دلیل تنگی نفس چیست؟

 

مجاری تنفسی در بیماری آسم به طور ناگهانی باریک شده و متورم می‌شوند. ممکن است فرد به سختی نفس بکشد و اکسیژن دریافت کند، سرفه خلط‌دار داشته باشد یا تنفسش صدای سوت بدهد.

 معلوم نیست که چرا این اتفاق برای عده‌ای از افراد رخ می‌دهد اما دلایل بسیاری هستند که موجب حمله می‌شوند، از جمله گرده افشانی، گرد و غبار، دود، ورزش، هوای سردسرماخوردگی و استرس. پزشک می‌تواند کمک کند تا دریابید چه عاملی موجب ایجاد این بیماری‌ شده است. آنها ممکن است داروهایی را برای استنشاق در طول حمله تجویز کنند تا به فرد بیمار کمک کند، راحت‌تر نفس بکشد.

 

 آلرژی

 

 

 گرده گل، گرد و غبار، شوره بدن حیوانات خانگی و سایر چیزهایی که تنفس می‌کنید، می‌توانند موجب آلرژی شوند. گاهی اوقات واکنش آلرژیک موجب آسم می‌شود اما همیشه عامل آن در هوا وجود ندارد. ممکن است با شیئی که لمس می‌کنید یا غذایی که می‌خورید، آلرژی ایجاد شود. با پزشک در مورد بهترین روش کنترل آسم و آلرژی مشورت کنید. هنگام تغییر علائم نیز حتماً باید معاینه شوید.

 

 اضطراب

 

 

 ممکن است زمانی که از چیزی می‌ترسید یا نگران هستید، سخت‌تر نفس بکشید. معمولاً مسئله مهمی نیست اما اگر قبلاً مشکل ریوی مانند انسداد ریه داشته‌اید، می‌تواند خطرناک باشد. استرس ناگهانی مانند  تصادف رانندگی، در صورت ابتلا به آسم می‌تواند موجب حمله شود. حتی اگر در غیر این صورت سالم هم باشید، اضطراب ممکن است موجب شود تا آنقدر تند نفس بکشید که از حال بروید و بیهوش شوید.

 

 مونوکسید کربن

 

 

 این گاز بی‌رنگ و بی‌بو است و می‌تواند از تنوره‌، شومینه‌، آبگرمکن، دستگاه خشک‌کن و دود ماشین حاصل شود. اگر این وسائل به طور صحیح نسوزد، مونوکسیدکربن در هوا جمع شده و موجب می‌شود تا بیش از حد آن را تنفس کنید. این امر موجب می‌شود تا گلبول‌های قرمز خون نتوانند اکسیژن را به سراسر بدن  برسانند. ممکن است دچار تنگی‌نفس، سرگیجه، گیجی، ضعف و حالت تهوع شوید. و یا ممکن است دید فرد تار شده و بیهوش شود. همچنین می‌تواند زندگی فرد را به خطر بیاندازد.

 

 سرماخوردگی

 

 

 دلیل آن به خاطر ویروسی است که موجب آبریزش بینی، عطسه و گاهی تب می‌شود. ممکن است ریه‌ها و راه هوایی را تحریک کند و همراه با سرفه‌ باشد و تنفس را سخت‌تر کند. هیچ درمانی برای آن وجود ندارد اما معمولاً در عرض یک هفته یا بیشتر به خودی خود بهبود می‌یابد. اگر تب بالاتر از ۱۰۲ درجه فارینهایت دارید، و یا اگر خس‌خس سینه دارید یا نفس کشیدن برایتان سخت است، به پزشک مراجعه کنید.

 

 کووید-۱۹

 

 

 این بیماری جدی تنفسی به وسیله نوعی ویروس به نام کرونا ایجاد می‌شود. افراد آلوده آن را از طریق قطره‌های ریزی که هنگام سرفه، عطسه یا صحبت کردن در هوا منتشر می‌شود، انتقال می‌دهند. این ویروس ابتدا به سلول‌های دستگاه تنفسی حمله می‌کند اما می‌تواند به سرعت ریه‌ها را درگیر کند. شایع‌ترین علائم هشدار دهنده آن، تب و سرفه خشک همراه با تنگی‌نفس است. تاکنون هیچ درمان قطعی برای کرونا یافت نشده است. اکثر افراد علائم خفیفی دارند و می‌توانند در خانه بهبود یابند اما اگر واقعاً مشکل تنفسی دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید یا با اورژانس تماس بگیرید.

 

 آمبولی ریه

 

 

انسداد یا لخته خون اغلب در پاها ایجاد می‌شود و تکه‌ای از لخته خون به ریه‌ها وارد می‌شود و جریان خون را مسدود می‌کند و می‌تواند نفس کشیدن را سخت یا دردناک کند. ممکن است فرد احساس ضعف کند و ضربان قلبش تندتر شود. برخی افراد سرفه خونی دارند. ممکن است جایی که لخته ایجاد شده تورم، داغی و درد داشته باشد. اگر هر یک از این موارد اتفاق بیفتد، لازم است به بیمارستان مراجعه شود، زیرا ممکن است زندگی‌ فرد را به خطر بیندازد. پزشک ممکن است از داروهای رقیق کننده خون، سایر داروها یا از جراحی استفاده کند.

 

 آپنه خواب

 

 

 وضعیتی است که هنگام خواب به طور مکرر تنفس فرد متوقف می‌شود، بنابراین ممکن است خود شخص متوجه نشود که اتفاقی افتاده است اما ممکن است روز بعد خسته، گیج و کج‌خلق باشد. آپنه خواب می‌تواند منجر به فشارخون بالا شود و احتمال ابتلا به بیماری قلبی و سکته را افزایش دهد. اضافه وزن نیز خطرناک است اما آپنه ممکن است به کاهش وزن کمک کند اما همه افراد مبتلا به آپنه خواب، اضافه وزن ندارند.

 

 سینه‌پهلو یا ذات‌الریه

 

 

ویروس، باکتری یا قارچ کیسه‌های هوایی داخل ریه را آلوده می‌کنند. سپس این کیسه‌ها پر از مایع می‌شوند. این کار نفس کشیدن را سخت‌تر می‌کند. همچنین بیمار ممکن است تب‌ولرز داشته باشد و مخاط غلیظ و رنگی در گلویش جمع شود. بیمار باید به طور منظم به پزشک مراجعه کند تا تحت درمان و معاینه قرار بگیرد. اگر این بیماری از طریق باکتری ایجاد شده باشد، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز کند. درمان انواع دیگر آن سخت‌تر است اما استراحت، نوشیدن مایعات و مصرف سایر داروها نیز می‌تواند احساس بهتری را در فرد ایجاد کند.

 

 انسداد ریه

 

 

برخی افراد به آن "برونشیت مزمن" یا آمفیزم می‌گویند. سیگار کشیدن اغلب موجب انسداد ریه می‌شود. کیسه‌های هوایی، ریه‌ها را باز می‌کند و حرکت هوا برای ریه‌ها سخت می‌شود و این کار نفس کشیدن را سخت‌تر می‌کند. ممکن است فرد مبتلا در قفسه سینه‌ احساس سنگینی کند و سرفه داشته باشد، گاهی اوقات همراه با خس‌خس سینه است که رفع نمی‌شود. پزشک می‌تواند به کنترل این وضعیت جدی کمک کند. اگر سیگار می‌کشید، مهم‌ترین گامی که می‌توانید بردارید، ترک سیگار است.

 

 نارسایی قلبی

 

 

 این عارضه به این معنا نیست که قلب از کار افتاده است و صرفاً به این معنا نیست که پمپاژ خون آنقدر که باید قوی نیست بلکه موجب می‌شود تا ورود اکسیژن به جایی که باید برود، سخت‌تر شود. خونی که به ریه‌ها برمی‌گردد، می‌تواند موجب تنگی‌نفس شود. انجام کارهای ساده برای شخص، مثل وقتی از پله‌ها بالا می‌رود، مسیری طولانی را پیاده‌روی می‌کند یا حمل بار زیاد، ممکن است او را خسته کند. پزشک می‌تواند به بیمار در کنترل علائم کمک کند.

 

 کم‌خونی

 

وقتی بدن گلبول‌های قرمز سالم و کافی نداشته باشد، اکسیژن کافی به بافت‌ها نمی‌‌رسد و می‌تواند فرد را ضعیف، خسته و گاهی دچار تنگی‌نفس کند. همچنین می‌تواند موجب سرگیجه و رنگ پریدگی، دست و پای سرد و تندی ضربان قلب شود. بسیاری از عوامل موجب آن می‌شوند، بنابراین درمان آن بستگی به عامل ایجاد آن دارد. اگر خسته‌اید و دلیل آن را نمی‌دانید، به پزشک مراجعه کنید.

 

جمع شدن ریه

 

 

پزشکان گاهی آن را پنوموتوراکس می‌نامند و زمانی اتفاق می‌افتد که آسیب یا بیماری موجب نشت هوا از ریه‌ها به فضای بین ریه‌ و دیواره قفسه سینه می‌شود. هوا به ریه‌ها فشار می‌آورد و موجب ‌شده تا ریه روی هم جمع شود. ممکن است فرد درد قفسه سینه و تنگی‌نفس داشته باشد. پزشک ممکن است یک سوزن یا لوله کوچکی را در آن ناحیه قرار دهد تا هوا را خارج کند یا ممکن است نیاز به جراحی باشد اما اگر عارضه جزئی باشد، ممکن است به خودی خود بهبود یابد.

 

 گریه‌ کردن شدید یا ترسیدن 

 

 

کودکان ۶ ماهه تا ۶ ساله گاهی اوقات ممکن است لحظاتی را تجربه کنند که در حین گریه کردن، نفسشان قطع شود یا از شدت ترس و وحشت گاهی اوقات دچار "حمله سیانوز" می‌شوند، واکنش کنترل نشده‌ای که موجب غش می‌شود. ممکن است کودک حدوداً یک دقیقه کبود شود و از هوش برود. ممکن است بعد از آن گیج به نظر برسد. اگرچه در ابتدا می‌تواند ترسناک باشد، جای نگرانی نیست و ممکن است بارها و بارها تکرار شود.

 

 بیماری فلج ماهیچه‌ای

 

 این بیماری از نوع عصبی- عضلانی است که ارتباط ماهیچه‌ها و اعصاب را با یکدیگر سخت‌تر می‌کند. هنگام حرکت دادن دست و پاها ممکن است متوجه ضعف آنها شوید. همچنین می‌تواند بر روی حرکات خودکار مانند تنفس، تاثیر بگذارد. این بیماری می‌تواند نحوه جویدن، بلعیدن، پلک زدن و لبخند زدن را تغییر دهد. معمولاً اگر به خودتان فشار بیاورید بدتر می‌شود و با استراحت بهبود می‌یابد. پزشک می‌تواند به درمان و کنترل علائم کمک کند. در برخی موارد افراد رو به بهبودی می‌روند.

 

 قلب شکسته

 

 

یک بیماری موقت قلبی و یک واقعیت است. حتی نام «سندرم قلب شکسته» هم بر روی آن گذاشته‌اند. بطور مثال تجربه احساسات شدید و ناگهانی؛ سوگ یک عزیز یا تجربه یک شکست عشقی، بر روی قلب تاثیر می‌گذارد و موجب درد شدید قفسه سینه ‌شده و نفس کشیدن را سخت‌تر می‌کند. در این وضعیت، قلب برای مدتی به خوبی پمپاژ نمی‌کند. آزمایش‌ها تغییر ریتم ضربان قلب و موادی در خون را نشان می‌دهد که شبیه حمله قلبی است. با این حال، برخلاف حمله قلبی، سندرم قلب شکسته به این دلیل اتفاق نمی‌افتد که شریان‌ها مسدود شده‌اند. در حالی که می‌تواند منجر به نارسایی کوتاه مدت عضله قلب شود و اکثر افراد ظرف چند روز تا چند هفته بهبود می‌یابند.

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید

9 راهکار موثر در افزایش قد بعد از ۱۸سالگی

 

احساس می‌کنید قدتان کوتاه است؟ در این مطلب چند توصیه‌ی مفید برایتان داریم تا قدتان را بعد از ۱۸ سالگی افزایش بدهید.

به گزارش بهداشت نیوز، کوتاه قد بودن خوشایند نیست، مخصوصا اگر آرزوی مدل شدن هم داشته باشید! همیشه «قد» با پرستیژ و جذابیت در ارتباط بوده و در فرهنگ مدرن امروزی، افراد بلند قدتر معمولا نسبت به همتایان کوتاه قدتر خود، بیشتر مورد علاقه هستند. همچنین ما به طور طبیعی، قد را به قدرت ربط می‌دهیم. اگر رهبری به قدرت برسد که قد بلند نباشد، تلاش می‌کنند تا او را بلندتر جلوه بدهند.

در فیلم‌ها هم همینطور است؛ مدیر و رهبر همیشه باید نسبت به بقیه، بلند قدتر باشد. بنابراین طبیعی است که بسیار مایل باشید قد بلندتری داشته باشید. اما بعد از 18 سالگی واقعا چطور می‌توانید قد خود را افزایش بدهید؟!

 

طناب بزنید

 

 

یادتان هست وقتی که بچه بودید طناب بازی می‌کردید؟ شاید دلیل اینکه قدتان آنگونه که باید بلند نشده همین باشد که دست از طناب زدن کشیده‌اید، چون طناب زدن یک راه عالی برای افزایش قد است. برای مبتدی‌ها، 3 ست با 5 پرش مناسب است و فراموش نکنید که همیشه باید فرود آمدن‌تان نرم و شبک باشد، نه سنگین و تیز، چون ممکن است زانوها و کف پاهای‌تان آسیب ببیند. صاف بایستید، میان تنه را درگیر کنید، شانه‌ها را ریلکس کنید و بپرید!

 

درست غذا بخورید

 

 

تغذیه‌تان چطور است؟ اگر رژیم غذایی متعادلی از درشت مغذی‌ها، ریز مغذی‌ها، میوه‌ها و سبزی‌ها نداشته باشید، به نفع قدتان نیست. چون سیستم بدن شما نیاز دارد که مواد مغذی درست و کافی در اختیارش بگذارید تا بتواند بهینه کار کند. اگر اهل هله هوله خوردن باشید، متابولیسم خوبی نخواهید داشت، جریان خون‌تان ضعیف بوده و استخوان‌های‌تان هم استحکام کافی ندارند. همه‌ی اینها می‌تواند باعث کوتاه ماندن قد شود. رژیم غذایی متعادل باید شامل مقدار مناسبی از ویتامین‌ها، مواد معدنی، کربوهیدرات‌های پیچیده، چربی‌های ضروری و پروتئین‌ها باشد. غذا، سوخت بدن شماست. از این به بعد تصمیم بگیرید درست غذا بخورید تا تاثیرش را ببینید.

 

تمرینات کششی انجام دهید

 

 

این توصیه که با کشش بدن، قدتان بلندتر می‌شود ممکن است بی‌پایه و اساس به نظر برسد اما مفید است! کشیدن بدن، فشاری که بر کمر وارد می‌شود را کم کرده و ستون فقرات‌تان را تا حدی که جا دارد باز می‌کند، یعنی به اندازه‌ی طبیعی خود کش می‌دهد. تمرین‌های بسیار زیادی در یوگا وجود دارد که برای افزایش رشد قد مفید هستند، اما حرکات کششی باید همراه با ورزش‌های مناسب و منظم و البته تغذیه‌ی خوب باشند.

 

بیشتر ورزش کنید

 

 

این هم یک راه دیگر برای افزایش قد بعد از 18 سالگی. اگر تاکنون به ندرت ورزش می‌کردید یا اصلا اهل ورزش کردن نیستید، پس شروع کنید. اگر می‌خواهید یکی دو سانتیمتر به قدتان اضافه کنید باید به ورزش کردن اهمیت بدهید. می‌توانید عضو باشگاه شوید، استخر بروید، بدوید و ....ورزش کردن، رمز کار شماست چون فعالیت بدنی رمز سلامتی و افزایش قد است. بدون فعالیت بدنی در سنین جوانی، استخوان‌های شما مستحکم نمی‌شوند یا آنقدر که باید رشد نمی‌کنند. ورزش کردن باعث تحریک عصب‌ها شده و غده‌ی هیپوفیز را فعال می‌کند که موجب ترشح HGH شده و قد را افزایش می‌دهد، حتی اگر به 18 سالگی رسیده باشید.

 

بیشتر بخوابید!

 

 

از این ساده‌تر! به رختخواب گرم و نرم‌تان پناه ببرید و بیشتر بخوابید! امروزه خیلی از افراد با استرس و تنش زندگی می‌کنند و به اندازه‌ی کافی نمی‌خوابند. آنها فکر می‌کنند؛ خوابیدن برای تنبل‌هاست! اما خواب به دلایل بسیار زیادی اهمیت دارد که رشد قد، فقط یکی از آنهاست. وقتی در خواب هستید، غده‌ی هیپوفیزتان بینهایت فعال است. اما صبر کنید! یک چیز دیگر هم که باید نسبت به آن آگاه باشید، وضعیت خوابیدن‌تان است. سعی کنید صاف روی ستون فقرات‌تان بخوابید و اگر ممکن است، بدون بالش!

 

بیشتر آفتاب بگیرید

 

 

نه تنها باید بیشتر بخوابید، بلکه باید زمان بیشتری را هم زیر آفتاب سپری کنید! آیا واقعا قرار گرفتن در معرض نور خورشید قد شما را بعد از 18 سالگی افزایش می‌دهد؟! مطمئنا بله! و دلیلش هم ویتامین D است. بدون ویتامین D کافی در بدن، استخوان‌های‌تان آن اندازه که باید رشد نمی‌کنند. زمان را از دست ندهید و از آفتاب، از همان زمانی که پدیدار می‌‌شود بهره ببرید. اگر اهل صبح زود بیدار شدن نیستید، بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که اواخر بعد ازظهر آفتاب بگیرید زیرا در این زمان، پرتوهای فرابنفش خورشید چندان قدرتمند نیستند.

 

یوگا تمرین کنید

 

 

یوگا با ورزش‌های دیگر کمی تفاوت دارد، اما اگر سعی دارید قدتان را افزایش بدهید، باید وضعیت بدنی‌تان را اصلاح کنید تا بلند قدتر به نظر برسید. در یک کلاس یوگا ثبت نام کنید تا پوزهای مختلف آن را یاد بگیرید، مانند حرکت کوه، حرکت کبری، حرکت سگ با صورت پایین، حرکت مثلت و حرکت ایستادن روی شانه.

 

الکل ننوشید

 

 

واقعیت این است که نوشیدن الکل، رشد را متوقف می‌کند. اگر می‌خواهید قدتان بلندتر شود باید نوشیدن الکل را فراموش کنید.

 

سیگار نکشید

 

 

اگر عادت به سیگار کشیدن دارید، پس باید تصمیم جدی به ترک آن بگیرید. سیگار، یک مهارکننده‌ی قهار برای رشد است زیرا منوکسید کربن خون را افزایش می‌دهد و اگر این ماده به مقدار زیاد در خون حضور داشته باشد، جریان مواد مغذی و خون به سمت قسمت‌‌های گوناگون بدن به شدت محدود خواهد شد که در نتیجه رشدتان را سرکوب می‌کند.
منبع: برترین ها
 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید

 
هرگز این جملات را به افسرده ها نگویید

 

حرف زدن با افراد افسرده کمی دشوار است و شما نباید هر حرفی را به او بزنید تا بتوانید به خوبی به او کمک کنید.

 اگر خودتان تا به حال تجربه ی افسردگی نداشته اید شاید برایتان سخت باشد که بدانید چطور باید به عزیزان تان که گرفتار این مشکل هستند کمک کنید. شاید نیت تان خوب باشد اما بعضی حرف ها به جای آنکه کمک کننده باشند، باعث تشدید افسردگی فرد می شوند.

در ادامه می خواهیم ببینیم چه حرف هایی را هرگز نباید به افراد افسرده بزنیم و در عوض چطور می توانیم به آن ها کمک کنیم.

 

افسردگی

 

کسی که خود شخصاً افسردگی را تجربه نکرده باشد درک رنجی که یک شخص افسرده تحمل می کند برایش دشوار است.

وقتی افسرده هستید گویی هیچ شادی یا لذتی در زندگی وجود ندارد. این حس بسیار فراتر از غم و ناراحتی است. افسردگی چیزهایی که آدم ها زمانی دوست داشتند را از آن ها می گیرد و بسیاری احساس می کنند دیگر هیچ چیز نمی تواند آن ها را خوشحال کند.

بیش از ۲۶۴ میلیون نفر در سرتاسر دنیا به افسردگی مبتلا هستند اما علائم این مشکل در هر فردی متفاوت است. برخی از این نشانه ها عبارتند از:

احساس یأس، بی ارزش بودن، گناه و / یا غم

سخت شدن تمرکز

از بین رفتن میل جنسی

ناتوانی در لذت بردن

بر هم خوردن خواب

تغییر اشتها

فکر کردن به خودکشی

افسردگی دلایل پیچیده و مختلفی دارد و ممکن است ترکیبی از موارد زیر باشد:

ژنتیک

فعالیت شیمیایی مغز

بیماری های مزمن جسمی

شرایط محیطی

افسردگی یک انتخاب نیست بنابراین سرزنش کردن کسی به خاطر چیزی که خواست خود او نیست و کنترلی بر آن ندارد بی رحمانه است.

حرف ها و رفتارهایی که در تعامل با یک فرد افسرده دارید می توانند اثر بسیار زیادی بر روی او داشته باشند.

 

برخی حرف هایی که از گفتن آن ها به فرد مبتلا به افسردگی باید خودداری کرد به شرح زیر است.

1- نباید بگویید شاد باش

 

افراد افسرده اگر می توانستند «شاد باشند» حتماً این کار را می کردند و گفتن این حرف به آن ها می تواند رنج شان را بیشتر کند.

جملات رایجی که از گفتن آن ها به افراد افسرده باید خودداری کرد عبارتند از:

شاد باش

مثبت فکر کن

بخند

افسرده نباش

تکرار مکررات و اشباع کردن مکالمه ی خود از مثبت گرایی سمی ممکن است حس گناه و شرمساری که فرد افسرده از قبل به طور دائم با آن دست و پنجه نرم می کند را تشدید کند.

به جای آنکه سعی کنید یک شخص افسرده را زیر بار مثبت گرایی ببرید، این کارها را انجام دهید:

با وضعیت او همدلی کنید

برایش وقت بگذارید

از او بپرسید که دوست دارد درباره ی احساساتش صحبت کند

بگویید که برایتان اهمیت دارد

 

2- احساسات شان را بی ارزش نشمارید

 

اگر شخص افسرده ای بی پرده درباره ی مشکلش با شما صحبت می کند، باید فضایی قابل اعتماد و عاری از قضاوت برای انجام این کار برای او فراهم کنید. این ها برخی چیزهایی هستند که وقتی شخصی با شما درباره ی افسردگی خود صحبت می کند نباید به او  بگویید:

ولی ناراحت به نظر نمی رسی

من که تغییری در طرز فکر یا رفتارت ندیده ام

همه ی این ها فقط تصورات تو است

من با بدتر از این ها درگیر بودم

وقتی افسرده بودن یک شخص را نمی پذیرید، این رفتار ممکن است او را به این نتیجه برساند که دیگر نباید درباره ی مشکل خود صحبت کند، اغراق می کند، یا مقصر احساسی است که دارد.

کارشناسان می گویند به جای این کار باید این موارد را به آن شخص افسرده یادآوری کنید:

افسردگی یک بیماری است و او تقصیری ندارد

به خاطر چیزی که تجربه می کند متأسفید

استفاده از روش های درمانی می تواند به او کمک کند

به او کمک می کنید که از این وضعیت عبور کند و راه درمانی برای خود پیدا کند

 

3- از سرزنش کردن پرهیز کنید

 

 

همانطور که پیشتر ذکر شد افسردگی معمولاً نتیجه ی عواملی خارج از کنترل فرد است، مانند ژنتیک، عوامل محیطی مثل مورد بدرفتاری قرار گرفتن یا فقر، اضطراب و فعالیت شیمیایی مغز.

با استفاده از جمله هایی مانند «اگر آن کار را کرده بودی حالا این حس را نداشتی» یا «تقصیر خودت است که حالا چنین حسی داری»، کسی را بی مورد سرزنش می کنید که از قبل با خود در کشمکش است.

این کار می تواند باعث تضعیف روحیه ی آن شخص و ایجاد حس درماندگی در او شود. افراد افسرده ممکن است گوشه گیر باشند و فکر اینکه کسی که از قرار معلوم آن ها را دوست دارد ممکن است برداشت منفی در مورد آن ها داشته باشد، می تواند به خودزنی و فکر خودکشی یا تلاش برای چنین کارهایی در آن ها بیانجامد.

سرزنش تلویحی یا واضح کسی به خاطر افسردگی اش می تواند آسیب زننده باشد. به جای این کار، به او یادآوری کنید که افسرده بودنش تقصیر خودش نیست و این امر به معنای ضعیف یا کم ارزش بودن او نیست و اینکه شما هر کمکی که نیاز داشته باشد به او خواهید کرد.

4- نسبت به آن ها بی اعتنا نباشید

 

شاید ترجیح دهید یک فرد افسرده را به حال خودش بگذارید یا به موقعیت دشواری که پیش آمده بی اعتنا باشید اما این مسأله می تواند با پیامدهایی برای فردی که برای شما اهمیت دارد همراه باشد.

بی اعتنایی یعنی آن شخص را به حال خود رها کردن، امری که اغلب باعث می شود فرد افسرده بیشتر احساس تنهایی و طرد شدن کند و در مجموع احساس بدتری داشته باشد.

به جای آنکه فرد افسرده را به حال خودش بگذارید توصیه می شود به روش هایی که در ادامه عنوان شده عمل کنید:

از او بخواهید یک پیاده روی هفتگی باهم داشته باشید

برایش غذا ببرید و درباره ی خاطرات بامزه ی مشترک تان حرف بزنید

مجموعه ای از آهنگ های مورد علاقه اش برایش تهیه کنید

یک نامه برایش بنویسید و در آن از چیزهایی بگوید که در مورد او دوست دارید

افسردگی یک بیماری روانی واقعی است و بهبودی از آن طی یک فرآیند رخ می دهد. و همانطوری که هر کدام ما تا به حال از یک بیماری، حادثه و عمل جراحی بهبود پیدا کرده ایم، همه ی ما گاهی به کمک نیاز داریم.

5- نباید بگویید دیگران با بدتر از این ها درگیرند

 

گفتن این جمله که «باید شاکر داشته هایت باشی» یا اینکه «دیگران با بدتر از این ها درگیرند» نه تنها فایده ای ندارد بلکه باعث می شود فرد افسرده تصور کند اشتباه می کند که چنین حسی دارد.

اینکه آدم ها چه میزان دردی را تجربه می کنند یک مسابقه نیست. شاید دیگران مشکلاتی بزرگ تر از کسی که درگیر افسردگی است داشته باشند اما این موضوع احساسی که یک شخص مبتلا به افسردگی دارد را بی ارزش نمی کند. چیزی که ممکن است برای دیگران مشکل کوچکی به نظر برسد، از دید یک شخص افسرده می تواند غیر قابل غلبه باشد.

فقط کسی که افسردگی را تجربه کرده کاملاً درک می کند که افراد افسرده چه حسی دارند. آن ها شاید از بیرون خوب به نظر برسند اما ممکن است هر روز با خود در جنگ باشند.

افسردگی امری بسیار شخصی است. هر گونه ای مقایسه ای ممکن است آنچه که فرد هر روز از این بیماری تجربه می کند را کوچک یا بی ارزش جلوه دهد.

به جای این کار، احساسات شخص را تأیید کنید. برای این کار به او بگویید که همه ی حس هایی که دارد موجه است و اینکه چیزی که تجربه می کنند نباید کوچک شمرده شود. برای او فضایی قابل اطمینان فراهم کنید تا بتواند بدون ترس از قضاوت صحبت کند.

6- آنها را خجالت زده نکنید

 

کمک به آدم ها برای درمان افسردگی شان می تواند کار دشواری باشد. اما مهم است که شخص مقابل را سرخورده نکنید.

استفاده از این جمله ها تنها وضع را بدتر می کند:

تو فقط به خودت فکر می کنی

تو دیوانه ای

به این فکر کن که حال تو چه اثر بدی بر دیگران می گذارد

یک باور غلط اما رایجی که وجود دارد آن است که افراد افسرده آدم ها خودخواهی هستند در حالی که در حقیقت برعکس است. کسانی که با افسردگی زندگی می کنند عمیقاً به دیگران و اثری که بر زندگی آن ها دارند اهمیت می دهند. آن ها اغلب به خاطر افسرده بودن احساس گناه می کنند و تصور می کنند سربار هستند و اغلب خود را به خاطر آنکه نمی توانند حال بهتری داشته باشند سرزنش می کنند.

این تنبیه کردن ها می تواند فرد مبتلا به افسردگی را در معرض خطر قرار دهد. خجالت دادن، انگ زدن و دادن حس گناه به یک شخص افسرده ممکن است افسردگی او را تشدید کند. خودکشی یکی از نگرانی های اصلی است که در خصوص مقوله ی افسردگی وجود دارد و میان داشتن حس شرمساری و خودکشی ارتباط وجود دارد.

چگونه می توان به فردی که افسردگی دارد کمک کنیم؟

 

اولین قدم ایجاد یک فضای قابل اعتماد برای فرد مبتلا به افسردگی است تا بتواند از احساسی که دارد صحبت کند. ممکن است او از ترس دیگران تمایلی نداشته باشد تا بی پرده درباره ی افسردگی خود حرف بزند.

برای آنکه او را تشویق کنید تا راحت و بی پرده صحبت کند و مطمئن شوید که او حس می کند حرف هایش شنیده شده، کارشناسان این توصیه ها را دارند:

سؤالاتی بپرسید که جواب آن ها یک کلمه ای نباشد

با ابراز احساسات خودتان یخ فضا را در هنگام صحبت درباره ی مباحث دشوارتر بشکنید

بدون قضاوت گوش دهید

از او بپرسید که چطور می توانید به او کمک کنید

همیشه با او در تماس باشید حتی اگر این اتفاق از سمت خود او نیفتد

حواستان باشد که در او نشانه ای از تشدید افسردگی می بینید یا نه. نوسانات شدید خلقی، خواب خیلی کم یا خیلی زیاد، صحبت از حس استیصال یا میل به مردن، و کنار کشیدن خود، نشانه هایی هستند که ممکن است از فکر خودکشی در فرد حکایت داشته باشند.

از او بپرسید که آیا قصد خودکشی دارد و اگر جوابش مثبت بود هر چه که برای این کار قصد استفاده از آن را دارد، از قرص گرفته تا اسلحه، از او بگیرید. اگر میل یا برنامه ی جدی برای خودکشی دارد اقدام فوری کنید و او را نزد متخصص ببرید یا با نهادهای مربوطه تماس بگیرید.

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید
 

علائم افزایش فشار چشم

 

فشار چشم وضعیتی است که در آن فشار داخل چشم به بالاتر از حد طبیعی می‌رسد که برای پیشگیری از ابتلا به بیماری باید جدی گرفته شود.

 واحد سنجش فشار چشم، میلی‌متر جیوه است. فشار طبیعی چشم بین ۱۰ تا ۲۱ میلی‌متر جیوه است و افزایش این مقدار به بالاتر از ۲۱ میلی‌متر جیوه نشانه‌ای از فشار چشم است. افزایش فشار چشم یکی از مهم‌ترین عواملی است که خطر ابتلا به بیماری آب‌سیاه (گلوکوم) را افزایش می‌دهد. آب‌سیاه از اختلالات چشم است که می‌تواند باعث کاهش قدرت بینایی و حتی بروز نابینایی بشود. در ادامهٔ این مطلب همراه ما باشید تا با فشار چشم بیشتر آشنا شوید.

فشار چشم به‌تنهایی بیماری محسوب نمی‌شود. بلکه وضعیتی است که به افراد هشدار می‌دهد که بیشتر مراقب باشند تا به آب‌سیاه مبتلا نشوند. زیرا فشار چشم از عواملی است که خطر ابتلا به آب‌سیاه را افزایش می‌دهد. به‌همین دلیل برخی به مشکل فشار چشم، «مستعد آب‌سیاه» نیز می‌گویند. آزمون چشم می‌تواند نشان بدهد که عصب بینایی تحت تأثیر آب‌سیاه قرار دارد یا خیر.

یکی از دلایل افزایش فشار چشم، بیماری‌های چشم است. بااین‌حال در این مطلب بیشتر تمرکز ما بر بررسی افزایش فشار چشم بدون آسیب به عصب بینایی و کاهش بینایی است. آب‌سیاه همراه با کاهش بینایی و آسیب به عصب بینایی همراه است. معمولا آب‌سیاه با افزایش فشار چشم هم همراه است، ولی ممکن است گاهی در اثر آب‌سیاه، فشار چشم تغییری نداشته باشد.

احتمال ابتلا به فشار چشم ۱۰ تا ۱۵ برابر بروز «آب‌سیاه زاویه‌باز» است. آب‌سیاه زاویه‌باز شکل رایجی از آب‌سیاه است. این به آن معناست که از هر ۱۰۰ نفر بالای ۴۰ سال در حدود ۱۰ نفر فشار چشم بالای ۲۱ میلی‌متر جیوه دارند. ولی از بین آن‌ها فقط یک نفر به آب‌سیاه مبتلا می‌شود.

در یک بازهٔ ۵ ساله چندین مطالعه نشان دادند که احتمال آسیب‌های ناشی از آب‌سیاه در افرادی با فشار چشم ۲۱ تا ۲۵ میلی‌متر جیوه ۲٫۶ تا ۳٪، در افرادی با فشار چشم ۲۶ تا ۳۰ میلی‌متر جیوه ۱۲ تا ۲۶٪ و در افرادی که فشار چشم بالای ۳۰ میلی‌متر جیوه دارند، ۴۲٪ است.

حدود ۳٪ از افراد مبتلا به فشار چشم دچار انسداد رگ‌های داخل شبکیه می‌شوند. این امر می‌تواند منجر به کاهش بینایی بشود. به‌همین دلیل به افراد بالای ۶۵ سال و مبتلایان به فشار چشم توصیه می‌شود، فشار چشم‌شان را کمتر از ۲۵ میلی‌متر نگه دارند.

برخی مطالعات نشان می‌دهند فشار چشم در آفریقایی-آمریکایی‌ها به‌طور میانگین از سفیدپوست‌ها بیشتر است. درحالی‌که برخی مطالعات دیگر هیچ تفاوتی را نشان نمی‌دهند.

سن بالای ۴۰ سال از عواملی است که خطر ابتلا به آب‌سیاه زاویه‌باز و فشار چشم را افزایش می‌دهد.

اعلائم افزایش فشار چشم را بشناسیدفزایش فشار چشم در افراد جوان عاملی برای نگرانی است. زیرا این افراد سال‌های طولانی‌تری را باید با فشار چشم بالا زندگی کنند و درنتیجه احتمال بروز آسیب به عصب بینایی در آن‌ها بالاتر است.

 

علت بروز فشار چشم

 

 

ابتلا به فشار چشم باعث نگرانی است. زیرا خطر بروز آب‌سیاه را افزایش می‌دهد. افزایش فشار چشم به‌خاطر عدم‌توازن تولید و تخلیهٔ زلالیه اتفاق می‌افتد. در این پدیده کانال‌هایی که به‌طور طبیعی موجب خروج مایعات از چشم می‌شوند، به‌درستی کار نمی‌کنند. با اینکه تولید زلالیه همچنان ادامه دارد، اما به‌خاطر اختلال در عملکرد کانال‌های تخلیه از چشم تخلیه نمی‌شود. این امر موجب افزایش فشار داخل چشم و درنتیجه افزایش فشار چشم می‌شود.

یک راه دیگر برای اینکه بهتر بتوانید این پدیده را تصور کنید، این است که یک بادکنک محتوی آب را در نظر بگیرید. هرچه میزان آب در بادکنک افزایش پیدا کند، فشار بیشتری در داخل بادکنک ایجاد می‌شود. همین امر دقیقا برای چشم نیز صادق است. همان‌طوری که افزایش آب داخل بادکنک می‌تواند باعث ترکیدن آن بشود، افزایش فشار مایعات داخل چشم نیز می‌تواند باعث آسیب به عصب بینایی چشم بشود.

افرادی که قرنیه‌ٔ سالم، اما ضخیم‌تری دارند، فشار چشم‌شان بالاتر از مقدار واقعی نشان داده می‌شود که ممکن است فشار چشم آنها، آن‌قدری که نشان می‌دهد، بالا نباشد.

 

علائم فشار چشم

 

 

معمولا بیشتر مبتلایان به فشار چشم علائم خاصی ندارند. به‌همین دلیل انجام منظم معاینات توسط چشم‌پزشک بسیار مهم است تا مشخص شود در اثر افزایش فشار چشم آسیبی به عصب چشم وارد شده است یا خیر.

 

 

تشخیص و درمان

 

 

یکی از روش‌های معاینه فشار چشم تونومتری است.

 

چشم‌پزشک آزمایش‌هایی انجام می‌دهد تا فشار چشم را اندازه بگیرد که بعد بتواند از بروز آب‌سیاه جلوگیری بند. این آزمایش‌ها عبارت‌اند از:

اولین ارزیابی، حدت بینایی است که نشان می‌دهد فرد اشیا را با چه کیفیتی می‌بیند. برای این کار فرد باید جهت حروفی را که در صفحه‌ای قرار دارد و چشم‌پزشک از او می‌پرسد، بگوید.

معاینه‌ٔ قسمت جلویی چشم که شامل قرنیه، اتاق قدامی، عنبیه و عدسی است. این بخش از چشم به‌کمک یک میکروسکوپ ویژه به‌نام لامپ اسلیت معاینه می‌شود.

تونومتری روشی برای معاینهٔ فشار چشم است. فشار چشم در هر چشم حداقل در ۲ یا ۳ نوبت اندازه‌گیری می‌شود. زیرا فشار چشم در افراد هر ساعت تغییر می‌کند. ممکن است این اندازه‌گیری در زمان‌های مختلفی از شبانه‌روز (نوبت صبح یا عصر) انجام بشود. اگر تفاوت فشار بین دو چشم ۳ میلی‌متر جیوه یا بیشتر باشد، می‌تواند نشانه‌ای از آب‌سیاه باشد. همچنین اگر فشار چشم به‌طور منظم افزایش پیدا کند، می‌تواند نشانه‌ای از آب‌سیاه زاویه‌باز باشد.

هر عصب بینایی برای مشاهدهٔ آسیب یا ناهنجاری معاینه می‌شود. ممکن است برای این کار از ابزاری برای بازکردن مردمک چشم استفاده شود تا بتوان عصب بینایی را به‌خوبی معاینه کرد. سپس از سطح عصب بینایی تصاویری گرفته می‌شود تا برای معاینات و اقدامات بعدی مورد استفاده قرار بگیرد.

گونیوسکوپی آزمایش بعدی است که به‌کمک آن زاویهٔ چشم معاینه می‌شود. برای انجام گونیوسکو یک لنز تماسی ویژه روی چشم قرار داده می‌شود تا مشخص شود زاویهٔ چشم چه وضعیتی دارد. درنتیجه می‌توان از سایر مشکلاتی که موجب افزایش فشار چشم می‌شوند، جلوگیری کرد.

آزمایش میدان بینایی برای بررسی دید پیرامونی انجام می‌شود. برای این آزمایش معمولا از دستگاهی به‌نام پریمتر استفاده می‌شود. این آزمون برای اطلاع از هرگونه نقص میدان بینایی ناشی از آب‌سیاه انجام می‌شود. ممکن است این آزمون نیاز به تکرار داشته باشد. اگر خطر آسیب ناشی از آب‌سیاه کم باشد، ممکن است آزمون سالی یک بار انجام بشود. اگر خطر بروز آسیب‌های ناشی از آب‌سیاه بالا باشد، ممکن است انجام این آزمون هر ۲ ماه یک بار ضرورت پیدا بکند.

پاکیمتری یا اندازه‌گیری ضخامت قرنیه به کمک یک ابزار فراصوت اندازه‌گیری می‌شود تا فشار چشم به‌طور دقیق مشخص بشود. نازکی قرنیه می‌تواند باعث شود که فشار چشم به‌اشتباه کمتر نشان داده شود. ضخامت بیشتر قرنیه نیز باعث می‌شود فشار چشم به‌اشتباه بیشتر از مقدار واقعی‌اش نشان داده شود.

 

روند درمان در خانه

 

 

اگر چشم‌پزشک دارو‌هایی را برای کاهش فشار چشم تجویز کرد، باید آن دارو‌ها به‌دقت مصرف و دستورالعمل‌های پزشک را به‌خوبی دنبال کنید. درصورت بی‌توجهی به دستورات پزشک، احتمال افزایش فشار چشم، آسیب به عصب بینایی و کاهش بینایی دائمی وجود دارد.

 

دارو‌ها

 

 

علائم افزایش فشار چشم را بشناسیدبیشتر دارو‌های کنترل فشار چشم به شکل قطره‌های دارویی هستند.

داروی خوب برای درمان فشار چشم دارویی است که در کاهش فشار چشم مؤثر باشد، بدون عوارض جانبی بوده و گران‌قیمت نباشد. البته دارویی وجود ندارد که همهٔ این ویژگی‌ها را با هم داشته باشد. در زمان تجویز دارو چشم‌پزشک براساس اولویت‌های شما برای‌تان دارو تجویز می‌کند.
معمولا دارو‌ها به‌شکل قطره‌های چشمی هستند که برای کاهش فشار چشم تجویز می‌شوند. برخی اوقات بیش از یک نوع دارو برای فرد تجویز می‌شود.

معمولا ابتدا باید قطره چشمی را در یک چشم امتحان کنید و در صورت تأثیرگذاری احتمالا آن را در هر دو چشم‌تان بریزید.

زمانی‌که دارو تجویز شد باید، برای پیگیری تأثیر دارو مجددا به چشم‌پزشک مراجعه کنید. اولین مراجعه معمولا ۳ تا ۴ هفته پس از شروع مصرف دارو است. فشار چشم‌تان کنترل می‌شود تا مشخص شود دارو توانسته فشار چشم‌تان را کاهش بدهد یا خیر. اگر دارو مؤثر واقع شد و موجب بروز عوارض جانبی نشد، باید به مصرف آن ادامه دهید تا وضعیت‌تان ۲ تا ۴ ماه دیگر مجددا ارزیابی شود. اگر دارو در کاهش فشار چشم تأثیری نداشت، باید مصرف آن را متوقف کرده و داروی جدیدی برای‌تان تجویز شود.

معمولا چشم‌پزشک زمان مراجعهٔ بعدی را با توجه به نوع داروی تجویزی مشخص می‌کند. به‌عنوان مثال برخی دارو‌ها (مانند لاتانوپروست، تراووپروست و بیماتوپروست) ۶ تا ۸ هفته طول می‌کشد تا بتوانند به‌طور کامل اثر بگذارند.

در زمان مراجعه بیمار، ممکن است چشم‌پزشک بررسی کند تا ببیند دارو‌ها موجب آلرژی در فرد شده‌اند یا خیر. اگر با مصرف دارو‌ها علائم یا عوارض جانبی‌ای را تجربه می‌کنید، آن را با چشم‌پزشک در میان بگذارید.

به‌طور کلی اگر فشار چشم با ۱ یا ۲ دارو کنترل نشود، معمولا فرد به آب‌سیاه زاویه‌باز مبتلا شده است. در این مواقع پزشک در مورد گام‌های بعدی در روند درمان با شما صحبت خواهد کرد.

 

پیشگیری‌

 

 

نمی‌توان از بروز فشار چشم جلوگیری کرد. اما با مراجعهٔ منظم به پزشک و مراقبت می‌توان از پیشرفت آن و ابتلا به آب‌سیاه جلوگیری کرد.

داشتن اطلاعات و انجام دستورات برای مبتلایان به فشار چشم بسیار خوب است. با پیگیری وضعیت و انجام دستورات چشم‌پزشک، بیشتر مبتلایان به فشار چشم می‌توانند از بروز آب‌سیاه زاویه‌باز جلوگیری کنند و تا پایان زندگی‌شان بینایی خوبی داشته باشند.

با کنترل ضعیف، افزایش فشار چشم می‌تواند موجب آسیب به عصب بینایی و میدان بینایی و درنتیجه بروز آب‌سیاه شود.

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید
 

 
یبوست را به سادگی بدون قرص درمان کنید

 

 

یبوست یکی از مشکلات گوارشی شایع است که به‌نظر می‌رسد در زنان، افراد مسن و چاق شیوع بیشتری دارد؛ در این مطلب به راهکارهای پیشگیری و درمان یبوست اشاره شده است.

یبوست یکی از مشکلات گوارشی شایع است که معمولاً به‌دلیل کاهش حرکات روده رخ می‌‌دهد.
در یبوست ممکن است با علائمی نظیر دشواری در دفع یا وجود مدفوع سفت در افراد بروز یابد یا این‌‌که تعداد دفعات اجابت مزاج به یک بار یا کمتر از یک بار در سه روز برسد.

مطالعات علمی نشان داده است که زنان، افراد متأهل، افراد مسن و چاق، با احتمال بیشتری برای ابتلا به یبوست مواجه هستند.

از منظر طب سنتی، بی‌‌نظمی در رژیم غذایی، یکی از شایع‌‌ترین علل یبوست است؛ مصرف وعده‌‌های غذایی به‌طور منظم و در ساعات مناسب و خوب جویدن غذا به کاهش این مشکل گوارشی کمک می‌‌کند.

 

توصیه‌‌هایی کاربردی برای پیشگیری از یبوست

 

 

عادات غذایی نامناسب را ترک کنید! عادات غذایی نامناسب مانند خوب نجویدن غذا، صحبت کردن، تماشای تلویزیون و مطالعه به‌هنگام غذا خوردن از عادات غذایی نامناسبی است که باعث ایجاد یبوست می‌‌شود.

از خوابیدن بلافاصله پس از غذا و خوردن غذا در زمان سیری، درهم‌خوری و پرخوری پرهیز کنید.

مصرف فیبر نامحلول را کاهش دهید.

فیبرها موادی هستند که توسط آنزیم‌‌های دستگاه گوارش هضم نمی‌‌شوند اما باعث بهبود عملکرد دستگاه گوارشی می‌‌شوند؛ اگر مواد غذایی خشک مانند نان سفید (مانند نان‌‌های فانتزی و بدون سبوس)، برنج و غذاهای سرخ‌شده را زیاد مصرف می‌‌کنید، مصرف آن‌‌ها را کاهش دهید؛ مصرف نان سبوسدار در تلیین طبع مؤثر است.

 

 

توصیه‌‌های طب سنتی برای رفع یبوست

 

 

از غذاهایی همچون سوپ، خوراک کدو، آش چغندر، شیربرنج و فرنی استفاده کنید و کمی روغن بادام شیرین، روغن زیتون یا کنجد به این غذاها بیفزایید.

آب عدس و آب کلم می‌‌تواند ملیّن باشد اما جرم عدس و کلم، قابض است و باید از خوردن آن‌‌ها در زمان یبوست خودداری شود.

اگر حجم مدفوع اندک است، از میوه و سبزی بیشتری استفاده کنید؛ مصرف سیب بدون پوست، گلابی و مرکبات برای رفع یبوست توصیه می‌‌شود.

همچنین می‌توانید چند عدد انجیر خشک را هنگام شب در یک لیوان شیر بریزید و آن را داخل یخچال نگهداری کنید؛ هنگام صبح که انجیرها به‌خوبی داخل شیر خیس خورده و نرم شده‌اند، آنها را میل کنید؛ این امر در درمان یبوست بسیار نافع است.

مصرف خورش‌‌هایی با رنگ سبز مانند خورش کرفس و قرمه‌سبزی برای پیشگیری از یبوست و مصرف خورش آلواسفناج برای درمان آن بسیار کمک‌‌کننده است.

مصرف اسفیدباج برای درمان یبوست توصیه می‌‌شود؛ اسفیدباج، آب‌‌گوشتی است که در تهیه آن از گوشت جوجه مرغ، بزغاله و سایر گوشت‌‌های دارای هضم راحت به‌اضافه سبزیجاتی مثل اسفناج، کدو، ماش و جو پوست‌‌کنده و ادویه‌‌جات گرم استفاده می‌‌شود

.

شربت‌‌های مفید برای درمان یبوست

 

 

مصرف مایعات کافی به درمان یبوست کمک بسیار شایانی می‌‌کند؛ مصرف نوشیدنی‌‌هایی مانند شربت آلو و شربت گل محمدی باعث رفع یبوست می‌‌شود.

برای تهیه شربت آلو، مقداری آلوی شیرین را بشویید و آن را در ظرفی بریزید و آن‌قدر آب به آن بیفزایید که آب روی آلوها را بگیرد؛ سپس با حرارت ملایمی آن را بپزید؛ بعد آن را صاف و به آن شکر تا ترنجبین اضافه کنید و سپس میل کنید.

ماساژ شکم با روغن برای کمک به درمان یبوست

روغن‌‌مالی شکم با روغن زیتون یا بنفشه به حرکت روده‌‌ها و برطرف‌شدن یبوست کمک خواهد کرد؛ برای این کار، دست‌‌تان را به روغن آغشته کنید و از سمت معده به‌طرف پایین ماساژ دهید.

ماساژ شکم از ناف به‌سمت اطراف به‌صورت دورانی و در جهت عقربه‌‌های ساعت نیز می‌تواند کمک‌‌کننده باشد.

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

غذا‌هایی که خواب شما را مختل می کند

 

 

 

 

بدن برای استراحت و تجدید قوا به خواب کافی و راحت نیاز دارد. افرادی که شب‌ها خوب نمی‌خوابند، در طول روز انرژی کافی ندارند، مدام احساس خستگی و کسالت می‌کنند و این امر بر خلق و خوی آن‌ها تاثیر می‌گذارد.

 برخی مواد غذایی که در وعده شام یا کمی پیش از خوابیدن مصرف می‌کنید، باعث می‌شوند مدتی طولانی در رختخواب غلت بزنید یا مدت کوتاهی پس از خوابیدن، از خواب بپرید:

    

برخلاف تصور عمومی، مصرف شکلات تلخ بعد از وعده شام، هیچ تاثیری بر روی بهبود کیفیت خواب ندارد. شکلات منبع مخفی کافئین است.

کافئین باعث برانگیختگی شده و توانایی شما برای تجربه خواب عمیق را کاهش می‌دهد. شما باید ۴ تا ۶ ساعت قبل از زمان خواب، از این خوراکی فاصله بگیرید.

غذا‌های چرب:

 

 

این نوع غذا‌ها برای هضم شدن، به مدت زمان بیشتری نیاز دارند و باعث تجربه نفخ و سوء هاضمه می‌شوند. نفخ و سوء هاضمه کیفیت خواب را کاهش می‌دهند. سعی کنید ۳ ساعت قبل از خواب، از مصرف غذا‌های چرب اجتناب نمایید.

میوه‌های خشک:

 

 

به گفته متخصصان تغذیه، مصرف بیش از حد میوه‌های خشک از آنجا که آب و فیبر کمی دارند، روی معده تاثیر گذاشته و سبب نفخ می‌شود.

فلفل و غذا‌های پر ادویه:

 

 

مصرف فلفل و ادویه‌ها راهی آسان برای افزایش سوخت و ساز بدن و در نتیجه کاهش وزن است، اما استفاده از این مواد غذایی پیش از خواب و اواخر عصر، سبب سوزش سر دل بخصوص در کسانی می‌شود که از مشکلات گوارشی رنج می‌برند. گزینه‌های گرم و پرادویه را برای وعده صبحانه نگه دارید.

سس تند:

 

 

کپسایسین ماده‌ای است که در فلفل‌های تند وجود دارد و در سس‌های تند نیز یافت می‌شود. کپسایسین می‌تواند باعث اسفنکتر پایین مری بیش از حد باز بماند و باعث تجربه سوزش سر دل شود.
نعناع:

درست است که مصرف نعناع برای سلامت شما مفید به نظر می‌رسد، اما مصرف این ماده غذایی در اواخر عصر به هر شکلی حتی به شکل چای نعناع می‌تواند باعث سوزش سر دل شود.

پیتزا:

 

 

پنیر موجود در پیتزا چرب است و می‌تواند باعث اسیدی شدن دستگاه گوارش و بروز ریفلاکس شود. حتی اگر تجربه سوزش سر دل ندارید، مصرف پیتزا در شب می‌تواند خواب راحت را در هنگام شب از شما بگیرد.

پیاز خام:

 

 

مصرف پیاز بصورت خام باعث احساس نفخ و ریفلاکس می‌شود.

کافئین:

 

 

مصرف کافئین می‌تواند چند ساعت پس از مصرف، سیستم عصبی مرکزی را تحریک کند و باعث بی خوابی شود.

سس گوجه فرنگی:

 

 

این نوع سس علاوه بر محتوای اسیدی آن، حاوی مواد شیمیایی نگهدارنده نیز هست و باعث سوزش سر دل می‌شود. اگر مستعد سوء هاضمه هستید، این نوع سس را بخصوص در هنگام شب دیگر مصرف نکنید. مصرف سس گوجه فرنگی فرایند هضم مواد غذایی را کند می‌کند.

چای سبز:

 

 

این نوع چای نیز مانند چای سیاه، کافئین دارد. چای سبز علاوه بر کافئین، حاوی دو نوع محرک دیگر نیز هست: تئوبرومین و تئوفیلین.

این دو ماده سبب افزایش ضربان قلب، تحریک پذیری و اضطراب می‌شود. مزایای چای سبز باورنکردنی است بنابراین شما باید از نوشیدن آن لذت ببرید، اما نه بعد از ۳ یا ۴ عصر.
منبع: ایرنا
 

آیا مصرف موز برای دیابتی‌ها خطر دارد؟

اوپاسانا شارما، متخصص تغذیه، سرپرست تغذیه بیمارستان مکس می گوید: “موز حاوی قند و کربوهیدرات است. اما سرشار از فیبر است و شاخص گلیسمی پایینی دارد. دیابتی ها می توانند موز بخورند، اما در حد اعتدال.”
یک موز کوچک دو بار یا سه بار در هفته برای بیماران دیابتی بی خطر است. اما یک دیابتی نباید روزانه موز مصرف کند

 

 

 چگونه موز بر دیابت و سطح قند خون تأثیر می گذارد

 

 

مهم ترین نکته برای فرد مبتلا به دیابت این است که سطح قند خون خود را تا حد امکان ثابت نگه دارد. مدیریت صحیح قند خون می تواند به پیشگیری یا کند کردن پیشرفت برخی از عوارض اصلی دیابت کمک کند. به همین دلیل، اجتناب یا به حداقل رساندن مصرف غذاهایی که باعث افزایش قند خون می شوند ضروری است.

علیرغم اینکه موز میوه ای سالم است، کربوهیدرات و قند بسیار بالایی نیز دارد که هر دو مواد مغذی اصلی و تاثیرگذار در افزایش سطح قند خون می‌باشند.

اگر مبتلا به دیابت هستید، آگاهی از میزان و نوع کربوهیدرات در رژیم غذایی شما مهم است.

کربوهیدرات ها سطح قند خون شما را بیشتر از سایر مواد مغذی افزایش می دهند، به این معنی که می توانند بر مدیریت قند خون شما تأثیر زیادی بگذارند.

هنگامی که سطح قند خون در افراد بدون دیابت افزایش می یابد، بدن آنها انسولین تولید می کند. این کمک می کند تا قند از خون خارج شده و به سلول ها منتقل شود، جایی که در آن استفاده یا ذخیره می شود.

با این حال، این فرآیند آنطور که باید در افراد مبتلا به دیابت کار نمی کند. بدن فرد مبتلا انسولین کافی تولید نمی کند و یا سلول هایش در برابر انسولین ساخته شده مقاوم هستند.

بدون مدیریت صحیح دیابت، ممکن است پس از خوردن غذاهای پر کربوهیدرات، قند خون شما افزایش پیدا کند یا سطح قند خون دائماً بالا باشد. یک موز متوسط حاوی حدود ۱۵ گرم شکر است. از سوی دیگر موز حاوی فیبر هم هست که ممکن است افزایش قند خون را کاهش دهد. علاوه بر نشاسته و شکر، یک موز متوسط ​​حاوی ۳ گرم فیبر است.

فیبر به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت مهم است زیرا می تواند به کاهش هضم و جذب کربوهیدرات ها کمک کند.

یکی از راه‌های تعیین اینکه چگونه یک غذای حاوی کربوهیدرات بر قند خون تأثیر می‌گذارد، نگاه کردن به شاخص گلیسمی (GI) آن است.

GI غذاها را بر اساس میزان و سرعت بالا بردن سطح قند خون رتبه بندی می کند.
نمرات از ۰ تا ۱۰۰ به صورت زیر طبقه بندی می شود:

    GI پایین: 55 یا کمتر
    GI متوسط: 56-69
    GI بالا: 70-100

 

غذاهای با GI پایین آهسته‌تر جذب می‌شوند و باعث افزایش تدریجی سطح قند خون می‌شوند. موز در مقیاس GI امتیاز پایین تا متوسط ​​را دارد.

موز سبز (نارس) حاوی نشاسته مقاوم است

موز سبز یا نارس حاوی قند کمتر و نشاسته مقاوم تری است.

نشاسته های مقاوم زنجیره های بلندی از گلوکز هستند که در برابر هضم در قسمت بالایی دستگاه گوارش شما «مقاوم» می باشند.

این به این معنی است که آنها مانند فیبر عمل می کنند و باعث افزایش سطح قند خون نمی شوند.

آنها همچنین ممکن است به تغذیه باکتری های خوب در روده شما کمک کنند، که با بهبود سلامت متابولیک و مدیریت بهتر قند خون مرتبط است.

در واقع، یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ در مورد مدیریت قند خون در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ به نتایج جالبی دست یافت. در یک دوره ۸ هفته ای، کسانی که مکمل نشاسته مقاوم دریافت کردند نسبت به کسانی که مکمل مصرف نکردند، مدیریت قند خون بهتری داشتند.

مطالعات دیگر نشان داده اند که نشاسته مقاوم ممکن است اثرات مفیدی برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ داشته باشد، مانند بهبود حساسیت به انسولین و کاهش التهاب.

تاثیر موز بر قند خون به رسیده بودن آن بستگی دارد

 

 

موز زرد یا رسیده حاوی نشاسته کمتری نسبت به موز سبز و همچنین قند بیشتری است که سریعتر از نشاسته جذب می شود.

این به این معنی است که موز کاملا رسیده دارای GI بالاتری است و باعث می شود قند خون شما سریعتر از موز نارس سبز افزایش یابد.

البته رسیده بودن تنها نکته موثر بر افزایش قند خون نیست بلکه اندازه آن نیز مهم است. هر چه موز بزرگتر باشد، کربوهیدرات بیشتری دریافت خواهید کرد.

یعنی یک موز بزرگتر تأثیر بیشتری بر سطح قند خون شما خواهد داشت. این اثر اندازه بخش، بار گلیسمی نامیده می شود.

 

آیا موز برای مبتلایان به دیابت بی خطر است؟

 

 

اکثر دستورالعمل‌های رژیم غذایی عمومی برای دیابت، پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل که شامل میوه است را توصیه می‌کند.

این به این دلیل است که خوردن میوه‌ها و سبزیجات با سلامتی بهتر و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند بیماری‌های قلبی و برخی سرطان‌ها مرتبط است.

افرادی که مبتلا به دیابت هستند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری ها هستند، بنابراین مصرف میوه و سبزیجات برای آن ها بسیار مهم است. برخلاف محصولاتی مانند آب نبات و کیک، میوه هایی مثل موز سرشار از فیبر، آنتی اکسیدان، ویتامین و مواد معدنی هستند.

موز علاوه بر فیبر، حاوی پتاسیم، ویتامین B6 و ویتامین C است. برای اکثر افراد مبتلا به دیابت، میوه ها – از جمله موز – یک انتخاب سالم هستند.

با این حال، برخی از افرادی که رژیم‌های کم کربوهیدرات را دنبال می‌کنند، باید مراقب کل کربوهیدرات دریافتی خود باشند. یعنی غذاهای پر کربوهیدراتی مانند موز، باید در رژیم غذایی کم کربوهیدرات محدود شوند.

پس بهتر است موز کوچکتر را انتخاب کنید تا مقدار شکری که در یک وعده می خورید کاهش یابد. موزی را انتخاب کنید که خیلی رسیده و زرد نباشد.

مصرف میوه خود را برای کمک به کاهش بار گلیسمی و ثابت نگه داشتن سطح قند خون، در طول روز پخش کنید.

همچنین می توانید آن ها را با غذاهای دیگر بخورید. برای کمک به کاهش و کنترل هضم و جذب قند، از موز خود با سایر غذاها مانند آجیل یا ماست لذت ببرید.

منبع: دکتر دکتر

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید
 

۸ حقیقت مهم درباره کلسیم که باید بدانید

 

 

کلسیم یک ماده مغذی مهم است که بدن شما برای بسیاری از عملکردهای اساسی به آن نیاز دارد.

 برای داشتن استخوان های محکم و قوی نیاز دارید تا کلسیم مصرف کنید البته مصرف کلسیم خارج از منابع غذایی سرشار از کلسیم باید با نظر پزشک صورت بگیرد. با این حال، برای فهمیدن حقایق مهم در مورد کلسیم و این که به چه میزانی باید مصرف کنید، لطفا ادامه مطلب را بخوانید.

 

۱.کلسیم در عملکرد درست بدن نقش دارد

 

کلسیم در بسیاری از عملکردهای اساسی بدن شما نقش دارد. بدن شما برای گردش خون، حرکت عضلات و ترشح هورمون ها به کلسیم نیاز دارد. کلسیم همچنین به انتقال پیام ها از مغز به سایر قسمت های بدن کمک می کند.

 شما می توانید استخوان های خود را به عنوان مخزن کلسیم بدن خود در نظر بگیرید. اگر در رژیم غذایی خود کلسیم کافی دریافت نکنید، بدن شما آن را از استخوان های شما می گیرد.

 

۲.بدن شما کلسیم تولید نمی کند

 

بدن شما کلسیم تولید نمی کند، بنابراین برای دریافت کلسیم مورد نیاز باید به رژیم غذایی خود تکیه کنید.

غذاهایی که کلسیم بالایی دارند عبارتند از:

-محصولات لبنی مانند شیر، پنیر و ماست

-سبزیجات سبز تیره مانند کلم پیچ، اسفناج و کلم بروکلی

-لوبیا سفید

-ساردین

-نان ها، غلات، محصولات سویا و آب پرتقال غنی شده با کلسیم

 

۳. برای جذب کلسیم به ویتامین D نیاز دارید

 

بدن شما برای جذب کلسیم به ویتامین D نیاز دارد. این بدان معناست که اگر ویتامین D کمی دارید، از یک رژیم غذایی غنی از کلسیم به طور کامل سود نخواهید برد.

شما می توانید ویتامین D را از غذاهای خاصی مانند ماهی سالمون، زرده تخم مرغ و برخی از قارچ ها دریافت کنید. مانند کلسیم، برخی از محصولات غذایی دارای ویتامین D هستند. به عنوان مثال، شیر به علاوه کلسیم دارای ویتامینD  است.

به علاوه، نور خورشید بهترین منبع ویتامین D شماست  البته افرادی که پوست تیره‌تری دارند، بدن شان کم تر ویتامین D تولید می کند. بنابراین آن ها باید از مکمل‌های کلسیم برای جلوگیری از کمبود آن، استفاده کنید.

 

۴. کلسیم برای زنان اهمیت بیشتری دارد

 

زنان به علت بارداری و زایمان بیشتر از مردان به کلسیم نیاز دارند. به علاوه، چندین مطالعه نشان می دهد که کلسیم ممکن است علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) را کاهش دهد. این مطالعات نشان داده است که زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی دریافت کمتری از کلسیم و منیزیم دارند.

۵. مقدار توصیه شده کلسیم بستگی به سن شما دارد

 

 مؤسسه ملی بهداشت (NIH)آمریکا، می گوید که بزرگسالان باید روزانه ۱۰۰۰ میلی گرم کلسیم دریافت کنند. برای زنان بالای ۵۰ سال و در دوران بارداری و شیردهی، این موسسه روزانه ۱۲۰۰ میلی گرم را توصیه می کند.

 

۶.کمبود کلسیم منجر به سایر مشکلات سلامتی می شود

 

کمبود کلسیم می تواند منجر به بروز مشکلات جدی سلامتی شود. در بزرگسالان، کمبود کلسیم، خطر ابتلا به پوکی استخوان یا استخوان های ضعیف و متخلخلی را که به راحتی می شکنند، افزایش می دهد. به علاوه پوکی استخوان به ویژه در زنان مسن شایع است. به همین دلیل است که متخصصان بخش سلامت توصیه می کنند که زنان باید کلسیم بیشتری نسبت به مردان مصرف کنند.

کلسیم برای کودکان هنگام رشد و تکامل ضروری است. کودکانی که کلسیم کافی دریافت نمی کنند ممکن است به قد بالقوه خود رشد نکنند یا به سایر مشکلات سلامتی مبتلا شوند.

۷.مکمل های کلسیم می توانند به شما در دریافت مقدار مناسب کمک کنند

 

همه افراد کلسیم مورد نیاز خود را تنها از طریق رژیم غذایی دریافت نمی کنند. اگر دچار عدم تحمل لاکتوز، گیاهخواری یا فقط طرفدار محصولات لبنی نیستید، ممکن است دریافت کلسیم کافی در رژیم غذایی برای تان دشوار باشد. مکمل کلسیم می تواند به افزودن کلسیم به رژیم غذایی شما کمک کند. کربنات کلسیم و سیترات کلسیم دو نوع توصیه شده مکمل های کلسیم هستند.

کربنات کلسیم ارزان تر و رایج تر است. در اکثر داروهای ضد اسید می توان آن را یافت. برای این که خوب عمل کند باید همراه غذا مصرف شود. سیترات کلسیم نیازی به مصرف با غذا ندارد و ممکن است توسط افراد مسن با سطوح پایین اسید معده بهتر جذب شود.

توجه داشته باشید که مکمل های کلسیم عوارض جانبی دارند. ممکن است دچار یبوست، گاز معده و نفخ شوید. مکمل ها همچنین ممکن است با توانایی بدن شما برای جذب سایر مواد مغذی یا داروها تداخل داشته باشند. قبل از شروع هر گونه مکمل با پزشک خود مشورت کنید.

 

۸.کلسیم بیش از حد می تواند اثرات منفی داشته باشد

 

هر ماده معدنی یا مغذی، باید به میزان مناسب مصرف شود. کلسیم بیش از حد می تواند عوارض جانبی منفی داشته باشد.علائمی مانند یبوست، گاز و نفخ ممکن است نشان دهنده دریافت بیش از حد کلسیم باشد. به عاوه کلسیم اضافی ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش دهد. در موارد نادر، کلسیم بیش از حد باعث رسوب کلسیم در خون شما می شود. این هیپرکلسمی نامیده می شود.

برخی از پزشکان بر این باورند که مصرف مکمل های کلسیم می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی را افزایش دهد البته تحقیقات بیشتری برای درک این که چگونه مکمل های کلسیم بر سلامت قلب تأثیر می گذارد، نیاز است.

کلسیم برای سلامت کلی شما ضروری است. شما می توانید کلسیم مورد نیاز خود را از غذاهای مختلف و در صورت لزوم از مکمل ها دریافت کنید. کلسیم همراه با سایر مواد مغذی مانند ویتامین D عمل می کند. بنابراین حفظ یک رژیم غذایی متعادل بسیار مهم است. مانند هر ماده معدنی یا مغذی دیگری، باید میزان کلسیم دریافتی خود را کنترل کنید تا مقدار خیلی زیاد یا خیلی کم مصرف نکنید

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

شناخت علائم هشدار دهنده حمله قلبی

 

 

 

علائم بسیار جدی و هشدار دهنده ای وجود دارد که بیانگر مشکلات قلبی است و هرگز نباید نادیده گرفته شوند، البته راه هایی هم برای پیشگیری از حملات قلبی وجود دارد.

اگر مشکلی در قلب وجود داشته باشد ، چگونه باید متوجه آن شد ؟ تقریبا بیشتر مشکلات قلبی علائم و نشانه هایی دارند. بعضی از این نشانه ها ممکن است که در قفسه سینه نباشند ، به همین دلیل فرد مورد نظر متوجه این مشکل از سمت قلب نمی شود. پس اگر در این زمینه شک دارید، حتما باید چکاپ شوید. افراد بالای 60 سال ، دارای اضافه وزن ، دیابت ، کلسترول بالا یا فشار خون بالا باید بیش از همه وضعیت قلبی خود را تحت کنترل داشته باشند تا خطر کمتری آن ها را تهدید کند. حال در این قسمت از سلامت  علائمی را به شما معرفی می کنیم که نشان دهنده مشکلات قلبی می باشد.

 

علائم هشدار دهنده حمله قلبی

 

1. ناراحتی قفسه سینه از حس درد تا تیر کشیدن

یکی از رایج ترین خطرات قلبی ، مشکلات رایج در قفسه سینه است. اگر رگ قلبی شما گرفته باشد، حمله قلبی ایجاد می شود و احساس درد، سفتی، تنگی و فشار روی قفسه سینه خود خواهید داشت. هرکس به نوعی این تجربه را احساس می کند. بعضی از افراد این مشکل را اینگونه توصیف می کنند که انگار یک فیل روی قفسه سینه آنها نشسته است و بعضی دیگر آن را شبیه به احساس سوزش می دانند. این احساس بیشتر از چند دقیقه طول می کشد و ممکن است هنگام استراحت یا انجام فعالیت های فیزیکی باشد که معمولا با لمس کردن ، علائم شدید تری خواهد داشت. پس حتما باید آن را توسط پزشک بررسی کنید تا از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری شود.

2. حالت تهوع ، سوزش معده ، دل درد یا سوء هاضمه

 

بعضی از افراد هنگام مواجهه با حملات قلبی ، این نشانه ها را از خود بروز می دهند. حتی ممکن است بالا هم بیاورند. خانم ها معمولا بیشتر از آقایان این علائم را از خود بروز می دهند. البته که دل درد مستقیما به دلیل مشکل قلبی نیست. بلکه ممکن است به دلیل پرخوری هم باشد اما در هر حال باید اطلاعات کافی را از علائم داشته باشید.

3. دردی که به بازوها می رسد.

 

یکی دیگر از علائم حملات قلبی ، دردی است که در طرف چپ بدن ایجاد می شود و در نتیجه از قفسه سینه آغاز می شود و به خارج از آن انقال پیدا می کند اما اساسا افرادی هستند که هنگام حمله قلبی فقط در دست و بازو درد را احساس می کنند.

4. احساس سرگیجه و سبک شدن سر

 

موارد زیادی هستند که می توانند سرگیجه و یا بهم خوردن تعادل را ایجاد کنند. مثلا اگر به اندازه کافی غذا یا نوشیدنی مصرف نکرده باشید یا اینکه مدت زمان زیاید سر پا ایستاده باشید اما اگر ناگهان استقامت خود را از دست دادید ، تنگی نفس گرفتید یا در قفسه سینه خود درد داشتید ، حتما سریعا به پزشک مراجعه کنید. این علائم به این معنا است که فشار خون شما افت کرده، چون قلبتان آن طور که باید نمی تواند پمپاژ کند.

5. چانه درد یا گلودرد

 

معمولا چانه یا گلودرد به خودی خود به قلب ربطی ندارد اما می تواند به دلیل مشکلات ماهیچه قلب ، سرماخوردگی یا مشکلات سینوسی رخ دهد.

6. به راحتی خسته شدن و خستگی بیش از حد

اگر ناگهان احساس خستگی کردید و نتوانستید مثل گذشته کارهایتان را انجام دهید ، مثلا به سختی از پله ها بالا رفتید یا به سختی خریدهای خود را از داخل ماشین بیرون آوردید ؛ حتما به پزشک مراجعه کنید. این تغییرات مهم تر از علائمی مثل درد می باشند.

خستگی بیش از حد و ضعف بی دلیل بدن می تواند نشانه حملات قلبی مخصوصا در خانم ها باشد.

7. خروپف کردن

 

کاملا طبیعی است که هنگام خواب خروپف کنید اما گاهی اوقات میزان این خروپف به قدری زیاد می شود که خواب شما را آشفته می کند و ممکن است که به تنگی نفس هم منجر شد. این اتفاق فشار زیادی را به قلب وارد می کند و در نتیجه در اسرع وقت باید به پزشک مراجعه کرد.

8. عرق کردن

 

عرق سرد نمی تواند هیچ دلیل دیگری به جز سیگنال حمله قلبی داشته باشد که البته با علائم دیگری نیز همراه خواهد بود.

9. سرفه ای که متوقف نمی شود.

 

در بیشتر موارد ، سرفه نشانه حمله قلبی نیست اما اگر بیماری قلبی داشته باشید و یا در معرض خطر باشید، باید توجه بیشتری به این سرفه ها کنید. اگر این سرفه های بیش از حد طولانی شد و یا با ترشحات صورتی و سفید همراه بود ، می تواند نشانه نارسایی قلب باشد. این مشکل زمانی رخ می دهد که قلب نتواند به درخواست های بدن پاسخ دهد ، در نتیجه مقداری خون به داخل ریه ها نشت می کند.

10. ورم قوزک ، ساق و کف پا

 

این مشکلات می تواند نشانه پاپماژ نشدن خون به طور موثر باشد. زمانی که قلب نتواند با سرعت کافی پمپاژ خون داشته باشد ، خون در رگ ها می ماند و ورم اتفاق می افتد. نارسایی قلب در این شرایط ، وضعیت را برای دفع آب از کلیه ها و سدیم از بدن سخت تر می کند که همگی عاملی برای ورم می باشند.

11. ضربان نامنظم قلب

 

اگر حس کردید که ضربان قلب شما مثل همیشه نیست ، به پزشک مراجعه کنید. در بیشتر موارد مشکلات مربوط به ضربان نامنظم قلب به زودی حل می شود که معمولا عامل آن مصرف قهوه و کافئین و یا کم خوابی است.

12. تعریق بی دلیل

 

چنانچه کاملا بی دلیل و تحرک عرق می کنید، حتما باید به پزشک مراجعه و قلب خود را چک کنید به خصوص اگر این حالت بیش از یک هفته طول بکشد.

 

راه های پیشگیری از حملات قلبی شامل موارد زیر است :

- در صورت مشاهده کوچک ترین علائم به پزشک مراجعه کنید تا خطر حملات قلبی در شما کاهش پیدا کند.

- سیگار را ترک کنید :مخصوصا اگر بالای 50 سال سن دارید.

- حتما یک برنامه ورزشی منظم داشته باشید :30 دقیقه ورزش کردن خطر حملات قلبی و سکته را تا حد زیادی کاهش می دهد.

- رژیم غذایی سالم داشته باشید :بیش از حد از روغن و نمک استفاده نکنید.
منبع: نمناک

 

لطفا نقطه نظرات خود  را با ما درمیان بگذارید
 

دئودورانت ها با بدن چه می کنند؟

 

دئودورانت ها، ژل ها و اسپری های ضد تعریق اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته شده و البته در بسیاری از مواقع در یک محصول ارائه می شوند. باید در نظر داشت چند تفاوت اساسی بین آنها وجود دارد. در این یادداشت به بررسی تاثیر آن ها بر بدن می پردازیم.

 دئودورانت ها معمولا برای سرکوب بوی تند مرتبط با عرق کردن زیر بغل استفاده می شود. این بو توسط باکتری هایی تولید می شود که روی پوست زندگی کرده و از چربی ها و پروتئین های ترشح شده توسط غدد آپوکرین، نوعی غده عرق، تغذیه می کنند.

این چربی ها و پروتئین ها به طور طبیعی بویی ندارند اما هنگامی که باکتری ها از این مواد تغذیه می کنند، محصولات جانبی مختلفی از جمله اسید پروپیونیک و اسید بوتیریک تولید می کنند. در حقیقت این مواد هستند که در فرایند تعریق منجر به بوی نا مطبوع می شوند.

برای مبارزه با این باکتری ها، دئودورانت ها حاوی دو ماده شیمیایی اولیه هستند. اولین مورد اتانول است. اتانول یا همان الکل طبی درست مانند ضدعفونی کننده دست مبتنی بر الکل، بسیاری از باکتری ها را از بین برده و در نتیجه اسید های مضر تولید شده را کاهش می دهد. در تکمیل این فرایند و عامل پشتیبان این موضوع عطرهایی هستند که باقی مانده رایحه اتانول را می پوشانند.  در حالی که دئودورانت ها برای سرکوب بوی ناشی از تعریق زیر بغل خوب هستند، اما با عرق مقابله نمی کنند. اینجاست که ضد تعریق ها وارد عمل می شوند.

 

ضد تعریق ها چگونه کار می کنند؟

 

تقریباً ۹۸ درصد عرق را  آب تشکیل داده و بخش باقیمانده شامل نمک هایی از جمله سدیم، پتاسیم و کلسیم است. این غده توسط نوع دیگری از غدد عرق به نام غدد اکرین پمپ می شود. هنگامی که بدن تحت استرس و فشار بوده یا خیلی گرم است، این ساختارهای طولانی و پیچ ‌خورده، آب را از زیر به سطح پوست هدایت می ‌کنند.
 مانند چربی ‌ها و پروتئین ‌هایی که از غدد آپوکرین ترشح می‌شوند، خود عرق نیز بو نمی‌ دهد. باید اذعان داشت که بسیاری از افراد تصمیم می گیرند که تولید عرق را در بدن خود سرکوب کنند، علیرغم اینکه بوی بد بدن ارتباط چندانی با خود عرق ندارد.

ضد تعریق ها حاوی نمک های آلومینیوم هستند که معمولاً هگزا هیدرات کلرید آلومینیوم است. این مواد می توانند به چند روش برای جلوگیری از تعریق عمل کنند: آنها رسوب کرده و یک ماده ژل مانند را تشکیل می دهند که انتهای غدد اکرین را برای مدتی  کوتاه مسدود می کند. نمک ها همچنین می توانند از غدد عبور کرده و وارد سلول های پوشاننده مجرا شوند.

به لطف قانون اسمز، که حرکت آب برای متعادل کردن غلظت نمک است، سلول ها با مایع متورم می شوند و عبور اکرین را مسدود می کنند. در نهایت نمک‌های آلومینیوم از سلول ‌ها خارج می ‌شوند و به حالت عادی منقبض شده و یک بار دیگر مجرا باز می ‌شوند.

به همین دلیل است که ضد تعریق ها باید روزانه استفاده شوند  و همچنین به همین دلیل است که آنها باعث ایجاد لکه های زرد روی لباس شما می شوند. برخلاف تصور رایج، لکه های زرد از نمک های آلومینیوم ناشی می شوند، نه از خود عرق.
منبع: سیناپرس

 

 

لطفا نقطه نظرات خود را با ما در میان بگذارید