اگر این علائم را دارید مبتلا به دیسک گردن هستید

بیماری دیسک گردن از نظر فنی یک بیماری نیست بلکه بیشتر توصیف روند دژنراتیو است که دیسک های واقع در ستون فقرات گردنی از آن عبور می کنند.
 بیماری دیسک گردن یکی از دلایل عمده درد گردن و درد بازو است. این بیماری زمانی ایجاد می شود که یک یا چند دیسک بالشتک در ستون فقرات گردنی به دلیل ساییدگی و پارگی شروع به خراب شدن کنند.

شایع ترین علائم دیسک گردن

 

 

برخی از مشخصه های شایع علائم بیماری دژنراتیو دیسک گردن عبارتند از:

گردن درد. درد کم عارضه سفتی گردن شایع ترین علامت بیماری دژنراتیو (تخریب) گردن است. با این حال، گاهی اوقات درد نیز ممکن است عود کند و شدید شود، این درد شاید چند ساعت یا چند روز ادامه داشته باشد.

درد عصب. این نوع درد مشابه تیزی یا شوک الکتریکی می باشد و می تواند از شانه به بازو ، دست و یا انگشتان پخش شود. به طور معمول ، درد عصبی فقط در یک طرف بدن احساس می شود.
علائم عصبی در بازو، دست یا انگشتان. سوزن سوزن شدن، بی حسی یا ضعف می تواند از شانه به بازو ، دست یا انگشتان پخش شود. این نوع علائم می توانند در فعالیت های روزمره مانند تایپ کردن ، لباس پوشیدن یا نگه داشتن اشیا اختلال ایجاد کنند.

دردی که با حرکت کردن بدتر می شود. به طور کلی، درد ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک به خودی خود تمایل دارد که با حرکت تشدید شود و با استراحت کردن کاهش یابد.

اگر درد ناشی از دیسک تخریب شده باشد، پس از چند هفته یا چند ماه به خودی خود برطرف می شود. با این حال، اگر مفاصل جلوی گردن نیز تخریب شوند و یا عصب نخاعی از بین برود، احتمال اینکه سایر علائم بیماری دژنراتیو دیسک گردن مزمن شود و نیاز به درمان داشته باشد بیشتر است.

 

 

بلایی که کم آبی بدن بر ستون فقرات و کمر می اورد

 

 

 

 حدود ۶۰ درصد از وزن بدن انسان را آب تشکیل می دهد. یکی از نتایج دهیدراسیون بدن، کم آبی دیسک است که سبب شکل گیری برجستگی در دیسک می گردد. کم آبی دیسک در گردن و کمر شکل می گیرد و با نشانه هایی نظیر احساس ضعف در بخش های تحتانی و درد همراه است.

 

    تاثیرات کم آبی بدن بر ستون فقرات و کمر

 

یکی از اختلال های رایج در بدن، کم آب شدن دیسک است که به موجب کم آبی بافت به وجود می آید. دیسک های بین مهره ای در ستون فقرات و گردن متشکل از دو قسمت اصلی هستند. بخش اول هسته مرکزی است که با عنوان نوکلئوس پالیوزس شناخته می شود.

هسته مرکزی، ماده ژلاتینی است. حدود 70 الی 90 درصد از هسته مرکزی را آب فراگرفته است. به موجب عدم قرینگی حلقه فیبری، نوکلئوس نسبت به کل دیسک مقداری عقب تر قرار دارد. 

بخش دوم، حلقه فیبری در اطراف دیسک است که آنولوس فیبروزوس نام دارد. در حلقه فیبری دور دیسک، رشته های هر حلقه به صورت شعاعی سبب قطع حلقه دیگر می شوند. سپس رشته های حلقه ای دیگر، حلقه های منقطع را به هم می چسبانند. 

با پاره شدن لایه فیبری تحت عنوان آنولوس فیبروزوس، دیسک کمر و دیسک گردن شکل می گیرد. 

دیسک های گردن به مراتب نسبت به دیسک های کمر از ضخامت کمتری برخوردار هستند. علت این افزایش ضخامت در دیسک کمری، به تحمیل فشار ناشی از وزن بدن باز می گردد. 

حدود 20 درصد از آب موجود در دیسک به موجب کارکرد طولانی مدت در حین نشستن، از بین می رود. در واقع با 6 ساعت در حالت ایستاده و نشسته قرار گرفتن، ار ارتفاع آب دیسک کاسته می شود. سپس با استراحت شبانگاهی، آب مورد نیاز جایگزین می شود. 

عوامل دخیل در کم آبی دیسک کمر و گردن 

 

زمانی که بدن با کم آبی مواجه می شود، عارضه دهیدراسیون شکل می گیرد. در این شرایط تخلیه انرژی صورت می گیرد و بدن از آب مورد نیاز برای انجام امور روزانه تهی می گردد.

نیاز روزانه بدن به آب تحت تأثیر عوامل مختلفی اعم از ورزش، محل زندگی، بیماری و بارداری قرار دارد.

به طور مثال فردی که در یک محیط با آب و هوای گرم زندگی می کند، نسبت به فردی که در یک مکان با آب و هوای معتدل سکونت دارد، بیشتر دچار تعریق می گردد. بنابراین، وی ملزم است تا برای تأمین مایعات از دست رفته، آب بیشتری بنوشد. 

شکل گسترده ای از مشکلات ستون فقرات و کمر درد ها از کم آبی در بدن نشأت می گیرند. ستون فقرات در راستای کارکرد، به میزان مشخصی نیازمند آب است. کمبود آب سبب اختلال در روند حرکت ستون فقرات می گردد. 

میزان آب موجود در دیسک نخاعی با انجام فعالیت هایی نظیر دویدن، پرش ناگهانی و خمیدگی مکرر دستخوش تغییر قرار می گیرد. 

کهولت سن

 

یکی از عوامل دخیل در کم آبی دیسک، کهولت سن است. کهولت سن پدیده ای است که به موجب فرسایش به وجود می آید. در اصطلاح پزشکی فرسایش ناشی از پیری، دژنراسیون نام دارد. در طی افزایش سن، دیسک های بین مهره ای و ستون فقرات در معرض کم آبی قرار می گیرند. در طی این روند، سطح دیسک نازک می گردد و زمینه برای تخریب دیسک یا دژنراسیون به وجود می آید.

با خشک شدن دیسک، پارگی های کوچکی در لایه بیرونی سخت دیسک به وجود می آید. با شکل گیری پارگی، ژل غلیظ موجود در دیسک به سمت لایه های بیرونی حرکت می کند. در نتیجه عارضه دیسک شکسته و سیاتیک شکل می گیرد. 

دیسک برجسته به ریشه های عصبی فشار وارد می کند و سبب بروز ضعف و درد در نواحی مختلف بدن می گردد. 

بهتر است بدانید با خشک شدن دیسک ستون فقرات گردن، عارضه دیسک گردن به وجود می آید. علاوه بر این، با کاهش میزان آب موجود در دیسک کمر، عارضه دیسک کمر به وجود می آید که اغلب با درد و احساس سفتی همراه است. 

کاهش وزن 

 

کاهش وزن به روش اصولی به صورت پیروی از رژیم غذایی مناسب صورت می گیرد. اکثر کاهش وزن های ناگهانی از اصول مشخصی پیروی نمی کنند. لذا میزان چشمگیری از آب بدن کاهش پیدا می کند و با از دست رفتن مایعات، کم آبی دیسک شکل می گیرد. 

در ادامه عوامل دخیل در کم آبی دیسک را ذکر می کنیم:

 

• اعمال فشار فراوان به ستون فقرات

• بلند کردن اجسام سنگین 

• تداخل ضربه در سانحه تصادف

• آسیب دیدگی ورزشی

 

نشانه های کم آبی دیسک کمر و گردن 

 

نخستین نشانه کم آبی در دیسک ستون فقرات، بروز احساس درد و سفتی در ستون فقرات است. نشانه های کم آبی دیسک گردن با دیسک کمر، متمایز هستند. 

در صورتی که کم آبی در ناحیه دیسک گردن شکل بگیرد، فرد از احساس درد در دست، بازو و شانه رنج می برد. 

در ادامه برخی از نشانه های کم آبی دیسک را بیان می کنیم:

• احساس درد 

• احساس ضعف در بخش های تحتانی

• بی حسی در پاها

• احساس خشکی 

• محدودیت حرکات ستون فقرات 

عوارض ناشی از عدم درمان کم آبی دیسک 

• درد شدید کمر یا گردن

• تورم

• پارگی دیسک 

• ساییدگی

• شکل گیری تغییرات دجنراتیو 

• عدم توانایی انتشار نیرو های ناشی از فشار فعالیت و وزن بدن 

روش های تشخیص کم آبی دیسک

 

نخستین اقدام متخصص ها در راستای تشخیص کم آبی دیسک، شرح حال بیمار است. در واقع پزشک از بیمار درباره محل بروز درد، حوادث احتمالی، نشانه های درد و زمان بروز درد سؤال می پرسد. 

سپس به معاینه محل عارضه می پردازد. در روند معاینه، پزشک معالج از بیمار خواستار انجام برخی حرکات می شود. هدف متخصص از انجام حرکات، آگاهی از دیسک هایی است که تحت تأثیر منفی قرار گرفته اند. 

زین پس به منظور مشاهده دقیق دیسک های گردن و ستون فقرات، انجام آزمایش های عکس برداری را توصیه می کند. 

رادیوگرافی

 

ساده ترین شیوه تشخیصی برای کم آبی و اختلالات دیسک کمر به وسیله رادیو گرافی صورت می گیرد. 

آزمایش های انجام شده حاکی از آن دارد که نتیجه آزمایش رادیو گرافی در 46% از افرادی که فاقد علائم عصبی بودند، نشانه های غیر طبیعی را نشان داد.  

بدین ترتیب در رادیو گرافی احتمال خطا وجود دارد. هنگامی که درمان اولیه کم آبی دیسک پاسخگو نبود، رادیوگرافی توصیه می شود. 

MRI

 

عنوان دقیق ترین شیوه تصویر برداری از ستون فقرات به MRI اختصاص دارد. در عکس برداری MRI یا سی تی اسکن قابلیت شناسایی دیسک های دژنره، مشاهده تمام ستون فقرات و تومور های دخل نخاعی فراهم می شود. 

درمان کم آبی دیسک 

 

در راستای درمان کم آبی دیسک، به موجب تحلیل در عضلات مهم ستون فقرات که سبب اختلال در کارکرد و کهنه شدن درد می گردد، استراحت مطلق امری ناشایست تلقی می شود. اکثر متخصصان مربوطه مدت زمان استراحت مطلق برای درمان کم آبی دیسک را به 2 الی 3 روز محدود می کنند. در دوره استراحت دارو های مسکن و ضد التهاب توسط بیمار مصرف می گردد. 

اولین اقدام درمانی برای کم آبی دیسک، اصلاح الگوهای حرکتی به کمر و گردن است.

در خصوص دیسک کمر توصیه می شود بیمار از قرار گیری در یک موقعیت به مدت طولانی پرهیز کند. در واقع قرار گیری در وضعیت نشسته و ایستاده به صورت طولانی زمینه را برای تحریک دیسک کمر فراهم می سازد.

بی شک نوع غذاهای مصرفی در کارکرد بخش های مختلف بدن اثر می گذارند. توصیه می شود بیماران مبتلا به کم آبی دیسک از مصرف موادی که سبب افزایش میزان اسیدیته بدن می شوند، پرهیز نمایند. از سری مواد افزایش دهنده اسیدیته می توان به سیگار، شکر و قهوه اشاره کرد. 

علاوه بر این، مصرف روزانه 8 الی 12 لیوان آب کمک شایانی به تأمین آب از دست رفته بدن می کند. 

 

فیزیوتراپی

 

استفاده از تخت دکامپرشن

 

یکی از اقدامات درمانی فیزیوتراپی برای کم آبی دیسک به وسیله تخت دکامپرشن صورت می گیرد. با قرار گیری بیمار بر روی تخت دکامپرشن، نوعی کشش مکانیکی ستون فقرات برای کاهش درد شکل می گیرد. در این روش، بخش های مختلف ستون فقرات در جهت های مخالف کشیده می شوند تا موقعیت دیسک های آسیب دیده در حالت اولیه باز گردد.

در دکامپرشن، فشار بدن از روی دیسک برداشته می شود. بیمار با یک لباس مخصوص بر روی تخت دراز می کشد و به وسیله سیستم تراکشن رفع فشار، تحت حمایت سیستم قرار می گیرد. 

درمان دستی یا منوال

 

یکی از روش های فیزیوتراپی برای درمان کم آبی بدن، درمان دستی است. در این نوع درمان، ماساژ عمیق بافت صورت می گیرد. 

در ماساژ عمیق بافت، حرکات و ضربه هایی لمسی به دیسک های کمر و گردن وارد می شود. این حرکات لمسی به لایه های عمیق راه پیدا می کنند و سبب کاهش گرفتگی و اسپاسم عضلات می گردند. 

نیدلینگ 

 

نیدلینگ نوعی روش درمانی پر کاربرد در فیزیوتراپی است که در کاهش درد، فشار عضلات و اسپاسم های شدید مفید واقع است. 

در تکنیک نیدلینگ، سوزن هایی باریک و بلند مورد استفاده قرار می گیرند. این سوزن ها با تحریک نقاط مشخصی از بدن، سبب افزایش میزان خون رسانی و اکسیژن رسانی می گردد. 

جراحی 

 

در صورتی که پزشک معالج تشخیص به تحلیل عضلات دهد و متوجه شود کم آبی دیسک به موجب فشار بر روی نخاع شکل گرفته است، در اسرع وقت اقدام به جراحی می کند.

 

 

انواع خدمات پزشکی و پرستاری در منزل در اصفهان 

 

 

چه افرادی باید سنجش تراکم استخوان انجام دهند؟

 

 

سنجش تراکم استخوان یا دانسیومتری استخوان (BMD) راهی برای اندازه‌گیری سفتی و سختی استخوان‌های شماست.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تبیان؛ رایج‌ترین شیوه‌ی سنجش تراکم استخوان اسکن DEXA نام دارد که با اشعه ایکس انجام می‌شود. خیلی از افراد هر چند سال یک بار، سنجش تراکم استخوان انجام می‌دهند. دلیل اصلی انجام این تست، تشخیص پوکی استخوان و درمان آن و پیشگیری از شکستگی‌های استخوان و ناتوانی‌های ناشی از آن می‌باشد.

بیشتر آقایان زیر ۷۰ سال و خانم‌های زیر ۶۵ سال به این تست نیازی ندارند، زیرا:

 

 

- اغلب افراد در این سن دچار کاهش تراکم استخوان نیستند یا اگر هم باشند خفیف است، بنابراین ریسک شکستگی استخوان برای آن‌ها وجود ندارد و نیازی به سنجش تراکم استخوان ندارند. این افراد باید به طور منظم ورزش کنند و کلسیم و ویتامین D مصرف کنند چون بهترین راه پیشگیری از کاهش تراکم استخوان است.

- سنجش تراکم استخوان با اشعه‌ی کمی انجام می‌شود اما این اثرات می‌تواند به مرور زمان  طی عمر در بدنتان جمع شود، بنابراین بهتر است اگر نیازی نیست این سنجش را انجام ندهید.

در مورد خانم‌های بالای ۶۵ سال و آقایان بالای ۷۰ سال، اسکن DEXA فقط مناسب کسانی است که ریسک متوسط شکستگی استخوان را دارند یا نتایج سایر تست‌ها، برنامه‌ی مراقبت و درمان بیمار را تغییر بدهد.

خانم‌های جوان‌تر و آقایان ۵۰ تا ۶۹ سال در صورتی که دارای ریسک فاکتورهای کاهش جدی تراکم استخوان را دارند، سنجش تراکم استخوان را انجام بدهند. ریسک فاکتورها شامل موارد زیر می‌شوند:

. شکستگی استخوان در یک حادثه

. ابتلا به آرتریت روماتوئید

. سابقه‌ی شکستگی استخوان لگن یکی از والدین

. سیگار کشیدن

. مصرف الکل

. داشتن وزن بدنی کم

. بسیار پایین بودن سطح ویتامین D

. استفاده از داروهای کورتیکواستروئیدی (کورتون‌ها) به مدت سه ماه یا بیشتر

. ابتلا به اختلالی مرتبط با پوکی استخوان مانند پرکاری تیروئید و ...

 

 

 

بسته به جواب اولین سنجش تراکم استخوان، ممکن است بعد از چند سال نیاز به پیگیری و تکرار تست داشته باشید.
اگر پوکی استخوان داشته باشید احتمالا داروهایی برایتان تجویز می‌شود

معمول‌ترین دارویی که برای کاهش تراکم استخوان تجویز می‌شود فوزامکس (ژنریک آلندرونیت) و اکتونل (ژنریک ریزیدرونات) می‌‌باشد. این داروها مزایا و معایبی دارند که باید در موردشان با پزشکتان صحبت کنید. عوارض جانبی معمول این داروها شامل ناراحتی معده، مشکل در بلع و سوزش معده می‌شوند. عوارض جانبی نادر نیز شامل درد استخوان و مفصل و عضله، ترک‌هایی در استخوان‌های ران، کاهش تراکم استخوان آرواره و مشکلاتی در ریتم ضربان قلب می‌شوند.

بهترین ورزش برای استخوان‌ها ورزشی است که استخوان‌ها را مجبور کند وزنی را حمل کنند. وقتی راه می‌روید استخوان‌های شما وزن تمام بدنتان را متحمل می‌شوند. شما می‌توانید با وزنه هم تمرین کنید. هر روز دست‌کم ۳۰ دقیقه تمرین با وزنه انجام دهید

دیگر داروهایی که برای درمان کاهش تراکم استخوان به کار می‌روند ریسک‌هایی دارند، از جمله لخته شدن خون، حمله قلبی، سکته مغزی و عفونت‌های جدی. این درمان‌ها در برخی از افراد فواید محدودی دارند. به خیلی از افراد به دلیل کاهش تراکم استخوانی خفیفی که دارند داروهایی داده می‌شود اما شواهد اندکی وجود دارد که این داروها کمکی به آن‌ها کرده باشد. حتی اگر این داروها اثری بگذارند ممکن است تنها یکی دو سال مفید باشند، بنابراین اگر مشکل کاهش تراکم استخوانتان واقعا جدی است تن به مصرف دارو بدهید. کاهش تراکم استخوان خفیف با ورزش، مصرف ویتامین D و کلسیم بهتر درمان می‌شود.
چگونه می‌توانید استحکام استخوان‌ها را حفظ کنید؟

ورزش کنید

 

 

بهترین ورزش برای استخوان‌ها ورزشی است که استخوان‌ها را مجبور کند وزنی را حمل کنند. وقتی راه می‌روید استخوان‌های شما وزن تمام بدنتان را متحمل می‌شوند. شما می‌توانید با وزنه هم تمرین کنید. هر روز دست‌کم ۳۰ دقیقه تمرین با وزنه انجام دهید.

کلسیم و ویتامین D به میزان کافی دریافت کنید

کلسیم و ویتامین D‌ به حفظ قدرت استخوان‌ها کمک می‌کنند. روزانه حداقل ۱۲۰۰ میلی گرم کلسیم مصرف کنید. غذاهایی بخورید که سرشار از کلسیم‌اند مانند محصولات لبنی، سبزیجات برگ سبز و ساردین و سالمون. شاید لازم باشد روزی یک قرص کلسیم هم بخورید. اگر خانمی در دوره یائسگی هستید یا کمتر از نور خورشید استفاده می‌کنید، مکمل ویتامین D مصرف نمایید؛ روزانه ۸۰۰ واحد.

سیگار نکشید

 

 

سیگار کشیدن و نوشیدن الکل در کنار عوامل دیگر می‌تواند به کاهش تراکم استخوان سرعت ببخشد. اگر سیگاری هستید یک برنامه‌ی ترک سیگار برای خود تعیین کنید.

در مصرف داروها احتیاط کنید

 

 

بعضی از داروها می‌توانند به استخوان‌ها آسیب بزنند. این داروها شامل مهارکننده‌های پمپ پروتون (معمول‌ترین آن‌ها امپرازول، لانزوپرازول و پنتاپرازول) که برای درمان سوزش معده به کار می‌روند، کورتیکواستروئیدها و برخی از داروهای جدیدتر ضدافسردگی می‌شوند. اگر هر یک از این داروها را مصرف می‌کنید، از پزشکتان بپرسید آیا این داروها برای شما عوارضی ندارند و مناسب‌اند

 

 

4 راهکار ساده برای تقویت سیستم ایمنی در مقابل امیکرون

 

هر سال تاریخ ۱۲ دسامبر را با عنوان "روز جهانی پوشش همگانی سلامت" گرامی می دارند.

 در تاریخ ۱۲ دسامبر ۲۰۱۲ میلادی، مجمع عمومی سازمان ملل متحد پیمانی را برای سرعت بخشیدن به گسترش پوشش همگانی سلامت در همه‌ کشورها تصویب کرد و این پیمان به در دسترس بودن مراقبت‌های بهداشتیِ باکیفیت و مقرون به صرفه برای همه‌ افراد تاکید دارد.

اکنون که تقریبا دو سال از همه گیری کرونا می گذرد، بسیاری از مقامات بهداشتی جهان بر این امر تاکید دارند که این پاندمی، یک فرصت ارزیابی عملی از سیستم‌های بهداشتی در سراسر جهان بوده است.

شدت گسترده‌ این بحران باعث ایجاد فوریت‌های جدید در عرضه سیستم‌های بهداشتی و تاکید بیشتر بر اهمیت پوشش جهانی سلامت شد.

همچنین در شرایطی که بسیاری از کشورها و مردم دنیا تصور می کردند با تزریق واکسن کرونا این بحران افول می کند اما سویه جدید کروناویروس با نام علمی B.۱.۱.۵۲۹ که سازمان جهانی بهداشت (WHO) آن را امیکرون نامید، نشان داد که سلامت جهانی همچنان آسیب پذیر است و سیستم‌های بهداشتی از جنبه‌های مختلف نیاز به تغییر و تقویت دارند.

در عین حال یکی از نکات بسیار مهم در حوزه سلامت، موضوع خودمراقبتی است. برای مثال در دوران همه گیری، علاوه بر رعایت اقدامات پیشگیرانه و بهداشتی از جمله استفاده از ماسک، رعایت فاصله گذاری های اجتماعی و ... افراد همچنین می بایست تقویت سیستم ایمنی بدن خود برای مقابله با این ویروس را نیز در نظر بگیرند. مردم باید به یاد داشته باشند که در تمام طول عمر خود به تقویت سیستم ایمنی بدن اهتمام ورزیده و آن را فرایندی کوتاه مدت در نظر نگیرند.

 به نقل از "اکونومیک تایمز"، در ادامه به چند راهکار ساده برای تقویت سیستم ایمنی بدن در راستای بهبود سلامت و کاهش خطر ابتلا به شماری از بیماری‌ها که با تغییر سبک زندگی امکانپذیر است، اشاره خواهد شد:

آب کافی بنوشید

 

 

آب نقش مهمی در عملکرد بدن دارد. لنف، مایعی که در سیستم گردش خون یافت می شود، سلول های ایمنی مبارزه کننده با عفونت را در سراسر بدن منتقل می کند. لنف بیشتر از آب تشکیل شده است. هنگامی که افراد کم آب می نوشند، جابه‌جایی مایعات در بدن آنها کاهش می یابد که این امر منجر به اختلال در سیستم ایمنی شده و در نهایت فرد بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های ویروسی خواهد شد.

استرس را کاهش دهید

 

 

استرس خطر ابتلا به تعدادی از بیماری ها از جمله عفونت ها را تسهیل کرده و سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند و بنابراین مدیریت آن امری حیاتی است. ورزش کردن منظم و نیز تنفس آگاهانه و مدیتیشن دو راه برای رهایی از استرس های روزمره هستند. افزایش سطح استرس باعث مختل شدن مکانیسم دفاعی بدن می شود.

به طور منظم ورزش کنید

 

 

فعالیت بدنی برای حفظ سلامتی و داشتن سیستم ایمنی قوی لازم و ضروری است. ورزش منظم می تواند با افزایش گردش خون، عملکرد سیستم ایمنی را تقویت کرده و حرکت سلول های ایمنی و سایر مواد شیمیایی را در بدن آسان تر کند.

چکاپ‌های دوره‌ای را فراموش نکنید

 

 

انجام آزمایشات منظم به منظور کنترل سلامت، شما را در مورد سطوح ویتامین D، کلسیم، آهن و سایر مواد مغذی حیاتی در بدنتان مطلع ساخته و امر این به تشخیص زودهنگام بیماری ها کمک کرده و درمان آن ها را ساده تر می کند.

 

 

 

 

 

از مصرف این نوشیدنی‌ها به شدت پرهیز کنید

 

آب کردن چربی‌های شکمی کار ساده‌ای نیست و فقط هم با انجام تمرینات ورزشی مخصوص شکم نمی‌توانید از شرّ این چربی‌ها خلاص شوید.

 درواقع، بخش مهمی از ماجرا به رژیم غذایی شما بستگی دارد. بعضی از غذاهایی که می‌خورید به افزایش چربی شکمی کمک می‌کنند، درحالی که بعضی از نوشیدنی‌ها نیز همین ویژگی را دارند.

چربی‌های شکمی نه‌تنها با بیماری‌های قلبی و دیابت مرتبط هستند بلکه با سرطان‌ها، ‌زوال عقل و آسم هم ارتباط دارند. پس اگر می‌خواهید مانع از شکل‌گیری چربی‌های شکمی شوید، از مصرف نوشیدنی‌های زیر خودداری کنید. 

1. نوشابه‌های گازدار 

 

امروزه دیگر همه می‌دانند که نوشابه‌های گازدار (معمولی و رژیمی) چیزی جز دردسر برای سلامت عمومی ما ندارند. با مصرف این نوشیدنی‌ها قند خالص می‌نوشید زیرا هر بطری از نوشابه‌های گازدار حدود 39 گرم قند وارد بدن می‌کند که مقدار بسیار زیادی است. مطالعه منتشرشده در Journal of Nutrition نشان می‌دهد کسانی که هرروز از نوشابه‌های گازدار و شیرین استفاده می‌کنند، 10 درصد چربی شکمی یا احشایی بیشتری دارند. میزان چربی شکمی این افراد پس از گذشت 9 سال حدودا به 3 برابر بیشتر از دیگران می‌رسد. 

2. آب‌میوه‌های صنعتی 

 

اگر به میزان متعادل از آب‌میوه‌های طبیعی و خانگی استفاده می‌کنید، مشکلی از نظر چربی شکمی و چاقی شما را تهدید نمی‌کند. اما اگر به‌طور منظم از آب‌میوه‌های صنعتی و آماده استفاده می‌کنید باید بدانید که این نوشیدنی‌ها حاوی مقادیر زیادی از قندهای افزوده هستند و درنتیجه چربی شکمی را افزایش می‌دهند. اگر می‌خواهید هوس استفاده از این نوشیدنی‌ها را کنترل کنید، می‌توانید برای مدت کوتاهی از آب‌های گازدار بدون قند در کنار آب ساده کمک بگیرید. 

3. میلک‌شیک 

 

تا همین یک دهه گذشته، میلک‌شیک‌ها از شیر ساده همراه با مقداری بستنی ساخته می‌شدند. اما امروزه میلک‌شیک‌ها با مقادیر زیادی از بیسکویت‌ها، ‌خامه‌ها و ده‌ها ترکیب افزودنی دیگر تهیه می‌شوند. به همین دلیل هم میلک‌شیک‌ها به یکی از نوشیدنی‌های زمینه ساز چربی شکمی تبدیل شده‌اند و به‌راحتی می‌توانند حدود 1000 کیلوکالری وارد بدن کنند. 

4. چای شیرین 

 

بعضی افراد عادت دارند که حتما در طول روز، مخصوصا در وعده صبحانه، از چای شیرین استفاده کنند. میزان قند موجود در چای شیرین گاهی اوقات به اندازه یک بطری نوشابه گازدار یا چند دونات افزایش پیدا می کند. این درحالی است که مطالعات مختلفی نشان داده‌اند که مصرف بیش‌ازحد قندها با افزایش رسوبات چربی در اطراف قلب و شکم مرتبط است. این رسوبات به‌راحتی سلامت عمومی بدن و سلامت قلبی‌ـ‌عروقی ما را به خطر می‌اندازند. 

5. نوشیدنی‌های شکلاتی 

 

شیرهای شکلاتی یا کاکائویی فقط از شکلات‌های خالص تهیه نشده‌اند بلکه مقادیر بالایی از ترکیبات حاوی فروکتوز را درون خود جای داده‌اند. مطالعات علمی نشان داده‌اند که نوشیدنی‌های سرشار از فروکتوز با ابتلا به چاقی مرتبط هستند. دلیلش هم این است که بدن اساسا فروکتوز را به‌طرز متفاوتی نسبت به دیگر انواع قندها جذب می‌کند، درحالی که همین جذب متفاوت بر سطح انسولین و وضعیت متابولیسم بدن تاثیر می‌گذارد و درنهایت می‌تواند به افزایش وزن منتهی شود. 

6. آب طعم‌دار 

 

نوشیدن آب ساده در همه موقعیت‌ها می‌تواند کسل‌کننده و خسته‌کننده باشد. برای همین هم بعضی افراد به مصرف آب‌های طعم‌دار و رنگی تمایل پیدا می‌کنند. اما این نوشیدنی‌های ظاهرا سالم حاوی مقادیر زیادی از قندهای افزوده هستند. پس اگر می‌خواهید از افزایش چربی‌های شکمی جلوگیری کنید، از همان آب ساده در رژیم غذایی خودتان استفاده کنید و از آب‌های طعم‌دار دور بمانید

 

 

بهترین خوراکی‌ها برای درمان کبد چرب

افرادی که به بیماری کبد چرب مبتلا هستند، به این معنی است که بدن آنها انسولین زیاد می‌سازد اما نمی‌تواند از آن به خوبی استفاده کند. بنابراین گلوکز در خون شما جمع می‌شود و کبد آن را به چربی تبدیل می‌کند.

 امروزه بیماری کبد چرب بسیار شایع است، دو نوع عمده بیماری کبد چرب از قبیل بیماری کبد چرب ناشی از الکل و غیر الکلی وجود دارد. بیماری کبد چرب تقریباً یک سوم بزرگسالان را درگیر کرده است و یکی از بزرگترین عوامل مؤثر در نارسایی کبد است. بیماری کبد چرب غیرالکلی معمولاً در افراد چاق یا کم تحرک رخ می‌دهد.

مواد غذایی برای درمان کبد چرب

 

1. قهوه برای کاهش آنزیم‌های غیر طبیعی کبد

 

مطالعات نشان می‌دهد، مصرف کنندگان قهوه مبتلا به بیماری کبد چرب، آسیب کبدی کمتری نسبت به کسانی که قهوه نمی‌نوشند، دارند. در حقیقت کافئین مقدار آنزیم‌های غیر طبیعی کبد را کاهش می‌دهد.

2. مصرف سبزیجات

 

کلم بروکلی، کلم و اسفناج از تجمع چربی جلوگیری کرده و به کاهش کلی وزن کمک می‌کند.

3. توفو برای کاهش تجمع چربی

 

توفو چربی کم و پروتئین زیادی دارد و تجمع چربی در کبد را کاهش می‌دهد.

 

4. ماهی از بهترین مواد غذایی برای درمان کبد چرب

 

ماهی‌های چرب مانند سالمون، ساردین، ماهی تن و ماهی قزل آلا سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 هستند. اسیدهای چرب امگا 3 سطح چربی کبد را بهبود می‌بخشند و التهاب را پایین می‌آورند.

5. گردو

 

گردو سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 است و افراد مبتلا به بیماری کبد چرب که گردو می‌خورند عملکرد کبدی بهتری دارند.

6. آووکادو از بهترین مواد غذایی برای درمان کبد چرب

 

آووکادو سرشار از چربی‌های سالم است. تحقیقات نشان می‌دهد آووکادو حاوی مواد شیمیایی است که آسیب کبدی را کند می‌کند و حتماً باید در رژیم غذایی افراد دارای کبد چرب وجود داشته باشد.

7. شیر و سایر لبنیات کم چرب

 

لبنیات سرشار از پروتئین است و کبد را از آسیب محافظت کند.

8. دانه‌های آفتابگردان

 

این دانه‌ها سرشار از ویتامین E هستند. آنتی اکسیدانی که کبد را از آسیب محافظت کند.

9. سیر

 

این گیاه نه تنها عطر و طعم به غذا می‌بخشد، بلکه مطالعات تجربی نشان می‌دهد مکمل‌های پودر سیر منبع عالی برای کاهش وزن و چربی در افراد مبتلا به بیماری کبد چرب است.

10. انگور

 

دانه‌های انگور و همچنین پوست و تفاله آن حاوی مقدار قابل توجهی آنتی اکسیدان هستند که از آسیب کبدی جلوگیری می‌کند.

11. گریپ فروت

 

گریپ فروت حاوی دو آنتی اکسیدان اصلی به نام نارینگین و نارینژنین است که با کاهش التهاب و محافظت از سلولهای کبدی، از کبد در برابر آسیب محافظت می‌کند.
 

  

تاثیر فوق العاده نور آفتاب بر ام اس

نتایج پژوهشی جدید نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض نور خورشید در فضای باز ممکن است از بیماری ام اس پیشگیری کند.

 مطالعات قبلی نشان داده است که بین افزایش قرار گرفتن در معرض اشعه ماورا بنفش خورشید در دوران کودکی و احتمال کمتر ابتلاء به ام اس در بزرگسالی ارتباط وجود دارد.

در مطالعه فعلی، محققان دانشگاه کالیفرنیا ۳۳۲ شرکت کننده در رده سنی ۳ تا ۲۲ سال را که به طور میانگین هفت ماه به ام اس مبتلا بودند، مورد بررسی قرار دادند. مکان و میزان قرار گرفتن آنها در معرض نور خورشید از نظر سن و جنسیت با ۵۳۴ شرکت کننده بدون ام اس مقایسه شد

در پرسشنامه‌هایی که شرکت‌کنندگان مبتلا به ام‌ اس یا والدینشان پر کردند، ۱۹ درصد اظهار داشتند که در تابستان گذشته روزانه کمتر از ۳۰ دقیقه را در خارج از منزل سپری کرده‌اند.

محققان دریافتند شرکت کنندگانی که به طور متوسط ۳۰ دقیقه تا یک ساعت در روز را در فضای باز سپری می‌کردند، ۵۲ درصد کمتر از افرادی که به طور متوسط کمتر از ۳۰ دقیقه در روز در فضای باز بودند، با احتمال ابتلاء به بیماری ام اس مواجه بودند.

«امانوئل واوبانت»، عضو تیم تحقیق، گفت: «قرار گرفتن در معرض نور خورشید برای افزایش سطح ویتامین D شناخته شده است. همچنین سلول‌های ایمنی پوست را تحریک می‌کند که نقش محافظتی در بیماری‌هایی مانند ام‌اس دارند. ویتامین D همچنین ممکن است عملکرد بیولوژیکی سلول‌های ایمنی را تغییر دهد و به این ترتیب در محافظت در برابر بیماری‌های خودایمنی نقش داشته باشد.»

محققان همچنین خاطرنشان کردند که قرار گرفتن در معرض نور خورشید وابسته به دوز شدت نور است؛ هر چه مدت طولانی‌تر باشد، خطر ابتلاء به بیماری ام اس کمتر است. حتی به نظر می‌رسد قرار گرفتن در معرض نور خورشید در اولین سال زندگی از ابتلاء به ام اس بیشتر محافظت می‌کند.

قرار گرفتن محدود در معرض نور خورشید و یا میزان پایین ویتامین D با بیماری‌های دیگری نیز مرتبط است. این بیماری‌ها شامل بیماری پارکینسون، آلزایمر و سایر انواع زوال عقل، و همچنین اسکیزوفرنی و سایر بیماری‌های خودایمنی مانند دیابت نوع ۱، بیماری کرون و لوپوس است.

 

 

بااین علائم شما دارای غلظت خون هستید

 

 

تنها راهی ‌که نشان می‌‌دهد فردی غلظت خون دارد یا نه، دادن آزمایش خون و اندازه‌گیری (اچ.تی.سی) هماتوکریت است.

به گزارش بهداشت نیوز، بسیاری از بیماران زمانی‌که به متخصص مراجعه می‌‌کنند، اصطلاح غلیظ شدن خون را به کار می‌‌برند که درست نیست و غلظت خون تعریف خاص خود را دارد. به لحاظ پزشکی، غلظت خون یعنی بخش گلبول‌‌های قرمز، چند درصد از خون کامل را اشغال کرده است. نحوه کار نیز به این شکل است که از فردی 2 سی‌سی خون گرفته می‌‌شود. سپس این خون در دستگاه سانتریفیوژ با دور زیادی به چرخش درمی‌آید و بر اثر این چرخش، بخش‌‌های مختلف خون از هم جدا می‌شوند. در ادامه یک ستون که به گلبول‌‌های قرمز اختصاص داده شده است، از سایر بخش‌‌های خون جدا می‌‌شود و درصد را اعلام می‌‌کند. اما چه زمانی هموگلوبین خون در حد طبیعی است؟ در زنان، اگر میزان هموگلوبین بین 16-12 (48- 36 درصد) و در مردان بین 18- 14 (56-42 درصد) باشد، طبیعی است. اصطلاح غلظت خون را ما زمانی به کار می‌‌بریم که میزان گلبول‌‌های قرمز خون، از عدد 52 در زنان و از عدد 56 در مردان تجاوز کند. در این‌صورت بیمار دچار پرفشاری و غلظت خون شده است.

 

چرا خون غلیظ می‌‌شود؟

 

تنها راهی ‌که نشان می‌‌دهد فردی غلظت خون دارد یا نه، دادن آزمایش خون و اندازه‌گیری (اچ.تی.سی) هماتوکریت است. بعد از اینکه جواب آماده شد، پزشک دو دسته علت اولیه و ثانویه پیش رو دارد:

علت اولیه: مغز استخوان بدون هیچ محرکی از بیرون، خود به خود رفتار آنارشیستی نشان داده و شروع به تولید گلبول قرمز می‌‌کند که به آن پلیستمی می‌‌گویند و افزایش غلظت اولیه نامیده می‌‌شود بدون وجود علت ثانویه. درصد کمی از غلظت خون شامل علت اولیه می‌‌شود.

علت ثانویه: بین 95-90 درصد از کسانی‌که با غلظت خون به متخصص مراجعه می‌‌کنند، افرادی هستند که غلظت خون ثانویه دارند و این موضوع زمانی اتفاق می‌‌افتد که اکسیژن کافی به بافت‌‌های بدن نرسد. با کمبود اکسیژن در بدن، هورمونی به‌نام اریتروپویتین از کلیه ترشح می‌‌شود که این هورمون، مغز استخوان را برای ساخت بیشتر گلبول قرمز تحریک می‌‌کند تا بتواند کمبود اکسیژن‌رسانی به بافت‌‌های بدن را با افزایش تولید گلبول قرمز جبران کند. نمونه کسانی‌که با این مشکل مواجه می‌‌شوند، افرادی هستند که در ارتفاعات بلند و کوهستانی زندگی می‌‌کنند و چون با کمبود اکسیژن روبه‌رو هستند، دچار بیماری غلظت خون می‌‌شوند.

گاهی اوقات اکسیژن محیط مناسب است، اما به دلیل مشکلات ریوی، فرد دچار غلظت خون می‌‌شود یا ممکن است اکسیژن از ریه وارد خون شود، اما به‌دلیل مشکلات خونی، بین خون شریانی و وریدی، مشکلی وجود داشته باشد و خونی که در ریه پر از اکسیژن شده، بلافاصله با خون کم اکسیژن مخلوط شده و همین مساله سبب بروز غلظت خون شود. علت بعدی، هموگلوبین مادرزادی است که در آن افراد فامیل پرخون هستند و به علل مختلفی، مغز استخوان به گلبول‌سازی تحریک شود. یکی دیگر از علل مهم غلظت خون، کشیدن سیگار و مسمومیت با مونوکسیدکربن است که در نتیجه آنها اکسیژن‌رسانی به خون کم شده و غلظت خون ثانویه ایجاد می‌‌شود.

مصرف دخانیات یکی از علت‌‌های جدی درکنار مسائل قلبی است که هم باعث بروز سرطان شده و هم سبب غلیظ شدن خون فرد می‌‌شود. فرض کنید فردی مدام سردرد دارد و جریان خونش سیالیت و روانی لازم را ندارد و مرتب در خواب، خواب‌زده می‌‌شود، آیا چنین فردی در طول روز عصبی نیست؟ می‌‌تواند تمرکز لازم را برای انجام کار‌هایش داشته باشد؟ نه. ممکن است ما نتوانیم کار زیادی برای بیماری مادرزادی قلبی که خون پراکسیژن و کم‌اکسیژن در آن با هم مخلوط می‌‌شوند یا بیماری مغز استخوان انجام دهیم، اما مشکلی که به‌دست خود ما ایجاد شد، فقط نیاز به اراده دارد. بیماران وقتی به ما مراجعه می‌کنند، می‌بینیم عصبی هستند و دائم سردرد دارند که علت هم پرخونی است و مشکل هم مصرف سیگار و دخانیات است.

 

غلظت خون بیماری پیرمرد‌هاست؟

 

این بیماری بسته به اینکه بر اثر علت اولیه یا ثانویه در فرد ایجاد شده باشد، ممکن است در هر سنی بروز پیدا کند. ما افرادی داریم که در سن نوجوانی و به دلیل ارثی این مشکل را دارند. بچه‌‌هایی هستند که دیواره پایین قلب‌شان باز است یا مشکل ریوی دارند که آنها ازجمله کسانی هستند که درگیر غلظت خون می‌‌شوند.

چطور درمان می‌شود؟

 

وقتی پزشک متخصص باتوجه به جواب آزمایش متوجه شد که علت بروز غلظت خون در فرد، اولیه است یا ثانویه، درمان را آغاز می‌‌کند. اگر علت ثانویه بود، درمان علت زمینه‌ای - قلبی یا ریوی – را در صورتی‌که امکان‌پذیر باشد، آغاز می‌‌کند و در کنار آن هرگاه غلظت خون از 56درصد در مردان و 52درصد در زنان بالاتر برود، بخشی از خون کشیده و دور ریخته می‌‌شود. این کار نیز به شکل استاندارد انجام می‌‌شود تا غلظت خون کاهش پیدا کند.

این‌عمل تا زمانی ادامه دارد که یکی از مهم‌ترین مواد خونساز بدن بر اثر خروج از بدن کم شود. در واقع به بیمار فقر آهن می‌‌دهیم تا دچار غلظت خون نشود. حال اگر علت پرخونی براثر علت اولیه یعنی ناشی از مغز استخوان باشد، در این‌ حالت باید به درمان علت بیماری خونی بپردازیم و با خروج خون از یکی از رگ‌‌ها، میزان گلبول‌‌های قرمز خون تنظیم شوند.

چه کنیم که دوباره غلیظ نشود؟

 

یکی از سوالات افرادی‌که خون‌شان به حالت طبیعی برگشته این است که چه کار‌هایی انجام دهیم تا خون‌مان دوباره غلیظ نشود؟ این افراد بهتر است هم برای جلوگیری از غلیظ شدن خون و هم برای کمک به نیازمندان، به طور مستمر خون بدهند. مردان بهتر است هر سه ماه و زنان هر چهار ماه یکبار خون‌شان را اهدا کنند.

 

 

 

این نشانه‌ها می‌گویند خون‌تان غلیظ است:

 

 

زمانی‌که سیالیت خون از حدی بالاتر برود، اکسیژن‌رسانی‌کم شده و حتی ممکن است سبب توقف حرکت خون در رگ‌ها شود، به همین دلیل غلظت خون در برخی مواقع می‌تواند با توقف حرکت خون، فرد را دچار سکته مغزی کند. پس وجود نشانه‌‌هایی که در ادامه می‌آوریم را جدی بگیرید!

1. لب‌های‌تان بنفش شده

 

وقتی میزان هموگلوبین بدون اکسیژن بیش از حد باشد، مخاط‌‌های بدن مثل لب به رنگ بنفش درمی‌آیند. انگشتان دست و پا و زیر ناخن‌ها بنفش شده، چشم‌‌ها پرخون و پوست صورت نیز بر افروخته می‌‌شود. با دیدن این علائم ظاهری می‌‌توانید نسبت به غلیظ شدن خون‌تان شک کرده و برای تشخیص نهایی حتما به متخصص مراجعه کنید.

2. سرتان گیج می‌‌رود

 

وقتی غلظت هموگلوبین خون زیاد می‌‌شود، سیالیت، روانی و حرکت خون کم شده و فرد دچار سرگیجه و رخوت شده و خون دماغ می‌‌شود. اگر سرگیجه و رخوت بدون هیچ دلیل زمینه‌ای دیگری سراغ شما بیاید و گاه و بی‌گاه بینی‌تان هم خون‌ریزی کند، باید نسبت به غلیظ شدن خون‌تان مشکوک شوید و این نشانه‌ها را بررسی کنید.

3. نفس‌نفس می‌‌زنید

 

کسانی‌که مشکل ریوی دارند، تنگی نفس پیدا می‌‌کنند و نفس‌نفس می‌‌زنند هم ممکن است به‌خاطر غلظت خون‌شان دچار تشدید این علائم شده باشند. پس هر تنگی نفسی را به حساب آلرژی یا آلودگی هوا نگذارید. گذشته از این، افرادی‌که مشکل قلبی دارند و تپش قلب پیدا می‌‌کنند هم می‌‌توانند دچار این مشکل باشند.

طب سنتی چه می‌‌گوید؟

 

گرچه به باور طب رایج، افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون می‌تواند نشانه غلیظ شدنش باشد، اما طب سنتی تعریف نسبتا متفاوتی از غلظت خون ارائه می‌دهد. دکتر قدیر محمدی، متخصص طب سنتی می‌گوید که این علم، مشکل غلظت خون را به شکل زیر توضیح می‌دهد:

سرم خون غلیظ شود...
در طب رایج، می‌‌گویند اگر تعداد گلبول‌‌های خون در حجم به‌خصوصی از خون بیشتر باشد، فرد مبتلا به غلظت خون است و با بخش سرمی یا مایع کاری ندارند. اما در طب سنتی، اگر گلبول‌‌های خون کمتر شود، اما سرم خون غلیظ‌تر باشد، می‌‌گوییم غلظت خون وجود دارد. غلظت خون مشکل شایعی است که می‌تواند به علت‌های متفاوتی فرد را گرفتار خود کند.

چرا این اتفاق می‌‌افتد؟

غلیظ شدن خون دلایل مختلفی دارد. طب سنتی معتقد است مزاج آدم‌ها می‌تواند کنترل بدنشان را به دست بگیرد.گاهی اوقات گرمای مزاج ما بیش از حد نرمال است و این گرما سبب تجزیه شدن رطوبت و مایعات بدن که خون هم جزء آن است، شده و بخش سرمی خون غلیظ می‌‌شود.

دمای بدن شما هم بی‌تاثیر نیست
گاهی اوقات هم اگر دمای بدن از آن حد طبیعی که 37درجه است، پایین‌تر بیاید و سردتر شود، خون هم متراکم شده و غلیظ می‌‌شود. در این شرایط دمای بدن فرد می‌تواند بدون وجود عوامل زمینه‌ای دیگر، او را به مشکل غلظت خون دچار کند. درست مثل یخ و آب که یخ نسبت به آب غلیظ‌تر است چون ملکول‌‌های آن نسبت به هم در شرایط متراکم‌تری قرار دارند. اما آب رقیق است و ملکول‌‌هایش با فاصله بیشتری از هم هستند. یعنی هرچه دمای بدن پایین باشد و خون سردتر، گلبول‌‌های خون به هم چسبیده‌تر می‌‌شوند و در حجم به‌خصوصی از خون زیاد به نظر می‌‌آیند، ضمن اینکه ممکن است همین فرد دچار کم‌خونی باشد.

خون تیره همیشه غلیظ نیست

خونی‌ که در سرخرگ‌‌ها جریان دارد، شفاف و قرمزرنگ است، اما خونی‌که در سیاهرگ‌ها وجود دارد، تیره‌رنگ است و اکسیژن کمی دارد. اکسیژن این خون در سیاهرگ مصرف شده، به بافت‌‌ها آمده و حین گردش، مقداری از فضولات گردش سلولی هم به آن اضافه شده و این خون به قلب و ریه برمی‌گردد تا دوباره اکسیژن بگیرد، بنابراین نمی‌‌توانیم بگوییم لزوما خونی‌که تیره است، غلیظ هم هست. به بیان دیگر، خون تیره، لزوما غلیظ نیست، ولی خون غلیظ به طور قطع تیره هست. ممکن است خون تیره داشته باشیم اما غلیظ هم نباشد. به همان دلیلی که اشاره شد ممکن است سلول‌ها به هم چسبیده باشند و به نظر بیاید خون تیره است، اما در واقع غلیظ نیست.