چکاپ‌های لازم بعد از ۵۰ سالگی

همهٔ ما به سلامتی‌مان اهمیت می‌دهیم، خصوصاً با بالارفتن سن که بیشتر مستعد انواع بیماری‌ها می‌شویم. اما با چکاپ‌های روتین پزشکی می‌توانیم هر مشکلی را در همان مراحل اولیه شناسایی کرده و راحت‌تر درمانشان کنیم.

 

غربالگری آنوریسم آئورت شکمی

غربالگری آنوریسم آئورت شکمی می‌تواند بررسی کند که :

آیا برآمدگی یا تورمی در آئورت که اصلی‌ترین رگی است که از قلب به شکم می‌رود وجود دارد یا نه.

در این غربالگری، سونوگرافی در ناحیه شکم انجام می‌شود.

 

چرا این تست مهم است؟

آئورت، خون را از قلب به تمام بدن پمپاژ می‌کند.

اگر تورمی در آئورت باقی بماند بزرگ و بزرگ‌تر شده و می‌تواند پاره شود و خونریزی خطرناکی در داخل شکم ایجاد کند. آنوریسم آئورت شکمی اغلب علامتی ندارد و غربالگری می‌تواند وجود آن را پیش از پاره شدن شناسایی کند.

 

هر چند وقت یکبار باید این غربالگری را انجام بدهید؟

در بعضی از کشورها این غربالگری سالی یک‌بار به مردان ۶۵ سال به بالا توصیه می‌شود؛ زیرا در مردان شایع‌تر است. غربالگری آنوریسم آئورت شکمی معمولاً جزو چکاپ‌های روتین برای خانم‌ها نیست. مردان زیر ۶۵ سال یا افرادی که در حال حاضر به دلیل آنوریسم آئورت شکمی تحت درمان قرار گرفته‌اند، ریسک کمتری ازاین‌جهت دارند.

اگر فکر می‌کنید لازم است می‌توانید از پزشک خود درخواست تست آنوریسم کنید.

اگر نتیجهٔ تست آنوریسم نشان بدهد مشکلی وجود دارد، برای تست‌های بیشتر و درمان ارجاع داده خواهید شد.

 

تست‌های فشارخون

 

فشارخون، نیرویی است که خون شما به دیوارهٔ شریان‌هایتان وارد می‌کند.

علائم معمول  فشارخون پایین شامل تهوع و سرگیجه می‌شود.

فشارخون بالا به‌ندرت علامت قابل‌توجهی دارد اما می‌تواند قلب را ضعیف کرده و به دیوارهٔ رگ‌ها و شریان‌ها آسیب بزند و خطر بیماری قلبی و کلیوی و سکته مغزی را افزایش دهد.

 

چرا این تست مهم است؟

 

۶۶ درصد از مردان و ۷۱ درصد از زنان ۷۵ سال به بالا مشکل فشارخون بالا دارند؛ اما از آن آگاه نیستند؛ چون اغلب علامتی ندارد.

اگر فشارخونتان در طیف نرمال نباشد لازم است چندین بار فشارخونتان را چک کنید. اگر معلوم شود فشارخونتان به طور پیوسته بالاست، پزشک درمان مناسب را توصیه خواهد کرد.

ممکن است پزشک دستور آزمایش خون برای بررسی عملکرد کلیه‌ها و بررسی خطر ابتلای شما به دیابت بدهد. درمان شامل تغییراتی در سبک زندگی می‌شود که اگر مؤثر نبود یا فشارخونتان خیلی بالا بود، دارو برایتان تجویز خواهد کرد.

اگر فشارخونتان پایین باشد، پزشک توصیه می‌کند تغییراتی در سبک زندگی خود انجام دهید، مثلاً طی روز به‌اندازه کافی آب بنوشید.

 

غربالگری سرطان روده

 

غربالگری سرطان روده، سرطان را تشخیص نمی‌دهد اما می‌تواند مشکلات بالقوه را پیش از اینکه فرد علامتی داشته باشد شناسایی کند. روی نمونه مدفوع شما آزمایشات و آنالیزهایی انجام می‌شود و نتیجهٔ آن در عرض دو هفته مشخص خواهد شد.

غربالگری سرطان روده به همه مردان و زنان ۶۰ تا ۷۴ سال هر دو سال یک‌بار توصیه می‌شود. اما طی سال‌های اخیر این تست به افراد بالای ۵۰ سال نیز توصیه می‌شود.   شما تا قبل از رسیدن به ۶۰ سالگی باید یک‌بار این غربالگری را انجام داده باشید.

 

چرا این تست مهم است؟

سرطان روده چهارمین سرطان کشنده در بسیاری از کشورهاست و هر چه زودتر تشخص داده شود، درمان آن راحت‌تر بوده و شانس حفظ جان بیمار نیز بیشتر خواهد بود.

اگر در نمونه مدفوع شما ردی از خون دیده شود، پزشک دستور تست‌های بیشتری را می‌دهد. البته این علامت به معنی سرطان روده نیست؛ اما در این شرایط لازم است کولونوسکوپی انجام دهید تا احتمالات بررسی شوند. درصد اندکی از افراد در این مرحله وجود مشکلی را نشان می‌دهند که نیاز به تست‌های دیگر خواهند داشت.

 

غربالگری سرطان سینه

 

بیشتر کارشناسان اتفاق‌نظر دارند که غربالگری منظم سینه یک راه خوب برای تشخیص سرطان سینه در مراحل اولیه است و مسلماً درمان ساده‌تری خواهد داشت. غربالگری سرطان سینه گاهی سرطان‌هایی را شناسایی می‌کند که هیچ علامتی ایجاد نکرده‌اند.

غربالگری سرطان سینه با ماموگرافی انجام می‌شود.

 

چرا این تست مهم است؟

هر ساله زنان زیادی به سرطان سینه دچار می‌شوند و این سرطان شایع‌ترین نوع سرطان در خانم‌هاست. همیشه تشخیص زودهنگام سرطان به درمان بهتر کمک می‌کند.

 

غربالگری سرطان سینه هر چند وقت یک‌بار باید انجام شود؟

 

غربالگری سرطان سینه معمولاً از ۴۵ سالگی شروع می‌شود و تا ۷۰ سالگی هر سه سال یک‌بار تکرار خواهد شد. در برخی موارد که بیمار ریسک فاکتورهایی دارد بنا بر توصیه پزشک شاید لازم باشد غربالگری سرطان سینه با فواصل کمتری انجام شود.

 

غربالگری سرطان دهانه رحم

 

غربالگری سرطان دهانه رحم یا تست پاپ‌اسمیر روشی برای شناسایی اختلالاتی در دهانه رحم و پیشگیری از سرطان است. این اختلالات در صورت عدم درمان می‌توانند منجر به سرطان دهانه رحم شوند.

 

چرا این تست مهم است؟

هر ساله موارد زیادی از سرطان دهانه رحم شناسایی می‌شود. از سال ۱۹۸۰ که برنامه غربالگری سرطان دهانه رحم ارائه شد، تعداد افرادی که در اثر این سرطان جان خود را از دست می‌دادند کاهش قابل‌توجهی داشت.

همهٔ خانم‌های ۲۵ تا ۶۴ سال واجد شرایط تست غربالگری سرطان دهانه رحم هر ۳ تا ۵ سال هستند. خانم‌های بالای ۶۵ سال معمولاً نیازی به این تست ندارند، مگر اینکه از سن ۵۰ سالگی غربالگری انجام نداده باشند یا در هر یک از سه تست آخرشان، ناهنجاری‌هایی دیده شده باشد.

 

آزمایش کلسترول خون

 

کلسترول نوعی چربی است که در خون وجود دارد و در تمام بدن می‌چرخد. بالابودن سطح کلسترول در خون می‌تواند سبب تجمع چربی در عروق شده و ریسک حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد. یک آزمایش خون می‌تواند وضعیت کلسترول خون را چک کند.

 

چرا این تست مهم است؟

 

بالابودن کلسترول هیچ علامتی ندارد، بنابراین شاید کلسترول خونتان بالا باشد اما ندانید. تنها راه اینکه متوجه شوید این است که آزمایش خون بدهید.

اگر کلسترول خونتان بالا باشد می‌توانید با تغییراتی در رژیم غذایی، رسیدن به وزن سالم و ورزش منظم آن را پایین بیاورید. اگر در حال حاضر بیماری قلبی دارید یا در معرض ابتلا به آن هستید، پزشک داروی کاهنده کلسترول خون مانند استاتین برایتان تجویز می‌کند.

 

تست NHS

 

تست NHS یک چکاپ برای سلامت عمومی است که به شما می‌گوید آیا ریسک بیشتری در ابتلا به برخی از بیماری‌ها دارید یا نه مانند بیماری قلبی، دیابت، بیماری کلیوی و سکته مغزی.

این تست حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. پزشک از شما سؤال‌های ساده‌ای در مورد سبک زندگی‌تان و سوابق پزشکی خانواده‌تان می‌پرسد، قد و وزنتان را می‌گیرد و فشار خونتان را چک می‌کند و با استفاده از تست پریک، نمونه خون از شما می‌گیرد.

 

چرا این تست مهم است؟

بر اساس نتیجهٔ سؤال‌ها و آزمایش خونتان، پزشک می‌تواند به شما بگوید احتمال اینکه دچار بیماری قلبی، سکته مغزی، بیماری کلیوی و دیابت شوید چقدر است. اگر بالای ۶۵ سال باشید احتمالاً در مورد علائم زوال عقل نیز از شما سؤال خواهد شد. سپس پزشک برای کاهش ریسک‌هایی که دارید توصیه‌هایی به شما خواهد کرد.

برای سنین بین ۴۰ تا ۷۴ سال اگر در حال حاضر بیماری قلبی و دیابت و بیماری کلیوی و سابقه سکته مغزی وجود نداشته باشد، تست NHS هر پنج سال یک‌بار توصیه می‌شود

 

تست‌های پوستی

 

شما خودتان هم باید حواستان به خال‌های پوستی که دارید باشد تا هر گونه علامت و تغییری را خیلی زود متوجه بشوید. بیشتر خال‌ها بی‌خطرند اما گاهی می‌توانند به سرطان پوستی نادری به نام ملانوما تبدیل شوند.

اگر متوجه هر گونه تغییری در رنگ، اندازه یا شکل خالتان شدید باید زودتر به پزشک مراجعه کنید تا پزشک دستور تست‌های پوستی بدهد.

 

چرا این تست مهم است؟

ملانوما پنجمین سرطان مرگ‌آور در خیلی از کشورهاست و مانند سرطان‌های دیگر هر چه زودتر تشخیص داده شود، شانس موفقیت در درمان و بقا بیشتر خواهد بود.

 

واکسیناسیون

 

بیشتر افراد بعد از ابتلا به آنفلوانزا، پنومونی یا شینگلز (زونا) حالشان خوب می‌شود؛ اما ابتلا به هر یک از این عفونت‌ها در سنین بالا می‌تواند مشکلات جدی ایجاد کند و حتی کشنده باشد. بهترین مراقبت، واکسیناسیون است.

در مورد اینکه به چه واکسن‌هایی نیاز دارید و هر چند وقت یک‌بار باید تکرارشان کنید با پزشک مشورت کنید.

آنفلوانزا و پنومونی چهارمین علت شایع مرگ در افراد بالای ۶۵ سال هستند. شینگلز می‌تواند عوارض بلندمدت ایجاد کند و حتی گاهی کشنده باشد.

ویروس آنفلوانزا هر سال تغییر می‌کند و به همین دلیل واکسن آن نیز هر سال به‌روزرسانی می‌شود تا بهترین محافظت را داشته باشد. اگر سنتان زیر ۵۰ سال است؛ اما عوارض مزمنی مانند دیابت، بیماری قلبی یا بیماری ریوی دارید، این واکسیناسیون‌ها برای شما مهم‌ترند.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 480 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

علت، علائم و درمان عفونت گوش را بشناسید

 

 

 

 

  عفونت گوش توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها ایجاد می‌شود. عفونت معمولاً گوش میانی را درگیر می‌کند، اما می‌تواند در گوش خارجی یا گوش داخلی نیز رخ دهد. علائم عفونت گوش ممکن است شامل گوش درد، کاهش شنوایی، تخلیه مایعات، تب و احساس فشار در گوش باشد.
 

 عفونت گوش در کودکان شایع‌تر است، اما اغلب در هر سنی رخ می‌دهد. درمان به علت و شدت عفونت بستگی دارد که از مسکن‌ها و آنتی بیوتیک‌ها گرفته تا روش‌های تخلیه در موارد شدید متفاوت است. 
 

 

عفونت گوش چیست؟

عفونت گوش که به عنوان اوتیت نیز شناخته می‌شود، یک بیماری شایع است که زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها یا ویروس‌ها باعث التهاب در گوش شده و منجر به درد، ناراحتی و گاهی اوقات از دست دادن شنوایی موقت می‌شود. این بیماری می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، اگرچه در کودکان به دلیل رشد سیستم ایمنی و لوله‌های شیپور استاش کوچک‌تر شایع‌تر است. عفونت‌های گوش را می‌توان به انواع مختلفی دسته بندی کرد، اما بسیاری از این عفونت‌ها خود به خود برطرف می‌شوند. درک علل، علائم و گزینه‌های درمانی می‌تواند به مدیریت و پیشگیری از این وضعیت ناراحت کننده کمک کند.

 

 

انواع عفونت گوش چیست؟

در ادامه انواع عفونت گوش اشاره می‌کنیم:

اوتیت میانی (عفونت گوش میانی)

اوتیت میانی شایع‌ترین نوع عفونت گوش است. این عفونت زمانی اتفاق میفتد که مایعات و باکتری‌ها یا ویروس‌ها در پشت پرده گوش جمع می‌شوند و منجر به التهاب و درد می‌شوند. اوتیت میانی اغلب به دنبال یک عفونت تنفسی مانند سرماخوردگی رخ می‌دهد که باعث انسداد شیپورهای استاش می‌شود.

علائم :

شامل گوش درد، تب، مشکلات شنوایی و گاهی تخلیه مایعات هستند.

کودکان به دلیل کوچکتر بودن شیپور استاش مستعد ابتلا به اوتیت میانی هستند. درمان ممکن است شامل مسکن‌ها و آنتی بیوتیک‌ها برای عفونت‌های باکتریایی یا در موارد مزمن، قرار دادن لوله گوش برای جلوگیری از تجمع مایعات و کاهش خطر عفونت‌های مکرر باشد.
 

 
اوتیت خارجی (عفونت گوش خارجی)

اوتیت خارجی که معمولا به عنوان «گوش شناگر» شناخته می‌شود، عفونت مجرای گوش خارجی است که توسط باکتری‌ها یا قارچ‌ها ایجاد می‌شود. اغلب پس از گیر افتادن آب در گوش اتفاق میفتد و یک محیط مرطوب را برای رشد میکروبی ایجاد می‌کند.

علائم :

شامل خارش، قرمزی، درد، تورم و گاهی ترشح چرک یا مایع هستند.

 

در موارد شدید، شنوایی ممکن است به طور موقت تحت تاثیر قرار گیرد. اقدامات پیشگیرانه شامل خشک نگه داشتن گوش‌ها و پرهیز از قرار دادن اشیایی مانند سواب پنبه‌ای است. درمان شامل قطره‌های آنتی بیوتیکی یا ضد قارچی گوش، مدیریت درد و در برخی موارد، تمیز کردن مجرای گوش برای حذف زباله‌ها یا مواد عفونی است.
 

 
اوتیت اینترنال (عفونت گوش داخلی)

 

 

اوتیت اینترنا که به عنوان لابیرنتیت یا نوریت دهلیزی نیز شناخته می‌شود، گوش داخلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد

علائم :

شامل سرگیجه شدید، مشکلات تعادل، حالت تهوع و کاهش شنوایی هستند.

 

این بیماری معمولا ویروسی است و ناشی از عفونت‌هایی مانند آنفولانزا یا سرماخوردگی است که به گوش داخلی سرایت می‌کند. برخلاف سایر عفونت‌های گوش، درد یک علامت اولیه نیست، اما سرگیجه می‌تواند ناتوان کننده باشد. درمان بر مدیریت علائم با داروهای ضد تهوع، کورتیکواستروئیدها و درمان توانبخشی دهلیزی در موارد شدید متمرکز است. اکثر افراد ظرف چند هفته بهبود می‌یابند، اما برخی ممکن است مشکلات تعادلی طولانی مدتی را تجربه کنند که نیاز به درمان طولانی مدت دارد.

 

عفونت‌های مزمن گوش

عفونت مزمن گوش زمانی رخ می‌دهد که عفونت بیش از سه ماه ادامه داشته باشد یا اغلب عود کند.

این عفونت‌ها ممکن است منجر به آسیب دائمی مانند سوراخ شدن پرده گوش، کاهش شنوایی یا کلستئاتوم (رشد غیرطبیعی پوست در گوش میانی) شود.

اوتیت میانی مزمن شایع‌ترین نوع است که اغلب به درمان طولانی مدت آنتی بیوتیک، لوله‌های گوش یا جراحی در موارد شدید نیاز دارد. علل این نوع عفونت شامل تجمع مداوم مایعات، عفونت‌های باکتریایی مکرر یا یک بیماری زمینه‌ای مانند آلرژی است. اقدامات پیشگیرانه شامل درمان سریع عفونت‌های تنفسی، حفظ بهداشت خوب گوش و جستجوی مراقبت‌های پزشکی برای هر گونه علائم مداوم یا مکرر مرتبط با گوش است.

 
علت عفونت گوش چیست؟

عفونت گوش در درجه اول ناشی از عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی است که منجر به التهاب و تجمع مایع در گوش می‌شود.

شایع‌ترین علت انسداد شیپور استاش است که گوش میانی را به گلو متصل می‌کند و به تخلیه مایعات کمک می‌کند. هنگامی که این لوله‌ها به دلیل سرماخوردگی، آنفولانزا، آلرژی، عفونت سینوسی یا قرار گرفتن در معرض محرک‌هایی مانند دود متورم می‌شوند، مایع به دام افتاده زمینه مناسبی برای رشد باکتری‌ها و ویروس‌ها ایجاد می‌کند. علل دیگر شامل احتباس آب در گوش (که منجر به گوش شناگر می‌شود)، آسیب ناشی از اشیاء خارجی و شرایط مزمن مانند عفونت‌های تنفسی یا سینوزیت هستند.

 
عوامل خطر عفونت گوش چیست؟

 

 

عوامل خطر اصلی برای عفونت گوش آورده شده است:

    سن:

کودکان زیر ۵ سال به دلیل شیپور استاش کوچکتر و افقی‌تر، بیشتر مستعد عفونت گوش هستند.

    سرماخوردگی و عفونت‌های تنفسی:

 

شرایطی مانند سرماخوردگی معمولی یا عفونت سینوسی می‌تواند منجر به تجمع مایع در گوش میانی شود و خطر عفونت را افزایش دهد.

    آلرژی:

واکنش‌های آلرژیک می‌توانند باعث التهاب در مجاری بینی و شیپور استاش شود و احتمال عفونت را افزایش دهند.

    قرار گرفتن در معرض دود:

 

دود سیگار می‌تواند سیستم تنفسی را تحریک کرده و حساسیت به عفونت گوش را افزایش دهد.

    ناهنجاری‌های جمجمه-صورت:

 

شرایطی مانند شکاف کام یا سندرم داون می‌توانمد بر تخلیه گوش تاثیر بگذارند و منجر به افزایش خطر شوند.
    قرار گرفتن مکرر در معرض آب: گوش شناگر (اوتیت خارجی) برای کسانی که زمان زیادی را در آب می‌گذرانند، به خصوص با آب ناپاک شایع است.

    سیستم ایمنی ضعیف:

شرایطی که عملکرد سیستم ایمنی را مختل می‌کند، مانند دیابت یا HIV می‌تواند خطر عفونت گوش را افزایش دهد.

سابقه خانوادگی:
   

سابقه خانوادگی عفونت گوش می‌تواند افراد را مستعد ابتلا به این بیماری کند.

    استفاده از پستانک:

 

نوزادانی که به طور مکرر از پستانک استفاده می‌کنند، ممکن است به دلیل تغییر فشار هوا در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت گوش قرار بگیرند.

    عوامل فصلی:

عفونت گوش در پاییز و زمستان به دلیل افزایش عفونت‌های تنفسی و بیماری‌های فصلی شایع‌تر است.

 
علائم عفونت گوش چیست؟

علائم عفونت گوش به شرح زیر هستند:

 

    درد تیز، ضربان‌دار یا دائمی در گوش هنگام دراز کشیدنی
    مشکل موقت در شنوایی به دلیل تجمع مایعات یا التهاب
    ترشحات شفاف، زرد یا چرک مانند از گوش
    احساس گرفتگی یا سنگینی در داخل گوش
    تب خفیف تا بالا به ویژه در کودکان
    سرگیجه، مشکل در حفظ تعادل و نداشتن تمرکز
    خارش یا سوزش (عفونت گوش خارجی به دلیل گوش شناگر)
    صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)
    تورم و قرمزی (به خصوص در عفونت‌های گوش خارجی)

 

تشخیص عفونت گوش چیست؟

 

تشخیص عفونت گوش معمولاً با بررسی تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی توسط پزشک متخصص گوش، حلق و بینی آغاز می‌شود. پزشک از اتوسکوپ (ابزار تخصصی با نور) برای بررسی مجرای گوش و پرده گوش از نظر علائم قرمزی، تورم، تجمع مایع یا سوراخ شدن استفاده می‌کند.

 

در برخی موارد، یک اتوسکوپ پنوماتیک ممکن است برای بررسی حرکت پرده گوش استفاده شود که به تعیین اینکه آیا مایع پشت آن به دام افتاده است کمک می‌کند. برای عفونت‌های مداوم یا شدید، آزمایش‌های اضافی مانند تمپانومتری (اندازه گیری فشار پرده گوش)، آزمایش‌های شنوایی یا آنالیز کشت مایع گوش ممکن است برای شناسایی علت و شدت آن لازم باشد.

 

درمان عفونت گوش چیست؟

درمان عفونت گوش به نوع، شدت آن و اینکه توسط باکتری یا ویروس ایجاد شده است، بستگی دارد.

عفونت‌های خفیف ممکن است خود به خود برطرف شوند و فقط به مسکن‌هایی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن نیاز دارند.

عفونت‌های باکتریایی ممکن است به قطره گوش آنتی بیوتیک یا آنتی بیوتیک خوراکی نیاز داشته باشند.

 
برای گوش شناگر، قطره‌های ضد قارچ یا ضد باکتری تجویز می‌شود.

عفونت‌های مزمن یا مکرر ممکن است به قرار دادن لوله گوش برای تخلیه مایعات و جلوگیری از تجمع نیاز داشته باشند.

در موارد شدید، مداخله جراحی مانند تمپانوستومی (جراحی لوله گوش) یا تمپانوپلاستی (ترمیم پرده گوش) ممکن است برای بازگرداندن عملکرد گوش و جلوگیری از عوارض ضروری باشد.

 
کلام آخر

عفونت گوش یا اوتیت، التهاب گوش است که توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها ایجاد می‌شود و اغلب منجر به درد، تورم و تجمع مایعات می‌شود.

معمولاً گوش میانی (اوتیت میانی) را درگیر می‌کند، اما می‌تواند در گوش خارجی (اوتیت خارجی) یا گوش داخلی (اوتیت داخلی) نیز رخ دهد.

علائم شامل گوش درد، کاهش شنوایی، تب، تخلیه مایعات و احساس پری گوش است.

عفونت گوش در کودکان به دلیل شیپور استاش کوتاه‌تر و افقی‌تر است که می‌تواند مایعات و باکتری‌ها را راحت‌تر به دام بیندازد. درمان به علت و شدت آن بستگی دارد و باید توسط پزشک تجویز می‌شود.

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 479 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید

فواید ختنه در نوزادان پسر، طبق منابع خارجی

 

ختنه، جراحی برداشتن پیش‌پوست (پوستی که نوک آلت تناسلی، را می‌پوشاند) است.

این عمل قدیمی ریشه در آیین‌های مذهبی دارد و امروزه به دلایل مذهبی یا سایر دلایل توسط والدین برای نوزادان انجام می‌شود.

 ختنه یکی از شایع‌ترین جراحی‌های انجام‌شده در جهان است؛ به‌طوری که در ایالات متحده حدود ۸۰٪ نوزادان ختنه می‌شوند و در سطح جهان این نسبت حدود ۳۸٪ است

ختنه‌کردن امتیازات و فواید زیادی دارد و ارزیابی‌ها نشان می‌دهد فواید آن برای سلامتی، ارزش خطرات احتمالی (درد، خونریزی و عفونت در محل جراحی و احتمال بروز التهاب) را دارد.

تحقیقات نشان می‌دهد که ختنه تأثیری بر عملکرد جنسی یا باروری ندارد. در واقع ختنه‌کردن یک راه عالی برای محافظت از فرزند پسرتان در طول زندگی‌اش است. 

 

در ایالات متحده آمریکا، دستورالعمل‌های ملی سلامت به این سو برگشته‌اند که ختنه برای سلامتی خوب است و می‌تواند خطر ابتلا به خیلی از بیماری‌های خطرناک و دردسرساز را کاهش دهد. سازمان بهداشت جهانی می‌گوید ختنه موجب کاهش خطر انتقال HIV شده و تعداد موارد گزارش شده از تبخال تناسلی، سرطان آلت تناسلی و سرطان دهانه رحم در شرکای جنسی را کاهش داده است.

 

چرا ختنه برای سلامتی مفید است؟

 

خیلی از والدین فرزندان پسر خود را به دلایل مذهبی یا فرهنگی ختنه می‌کنند؛ اما از جنبه سلامت و پزشکی ختنه این فواید را دارد:

 

. بهداشت

. پیشگیری از بیماری‌هایی مانند عفونت مجاری ادراری، عفونت‌های منتقله از راه جنسی و سرطان آلت تناسلی

. پیشگیری از بالانیت (التهاب سر آلت تناسلی) و بالانوپوستیت (التهاب کلاهک سر آلت تناسلی)

. پیشگیری از فیموزیس (پوست سر آلت تناسلی نمی‌تواند به عقب کشیده شود) و پارافیموزیس (پوست سر آلت تناسلی نمی‌تواند به‌جای اولیه خود برگردد)

. راحت‌تر تمیز نگه‌داشتن آلت تناسلی

 

ختنه و خطر ابتلا به عفونت‌های مجاری ادراری

یک مطالعه توسط آکادمی کودکان آمریکا نشان داد که ختنه نوزادان در سال اول زندگی به کاهش چشمگیر بروز عفونت‌های مجاری ادراری (UTI) کمک می‌کند.

بررسی‌های انجام‌شده روی نوزادان متولد شده در سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ نشان داد که نرخ UTI در پسران بدون ختنه بسیار بالاتر (حدود ۲.۱۵٪) نسبت به پسران ختنه شده (حدود ۰.۲۲٪) و حتی دختران (حدود ۲.۰۵٪) است.

علاوه بر این، هزینه‌های درمانی و بستری‌شدن در بیمارستان در پسران بدون ختنه به‌مراتب بیشتر از پسران ختنه شده می‌باشد.

به‌عبارت‌دیگر، ختنه نوزادان نه‌تنها از بروز UTI جلوگیری می‌کند؛ بلکه موجب کاهش قابل‌توجه هزینه‌های درمانی و بستری نیز می‌شود؛ ازاین‌رو، به‌ویژه در سه ماه اول زندگی، به‌عنوان یک اقدام پیشگیرانه بهداشتی بسیار مؤثر محسوب می‌شود.

 

ختنه و خطر ابتلا به عفونت‌های مقاربتی

یک مرور سیستماتیک و فراتحلیل به بررسی ارتباط بین ختنه مردان و خطر ابتلا به عفونت‌های مقاربتی اولسراتیو مانند سفلیس، شانکروئید و تبخال تناسلی (HSV-۲) پرداخته است.

نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که مردان ختنه‌شده در مقایسه با مردان ختنه‌نشده، در معرض خطر کمتری برای ابتلا به سفلیس و شانکروئید قرار دارند. کاهش خطر ابتلا به HSV-۲ نیز مشاهده شد، اما از نظر آماری در حد مرزی بود.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که ختنه مردان ممکن است به‌عنوان یک مداخله مؤثر در کاهش شیوع این عفونت‌ها در جمعیت‌های پرخطر در نظر گرفته شود. 

مقالهٔ دیگری به بررسی داده‌های مطالعات تصادفی و تحقیقاتی پرداخته و در آن آمده که از سال ۲۰۰۵ سه مطالعهٔ تصادفی روی مردان ختنه شده از جهت پیشگیری از عفونت‌های منتقله از راه جنسی انجام شد.

این مطالعات دریافتند ختنه، ابتلا به :

ویروس ایدز را ۵۳ تا ۶۰ درصد،

ابتلا به ویروس تبخال تناسلی نوع دوم را ۲۸ تا ۳۴ درصد

و ابتلا به HPV را ۳۲ تا ۳۵ درصد کاهش می‌دهد.

در میان شرکای جنسی مردان ختنه شده، واژینوس باکتریایی به میزان ۴۰ درصد و عفونت تریکوموناس واژینالیس به میزان ۴۸ درصد کاهش یافته بود. بیماری زخم ناحیه تناسلی نیز هم در میان مردان و هم در میان شرکای جنسی‌شان کمتر شده بود.

 

ختنه و عفونت‌های منتقله از راه جنسی و سرطان دهانه رحم در زنان

هفته‌نامه پزشکی لنست، محققان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا و مقاله‌ای از دانشگاه جان هاپکینز، گزارشی از یک بررسی را ارائه دادند که مستقیماً به این پرسش پرداخت که آیا ختنه در مردان، ابتلا به عفونت‌های منتقله از راه جنسی و سرطان دهانه رحم در زنان را کاهش می‌دهد یا نه.

 

واضح است که کاهش ابتلای مردان به عفونت‌های منتقله از راه جنسی به معنای کاهش خطر ابتلای زنان به این بیماری‌ها خواهد بود؛ اما آیا مردانی که ختنه شده‌اند و دچار این عفونت‌ها می‌شوند، سرایت دهندگی کمتری دارند؟

 

بیشتر مطالعات مشاهده‌ای بودند و ۹ تای آنها مطالعات کنترل شدهٔ تصادفی. زنان از آفریقا، آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی، آسیا و اروپا شرکت داشتند و سن آنها در طیف ۱۵ یا ۱۸ سال تا ۴۹ یا ۶۵ سال بوده است.

 

عفونت به ویروس پاپیلومای انسانی، علت تقریباً تمام موارد سرطان دهانه رحم است.

زنانی که شرکای جنسی آنها ختنه شده بودند، در برابر ابتلا به این ویروس ایمنی خیلی بیشتری داشتند.

این مطالعهٔ سیستمیک تأکید بر کاهش خطر عفونت‌های منتقله از راه جنسی از طریق انتقال مرد به زن در مردان ختنه شده دارد.
 

 

لطفا 

نقطه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید

از بقیه 478 مطالب آموزنده و به روز سایت ما درقسمت بایگانی بازدید بعمل آورید