تفاوت ویتامین D با D۳ چیست؟

"ویتامین D" یک اصطلاح کلی برای دو شکل مختلف از ویتامین است: ویتامین D۲ و D۳.

اگرچه این دو فواید یکسانی دارند، اما از منابع مختلفی به دست می‌آیند و ساختار مولکولی متفاوتی دارند.

ویتامین  D یک ریز مغذی مفید و ضروری برای سلامت انسان است و به هر دو ویتامین D۲ (ارگوکلسیفرول) و ویتامین D۳ (کوله کلسیفرول) اشاره دارد.

یکی از نقش‌های اصلی ویتامین D جذب کلسیم و فسفر است که برای معدنی شدن و تراکم استخوان ضروری هستند.

ویتامین D به قوی نگه داشتن استخوان‌ها و جلوگیری از پوکی استخوان کمک می‌کند.

هم‌چنین سطوح کافی ویتامین D برای سلامت ماهیچه، عملکرد سیستم ایمنی، سلامت قلب، تنظیم خلق و خو و بسیاری موارد دیگر مفید است.

 

ویتامین D۲

ویتامین D۲ یا ارگوکلسیفرول در قارچ‌ها و مخمرها یافت می‌شود. به عبارتی این ویتامین با قرار دادن مخمری به نام ارگوسترول در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) تولید می‌شود. غذاهای غنی‌شده با ویتامینD۲  مانند شیر گیاهی، غلات و آب پرتقال به تأمین این ویتامین در بدن کمک می‌کنند. هم‌چنین ویتامین D۲ به عنوان مکمل غذایی در کپسول، قرص و شربت موجود است.

ویتامین D۲ پس از مصرف، در روده کوچک جذب شده و به کبد منتقل می‌شود. پس از هضم، از آنجا به شکل فعال ویتامین D (کلسیتریول) در کلیه‌ها تبدیل می‌شود. این فرآیند بدن را قادر می‌‎سازد تا از ویتامین استفاده کند و از فواید آن بهره‌مند شود.
 

ویتامین D۳

 

ویتامین D۳ یا کوله کلسیفرول زمانی که پوست در معرض نور خورشید قرار می‌گیرد، توسط بدن تولید می‌شود.

هم‌چنین در چندین منبع غذایی حیوانی از جمله: ماهی‌های چرب (مانند سالمون، قزل آلا، ماهی خال مخالی)، زرده تخم مرغ و جگر گاو یافت می‌شود.

شیر گاو و سایر محصولات لبنی اغلب با ویتامین D۳ غنی می‌شوند.

ویتامین D۳ به عنوان یک مکمل غذایی به صورت شربت، کپسول و قرص‌ در دسترس است.

پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب، بدن نور خورشید را به ویتامین D۳ تبدیل می‌کند، سپس به کبد منتقل می‌شود و در آخر در کلیه‌ها، به شکل فعال ویتامین D (کلسیتریول) تبدیل می‌شود تا مورداستفاده بدن قرار گیرد.

 

ویتامین D۲ بهتر است یا D۳؟

اگرچه ویتامین‌های D۲ و D۳ ساختارهای مولکولی متفاوتی دارند، اما به همان شکل فعال ویتامین D که بدن به آن نیاز دارد، متابولیزه می‌شوند؛ یعنی کلسیتریول. اگر کمبود ویتامین D دارید، شاید برایتان سؤال باشد که مکمل‌های ویتامین D۲ برای جبران این کمبود بهتر هستند یا D۳؟

ویتامین D۲ و D۳ هر دو سطح ویتامین D را در بدن افزایش می‌دهند،

اما تحقیقات نشان می‌دهد که ویتامین D۳ در این زمینه موثرتر است. ویتامین D۳ راحت‌تر توسط بدن جذب می‌شود و به حفظ سطوح سالم ویتامین D برای مدت طولانی کمک می‌کند.

اگرچه این دو ویتامین‌ شبیه به یکدیگر هستند، اما ممکن است بر بیان ژن‌ها به‌ویژه ژن‌های مرتبط با عملکرد سیستم ایمنی تأثیر متفاوتی بگذارند.

تحقیقات نشان می‌دهد که ویتامین D۳ در تنظیم بیان ژن موثرتر است و به تحریک سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با باکتری‌ها و ویروس‌ها کمک می‌کند.

«تنظیم بیان ژن» به ساز و کارهایی گفته می‌شود که توسط سلول‌ها برای افزایش یا کاهش یک محصول خاص ژن (پروتئین یا آران‌ای) انجام می‌گیرد.

هنگامی که ویتامین‌های D۲ و D۳ به شکل زیست‌فعال ویتامین D تبدیل می‌شوند، نقش حیاتی در بسیاری از فرآیندهای بدن ایفا می‌کنند.

ویتامین D جذب کلسیم و فسفر را به منظور حفظ سلامت استخوان و قدرت عضلانی تقویت می‌کند.

به طور کل:

ویتامین D :

در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و

مبارزه با ویروس‌ها و باکتری‌ها،

تنظیم سطح قند خون،

سلامت قلب و عروق،

عملکرد شناختی و خلق و خو

و کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها نقش دارد.

 

چه کسانی بیشتر مستعد کمبود ویتامین D هستند؟

افرادی که به اندازه کافی غذاهای غنی از ویتامین D مصرف نمی‌کنند یا زمان کافی را در معرض نور خورشید نمی‌گذرانند، ممکن است دچار کمبود ویتامین D باشند.

 

فاکتورهای زیر نیز منجر به کمبود ویتامین D می‌شود:

رنگ پوست؛ پوست تیره نور خورشید را کمتر جذب می‌کند و همین عامل سبب کاهش تولید ویتامین D در بدن می‌شود.

بیماری‌ها؛ بیماری کبد، فیبروز کیستیک و بیماری سلیاک بر جذب ویتامین D تأثیر می‌گذارند.

داروها؛ گلوکوکورتیکوئیدها و داروهای ضد تشنج بر متابولیسم ویتامین D تأثیرگذارند.

 

علائم کمبود ویتامین D

کمبود ویتامین D همیشه دارای علائم نیست،

اما علائم شایع آن عبارتند از:

خستگی،

درد و ضعف عضلانی،

درد استخوان،

تغییرات خلقی (مانند افسردگی)

و راشیتیسم در کودکان.

 

عوارض کمبود ویتامین D

کمبود ویتامین D با افزایش خطر ابتلا به

عفونت‌های دستگاه تنفسی،

پوکی استخوان،

چاقی،

سندرم متابولیک،

دیابت نوع ۲ ،

سرطان،

بیماری قلبی عروقی،

افسردگی و ...

مرتبط است.

برخی تحقیقات در حال بررسی ارتباط بالقوه بین کمبود ویتامین D و بیماری‌های التهابی و خودایمنی، مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS) و آرتریت روماتوئید هستند.

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 469 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 

انواع آزمایش کبد چرب

آزمایش کبد چرب مجموعه‌ای از چند آزمایش هستند به نام آزمایش‌های عملکرد کبد  (LFTs) که به بررسی مواد مختلف در خون می‌پردازند که سرنخ‌هایی درباره سلامت کبد به دست می‌دهند‌LFT ها آنزیم‌ها، پروتئین‌ها و موادی را که توسط کبد تولید یا دفع می‌شوند و تحت تأثیر آسیب کبدی قرار می‌گیرند، اندازه‌گیری می‌کنند.

از آنجایی که برای کبد چرب اغلب هیچ علامتی وجود ندارد، یافتن بیماری کبد چرب آسان نیست. برای تشخیص، پزشک از سابقه پزشکی شما یک معاینه فیزیکی، آزمایش خون کبد چرب، تصویربرداری و گاهی بیوپسی (نمونه برداری از بافت) استفاده خواهد کرد.

آزمایش عملکرد کبد

 

( آزمایش کبد چرب) از چند جز تشکیل شده است که در زیر به بررسی هریک می‌پردازیم:

  1- (ALT)  ..................................آلانین آمینوترانسفراز  
  2- (ALP)  ..................................آلکالن فسفاتاز  
  3- (AST)  .................................آسپارتات آمینوترانسفراز  
  4- (Total bili rubin) ...................بیلی روبین تام
  5- (ALb)  .................................آلبومین
  6- (GGT) .................................گاما گلوتامیل ترانسفراز

  7- (PT) ...................................زمان تشکیل پروترومبین : برای ارزیابی عملکرد لخته شدن خون انجام می‌شود. کبد آسیب دیده نمی‌تواند به میزان کافی فاکتورهای انعقادی بسازد

بنابراین مقدار PT زیاد خواهد شد تا زمان لخته شدن خون را کاهش دهد.

 

 

تصویربرداری از کبد

 

از یک یا چند روش برای بررسی وجود چربی اضافه یا التهاب و بزرگی کبد استفاده می‌شود:

    سونوگرافی
    CT: توموگرافی رایانه‌ای
    MRI: تصویربرداری تشدید مغناطیسی

    MRE: با ترکیب تصویربرداری MRI با امواج صوتی برای ایجاد یک نقشه بصری (الاستوگرام) استفاده می‌شود که سختی بافت کبد را نشان می‌دهد.

    الاستوگرافی گذرا با کنترل ارتعاش یا فیبرواسکن، نوع پیشرفته‌ای از سونوگرافی برای اندازه‌گیری سفتی بافت کبد است. با این روش وجود زخم یا فیبروز بافت داخلی کبد را می‌توان بررسی کرد.

 

نمونه برداری از کبد

همه افراد مبتلا به کبد چرب غیر الکلی نیازی به نمونه برداری از کبد ندارند. اگر مشکوک به استئاتوهپاتیت غیر الکلی هستید یا آزمایش‌های کبد چرب نشان می‌دهند که ممکن است دچار عوارض آن مانند سیروز کبدی باشید، ممکن است پزشک به انجام بیوپسی توصیه کند. نمونه برداری از کبد تنها راه تشخیص استئاتوهپاتیت و بهترین روش آزمایش کبد چرب و تعیین شدت التهاب است.

تفسیر آزمایش کبد چرب 

خواندن آزمایش کبد چرب و تفسیر ان را به دلیل متفاوت بودن شرایط هر فرد بهتر است به پزشک خود بسپارید.

خلاصه ای از تفسیر و رنج نرمال ان را در ادامه ذکر خواهیم کرد.

1. آلانین آمینوترانسفراز  (ALT)

آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، که در آزمایش عملکرد کبد اندازه‌گیری می‌شود، برای غربالگری یا نظارت بر عملکرد کبد کاربرد دارد. سنجش مقادیر ALT در کنار سایر آزمایشات عملکرد کبد، مانند پروتئین کل، آلبومین، آلکالین فسفاتاز (ALP) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) به تعیین نوع بیماری کبدی کمک می‌کند.

 

مقدار طبیعی ALT  در مردان .................................۵ تا ۴۰ (U/L)
مقدار طبیعی ALT در خانم‌‌ها................................ ۵ تا ۳۵ (U/L)

مقادیر بسیار بالای ALT معمولا نشان دهنده‌ی هپاتیت حاد (کوتاه مدت) است که اغلب به دلیل عفونت ویروسی رخ می‌دهد.

 2. آسپارتات آمینوترانسفراز  (AST)

آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST)، آنزیمی است که در کبد، گلبول‌های قرمز خون، قلب و سایر عضلات یافت می‌شود.

مقدار طبیعیAST   در مردان.......................................... ۵ تا ۳۵ (U/L)
مقدار طبیعیAST   در خانم‌‌ها........................................ ۵ تا ۳۰ (U/L)

نکته:

    در برخی بیماری‌های کبدی، به ویژه هنگامی که مجاری صفراوی مسدود شده باشند، یا در سیروز کبدی، ممکن است سطح AST طبیعی باشد.

    هنگامی که آسیب کبدی به دلیل الکل باشد،AST  اغلب بسیار بیش‌تر از ALT افزایش می‌یابد.

    AST  می‌تواند در اثر تجزیه‌ی گلبول‌های قرمز خون (همولیز) و آسیب عضلانی نیز افزایش می‌یابد.

    سطح بسیار بالای AST معمولاً در هپاتیت حاد دیده می‌شود که اغلب به دلیل عفونت ویروسی رخ می‌دهد.

 

3. آلکالین فسفاتاز (ALP)

سنجش سطح آلکالین فسفاتاز (ALP) در خون، به‌عنوان بخشی از آزمایش عملکرد کبد درخواست می‌شود. آلکالین فسفاتاز آنزیمی است که در استخوان، کبد و به مقدار کم‌تری در روده‌ها، یافت می‌شود. مقادیر کمی ALP  نیز در جفت یافت می‌شود.

مقدار طبیعی ALP در بزرگسالان ۳۰ تا ۱۱۰ (U / L)

 

 
4. بیلی روبین تام  (Total bilirubin)

بیلی روبین یکی دیگر از اجزای آزمایش عملکرد کبد است که برای غربالگری، تشخیص و پایش اختلالات کبدی و کم خونی همولیتیک استفاده می‌شود

نتیجه‌ی اندازه‌گیری سطوح بیلی روبین در خون چه چیزی را نشان می‌دهد؟

بیلی روبین به دو شکل در خون وجود دارد:

    مستقیم (یا کونژوگه)
    غیر مستقیم (یا غیر کونژوگه)

اگر بیلی روبین مستقیم افزایش یابد، ممکن است نوعی انسداد در مجاری کبدی یا مجاری صفراوی وجود داشته باشد. علت انسداد می‌تواند سنگ صفرا، هپاتیت، ضربه، واکنش دارویی یا مصرف طولانی مدت الکل باشد.

5. آلبومین  (ALb)

آلبومین فراوان‌ترین پروتئین در پلاسمای خون است.

سنجش آلبومین در آزمایش خون، برای:

غربالگری بیماری‌های کبدی،

بیماری‌های کلیوی،

بیماری‌های گوارشی

و ارزیابی وضعیت تغذیه‌ای بیماران بستری استفاده می‌شود.

 

نتیجه‌ی سنجش سطح آلبومین در خون:

 

مقادیر زیاد آلبومین معمولا نشان دهنده‌ی کمبود آب بدن است.

یکی از دلایل کاهش سطح آلبومین در خون می‌تواند بیماری‌های کبدی باشد.

6. گاما گلوتامیل ترانسفراز  (GGT)

گاما گلوتامیل ترانسفراز، آنزیمی است که عمدتا در کبد یافت می‌شود. به طور معمول وقتی کبد آسیب می‌بیند یا جریان صفرا مسدود می‌شود، سطح GGT بالا می‌رود. بنابراین GGT یک مارکر مفید برای تشخیص مشکلات مجاری صفراوی است.

مقدار طبیعی GGT در مردان........................... ۵ تا ۵۰ (U / L:)
مقدار طبیعی GGT در خانم‌‌ها...........................۵ تا ۳۵ (U / L:)

 

نکات مهم:

    حتی اگر مقدار کمی الکل در عرض ۲۴ ساعت قبل از انجام آزمایش GGT مصرف کنید، سطح آن به صورت موقت افزایش می‌یابد.
    سیگار کشیدن می‌تواند باعث افزایش GGT شود.

    سطح GGT بعد از غذا کاهش می‌یابد، بنابراین بهتر است حداقل ۹ ساعت قبل از انجام آزمایش، ناشتا باشید.
    افزایش سطح GGT در بیماری‌های کبدی، نارسایی احتقانی قلب و نوشیدن الکل دیده می‌شود.
    داروهای ضد بارداری خوراکی و کلوفیبرات نیز می‌توانند سطح GGT را کاهش دهند.

    استفاده از برخی داروها نیز می‌تواند سطح GGT را افزایش دهد. این داروها عبارتند از:
        داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی  (NSAID)
        داروهای کاهش دهنده‌ی چربی خون
        آنتی بیوتیک‌ها
        مسدود کننده‌های هیستامینی (برای درمان تولید بیش از حد اسید معده استفاده می‌شوند)
        داروهای ضد قارچ
        داروهای ضد تشنج
        داروهای ضد افسردگی
        و هورمون‌هایی مانند تستوسترون.

GGT یک علامت مهم برای تشخیص مشکلات مجاری صفراوی است

 

به ‌طور کلی می‌توان عوامل ایجاد این بیماری را به شرح زیر عنوان کرد:

رژیم غذایی نادرست،

استرس درونی و نهفته،

مصرف دارو بیش از حد معمول،

مصرف لووستاتین‌ها و غذاهای فست فودی (سوسیس، کالباس، سس، پیتزا و…)

متخصصان اعتقاد دارند که شیوه ناصحیح زندگی و تبعات آن از قبیل چاقی و اضافه وزن در ابتلا به کبد چرب در بین سنین مختلف دخیل است.

راه‌های درمان کبد چرب :

داشتن شیوه زندگی صحیح،

داشتن وزن ایدئال و مناسب،

انجام فعالیت‌های بدنی روزانه،

پیروی از رژیم غذایی سالم،

پرهیز از مصرف غذاهای چرب و سرخ کردنی و دوری از استرس

اشاره کرد. البته کاهش وزن ناگهانی می‌تواند این بیماری را شدیدتر کند و کنترل وزن و رژیم غذایی بهتر است تحت نظر پزشک باشد.

 

هرآنچه که باید از آزمایش کبد چرب بدانید

 

کبد بزرگترین اندام داخلی است و برای بقا و سلامت کلی بسیار مهم است.

کبد عضو اصلی بدن برای پردازش مواد غذایی و مواد زاید است. خون از سراسر بدن به سمت کبد می‌رود تا از هرگونه مواد مضر مانند داروها سم زدایی شود. کبد همچنین صفرا تولید می‌کند که برای هضم در روده استفاده شده و در کیسه صفرا ذخیره می‌شود. یک کبد سالم حاوی چربی بسیار کم یا بدون چربی است. در صورت مصرف غذای چرب، فست فودی و یا مصرف الکل، بدن مقداری از کالری را به صورت چربی در کبد ذخیره می‌کند که کبد چرب نامیده می‌شود.

این بیماری زمانی رخ می‌دهد که کبد در شکستن چربی‌ها دچار مشکل شده و با جمع شدن چربی در بافت‌های کبد، فرد دچار کبد چرب می‌گردد و زمانی مشخص می‌شود که ۱۰ درصد یا بیشتر وزن کبد حاوی چربی باشد. آزمایش کبد چرب شامل مجموعه‌ای از آزمایشات است که پزشک با توجه به نتایج آنها و شرح حال بیمار و معاینات فیزیکی در مورد  تشخیص آن نظر می‌دهد.

امروزه در سراسر جهان به دلیل افزایش رژیم غذایی ناسالم و کاهش تحرک کبد چرب بسیار شایع است. بیماری کبد چرب می‌تواند باعث التهاب کبد شود (معروف به استئاتوهپاتیت) و به مرور زمان می‌تواند باعث ایجاد زخم در کبد شده که به عنوان سیروز شناخته می‌شود. سیروز کبدی جدی است، می‌تواند باعث نارسایی کبد شود و گاهی ممکن است منجر به سرطان شود. به همین دلیل است که تشخیص زودهنگام بیماری کبد چرب برای جلوگیری از آسیب به کبد و کاهش خطر ابتلا به بیماری های جدی تر در آینده مهم است.

 

انواع کبد چرب و علایم آنها

کبد شما بزرگ‌ترین عضو بدن شماست. بیماری کبد چرب وضعیتی است که چربی در کبد تجمع می‌یابد. بیماری کبد چرب دارای دو نوع اصلی است:

    بیماری کبد چرب غیر الکلی:

 که با مصرف زیاد الکل ارتباطی ندارد و دو نوع وجود دارد،

کبد چرب ساده : که در آن چربی در کبد وجود دارد، اما التهاب یا آسیب سلول‌های کبدی کم است یا اصلاً وجود ندارد. کبد چرب ساده معمولاً آنقدر بد نمی‌شود که باعث آسیب یا عوارض کبدی شود.

کبد چرب استئاتوهپاتیت غیر الکلی : که در آن کبد دچار التهاب و آسیب سلولی و همچنین تجمع چربی می‌شود. التهاب و آسیب سلول های کبدی می‌تواند باعث فیبروز یا زخم شدن کبد شود و حتی می‌تواند منجر به سیروز یا سرطان کبد شود.

    بیماری کبد چرب الکلی:

 

بیماری کبد چرب الکلی به دلیل مصرف زیاد الکل است. کبد بیشتر الکلی را که فرد می‌نوشد تجزیه می‌کند، بنابراین می‌تواند از بدن خارج شود. اما فرآیند تجزیه آن قابلیت تولید مواد مضر را دارد. این مواد می‌توانند به سلول‌های کبد آسیب برسانند، التهاب را تقویت کنند و دفاع طبیعی بدن را تضعیف کنند. هرچه الکل بیشتری نوشیده شود به کبد آسیب بیشتری وارد می‌شود. بیماری کبد چرب الکلی اولین مرحله بیماری کبدی مرتبط با الکل است. مراحل بعدی هپاتیت الکلی و سیروز است.

 

 

علایم بیماری کبد چرب:

کبد چرب معمولا علامتی ندارد و به‌عنوان بیماری خاموش شناخته می‌شود، ولی در صورت وجود علایم زیر می‌توان به کبد چرب مشکوک شد.

    خستگی
    کاهش وزن و یا کاهش اشتها
    ضعف
    تهوع
    گیجی، مشکل در تصمیم گیری و یا تمرکز

 

سایر نشانه هایی که ممکن است احساس شود شامل:

    درد در مرکز و یا سمت راست قسمت بالایی شکم
    بزرگ شدن کبد

 

در صورتیکه فرد دچار سیروز کبدی هم شود، علایم زیر ممکن است رخ دهند:

1-احتباس مایعات

2-کاهش ماهیچه ها

3-خونریزی داخلی

4-زردی پوست و چشم ها

5-نارسایی کبد

ممکن است قبل از ظهور علائم گفته شده، آسیب قابل توجهی به کبد وارد شده باشد. بنابراین تشخیص به موقع آسیب کبدی، برای به حداقل رساندن آسیب و حفظ عملکرد کبد ضروری است برای ارزیابی می‌ توان از آزمایش کبد چرب استفاده کرد.

چه کسانی در خطر ابتلا به بیماری کبد چرب هستند؟

علت بیماری کبد چرب غیر الکلی ناشناخته است.

یکی از شایع‌ترین دلایل ابتلا به کبد چرب اعتیاد به الکل است. بعضی از داروهای خاص و اختلالات متابولیک نیز یکی دیگر از این دلایل هستند. در بیشتر مواردی که فرد الکلی نیست، پزشکان دلیل قطعی برای ابتلا به کبد چرب را نمی‌دانند، اما موارد زیر می‌تواند باعث کبد چرب و یا افزایش خطر ابتلا به آن شوند، این عوامل شامل:

    چاقی
    دیابت نوع 2
    فشار خون بالا
    مصرف داروهایی همچون آسپرین، داروهای استروئیدی، تاموکسیفن و تتراسیکلین
    بارداری
    مسمومیت
    ویروس‌ها (ویروس هپاتیتA و سایر ویروس‌ها)
    سوء تغذیه
    کلسترول خون بالا
    سندرم تخمدان پلی کیستیک
    کم‌کاری تیروئید (hypothyroidism)
    جراحی بای پس معده

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 468 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

 

 

 CRP در آزمایش خون چیست؟

 

آزمایش CRP وجود عفونت و التهاب در بدن را مشخص می‌کند.

 

اگر نتیجه آزمایش CRP در آزمایش خون مثبت باشد، یعنی بدن در حال مبارزه با عفونت است.

 

اما برای پی بردن به علت عفونت باید سایر آزمایش‌های خون انجام شوند.

 

اگر آزمایش خون داده اید و قصد دارید بدانید میزان نرمال آزمایش CRP در بزرگسالان چقدر است و برای اطلاع از اینکه آزمایش CRP چیست و چگونه تفسیر می‌شود با ما همراه شوید.

در برخی از موارد، بروز علائمی مانند تب و لرز، اسهال و استفراغ و مشکل در تنفس می‌تواند نشان‌دهنده عفونت در بدن شما باشد.

  آزمایش CRP به راحتی می‌تواند تا وجود عفونت و التهاب در بدن شما را تایید کند.

از این رو، اگر قصد دارید تا بدانید CRP چیست؟ و اطلاعات کاملی راجع به آن بدست آورید، ادامه مطالب را از دست ندهید.

 

CRP در آزمایش خون چیست؟ 

 

منظور از CRP(C-reactive protein)، پروتئین واکنشی C است.

این پروتئین واکنشی، ماده‌ای خارجی نیست و کاملا طبیعی طی فرآیندی در کبد انسان تولید می‌شود.

به صورت معجزه‌آسا هنگامی که بدن درگیر بیماری‌های عفونی و التهابی شده باشد، پروتئین واکنشی یا C وارد جریان خون خواهد شد. این پروتئین برای حرکت و ورود به خون، همراه پروتئین‌های دیگر از کبد عبور می‌کند. در مرحله بعد پروتئین واکنشی C بخش آسیب دیده را ترمیم و درمان خواهد کرد.

 التهاب روشی است که بدن از آن برای محافظت از خود در برابر آسیب‌ها و عفونت استفاده می‌کند.

این امر می تواند باعث درد، قرمزی و تورم در ناحیه آسیب دیده شود.

برخی از اختلالات خود ایمنی و بیماری‌های مزمن نیز می‌توانند باعث التهاب شوند.

به طور معمول، سطح پروتئین واکنش پذیر C در خون پایین است.

سطح بالای CRP ممکن است نشانه عفونت جدی یا اختلال دیگری باشد.

اگر پزشک برای شما آزمایش CRP و یا هر آزمایش دیگری را تجویز کرده است و زمان کافی برای مراجعه به آزمایشگاه را ندارید،برای آگاهی بیشتر مطالب زیر را دنبال کنید.

 

چرا آزمایش CRP تجویز می‌شود؟

 

آزمایش CRP یا پروتئین واکنشگر C یک آزمون تکمیلی است.

سنجش CRP در کنار دیگر آزمایش‌ها مثل آزمایش CBC یا ESR و ... به تشخیص قطعی بیماری‌ها کمک می‌کند.

اگر پزشک به وجود بیماری‌ها شک کند، این آزمایش را درخواست می‌دهد:

کرونا
آپاندیسیت
بیماری التهابی لگن
بیماری التهابی روده
آرتریت روماتوئید
لوپوس
سکته قلبی
سکته مغزی
عفونت ادراری
سرطان
و ...
 

CRP Titer در آزمایش خون چیست؟

 

آزمایش CRP Titer  نیز به بررسی  پروتئین واکنشی C می‌پردازد. عنوان Titer در این آزمایش به کمی بودن آن اشاره دارد. یعنی نتایج آزمایش با اعداد و ارقام ارائه می‌شوند.

این نوع تست‌ها دقیق‌تر از انواع کیفی هستند. پزشکان در ابتدا برای بررسی شرایط بیمار، تست‌های کمی را تجویز خواهند کرد. در صورتی که مشکل خاصی در نتیجه آزمایش دیده شود، آزمایش‌های کمی تجویز خواهند شد. 

 

 

شرایط انجام آزمایش CRP و CRP Titer چگونه است؟ 

 

برای انجام آزمایش CRP و CRP Titer به نکات زیر دقت کنید: 

 

این آزمایشات نیاز به ناشتایی ندارند

فعالیت‌های ورزشی بسیار سنگین، مانند تمرینات شدید با وزنه یا دویدن‌های طولانی مدت، زمینه را برای افزایش ناگهانی سطح CRP فراهم خواهد کرد.

اگر دارویی مصرف می‌کنید حتما راجع به آن با تکنسین آزمایشگاه و پزشک مشورت کنید.

ممکن است آزمایش CRP دو مرحله‌ای باشد. در این صورت یک فاصله ۱۴ روزه برای آن درنظر گرفته خواهد شد

خونگیری مانند بسیاری از آزمایشات خون از طریق ورید بازویی انجام می‌شود و بیشتر از چند دقیقه به طول نخواهد انجامید

 

شرایط انجام آزمایش CRP چیست؟

 

تفسیر CRP در آزمایش خون چیست؟ 

میزان نرمال آزمایش CRP در بزرگسالان باید بین ۱ تا ۳ میلی‌گرم در هر لیتر خون باشد.

 

بیش از ۳ میلی‌گرم ...............زیاد

و کمتر از ۱ میلی‌گرم.............. کم محسوب می‌شود

 

و حتما باید علت کاهش و افزایش سطح این پروتئین واکنشی بررسی شود.

یک نکته مهم در تفسیر آزمایش CRP را به یاد داشته باشید،

بالا بودن سطح این آزمایش همیشه به این معنا نیست که دچار عفونت یا التهاب هستید.

زیرا افرادی که از اضافه وزن رنج می‌برند یا سیگاری هستند، از CRP  بیشتری برخوردار هستند. 

 

آزمایش CRP مثبت

ممکن است در تفسیر آزمایش CRP  با این جمله مواجه شوید: «آزمایش CRP مثبت است.»

این تفسیر درست است، اما به این معنی نیست که نتیجه آزمایش CRP مانند آزمایش کشت ادرار به صورت «منفی» یا «مثبت» ارائه می‌شود. وقتی گفته می‌شود نتیجه آزمایش CRP مثبت است یعنی میزان آن از حد نرمال بیشتر است. 

 

پروتئین واکنشگر C به طور عادی به مقدار خیلی کم در بدن وجود دارد.

اگر بدن شما درگیر عفونت یا التهاب باشد، میزان تولید این پروتئین افزایش می‌یابد و نتیجه آزمایش CRP مثبت می‌شود.

هر چه التهاب و عفونت گسترده‌تر باشد، میزان این پروتئین بیشتر خواهد شد.

برای مثال در بیماری کرونا، آزمایش CRP مثبت می‌شود.

همچنین گاهی میزان CRP به دلیل عوامل مداخله‌گر بالا بوده و نتیجه آزمایش مثبت می‌شود.

به عنوان مثال، چاقی بیش از حد، ورزش‌های سنگین، افسردگی، مصرف سیگار و ... در نتیجه این آزمایش تاثیر می‌گذارند.

 

بیماری‌های مرتبط با غیرنرمال بودن CRP در آزمایش خون چیست؟

 

با وجود علائم زیر می‌توان به بروز بیماری‌های مرتبط با سطح پروتئین CRP مشکوک شد:

انقباض ماهیچه‌ها
ضعف ماهیچه‌ها
کاهش وزن ناگهانی
درد در بدن
خستگی و بی‌حالی
سوء‌هاضمه و حالت تهوع
سردرد شدید
تب و لرز
بروز کهیر بر روی پوست بدون سابقه قبلی
کم شدن سطح هوشیاری
بروز سردردهای میگرنی
سرگیجه
اسهال مکرر
تنگی نفس
افزایش ضربان قلب

 

علائم غیر نرمال بودن CRP در آزمایش خون

 

تفسیر آزمایش CRP Titer چگونه است؟ 

 

CRP یا پروتئین واکنش‌پذیر C با واحد میلی گرم در لیتر اندازه‌گیری می‌شود.

سطح پایین پروتئین واکنش‌پذیر C از سطح بالای آن در خون بهتر است،

زیرا مقدار CRP پایین نشان‌دهنده التهاب کمتر در بدن است.

 

دلیل التهاب بسیار شدید در بدن و مشاهده CRP قابل توجه در خون می‌تواند یکی از عوامل زیر باشد:

عفونت استخوان یا استئومیلیت
التهاب مفاصل به علت بیماری خود ایمنی یا آرتریت
IBD یا بیماری التهابی روده
بیماری سل
لوپوس یا بیماری بافت پیوندی یا سایر بیماری‌های خود ایمنی
سرطان، به خصوص لنفوم
ذات الریه

سایت معتبر Web Md نیز در این رابطه می‌نویسد:

 

معمولا از شاخص LDL برای بررسی بیماری‌های قلبی و عروقی استفاده می‌شود.

اما به نظر می‌رسد شاخص CRP برای این منظور بهتر است.

نکته مهم این است که آزمایش CRP برای تشخیص بیماری‌های قلبی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. پزشکان با هدف تشخیص عفونت در بدن آن را تجویز می‌کنند. همچنین این آزمایش برای افرادی که از بیماری‌هایی نظیر لوپوس و آرتریت روماتوئید رنج می‌برند، توصیه می‌شود.

 

تفسیر آزمایش

 

تست‌های مرتبط با آزمایش CRP و CRP Titer

 

این موضوع را به خاطر داشته باشید که آزمایش CRP به تنهایی نمی‌تواند دلیل محکمی برای وجود خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی باشد و بیماری باید در کنار نتایج آزمایش‌های دیگر تشخیص داده شود. پزشک هنگام تعیین آزمایش‌های تشخیصی، عوامل پرخطر در سبک زندگی، شرایط پزشکی بیمار و سابقه خانوادگی را در نظر می‌گیرد.

پزشکان معمولا در کنار آزمایش CRP Titer  ممکن است آزمایش‌های زیر را از بیمار درخواست کنند:

الکتروکاردیوگرام (EKG) یا همان تست نوار قلب
اکوکاردیوگرام یا همان اکوی قلب
آزمایش سنجش استرس
سی تی اسکن عروق کرونر
کاتتریزاسیون قلب
آزمایش mono test
بررسی CBC در آزمایش خون
آزمایش ESR: آیا ESR بالا خطرناک است؟ بالا بودن این فاکتور در آزمایش خون می‌تواند نشانه کم خونی، لوپوس یا سایر بیماری‌ها باشد.
 

 

آزمایش CRP quantitative چیست؟

 

CRP quantitative پروتئین واکنش گرایی است که به میزان بسیار کم در کبد انسان موجود است.

اختلالات و التهابات احتمالی که در بدن ما بروز می‌کنند بوسیله این پروتئین مورد حمله قرار گرفته و ازبین می‌روند. این پروتئین از جمله عامل‌های آزاد شده ماکروفاژ و سلول چربی است. با بالا رفتن سطح این پروتئین در بدن و تشخیص آن در آزمایش خون پزشک نسبت به بروز بیماری التهابی، عفونی و حتی سرطان در بدن فرد مشکوک خواهد شد.

 

تفاوت hs-CRP با CRP در آزمایش خون چیست؟

 

اساساً هر دو آزمایش یکسان هستند و ماده مشابهی را در خون اندازه گیری می‌کنند.

با این حال، آزمایش hs-CRP مقادیر بسیار کمی CRP در خون را اندازه گیری می‌کند و بیشتر اوقات برای افراد به ظاهر سالم تجویز می‌شود تا خطر احتمالی آن‌ها برای التهاب یا عفونت سیستمیک و بیماری‌های مزمن را ارزیابی کنند. این آزمایش به طور معمول CRP را در محدوده ۰.۳ تا ۱۰ میلی گرم در لیتر اندازه‌گیری می‌کند.

آزمایش CRP منظم برای افرادی که در معرض خطر عفونت یا بیماری‌های التهابی مزمن هستند تجویز می‌شود. این آزمایش CRP را در محدوده ۸ تا ۱۰۰۰ میلی گرم در لیتر اندازه گیری می‌کند.

 

اساسا آزمایش CRP Quantitative با hs-CRP فرقی ندارد،

اما می‌توان گفت: hs-CRP حساسیت بیشتری دارد.

محدوده آزمایش CRP Quantitative بین ۱۰-۱۰۰۰ mg/ml قرار دارد

و محدوده آزمایش hs-CRP ............بین ۰.۵-۱۰ mg/ml قرار می‌گیرد.

با مقایسه اعداد به خوبی می‌توان دریافت که آزمایش hs-CRP حساس‌تر است.

 

دلایل بالا بودن CRP در آزمایش خون چیست؟ 

 

بالا بودن CRP در آزمایش خون می‌تواند زنگ خطری برای سلامت بدن باشد.

با افزایش غیر طبیعی سطح پروتئین واکنشی C یا CRP در آزمایش خون، متخصص نسبت به وجود التهاب و انواع عفونت‌های احتمالی در بدن بیمار مشکوک خواهد شد و علت را با آزمایشات تکمیلی پیدا می‌کند.

سطح بالای CRP می‌تواند زمینه را برای سکته قلبی فراهم سازد.

 

 به طور  کلی سطح بالای این پروتئین واکنشی می‌تواند نشان دهنده برخی از مشکلات زیر باشد:

 

بروز التهاب روده، خونریزی روده و تورم روده
بروز و پیشرفت سرطان
بروز بیماری‌های مزمن استخوانی همچون روماتیسم
بروز عفونت‌های قارچی
بروز عفونت شایع در کودکان مانند سپسیس
عفونت استخوانی استئومیلیت
بروز و تشدید بیماری‌های خود ایمنی همچون آرتریت روماتوئید و لوپوس. معمولا زمانی که پزشک به بیماری روماتیسم مفصلی مشکوک شود، آزمایش RF را تجویز خواهد کرد

فاکتورهای زیر نیز در بالا بودن سطح CRP موثر هستند: 

 

بارداری: اغلب بانوانی که در ماه‌های دوم بارداری هستند در آزمایش خونشان سطح پروتئین واکنشی c بالا است.
مصرف داروهای استروژنی، ضدبارداری و هورمونی در بالا رفتن سطح CRP موثر هستند.

اضافه وزن 

مصرف دخانیات

 

علائم بالا بودن CRP چیست؟

 

پس از آنکه به سوال" CRP در آزمایش خون چیست؟" پاسخ داده شد، بهتر است بدانید، علائمی که در بالا بودن CRP بروز می‌کند به بیماری زمینه‌ای بستگی دارد که عامل بالا رفتن CRP بوده است.

علائم بالا رفتن CRP در بیماری‌های التهابی شامل موارد زیر است:

 خستگی مفرط و غیر منتظره
 درد عمومی و عضلانی بدن
 سفت شدن عضلات، درد و ضعف
 تب خفیف
 سردرد
 تهوع، کاهش اشتها و سوء هاضمه
 بد خوابی
 کاهش وزن ناگهانی

علائم بالا رفتن CRP در بیماری‌های عفونی به شکل زیر است:

 تب شدید
 افزایش ضربان قلب
 تب و لرز
 اسهال و استفراغ
 دشواری در نفس کشیدن
 کهیر و راش های پوستی
 سرگیجه و سبکی سر
 سردردهای شدید و کاهش هشیاری

 

دلایل پایین بودن CRP در آزمایش خون چیست؟

 

پایین بودن سطح پروتئین CRP در خون یکی از نکات مثبت در سلامتی فرد است.

هر چه مقدار این پروتئین در خون کمتر باشد به همان نسبت احتمال بیماری‌های عفونی و التهابی نیز در فرد کمتر خواهد بود. البته به تازگی محققان ارتباط تازه‌ای بین پایین بودن CRP و بیماری لوپوس یافته‌اند. در این تحقیقات مشخص شده است که پایین بودن غیر نرمال CRP ممکن است در ایجاد بیماری خود ایمن لوپوس نقش داشته باشد. دلیل این روند این است که CRP با اتصال به ضایعات سلولی و آنتی ژن‌های خودی، مانع از شکل گیری بیماری‌ها و واکنش‌های خود ایمن در بدن می‌شود. اگر سلول‌های مرده و آسیب دیده بدن به درستی توسط ماکروفاژها پاک نشوند این مواد زائد در بافت‌ها انباشته شده و سبب بروز اختلال در عملکرد سیستم ایمنی می‌شوند.

 

نشانه‌های کاهش CRP در آزمایش خون چیست؟

 

خستگی بی‌دلیل
درد
سفتی، درد یا ضعف عضلات
تب درجه پایین
احساس لرز
سردرد
حالت تهوع، از دست دادن اشتها و سوء هاضمه.
بی خوابی
 

چگونه سطح CRP در آزمایش خون را کاهش دهیم؟

 

چگونگی کاهش سطح CRP به علت افزایش آن بستگی دارد. در صورتیکه علت آن مربوط به بیماری باشد، باید مداخله پزشکی صورت بگیرید. اما گاهی اوقات سبک نادرست زندگی منجر به افزایش آن خواهد شد. در این صورت می‌توان به شیوه‌های مختلف سطح آن را در بدن کاهش داد. در سایت Verywell Health درباره راهکارهای کاهش سطح CRP در بدن بیشتر خواهید خواند: 

 کارشناسان روش‌های مختلفی را برای کاهش سطح CRP پیشنهاد می‌کنند.

آن‌ها بر این باور هستند که :

برای کاهش سطح CRP لزوما نیازی به مصرف دارو نیست.

 

داشتن برنامه ورزشی منظم مانند تمرینات هوازی، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری،‌

کاهش وزن

و ترک سیگار  منجر به کاهش سطح این پروتئین در بدن خواهد شد. 

 

 

ارتباط بیماری‌های قلبی و CRP در آزمایش خون چیست؟

 

یکی از آزمایش‌هایی که قادر است مستعد بودن یک فرد را به بیماری‌های قلبی و عروقی تشخیص دهد آزمایش CRP است.

مطالعات نشان می‌دهد افرادی که به صورت مزمن سطح CRP آنان بالاتر از حد مجاز باشد سه برابر بیشتر از سایر افراد در معرض خطر بیماری‌های قلبی و عروقی هستند.

فاکتورهای متعددی را می‌توان برای پیش بینی بیماری های قلبی و عروقی در خون بررسی نمود اما دقت CRP در این روند از سایر آزمایشات بالاتر است.

در یکی از مطالعات که به صورت فالو آپ (پیگیری) در یک دوره ۳۰ ساله انجام شده است نشان می‌دهد که بیشتر زنان و مردانی که CRP بالاتری نسبت به سایرین داشته‌اند، چندین سال بعد بر اثر بیماری‌های تصلب شرایین و یا حمله قلبی جان خود را از دست داده‌اند.

 

ارتباط سطح بالای CRP و ابتلا به کرونا 

 

یکی از نکات مهمی که در بهبودی بیماران مبتلا به کووید ۱۹ موثر است تشخیص زودهنگام بیماری برای ممانعت از درگیر شدن ریه‌ها است.

مطالعات علمی نشان داده است که تغییر کردن برخی از مارکرهای خونی می‌تواند با شدت و وخامت بیماری کووید ۱۹ در ارتباط باشد. یکی از این مارکرهای خونی پروتئین CRP است که سطح خونی آن در موارد حاد کووید ۱۹ تغییر قابل توجهی می‌کند.

 

CRP یک پروتئین خونی است که در زمان التهاب و عفونت در کبد ساخته شده و به جریان خون ترشح می‌شود.

در حالت طبیعی میزان CRP در خون کمتر از ۱۰ میلی گرم در لیتر است

اما در شرایط التهابی، سطح آن شروع به بالا رفتن کرده و در ۴۸ ساعت پس از التهاب به حداکثر مقدار خود در خون رسیده و پس از کاهش التهاب نیز سطح آن به سرعت کاهش می‌یابد.

 

در مطالعات مربوط به بیماران مبتلا به کرونا مشخص شده است :

 

در حالت خفیف و یا متوسط بیماری  ،میزان CRP سطح خونی  در حدود ۲۰ تا ۵۰ میلی گرم در لیتر 

درحالت  موارد شدید بیماری .............میزان CRP سطح خونی از ۵۰ میلی گرم در لیتر است که نشان‌دهنده التهاب و درگیر شدن ریه‌ها است.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید