند دارو‌ها موجب آلرژی در فرد شده‌اند یا خیر. اگر با مصرف دارو‌ها علائم یا عوارض جانبی‌ای را تجربه می‌کنید، آن را با چشم‌پزشک در میان بگذارید.

به‌طور کلی اگر فشار چشم با ۱ یا ۲ دارو کنترل نشود، معمولا فرد به آب‌سیاه زاویه‌باز مبتلا شده است. در این مواقع پزشک در مورد گام‌های بعدی در روند درمان با شما صحبت خواهد کرد.

 

پیشگیری‌

 

 

نمی‌توان از بروز فشار چشم جلوگیری کرد. اما با مراجعهٔ منظم به پزشک و مراقبت می‌توان از پیشرفت آن و ابتلا به آب‌سیاه جلوگیری کرد.

داشتن اطلاعات و انجام دستورات برای مبتلایان به فشار چشم بسیار خوب است. با پیگیری وضعیت و انجام دستورات چشم‌پزشک، بیشتر مبتلایان به فشار چشم می‌توانند از بروز آب‌سیاه زاویه‌باز جلوگیری کنند و تا پایان زندگی‌شان بینایی خوبی داشته باشند.

با کنترل ضعیف، افزایش فشار چشم می‌تواند موجب آسیب به عصب بینایی و میدان بینایی و درنتیجه بروز آب‌سیاه شود.

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید