CRP در آزمایش خون چیست؟

 

آزمایش CRP وجود عفونت و التهاب در بدن را مشخص می‌کند.

 

اگر نتیجه آزمایش CRP در آزمایش خون مثبت باشد، یعنی بدن در حال مبارزه با عفونت است.

 

اما برای پی بردن به علت عفونت باید سایر آزمایش‌های خون انجام شوند.

 

اگر آزمایش خون داده اید و قصد دارید بدانید میزان نرمال آزمایش CRP در بزرگسالان چقدر است و برای اطلاع از اینکه آزمایش CRP چیست و چگونه تفسیر می‌شود با ما همراه شوید.

در برخی از موارد، بروز علائمی مانند تب و لرز، اسهال و استفراغ و مشکل در تنفس می‌تواند نشان‌دهنده عفونت در بدن شما باشد.

  آزمایش CRP به راحتی می‌تواند تا وجود عفونت و التهاب در بدن شما را تایید کند.

از این رو، اگر قصد دارید تا بدانید CRP چیست؟ و اطلاعات کاملی راجع به آن بدست آورید، ادامه مطالب را از دست ندهید.

 

CRP در آزمایش خون چیست؟ 

 

منظور از CRP(C-reactive protein)، پروتئین واکنشی C است.

این پروتئین واکنشی، ماده‌ای خارجی نیست و کاملا طبیعی طی فرآیندی در کبد انسان تولید می‌شود.

به صورت معجزه‌آسا هنگامی که بدن درگیر بیماری‌های عفونی و التهابی شده باشد، پروتئین واکنشی یا C وارد جریان خون خواهد شد. این پروتئین برای حرکت و ورود به خون، همراه پروتئین‌های دیگر از کبد عبور می‌کند. در مرحله بعد پروتئین واکنشی C بخش آسیب دیده را ترمیم و درمان خواهد کرد.

 التهاب روشی است که بدن از آن برای محافظت از خود در برابر آسیب‌ها و عفونت استفاده می‌کند.

این امر می تواند باعث درد، قرمزی و تورم در ناحیه آسیب دیده شود.

برخی از اختلالات خود ایمنی و بیماری‌های مزمن نیز می‌توانند باعث التهاب شوند.

به طور معمول، سطح پروتئین واکنش پذیر C در خون پایین است.

سطح بالای CRP ممکن است نشانه عفونت جدی یا اختلال دیگری باشد.

اگر پزشک برای شما آزمایش CRP و یا هر آزمایش دیگری را تجویز کرده است و زمان کافی برای مراجعه به آزمایشگاه را ندارید،برای آگاهی بیشتر مطالب زیر را دنبال کنید.

 

چرا آزمایش CRP تجویز می‌شود؟

 

آزمایش CRP یا پروتئین واکنشگر C یک آزمون تکمیلی است.

سنجش CRP در کنار دیگر آزمایش‌ها مثل آزمایش CBC یا ESR و ... به تشخیص قطعی بیماری‌ها کمک می‌کند.

اگر پزشک به وجود بیماری‌ها شک کند، این آزمایش را درخواست می‌دهد:

کرونا
آپاندیسیت
بیماری التهابی لگن
بیماری التهابی روده
آرتریت روماتوئید
لوپوس
سکته قلبی
سکته مغزی
عفونت ادراری
سرطان
و ...
 

CRP Titer در آزمایش خون چیست؟

 

آزمایش CRP Titer  نیز به بررسی  پروتئین واکنشی C می‌پردازد. عنوان Titer در این آزمایش به کمی بودن آن اشاره دارد. یعنی نتایج آزمایش با اعداد و ارقام ارائه می‌شوند.

این نوع تست‌ها دقیق‌تر از انواع کیفی هستند. پزشکان در ابتدا برای بررسی شرایط بیمار، تست‌های کمی را تجویز خواهند کرد. در صورتی که مشکل خاصی در نتیجه آزمایش دیده شود، آزمایش‌های کمی تجویز خواهند شد. 

 

 

شرایط انجام آزمایش CRP و CRP Titer چگونه است؟ 

 

برای انجام آزمایش CRP و CRP Titer به نکات زیر دقت کنید: 

 

این آزمایشات نیاز به ناشتایی ندارند

فعالیت‌های ورزشی بسیار سنگین، مانند تمرینات شدید با وزنه یا دویدن‌های طولانی مدت، زمینه را برای افزایش ناگهانی سطح CRP فراهم خواهد کرد.

اگر دارویی مصرف می‌کنید حتما راجع به آن با تکنسین آزمایشگاه و پزشک مشورت کنید.

ممکن است آزمایش CRP دو مرحله‌ای باشد. در این صورت یک فاصله ۱۴ روزه برای آن درنظر گرفته خواهد شد

خونگیری مانند بسیاری از آزمایشات خون از طریق ورید بازویی انجام می‌شود و بیشتر از چند دقیقه به طول نخواهد انجامید

 

شرایط انجام آزمایش CRP چیست؟

 

تفسیر CRP در آزمایش خون چیست؟ 

میزان نرمال آزمایش CRP در بزرگسالان باید بین ۱ تا ۳ میلی‌گرم در هر لیتر خون باشد.

 

بیش از ۳ میلی‌گرم ...............زیاد

و کمتر از ۱ میلی‌گرم.............. کم محسوب می‌شود

 

و حتما باید علت کاهش و افزایش سطح این پروتئین واکنشی بررسی شود.

یک نکته مهم در تفسیر آزمایش CRP را به یاد داشته باشید،

بالا بودن سطح این آزمایش همیشه به این معنا نیست که دچار عفونت یا التهاب هستید.

زیرا افرادی که از اضافه وزن رنج می‌برند یا سیگاری هستند، از CRP  بیشتری برخوردار هستند. 

 

آزمایش CRP مثبت

ممکن است در تفسیر آزمایش CRP  با این جمله مواجه شوید: «آزمایش CRP مثبت است.»

این تفسیر درست است، اما به این معنی نیست که نتیجه آزمایش CRP مانند آزمایش کشت ادرار به صورت «منفی» یا «مثبت» ارائه می‌شود. وقتی گفته می‌شود نتیجه آزمایش CRP مثبت است یعنی میزان آن از حد نرمال بیشتر است. 

 

پروتئین واکنشگر C به طور عادی به مقدار خیلی کم در بدن وجود دارد.

اگر بدن شما درگیر عفونت یا التهاب باشد، میزان تولید این پروتئین افزایش می‌یابد و نتیجه آزمایش CRP مثبت می‌شود.

هر چه التهاب و عفونت گسترده‌تر باشد، میزان این پروتئین بیشتر خواهد شد.

برای مثال در بیماری کرونا، آزمایش CRP مثبت می‌شود.

همچنین گاهی میزان CRP به دلیل عوامل مداخله‌گر بالا بوده و نتیجه آزمایش مثبت می‌شود.

به عنوان مثال، چاقی بیش از حد، ورزش‌های سنگین، افسردگی، مصرف سیگار و ... در نتیجه این آزمایش تاثیر می‌گذارند.

 

بیماری‌های مرتبط با غیرنرمال بودن CRP در آزمایش خون چیست؟

 

با وجود علائم زیر می‌توان به بروز بیماری‌های مرتبط با سطح پروتئین CRP مشکوک شد:

انقباض ماهیچه‌ها
ضعف ماهیچه‌ها
کاهش وزن ناگهانی
درد در بدن
خستگی و بی‌حالی
سوء‌هاضمه و حالت تهوع
سردرد شدید
تب و لرز
بروز کهیر بر روی پوست بدون سابقه قبلی
کم شدن سطح هوشیاری
بروز سردردهای میگرنی
سرگیجه
اسهال مکرر
تنگی نفس
افزایش ضربان قلب

 

علائم غیر نرمال بودن CRP در آزمایش خون

 

تفسیر آزمایش CRP Titer چگونه است؟ 

 

CRP یا پروتئین واکنش‌پذیر C با واحد میلی گرم در لیتر اندازه‌گیری می‌شود.

سطح پایین پروتئین واکنش‌پذیر C از سطح بالای آن در خون بهتر است،

زیرا مقدار CRP پایین نشان‌دهنده التهاب کمتر در بدن است.

 

دلیل التهاب بسیار شدید در بدن و مشاهده CRP قابل توجه در خون می‌تواند یکی از عوامل زیر باشد:

عفونت استخوان یا استئومیلیت
التهاب مفاصل به علت بیماری خود ایمنی یا آرتریت
IBD یا بیماری التهابی روده
بیماری سل
لوپوس یا بیماری بافت پیوندی یا سایر بیماری‌های خود ایمنی
سرطان، به خصوص لنفوم
ذات الریه

سایت معتبر Web Md نیز در این رابطه می‌نویسد:

 

معمولا از شاخص LDL برای بررسی بیماری‌های قلبی و عروقی استفاده می‌شود.

اما به نظر می‌رسد شاخص CRP برای این منظور بهتر است.

نکته مهم این است که آزمایش CRP برای تشخیص بیماری‌های قلبی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. پزشکان با هدف تشخیص عفونت در بدن آن را تجویز می‌کنند. همچنین این آزمایش برای افرادی که از بیماری‌هایی نظیر لوپوس و آرتریت روماتوئید رنج می‌برند، توصیه می‌شود.

 

تفسیر آزمایش

 

تست‌های مرتبط با آزمایش CRP و CRP Titer

 

این موضوع را به خاطر داشته باشید که آزمایش CRP به تنهایی نمی‌تواند دلیل محکمی برای وجود خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی باشد و بیماری باید در کنار نتایج آزمایش‌های دیگر تشخیص داده شود. پزشک هنگام تعیین آزمایش‌های تشخیصی، عوامل پرخطر در سبک زندگی، شرایط پزشکی بیمار و سابقه خانوادگی را در نظر می‌گیرد.

پزشکان معمولا در کنار آزمایش CRP Titer  ممکن است آزمایش‌های زیر را از بیمار درخواست کنند:

الکتروکاردیوگرام (EKG) یا همان تست نوار قلب
اکوکاردیوگرام یا همان اکوی قلب
آزمایش سنجش استرس
سی تی اسکن عروق کرونر
کاتتریزاسیون قلب
آزمایش mono test
بررسی CBC در آزمایش خون
آزمایش ESR: آیا ESR بالا خطرناک است؟ بالا بودن این فاکتور در آزمایش خون می‌تواند نشانه کم خونی، لوپوس یا سایر بیماری‌ها باشد.
 

 

آزمایش CRP quantitative چیست؟

 

CRP quantitative پروتئین واکنش گرایی است که به میزان بسیار کم در کبد انسان موجود است.

اختلالات و التهابات احتمالی که در بدن ما بروز می‌کنند بوسیله این پروتئین مورد حمله قرار گرفته و ازبین می‌روند. این پروتئین از جمله عامل‌های آزاد شده ماکروفاژ و سلول چربی است. با بالا رفتن سطح این پروتئین در بدن و تشخیص آن در آزمایش خون پزشک نسبت به بروز بیماری التهابی، عفونی و حتی سرطان در بدن فرد مشکوک خواهد شد.

 

تفاوت hs-CRP با CRP در آزمایش خون چیست؟

 

اساساً هر دو آزمایش یکسان هستند و ماده مشابهی را در خون اندازه گیری می‌کنند.

با این حال، آزمایش hs-CRP مقادیر بسیار کمی CRP در خون را اندازه گیری می‌کند و بیشتر اوقات برای افراد به ظاهر سالم تجویز می‌شود تا خطر احتمالی آن‌ها برای التهاب یا عفونت سیستمیک و بیماری‌های مزمن را ارزیابی کنند. این آزمایش به طور معمول CRP را در محدوده ۰.۳ تا ۱۰ میلی گرم در لیتر اندازه‌گیری می‌کند.

آزمایش CRP منظم برای افرادی که در معرض خطر عفونت یا بیماری‌های التهابی مزمن هستند تجویز می‌شود. این آزمایش CRP را در محدوده ۸ تا ۱۰۰۰ میلی گرم در لیتر اندازه گیری می‌کند.

 

اساسا آزمایش CRP Quantitative با hs-CRP فرقی ندارد،

اما می‌توان گفت: hs-CRP حساسیت بیشتری دارد.

محدوده آزمایش CRP Quantitative بین ۱۰-۱۰۰۰ mg/ml قرار دارد

و محدوده آزمایش hs-CRP ............بین ۰.۵-۱۰ mg/ml قرار می‌گیرد.

با مقایسه اعداد به خوبی می‌توان دریافت که آزمایش hs-CRP حساس‌تر است.

 

دلایل بالا بودن CRP در آزمایش خون چیست؟ 

 

بالا بودن CRP در آزمایش خون می‌تواند زنگ خطری برای سلامت بدن باشد.

با افزایش غیر طبیعی سطح پروتئین واکنشی C یا CRP در آزمایش خون، متخصص نسبت به وجود التهاب و انواع عفونت‌های احتمالی در بدن بیمار مشکوک خواهد شد و علت را با آزمایشات تکمیلی پیدا می‌کند.

سطح بالای CRP می‌تواند زمینه را برای سکته قلبی فراهم سازد.

 

 به طور  کلی سطح بالای این پروتئین واکنشی می‌تواند نشان دهنده برخی از مشکلات زیر باشد:

 

بروز التهاب روده، خونریزی روده و تورم روده
بروز و پیشرفت سرطان
بروز بیماری‌های مزمن استخوانی همچون روماتیسم
بروز عفونت‌های قارچی
بروز عفونت شایع در کودکان مانند سپسیس
عفونت استخوانی استئومیلیت
بروز و تشدید بیماری‌های خود ایمنی همچون آرتریت روماتوئید و لوپوس. معمولا زمانی که پزشک به بیماری روماتیسم مفصلی مشکوک شود، آزمایش RF را تجویز خواهد کرد

فاکتورهای زیر نیز در بالا بودن سطح CRP موثر هستند: 

 

بارداری: اغلب بانوانی که در ماه‌های دوم بارداری هستند در آزمایش خونشان سطح پروتئین واکنشی c بالا است.
مصرف داروهای استروژنی، ضدبارداری و هورمونی در بالا رفتن سطح CRP موثر هستند.

اضافه وزن 

مصرف دخانیات

 

علائم بالا بودن CRP چیست؟

 

پس از آنکه به سوال" CRP در آزمایش خون چیست؟" پاسخ داده شد، بهتر است بدانید، علائمی که در بالا بودن CRP بروز می‌کند به بیماری زمینه‌ای بستگی دارد که عامل بالا رفتن CRP بوده است.

علائم بالا رفتن CRP در بیماری‌های التهابی شامل موارد زیر است:

 خستگی مفرط و غیر منتظره
 درد عمومی و عضلانی بدن
 سفت شدن عضلات، درد و ضعف
 تب خفیف
 سردرد
 تهوع، کاهش اشتها و سوء هاضمه
 بد خوابی
 کاهش وزن ناگهانی

علائم بالا رفتن CRP در بیماری‌های عفونی به شکل زیر است:

 تب شدید
 افزایش ضربان قلب
 تب و لرز
 اسهال و استفراغ
 دشواری در نفس کشیدن
 کهیر و راش های پوستی
 سرگیجه و سبکی سر
 سردردهای شدید و کاهش هشیاری

 

دلایل پایین بودن CRP در آزمایش خون چیست؟

 

پایین بودن سطح پروتئین CRP در خون یکی از نکات مثبت در سلامتی فرد است.

هر چه مقدار این پروتئین در خون کمتر باشد به همان نسبت احتمال بیماری‌های عفونی و التهابی نیز در فرد کمتر خواهد بود. البته به تازگی محققان ارتباط تازه‌ای بین پایین بودن CRP و بیماری لوپوس یافته‌اند. در این تحقیقات مشخص شده است که پایین بودن غیر نرمال CRP ممکن است در ایجاد بیماری خود ایمن لوپوس نقش داشته باشد. دلیل این روند این است که CRP با اتصال به ضایعات سلولی و آنتی ژن‌های خودی، مانع از شکل گیری بیماری‌ها و واکنش‌های خود ایمن در بدن می‌شود. اگر سلول‌های مرده و آسیب دیده بدن به درستی توسط ماکروفاژها پاک نشوند این مواد زائد در بافت‌ها انباشته شده و سبب بروز اختلال در عملکرد سیستم ایمنی می‌شوند.

 

نشانه‌های کاهش CRP در آزمایش خون چیست؟

 

خستگی بی‌دلیل
درد
سفتی، درد یا ضعف عضلات
تب درجه پایین
احساس لرز
سردرد
حالت تهوع، از دست دادن اشتها و سوء هاضمه.
بی خوابی
 

چگونه سطح CRP در آزمایش خون را کاهش دهیم؟

 

چگونگی کاهش سطح CRP به علت افزایش آن بستگی دارد. در صورتیکه علت آن مربوط به بیماری باشد، باید مداخله پزشکی صورت بگیرید. اما گاهی اوقات سبک نادرست زندگی منجر به افزایش آن خواهد شد. در این صورت می‌توان به شیوه‌های مختلف سطح آن را در بدن کاهش داد. در سایت Verywell Health درباره راهکارهای کاهش سطح CRP در بدن بیشتر خواهید خواند: 

 کارشناسان روش‌های مختلفی را برای کاهش سطح CRP پیشنهاد می‌کنند.

آن‌ها بر این باور هستند که :

برای کاهش سطح CRP لزوما نیازی به مصرف دارو نیست.

 

داشتن برنامه ورزشی منظم مانند تمرینات هوازی، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری،‌

کاهش وزن

و ترک سیگار  منجر به کاهش سطح این پروتئین در بدن خواهد شد. 

 

 

ارتباط بیماری‌های قلبی و CRP در آزمایش خون چیست؟

 

یکی از آزمایش‌هایی که قادر است مستعد بودن یک فرد را به بیماری‌های قلبی و عروقی تشخیص دهد آزمایش CRP است.

مطالعات نشان می‌دهد افرادی که به صورت مزمن سطح CRP آنان بالاتر از حد مجاز باشد سه برابر بیشتر از سایر افراد در معرض خطر بیماری‌های قلبی و عروقی هستند.

فاکتورهای متعددی را می‌توان برای پیش بینی بیماری های قلبی و عروقی در خون بررسی نمود اما دقت CRP در این روند از سایر آزمایشات بالاتر است.

در یکی از مطالعات که به صورت فالو آپ (پیگیری) در یک دوره ۳۰ ساله انجام شده است نشان می‌دهد که بیشتر زنان و مردانی که CRP بالاتری نسبت به سایرین داشته‌اند، چندین سال بعد بر اثر بیماری‌های تصلب شرایین و یا حمله قلبی جان خود را از دست داده‌اند.

 

ارتباط سطح بالای CRP و ابتلا به کرونا 

 

یکی از نکات مهمی که در بهبودی بیماران مبتلا به کووید ۱۹ موثر است تشخیص زودهنگام بیماری برای ممانعت از درگیر شدن ریه‌ها است.

مطالعات علمی نشان داده است که تغییر کردن برخی از مارکرهای خونی می‌تواند با شدت و وخامت بیماری کووید ۱۹ در ارتباط باشد. یکی از این مارکرهای خونی پروتئین CRP است که سطح خونی آن در موارد حاد کووید ۱۹ تغییر قابل توجهی می‌کند.

 

CRP یک پروتئین خونی است که در زمان التهاب و عفونت در کبد ساخته شده و به جریان خون ترشح می‌شود.

در حالت طبیعی میزان CRP در خون کمتر از ۱۰ میلی گرم در لیتر است

اما در شرایط التهابی، سطح آن شروع به بالا رفتن کرده و در ۴۸ ساعت پس از التهاب به حداکثر مقدار خود در خون رسیده و پس از کاهش التهاب نیز سطح آن به سرعت کاهش می‌یابد.

 

در مطالعات مربوط به بیماران مبتلا به کرونا مشخص شده است :

 

در حالت خفیف و یا متوسط بیماری  ،میزان CRP سطح خونی  در حدود ۲۰ تا ۵۰ میلی گرم در لیتر 

درحالت  موارد شدید بیماری .............میزان CRP سطح خونی از ۵۰ میلی گرم در لیتر است که نشان‌دهنده التهاب و درگیر شدن ریه‌ها است.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

ضررها و عوارض حجامت که فکرش را نمی کنید

 

در حدود 400 سال قبل از میلاد، هرودوت از حجامت مرطوب و خشک را به عنوان یک درمان برای چندین بیماری از جمله سردرد، بی‌اشتهایی و هضم ضعیف نام برده است. درحقیقت، حجامت درمانی یکی از قدیمی‌ترین و کارآمدترین روش‌ها برای حذف سموم از بافت‌ها و اندام‌های بدن است.

 درمانگر از فنجان‌های خاصی روی پوست برای ایجاد مکش استفاده می‌کند. جریان خون در ناحیه آسیب دیده به دلیل کشیده شدن بافت زیر فنجان افزایش می‌یابد و منجر به تورم می‌شود. افزایش جریان خون در زیر فنجان‌ها، آلاینده‌ها و سموم را از بافت‌ها و اندام‌های مجاور دور می‌کند. با این حال، حجامت در کنار مزایای یکسری عوارض نیز دارد. 

حجامت چیست و چه فوایدی دارد؟

 

فرآیند حجامت درمانی شامل گرم کردن و قرار دادن فنجان‌های شیشه‌ای یا پلاستیکی روی پوست است. هنگامی که از فنجان برای اعمال فشار به پوست استفاده می‌شود، خلاء ایجاد شده توسط هوای گرم شده داخل فنجان، بافت را به داخل فنجان می‌کشد.

اعتقاد بر این است که این تکنیک جریان خون را بهبود می‌بخشد و بافت همبند یا فاسیا را شل می‌کند. این کار مانند ماساژ بافت عمیق عمل می‌کند و برای شکستن بافت اسکار و کاهش درد کاربرد دارد. فنجان‌ها اغلب روی شانه‌ها، پشت و گردن استفاده می‌شوند تا ناراحتی را از بین ببرند.

حجامت ممکن است بسته به میزان مکش توسط خلاء و میزان رکود داخلی دردناک باشد. با این حال، این روش مزایایی به همراه دارد. مزایای حجامت درمانی با کاهش درد موضعی و آرامش عضلانی مشخص می‌شود. حجامت ممکن است جریان خون بیشتر در یک ناحیه عضلانی خاص را تسهیل کند یا درد را برای ورزشکاران تسکین دهد. با این حال، هر روش درمان به غیر مزایا، معایبی نیز دارد. به همین دلیل اکثر افراد می‌پرسند که حجامت چه معایبی دارد؟

ابتدا بیایید مزایای حجامت را بیان کنیم:

 

مزایای حجامت 

 

    تقویت جریان خون

    جوانسازی اندام‌ها

    کاهش درد و التهاب

    یک روش درمانی ارزان، غیر تهاجمی و ایمن

    درمان بیماری‌های پوستی مانند آکنه و اگزما

    استفاده در ماساژ بافت عمیق برای آرامش و تندرستی

    افزایش قدرت سیستم ایمنی و تسریع درمان

    کمک به درمان اختلالات خونی مانند کم خونی و هموفیلی

    کمک به بهبود بیماری‌های روماتوئید مانند آرتریت و فیبرومیالژی

    درمان فشار خون بالا

    کمک به درمان اضطراب، افسردگی و میگرن

 

آیا حجامت عوارض دارد؟

 

حجامت چه معایبی دارد؟ خطرات مرتبط با حجامت معمولاً کم است و عوارض جانبی آن نادر هستند. شدت حجامت از خفیف تا متوسط متغیر است.

جای زخم، سوختگی، ایجاد تاول، آبسه، عفونت‌های پوستی، خارش، کم خونی و پانیکولیت پیامدهای نامطلوبی هستند که می‌توان از آنها پیشگیری کرد.

عوارض جانبی که اجتناب ناپذیر هستند عبارتند از

    پدیده کوبنر
    سردرد
    سرگیجه
    خستگی
    سنکوپ وازوواگال
    حالت تهوع
    بی‌خوابی

حجامت مرطوب بیشتر منجر به عفونت، سنکوپ وازوواگال و جای زخم می‌شود.

حجامت خشک معمولاً باعث اریتم موضعی و اکیموز خواهد شد.

در مجموع، حجامت یک تکنیک درمانی کم خطر است. معمولاً عوارض جانبی در طول درمان یا بلافاصله پس از آن رخ می‌دهند.

معایب حجامت را بشناسید

 

اکنون رسیدیم باید به دنبال پاسخی برای سوال حجامت چه معایبی دارد؟ باشیم. همانطور که گفتیم این روش عوارض به همراه دارد که در ادامه به جزئیات بیشتر به آنها اشاره می‌کنیم:

کم خونی و افت فشار

 

حجامت می‌تواند منجر به کاهش گلبول‌های قرمز خون شود، به خصوص اگر خونریزی بیش از حد در این فرآیند دخیل باشد. کاهش گلبول‌های قرمز ممکن است منجر به کم خونی شود، وضعیتی که با خستگی، ضعف و رنگ پریدگی مشخص می‌شود. علاوه بر این، حجامت گاهی اوقات می‌تواند باعث افت فشار خون شود که ممکن است منجر به سرگیجه، غش یا احساس سبکی در سر خواهد شد.

ایجاد سرگیجه و حالت تهوع

 

حجامت چه معایبی دارد؟ برخی افراد ممکن است در حین یا بعد از حجامت دچار سرگیجه یا حالت تهوع شوند. این مشکلات می‌توانند به دلیل تغییرات ناگهانی در جریان خون یا فشار در بدن باشد، به خصوص اگر شما در طول حجامت دچار خونریزی شوید. این علائم می‌توانند ناراحت کننده باشند و ممکن است نیاز به توقف درمان یا مراجعه به پزشک وجود داشته باشد.

التهاب بافت چربی زیر پوست (پانیکولیت)

 

گاهی اوقات حجامت می‌تواند منجر به پانیکولیت شود پانیکولیت التهاب بافت چربی زیر جلدی زیر پوست است. این وضعیت می‌تواند باعث ایجاد گره‌های حساس و قرمز رنگ شود که اغلب دردناک هستند. در برخی موارد، حجامت می‌تواند منجر به واکنش‌های پوستی شدیدتر و ناراحتی شود که حتی پس از پایان جلسه درمان نیز ادامه دارد.

بروز تاول و عفونت پوستی

 

مکش ایجاد شده در حین حجامت می‌تواند باعث ایجاد تاول روی پوست شود. این مشکل اگر به درستی مدیریت نشود، تاول‌ها می‌توانند باز شده و عفونی شوند و عوارض را به دنبال داشته باشند. در برخی موارد، عفونت ممکن است به بافت‌های اطراف سرایت کند که در این صورت پزشک درمان دارویی با آنتی بیوتیک را تجویز می‌کند.

تغییر طولانی مدت رنگ پوست

 

حجامت چه معایبی دارد؟ مکش و فشار اعمال شده در حین حجامت می‌تواند باعث کبودی یا تغییر رنگ پوست شود. در حالی که این مشکل معمولا موقتی است، اما در برخی موارد تغییر رنگ می‌تواند به صورت طولانی مدت یا حتی دائمی روی پوست بماند. این مشکل ممکن است به ویژه برای افرادی که پوست حساسی دارند یک عامل نگران کننده باشد.

احتمال سرایت بیماری‌ها

 

اگر ابزار حجامت بین جلسات به درستی استریل نشود، خطر انتقال بیماری‌های عفونی وجود دارد. عوامل بیماری‌زا از طریق خون مانند هپاتیت B، هپاتیت C و HIV، به طور بالقوه می‌توانند از طریق تجهیزات آلوده پخش شوند. پس اگر برای انجام حجامت اقدام می‌کنید، به مراکزی بروید که تجهیزات تمیز و استریل شده دارند.

آسیب‌های عصبی

 

حجامت چه معایبی دارد؟ در موارد نادر، مکش و فشار شدید اعمال شده در حین حجامت می‌تواند به اعصاب زیرین پوست آسیب برساند. این مشکل ممکن است منجر به درد، بی‌حسی یا گزگز در ناحیه آسیب دیده شود. در حالی که بیشتر آسیب‌های عصبی ناشی از حجامت موقتی است، در برخی موارد ممکن است آسیب منجر به تغییرات حسی طولانی مدت یا حتی دائمی شود.

حجامت به چه کسانی توصیه نمی‌شود؟

 

کودکان زیر چهار سال یا افراد مسن بالای 60 سال در معرض خطر بیشتری برای ایجاد علائم و تاول‌های شدید هستند.

همچنین زنان باردار در دوران بارداری نباید حجامت را در قسمت پایین کمر و قسمت تحتانی و بالای شکم انجام دهند تا از خطر انقباضات زود هنگام جلوگیری شود. توصیه می‌شود در سه ماهه اول از حجامت اجتناب شود. درنهایت، اگر از داروهای رقیق کننده خون استفاده می‌کنید، بهتر است حجامت نکنید، زیرا ممکن است خونریزی یا کبودی بیش از حد را تجربه کنید. کسانی که مشکلات زیر را دارند، موارد منع انجام حجامت وجود دارد:

    آبسه
    تورم
    کم خونی
    ضربان ساز
    پوست خشک یا ترک خورده
    دررفتگی مفصل
    شکستگی استخوان
    اختلالات خونریزی
    تحلیل رفتن عضلات

 

پیشگیری از عوارض حجامت

 

برای جلوگیری از عوارض ناشی از حجامت، اطمینان از انجام این عمل توسط یک فرد آموزش دیده و با تجربه که از پروتکل‌های بهداشتی دقیق پیروی می‌کند، ضروری است. این موضوع شامل استفاده از تجهیزات استریل شده مناسب برای جلوگیری از انتقال بیماری‌های عفونی است. متخصصانی که کار حجامت را انجام می‌دهند، باید در مورد اینکه حجامت چه معایبی دارد؟ به شما اطلاعات لازم را ارائه دهند

متخصصان باید قبل از شروع درمان، سلامت شما را به طور کامل ارزیابی کنند و شرایطی را که ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد، مانند کم خونی، افت فشار خون یا حساسیت‌های پوستی را در نظر بگیرند. شما باید از خطرات بالقوه مطلع شوید و دستورالعمل‌های روشنی در مورد مراقبت‌های پس از درمان، از جمله نحوه مدیریت عوارض جانبی مانند کبودی یا تاول دریافت کنید.

شدت و مدت حجامت باید به دقت کنترل شود تا خطر آسیب عصبی، عفونت‌های پوستی یا کبودی زیاد به حداقل برسد. متخصصان باید از قرار دادن فنجان روی نواحی دارای مسیرهای عصبی زیرین یا پوست حساس خودداری کنند. آنها باید واکنش شما را در طول جلسه تحت نظر داشته باشند و درمان را مطابق با نیازهای فرد شما انجام دهند

مراقبت‌های بعدی به همان اندازه مهم است. باید به افراد توصیه شود که نواحی تحت درمان را تمیز نگه دارند، از قرار گرفتن در معرض دمای شدید خودداری کرده و در صورت مشاهده علائم شدید به پزشک مراجعه کنند.

کلام آخر

حجامت یک روش قدیمی برای کمک به کاهش تنش، درد مزمن و التهاب است. در این روش از فنجان‌های مخصوصی استفاده می‌شود که پوست و ماهیچه‌ها را کشیده و آرام می‌کند. اگرچه ممکن است علائم قرمز موقتی ایجاد شوند، اما این روش معمولاً باعث ناراحتی شدید نمی‌شود. حجامت می‌تواند اعصاب و جریان خون را برای کاهش احساس درد تحریک کند.

حجامت برای افرادی که با خستگی، میگرن، فشار خون بالا و بسیاری از بیماری‌های تنفسی دست و پنجه نرم می‌کنند، روشی مناسب است.

با این حال، مهم است که عوارض این روش آگاه باشید و متخصصان بپرسید: «حجامت چه معایبی دارد؟» سپس تصمیم بگیرید که آیا باید این کار را انجام دهید یا خیر.

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 علائم تنگی کانال نخاع را بدانید+ درمان

 

 تنگی کانال نخاع، شرایطی پزشکی است که در آن فضای داخل کانال نخاعی کاهش می‌یابد، این امر می‌تواند به فشار بر روی اعصاب نخاعی منجر شود.

این بیماری معمولاً در اثر فرسایش و پیری ساختارهای ستون فقرات رخ می‌دهد و می‌تواند علائمی نظیر درد، ضعف، و بی‌حسی در اندام‌ها ایجاد کند. شناسایی زودهنگام این علائم می‌تواند در جلوگیری از پیشرفت بیماری و کاهش کیفیت زندگی نقش کلیدی داشته باشد.

 

شناخت تنگی کانال نخاع

کانال نخاعی، مسیری است در داخل ستون فقرات که نخاع و اعصاب را در بر می‌گیرد.

این ساختار حیاتی، مسئول ارسال پیام‌های عصبی بین مغز و بقیه بدن است. تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث اختلال در این فرایندهای حیاتی شود و علائم مختلفی را به دنبال داشته باشد.

علل ایجاد تنگی کانال نخاع

این بیماری معمولاً ناشی از فرسودگی طبیعی ساختارهای ستون فقرات در طی فرآیند پیری است.

بیماری‌هایی مانند آرتروز، پرولاپس دیسک بین مهره‌ای، و رشد غیرطبیعی استخوان نیز می‌توانند منجر به تنگی کانال نخاعی شوند. عوامل خطرساز دیگر شامل صدمات ستون فقرات، بیماری‌های التهابی مانند روماتیسم، و برخی اختلالات ژنتیکی است.

گروه‌های سنی و جمعیتی در معرض خطر

اگرچه تنگی کانال نخاعی بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد.

افراد با سابقه کار فیزیکی سنگین، ورزشکاران، و کسانی که در معرض آسیب‌های مکرر ستون فقرات قرار دارند، در خطر بیشتری برای توسعه این بیماری هستند. همچنین، عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی می‌توانند نقش مهمی در ابتلا به این بیماری داشته باشند.

علائم و نشانه‌ها

تنگی کانال نخاع می‌تواند با طیف گسترده‌ای از علائم همراه باشد که شدت آن‌ها متفاوت است.

در مراحل اولیه، فرد ممکن است درد خفیف یا بی‌حسی در پاها، بازوها یا کمر تجربه کند.

با پیشرفت بیماری، این علائم می‌توانند شدیدتر شوند و به ضعف عضلانی، مشکلات حرکتی، و اختلال در عملکرد اعصاب منجر شوند.

در موارد شدید، فرد ممکن است با مشکلات ادراری و روده‌ای نیز مواجه شود.

 

    درد پایین کمر:

یکی از شایع‌ترین علائم تنگی کانال نخاع درد در ناحیه پایین کمر است. این درد می‌تواند با فعالیت افزایش یابد و با استراحت کاهش یابد.

 

    بی‌حسی یا گزگز دست ها  :

فشار بر روی اعصاب می‌تواند منجر به احساس بی‌حسی، سوزن سوزن شدن یا گزگز در دست ها شود. البته بی حسی دست ها دلایل مختلفی دارد. برای مطالع بیشتر در این مورد می توانید مقاله دلایل بی حسی دست را در سایت دکتر کوشان مطالعه کنید.

    بی حسی و گز گز پاها :

دقیقا مانند دست پاها نیز می توانند درگیر شوند و همان علامت ها را داشته باشند.

 

    ضعف عضلانی:

فشار بر روی نخاع می‌تواند باعث ضعف عضلانی، به خصوص در پاها شود. این می‌تواند بر توانایی راه رفتن یا انجام فعالیت‌های روزمره تأثیر بگذارد.

 

    اختلال در راه رفتن:

بیماران ممکن است در هنگام راه رفتن احساس ناپایداری کنند یا تغییری در راه رفتن خود متوجه شوند.

 

    درد رادیکولوپاتی:

دردی که از کمر به پایین پاها منتشر می‌شود (شبیه به علائم سیاتیک)، می‌تواند نشانه‌ای از تنگی کانال نخاع باشد.

    مشکلات در کنترل مثانه یا روده:

در موارد شدید، تنگی کانال نخاعی می‌تواند بر عملکرد مثانه و روده تأثیر بگذارد، منجر به بی‌اختیاری ادراری یا مدفوعی می‌شود.

    درد افزایشی هنگام ایستادن یا راه رفتن:

بسیاری از بیماران تجربه می‌کنند که درد آن‌ها با ایستادن طولانی‌مدت یا راه رفتن بدتر می‌شود.

 

تفاوت‌های علائم بین افراد مختلف

علائم تنگی کانال نخاع می‌توانند بر اساس محل تنگی، سن، سطح فعالیت، و وضعیت سلامت کلی فرد متفاوت باشند. برخی افراد ممکن است تنها علائم خفیفی داشته باشند در حالی که دیگران ممکن است دچار درد و ناراحتی شدید شوند.

مواردی که نیاز به توجه فوری پزشکی دارند

برخی علائم می‌توانند نشان‌دهنده موقعیت‌های اورژانسی باشند.

این شامل افزایش ناگهانی درد، ضعف شدید در پاها یا بازوها، از دست دادن کنترل مثانه یا روده، و بی‌حسی شدید در نواحی حساس بدن می‌شود. در چنین شرایطی، مراجعه فوری به پزشک یا اورژانس پزشکی ضروری است.

تشخیص

برای تشخیص تنگی کانال نخاع، پزشکان معمولاً از ترکیبی از معاینات فیزیکی و تست‌های تصویربرداری استفاده می‌کنند.

معاینه فیزیکی شامل : بررسی قدرت عضلانی، حس، و عملکرد عصبی است.

تست‌های تصویربرداری ممکن است شامل:

رادیوگرافی (X-ray)،

توموگرافی کامپیوتری (CT)،

و تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI)

باشند. این تست‌ها به پزشکان اجازه می‌دهند تا ساختارهای داخلی ستون فقرات را به دقت مشاهده کنند و هرگونه تغییرات یا فشار بر روی نخاع را شناسایی نمایند.

اهمیت تشخیص زودهنگام

تشخیص زودهنگام تنگی کانال نخاع می‌تواند در جلوگیری از پیشرفت بیماری و کاهش خطر ایجاد آسیب‌های دائمی نقش کلیدی داشته باشد. هر چه درمان زودتر آغاز شود، احتمال بهبود عملکرد و کاهش علائم افزایش می‌یابد.

نقش تصویربرداری و آزمایشات در تشخیص

تصویربرداری به پزشکان کمک می‌کند تا تغییرات ساختاری مرتبط با تنگی کانال نخاع را شناسایی کنند. همچنین، ممکن است آزمایشات خون برای بررسی وجود بیماری‌هایی که ممکن است به تنگی کانال نخاع کمک کرده باشند، انجام شود.

درمان  تنگی کانال نخاع

درمان تنگی کانال نخاع می‌تواند شامل رویکردهای مختلفی باشد، بسته به شدت و نوع علائم.

گزینه‌های درمانی غیرجراحی شامل :

داروهای ضدالتهاب،

فیزیوتراپی،

و تزریقات کورتیکواستروئیدی

می‌شوند. این روش‌ها می‌توانند به کاهش درد و التهاب و بهبود عملکرد حرکتی کمک کنند.

تاثیر ورزش و تغییرات سبک زندگی

ورزش منظم و انجام حرکات کششی می‌تواند به کاهش علائم و بهبود انعطاف‌پذیری کمک کند. همچنین، تغییرات در سبک زندگی، مانند حفظ وزن سالم و اجتناب از فعالیت‌هایی که فشار بر ستون فقرات می‌آورند، می‌تواند در مدیریت علائم موثر باشد.

جراحی: چه زمانی لازم است و چه انتظاراتی باید داشت

در مواردی که درمان‌های غیرجراحی مؤثر واقع نشوند یا علائم شدید باشند، جراحی ممکن است گزینه مناسبی باشد.

انواع جراحی‌ها شامل: 

لامینکتومی (برداشتن بخشی از استخوان برای فراهم کردن فضای بیشتر برای نخاع) و

فیوژن ستون فقرات (پایدارسازی ستون فقرات) است.

انتظارات و نتایج جراحی بسته به وضعیت فردی بیمار و شدت بیماری متفاوت است.

روش‌های پیشگیری و آگاهی

پیشگیری از تنگی کانال نخاع اغلب شامل اتخاذ عادت‌های سالم برای حفظ سلامت ستون فقرات است.

این شامل :

انجام ورزش‌های منظم،

حفظ وزن سالم،

و اجتناب از فعالیت‌هایی که فشار بیش از حد بر ستون فقرات می‌آورند، می‌شود.

تمرینات کششی و تقویت عضلات پشت و شکم می‌تواند به حفظ ثبات ستون فقرات کمک کند.

اهمیت آگاهی عمومی و آموزش

 

افزایش آگاهی عمومی در مورد علائم و نحوه پیشگیری از تنگی کانال نخاع می‌تواند به افراد کمک کند تا در صورت بروز علائم، به موقع به پزشک مراجعه کنند. همچنین، آموزش در مورد اهمیت سلامت ستون فقرات و اتخاذ سبک زندگی سالم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

۱۰ مزیت اهدای خون برای اهدا کننده

 

 

با اهدای خون، نه تنها سلامت فرد به خطر نمی‌ افتد ، بلکه ضمن کمک به سلامت خود، نجات بخش زندگی دیگران نیز خواهد شد

 اهدای خون از جمله کمک‌های نوع دوستانه‌ای است که می‌تواند حیاتی دوباره به انسان‌ها ببخشد و درد و رنج ناشی از بیماری را بکاهد، سلامتی را به بیمار هدیه دهد و باعث شادی و نشاط اهداکننده شود

 

 

 

اهدای خون علاوه بر این که عملی نیکوکارانه است، مزایای زیادی هم برای سلامتی دارد.

بدن هر فرد بالغ، بین ۱۷ تا ۶۵ سال با وزن متوسط ۵۰ کیلوگرم دارای ۵/۵ تا ۶ لیتر خون است. این افراد با اهدای خون، نه تنها سلامتشان را به خطر نمی‌اندازند، بلکه ضمن کمک به سلامت خود، نجات بخش زندگی دیگران نیز خواهند شد

 

فواید خون دادن

 

به طور خلاصه فواید خونگیری و اهدای خون شامل موارد زیر می شود:

• کاهش بیماری های قلبی و عروقی
• تضمین سلامت کبد
• کنترل یا کاهش وزن
• کاهش خطر ابتلا به سرطان
• پیشگیری از هموکروماتوز
• تقویت تولید سلول های جدید خونی

 

نکات مهم در اهدای خون و پیشگیری از عوارض

 

برای اینکه بتوانیم از فواید خون دادن بهره مند شویم لازم است تا با رعایت برخی نکات عوارض آن را کاهش دهیم. در ادامه نکات مهم در اهدای خون و پیشگیری از عوارض آن را بیان می کنیم:

• قبل از اهدای خون به رژیم غذایی خود توجه کنید و سعی کنید از منابع غذایی حاوی آهن استفاده کنید.
•  
• ۴۸ ساعت قبل از خون دادن مصرف آسپرین را قطع کنید.
•  
• شب قبل از اهدای خون خواب کافی داشته باشید.
•  
• قبل از اینکه به مرکز خونگیری مراجعه کنید از انجام فعالیت های شدید و ورزش های سنگین خودداری کنید.
•  
• چند ساعت قبل از خونگیری مایعات و آب کافی بنوشید. سعی کنید بدن خود را هیدراته نگه دارید.
•  
• بهتر است ناشتا خون ندهید. حتما وعده غذایی قبل از خون دادن را کامل میل کنید.
•  
• پس از خون دادن می توانید میان وعده سبک مصرف کنید اما اگر سابقه حالت تهوع دارید بهتر است مواد غذایی زیادی نخورید.
• بعد از اهدای خون برای کاهش عوارض خون دادن مدتی روی تخت دراز بکشید و استراحت کنید.
•  
• بهتر است بعد از خون دادن کارهای سنگین انجام ندهید. همچنین بعد از خون دادن رانندگی نکنید.

 

این مطلب، شما را با ۱۰ مزیت خون دهی برای فرد اهداکننده آشنا می‌کند

 

۱- جریان خون بهبود می یابد

 

 

اهدای خون مکرر با کاهش غلظت خون به بهبود جریان خون کمک می کند

به این ترتیب لایه داخلی عروق نیز کمتر دچار آسیب و گرفتگی می شود، مجله اپیدمیولوژی آمریکا مقاله‌ای منتشر کرده که نشان می دهد اهدای خون می تواند خطر سکته قلبی و سکته مغزی را کاهش دهد اهداکنندگان خون نسبت به سایر افراد کمتر در بیمارستان بستری می شوند و در صورت بستری شدن به تعداد روز‌های کمتری برای بهبود نیاز پیدا می کنند

 

۲- بیماری‌های نهفته آشکار می شوند

 

 

اهدای خون می‌تواند در کشف بیماری‌های نهفته در اهدا‌کنندگان کمک کننده باشد، زیرا قبل از خون گیری از فرد، معاینه می‌شود و آزمایش انجام می‌گیرد این افراد باید از لحاظ

دمای بدن،

ضربان قلب،

فشارخون،

میزان هموگلوبین خون

و کم خونی بررسی شوند

پس از اهدا نیز خون به آزمایشگاه فرستاده می‌شود

و از لحاظ بیماری‌های مختلف از جمله

عفونت‌های اچ آی وی (HIV)،

هپاتیت و …

تحت‌بررسی قرار می گیرد اگر جواب هر یک از این آزمایش‌ها مثبت باشد، بلافاصله به شما اطلاع داده می شود، بنابراین با اهدای خون مکرر می توانید از سلامت خود نیز مطمئن شوید البته این موضوع دلیل نمی‌شود مراجعه سالیانه به پزشک را کنار بگذارید

 

۳- سطح آهن خون متعادل می ماند

 

افراد بالغ و سالم حدود ۵ گرم آهن در بدن خود دارند.

این آهن اغلب در گلبول‌های قرمز خون و مغز استخوان جای می گیرد

با هر واحد خون اهدایی معمولا یک چهارم از ۱ گرم آهن بدن کم می شود این میزان را می توان با مصرف غذا‌های حاوی آهن طی هفته‌های بعد از اهدا جبران کرد

اهدای خون به تنظیم میزان آهن خون و جلوگیری از تجمع بیش از حد آن در بدن کمک می کند در صورتی که آهن خون از حد مجاز بالاتر برود، این عنصر در ارگان‌های مختلف بدن مثل کبد، پانکراس، بیضه ها، تخمدان ها، پوست، مفاصل و… تجمع پیدا می کند. این وضعیت که تحت‌عنوان بیماری هموکروماتوز شناخته می شود به ارگان‌های بدن آسیب جدی وارد می کند

هموکروماتوز می تواند ارثی باشد یا بر اثر اعتیاد به الکل، کم‌خونی یا اختلالات دیگر ایجاد شود. اهدای خون مکرر به کاهش سطح بالای آهن در بدن و حفظ سلامت ارگان‌ها کمک می کند

 

۴- طول عمر بیشتر می شود

 

 

کمک به دیگران یکی از راه‌های افزایش طول عمر است

مطالعات در زمینه ارتباط سلامت روان و جسم نشان داده اند افرادی که با اهداف نوع دوستانه خون خود را اهدا می کنند، نسبت به کسانی که فقط برای حفظ سلامت خود یا مقاصد مالی خون می دهند، در ۴ سال بعد از اهدا کمتر با خطر مرگ بر اثر بیماری مواجه می شوند

اگرچه اهدای خون برای سلامت فرد اهداکننده مفید است، اما نباید فراموش کرد این اقدام با هدف کمک و نجات جان دیگران انجام می شود با هر بار اهدای خون می توان زندگی ۳ نفر را نجات داد نیاز به خون همیشه در تمام نقاط جهان مطرح است، بنابراین نباید نقش اهداکنندگان را دست کم گرفت.

 

۵- از بیماری‌های کبد پیشگیری می شود

 

 

وجود کبد برای بدن بسیار مهم است

کبد به متابولیسم ویتامین ها، مواد معدنی، پروتئین ها، چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها کمک می کند،

کبد همچنین گلوکز، ویتامین‌ها و مواد معدنی را در خود ذخیره می‌کند و در تصفیه خون و سم زدایی از آن نقش دارد

اهدای خون به کاهش خطر بیماری‌های کبدی مرتبط با افزایش آهن خون کمک می کند. زیاده‌روی در مصرف غذا‌های سرشار از آهن میزان این عنصر را در بدن بالا می برد از آنجایی که فقط مقدار معینی از آهن جذب بدن می شود، آهن اضافی در قلب، کبد و پانکراس ذخیره می شود. این موضوع به نوبه خود خطر سیروز و نارسایی کبد، آسیب به پانکراس و مشکلات قلبی را افزایش می دهد

 

۶- کاهش وزن آسان‌تر می شود

 

 

اهدای خون مکرر به کاهش وزن کمک می کند، این موضوع برای افراد چاق و کسانی که در معرض خطر بیماری‌های قلبی عروقی قرار دارند، مفید است

درواقع، با هر بار اهدای خون نزدیک به ۶۵۰ کالری حاصل از چربی سوخته می‌شود.

با این حال نباید به قصد کاهش وزن خون اهدا کرد همچنین نباید با فاصله خیلی کم انجام شود. توصیه می شود قبل از اهدا با پزشک خود مشورت کنید تا دچار مشکل نشوید

 

۷- خطر سکته قلبی پایین می آید

 

تحقیقات نشان داده اند اهدای خون می تواند خطر سکته قلبی را به خصوص در آقایان به میزان زیادی کاهش دهد،

گلبول قرمز در مرکز خود پروتئینی قرمزرنگ به نام هموگلوبین دارد. داخل این پروتئین نیز یک آهن ۲ بار مثبت (Fe++) قرار گرفته که به اکسیژن می چسبد و آن را به نقاط مختلف بدن می‌رساند

مردان بالغ به ۵/۸ میلی گرم آهن و خانم‌های بالغ در سنین باروری به ۹/۱۸ میلی‌گرم از این عنصر در روز نیاز دارند، آهن مورد نیاز می تواند از منابع گیاهی و حیوانی وارد بدن شود مصرف بیش از حد آهن باعث تجمع آن در بدن می‌شود و میزان رادیکال‌های آزاد را افزایش می ده، همچنین باعث اکسید شدن کلسترول می‌شود، کلسترول اکسیدشده به دیواره‌های داخلی رگ می‌چسبد و باعث ایجاد پلاک و گرفتگی می شود. این مساله نیز در طولانی مدت خطر سکته را افزایش می دهد

با اهدای خون مکرر سطوح آهن متعال می‌شود، بازسازی خون سریع‌تر انجام می گیرد و اکسیداسیون کلسترول کمتر می شود به این ترتیب خطر سکته نیز کاهش می یابد

طبق بررسی منتشر شده در مجله اپیدمیولوژی آمریکا، اهدای خون مکرر می‌تواند خطر سکته قلبی را تا ۸۸ درصد کاهش دهد.

 

۸- خطر ابتلا به سرطان کاهش می یابد

 

با اهدای خون ذخایر آهن در سطح متناسبی باقی می ماند. این موضوع به کاهش خطر سرطان‌های مختلف مثل

سرطان کبد،

سرطان روده،

سرطان ریه،

سرطان گلو و… کمک می کند.

 

سرطان معمولا با بالا رفتن آهن خون از حد مجاز در ارتباط است.

 

۹- خونسازی افزایش پیدا می کند

 

بعد از هر بار اهدا، بدن سعی می‌کند خون از دست رفته را دوباره تامین کند. اهدای خون مکرر، تولید سلول‌های جدید خونی را افزایش می دهد و از این طریق به حفظ سلامت و افزایش سرعت بهبود زخم‌ها و آسیب‌های بافتی کمک می کند

 

۱۰- عملکرد مغز بهبود می یابد

 

با اهدای خون مکرر و بهبود جریان خون، عملکرد مغز ثبات بیشتری پیدا می کند

به این ترتیب، میزان تمرکز افزایش می‌یابد و از استرس‌های ناشی از عدم تمرکز کاسته می‌شود. با کاهش استرس خطر ابتلا یا پیشرفت بسیاری از بیماری‌ها نیز کاهش می‌یابد. استرس همچنین یکی از عوامل پیری زودرس است، بنابراین با اهدای خون مکرر می‌توان به سلامت و زیبایی پوست نیز کمک کرد

 

تغییرات پس از اهدای خون در بدن

 

از دست دادن بیش از اندازه خون می تواند خطرناک باشد اما اهدای داوطلبانه نیم لیتر از خون باعث تغییرات مفیدی در سیستم گردش خون می شود. خون دادن می تواند تا مدت کوتاهی فشار خون افراد را کاهش دهد. توصیه می شود حتی اگر شرایط اهدای خون ندارید اما از فشارخون رنج می برید از روش فصد خون استفاده کنید. برای این کار حتما مرکز فصد خون معتبر و مجهزی را انتخاب کنید.

کاهش سریع خون باعث به وجود آمدن سرگیجه و ضعف در فرد می شود.

در یک لیتر خون حدود ۵ میلییارد گلبول قرمز و ۲۰۰ میلیون سلول خونی و حدود ۵ تا ۱۰ میلیون گلبول سفید وجود دارد. طبیعی است که با کاهش نیم لیتری خون تغییرات خاصی در بدن به وجود آید.

 

 مدت زمان جبران تغییرات پس از اهدای خون

 

تغییرات پس از اهدای خون در بدن شامل موارد زیر می شود:

 

• ۲۰ دقیقه پس از خون دادن، گردش خون نظم مجدد خود را پیدا می کند.
•  
• ۲۴ ساعت پس از اهدای خون مایع از دست رفته در خون جبران خواهد شد.
•  
• ۴۸ ساعت پس از اهدای خون پروتئین از دست رفته خون جبران می شود.
•  
• ۲ هفته پس از اهدای خون گلبول های حذف شده جایگزین خواهند شد.
•  
• ۸ هفته پس از اهدای خون آهن از دسته رفته در مردان جبران خواهد شد و به تعادل کامل می رسد. تعادل آهن خون در زنان می تواند تا ۱۲ هفته طول بکشد.

سخن آخر

خون دادن یکی از روش های درمانی برای بهبود سلامت جسمانی است. فواید خون دادن خیلی بیشتر از عوارض خون دادن است. همچنین شما با اهدای خون علاوه بر بهره مندی از فواید جسمی آن برای خود باعث نجات ۳ بیمار دیگر از رنج و مرگ می شوید. با رعایت چند نکته ساده و توجه به رژیم غذایی می توان به طور منظم خون داد و از مزایای آن استفاده کرد. امیدواریم این بار شما داوطلب اهدای خون باشید.

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

25 نکته لازم برای اهدای خون

 

از پرداختن به هر گونه فعالیت بدنی شدید و بلند کردن اجسام سنگین، تا حدود پنج ساعت پس از اهدای خون بپرهیزید. حتی اگر احساس ضعف نمی کنید، اقدام به فعالیت های جسمی سنگین نکنید، زیرا ممکن است عواقب بدی در آینده برای شما داشته باشد.
افراد نیکوکاری که اقدام به اهدای خون خود می کنند، باید نکات زیر را رعایت کنند تا علاوه بر انجام کار خیر، خاطره خوبی از اهدای خون داشته باشند و سلامتی خودشان هم به خطر نیفتد.

 

نکات لازم قبل از اهدای خون به شرح زیر است:

 

 
1- سعی کنید چند روز قبل از اهدای خون، موادغذایی غنی از آهن را مصرف کنید، مانند گوشت قرمز، ماهی، مرغ، حبوبات و غلات و اسفناج.

 

2- سعی کنید شب قبل از اهدای خون استراحت کافی داشته باشید و خوب بخوابید. خواب کافی سبب کاهش سموم بدن می شود و خون را برای اهدا کردن سالم تر می کند.

 
3- چند ساعت قبل از اهدای خون، به مقدار کافی آب بنوشید تا خون شما رقیق شود. همچنین این کار سبب می شود تا فرد اهداکننده، پس از دادن خون، کمتر دچار مشکل شود.

 

4- سعی کنید قبل از اهدای خون غذاهای سالم میل کنید و از مصرف غذاهای سرخ کرده و چرب پرهیز نمایید.

 

5- سعی کنید حداقل دو روز قبل از اهدای خون، از مصرف داروهایی مانند آسپیرین خودداری کنید. اگر از پلاکت خون شما برای افراد نیازمند به پلاکت استفاده شود، در صورتی که از داروهایی مانند آسپیرین استفاده کرده باشید، ممکن است نتوانند از آن برای اهدا استفاده کنند.

 

6- اگر اهداکننده دائمی خون می باشید، همیشه کارت مخصوص اهدای خون خود را همراه داشته باشید.

 

7- اگر برای اولین بار است که اقدام به اهدای خون خود می کنید، حتما کارت شناسایی، همراه خود داشته باشید، زیرا  مراکز سازمان انتقال خون از پذیرش افراد بدون کارت شناسایی خودداری می کند.

در حین اهدای خون آرامش خود را حفظ کنید
 
8- هرگز با معده خالی برای اهدای خون اقدام نکنید. سعی کنید چند ساعت قبل آن غذای مناسبی بخورید.

 

9- اگر فردی هستید که احساس می کنید ممکن است در حین اهدای خون دچار تهوع و استفراغ شوید، بلافاصله قبل از اهدا چیزی میل نکنید، زیرا ممکن است احساس شما به واقعیت تبدیل شود.

 

نکات لازم حین اهدای خون

 

 
1- به یاد داشته باشید که قبل از مراجعه به مراکز انتقال خون، لباس های با آستین کوتاه بپوشید و یا حتی المقدور از لباس هایی استفاده کنید که آستین آنها به راحتی بالا برود تا در حین اهدای خون دچار مشکل نشوید.

 

2- به فرد متخصصی که خون شما را می گیرد اجازه دهید تا از هر بازویی که مناسب تر است، برای گرفتن خون استفاده کند. او خوب می داند که چگونه رگ پیدا کند و با ایجاد کمترین آسیب خون را بگیرد.
 
3- سعی کنید در حین اهدای خون اصلا استرس نداشته باشید و کاملا آرامش خود را حفظ کنید. با این کار، هم خون اهدایی سالم تر و قابل استفاده برای دیگران می شود و هم سلامتی خود شما به خطر نمی افتد.

 

4- کار اهدای خون ممکن است مدتی به طول انجامد. بنابراین به شما پیشنهاد می شود که کتاب و یا مجله ای مطالعه کنید و یا با دیگر اهداکنندگان صحبت کنید تا متوجه گذشت زمان نشوید.

 

5- بلافاصله بعد از اهدای خون، زمانی را برای نوشیدن و مصرف مواد قندی خوراکی بگذارید. معمولا در مراکز اهدای خون، محلی برای پذیرایی از افراد اهداکننده خون وجود دارد تا کمبود خون از دست رفته خود را بلافاصله با مصرف انواع مایعات به دست آورند و جبران کنند.

 

6- اگر حین اهدای خون، احساس سرما کردید، از پرسنل مراکز انتقال خون بخواهید تا پتویی به شما بدهند. احساس سرما، طبیعی و به دلیل افت فشار خون است.

 

7- اگر نگاه کردن به سوزن، احساس بدی به شما می دهد، سعی کنید حواس خود را پرت کنید و نفس عمیقی بکشید و آرامش خودرا حفظ نمایید.

 

نکات لازم بعد از اهدای خون

 

 
1- سعی کنید بلافاصله بعد از اهدای خون نایستید و به کار روزانه خود مشغول نشوید. برای مدتی بصورت خوابیده بمانید و بعد کمی بنشینید و به تدریج بایستید. ممکن است به دلیل کاهش مواد قندی و مایعات موجود در خون، احساس سرگیجه به شما دست دهد و نتوانید تعادل خود را حفظ کنید.

2- سعی کنید کار آن روز خود را سبک تر کنید، زیرا انرژی شما برای مدت کمی کاهش پیدا می کند و ممکن است سریعا دچار خستگی و بی قراری شوید.

 

3- برای مدت دو تا سه روز پس از اهدای خون، مقدار زیادی مایعات بنوشید تا خون از دست رفته شما جبران شود.

 

4- از پرداختن به هر گونه فعالیت بدنی شدید و بلند کردن اجسام سنگین، تا حدود پنج ساعت پس از اهدای خون بپرهیزید. حتی اگر احساس ضعف نمی کنید، اقدام به فعالیت های جسمی سنگین نکنید، زیرا ممکن است عواقب بدی در آینده برای شما داشته باشد.

 

5- اگر تا چند ساعت پس از اهدای خون، احساس سردرد و سرگیجه می کنید، دراز بکشید و پاهای خود را بالاتر از سطح بدن خود قرار دهید تا زمانی که این احساس برطرف شود.

 

6- ممکن است خونریزی در ناحیه ای که سوزن وارد شده است ادامه پیدا کند و حتی پس از برداشتن پانسمان نیز ادامه یابد. لذا سعی کنید حدود 3 تا 5 دقیقه این ناحیه را فشار دهید و بازوی خود را بالا نگه دارید.
 
اگر خونریزی و یا کبودی در زیر پوست آن ناحیه رخ دهد، بسته یخی را به طور متناوب، بر روی آن منطقه بگذارید تا ناراحتی آن برطرف شود. لازم به ذکر است که ادامه یافتن خونریزی در اهداکنندگان خون به ندرت رخ می دهد.

 

7- اگر شما فردی هستند که حتی برای یک بار در زندگی خود، خون اهدا کرده اید، باید بسیار خوشحال باشید و خدا را به خاطر این نعمت بزرگ شکر کنید، زیرا مطمئن باشید که خداوند لیاقت نجات بندگان بیمار خود را به هر فردی نمی دهد.
 
8- سعی کنید بلافاصله بعد از اهدای خون، اقدام به رانندگی نکنید، زیرا ممکن است به دلیل ضعف ناشی از کاهش خون، دچار سانحه شوید.

9- از رژیم غذایی غنی از آهن پیروی کنید و موادغذایی تازه استفاده کنید تا مواد از دست رفته بدنتان جبران شود.

 

منبع: تبیان

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

خواص زیاد سیر که از آن بی خبرید

سیر سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها، مواد معدنی و ویتامین‌ها و ترکیباتی است که به

افزایش طول عمر،

تقویت سیستم ایمنی بدن،

کاهش فشار خون و

پیشگیری از انواع سرطان‌ها

کمک می‌کند؛ در این مطلب به خواص سیر در پیشگیری و درمان بیماری‌های مختلف پرداخته‌ایم.

 

 "سیر" با نام علمی Allium sativum گیاهی علفی و دائمی است که ساقه آن تا ارتفاع 40 سانتی‌متر نیز می‌رسد؛ برگ‌های آن باریک و نواری‌شکل به‌رنگ سبز تیره و گل‌‌های آن کوچک و صورتی‌رنگ که به‌صورت یک چتر در انتهای ساقه ظاهر می‌‌شود.

انواع سیر

 

سیر 3 نوع بیابانی، بستانی و کوهی دارد که نوع معمول خوراکی، نوع بستانی است و به نوع کوهی، موسیر گفته می‌شود که بیشتر از آن در تهیه ترشی استفاده می‌شود.

 

ترکیبات سیر

سیر سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها، مواد معدنی و ویتامین‌ها، با سطوح بالایی از پتاسیم، کلسیم، آهن، منیزیم، منگنز، روی، سلنیوم، ویتامین‌های گروه ب و ویتامین C است.

سیر خام حاوی

59 درصد آب،

33 درصد کربوهیدرات،

6 درصد پروتئین،

2 درصد فیبر

 و کمتر از یک درصد چربی است.

سیر یکی از محصولات درآمدزا در منطقه به‌شمار می‌آید که به‌دلیل شرایط خاص صادراتی و مصرف بالای آن در اروپا و کشورهای حوزه خلیج فارس، هم‌اکنون در بسیاری از کشورهای جهان کشت می‌شود.

 

کشور چین با تولید چندین میلیون تن سیر بزرگترین تولیدکننده این محصول در جهان است. ایران تا سالهای پیش در زمره 20 کشور نخست جهان در تولید سیر قرار داشت و استان همدان در صدر جدول تولید سیر در کشور قرار دارد.

 

تاریخ مصرف سیر در جهان

 

 

این گیاه حداقل ‌3000 سال در طب چین کاربرد داشته است. مصریان، بابلی‌ها، یونانی‌ها و رومی‌ها از سیر برای موارد شفابخش استفاده می‌کرده‌اند. در جنگ‌های جهانی اول و دوم نیز از سیر به‌عنوان ماده ضدعفونی‌کننده برای پیشگیری از "قانقاریا" استفاده می‌شد.

در طول تاریخ، سیر در سراسر دنیا برای درمان ناراحتی‌های مختلف ازجمله فشار خون بالا، عفونت‌ها و مارگزیدگی‌ها استفاده شده است و برخی فرهنگ‌ها از آن برای دفع ارواح شیطانی استفاده می‌کردند.

 

چرا سیر بوی تندی دارد؟

 

ترکیب سولفوری سیر که به  "آلیسین" معروف است علت بوی تند سیر است.

 

خواص سیر؛ تقویت سیستم ایمنی بدن با مصرف سیر

 

امروزه از سیر برای درمان بسیاری از بیماری‌ها در نقاط مختلف جهان استفاده می‌شود؛ برخی از مطالعات نشان داده است که سیر می‌تواند در پیشگیری از عوامل سرکوبگر سیستم ایمنی نقش مؤثری داشته باشد.

تأثیرات ایمن‌سازی سیر در حفاظت در برابر سرطانها، بیماری‌های مقاربتی و ایدز مشاهده شده است، همچنین ایمنی ایجادشده توسط سیر می‌تواند به درمان و پیشگیری ازبیماری‌های قارچی تهاجمی کمک کند.

 

خواص ضدمیکروبی سیر

سیر یک آنتی‌بیوتیک طبیعی، ضدقارچ و ضدویروس قوی است؛

سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند و به‌عنوان یک آنتی‌بیوتیک طبیعی عمل می‌کند. آلیسین موجود در سیر روی گروه وسیعی از میکروارگانیسم‌ها مؤثر است زیرا باعث مهار نوعی آنزیم می‌شود و قابلیت زیستی میکروب‌ها را دچار اختلال می‌کند.

 

خواص ضدانگلی سیر

گزارش‌ها حاکی از آن است که سیر بر بسیاری از انواع انگل‌ها اثر دارد. براساس نتایج حاصل از مطالعات بالینی می‌توان گفت که سیر در درمان بیماری "ژیاردیوز" که نوعی بیماری انگلی است مؤثر است، همچنین یکی از ترکیبات جداشده از آلیسین سیر تجاری‌سازی می‌شود و در درمان بیماری‌های ناشی از عفونت‌های انگلی با انتاموبا هیستولیتیکا و ژیاردیا و مصرف می‌شود.

 

خواص ضدقارچی سیر

مطالعات نشان می‌دهد که عصاره سیر اثر ضدقارچی روی طیف وسیعی از مخمرها دارد. ترکیبات موجود در سیر باعث تخریب دیواره سلولی قارچ، جلوگیری از سنتز دیواره سلولی، کاهش انتقال اکسیژن، کاهش رشد سلول و تغییر در ساختار غشا می‌شوند و منجر به از بین رفتن قارچ‌ها می‌شوند.

 

خواص سیر برای جلوگیری از خرابی دندان

عصاره سیر بر فعالیت باکتری‌ "استرپتوکوکوس سوبرینوس" اثرگذار است و از رشد آن جلوگیری می‌کند؛ این باکتری عامل خرابی دندان انسان است و بنابراین می‌توان برای جلوگیری از خراب شدن دندانها از سیر استفاده کرد.

 

تأثیر سیر بر دستگاه گوارش

 

مصرف مداوم سیر و جذب ترکیبات موجود در آن از راه دستگاه گوارش باعث کاهش علائمی همچون استفراغ، اسهال، التهاب معده و زخم‌های روده‌ای می‌شود.

مصرف سیر می‌تواند فرآیند گوارشی را تحریک و زمان عبور غذا از لوله گوارشی را کند کند که این امر منجر به بهبود هضم مواد غذایی و کاهش مشکلات گوارشی می‌شود.

 

خواص سیر برای زخم معده

مطالعات جدید نشان می‌دهد که برخی ترکیبات مشتق از سیر می‌تواند علیه عفونت "هلیکوباکتر پیلوری" که عامل بروز زخم معده است، جلوگیری کند بنابراین یکی از خواص درمانی مهم سیر، پیشگیری از بروز زخم معده است همچنین این خاصیت باعث می‌شود که سیر در پیشگیری از بروز سرطان معده نقش مهمی ایفا کند.

 

خواص آنتی‌اکسیدانی سیر

 

یکی از تولیدات مشتق‌شده از سیر AGE (Age Garlic Extract) است که فعالیت آنتی‌اکسیدانی زیادی دارد؛ آنتی‌اکسیدان‌ها یکی از عوامل مبارزه‌کننده با سرطان‌ها و برخی بیماری‌های مزمن هستند.

 

تأثیر سیر بر پیشگیری از سرطان

سیر به‌دلیل دارا بودن مقادیر زیادی آنتی‌اکسیدان، مانع از بروز انواع سرطان‌ها می‌شود.

آنتی‌اکسیدان‌ها موادی هستند که با خنثی کردن رادیکال‌های آزاد، باعث جلوگیری از آسیب به بافت‌ها و بروز انواع سرطان‌ها می‌شوند؛ مطالعات ثابت کرده است که مصرف سیر به‌دلیل داشتن خواص آنتی‌اکسیدانی، مانع از بروز سرطان روده بزرگ، سینه، معده، پروستات و مثانه می‌شود؛ همچنین پژوهش‌های محققان نشان می‌‌دهد که "تیوسولفات" استخراج‌شده از سیر، مانع رشد سلول‌های سرطانی می‌شود.

سیر به‌دلیل داشتن سلنیوم زیاد، نقش ضدسرطانی بیشتری در مقایسه با سایر گیاهان دارد.

 

خاصیت سیر برای بیماری‌های قلبی ـ عروقی

بیماری‌های قلبی و عروقی شامل بیماری‌های ایسکمیک قلبی و حمله‌های قلبی هستند که به‌علت چربی بالای خون ایجاد می‌شوند.

در مطالعاتی که روی موش‌ها انجام شده است ثابت شد که مصرف سیر، به‌طور مؤثر باعث کاهش سطوح کلسترول و چربی خون بد (LDL) می‌شود و این مسئله باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی ـ عروقی می‌شود.

 

خواص سیر برای کاهش کلسترول

 

نتایج مطالعات نشان داد که ترکیبات موجود در سیر می‌تواند باعث کاهش رسوب کلسترول در دیواره رگ‌ها شود همچنین ماده‌ای به‌نام "استروئید ساپونین" در سیر در کاهش غلظت کلسترول خون نقش مؤثری دارد.

 

خواص سیر برای فشار خون

 

کاهش فشار خون بر اثر مصرف سیر سال‌هاست که به اثبات دانشمندان جهان رسیده است. بر اساس مطالعات، کاهش فشار خون ناشی از مصرف سیر به‌دلیل اثر شل‌کنندگی سیر بر ماهیچه‌های صاف دیواره رگ‌ها است همچنین سیر به‌طور مستقیم بر گشاد شدن عروق تأثیر دارد که این امر باعث کاهش فشار خون می‌شود؛ در طب سنتی و نوین توصیه‌های زیادی به مصرف سیر در افراد دچار فشار خون بالا شده است.

گیاه سیر تولید ماده‌ای به‌نام "نیتریک اکساید" را افزایش می‌دهد که این ماده باعث کاهش چشمگیر فشار خون می‌شود.

 

خواص سیر برای دیابتی‌ها

تأثیر سیر به‌عنوان یک عامل کاهش‌دهنده قند خون، در پژوهش‌ها مورد توجه قرار گرفته است. محققان مشاهده کردند که مصرف سیر باعث افزایش تحریک ترشح انسولین از پانکراس می‌شود و بنابراین می‌تواند نقش مهمی در کاهش قند خون ایفا کند.

 

تأثیر سیر بر غلظت خون

 

مطالعات متعددی نقش سیر در کاهش غلظت خون را به اثبات رسانده‌اند. وظیفه پلاکت‌ها، بند آوردن خون پس از آسیب‌دیدگی عروق است و در غلظت خون نقش دارند. فعالیت ضدپلاکتی سیر باعث شده است مصرف آن نقش مؤثری در کاهش غلظت خون داشته باشد؛ در یک مطالعه ثابت شده است که به‌دلیل وجود ترکیبات سولفوری در سیر، خاصیت ضدپلاکتی آن 13 برابر بیشتر از پیاز است. ماده‌ای به‌نام "اجوئن" در سیر وجود دارد که می‌تواند باعث کاهش انعقاد و غلظت خون شود.

 

خواص سیر برای پیشگیری از آلزایمر

 

سیر دارای آنتی‌اکسیدان‌های بالایی است که به جلوگیری از هرگونه آسیب سلولی در بدن کمک می‌کند. این خواص آنتی‌اکسیدانی می‌تواند به پیشگیری از برخی بیماری‌های شناختی مانند زوال عقل و آلزایمر کمک کند.

 

سیر برای پیشگیری از سرماخوردگی

 

یک مطالعه بزرگ 12هفته‌ای نشان داد که مصرف روزانه مکمل سیر در مقایسه با دارونما، میزان سرماخوردگی‌ را تا 63 درصد کاهش می‌دهد؛ علاوه بر این همان‌طور که بالاتر گفته شد سیر تأثیر شگرفی بر تقویت سیستم ایمنی بدن و جلوگیری از رشد باکتری‌ها دارد بنابراین استفاده از آن به‌ویژه در فصول سرد سال می‌تواند از خطر ابتلا به سرماخوردگی بکاهد.

 

برای طول عمر بیشتر سیر بخورید!

 

امروزه شیوع بیماری‌های غیرواگیر یکی از دلایل عمده مرگ افراد در جهان است؛ خواص آنتی‌اکسیدانی و مواد معدنی و ویتامین‌های موجود در سیر می‌تواند در پیشگیری از این بیماری‌ها نقش بسزایی داشته باشد و بنابراین مصرف سیر می‌تواند به افزایش طول عمر شما از طریق کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف کمک کند.

در تحقیقات اثبات شده است که استفاده از میزان زیادی سیر به‌دلیل ترکیبات گوگردی موجود در آن از آسیب به بدن بر اثر سمّیت فلزات سنگین محافظت می‌کند.

یک مطالعه 4هفته‌ای روی کارمندان کارخانه ساخت باتری خودرو (که بیش از حد در معرض سرب قرار داشتند) نشان داد که سیر سطح سرب در خون را 19 درصد کاهش می‌دهد!

 

تأثیر سیر بر تقویت استخوان‌ها

اگرچه هنوز مطالعات انسانی گسترده‌ای درباره اثربخشی سیر در تقویت استخوانها انجام نشده اما یک مطالعه روی موش‌ها نشان داده است که سیر با افزایش سطح استروژن، ممکن است میزان تحلیل استخوان را در زنان کاهش دهد.

 

خواص سیر برای پوست و مو

آلیسین ماده‌ای است که باعث جلوگیری از ریزش موی سر می‌شود.

در رابطه با تأثیر آلیسین به‌روی موی سر باید گفت که این ماده می‌تواند جریان خون به پوست سر را افزایش دهد و فولیکول‌های آسیب‌دیده مو را احیا کند و باعث جلوگیری از ریزش مو شود. در برخی از موارد نیز عامل ریزش مو، باکتری‌ها یا قارچ‌های ناشناخته روی پوست سر هستند. آلیسین طبق خاصیت ضدمیکروبی ذکرشده در بالا می‌تواند این باکتری‌ها را بکُشد و باعث جلوگیری از ضعیف شدن و آسیب موی سر شود. سیر به‌دلیل دارا بودن این ویژگی‌ها همچنین برای تقویت پوست و جلوگیری از عفونت‌های پوستی بسیار سودمند است.

 

سیر از منظر طب سنتی

سیر به‌صورت خوراکی برای

 رفع التهاب دستگاه تنفسی،

سیاه‌سرفه و

برونشیت مصرف می‌شود

همچنین از سیر برای بهبود ناراحتی‌های گوارشی به‌خصوص مشکلات هاضمه همراه با نفخ و اسپاسم گوارشی استفاده می‌شود.

 

از سیر به‌شکل موضعی برای درمان 

زگیل،

میخچه،

پینه،

التهاب گوش،

درد عضلانی،

آرتریت و سیاتیک استفاده می‌شود.

 

سیر در طب سنتی با نام "ثوم" یا سیر شناخته می‌شود، طبیعت آن گرم و خشک است.

 

خواص سیر در طب سنتی شامل

مسهل بلغم و سوداء و صفراء و اخلاط سوخته،

مدرّ،

و جلا‌بخش پوست است.

 

سیر برای مفاصل و امراض بلغمی و سوداوی مفید است.

 

در دستگاه گوارش جهت قولنج و بواسیر مصرف می‌شود.

 

برای جنون، صرع، سردرد مزمن، درد شقیقه و جهت وسواس سوداوی آن را مفید دانسته‌اند چرا که آن را خشک می‌کند.

سیر برای درد مفاصل مفید است

و نقرس و درد کمر را بهبود می‌بخشد.

جهت تنگی نفس، تقویت قلب، خارش تن، منع ریختن موی و با حنا جهت سیاه کردن آن نیز به‌کار می‌رفته است.

التیام زخم کهنه و ترک‌خوردگی دست و پا نیز از اثرات دیگر آن است.

 

مضرات سیر

 

گفته شده است که سیر محرک باد شکم و برای چشم مضر است؛

ایجاد‌کننده کرب، پیچش شکم و دل به‌هم‌خوردگی است.

در افراد گرم‌مزاج میل جنسی را کاهش می‌دهد که مصلح آن شکر است و

در افراد سردمزاج میل جنسی را افزایش می‌دهد.

مصلح سیر: پاک کردن گیاه از چوب و شاخ و تخم آن، و آلودن آن به روغن بادام و پختن با هلیله زرد و گل سرخ و انیسون و بنفشه و آب‌میوه‌ها است و استعمال کردن آن توصیه شده است.

 

میزان مجاز مصرف سیر

 

میزان مصرف عمومی سیر دوز 4 گرم سیر تازه یا 8 میلی‌گرم اسانس یا بنه تازه سیر 1 تا 2 بار در روز است.

 

نسخه‌های خانگی درمان بیماری‌ها با سیر

 

برای درمان تصلّب شرایین روزانه 600 تا 800 میلی‌گرم پودر سیر یا سیر خشک را مصرف کنید.

برای کاهش چربی خون روزانه 600 تا 900 میلی‌گرم از پودر سیر در روز را در چند نوبت تقسیم و مصرف کنید.

برای کاهش فشار خون 200 تا 300 میلی‌گرم از پودر سیر را سه بار در روز مصرف کنید.

برای تسکین دندان‌درد، سیر خام را روزی چند بار روی لثه و دندان بمالید.

برای کاهش التهاب پوست و زگیل سیر له‌شده را روی زگیل قرار دهید.

برای درمان سینوزیت، چند حبه سیر له‌شده را در کره تفت دهید و با نان میل کنید.

یک حبه سیر را ریز خرد کنید و با کمی آب میل کنید تا نفخ، یبوست و درد معده برطرف شود.

 

عسل و سیر برای لاغری

می‌توان از ترکیب عسل و سیر برای لاغری استفاده کرد و به‌کمک آن‌ها یک معجون برای کاهش وزن و تقویت سیستم ایمنی و بهبود عملکرد متابولیسم درست کرد.

 تهیه معجون :

 می‌توانید دو یا سه حبه سیر را پس از پوست کندن، له و کمی عسل به آن‌ها اضافه کنید. پس از آن‌که این مخلوط آماده شد، اجازه دهید 10 تا 15 دقیقه در دمای اتاق بماند و سپس میل کنید.

 

تداخلات دارویی سیر

افرادی که داروی وارفارین، آسپیرین، دیپیریدامول یا داروهای ضدپلاکتی دیگر یا عوامل حل‌کننده لخته مثل هپارین را مصرف می‌کنند ممکن است دچار افزایش زمان خونریزی تا 2 برابر شوند بنابراین در مصرف همزمان سیر و این فرآورده‌‌ها باید با پزشک مشورت کنند.

 

عوارض جانبی مصرف سیر

این گیاه در افراد با آلرژی نسبت به سیر نباید مصرف شود،

همچنین حداقل 10 روز قبل از اعمال جراحی باید مصرف سیر قطع شود تا احتمال خونریزی کاهش یابد.

مصرف سیر و فرآورده‌های حاوی آن با معده خالی ممکن است باعث ایجاد سوزش سر دل، تهوع، استفراغ و اسهال شود. مصرف مقادیر زیاد سیر ممکن است باعث افزایش خطر خونریزی پس از جراحی شود.

 

پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله در روایتی فرموده‌اند:‌ «سیر بخورید و بدان درمان کنید چراکه درمان 70 درد در آن است».

 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 مراقب باشید/ این داروها و خوراکی‌ها پلاکت خون را کاهش می‌دهند

 

پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمی‌کند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است. تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد اما تأخیر در تشخیص می‌تواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.
 ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته می‌شود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکت‌های خون بیمار کاهش یافته و سلول‌های خونی قادر نخواهند بود فعالیت‌های اساسی بدن را انجام دهند

 

پلاکت چیست؟

 

 

پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته می‌شود که آنزیم‌های لازم برای انعقاد خون را در خود دارند.

پلاکت‌ها بسیار کوچکند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند.

میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.

 

نحوه عملکرد پلاکت خون

 

 

کار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است.

تجمع پلاکت‌ها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی می‌شود.

پلاکت‌های فعال حاوی پروتئین چسبنده‌ای به نام فیبرین هستند که این پروتئین‌ها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا می‌کنند.

 

 

 

علت پایین بودن پلاکت خون

 

 

پایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد اما در شرایط آسیب‌دیدگی می‌تواند روند انعقاد و لختگی خون را تحت‌تأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای و عوارض جانبی مصرف برخی داروها کاهش می‌یابد که در ادامه به شرح این موارد می‌پردازیم:

 

۱) داروها و خوراکی‌هایی که پلاکت خون را کاهش می‌دهند

 

 

مصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی داروهای حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز می‌شوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند.

استفاده از برخی نوشیدنی‌ها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف می‌شود) می‌تواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.

 

این داروها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت می‌شوند:

 

داروهای ضد انعقاد یا مهارکننده‌های گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می شود)

اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لخته‌های خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد)

و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)

هپارین،

استامینوفن،

ایبوپروفن،

ناپروکسن،

آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)،

سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)،

پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)،

داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین،

سولفونامیدها مانند تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول،

وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).

۲) بیماری‌هایی که موجب پایین بودن پلاکت خون می‌شوند

 

 

برخی از بیماری‌ها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی می‌شوند که عبارتند از:

سرطان مغز استخوان،

لوسمی

HIV

 هپاتیت C

 عفونت‌های ویروسی

آنمی

سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)

سپسیس (نوعی عارضه عفونی)

بیماری های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)

سابقه ارثی و ژنتیکی

زیاده‌روی در مصرف بیش از حد الکل

برخورد با ترکیبات سمی

دوران بارداری و ...

 

کاهش پلاکت خون گاهی می‌تواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود.

درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی داروها و تلاش برای رفع مشکلات زمینه‌ای است. در برخی موارد نیز برای درمان، از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده می‌شود.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 مهم ترین نشانه‌های دردهای سیاتیک چیست؟

نشانه‌های دردهای سیاتیکدلیل دردهای لگنی و تیر کشیدن ساق پا را بشناسید

 

درد لگنی که منجر می‌شود پایین ساق پای شما تیر می‌کشد، می‌تواند علل گوناگونی داشته باشد و برای درمان باید این علت را پیدا کرد.

اگر علائم شما در طول فعالیت‌های خاص یا هنگام دراز کشیدن بدتر شود، این می‌تواند نشانه‌ای از علت درد باشد. مشخص کردن علت علائم می‌تواند به تجویز بهترین درمان کمک کند.

 

1- سیاتیک

 

سیاتیک به درد عصبی اطلاق می‌شود که به دلیل زیر فشار قرار گرفتن یا تحریک ریشه‌های عصبی نخاعی که به پایین پاها می‌روند، رخ می‌دهد.

این بیماری علاوه بر درد، همچنین می‌تواند باعث احساس گزگز، سوزش، بی‌حسی و ضعف در ساق پا شود که به طور معمول در یک طرف بروز می‌کند.

 

علل سیاتیک:

بیماری سیاتیک ممکن است به علل گوناگونی رخ دهد، ازجمله:

فتق یا بیرون‌زدگی دیسک بین‌مهره‌ای
تنگی کانال نخاعی
وجود کیست، آبسه یا تومور در نزدیکی ستون فقرات
لغزیدن مهره‌های ستون فقرات روی هم و خارج شدن‌شان از راستای هم (اسپوندیلولیستزیس)
نشانگان پیریفورمیس (عضله پیریفورمیس، عضله کوچکی در عمق لگن) روی بخشی از عصب سیاتیک فشار می‌آورد

عوامل خطرساز بیماری سیاتیک:

برخی از عوامل می‌توانند زمینه‌ساز ایجاد بیماری سیاتیک باشند، ازجمله:

سن بالاتر
اضافه‌وزن و چاقی
سیگار کشیدن
عوامل شغلی مانند بلند کردن وسایل سنگین یا نشستن طولانی‌مدت
جراحی قبلی ستون فقرات یا لگن

 

2-  آرتریت یا التهاب مفاصل

آرتریت به گروهی عوارض التهابی اطلاق می‌شود که باعث درد و ورم کردن در مفاصل ازجمله مفصل ران یا لگن می‌شوند. استئوآرتریت یا آرتروز (التهاب ناشی از فشارهای مکانیکی بر مفصل) و

آرتریت روماتوئید (التهاب مفاصل ناشی از حمله دستگاه ایمنی به خود بدن)‌ دو نوع آرتریتی هستند که می‌توانند باعث بیماری سیاتیک شوند، یعنی درد لگن شوند که به پایین ساق پا می‌رسد.

شایع ترین نوع التهاب مفصل است و در آن «ساییدگی» غضروف‌های صافی رخ می‌دهد که در انتهاهای استخوان‌ها در محل مفاصل قرار دارند و مانند یک بالشتک ضربات وارد بر آنها را جذب می‌کنند. مبتلایان به این عارضه است دچار دردی شوند که هنگام راه رفتن بدتر شود یا ممکن است پس از حرکت دچار سفتی مفصل شوید.

آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است و زمانی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به مایع سینوویال (مایع لغزنده اطراف مفصل) ‌حمله می‌کند و منجر به التهاب، درد و بدشکلی آن می‌شود. در این عارضه ممکن است هنگام بیدار شدن از خواب یا پس از مدت‌های طولانی حرکت نکردن، درد و سفتی بیشتری داشته باشید.

 

3-  بورسیت

 

بورسیت یا التهاب «بورس» یکی دیگر از علل احتمالی درد لگن است.

بورس‌ها کیسه‌های پر از مایعی هستند که استخوان‌ها، ماهیچه‌ها و تاندون‌ها را در مفاصل محافظت می‌کنند. بورسیت زمانی رخ می‌دهد که بورس عفونی یا ملتهب شود.

درد ناشی از بورسیت می‌تواند در چند روز حاد باشد و بعد به درد مبهمی بدل شود. در هنگام جابجایی (مانند بلند شدن از رختخواب یا ماشین)، پس از بی‌حرکت ماندن طولانی‌مدت، و پس از خوابیدن به سمت آسیب‌دیده بدتر می‌شود.

 

علل بورسیت عبارت‌اند از:

استفاده بیش‌ازحد یا حرکت مکرر لگن
آسیب به لگن
عفونت لگن
خارهای استخوانی (رشد استخوان در لبه استخوان‌ها)
نابرابر بودن طول پاها
اسکولیوز(انحنای جانبی ستون فقرات)
نقرس (آرتریت التهابی که باعث درد در مفاصل، به ویژه مفاصل شست پا می‌شود)

 

4- پارگی لابروم

دردی که در قسمت جلوی لگن یا کشاله ران احساس می‌شود و به پایین ساق پا می‌تابد، ممکن است نتیجه پارگی لابروم باشد.

لابروم نوعی غضروف سخت است که مفاصل گوی و کاسه (مانند مفاصل لگن و شانه) را تثبیت می‌کند. پارگی در لابروم لگن می‌تواند منجر به ناپایداری مفصل، ناتوانی در جذب ضربات وارد بر مفصل، احساس قفل شدن و درق و دروق کردن در لگن و درد شود.

این درد می‌تواند در حین حرکات پیچشی یا در هنگام نشستن، ایستادن یا راه رفتن برای مدت طولانی بدتر شود.

 

علل پارگی لابروم لگن عبارت‌اند از:

استفاده بیش‌ازحد یا حرکات تکراریپ مفصل.
استخوان ران یا لگن شکل غیرطبیعی دارند.
آسیب، به ویژه در اثر چرخش یا پیچش
تحلیل رفتن لابروم ناشی از افزایش سن و فرسودگی.

 

5-  نشانگان درد تروکانتر بزرگ

نشانگان درد تروکانتر بزرگ (GTPS) یکی از دلایل درد لگن است که معمولاً در کناره باسن احساس می‌شود.

تروکانتر بزرگ یک برجستگی بزرگ در سمت جانبی استخوان ران است. GTPS نشانگانی است که شامل درد در این ناحیه به دلیل آسیب به تاندون‌های عضلات سرینی میانی یا کوچک می‌شود.

 

علائمی که نشان می‌دهد درد لگن شما به علت GTPS ایجاد شده است، اینها هستند:

سفتی صبحگاهی
درد هنگام دراز کشیدن یا خوابیدن در سمت آسیب‌دیده
درد هنگام فعالیت مانند پیاده‌روی یا ورزش
حساسیت در کنار باسن

 

6-  آندومتریوز

آندومتریوز یکی دیگر از علل احتمالی درد لگن است که به پایین پاها تیر می‌کشد.

آندومتریوز بیماری است که در آن بافتی مشابه پوشش داخلی رحم در جای دیگری از بدن رشد می‌کند و منجر به درد، التهاب و سایر علائم می‌شود.

افراد مبتلا به آندومتریوز اغلب درد خود را به صورت تیرکشیدنی از لگن به پایین پاها توصیف می‌کنند. این وضعیت می‌تواند به دلیل ضایعاتی باشد که بر اعصاب مجاور تأثیر می‌گذارد و منجر به درد در باسن، پشت و پاها و سایر نواحی بدن شود.

بیماران چطور درد را توصیف می‌کنند

از آنجایی که درد لگن که به پایین پاها تیر می‌کشد، علل گوناگونی دارد، بسته به علت ممکن است تفاوت‌هایی در علائم وجود داشته باشد.

اگر بتوانید درد خود را به طور دقیق توصیف کنید، ممکن است پزشک بتواند سرنخ‌هایی درباره علت درد شما پیدا کند، برای مفاصل درد در مفصل نسبت به درد عضله می‌تواند احساس متفاوتی ایجاد کند و درد ناشی از درگیری عصب نیز متفاوت خواهد بود.

درد لگنی که به پایین پاها تیر می‌کشد، ممکن است به اشکال متفاوتی توصیف شود:

حساسیت
درد حاد
درد تیرکشنده
بی‌حس شدن
مورمور شدن
احساس سوزش
درد مبهم
درد شدید و خنجری
احساس ضعف
قفل شدن
درق‌دروق کردن
همچنین مهم است که توجه داشته باشید که در چه زمانی درد دارید و چه زمانی درد ندارید. در نظر بگیرید که درد شما ثابت است یا فقط زمانی رخ می‌دهد یا بدتر می‌شود که کارهای خاصی انجام می‌دهید، مانند:

خوابیدن به یک طرف
در صبح‌ها
نشستن طولانی‌مدت
در حین رفت‌وآمد با وسایل نقلی (به‌عنوان‌مثال بلند شدن از صندلی یا سوارشدن به ماشین)
هنگام راه رفتن
هنگام ورزش کردن
در حین حرکات چرخشی یا چرخاندن چیزی
در زمان‌های خاصی از سیکل قاعدگی

 

چطور درد لگن را تسکین دهیم؟

 

راه‌هایی برای تسکین درد در خانه وجود دارد. اگر درد شما شدید است یا بر زندگی روزمره شما تأثیر می‌گذارد، مراقب باشید و از پزشکتان کمک بگیرید.

داروهای بدون نسخه (OTC):

 

مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن، استامینوفن، آسپیرین و ناپروکسن ممکن است در کوتاه‌مدت به درد و التهاب خفیف کمک کنند

تمرین‌های کششی:

 

برخی از تمرین‌های کششی مانند تمرین‌های مفصل خاجی–تهیگاهی (ساکروایلیاک)‌، ممکن است به تسکین درد در لگن، کمر و پاها کمک کنند.

استراحت:

 

در برخی موارد، که درد شما ناشی از آسیب ناشی از استفاده بیش‌ازحد است، بهتر است استراحت کنید و از ورزش یا بلند کردن اجسام برای چند روز خودداری کنید و ببینید که آیا درد برطرف می‌شود یا نه.

کمپرس سرد:

برای درد با شروع حاد لگن یا دردی که عود کرده است، می‌توانید از کمپرس سرد مثلا با استفاده از گذاشتن کیسه یخ در ناحیه دردناک سود ببرید. این کار را حداکثر به مدت 20 دقیقه و هر دو تا سه ساعت یکبار انجام دهید.

 

چگونه با درد لگنی تیرکشنده بخوابیم؟

 

درد لگن اغلب می‌تواند بر کیفیت خواب تأثیر بگذارد، به خصوص برای افرادی که به پهلو می خوابند، زیرا این وضعیت به مفصل آسیب‌دیده فشار وارد می‌کند. برای راحتی بیشتر، سعی کنید به پشت بخوابید. اگر به پشت خوابیدن روش معمول خوابیدن شما نیست، از یک بالش زیر زانوها و/یا در امتداد پهلوهای خود استفاده کنید تا به حفظ این وضعیت کمک کنید.

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

سرگیجه و انواع آن !

 

 

 

سرگیجه باعث گیجی می‌شود و احساس چرخیدن اطراف را برای فرد مبتلا خواهد داشت درحالی‌که اصلا چنین نیست.

این مشکل معمولا زمانی رخ می‌دهد که اختلالی در گوش داخلی وجود داشته باشد.

اما همچنین ممکن است به دلیل شرایطی که بر مغز تاثیر می‌گذارد، مانند تومور یا سکته مغزی، به وجود آید.

 درمان‌ها بسته به علت زمینه‌ای بیماری توسط دکتر مغز و اعصاب  تشخیص داده خواهد شد و می‌تواند شامل دارو، مانورهای تغییر وضعیت (برای جابه‌جاکردن رسوبات در گوش) یا جراحی باشد

سرگیجه (vertigo) چیست؟

سرگیجه احساس چرخیدن محیط اطراف شما است. این مشکل می‌تواند باعث شود احساس گیجی و عدم تعادل داشته باشید. سرگیجه به‌خودی‌خود یک بیماری نیست، بلکه نشانه‌ای از بسیاری از مشکلات سلامتی محسوب می‌شود که می‌تواند همراه با علائم دیگری نیز بروز کند.

 

 

 علائم دیگر احتمالی سرگیجه عبارتند از:

    تهوع و استفراغ

    سبکی سر

    مشکلات تعادل

    کاهش میزان شنوایی در یکی از گوش‌ها یا هر دو آن

    وزوز گوش (احساس زنگ‌زدن در گوش)

    سردرد

    بیماری حرکت

    احساس پری در گوش

    نیستاگموس (حرکات سریع و غیرقابل‌کنترل چشم به طرفین)

 

انواع سرگیجه از نظر متخصص مغز و اعصاب 

دو نوع اصلی سرگیجه وجود دارد:

    محیطی (peripheral)

    مرکزی (central)

 

سرگیجه محیطی

 

شایع‌ترین نوع این بیماری محسوب می‌شود. دکتر مغز و اعصاب معتقد است این اتفاق زمانی می‌افتد که مشکلی در گوش داخلی یا عصب دهلیزی (هر دو به حس تعادل شما کمک می‌کنند) وجود داشته باشد.

زیرمجموعه‌های سرگیجه محیطی عبارتند از:

    سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم (BPPV)

    التهاب گوش داخلی (لابیرنت)

    التهاب عصب دهلیزی

    بیماری منییر (Ménière)

 

 سرگیجه مرکزی

 

کمتر رایج است. این نوع زمانی رخ می‌دهد که شرایطی مانند عفونت، سکته مغزی یا ضربه‌مغزی بر مغز شما تاثیر بگذارد. افراد مبتلا به سرگیجه مرکزی معمولا علائم شدیدتری مانند عدم تعادل شدید یا مشکل در راه‌رفتن دارند.

 

چه عواملی باعث سرگیجه می‌شوند؟

از نظر دکتر مغز و اعصاب علل سرگیجه در افراد مختلف متفاوت است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

    سردردهای میگرنی

    داروهای خاص، از جمله برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، ضدالتهاب‌ها و داروهای قلبی عروقی

    سکته مغزی

    آریتمی (بی‌نظمی در ضربان قلب)

    دیابت

    آسیب‌های سر

    استراحت طولانی‌مدت در بستر

    زونا در یا نزدیک گوش

    جراحی گوش

    فیستول پری لنفاوی (زمانی‌که مایع گوش داخلی به گوش میانی نشت می‌کند)

    هیپرونتیلاسیون (تنفس سریع)

    افت فشارخون (کاهش فشارخون هنگام ایستادن)

    آتاکسی (ضعف عضلانی)

    سیفلیس

    اتو اسکلروز (مشکل رشد استخوان که بر گوش میانی تاثیر می‌گذارد)

    بیماری‌های مغز و اعصاب

    مولتیپل اسکلروزیس (MS)

    نورینوم آکوستیک

 

عوارض احتمالی سرگیجه چیست؟

دکتر مغز و اعصاب  معتقد است گاهی سرگیجه می‌تواند باعث افتادن شود که ممکن است منجر به شکستگی استخوان  یا سایر آسیب‌ها شود. سرگیجه می‌تواند بر کیفیت زندگی شما تاثیر بگذارد و توانایی شما را برای رانندگی یا رفتن به سرکار مختل کند.

تشخیص سرگیجه توسط پزشکان چگونه انجام می‌شود؟

 

دکتر مغز و اعصاب  برای تشخیص سرگیجه معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و در مورد علائم سرگیجه شما سوالاتی می‌پرسد. آنها ممکن است برای تایید تشخیص شما، یک یا چند آزمایش را توصیه کنند.

آزمایشات تشخیصی سرگیجه

برخی از آزمایشات برای تشخیص سرگیجه توسط دکتر مغز و اعصاب  انجام می‌شود. این آزمایشات عبارتند از:

تست فوکودا - اونتربرگر

در جلسه مشاوره با دکتر مغز و اعصاب، ایشان از شما می‌خواهد که به مدت ?? ثانیه با چشمان بسته درجا راه بروید. اگر بچرخید یا به یک طرف خم شوید، احتمالا به این معنی باشد که مشکلی در لابیرنت گوش داخلی خود دارید. این می‌تواند باعث سرگیجه شود.

تست رومبرگ

در حین این ارزیابی، پزشک از شما می‌خواهد که با پاهای به‌هم‌چسبیده و دست‌ها به پهلو بایستید و چشمان خود را ببندید. اگر احساس عدم تعادل یا ناپایداری کردید، ممکن است به این معنی باشد که مشکلی در سیستم عصبی مرکزی خود (مغز یا نخاع) دارید.

تست هد ایمپالس (تحریک سر)

در این تست، پزشک به‌آرامی سر شما را به طرفین حرکت می‌دهد درحالی‌که چشمان خود را روی یک هدف ثابت (مثلا نقطه‌ای روی دیوار یا بینی پزشک) متمرکز می‌کنید. با حرکت‌دادن سر شما، آنها به حرکات چشمان شما توجه زیادی خواهند داشت. این کار می‌تواند به آنها بگوید که آیا مشکلی در سیستم تعادل گوش داخلی شما وجود دارد یا خیر.

باتری تست دهلیزی

این شامل چندین تست مختلف برای بررسی بخش دهلیزی سیستم گوش داخلی شما می‌شود. باتری تست دهلیزی می‌تواند به تعیین اینکه آیا علائم شما ناشی از مشکل گوش داخلی یا مشکل مغزی است کمک کند.

تصویربرداری

این احتمال دارد شامل سی‌تی‌اسکن (توموگرافی کامپیوتری) یا ام‌آرآی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) باشد.

 

دکتر مغز و اعصاب چگونه سرگیجه را درمان می‌کند؟

درمان سرگیجه بستگی به علت زمینه‌ای آن دارد. پزشکان از روش‌های درمانی مختلفی استفاده می‌کنند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

    مانورهای تغییر وضعیت (برای جابه‌جایی رسوبات در گوش)

    داروهای سرگیجه

    توان‌بخشی دهلیزی (تمرینات سرگیجه)

    جراحی

 

درمان‌های خانگی سرگیجه

رهایی کامل از سرگیجه بدون کمک دکتر مغز و اعصاب  همیشه ممکن نیست. اما در اینجا چند مورد وجود دارد که می‌توانید در خانه برای کاهش علائم خود امتحان کنید:

    هنگام بلندشدن، چرخاندن سر یا انجام سایر حرکات محرک، به‌آرامی این کار را انجام دهید.

    با دو بالش زیر سر بخوابید تا سر شما بالاتر قرار گیرد.

    برای کاهش احساس چرخش در یک اتاق تاریک و ساکت دراز بکشید.

    به‌محض اینکه احساس سرگیجه کردید، بنشینید.

    هنگام برداشتن چیزی، به‌جای خم‌شدن از کمر، چمباتمه بزنید.

    اگر احتمال می‌دهید زمین بخورید، از عصا یا چوب‌دستی کمک بگیرید.

 

درمان دائمی سرگیجه

متاسفانه، هیچ راه مطمئنی برای خلاص‌شدن دائمی از سرگیجه و جلوگیری از بازگشت آن وجود ندارد. برخی از افراد فقط یک‌بار دچار سرگیجه می‌شوند و دیگر هرگز آن را تجربه نمی‌کنند. برخی دیگر حملات مکرر (عودکننده) را تجربه خواهند کرد. اگر سرگیجه شدید یا مکرر دارید، با پزشک خود در مورد راه‌های کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی خود صحبت کنید.

 

جمع‌بندی

 

اگرچه حملات سرگیجه ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما در بیشتر مواقع به‌سرعت برطرف می‌شوند. سرگیجه می‌تواند در کیفیت زندگی شما اختلال به وجود آورد و توانایی شما را برای انجام کارهایی که می‌خواهید کاهش دهد. مهم نیست چه نوع سرگیجه‌ای را تجربه می‌کنید، دکتر مغز و اعصاب آنلاین در دکترتو می‌تواند به شما در شناسایی علت اصلی آن کمک کند.
 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 
این در پا نشانه دیابت است

 

بی حسی پا یکی از شایع ترین علائم پای دیابتی است

اما چگونه بفهمیم که دیابت داریم یا مشکل زمینه ای دیگری؟
 افزایش سطح قند خون زمانی رخ می دهد که گلوکز اضافی در جریان خون وجود داشته باشد و زمانی اتفاق می افتد که بدن شما به طور موثر از انسولین استفاده نمی کند یا آن را تولید نمی کند. این کمبود انسولین یا مقاومت به انسولین اغلب منجر به دیابت می‌شود که بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) حدود 42.2 کرور نفر در سراسر جهان را مبتلا می‌کند و باعث مرگ 10.5 میلیون نفر در سال می‌شود.

 

دیابت می‌تواند قسمت‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار دهد، عمدتاً با آسیب رساندن به رگ‌های خونی بزرگ و کوچک که می‌تواند منجر به افزایش خطر حمله قلبی و سکته شود و باعث مشکلاتی در کلیه‌ها، چشم‌ها، پاها و اعصاب شود.

در این مطلب، ما به طور خاص بر چگونگی تأثیر دیابت بر پا و اینکه آیا بی حسی در اندام تحتانی می تواند نشانه ای از بیماری مزمن باشد تمرکز خواهیم کرد.

پای دیابتی چیست؟

 

دیابت می تواند منجر به بروز چندین مشکل مرتبط با پا شود که شامل

نوروپاتی،

گردش خون ضعیف

و عملکرد سیستم ایمنی بدن می شود.

افزایش سطح قند خون به آسیب عصبی، کاهش حساسیت به جراحات و فشار روی پاها کمک می کند. همزمان، دیابت گردش خون را مختل می‌کند و مانع از تحویل اکسیژن و مواد مغذی ضروری به اندام‌های تحتانی می‌شود و در نتیجه توانایی بدن برای درمان و مبارزه با عفونت‌ها را تضعیف می‌کند.

سیستم ایمنی ضعیف مرتبط با دیابت، حساسیت به عفونت ها را بیشتر می کند و خطر عوارض ناشی از آسیب های جزئی پا را افزایش می دهد.

تحقیقات نشان می دهد که حدود 60 درصد از بیماران دیابتی دچار نوروپاتی می شوند که در نهایت منجر به زخم پای دیابتی می شود. این خطر در کسانی که کف پای صاف دارند حتی بیشتر نیز می شود، زیرا آنها دارای سحت فشار نامتناسبی در سراسر پا هستند که منجر به التهاب بافت در مناطق پرخطر پا می شود.

چگونه بفهمیم بی حسی در پاها نشانه دیابت است؟

 

بر اساس گزارش Current Diabetes Reports، بی حسی، گزگز، یا سوزن سوزن شدن در پاها ممکن است نشانه نوروپاتی دیابتی باشد، نوعی آسیب عصبی که تقریباً 50 درصد از بزرگسالان مبتلا به دیابت را در طول زندگی تحت تاثیر قرار می دهد. افراد، به ویژه آنهایی که دیابت دارند، باید فوراً تغییرات در پا را به پزشک خود گزارش دهند.

هنگام ارزیابی بی حسی به عنوان یک نشانه بالقوه دیابت، مهم است که علائم همراه را مانند افزایش تشنگی، تکرر ادرار، کاهش وزن غیرقابل توضیح و خستگی را در نظر بگیریم.

همچنین باید با کمک آزمایش خون برای اندازه گیری سطح گلوکز به دنبال تشخیص قطعی باشیم.

فراموش نکنید که آگاهی گسترده از علائم مختلف و اهمیت ارزیابی پزشکی به موقع برای رسیدگی به نگرانی های بالقوه سلامت بسیار ضروری است.

سایر علائمی که باید مراقب آنها باشید

برخی از علائم دیگر پای دیابتی عبارتند از:

    زخم پا یا زخم روی پا
    تغییر در بافت و رنگ پوست
    پاهای خشک و ترک خورده
    پای شارکو، جایی که استخوان‌های پا ضعیف می‌شوند و ممکن است شکسته شوند، اغلب بدون هیچ آسیبی ظاهری و می‌تواند منجر به تغییر شکل و مشکل در راه رفتن شود.
    پینه ها و میخچه هایی که به دلیل تغییر راه رفتن یا کفش های نامناسب ایجاد می شوند

در آخر

وقتی نوبت به مدیریت عوارض پای مرتبط با دیابت می رسد، مدیریت سطح قند خون از اهمیت بالایی برخوردار است. اینکار را می توان از طریق رژیم غذایی، ورزش و داروهای تجویز شده توسط پزشکان به دست آورد.

اقدامات مراقبت از پا، از جمله بازرسی های منظم، بهداشت مناسب و مرطوب کردن، برای جلوگیری از مشکلات پوستی و به حداقل رساندن خطر آسیب ضروری است. همچنین انتخاب کفش مناسب برای جلوگیری از نقاط فشار و مشکلات پا بسیار مهم است و معاینات منظم مراقبت های بهداشتی به تشخیص زودهنگام عوارض کمک می کند.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید