کاربرد گچ فایبر گلاس در درمان شکستگی های بدن

روش های گچ گرفتن عضو آسیب دیده

یکی از راه های بی حرکت کردن شکستگی بعد از جا انداختن عضو آسیب دیده، استفاده از گچ گیری است.

نام اصلی این روش Cast است و چون اولین بار از گچ (این ماده همان گچ ساختمانی است که مواد دیگری را برای بهبود کارکرد به آن اضافه کرده اند) برای این کار استفاده شد، در زبان فارسی به گچ گیری معروف شده است.

برای گچ‌ گیری عمدتاً از گچ فایبر گلاس یا گچ معمولی استفاده می شود. گچ لایه سختی را ایجاد می کند که از عضو آسیب دیده محافظت می‌کند و آن را بی‌حرکت نگه می‌دارد.

 

در ادامه به بررسی این دو روش می پردازیم:

 

1. گچ معمولی:

 

نوارهای گچ معمولی از گاز پانسمان پوششی تشکیل می‌شوند. متخصص باند گچ را مرطوب می‌کند و آن را دور عضو شکسته بدن می‌پیچد، البته معمولاً زیر آن مقداری پوشش نوار پنبه‌ای بسته می‌شود که از گچ کلسینه و پودری ریز تشکیل شده است. پس از آن که آب به این پودر اضافه شد و گچ‌گیری انجام و گچ خشک شد، سولفات کلسیم ایجاد می‌شود که ماده‌ای سخت وسفید است. خشک شدن گچ معمولاً 10 ـ 5 دقیقه طول می‌کشد. فرآیند خشک شدن یک فرایند گرمازا است. ممکن است بیمار از گرم بودن گچ شکایت داشته باشد، اما اگر پوشش پنبه‌ای کافی زیر آن قرار داده شود، حرارت شدیدی حس نخواهد شد.

 

2. گچ فایبر گلاس (باند گچی ارتوپدی):

 

فایبرگلاس نوعی پلاستیک است که به راحتی می‌توان آن را شکل داد. اکثر نوارهای فایبرگلاس به شکل حلقوی تهیه می‌شوند که به صورت نرم بسته‌بندی و اشباع شده با رزین پلی اورتان هستند. این رزین با آب فعال می‌شود و گچ ظرف 4 ـ 3 دقیقه خشک و سخت می‌شود. روند گچ‌گیری با فایبرگلاس نیز مشابه گچ معمولی است. نوار دور پوشش پنبه‌ای روی عضو شکسته بدن بسته می‌شود.

 

حال این سوال مطرح می شود که کدام روش گچ گیری ارجحیت دارد؟

 

در ادامه این مقاله، ما روش گچ گیری با استفاده از گچ معمولی و گچ فایبر گلاس را مقایسه کرده ایم تا مشخص گردد کدام یک از این روش ها بهتر هستند.

 

1. گچ فایبرگلاس سبک‌ تر و راحت‌ تر است.

گچ فایبر گلاس از رزین پلی اورتان فعال شده با آب تشکیل می‌شود که با مواد پانسمان ترکیب شده است. بنابراین فایبر گلاس استحکام بیشتری دارد و سریع‌ تر شکل می‌ گیرد. با این توصیف گچ‌ گیری با فایبرگلاس به نگهداری کمتری نیاز دارد و غالباً پس از شروع شدن فرایند التیام و جوش خوردن استخوان انجام می‌شود.

 

2. سطح خارجی باند فایبر گلاس ضد آب است، اما معمولاً بخش اعظم مواد داخل گچ ضد آب نیست. مواد ضد آب به منظور جایگزینی این پوشش داخلی ابداع شده است تا بیمار بتواند با وجود در گچ بودن بدن کارهای روزمره را انجام دهد. به علاوه چون ماده ضد آب رطوبت پوست زیر گچ را جذب می‌کند، بیمار از خارش و بوی بد رنج نمی‌برد.

3. گچ فایبر گلاس نیز مانند هر گچ ارتوپدی دیگری معایبی دارد. فایبر گلاس سریع خشک می‌شود، بنابراین اگر متخصص تجربه کافی نداشته باشد، زمان کمتری برای گچ‌ گیری خواهد داشت.

4. بسیاری از مخالفان استفاده از فایبر گلاس این نظر را دارند که مواد سنتزی فضای کمتری را برای ورم باقی می‌گذارد و برای شکستگی‌های پیچیده‌ تری که استخوان کاملاً از جای خود خارج شده است، مناسب نیست. اما گچ معمولی شکل‌ پذیرتر از نوار رزینی و فایبر گلاس است، و متخصص بهتر می‌تواند آن را دور عضو آسیب دیده بپیچد. همچنین گچ معمولی صاف‌ تر است و کمتر به لباس گیر می‌ کند یا باعث تحریک پوست می‌شود.

باند ارتوپدی (گچ) فایبر گلاس چیست؟

باند ارتوپدی فایبر گلاس که به آن گچ پلاستیکی هم میگویند، ماده ای است که از آن برای گچ گیری و بی حرکت در آوردن شکستگی یا اندام آسیب دیده بدن استفاده می شود. فایبر گلاس یک ماده کامپوزیت است که از فیبرهای شیشه و یک رزین تشکیل شده است. این ماده در عین سبکی بسیار مقاوم بوده و به همین علت مورد توجه همگان و جانشین مناسبی برای گچ شده است. گچ ها درد و تورم اندام ها را کاهش داده و موجب کاهش اسپاسم عضلات می گردند.

فایبرگلاس نسبت به گچ هوا را به خوبی از خود عبور داده و موجب هوا رسانی به پوست اندام آسیب دیده می شود. فایبرگلاس کمتر از گچ مانع اشعه ایکس می شود و بهتر میتوان از طریق رادیوگرافی استخوان را از ورای آن دید. قبل از گچ گیری برای جلوگیری ازتماس مستقیم با پوست یا حساسیت یا زخم های پوستی ابتدا اندام آسیب دیده را با باند زیر گچ (ویبریل) یا یک جوراب نخی به نام استاگینت می پوشانند.

 

وقتی اندامی در گچ قرار دارد بروز علائم زیر نشانه خطر است:

افزایش درد یا تورم اندام و احساس سفت شدن گچ یا آتل
احساس بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست یا پا به علت فشار گچ یا آتل
احساس سوزش در پوست زیر گچ
تورم دست یا پا که در پایین تر از محل گچ یا آتل قرار دارد
از دست دادن توانایی حرکت انگشتان دست یا پا
 

هنگام استفاده از گچ فایبرگلاس مواردی وجود دارد که باید مورد توجه قرارگیرد:

1- عضو گچ گرفته شده تا 24 ساعت در هوای آزاد قرار گیرد تا کاملا خشک شود .رطوبت، گچ را ضعیف و شل می کند. گرچه ممکن است فکر کنید آب بر استحکام  و دوام فایبر گلاس تاثیری ندارد ولی خیس شدن لایه پنبه ای که بین فایبر گلاس و پوست قرار گرفته، می تواند موجب مشکلات پوستی شود.

2- در هنگام استحمام دو لایه پلاستیک را روی گچ یا آتل خود بپیچید تا آب به آن نفوذ نکند.

3- در 24 ساعت اول گچ گیری، روی اندام گچ گرفته شده جسم سنگین نگذارید وعضو گچ گیری شده را روی سطح لبه دار قرار ندهید. بهتر است عضو روی بالشت نرم قرار گیرد.

4- اگر پزشکتان به شما اجازه راه رفتن با گچ را داده است این کار را تا موقعی که گچ شما کاملا خشک و سفت نشده است انجام ندهید. این زمان برای فایبرگلاس یک ساعت و برای گچ 3-2 روز است.

5- باند پنبه ای را که در زیر گچ یا آتل قرار داده شده است را بیرون نیاورید.

6- اگر پوست شما خارش داشت چیزی را برای خاراندن در زیر گچ نبرید. این کار ممکن است پوست را زخمی کند و چون روی پوست بسته است احتمال عفونت آن وجود دارد و اگر عفونت کند چون محل قابل دیدن نیست ممکن است متوجه آن نشده و برای شما خطر ایجاد کند. اگر خارش مداوم بود با پزشک معالج خود تماس بگیرید.

7- پوست دور گچ یا آتل را مرتب نگاه کنید. اگر قرمز یا زخمی بود به پزشکتان اطلاع دهید.

8- مرتب گچ یا آتل خود را بررسی کنید، که اگر ترک برداشت به پزشک اطلاع بدهید.

9- انگشتان دست یا پای شکسته شده را مکرراً حرکت بدهید.

10- مقداری یخ خرد شده را در یک کیسه پلاستیکی خشک قرار داده و آن را در روی گچ یا آتل در محل ضایعه دیده قرار دهید.

ویژگی های خاص گچ فایبر گلاس

شروع فرآیند التیام و جوش خوردن استخوان بلافاصله پس از گچ گرفتن
دارا بودن منافظ سطحی جهت تنفس پوست
دارای سطح خارجی باند فایبرگلاس ضد آب
مقاومت بسیار بالا و شکل پذیری سریع‌تر
امکان عبور اشعه ایکس‌ری رادیولوژی
وزن سبک‌تر و راحت‌تر
رنگ بندی متنوع

 
انواع گچ فایبر گلاس بر اساس سایزبندی

این باندهای پزشکی در اندازه‌های مختلف ساخته می‌شوند که باید بنا به اندازه محل مورد نظر برای شکسته‌ بندی خریداری شوند. برای مثال، برای گچ گیری انگشت‌ها و یا برای اندام کودکان که دارای عرض کمتری نسبت به اندام بزرگسالان هستند از گچ‌های با عرض 2 و 3 می‌توان استفاده کرد. گچ فایبر گلاس با عرض 4 و 5 برای گچ گیری اندام بزرگ و به ویژه برای افراد بزرگسال مناسب می‌باشد.
باند گچی با عرض ۸ اینچ یا ۲۰ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۶ اینچ یا ۱۵ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۴ اینچ یا ۱۰ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۲ اینچ یا ۵ سانتی‌متر
باند گچی با عرض ۳ اینچ یا ۷ سانتی‌متر

علاوه بر این برخی از شرکت‌ها باند گچ فایبر گلاس را در اندازه و سایز دلخواه مشتری تولید می‌‌کنند.

انواع گچ فایبر گلاس بر اساس برندهای موجود

گچ های فایبر گلاس از نظر برندهای موجود دارای تنوع زیادی هستند  که بنا به نیاز و تجویز پزشک قابل تهیه هستند:
1. باند ارتوپدی فایبر گلاس گلدن کست GOLDEN CAST
2. باند ارتوپدی فایبر گلاس فایبر کست FIBER CAST
3. باند ارتوپدی فایبر گلاس سپهر کست SEPEHR CAST
4. باند ارتوپدی فایبر گلاس تاپ کست TOP CAST
5. باند ارتوپدی فایبر گلاس بی پی آی BPI CAST
 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

آمپول کتورولاک چیست؟ + دوز مصرفی و عوارض جانبی

داروی کتورولاک

 

آمپول کتورولاک (Ketorolac) با نام تجاری تورادول (Toradol)، دارای اثرات ضد درد، التهاب و تب است.

این دارو را می‌توانید به صورت خوراکی و تزریقی (وریدی و عضلانی)‌ مصرف کنید. تاثیر این دارو بسیار سریع است.

پانزده دقیقه پس از مصرف تاثیرات آن را حس خواهید کرد. با مطالعه این مقاله از مجله درمانکده بیشتر با کاربرد امپول کتورولاک، دوز مصرفی و عوارض جانبی آن آشنا می‌شوید.

کاربرد آمپول کتورولاک چیست؟

 

آمپول کتورولاک یکی از انواع داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی است. از این دارو می‌توانید برای کاهش و تسکین دردهای کوتاه مدت استفاده کنید. تزریق آن پس از جراحی برای تسکین درد رایج است. این دارو را نباید بیشتر از ۵ روز مصرف کنید؛ زیرا با عوارض جانبی شدیدی مواجه می‌شوید. همچنین پزشکان متخصص مصرف آن را در به افراد کمتر از ۱۷ سال توصیه نمی‌کنند. پزشک ممکن است اولین دوز دارو را به صورت تزریق وریدی یا عضلانی تجویز کند، اما در ادامه دوزهای خوراکی را به شما پیشنهاد خواهد کرد.

موارد مصرف آمپول کتورولاک را می‌توان در ۲ مورد زیر خلاصه کرد:

    قبل یا بعد از جراحی با هدف تسکین درد
    کاهش دردهای شدید یا متوسط کوتاه مدت

بنابراین برای کاهش دردهای شدید آرتریت که در طولانی مدت شما را آزار می‌دهند؛ نمی‌توانید از این دارو استفاده کنید.

عملکرد آمپول کتورولاک چگونه است؟

 

این دارو باعث انسداد مواد طبیعی در بدن می‌شود که التهاب تولید می‌کنند. این مواد با نام علمی پروستاگلاندین (Prostaglandin) یا PG معرفی می‌شوند. پروستاگلاندین، هورمون‌هایی (مواد شیمیایی) هستند که بافت‌های خاصی از بدن آنها را تولید می‌کنند. این مواد عملکرد‌های بسیار متنوع و متناقضی در بدن دارند که از جمله آنها می‌توان به ایجاد انقباضات رحمی، ایجاد درد، گشاد شدن یا انقباض رگ‌های خونی و… شوند.
امپول کتورولاک با انسداد تولید آنها التهاب، درد، تورم و تب در بدن را تسکین می‌دهد.

دوز مصرفی آمپول کتورولاک چقدر است؟

 

درمان تک دوز، تزریق عضلانی

    بیمارانی که کمتر از ۶۵ سال سن دارند: تک دوز ۶۰ میلی‌گرم
    بیمارانی که بیشتر از ۶۵ سال دارند، همچنین افرادی با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم و کسانی که با نارسایی کلیوی مواجه هستند: تک دوز ۳۰ میلی‌گرم

درمان تک دوز، تزریق وریدی

    افرادی که کمتر از ۶۵ سال دارند: تک دوز ۳۰ میلی‌گرم
    بیمارانی که بیشتر از ۶۵ سال دارند، همچنین افرادی با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم و افرادی با نارسایی کلیوی مواجه هستند: تک دوز ۱۵ میلی‌گرم


درمان چند دوز؛ تزریق عضلانی یا وریدی

    بیماران کمتر از ۶۵ سال: هر ۶ ساعت، ۳۰ میلی‌گرم. مجموع ۲ دوز روزانه نباید بیشتر از ۱۲۰ میلی‌گرم شود.
    بیمارانی که بیشتر از ۶۵ سال دارند، همچنین افرادی با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم و کسانی با نارسایی کلیوی مواجه هستند: هر ۶ ساعت، ۱۵ میلی‌گرم. مجموع ۲ دوز روزانه نباید بیشتر از ۶۰ میلی‌گرم باشد.

دوز خوراکی  آمپول کتورولاک

پزشکان دوز خوراکی را پس از تزریق عضلانی وریدی پیشنهاد می‌کنند:
    افرادی که بیشتر از ۵۰ کیلوگرم وزن دارند: این بیماران در ابتدا می‌توانند ۲۰ میلی‌گرم داروی خوراکی دریافت کنند. در ادامه میزان مصرف هر ۴ تا ۶ ساعت به ۱۰ میلی‌گرم می‌رسد. مجموع دوز روزانه نباید بیشتر از ۴۰ میلی‌گرم شود.
    بیمارانی که کمتر از ۵۰ کیلوگرم وزن دارند: مصرف خوراکی این دارو در ابتدا ۱۰ میلی‌گرم است و در ادامه هر ۴ تا ۶ ساعت نیز ۱۰ میلی‌گرم خواهد بود. مجموع دوز روزانه برای این بیماران نباید بیشتر از ۴۰ میلی‌گرم شود.
تصویری از قرص‌های سفید و نارنجی رنگ و سرنگ. داروی کتورولاک ابتدا به صورت تزریقی و سپس خوراکی (قرص) تجویز می‌شود.

عوارض کتورولاک چیست؟

عوارض شایع

    دردهای شکمی
    سوءهاضمه
    سردرد
    معده درد
    تهوع

عوارض کمتر شایع

    اختلال در عملکرد کلیه‌ها
    خونریزی سیستم گوارشی
    وزوز گوش
    درد در محل تزریق
    آنمی (کم‌خونی)
    احساس نفخ و سیری
    حالت تهوع و استفراغ
    افزایش آنزیم‌های کبدی
    سوزش سردل
    افزایش فشار خون
    ادم (تورم)
    احساس گیجی
    بثورات پوستی و خارش
    اسهال و یبوست

عوارض نادر آمپول کتورولاک

    پانکراتیت (التهاب لوزالمعده)
    درد قفسه سینه
    آنافیلاکتیک
    آسم
    اختلالات تنفسی
    تاری دید
    ادرار دردناک
    افزایش وزن
    حساسیت به نور
    تغییر خلق و خو
    آریتمی

علائم اور دوز داروی کتورولاک چیست؟

    دل درد
    مدفوع قیری یا سیاه رنگ
    حالت تهوع
    استفراغ خونی
    اختلالات در بلع
    خواب‌آلودگی
    خارش و بثورات پوستی مانند کهیر
    از دست دادن هوشیاری

 

منع مصرف آمپول کتورولاک برای چه کسانی است؟

    کسانی که به مصرف آسپرین و سایر داروهای غیر استروئیدی حساسیت دارند.
    افرادی که به بیماری‌‌های انعقادی خون مبتلا هستند.
    بیمارانی که از ناراحتی‌های قلبی و مغزی رنج می‌برند.
    کسانی که به بیماری‌ و خونریزی‌های گوارشی مبتلا هستند.
    افرادی که با فشار خون بالا، نارسایی کلیه و کبد درگیر هستند.

 

تداخلات دارویی آمپول کتورولاک چیست؟

آمپول کتورولاک با برخی داروهای دیگر تداخل دارد که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

    داروهای دیورتیک (Diuretic): این داروها ادرارآور هستند و برای درمان فشار خون بالا تجویز می‌شوند.

    داروهای ضد تشنج

    دکستران (Dextran): این دارو باعث افزایش حجم پلاسما می‌شود و در درمان درمان شوک هیپوولمیک (Hypovolemic shock، کاهش شدید حجم خون) کاربرد دارد.

    لیتیوم(Lithium): این دارو در درمان اختلالات روانپزشکی کاربرد دارد.

    متوترکسات (Methotrexate): نوعی داروی ضد متابولیت است و در درمان سرطان و بیماری‌های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید و پسوریازیس (نوعی اختلال پوستی ژنتیکی) کاربرد دارد.

 

اگر بیماری زمینه‌ایی دارید یا از داروی خاصی (گیاهی یا شیمیایی) استفاده می‌کنید، حتما به پزشک اطلاع دهید.مصرف آمپول کتورولاک در دوران بارداری بخصوص در سه ماه اول و آخر آن می‌تواند بر سلامتی جنین تاثیرگذار باشد. به همین دلیل استفاده آن توصیه نمی‌شود. اگر پس از تزریق این دارو متوجه بارداری شدید، حتما برای بررسی شرایط خود و جنین به پزشک عمومی مراجعه کنید. 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

گروه خون طلایی چه نوع خونی است؟

 

 

آیا تا به حال نام «خون طلایی» را شنیده‌اید؟ این یک اکسیر جادویی یا یک نوع کمیاب از گنج نیست.

خون طلایی به یک گروه خونی بسیار کمیاب و منحصربه‌فرد اشاره دارد که اسرار شگفت‌انگیزی در اعماق خود دارد.

 در دنیای گروه‌های خونی، گروهی نادر و معمایی وجود دارد که به «خون طلایی» معروف است. منشا خون طلایی را می توان به فردی نسبت داد که خون او حاوی ترکیبی خارق العاده از آنتی ژن ها بود که آن را از همه گروه های خونی شناخته شده دیگر متمایز می کرد.

اولین مورد ثبت شده از خون طلایی در سال ۱۹۶۱ هنگامی که زنی بدون آنتی ژن های A، B یا Rh در طی تعیین گروه خونی معمولی پیدا شد، کشف شد. از آن زمان تاکنون، تنها حدود ۴۰ نفر در سراسر جهان با این گروه خونی قابل توجه شناسایی شده اند. اگرچه ممکن است تعداد بسیار کمی به نظر برسد، اما هر فردی اطلاعات ارزشمندی در اختیار دارد که همچنان اسرار مربوط به ژنتیک و ایمنی شناسی انسان را باز می کند.

 

اهمیت و کاربردهای خون طلایی

 

 

خون طلایی نوعی نادر و مرموز است که در دنیای پزشکی اهمیت زیادی دارد. منحصر به فرد بودن آن نه تنها در کمیابی، بلکه در کاربردهای بالقوه آن نیز نهفته است.

این گروه خونی خارق‌العاده درها را به روی درمان‌های نجات‌بخش مختلف و پیشرفت‌های پزشکی باز کرده است.

یکی از کاربردهای کلیدی خون طلایی در زمینه پزشکی انتقال خون است.

خون طلایی می تواند به عنوان یک اهدا کننده جهانی برای افرادی با گروه های خونی نادر یا دشوار استفاده شود. این بدان معنی است که می توان آن را بدون نگرانی در مورد مشکلات سازگاری، به بیمارانی که نیاز فوری به تزریق خون دارند، تزریق کرد. توانایی استفاده از خون طلایی به عنوان جایگزینی برای انواع مختلف، آن را در مواقع اضطراری یا موقعیت هایی که زمان بسیار مهم است، ارزشمند می کند.

علاوه بر این، خون طلایی نقش حیاتی در تحقیق و توسعه علمی دارد. دانشمندان به طور مداوم در حال مطالعه این ناهنجاری ژنتیکی منحصر به فرد هستند، به این امید که اسرار آن را کشف کنند و راه های جدیدی را کشف کنند که می تواند برای بشریت مفید باشد. هدف محققان با کاوش در منشأ و خواص خون طلایی، دستیابی به بینش هایی در مورد پیشگیری از بیماری، تکنیک های پیوند اعضا و حتی ژن درمانی است.

 

آمار گستردگی خون طلایی

 

 

وقتی صحبت از شیوع خون طلایی در سراسر جهان می شود، داده های دقیق به دلیل نادر بودن آن محدود است. با این حال، برآوردها نشان می دهد که تنها بخش کوچکی از جمعیت جهان دارای این گروه خونی متمایز هستند. در حالی که اعداد خاص ممکن است متفاوت باشد، کارشناسان بر این باورند که کمتر از ۰.۱٪ افراد خون طلایی در رگ های آنها هستند.

تغییرات منطقه ای در توزیع خون طلایی دلیل دیگری برای کمبود آن است. مطالعات نشان داده‌اند که جمعیت‌های خاصی از این گروه خونی نادر فرکانس‌های بیشتری را در مقایسه با سایرین نشان می‌دهند. به عنوان مثال، برخی از مناطق در آمریکای جنوبی موارد نسبتاً بالاتری از خون طلایی را در میان ساکنان خود گزارش کرده اند.

در حالی که اطلاعات آماری در مورد خون طلایی تا حدودی مبهم است، یک چیز واضح است: یافتن اهداکنندگان با این گروه خونی استثنایی می‌تواند چالش برانگیز باشد. کمبود این گروه خونی، موانع مهمی در هنگام تامین بیمارانی که نیاز به تزریق خون یا درمان های تخصصی شامل خون طلایی دارند، ایجاد می کند.

با وجود این چالش ها، افزایش آگاهی در مورد اهمیت اهدا و دسترسی به خون طلایی برای کسانی که برای درمان های نجات دهنده به آن تکیه می کنند بسیار مهم است. هر کمک دارای ارزش بسیار زیادی است زیرا حتی یک واحد می تواند تفاوت بزرگی در زندگی یک فرد ایجاد کند.

وقتی صحبت از شیوع جهانی خون طلایی می شود، یک کلمه در مورد آن صدق می‌کند: نادر. تخمین زده می شود که این گروه خونی منحصر به فرد تنها در بخش کوچکی از جمعیت جهان وجود داشته باشد.

علیرغم میزان کم، خون طلایی منحصر به جغرافیا یا ملیت خاصی نیست، بلکه آن را می توان در افراد از تمام گوشه های جهان یافت، اگرچه برخی از مناطق ممکن است کمی بیشتر از سایرین داشته باشند

 

چشم‌انداز آینده

 

 

خون طلایی یک کشف خارق‌العاده است که به افراد مبتلا به شرایط پیچیده پزشکی که نیاز به تزریق چندگانه دارند، امید می‌دهد. سازگاری آن با تمام گروه های خونی دیگر، آن را به منبعی ارزشمند در مواقع اضطراری که زمان حیاتی است تبدیل می کند. با این حال، به دلیل نادر بودن آن و چالش های موجود در منبع آن، دسترسی به خون طلایی می تواند بسیار دشوار باشد. با نگاهی به آینده، چشم اندازها برای خون طلایی شامل تحقیقات مداوم در مورد خواص منحصر به فرد و کاربردهای بالقوه آن فراتر از انتقال خون است.

منبع: همشهری

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

اطلاعات دارویی| سیپروفلوکساسین؛ کاربرد و عوارض جانبی

 

از قرص سیپروفلوکساسین برای عفونت ادراری و دیگر عفونت‌های باکتریایی در قسمت‌های مختلف بدن استفاده می‌شود؛ کاربردهای دیگر این دارو برای درمان سیاه زخم و طاعون است.

 این دارو یک آنتی بیوتیک فلوروکینولون است که برای عفونت‌های بسیار جدی و سخت و بیماری‌هایی مانند طاعون تجویز می‌شود. آنتی‌بیوتیک‌های فلوروکینولون می‌توانند عوارض جانبی بسیار جدی و ناتوان‌کننده‌ای داشته باشند که ممکن است برگشت‌پذیر نباشند. داروهایی مانند سیپروفلوکساسین باید فقط برای عفونت‌هایی استفاده شوند که با آنتی بیوتیک ایمن‌تر قابل درمان نیستند.

این دارو به‌صورت قرص، شربت، قطره گوش، قطره چشم و تزریقی وجود دارد و بدون نسخه پزشک در دسترس نیست. داروی سیپروفلوکساسین فقط برای درمان عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شود و برای انواع دیگر عفونت مناسب نیست؛ برای مثال سیپروفلوکساسین برای کرونا تجویز نمی‌شود؛ چراکه بیماری کرونا ناشی از ویروس است.

 

معمولا از این دارو در موارد زیر استفاده می‌شود:

 

 

  عفونت‌های مجاری ادراری

  عفونت‌های قفسه سینه مثل ذات‌الریه

  عفونت‌های پوستی و استخوانی

  عفونت‌های مقاربتی

  ورم ملتحمه

  عفونت چشم

  عفونت گوش

اخطار مصرف سیپروفلوکساسین

 

بیشتر بزرگسالان و کودکان بالای 1 سال می‌توانند این دارو را مصرف کنند؛ اما پیش‌از مصرف سیپروفلوکساسین حتما با پزشک خود یا دکتر داروساز مشورت کنید؛ چراکه ممکن است برای برخی افراد مناسب نباشد؛

اگر بیماری‌ها و ناراحتی‌های زیر را دارید، مصرف سیپروفلوکساسین به شما توصیه نمی‌شود:

  داشتن واکنش حساسیتی به داروها
  سابقه عارضه جانبی شدید بعد از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها (خصوصا فلوروکینولون‌ها)
  دچار شدن به اسهال پیش‌از مصرف آنتی بیوتیک
  آنوریسم آئورت شکمی یا هر بیماری دیگری مربوط به آئورت
  وجود مشکل در تاندون‌ها
  ضربان قلب تند یا نامنظم
  عفونت قلبی یا بیماری مادرزادی قلبی
  فشار خون بالا و کنترل نشده
  بیماری‌های عامل تشنج و سکته مانند صرع
  مشکلات کلیوی
  دیابت
  بودن در دوران بارداری و شیردهی

 

عوارض جانبی

 

 

وارض جانبی رایج این قرص که برای بیش‌از یک درصد مصرف‌کنندگان ایجاد می‌شود شامل موارد زیر است:

  حالت تهوع
  اسهال
  قرمزی یا ناراحتی چشم
  طعم بد در دهان
  شکل‌گیری لکه‌های سفید روی چشم

در موارد بسیار کمی عوارض سیپروفلوکساسین جدی‌تر است.

 

اگر عوارض زیر برایتان ایجاد شد فورا مصرف قرص را متوقف کنید و پزشکتان را در جریان بگذارید.

  ضعف عضلانی، درد یا تورم در مفاصل یا تاندون‌ها (اغلب در مچ یا ساق پا رخ می‌دهد اما ممکن است در شانه و بازو هم اتفاق افتد و در کودکان شایع‌تر است).
  درد یا احساسات غیرطبیعی ( مثل بی‌حسی یا گزگز ) یا ضعف در بدن، به ویژه در پاها یا بازوها
  خستگی شدید، احساس اضطراب، خلق و خوی بد، مشکلات خواب یا به‌خاطرسپردن مسائل
  تغییرات در حواس بینایی، چشایی، شنوایی و بویایی
  اسهال حاوی خون یا مخاط
  ضربان قلب شدید و نامنظم
  تنگی نفس ناگهانی به‌خصوص موقع درازکشیدن
  تورم مچ پا، پا یا معده.
مصرف قرص سیپروفلوکساسین در موارد بسیار نادر می‌تواند مشکلات زیر را ایجاد کند:

  واکنش آلرژیک جدی
  جوش‌های پوستی همراه با خارش، قرمزی، تاول و… 
  گرفتگی در گلو و قفسه سینه
  مشکل در تنفس یا صحبت‌کردن
  متورم‌شدن دهان، صورت، لب‌ها، زبان و گلو

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

هشدار ! 7نشانه که خبر از گرفتگی رگ ها می دهد

 

 

مردم به یک تصور غلط رایج اعتقاد دارند که شریان های مسدود شده فقط مشکل افراد سالخورده است. اما در بسیاری از موارد تا زمانی که به ۲۰ سالگی خود برسیم ، در حال حاضر گرفتگی هایی در عروق ما وجود دارد. به همین دلیل است که افراد زیادی که مبتلا به این بیماری هستند.

شناختن علائم و هشیار بودن بسیار مهم است بنابراین می توانید به موقع به پزشک مراجعه کنید. ما در لیستی از 7 نشانه رایج شریان های مسدود شده را تهیه کرده ایم. به عوامل خطر نگاهی بیندازید و به خاطر سلامتی خود عادات روزمره خود را تغییر دهید.

1. درد در ماهیچه، ران ها یا باسن

 

درد پا در حین فعالیت هایی مانند راه رفتن می تواند نشانه گرفتگی عروق باشد. این بدان معنی است که اندام شما به اندازه کافی جریان خون را دریافت نمی کند. این علائم ممکن است شامل درد عضلات یا گرفتگی در پاها (یا بازوها) باشد. محل درد بستگی به محل لخته یا باریک شدن عروق دارد.

 

2. درد قفسه سینه

 

درد قفسه سینه (یا آنژین) نتیجه کاهش جریان خون به قلب است. احساس سفتی ، بی حسی ، سنگینی ، فشار یا سوزش می شود. معمولاً افراد هنگام استراحت ، این علامت را تجربه نمی کنند ، زیرا این امر در اثر فشار جسمی یا عاطفی ایجاد می شود. در بعضی موارد ، گرفتگی می تواند به قدری بد باشد که ممکن است آنژین (حمله قلب) آن را نشان دهد که شخص دچار حمله قلبی شده است .

3. از دست دادن بینایی موقت از یک طرف

 

شریان های کاروتید چشم و مغز ما را تأمین می کنند. اگر این شریانها مسدود شوند ، نتیجه از دست دادن بینایی موقت یا تاری دید در همان طرف است. انسداد کامل منجر به سکته مغزی می شود. به همین دلیل آگاهی از این علامت بسیار مهم است.

4- کمردرد

 

کمردرد نشانه ای جدی است که نباید از آن چشم پوشی کرد. هنگامی که جریان خون به قسمت تحتانی کمر کاهش می یابد ، دیسک های بین مهره ها شکننده می شوند. و این منجر به عصب های دردناک می شود. معمولاً این اولین علامت در بین مبتلایان به گرفتگی سرخرگ است: طبق یک مطالعه ، 10٪ از افراد در کشورهای توسعه یافته از قبل از 20 سالگی دارای انسداد پیشرفته در آئورت شکمی خود هستند.

5- تنگی نفس

 

این علامت زمانی ایجاد می شود که شریان های کرونر آسیب دیده یا بیمار شوند. افراد آن را تجربه می کنند زیرا قلب آنها قادر به پمپ کردن خون کافی برای تأمین نیازهای بدن نیست. این تحقیق نشان می دهد که افراد اغلب تنگی نفس را یک مشکل جدی نمی دانند. اما بعضی اوقات ممکن است تنها نشانه وجود بیماری جدی عروق کرونر باشد که ممکن است نیاز به درمان داشته باشد.
درد پا در حین فعالیت هایی مانند راه رفتن می تواند نشانه گرفتگی عروق باشد.

6. پا یا دست های سرد

 

پاهای سرد می تواند در اثر بیماری شریانی محیطی (PAD) ایجاد شود. این مشکل زمانی اتفاق می افتد که شریان های باریک باعث کاهش جریان خون به اندام ها می شوند. ترمیم ضعیف زخم یا ضربان ضعیف در پا نیز علائمی است که باید با پزشک معاینه شود. علاوه بر این ، وجود PAD ممکن است نشانگر این باشد که یک بیماری شریانی گسترده تر در بدن وجود دارد که می تواند بر مغز یا قلب تأثیر داشته باشد که باعث سکته مغزی یا حمله قلبی می شود.

7. خستگی و سرگیجه

 

براساس انتشارات بهداشت هاروارد ، خستگی به عنوان نشانه ای از بیماری عروق کرونر کمتر دیده می شود ، اما می تواند رخ دهد. این علائم در نتیجه کاهش سطح اکسیژن ناشی از جریان خون ضعیف ایجاد می شود. کمیته پزشکان مسئولیت پزشکی ادعا می کند که این علائم در بین زنان شایع تر است.

 

چه چیزی خطر ابتلا به گرفتگی عروق را افزایش می دهد؟

 

به گفته موسسه ملی قلب ، ریه و خون ، عوامل افزایش سطح خطر به شرح زیر است:
داشتن کلسترول خون ناسالم. این نشان می دهد سطح کلسترول بد بالا و سطح کلسترول خوب پایین است.
فشار خون بالا. فشار خون نباید بیشتر از حد باشد 140/90 mmHg.
سیگار کشیدن. استعمال دخانیات باعث صدمه و سفت شدن رگ های خونی ، سطح کلسترول خون و فشار خون بالا می رود. علاوه بر این ، اجازه نمی دهد اکسیژن کافی به بافتهای بدن برسد.
اضافه وزن یا چاق بودن. شاخص توده بدنی بین 25 تا 29.9 اضافه وزن محسوب می شود. شاخص بالاتر به معنای چاق بودن فرد است.

 

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 

سنجش تراکم استخوان چیست؟

 

 

سنجش تراکم استخوان یا «دانسیتومتری استخوان» نام روشی است که با استفاده از آن می توان سفتی، سختی و درجه محکم بودن استخوان های بدن را تعیین کرد.

برای سنجش تراکم استخوان راه های متفاوتی وجود دارد، اما رایج ترین روش آن استفاده از روش دگزا (DEXA) است.

 

 مقداری از اشعه در استخوان جذب شده و مقداری از آن از استخوان عبور کرده و از سمت دیگر بدن خارج می شود. مقدار هر کدام از این دو اشعه بعد از خروج از بدن، به کمک یک گیرنده اندازه گیری می شود.

هرچه تراکم استخوانی بیشتر باشد (به این معنی که خلل و فرج و فضاهای خای ریز داخل استخوان کمتر باشد) مقدار بیشتری از اشعه ایکس را جذب کرده و اجازه عبور اشعه کمتری را می دهد و مقدار اشعه کمتری به گیرنده می رسد. اشعه دریافتی گیرنده (Detector) به یک رایانه انتقال یافته و مقیاس مقدار اشعه به مقیاس میزان تراکم استخوان تبدیل می شود.

 

با انجام تراکم استخوان گزارش کاملی از نتایج آزمایش به دست می‌آید که نمره آزمون تراکم استخوان در دو نوع سنجیده می شود:

 

نمره  T(T.score)

 

مقدار آن تراکم استخوان را در مقایسه با یک بزرگسال با همان جنس با بیشتری میزان ظرفیت استخوان نشان می دهد. در این مقیاس نمره بین 1.1- و یا 2.4 – به عنوان توده استخوانی پایین طبقه بندی می شود و هنگامی که با نمره کمتر از 2.5- مشخص می شود، پوکی استخوان در نظر گرفته می شود. این نمره برای جلوگیری از شکستگی از اهمیت زیادی برخوردار است.

 

نمره  Z(Z.score)

 

مقایسه ای را با گروهی از افراد در همان سن و جنس، در شرایط جسمی مشابه نشان می‌ دهد. این امر به پزشک این امکان را می دهد تا در صورت لزوم نظارت بر بیماری یا معالجه خاص را آغاز کند.

وضعیت

سنجش تراکم مواد معدنی (BMD)

 

طبیعی

شاخص T از منفی یک انحراف معیار یا بالاتر(1- ≤ T-score)

 

پوکی استخوان محدود

شاخص T از پایین تر از منفی یک انحراف معیار و بالاتر تا منفی دو و نیم انحراف معیار (1- > T-score > 5/2-)

 

پوکی استخوان  کامل

شاخص T از منفی دو و نیم انحراف معیار یا پایین تر(5/2- ≥ T-score)

 

پوکی استخوان بالا

شاخص T از منفی دو و نیم انحراف معیار یا پایین تر و رسیدن به حداقل یک شکستگی

 

در شرایط زیر توصیه می شود که از تست دانسیتومتری استخوان یا سنجش تراکم استخوان استفاده شود:

بروز شکستگی بعد از یک ضربه خفیف.

ایجاد قوز در کمر که اغلب به علت شکستگی های مکرر مهره ها ایجاد می شود.

مصرف کورتون به مدت طولانی (مصرف این دارو موجب پوکی استخوان می شود).

nbsp;      بروز یائسگی زودرس در سنین کمتر از 45 سال.

«آمنوره» یا قطع پریودهای قاعدگی قبل از یائسگی به مدت بیش از یک سال.

وجود بیماری های همراه با پوکی استخوان مانند روماتیسم مفصلی و یا بیماری سلیاک.
سابقه وجود شکستگی لگن در خانواده مادری.

nbsp;      کم بودن شدید وزن به صورتی که BMI کمتر از 19 باشد.

 

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 

 
کمر درد شما نشانه چیست ؟ / علائم و نشانه های هر نوع کمر درد

 

 

 

 اگر کمر دردی بیشتر از یک ماه طول بکشد، نباید بی خیالی طی کرد و سپردش به زمان که فراموش شود. چون خیلی زود بر می گردد و این بار ممکن است یک جوری آدم را بیندازد که دیگر حتی تا دکتر هم نشود رفت

 کمردرد هم به هزار و چند دلیل رخ می دهد که تشخیص قطعی اش به عهده پزشک متخصص است. به خصوص اگر کمر دردی بیشتر از یک ماه طول بکشد، نباید بی خیالی طی کرد و سپردش به زمان که فراموش شود. چون خیلی زود بر می گردد و این بار ممکن است یک جوری آدم را بیندازد که دیگر حتی تا دکتر هم نشود رفت. علی الحساب برای کمردردهایی که مزمن نشده اند، اینها را بخوانید تا ببینید کمردرد چقدر می تواند متنوع و جالب باشد!

 

1- کمر درد آرتروزی

 

دردهای همراه با خشکی کمر و گردن و کم شدن دایره حرکات، معمولا به خاطر آرتروز رخ می دهند. در این طور کمردردها، درد و خشکی بیشتر از همه صبح موقع بیدار شدن وجود دارد و با شروع فعالیت کم می شود. خم شدن و بلند کردن اجسام سنگین این درد را بیشتر می کنند.

قبلا آرتروز مال پیرها بود، اما حالا به خاطر کم تحرکی و قوز کردن پشت مانیتور به جوان ها هم سرایت کرده. از بین رفتن خاصیت ارتجاعی دیسک های بین مهره ها موجب بروز آرتروز می شود. در این شرایط استخوان ها هم شروع به تولید زائده هایی می کنند که حتی ممکن است مهره ها را به هم بچسباند. بلند کردن اجسام سنگین در مدت طولانی با ضربه های شدید (مثلا در یک تصادف) به ستون فقرات موجب تشدید آرتروز می شود.

اگر چنین علائمی دارید، به دکتر مراجعه کنید. آرتروز درمان قطعی ندارد و مهره ها هیچ وقت به شکل قبلی بر نمی گردند. در موارد خیلی حاد ممکن است ناچار به بریدن زائده های استخوانی شوند، اما موارد خفیف تر معمولا با فیزیوتراپی و داروهای ضدالتهاب درمان می شود. استراحت حداکثر تا 48 ساعت مجاز است و بعد از آن باید با آب درمانی یا ورزش عضلات را قوی کرد تا فشار کمتری به مهره ها وارد شود. اگر بر اثر ضربه ای دچار درد طولانی مدت گردن یا کمر شدید، همان اول به پزشک مراجعه کنید. با بستن کمر، فرصت کافی برای ترمیم دیسک و لیگامان به بدن داده می شود و احتمال آرتروز کم می شود.

2- کمردرد نامربوط

 

 بعضی وقت ها کمردرد هیچ ربطی به کمر ندارد. کمردرد ناگهانی وخیلی شدید در یکی از سمت های کمر، کمردردهای مبهم در قسمت پایین کمر خانم ها که ماهانه کم و زیاد می شود یا درد پاها حین ورزش معمولا دلیلی جز کمر دارد.

دردهای شدید و ناگهانی در یک سمت کمر، ممکن است به خاطر مشکلات کلیه رخ بدهند. سنگ کلیه یا عفونت کلیه موجب درد بسیار شدیدی می شود که قابل تحمل نیست و باید به سرعت به پزشک مراجعه کرد. بیماری های زنان و به خصوص عفونت های رحمی هم ممکن است موجب احساس درد در لگن و پایین کمر شوند. درد شدید پاها حین ورزش که با توقف ورزش از بین می روند، ممکن است به نظر درد سیاتیکی بیاید اما معمولا به خاطر انسداد شریان های خون رسان به پاها رخ می دهد که نمی توانند حین ورزش به خوبی خون رسانی کنند و موجب درد در پاها می شوند.

اول مطمئن شوید که کمردردتان به چه دلیلی رخ می دهد. اگر سیاتیک عامل درد کمر نیست، دنبال یکی از این علت ها بگردید.

3- کمردرد سیاتیکی

 

چه دردی داریم؟ شایع ترین نوع کمردرد است. کمردردهایی که آدم را برای چند روز از کار و زندگی می اندازد و می بندد به تخت و نفس آدم را بند می آورد. معمولا از این جنس اند. دردهای سیاتیک از یک جا در کمر یا لگن شروع می شوند و معمولا تا پا تیر می کشند. اغلب موجب درد و گزگز یا خواب رفتگی در ساق و ران پا می شوند و با عطسه و سرفه و خنده بیشتر می شوند.

 سیاتیک طولانی ترین عصب بدن است و اگر هرجایی به آن فشار بیاید، دچار درد سیاتیکی می شویم. فتق دیسک یا هر تغییر دیگری در دیسک، تنگی کانال نخاعی، ضعف عضلات دربر گیرنده رگ های عصبی سیاتیک، گرفتگی عضلات، تومورهایی در مسیر سیاتیک، عفونت و تومورهای کانال نخاعی همگی می توانند موجب درد ستایتک شوند. مهم ترین عامل کمردرد سیاتیکی در جوان ها ضعف عضلات است که موجب می شود فشار بیشتر روی عصب وارد شود. مشکلات مربوط به دیسک و مهره ها ممکن است به خاطر فرسودگی دیسک رخ داده باشد یا در اثر یک ضربه شدید یا تصادف (و تکان خوردن مهره ها از جای اصلی شان) شروع شده باشد. در قسمت باسن که عصب سیاتیک از لای عضله ای به نام پیریفورمیس عبور می کند، ضعیف و کوتاه شدن این عضله هم موجب درد سیاتیک می شود که از ناحیه باسن به پایین را درگیر می کند. در این وضعیت وقتی بخواهیم ران را از بدن دور کنیم، لگن درد می گیرد. اما اختلال عصبی و گزگز در پاها رخ نمی دهد.

اغلب دردهای سیاتیکی با اندکی استراحت، مسکن، و رعایت سبک زندگی درست درمان می شوند و نیاز به جراحی پیش نمی آبد. استراحت و استفاده از کمپرس سرد به مدت 48 ساعت و بعد از آن ورزش ملایم بدون فشار و گرم نگه داشتن می تواند به درمان کمک کند. در ورزش نباید هیچ حرکت پیچشی یا کششی یا پرتابی صورت بگیرد و نرمش ها باید بسیار ملایم باشند. شنا و پیاده روی بهترین ورزش ها برای کمردرد هستند. داروهای ضدرد ساده فقط به مدت 48 ساعت می توانند استفاده شوند. رعایت اصول نشستن، خوابیدن و ایستادن بیشتر از هرچیزی کمک می کند.

 

4- گرفتگی عضلانی

 

 این طور دردها معمولا بعد از یک شب سرد بدون پتوروی زمین سرد و سفت، یا یک روز با توهم ورزشکاری حرفه ای رخ می دهند. درد شدید در یک ناحیه کاملا مشخص که نمی شود هیچ تکانی به آن داد، نشانه اصلی گرفتگی عضله است. معمولا این دردها در یک سمت از کمر رخ می دهند و می شود دقیقا گفت کجا درد می کند. دردهای عضلانی معمولا نبض دارند و می آیند و می روند.

 یک کوه نوردی مفصل بعد از سال ها نشستن روی صندلی، معمولا نتیجه اش گرفتگی شدید عضلات است. بلند کردن یک جسم سنگین هم می تواند موجب تیر کشیدن کمر و گرفتگی عضله شود. این دردها ربطی به ستون فقرات ندارد و دلیلش فقط ضعف های عضلانی است.

استراحت به مدت یک دو روز معمولا نتیجه می دهد. در 48 ساعت اولیه ناحیه گرفتگی را با کیسه یخ، کمپرس سرد کنید. این کار را چهار بار در روز، هر بار 20 دقیقه انجام دهید. بعد از دو روز استراحت را ادامه ندهید، چون عضلات ضعیف تر می شوند. نرمش های ملایم و کمپرس گرم تا یک هفته و بلند نکردن اجسام سنگین تا چند هفته کلک درد را می کند. داروهای ضدالتهابی ساده مثل بروفن و ناپروکسن هم برای رفع گرفتگی مفیدند. محل گرفتگی را ماساژ ندهید که بدتر می شود.

 

5- دیسک کمر

 

دیسک یک جور کمردرد نیست. دیسک صفحه غضروفی بین مهره های کمر است که موجب می شود آنها راحت روی هم حرکت کنند. منتها در بسیاری مواقع، کمردرد به خاطر یک مشکل مربوط به همین دیسک رخ می دهد. دردهای شدید و مزمن که بیشتر از سه ماه طول می کشند، معمولا موجب گزگز ساق پا و ران می شوند. گاهی ممکن است حتی پاها فلج شوند یا مثانه غیرقابل کنترل شود. عطسه و سرفه هم موجب افزایش این درد می شود و با استراحت درد کمتر حس می شود.

به خیلی دلایل ممکن است دیسک بین مهره ها به اعصاب وسط مهره ها فشار بیاورد. کج نشستن، حمل کردن کیف های سنگین بر یک دوش (که موجب فشار نامتقارن روی دیسک ها می شود) یا بلند کردن ناگهانی یک جسم سنگین می تواند موجب در رفتن دیسک از جای خود یا پاره شدن آن شود. وقتی دیسک پاره می شود، محتویات آن به بیرون نشت می کند. این بیرون زدگی با تجمع گلبول های سفید موجب التهاب می شود. اگر این نشت به سمت بیرون مهره ها باشد، ممکن است هیچ دردی رخ ندهد. اما اگر به سمت داخل مهره ها باشد، به اعصاب فشار می آورد و درد شدید ایجاد می کند.

اگر درد صدمه ای به پاها یا مثانه نزده باشد، می شود با رعایت اصول نشستن و ایستادن آن را تحمل کرد. اما اگر فتق دیسک یا بیرون زدگی به حدی باشد که اعصاب تحت فشار شدید باشند، حتی ممکن است به فلج شدن بینجامد. در این صورت باید جراحی صورت بگیرد که جراحی خیلی سنگینی است و مدت زیادی استراحت دارد. خوبی اش این است که خیلی کم پیش می آید اوضاع این قدر خراب باشد و معمولا با رعایت اصول سبک زندگی می شود یک جوری با دیسک خراب هم کنار آمد. تشخیص وخامت اوضاع از طریق عکسبرداری با اشعه X و MRI ممکن است.

6- درد دنبالچه

 

درد موقع نشستن در پایین ترین ناحیه کمر، نشانه درد دنبالچه است. دنبالچه، درواقع مهره های انتهایی کمر است که در بدو تولد از هم جدا هستند، اما به مرور به هم جوش می خورند. درد پایین کمر موقع نشستن و خم شدن و اجابت مزاج، نشانه درد دنبالچه است. معمولا این جور افراد با تکیه دادن به عقب درد بیشتری دارند.

ممکن است دنبالچه در رفته باشد، شکسته باشد یا لیگامان ارتباط دهنده آن با استخوان های لگن پاره یا مصدوم شده باشد. این اتفاقات ممکن است به خاطر یک ضربه شدید (مثلا زمین خوردن با باسن) یا در اثر فشار زایمان رخ بدهد.

نشستن روی تیوپ و مصرف داروهای ضدالتهابی برای مشکلات ساده ای مثل التهاب لیگامان معمولا جواب می دهد. اما اگر قضیه بیخ پیدا کند و خوب نشود، مرحله بعدی تزریق دارو در اطراف دنبالچه (بسته به مشکل) است. اگر شکستگی یا در رفتگی رخ داده باشد، ممکن است جراحی نیاز شود. در بدترین حالت، استخوان دنبالچه برداشته می شود و غائله فیصله می یابد.

 

7- التهاب مفصل ران

 

 درد مبهم در لگن، در جایی که به ران پا وصل می شود، نشانه اصلی این التهاب است. دردهای این ناحیه معمولا مزمن است و مدت زیادی طول می کشد. دردی که از بالای ران شروع می شود و معمولا به جلوی ران می زند، درد مفصل ران است.

 به علت های زیادی ممکن است درد مفصل ران رخ بدهد. شکستگی ها موجب دردهای شدید و غیرقابل تحمل می شوند. التهاب غضروف ها، التهاب تاندون ها، التهاب بورسیت (کیسه های بین تاندون ها و مفصل) و حتی بیرون زدگی دیسک هم می تواند موجب درد مفصل ران و لگن شود.

اگر درد ناگهانی و شدید و افزاینده است، به دکتر مراجعه کنید. اگر درد مبهم و طولانی است، آزمایش کلسیم و ویتامین دی بدهید. احتمال دارد به خاطر کمبود ویتامین دی دچار چنین دردی شده باشید. اگر کمبود ندارید، باید عکسبرداری کنید، شاید دچار یکی از انواع التهاب شده باشید.

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

درد سیاتیک چطور به وجود می‌آید؟

سیاتیک جایی است که عصب سیاتیک که از کمر تا پاهای شما امتداد دارد، تحریک یا فشرده می شود. معمولاً در عرض ۴ تا ۶ هفته بهتر می شود، اما می تواند بیشتر طول بکشد.

 سیاتیک به دردی گفته می شود که در طول مسیر عصب سیاتیک حرکت می کند. عصب سیاتیک از قسمت تحتانی کمر از طریق باسن و هر پا به پایین حرکت می کند

سیاتیک اغلب زمانی رخ می دهد که فتق دیسک یا رشد بیش از حد استخوان به بخشی از عصب فشار وارد کند. این باعث التهاب، درد و اغلب کمی بی حسی در پای آسیب دیده می شود.

اگرچه درد همراه با سیاتیک می تواند شدید باشد، اما بیشتر موارد با درمان در عرض چند هفته برطرف می شود.

افرادی که سیاتیک شدید و ضعف جدی پا یا تغییرات روده یا مثانه دارند ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.

علائم سیاتیک

 

درد سیاتیک می تواند تقریباً در هر نقطه ای از مسیر عصبی باشد. به خصوص به احتمال زیاد مسیری را از کمر تا باسن و پشت ران و ساق پا دنبال می کند.

درد می تواند از یک درد خفیف تا یک درد تیز و سوزان متفاوت باشد. سیاتیک گاهی اوقات ممکن است مانند یک تکان یا شوک الکتریکی احساس شود و هنگام سرفه یا عطسه یا نشستن طولانی مدت می تواند بدتر شود.

معمولاً سیاتیک فقط یک طرف بدن را درگیر می کند.

برخی از افراد نیز بی حسی، گزگز یا ضعف عضلانی در ساق یا پا دارند. یک قسمت از پا ممکن است درد داشته باشد، در حالی که قسمت دیگر می تواند احساس بی حسی داشته باشد.

علل سیاتیک

 

سیاتیک زمانی رخ می دهد که عصب سیاتیک تحت فشار قرار می گیرد. علت معمولاً فتق دیسک در ستون فقرات یا رشد بیش از حد استخوان است که گاهی اوقات خار استخوانی نامیده می شود و روی استخوان های ستون فقرات ایجاد می شود.

به ندرت، تومور می تواند به عصب فشار وارد کند با این حال بیماری مانند دیابت می تواند به عصب آسیب برساند.

عوامل خطر سیاتیک عبارتند از:

 

سن:

تغییرات مرتبط با افزایش سن در ستون فقرات، مانند فتق دیسک و خار استخوان، شایع ترین علل سیاتیک هستند.

 

چاقی:

اضافه وزن استرس بر ستون فقرات را افزایش می دهد.

 

اشتغال:

شغلی که به چرخاندن کمر، حمل بارهای سنگین یا رانندگی طولانی مدت با وسیله نقلیه موتوری نیاز دارد ممکن است در بروز سیاتیک نقش داشته باشد.

نشستن طولانی مدت:

افرادی که زیاد می نشینند یا زیاد حرکت نمی کنند بیشتر از افراد فعال در معرض ابتلا به سیاتیک هستند.

 

دیابت:

این وضعیت که بر نحوه استفاده بدن از قند خون تأثیر می گذارد، خطر آسیب عصبی را افزایش می دهد.

عوارض سیاتیک

اکثر مردم اغلب بدون درمان به طور کامل از سیاتیک بهبود می یابند. اما سیاتیک می تواند به اعصاب آسیب برساند. به دنبال مراقبت های پزشکی فوری برای موارد زیر باشید:

از دست دادن احساس در پای آسیب دیده

ضعف در پای آسیب دیده

از دست دادن کنترل روده یا مثانه

جلوگیری از سیاتیک

همیشه نمی توان از سیاتیک جلوگیری کرد و این وضعیت ممکن است عود کند.

 

برای محافظت از کمر:

به طور منظم فعالیت بدنی داشته باشید:

برای قوی نگه داشتن کمر، عضلات مرکزی را حرکت دهید - عضلات شکم و کمر که برای حالت و تراز خوب لازم هستند.

هنگام نشستن وضعیت بدنی خوبی داشته باشید:

صندلی‌ای را انتخاب کنید که دارای پشتی مناسب، تکیه‌گاه دست و پایه چرخان باشد. برای حمایت بهتر از کمر، یک بالش یا حوله چرخ شده را در قسمت کوچک پشت قرار دهید تا منحنی طبیعی آن حفظ شود. زانوها و باسن را در یک سطح نگه دارید.

از بدن خود به درستی استفاده کنید:

وقتی برای مدت طولانی ایستاده اید، هر از گاهی یک پا را روی چهارپایه یا زیرپایی استراحت دهید. وقتی چیزی سنگین بلند می کنید، اجازه دهید پاهایتان کار را انجام دهند. بار را نزدیک بدن خود نگه دارید. همزمان بلند نکنید و نپیچانید. کسی را پیدا کنید که در بلند کردن چیزهای سنگین یا نامناسب به شما کمک کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

سیاتیک خفیف معمولا با گذشت زمان از بین می رود. اگر اقدامات خودمراقبتی علائم را کاهش نداد، باپزشک تماس بگیرید. همچنین اگر درد بیش از یک هفته طول کشید، شدید یا بدتر شد، به ملاقات پزشک بروید.

برای موارد زیر مراقبت های پزشکی فوری دریافت کنید:

 

درد ناگهانی و شدید در ناحیه کمر یا پا و بی حسی یا ضعف عضلانی در ساق پا

درد پس از یک آسیب شدید، مانند یک تصادف رانندگی

مشکل در کنترل روده یا مثانه

منبع: ایسنا
 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

این نشانه ها علائم فتق است

 

 یکی از رایج ترین نشانه های فتق وجود یک برآمدگی دردناک و قابل مشاهده در ناحیه شکم است. اما این تنها نشانه این بیماری دردناک – و به طور بالقوه خطرناک – نیست. در ادامه به برخی دیگر از علائم فتق اشاره می کنیم که گاهی نادیده گرفته می شوند.

 علائم فتق گاهی با بیماری های دیگر اشتباه گرفته می شوند. شناخت علائم این بیماری به درمان سریعتر آن کمک می کند

 

 

فتق زمانی رخ می دهد که بافت ها به خاطر ضعیف شدن غشاء عضلات برآمده می شوند که باعث درد زیادی می شود. اما تشخیص علائم می تواند درد ناشی از فتق را به حداقل رسانده و درمان لازم را مشخص کند.

 

 برآمدگی و ورم شکم

یکی از رایج ترین نشانه های فتق وجود یک برآمدگی دردناک و قابل مشاهده در ناحیه شکم است. اما این تنها نشانه این بیماری دردناک – و به طور بالقوه خطرناک – نیست. در ادامه به برخی دیگر از علائم فتق اشاره می کنیم که گاهی نادیده گرفته می شوند.

 

 بروز درد در هنگام خم شدن یا بلند کردن جسم سنگین

درد و ناراحتی در ناحیه شکم می تواند نشانه فتق باشد، حتی اگر برآمدگی مشاهده نکنید. به ویژه اگر در زمان خم شدن به جلو، بلند کردن جسم سنگین یا سرفه کردن احساس درد، فشار یا ناراحتی کردید، حتما به پزشک مراجعه کنید. به علاوه فتق ممکن است به شکل یک ناحیه سفت شده در شکم یا کشاله ران ظاهر شود.

برخی انواع نادر فتق – مانند فتق فمورال femoral یا ابتوراتور obturator که در آن یکی از اندام های شکمی وارد کشاله ران یا قسمت بالای ران می شود – کمتر به شکل برآمدگی ظاهر می شوند. تشخیص این نوع فتق ها نیاز به سی تی اسکن دارد.

 

 

علائم فتق :

احساس سیر و پر بودن

این نشانه فتق یکی از نشانه هایی است که به سادگی نادیده گرفته می شود، چرا که با سیر بودن اشتباه گرفته می شود. به هرحال یکی از رایج ترین فتق ها – فتق مغبنی یا اینگوینال inguinal – که در قسمت پایین شکم و ناحیه کشاله ران رخ می دهد، دردناک بوده و همچنین باعث بروز احساس سیری کامل در شما می شود. اگر احساس نفخ و سنگینی دارید و پرخوری نکرده اید – به ویژه اگر این احساس بدتر شده یا با درد همراه است – برای بررسی فتق به پزشک مراجعه کنید.

 

ضعف عضلانی

ضعف عضلات می تواند منجر به بروز فتق شود، علاوه بر این ضعف عضلات نشانه فتق هم می تواند باشد. زمانی که مبتلا به فتق شده اید، فشار به نواحی اطراف می تواند به بروز حس خستگی شدید منجر شود. اگر احساس ضعف می کنید – به ویژه در عضلات بالای ران و کشاله ران – ممکن است دچار فتق باشید.

 

 تهوع و استفراغ

مشکلات شکمی مانند تهوع و استفراغ می توانند نشان از جدی شدن فتق باشند. بافت فتق که بهبود پیدا نمی کند و یا به محل خود باز نمی گردد، در واقع گیر افتاده incarcerated و می تواند منجر به تهوع و استفراغ شود. اگر قادر به پیدا کردن برآمدگی فتق هستید، ممکن است بتوانید آن را به آرامی فشار داده و خودتان آن را به جای خود برگردانید و از گیر افتادن آن جلوگیری کنید. اگر دچار فتق به دام افتاده شوید، دچار دردهای شدید شده و نیاز به درمان های اورژانسی خاوهید داشت.

 

 تب

همیشه باید تب را جدی بگیرید، اما اگر تب با دیگر نشانه های فتق همراه است، لازم است بلافاصله به اورژانس مراجعه کنید. تب نشان می دهد که هیچ خونی به بافت های فتق نمی رسد و فتق دچار مرگ بافتی شده که شرایط خطرناکی است.

 

 یبوست

گاهی روده بزرگ ممکن است دچار فتق شود که این امر گوارش را مسدود می کند. نتیجه این امر یبوست و مشکل در خروج گار خواهد بود. در برخی موارد حتی بخشی از روده ملتهب شده و دچار مرگ بافتی می شود که برای درمان و رفع مشکل معمولا نیاز به جراحی است.

 

سوزش سر دل

فتق هیاتال hiatal hernia ممکن است قسمت فوقانی شکم را تحت تاثیر قرار دهدو دارای علائم متفاوتی است که با سوزش سر دل یا درد قفسه سینه همراه است. بخشی از معده فشرده شده و از طریق بافت های ضعیف وارد مری می شود و اسید معده خارج شده باعث التهاب این ناحیه می شود. نتیجه این شرایط بروز حس سوزشی است که شبیه به رفلاکس معده است.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

ممنوعیت ازدواج این گروه‌های خونی با هم

برخلاف تفکرات عمومی تشابه گروه خونی هیچ ارتباطی به ازدواج ندارد دو فرد با یک گروه خونی می توانند به راحتی با یکدیگر زندگی کنند و صاحب فرزندان سالمی شوند.

آزمایشات قبل از ازدواج هیچ ربطی به گروه خونی ندارد و گروه خونی افراد مانعی برای ازدواج آنها ایجاد نمی کند. تطابق گروه خونی برای ازدواج مسئله بسیار مهمی است و برای جلوگیری از مشکلات برنامه ریزی نشده باید پیش از ازدواج از مطابقت گروه خونی هایتان مطمئن شوید.کسانی که قصد تشکیل خانواده و البته بچه دار شدن را دارند، باید تست سازگاری گروه خونی بدهند.

اگر مشکلی وجود داشت، پزشک جنبه های احتیاطی را به شما گوشزد خواهد کرد. برای اطلاع بیشتر درباره اهمیت گروه خونی در ازدواج این بخش را دنبال کنید.

پیش از ازدواج لازم است زوجین برای پیشگیری از مشکلات بچه دار شدن اهمیت سازگاری یا ناسازگاری گروه خونی هایشان را بدانند.
سازگاری گروه خونی برای ازدواج

ازدواج با دختر یا پسری که گروه خونی متفاوتی دارد، خطری برای شما ایجاد نمی کند خطر واقعی زمانی است که نوع خون دو نفر کاملا متفاوت البته از لحاظی که خواهیم گفت باشد.

به طور کلی دو نوع خون وجود دارد،

رزوس Rh مثبت و

رزوسRh منفی.

عامل تعیین کننده رزوس، مثبت یا منفی بودن آن است. به یاد داشته باشید گروه خونی فرزند لزوما با پدر و مادر یکی نیست.

گروه خونی مشترک در زن و مرد

اگر گروه خونی زن و مرد یکسان باشد، هیچ مشکلی پیش نمی آید چون نوع خون هردو یکی است.به عنوان مثال اگر گروه خونی هردو A+ باشد به این معنا است که خون هردو از نوع +Rh است، که بهترین پیوند برای ازدواج می باشد.

اگر گروه خونی پدر و مادر یکسان باشد، فرزند شانس بیشتری برای داشتن همان گروه خونی دارد. زن و مردی که گروه خونی مشابه دارند، کم خطرترین پدر و مادرها هستند!

اما اگر برای ازدواج گروه خونی ها متفاوت بود چه؟

 

اگر گروه خونی زن و مرد متفاوت باشد، فرزند گروه خونی یکی از پدر یا مادر را به ارث می برد، اما کسی که گروه خونی پدرش را به ارث می برد نسبت به کسی که از مادرش به ارث می برد، بدن سالم تری دارد.

البته اگر نوع خون زن و مرد متفاوت باشد، مثلا یکی A+ و دیگری B-، گروه خونی و عامل Rh آن ها با هم سازگاری ندارد و باید برای دانستن اصول احتیاطی و پیشگیری از عوارض به پزشک مراجعه کنند؛ اما اگر این کار را نکنند مادر در خطر خواهد بود، زیرا گروه خونی مادر با جنین سازگاری نخواهد داشت و هنگامی که خون جنین وارد سیستم بدن مادر شود او را به خطر می اندازد.

پس از ورود خون متفاوت نوزاد به بدن مادر، بدن مادر علیه عامل Rh بچه شروع به پادتن سازی می کند و با جنین مانند یک متجاوز و عامل مهاجم رفتار می کند.

آزمایش گروه خونی ازدواج

 

با عمل پادتن سازی بدن مادر ضعیف می شود؛ همچنین پادتن ها گلبول های قرمز جنین را از بین می برند و باعث ایجاد بیماری کم خونی در جنین می شوند و چنانچه بخش سلامت نمناک اشاره کرده است حتی ممکن است کمبود گلبول قرمز در بدن جنین، موجب آسیب های مغزی و یا مرگ شود.

در بچه های دوم و به بعد این علائم به علت افزایش آنتی بادی بیشتر بروز می کند به همین علت در حاملگی اول به مادر آمپول ضد RH تزریق می شود تا در حاملگی های بعدی جبران شود.

زدن آمپول روگام ۷۲ ساعت بعد از زایمان شیوه ی موثری برای سد نمودن و تصفیه سریع سلولهای RH مثبت ازجریان خون است. این نوع ناسازگاری نیز مانع از ازدواج نمی شود. اکنون که اطلاعاتی درباره اهمیت سازگاری گروه خونی برای ازدواج دارید، بد نیست کمی هم از خطرات گروه خونی ناسازگار را بدانید.

خطرات گروه خونی ناسازگار برای ازدواج

 

 

همیشه می گویند بارداری اول به دشواری بارداری های بعدی نیست.عدم سازگاری گروه خونی و عامل Rh موجب بیماری های همولیتیکی و اریتروبلاستوز جنینی مانند کم خونی و زردی می شود.این بیماری ها بسیار شدید و جدی هستند و حتی می توانند موجب نارسایی قلبی و در نهایت مرگ جنین شوند. پس کسانی که نوع خونشان متفاوت است ، هرگز نباید با هم ازدواج کنند.

اریتروبلاستوز کودکی که از نظر گروه خونی مشکلی ندارد، تنها با تزریق و تعویض خون قابل درمان است.پزشک ها با این کار سطح بیلی روبین بدن را تنظیم می کنند.اگر سطح بیلی روبین بالا باشد، به بازال گانگلیا منتقل می شود و کودک را دچار کرنیکتروس خواهد کرد. کرنیکتروس باعث آسیب های مغزی و کند ذهنی می شود و بلع کودک را دچار مشکل می کند.

خون به چهار دسته تقسیم می شود:

 

 

AB، O، B، A. رزوس یا همان Rh منفی شامل A- ،B- ، O- و AB- است و رزوس یا همان Rh مثبت A+ ،B+ ، O+ و AB+.

گروه خونی A

 

اگر گروه خونی شما A است در خونتان پادتن زای Aدر گلبول های قرمز و B در پلاسما دارید.

گروه خونی AB

 

افرادی با گروه خونی AB هردو پادتن زای A و B را در گلبول های قرمز خود دارند و فاکتور رزوس ندارند.این به این معنی است که وقتی دو نفر با گروه خونی AB با یکدیگر ازدواج می کنند ، خطر ابتلا به بیماری های مربوط به خون در آن ها وجود ندارد.نکته مثبت دیگری که گروه خونی AB دارد این است که این افراد می توانند از همه گروه ها خون بگیرند.

گروه خونی O

 

افرادی که گروه خونی O- دارند بسیار خوش شانس اند ، زیرا عامل رزوس ندارند اما افرادی با گروه خونی O+ عامل رزوس دارند.به زبان ساده، شما باید با کسی ازدواج کنید که بتواند به شما خون بدهد.

بهترین پیوند گروه های خونی برای ازدواج

 

در ادامه این بحث بهترین پیوند خونی افراد را برای شما توضیح می دهیم:

مرد دارای گروه خونی A+ : گروه خونی های A+ و AB+

زن دارای گروه خونی A+ : گروه خونی های -A+، A-، O+، O

مرد دارای گروه خونی O+ : گروه خونی های +A+، B+، AB+، O

زن دارای گروه خونی O+ :گروه خونی های -O+، O

مرد دارای گروه خونی B+ : گروه خونی های +B+، AB

زن دارای گروه خونی B+ : گروه خونی های -B+، B-، O+، O

مرد دارای گروه خونی AB+ :گروه خونی AB+

زن دارای گروه خونی AB+ : همه گروه های خونی

برای یک مرد با گروه خونی منفی :گروه های A+، A-، AB+ و AB- مناسب هستند و برای یک زن A- یا O-.

مرد با گروه خونی O- : با همه گروه های خونی سازگاری دارد اما برای زنان تنها گروه O- مناسب است.

مرد با گروه خونی B- : با تمام گروه ها به جز A+ و A- سازگاری دارد اما برای یک زن تنها B- و O- مناسب اند.

مرد با گروه خونی AB-: تنها با AB+ و AB- سازگاری دارد و زنان دارای این گروه AB-، A-، B- یا O-.

چگونگی تشخیص سازگاری خون

 

در آزمایشگاه برای تشخیص سازگاری خون را با سه نمونه از گروه A، B و پادتن ترکیب می کنند، تا بفهمند پادتن زایی در خون وجود دارد یا خیر و عامل Rh با یکدیگر تطابق دارند یا خیر.

مواردی که انجام آزمایش ژنتیک به زوج ها توصیه می شود

زوج هایی که باهم نسبت فامیلی دارند.

زوج هایی که یکی از آنها مبتلا به اختلالات ژنتیکی باشند.

اگر یکی از افراد خانواده و فامیل درجه یک زوج ها مبتلا به اختلالات ژنتیکی باشد.

خانم هایی که سن آنها کمتر از ۱۸ سال یا بیشتر از ۳۳ است.

زوجینی که فعالیت شان در مراکز حساس و پرخطر است و با مواد شیمیایی و یا هسته ای سر و کار دارند.

نکته گروه خونی و ازدواج

 

عدم سازگاری خون نباید باعث شود از ازدواج منصرف شوید، تنها باید از پزشک خود اصول احتیاطی را بپرسید و رعایت کنید.

تحقیقات نشان می دهد مواد غذایی که مصرف می کنید روی گروه خونی فرزندتان نیز تاثیر می گذارد.

یکسان بودن گروه خونی در ازدواج افراد نمی تواند مشکل ساز باشدآنچه مشکل ساز می شود ارتباط خونی درازدواج فامیلی است که موجب مشکلات ژنتیکی می شود.

اگر RHH گروه خونی خانم منفی و RH گروه خونی آقا مثبت باشد، جهت جلوگیری از بروز مشکل برای نوزاد در بارداری آمپول روگام تزریق می شود.

افراد مبتلا به تالاسمی مینورنباید با هم ازدواج کنند. این نوع تالاسمی به تنهایی برای افراد مشکلی ایجاد نمی کند و فرد فقط ناقل یک صفت است اما فرد مبتلا به تالاسمی مینوراگر با یک فرد مینور ازدواج کند، احتمالا فرزندشان مبتلا به تالاسمی ما ژور خواهد شد.

منبع: برنا

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید